dosya indir - ankaratiphastaneleri

Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu
S41
¤un bak›ma ilk ve tekrar yat›fllar› azaltabilir ve sa¤kal›-
m› art›rabilir. 43-45
Servisteki hastalar›n bak›m›n› iyilefltirmeye ve fizyolojik
bozukluklar nedeniyle kardiyak arresti önlemeye
yönelik di¤er yaklafl›mlar aras›nda; erken fizyolojik monitörizasyon,
yeni hastaneye yat›fl kurallar›, acil serviste
(AS) klinik giriflimlerin gerçeklefltirilmesi ve yeni acil
hekimlerinin atanmas› yer almaktad›r. Bu modellerin
ço¤u hastay› ilk kabul eden ekibin resüsitasyon konusunda
uzman olmas›n› destekler giriflimlerdir. 46 Bütün
acil baflvurular için, t›bbi ve cerrahi de¤erlendirme üniteleri,
hasta için gerekli olan bak›m flartlar› belirleninceye
kadar tek bir merkez gibi davran›rlar. Hastalar 72
saate kadar monitörize olarak gözlenmektedirler ve
genellikle k›demli t›bbi personele, tan› yöntemlerine ve
acil tedaviye h›zla ulafl›labilmektedir. 47 Tek yer konumu
geleneksel sistemdeki hasta ve personelin hastane
içindeki da¤›n›k konumuna karfl›l›k; nöbetçi hekim,
hemflire, fizyoterapist için her zaman haz›r olacaklar›
merkezi sa¤lar.
Birçok akut hasta hastaneye acil servis arac›l›¤›yla
baflvurur ve ço¤unun h›zl› bir flekilde YB giriflimlerine
gereksinimi vard›r. Acil servisde erken amaca yönelik
tedavi fizyolojik bozulmalar› tersine çevirir ve hayatta
kal›m› artt›r›r görünmektedir. 48
Hastan›n uygun yere yerlefltirilmesi
‹deal olarak hastal›¤› en a¤›r olan kifli en iyi gözlem, üst
düzey organ deste¤i ve hemflire bak›m› olan yere yat›-
r›lmal›d›r. Bu s›kl›kla gerçeklefltirilmektedir fakat baz›
hastalar uygun olmayan yerlere al›n›rlar. 49 Uluslararas›
organizasyonlar bak›m düzeyi tan›mlamalar›n› yapm›fl
ve Yo¤un Bak›m Üniteleri (YBÜ) ile Yak›n Gözlem Ünitelerinde
(YGÜ) (high dependency unit = HDU) kabul
edilme ve taburcu olma kriterlerini belirlemifltir. 50,51
Personel düzeyleri
Hastane personeli gece ve haftasonlar›nda en az say›-
dad›r. Bu durum hasta monitorizasyonunu, tedaviler ve
sonuçlar›n› etkileyebilir. Servislere saat 17:00 den sonra
52 veya haftasonu 53 kabul edilme oran› ile mortalitenin
artmas› iliflkilidir. Gece YBÜ'den servislere al›nan
hastalarda gündüz al›nanlara ve yak›n gözlem ünitelerine
al›nanlara göre hastane içi ölüm riski artm›flt›r. 54
Bir araflt›rmada hemflire say›s›n›n art›r›lmas›n›n; pnömoni,
flok ve ölüm oran›n› oldu¤u kadar kardiyak arrest
oran›n› da azaltt›¤› gösterilmifltir. 55
Resusitasyon Kararlar›
Hasta afla¤›daki durumda oldu¤unda 'resüsitasyon uygulamay›n'
(do not attempt resuscitation - DNAR) karar›
düflünülmelidir;
• hasta CPR yap›lmas›n› istemiyorsa
• CPR yap›lsa da kardiyak arrest sonras› yaflam beklentisi
yoksa.
Hastane personeli s›kl›kla resüsitasyonun uygunlu-
¤u karar›nda yetersiz kal›r ve bofluna resüsitasyon giriflimi
yayg›nd›r. 37 Yüksek olas›l›kla kardiyak arrest veya
ölüm geliflece¤ine dair aç›k kan›tlar olsa bile servis personeli
nadiren hastan›n resüsitasyon durumu hakk›nda
karar verir. 4 Birçok Avrupa ülkesinin DNAR karar›na ait
resmi politikas› yoktur ve bu kararla ilgili hastalara uygulanacak
olan konsültasyon prati¤i de de¤iflkendir. 56
Bilgi, e¤itim düzeyi ve DNAR karar›n› verme konusundaki
geliflmeler hasta bak›m›n›n iyileflmesini ve bofla
CPR giriflimlerini önleyecektir (bak›n›z Bölüm 8).
Hastanede geliflen kardiyak arresti
önleme k›lavuzu
Afla¤›daki stratejiler hastane içinde geliflen kardiyak arrestleri
önleyebilir.
1. Kritik veya klinik bozulma riski olan hastalar için uygun
alanda, hastan›n hastal›k düzeyine uygunluk
sa¤layacak flekilde bak›m sa¤lay›n›z.
2. Kritik hastalar düzenli gözlem gerektirir: hastal›¤›n
fliddetine veya hastan›n klinik durumunun bozulmas›
ve kardiyopulmoner arrest olas›l›¤›na göre
gözlem tipini ve s›kl›¤›n› belirleyiniz. S›kl›kla yaln›z
temel vital bulgular›n izlenmesi (nab›z, kan bas›nc›,
solunum say›s›) gereklidir.
3. Kritik hastalar›n veya klinik durumu bozulanlar›n ve
kardiyak arrest riski olan hastalar›n tan›nmas›nda Erken
Uyar› Skorlama sistemini (EUS) kullan›n›z.
4. Düzenli ölçümler ve EUS kay›tlar›n› içeren hasta kay›t
sistemi kullan›n›z .
5. EUS sistemlerine klinik olarak yan›t verilmesini sa¤layan
spesifik ve aç›k bir politika oluflturunuz. Bu
politika daha ileri hasta yönetimi ve hekim ile hemflirelerin
özel sorumluluklar›na ait tavsiyeleri de içermelidir.
6. Hastanenin, kritik hastal›klara yaklafl›m› aç›kça tan›mlanm›fl
olmal›d›r. Bu yaklafl›m, klinik tetikleyici
faktörler veya di¤er göstergeler taraf›ndan ortaya
ç›kar›lan, akut klinik durumlara yan›t verecek nitelikte
olan t›bbi destek servisi veya resüsitasyon ekibini
(örne¤in: ATE) içerebilir. Bu servis günün 24 saati
haz›r olmal›d›r.
7. Kritik hastan›n tan›nmas›, izlenmesi ve tedavisi konusunda
tüm klinik personeli e¤itilmelidir. Daha de-