1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

Çoğumuz zamanında işimizi bitirip, boş kalan zamanımızı faydalı, iyi işlere ayırmanın
fazîletini idrâk etmiş değiliz.
Kaytarmak sözü günlük konuşmamızın malı olmuştur. Çaldığı saatleri yanına kâr sayan
memurdan, sabahtan akşama kadar iki imza atmaktan başka işi olmayan yöneticilere kadar,
büyük bir kesim bu gizli tembelliğin sözde keyfini sürmektedir.
Gençler tembelliğe itiliyor
Daha öğrencilik çağında, "İnek", "ineklemek" gibi rencide edici lâkap takarak çalışkan
öğrencilerimizi menfi propagandalarla bu yola çekmek isteyenler, bilerek veya bilmiyerek
tembelliğin sözcülerine âlet olmaktadırlar. Yatılı okullarda, çok ders çalışan dereceye girmiş
öğrenciler, diğer öğrenciler tarafından alay edilir. Yemekte marul verildiğinde, yemek masası
marul ile doldurulur.
Zamanımızın dünya çapında ilim adamlarımızdan Prof. Nejat Veziroğlu, "Japonya'da
çalışanların yıllık izni 15 gün. Ama bu 15 günlük izni dahî Japonların yarısı kullanmıyor.
Hattâ kullananlara kötü gözle bakılıyor. Japon deyip duruyoruz. Japonya'yı, Japonya yapan bu
çalışma rûhudur" diyor.
Japonya'da haftalık çalışma müddeti 60 saat, Türkiye'de ise 45 saat. Türkiye'de kanunen 45
saat ama, gerçekte 20 saatin üzerinde çalışanların oranı %50 yi geçmez. Çalışmıyoruz ama
çok yoruluyoruz.
Hocası, bütün hareketleri ağır olan tembel öğrencisine sorar:
- Yavrum oturman yavaş, kalkman yavaş, ders çalışman yavaş. Senin çabuk yaptığın
bir şey yok mu?
- Var hocam, çabuk yorulurum...
Fıkra ama gerçek bu...
Japonya'da yapılan bir incelemeye göre çalışma saati arttıkça suç nisbeti azalıyor. Japonya,
suç oranı en az ülkelerin başında geliyor. İşi olmayan, boş oturan kimse ne yapacak, zamanını
nasıl geçirecek? Şunu bunu tenkit etmekle, dedi-kodu ve gıybetle...
Güney Kore, Tayvan, Singapur gibi Uzak Doğu Ülkeleri son zamanlardaki hızlı
kalkınmalarını çalışma disiplinine borçludurlar. Geleneksel hayat tarzı, kültür mîrâsı onu aşk
derecesinde işine bağlıyor, kaytarmaya kalkmıyor.
Sonra yaparım diyenin hali
Dînimiz, inancımız, kültürümüz, tembelliği ve harâm parayı, harâm kazancı yasaklar.
Büyüklerimiz çocuklarına helâl yedirmekle iftihar ederler. Peygamber efendimiz, "Bir
kimsenin fâidesiz şeylerle vakit öldürmesi, onun Allahü teâlâ tarafından sevilmediğinin
alâmetidir" buyurmuştur.
Vakti boş yere geçirmek uygun olmadığı gibi, yapılacak işlerde önem sırasına dikkat
etmek de gerekir. Bu da zamanın faydasız geçmesi demektir. Bugün yapılması gereken işi
yarına bırakmamalıdır. Peygamber efendimiz, (Sonra yaparım diyenler helâk oldu)
buyurdu. Ya'nî, iyi işleri geciktirenler, bu günün işini yarına bırakanlar aldandı, ziyân etti.
Boş zamanı değerlendirmelidir. Bu zamanlarda, Allahü teâlânın beğendiği şeyleri
yapmalıdır. Kişi mutlaka, kendisine, vatanına milletine faydalı bir iş ile meşgul olmalıdır.
Zamanı en iyi şekilde değerlendirmelidir! 26 HAZİRAN 1996
Dînimiz, zamanı sadece değerlendirmeyi değil, en iyi şekilde değerlendirmeyi
emrediyor. Zaten tasavvuf büyükleri tasavvufun ta'rîfini, "Zamanı en iyi şekilde
değerlendirmektir" şeklinde yapmışlardır.
Zaman, her devirde, her çağda kıymetliydi. Fakat bu zamanda çok daha önem kazandı.
Milletler, teknolojiler zaman yarışı içindedir. Zamanı en iyi şekilde değerlendiremiyen,
diğerine yenik duruma düşmektedir. Başarılı olmanın, ayakta kalabilmenin sırrı, zamanı en iyi
şekilde değerlendirebilmekten geçmektedir.