1996 Senesi "Bugünkü Sohbet" Yazıları - Mehmet Oruç

Eshâb-ı kirâmdan biri gelip Peygamber efendimize sordu:
- Yâ Resûlallah! Anam-babam çok şefkatsizdir, onlara nasıl itâ'at edeyim?
Peygamber efendimiz şöyle cevap verdi:
- Annen seni dokuz ay karnında gezdirdi. İki sene emzirdi. Seni büyütünceye kadar
koynunda besledi, kucağında gezdirdi. Baban da seni büyütünceye kadar birçok
zahmetlere katlanarak, seni besledi... İdâre ve mâişetini te'min eyledi. Sana dînini,
îmânını öğrettiler. Seni islâm terbiyesi ile büyüttüler. Şimdi nasıl olur da şefkatsiz
olurlar? Bundan daha büyük ve kıymetli şefkat olur mu?
İsmâil aleyhisselâm ve kurban 29 NİSAN 1996
İsmâil aleyhisselâm yedi yaşında iken, İbrâhim aleyhisselâma rü'yâsında bir melek
gelip: "Ben, Allahü teâlânın elçisiyim. Allahü teâlâ, bu oğlunu kurban etmeni istiyor"
dedi.
İbrâhim aleyhisselâm,
- Yâ Rabbî! Bana sâlihlerden bir çocuk ihsân buyur, diye duâ etti.
Allahü teâlâ ona hazret-i İsmâil'i müjdeledi. Âyet-i kerîmede meâlen:
- Biz de ona halîm bir oğul müjdeledik, buyuruldu.
İsmâil aleyhisselâmın doğumundan sonra, Allahü teâlânın emri ile, İsmâil aleyhisselâmı ve
annesi Hâcer vâlidemizi Mekke'ye bırakıp Şam'a döndü. Zaman zaman gider, onları Mekke'de
ziyâret ederdi.
Yüzünde, Muhammed aleyhisselâmın temiz babalardan temiz ve afîf analara geçip gelen
nûru parlayan hazret-i İsmâil çok güzeldi. Bu sebepten İbrâhim aleyhisselâmın, oğlu İsmâil'e
karşı muhabbeti fazla idi.
İsmâil aleyhisselâm yedi yaşında iken, birgün İbrâhim aleyhisselâm ibâdet ettiği mihrâbda,
bu muhabbet içinde uyudu. Rü'yâsında oğlu İsmâil ile otururken, bir melek gelip:
- Ben, Allahü teâlânın elçisiyim. Allahü teâlâ, bu oğlunu kurban etmeni istiyor, dedi.
İbrâhim aleyhisselâm korku ile uyandı. "Rü'yâ Rahmânî midir, yoksa şeytânî midir?" diye
tereddüt etti.
Terviye ve arefe günü
O gün hep bu rü'yâyı düşündü. Onun için bu güne Terviye denildi. İkinci gece aynı rü'yâyı
gördü. Rahmânî olduğunu anladı. Bu güne Arefe denildi. Üçüncü gece yine aynı rü'yâyı
gördü. Artık Hak teâlânın emri olduğunda şüphesi kalmadı. Hanımı Hâcer'in yanına geldi:
- Ey Hâcer, benim gözümün nûru oğlum İsmâil'i yıka, en iyi elbisesini giydir, saçını
tara, onu dostuma götüreceğim, dedi.
Sonra; hazret-i İsmâil'e dedi ki:
- Yanına iple bıçak al!
- Bunları ne yapacağız baba?
- Allah rızâsı için kurban keseriz, cevâbını verdi. Yolda giderken, hazret-i İsmâil,
babasına sordu:
- Nereye gidiyoruz?
- Dostuma.
- Evi nerededir?
- O, evden ve mekândan münezzehtir. Yer ve gök O'nun mülküdür.
- Babacağım! O bizimle oturup yemek yer mi?
- O yemekten ve içmekten de münezzehtir.
"Cân-ü gönülden râzıyım"
O sırada şeytân, bir fırsatını bulup, yaşlı bir adam kıyâfetinde hazret-i İbrâhim'in hanımı
Hâcer'in yanına geldi. Ona:
- İbrâhim, oğlunu nereye götürdü? deyince, hazret-i Hâcer:
- Bir dostunu ziyârete, diye cevap verdi. Şeytân: