1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

Dünya, sıkıntı yeridir. Rahat etme yeri âhırettir. Hem burada rahat, hem de âhırette
rahat olmaz. Her ni'met sıkıntı mukabilidir. Önemli olan dünyada iken isyân etmeden
sıkıntıları atlatabilmek, sâlimen ya'nî îmânlı olarak âhırete gidebilmektir.
İbâdet yapmak, İslâmiyete hizmet etmek düşüncesiyle çok yaşamayı istemek iyidir. Ancak,
zevk safa sürmek için çok yaşamayı istemek uygun değildir. Böyle kimseler tevbe etmeyi
unuturlar, kalbleri katılaşır. Ölümü hatırlamazlar. Va'z ve nasîhattan ibret almazlar.
Dünya, sıkıntı yeridir. Rahat etme yeri âhırettir. Hem burada rahat, hem de âhırette rahat
olmaz. Her ni'met sıkıntı mukabilidir. Önemli olan dünyada iken isyân etmeden sıkıntıları
atlatabilmek, sâlimen ya'nî îmânlı olarak âhırete gidebilmektir.
Hadîs-i şerîfte buyuruldu ki: (Dünyada garip veya yolcu gibi ol! Kendini ölülerden say!)
Bu hadîs-i şerîfi islâm âlimleri şöyle açıklamışlardır:
Dünyada garip gibi olmak, hiçbir akrabâya, anaya, babaya, kardeşine güvenmemek,
bunları yok kabûl etmektir. Çünkü, bunların hepsi ancak kabrin başına kadar geleceklerdir.
Sonra kabre bırakıp gideceklerdir. Kabirde bunların hiçbiri bulunmayacaktır. Kabirde
dünyada yaptıkları ameller ile başbaşa kalınacaktır.
Geri dönüşü olmayan yolculuk
Yolcu gibi olmak demek, geri dönmemek üzere yolculuğa çıkacak kimse gibi olmalı
demektir. Herşeyi bırakıp yola çıkacak kimse, hep gideceği yeri düşünür, oradaki hâlini merak
eder. Yolculukta lâzım olacak şeyleri yanında bulundurur. Yolculukta işine yaramıyacak
şeyleri yanına almaz. Çünkü bunlar yük olmaktan, sıkıntıdan başka bir işe yaramazlar.
Ölü gibi olmak demek ise, kendini ölmüş, kabirde yalnız olarak kaldığını kabûl etmek
demektir. Artık dünya hayatı bitmiş, dünyada yaptıklarının hesâbı başlamış demektir.
Büyüklerimiz, "Bir şey muhakkak olacak ise, onu olmuş bilmek lâzım"
buyurmuşlardır. Ölüm, kabir hâli muhakkak olduğuna göre, kimsenin ölümü inkâr
edemiyeceğine göre; ölümü, kabir hayatını olmuş bilmek lâzımdır. Hazırlığımızı buna göre
yapmalıyız.
Dünya gelip geçicidir. Kalıcı olan bu dünyada yapılan işlerdir.
İslâm âlimleri buyuruyor ki:
"İnsanın üç şeyi vardır. Bunlar: Rûh, beden ve işlediği amellerdir. Rûh, bedene zaten
sonradan geldi, Azrâil aleyhisselâm bunu alıp götürecektir. Cesed de mezarda
çürüyecek, kurtlara, böceklere yem olacaktır. Geriye sadece işlediği ameller kalacaktır."
Bunun için gafletten kurtulup âhırette işe yarayacak ameller yapmalıdır.
Yaşamanın gâyesi
Zamanımızda, iki şey üzerinde duruluyor. Yemek ve mal, mülk. Hâlbuki bunlar da gelip
geçici şeylerdir. Bir islâm âlimi buyuruyor ki: "Bir kimsenin dünyada yaşamaktan gâyesi
sadece yemek içmek ise, onun kıymeti, helâya bıraktığı kadardır."
Allahü teâlâ, îmâna, îmânlı olana kıymet vermiştir. Mühim olan Allahü teâlânın verdiği
kıymettir. İnsanların verdiği değer, kıymet değildir. Çünkü, insanın kıymeti nedir ki değer
verdiklerinin kıymeti olsun. Hadîs-i şerîflerde buyuruldu ki:
(Lezzetlere son veren şeyi ya'nî ölümü çok hatırlayınız!)
(İnsanların en kötüsü, ömrü uzun ameli kötü olandır.)
(Ölmek istemeyiniz. Kabir azâbı çok acıdır. Ömrü uzun olup islâmiyete uymak
büyük saâdettir.)
(İnsanların en akıllısı, ölümü çok hatırlayandır. Ölümü çok hatırlayan insana,
dünyada şeref, âhırette yüksek dereceler nasîb olur.)
Devemi kaybettim, onu arıyorum 9 HAZİRAN 1996
O, bütün bunları terk etmiş ve Allahü teâlâya gönül vermiştir. Mübârek sözleri ve
kerâmetleri dilden dile dolaşmış ve sevgisi gönüllerde yaşamıştır. Dünya sultanları
unutulmuş, fakat O unutulmamıştır.