1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

Bizden tam 29 sene sonra, 1868 de Batıya dönen Japonlar, bizden kat kat ilerlediler. Hem
de bâtıl dinlerinden hiç ayrılmadan! Medeniyet yarışında önde iken, Tanzîmâttan sonra ilim
ve irfân bırakılıp, nefse ve şeytâna uyuldu. Bu ingiliz afyonu, devlet adamlarını uyuttu.
Bugün, yeniden hamle yapmak, Batı ile aramızdaki mesâfeyi azaltmak, onlara yetişmek,
hattâ geçmek zorundayız. Bu da boş lafla, nutuk çekerek olmaz! Ecdâdımızın yoluna
dönmeliyiz!
Şimdi ecdâdımızın yolu nedir, bunu inceliyelim:
Medenî bir insan, her şeyden önce güzel ahlâklı, dürüst ve çalışkandır. Önce din terbiyesi
almış, fen bilgilerini de öğrenmiştir. Sözü özü doğrudur. İşlerine son derece dikkat eder ve
başından sonuna kadar takip eder. Gerekirse, iş saatinden fazla çalışmaktan hiç çekinmez.
Gece gündüz çalışır.
Çalışmak ibâdettir
Böyle çalışmaktan, iş görmekten zevk alır. Yaşlansa bile, gücü yettiği takdirde kolay
kolay çalışmayı bırakmaz. Kahvehane köşelerinde vaktini öldürmez. Çünkü, çalışmak
ibâdettir. Dîninin emir ve yasaklarına titizlikle uyar. İbâdetlerini aslâ terketmez. Çocuklarının
îmânlı, ahlâklı yetişmelerine çok önem verir.
Onları kötü arkadaşlardan, zararlı yayınlardan korur. Zamanın kıymetini bildiği için, her
işini dakikası dakîkasına yapar. Sözüne sâdık olur. Din ve dünya vazîfelerini bitirmeden içi
rahat etmez. Bir işi yarına bırakmak şöyle dursun, yarın yapılacak bir işi bugün yapar.
Ecdâdımızın bu meziyetlerine sâhip olursak, maddî ve ma'nevî yükselir, her işimizde başarılı
olur, Rabbimizin rızâsını kazanırız.
"Batılılar böyle midir" diye bir soru akla gelebilir. Îmânları, ahlâkları şüphesiz böyle
değildir. Maddî temizliklerine gelince, İslâm dîninin emrettiği temizliği tatbîk ediyorlar. Ba'zı
sokaklarda tek çöp parçası yoktur. Parklar bir çiçek deryâsı hâlindedir.
Her taraf, her dükkân, herkes ve görünüşleri tertemizdir. Zaten dînimiz bize, bedenimizin
ve kullandığımız şeylerin temizliğini emretmiyor mu?
O hâlde demek oluyor ki, hakîkî medeniyet esâsları, bizim dînimizde bulunmakdadır ve
Orta çağdaki öve öve bir türlü bitiremediğimiz İslâm medeniyeti ancak bu sâyede meydana
gelmiştir.
Tembellikle bir yere varılamaz! 26 AĞUSTOS 1996
Eğer îmânımızı düzeltmez ve dînimize uymaz ve hayırlı iş görmez, kendi şahsî
menfaatlerimiz için gayrı meşrû yollara saparsak, Allahü teâlâ bizi aşağıların aşağısı
yapar. O zaman, vay hâlimize!
İnsanın hem dünyada hem de âhirette rahat edebilmesi çok çalışmasına bağlıdır. Allahü
teâlâ çalışmayı emrediyor. Çalışmamak, yan gelip yatmak dînin emrine uymamak olur.
Çalışmak, aynı zamanda kul olmanın gereğidir. Dînimiz böyle emretmesine rağmen biz şimdi
ne yapıyoruz? Her şeyden önce tembeliz. Allahü teâlânın emir ve yasaklarına gereği kadar
önem verilmiyor. Zevkimize, rahatımıza çok düşkünüz. Bir işe başladıktan biraz sonra hemen
gevşiyoruz. Bulgarlar, "Bir işe Türk gibi başlamalı, Bulgar gibi bitirmeli" derler. Çabuk
yoruluyoruz, "adam sen de"ciyiz.
Bir binâ yaparız, ta'mîrine üşeniriz. Memleketimizdeki, dedelerimizden kalma, muazzam
sanat eserleri bakımsızlık ve ta'mîrsizlikten dolayı harâb olmaktadır. Az çalışıp çok kazanmak
isteriz.
Dış kaynaklı cereyanlar
İşte bu korkunç arzû, işçilerimizi greve, fakat daha fenâsı birçok gençleri zararlı yollara
sürüklemektedir. Kendi kötü emelleri için, bu zavallılara para, menfaat sağlayan yurt
dışındaki hâinler ve onların tuzağına düşmüş olan içimizdeki soysuzlar, bunları sabotajlarda,
adam öldürmekte kullanmaktadır. Kolay para bulan bu zavallılar, iş yapmak yerine, kâtil