1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

- Bu istedikleriniz olduğu takdirde, Allaha ve benim peygamberliğime inanacak
mısınız? Buna söz veriyor musunuz?
Semûd kavmi böyle bir şeyin olacağına ihtimâl vermedikleri için:
- Söz veriyoruz. Hep birlikte sana tâbi olacağız, dediler.
Sonra hep beraber o kayanın yanına geldiler. Sâlih aleyhisselâm duâ etti. Kaya yarıldı,
içinden gebe bir deve çıktı. Deve, hayretler içinde bakışan halka dönüp:
- Lâ ilâhe illallah Sâlih nebiyyullah. Ben Allahü teâlânın gönderdiği bir deveyim.
Yaratıcımı tesbîh ederim. Beni mu'cize olarak gönderdi, dedi.
Devede istedikleri bütün özellikler vardı.
Bu kadar körlük yeter!
Bu durum karşısında, kavmin reisi Cenda, yerinden kalkıp, Sâlih aleyhisselâmın yanına
gitti. Alnından öpüp, îmân etti. Kavmine dönüp:
- Ey Semûd halkı. Artık bu kadar körlük yeter! Sizi de îmâna da'vet ediyorum, dedi.
Kendisi ile beraber, yüz kişi daha îmân etti. Diğerleri sihir olduğunu söyleyip inanmadılar.
Sâlih aleyhisselâm, deveye kesinlikle zarar vermemelerini, aksi takdirde, büyük bir azâba
düçâr kalacaklarını bildirdi.
Deve, gündüz dağlarda, ovalarda dolaşır, akşam olunca şehre gelir, fasîh bir lisânla;
- Kim süt almak isterse, gelip alsın, derdi.
Sabahleyin şöyle seslenirdi:
- Yâ İlâhî, benden süt içen ve Sâlih aleyhisselâma inanan kimselerin îmânlarını
kuvvetlendir ve yakînlerini artır. İnanmıyanlara da dert ver!
Semûd kavminden inanmayıp, devenin sütünden içenler, hastalanıyordu. Bu şekilde
hastalananların sayısı zamanla çoğaldı. Bir gün bir araya gelip;
- Bu deve bize hayır getirmedi. Bedenlerimize hastalık yapıyor. Bir kolayını bulup,
bunu öldürelim, dediler.
Fakat korkularından yanaşamıyorlardı. Sonunda, dokuz kişiyi kandırıp, deveyi bunlara
öldürtmeyi plânladılar. Bunlar, deveyi yolda okla yaralayıp öldürdüler. Yavrusunu da
öldürdüler.
Daha sonra, bir sabah vakti, çok kuvvetli bir sesle hepsi helâk oldu.
İbâdetleri ihlâsla yapmak 23 HAZİRAN 1996
İlk çıkışın Allah rızâsı içindi ve niyetin hâlis idi. İhlâslı olduğun için Allah seni gâlip
getirdi. Şimdiki hiddetin dünyalık içindir. Altınlar konmadı diye kızdığın için mağlup
oldun.
İhlâs, hâlis, temiz etmek, niyeti temizlemek, yalnız Allahü teâlâ için yapmak demektir.
İlimle yapılan amelin değeri ihlâsla ölçüldüğü için, ihlâsın ehemmiyeti çok büyüktür. Hadîs-i
şerîfte buyuruldu ki:
(Cenâb-ı Hak buyurdu: İhlâs, sırlarımdan bir sırdır. Onu, sevdiğim kulların kalbine
emânet ederim.)
İhlâs, kalb işidir. İbâdetlerin, Allahü teâlânın rızâsına uygun olup olmadığı âhırette açığa
çıkacaktır. Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki:
(Kıyâmet günü ilk hesâba çekilecek üç sınıf kimseden birincisi, Allahü teâlânın ilim
verdiği kimsedir. Allahü teâlâ bu kimseye şöyle suâl edecektir:
- Sana verdiğim ilim ile ne yaptın ve ne gibi amel işledin?
- Yâ Rabbî, sabah akşam ibâdet edip, kulluk vazîfemi yaptım. İnsanlara dînini
öğrettim. Bunları senin rızân için yaptım.
- Yalan söylüyorsun. Falan kimse, ne bilgili, ne âlim desinler diye yaptın ve öyle de
dediler.
Verdiğim mal ile ne yaptın?