1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

- Ben aynen bugünkü gibi olmasını, herşeyin merkezinde ya'nî şimdiki hâlinde
kalmasını isterdim. Çünkü Allahü teâlâ en güzelini, en iyisini yaratır. Kâinatta herşey
yerli yerindedir. Eksik ve fazlalıklar yoktur.
Bu cevap, hocası Sünbül Sinan hazretlerinin çok hoşuna gitti.
- Âferin sana, en güzel cevabı sen verdin. Bundan sonra senin adın, "Merkez Efendi"
olsun, buyurdu. Merkez Efendi lâkabı bu şekilde kalmış oldu. Bu isim ile meşhur oldu.
Merkez Efendi, hocası Sünbül Sinan hazretlerinin vefâtından sonra Kanûnî Sultan
Süleyman Han'ın Topkapı surlarının dışında yaptırdığı Tekkede ders verir, talebe yetiştirirdi.
Şifâlı su
Buraya gelmeden seneler önce, hocasının sağlığında bir rü'yâ görmüştü. Rü'yâsında,
büyük bir çınar ağacının altında namaz kılarken, toprak altından gelen bir ses işitti. Diyordu
ki:
- Ey Merkez Efendi, yedi senedir dışarı çıkmak için uğraşıyorum. Çıkamadım. Ben,
cenâb-ı Hakkın sıtma hastalığına şifâ olarak yarattığı bir suyum.
Senelerce rü'yâsında gördüğü bu çınarı aradı. Birgün bu çınarın Dergâhın bahçesinde
olduğunu hayretle gördü.
Hemen burayı kazdırdı. Kırmızımtırak bir su çıktı. Niyet kuyusu adı verilen bu sudan içen
sıtmalar şifâ bulurlardı.
Her ni'metin hesâbı sorulacak 21 AĞUSTOS 1996
Yarın Kıyâmet günü Allahü teâlâya nasıl cevap vereceksiniz? Arasat meydanının
kızgın zemini üzerinde nasıl duracaksınız? Hâlbuki Allahü teâlâ meâlen, "Her ni'metin
şükründen muhakkak sorulacaksınız" buyurmaktadır.
Hâtim-i Esam hazretleri, birgün Belh'teki dergâhında, "Yâ Rabbî! Bu meclistekilerden
bugün kim günâh işlemiş, kimin defteri siyah olmuş, kim günâha cesâret etmiş ise onu
bağışla" dedi. Orada mezar açıp, devamlı kefenleri soyan birisi vardı. Gece olunca, eskisi
gibi kabristana gitti. Bir mezarı açarken mezarın içinden, "Utanmaz mısın ki, Esam'ın
huzûrunda bağışlandın ve şimdi aynı günâhı işlersin" sesini duydu. Kalktı ve Hâtim'in
huzûruna geldi. Başından geçenleri anlattı ve tevbe etti.
Muhammed Râzî anlatır: "Senelerce Hâtim-i Esam'ın hizmetinde bulundum. Sâdece bir
kere hâriç, hiç kızdığını görmedim. O da, pazardan geçerken bir bakkal talebesini yakalamış;
- Malımı alıp yedin, parasını ver! diyordu. Hâtim bunu görünce:
- Ey Efendi! Biraz yardımcı ol, borcunu ödemesi için biraz mühlet tanı! dedi. Fakat
bakkal "Olmaz" diye diretti.
Fazlasını alma!
Bunun üzerine çok üzülen Hâtim-i Esam, yanında taşıdığı havlusunu yere vurdu. Bir anda
pazarın ortası altınla doldu. Hâtim-i Esam, bakkala;
- Alacağın ne kadarsa onu al! Fazlasını alma, sonra elin kurur, dedi.
Bakkal alacağını aldı. Fakat para hırsından, biraz daha almaya kalkınca eli kurudu ve çolak
oldu.
Birisi Hâtim-i Esam'a;
- Nasıl namaz kılarsın? diye sordu. O da şöyle buyurdu:
- Namaz vakti gelince temiz bir kalb ile niyet ederek abdest alırım. Abdest uzuvlarımı
yıkar, kalben de tevbe ederim. Sonra câmiye giderim. Mescid-i Harâm'ı gözümün önüne
getirir, Makâm-ı İbrâhim'i iki kaş arasında tutar, Cennet'i sağımda, Cehennem'i solumda,
Sıratı ayaklarımın altında, can alıcı meleği arkamda düşünür, kalbimi Allahü teâlâya ısmarlar,
sonra ta'zîmle Allahü ekber der, hürmetle kıyâm, heybetle kırâat, tevâzuyla rükü', kendini
alçaltarak secde, hilm ile cülûs (tehiyyattaki oturuş), şükürle selâmı yerine getiririm. Benim
namazım böyledir.