1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

- Doğru. Namaz kılana selâm verilmez. Ancak görünüşte namazda isen de kalben
başka yerdesin. Sarayda dolaşıyor, yapılacak tamiratları tespit ediyordun. Filan yerdeki
duvara pencere açtırmayı düşünüyordun.
Yavuz Sultan Selim Han, Merkez Efendinin Cenâb-ı Hakkın sevgili kullarından olduğuna
yakînen inanıp, ona iltifatlarda bulundu. Kızmak şöyle dursun, hâlini açıkça söyliyebilen
âlimler bulunduğu için çok sevindi. Merkez efendiye hitâben dedi ki:
- Sizin gibi gönül ehli kimseler bulunduğu müddetçe, devletimizin sınırlarını, çok
daha genişletip, dünyayı islâm nûru ile aydınlatmamız çok kolay olacaktır.
Kâinatta eksiklik ve fazlalık yoktur 20 AĞUSTOS 1996
Ben dünyanın aynen bugünkü gibi olmasını, herşeyin merkezinde ya'nî şimdiki
hâlinde kalmasını isterdim. Çünkü Allahü teâlâ en güzelini, en iyisini yaratır. Kâinatta
herşey yerli yerindedir. Eksik ve fazlalıklar yoktur.
İstanbul'da medfûn bulunan evliyânın meşhurlarından, Merkez Efendi, müslümanlara
dînin emir ve yasaklarını anlatmak için çok gayret gösterirdi. Cemâ'ati az olsun çok olsun,
va'zu nasîhattan geri kalmazdı.
Bir gün Balıkesir'de namazdan sonra va'zetmek için kürsîye çıktı. Cemâ'at kendisini
tanımadığı için birer ikişer câmiden çıkmaya başladı. Câmide müezzinden başka kimse
kalmamıştı.
Nihâyet müezzin de, kalkıp kürsîye gelerek:
- Hoca Efendi, cemâ'atten kimse kalmadı. Ben de çıkıyorum. Câminin anahtarını kürsîye
bırakıyorum. Çıkarken bir zahmet kilitlersin. Anahtarı da kapının üstüne koyuverirsin, dedi.
Merkez Efendi, müezzine buyurdu ki:
- Evlâdım, kimse beni dinlemeye mecbur değildir. Siz dinlemeseniz de başka
dinleyenler bulunur. Allah selâmet versin, gidebilirsin.
Dinliyen bulunur!
Müezzin çıkarken bir de baktı ki, câmide birçok tanımadığı kimseler, huşû içinde Merkez
Efendiyi dinliyorlar. Merkez Efendinin, "Siz dinlemeseniz de dinliyenler bulunur" sözünü
hatırladı. Kendi kendine, "Demek ki, bu zât, sıradan biri değil, Allahın sevgili kullarından"
diye düşündü.
Hemen dışarı çıkıp cemâ'ate durumu anlattı. Câmi tekrar doldu. Va'zdan sonra halk,
kendisinden af dilediler.
Merkez Efendi, herkese, hattâ hayvanlara bile çok şefkatli idi. Çocukları çok severdi.
Çocuklar kendisini gördüklerinde oyunu bırakıp arkasından koşarlardı. O da her zaman
yanında şeker bulundurur, çocuklara dağıtıp onları sevindirirdi. Çocuklara:
- Bana duâ ediniz. Sizin duâlarınızı Cenâb-ı Hak kabûl eder. Çünkü sizler
günâhsızsınız. Şu yüzü kara, sakalı beyaz ihtiyar için duâ ediniz de kıyâmette yüzümüz,
sakalımız gibi ak olsun, derdi.
Çocuklar duâ ettikten sonra da:
- Yâ Rabbî, şu ma'sûm çocukların duâsını kabûl et! derdi.
"Merkez Efendi" ismini alması şöyle oldu:
Hocası Sünbül Sinan hazretleri, birgün talebelerini imtihan etmek istedi. Bütün
talebelerine şu suâli sordu:
- Cenâb-ı Hak, dünyayı yeniden yaratmış olsa, nasıl olmasını arzu edersiniz?
Talebelerin cevapları değişik değişik oldu.
- Devamlı ilk bahar olmasını isterdim.
- Ne sıcak ne soğuk olmasını isterdim.
- Yer yüzünün düz olmasını isterdim, gibi cevaplar verdiler.
Sıra Merkez Efendiye gelince, o şöyle cevap verdi: