1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

- Bana ihtiyaç kalmadı; ferâgat etmeyeyim mi? buyurdu ve Dâvüd aleyhisselâma
ümmet oldu. Hazret-i Lokman, aynı zamanda hekimlerin pîridir. Onun hekim olduğunda
âlimlerin söz birliği oldu.
Lokman Hakîm, gün ortasında uyuduğu sırada kendisine bir nidâ geldi:
- Yâ Lokman! Seni yeryüzüne halîfe, peygamber kılmamızı, insanlar arasında hak ve
adâletle hükmetmeyi ister misin?
Hazret-i Lokman dedi ki:
- Eğer Rabbim beni serbest bırakırsa, âfiyet ve sağlık isterim. Belâ ve musîbetten de
muhâfaza etmesini dilerim. Eğer sıkıntı ve belâ da verirse, seve seve kabûl ederim.
Çünkü, Allahü teâlâ bana belâ ve musîbet verirse, yardım edeceğini ve beni onlardan
koruyacağını biliyorum.
Kim dünyayı tercih ederse
Bunun üzerine melekler:
- Niçin yâ Lokman? dediler. Hazret-i Lokman buyurdu ki:
- Hikmet ehlinden olmak, rütbelerin en sıkıntılısı ve en yükseklerindendir. Her
tarafta mazlûm kimseler olsa, âdil olursan bunlar rahat ederler ve kurtulurlar. Eğer
yoldan çıkarsan Cennet yolundan ayrılırsın. Bir kimsenin dünyada fakîr ve şükredici
olması; zengin olup, şükretmemesinden hayırlıdır. Kim âhıret üzerine dünyayı tercih
ederse, dünya ona fitne olur ve âhıret üstünlüklerine kavuşamaz.
Bu sözlerine melekler şaştılar. Hazret-i Lokman tekrar uyuyup uyandığı zaman, kendisine
hikmet verildiğini anladı. Hikmetli sözler konuşmaya başladı.
Lokman Hakîm tek başına oturur ve uzun uzun düşünürdü. Dostları yanına gelip:
- Yalnız niye oturuyorsun, toplum arasına karışıp onlarla kaynaşsan daha iyi olmaz mı?
dediklerinde, Lokman Hakîm:
- Yalnızlık, tefekkür için daha uygundur. Tefekkür, insanı Cennet yoluna ulaştırır,
buyurdu.
Lokman Hakîm'in hikmetli sözleri ve oğluna verdiği nasîhatleri meşhûrdur. Allahü teâlâ
Kur'ân-ı kerîmde Lokman sûresi 12. âyet-i kerîmesinde meâlen şöyle bildirmektedir:
- Muhakkak Biz, Lokman'a hikmet verdik ve sana verilen hikmet ni'metine şükret
dedik. Kim, Allahü teâlânın verdiği ni'mete şükrederse, şükrünün faydası kendinedir.
Lokman Hakîm oğluna dedi ki:
- Ey oğlum! Namazı dosdoğru kıl! Şartlarına, rükünlerine, edeblerine riâyet ederek kıl!
Çünkü namaz, dînin direğidir ve Allahü teâlâya münâcâttır. Namaz insanı günâhtan alıkoyup,
kemâle, olgunluğa kavuşturur.
Vazifem olmayan şeye karışmadım
Dînin hayır ve iyilik olarak bildirdiği bütün husûsları emret! El, dil ve kalb ile gücün
yettiği kadar insanları kötülükten sakındır! Onların da ahlâkının güzelleşmesine çalış ve sevâb
kazan! İbâdetlerin ve insanlara nasîhatin esnâsında karşılaşacağın güçlük ve musîbetlere
sabret! İnsanlara iyilikleri emredip, nasîhatta bulunurken, kendini unutma. Yoksa mum gibi
olursun. Mum, etrafını aydınlatır. Fakat kendini yakıp eritir.
Lokman Hakîm'e:
- Hikmete nasıl kavuştun? diye sorulduğunda:
- Benden gizlenen şeyi araştırmadım. Vazîfem olmayan şeyin üzerinde durmadım,
buyurdu.
Lokman Hakîm şöyle duâ ederdi:
"Allahım! Benim arkadaşlarımı gâfillerden, seni unutmuş kimselerden yapma!
Çünkü onlar, seni andığım zaman, bana bu hususta yardımcı olmazlar. Gaflette
olduğum zaman, bana Seni hatırlatmazlar. Senin emir ve yasaklarına uymayı, iyi şeyleri
emrettiğim zaman, bana itâat etmezler. Sustuğum zaman beni üzerler."