dosya indir - ankaratiphastaneleri

Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu
S161
bafllangݍ ritmidir; defibrilasyon ile tedavi edilir.
Asistoli daha çok do¤ru ak›m (DA) ile elektrik çarpmalar›nda
görülür; bu ve di¤er ritim bozukluklar›
için standart protokoller uygulanmal›d›r.
• Termal yaralanmadan korunmak için hastan›n için
için yanan giysi ve ayakkab›lar›n› ç›kar›n.
• Fazla miktarda doku y›k›m› mevcutsa, agresif s›v›
tedavisi gerekir. Miyoglobin, potasyum ve doku
hasar›n›n di¤er ürünlerinin at›l›m›n› artt›rmak için
uygun idrar ç›k›fl›n› sa¤lay›n. 291
• Ciddi termal yaralanmas› olan hastalarda erken cerrahi
uygulamalar› düflünün.
• Bafl veya boyun travmas› olas›l›¤› varsa omurga immobilizasyonunu
sa¤lay›n. 296,297
• Tetanik kas›lmalar ya da elektrik çarpmas› s›ras›nda
f›rlat›lma nedeniyle olan travmatik yaralanmalar›n
bulunup, bulunmad›¤›n› saptamak için ikinci bir de-
¤erlendirme yap›n. 297,298
• Elektrik çarpmalar› göreceli olarak daha küçük cilt
bulgular›na ra¤men ak›m›n nörovasküler dallarda
ilerlemesinden kaynaklanan ciddi ve derin yumuflak
doku yaralanmalar›na neden olabilir; fasyatomi gerektirecek
kompartman sendromunun özelliklerini
dikkatlice aray›n.
E¤er respiratuar ya da kardiyak arrest varsa, uygun
ve zaman›nda tedavi edilmeyen y›ld›r›m çarpmas› olgular›,
genellikle hayatta kalamazlar. E¤er birden fazla
hasta ayn› anda etkilenmifl ise öncelik solunumsal ve
kardiyak arrest olanlara verilmelidir. Solunum arresti
olan hastalar, sekonder hipoksik kardiyak arrestten korunmak
için sadece ventilasyona gereksinim duyabilirler.
Y›ld›r›m çarpmas›na ba¤l› kardiyak arreste yönelik
resüsitatif giriflimler, resüsitasyona bafllamak için geçen
interval daha uzun oldu¤u zamanda bile, di¤er nedenlerden
kaynaklanan kardiyak arrestlerde oldu¤undan
daha baflar›l› olabilir. 292 Özellikle y›ld›r›m çarpmas›
hastalar›nda dilate ve ›fl›k reaksiyonu vermeyen pupiller
asla prognostik belirti olarak kullan›lmamal›d›r. 284
Fetusun elektrik çarpmalar›na hassasiyeti ile ilgili
çeliflkili raporlar vard›r. Elektrik yaralanmalar›n›n gebelerdeki
klinik spektrumu annede geçici bir rahats›zl›k
ve fetusun hiç etkilenmedi¤i bir durumdan, olay›n hemen
sonras› ya da bir kaç gün içinde fetal ölüme kadar
de¤ifliklik gösterebilir. Ak›m›n fliddeti ve temas›n süresi
gibi çeflitli faktörlerin sonucu etkiledi¤i düflünülür. 299
‹leri tedaviler ve prognoz
Elektrik çarpmas›na ba¤l› kardiyak arrest nedeniyle erken
resüsite edilen genç hastalarda resüsitasyon sa¤kal›m
ile sonlanabilir. Uzun süreli yaflam deste¤i sonras›
baflar›l› resüsitasyonlar yay›nlanm›flt›r. Elektrik çarpmas›
sonras› sa¤ kalan bütün hastalar e¤er kardiyorespiratuar
bir problem öyküleri varsa ya da afla¤›da say›-
lan durumlar mevcutsa hastanede izlenmelidirler.
- Bilinç kayb›
- Kardiyak arrest
- Elektrokardiyografik anormallikler
- Yumuflak doku hasar› ve yan›klar
Ciddi yan›klar (termal ya da elektrik), miyokard nekrozu,
santral sinir sistemi hasar› bulgusu ve sekonder
multisistem organ yetmezli¤i uzun dönem prognoz ve
mortaliteyi belirler. Tedavi semptomatiktir ve elektrik
çarpmas›na özgün bir tedavi yoktur. Önlem almak,
elektrik yaralanmalar›n›n prevalans› ve fliddetini en aza
indirmek için halen en iyi yoldur.
Kaynaklar
1. Guidelines 2000 for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency
Cardiovascular Care: International Consensus on Science.
Part 8: Advanced challenges in resuscitation. Section 1: Life-threatening
electrolyte abnormalities. Circulation 2000;
102:I-122-217.
2. Niemann JT, Cairns CB. Hyperkalemia and ionized hypocalcemia
during cardiac arrest and resuscitation: possible culprits for
postcountershock arrhythmias? Ann Emerg Med 1999; 34:1-
7.
3. Ahmed J, Weisberg LS. Hyperkalemia in dialysis patients. Semin
Dial 2001; 14:348-56.
4. Mahoney B, Smith W, Lo D, Tsoi K, Tonelli M, Clase C. Emergency
interventions for hyperkalaemia. Cochrane Database
Syst Rev 2005:CD003235.
5. Ngugi NN, McLigeyo SO, Kayima JK. Treatment of hyperkalaemia
by altering the transcellular gradient in patients with renal
failure: effect of various therapeutic approaches. East Afr
Med J 1997; 74:503-9.
6. Allon M, Shanklin N. Effect of bicarbonate administration on
plasma potassium in dialysis patients: interactions with insulin
and albuterol. Am J Kidney Dis 1996; 28:508-14.
7. Rastegar A, Soleimani M. Hypokalaemia and hyperkalaemia.
Postgrad Med J 2001; 77:759-64.
8. Cohn JN, Kowey PR, Whelton PK, Prisant LM. New guidelines
for potassium replacement in clinical practice: a contemporary
review by the National Council on Potassium in Clinical Practice.
Arch Intern Med 2000; 160:2429-36.
9. Litovitz TL, Felberg L, White S, Klein-Schwartz W. 1995 annual
report of the American Association of Poison Control Centers
Toxic Exposure Surveillance System. Am J Emerg Med
1996; 14:487-537.
10. McCaig LF, Burt CW. Poisoning-related visits to emergency
departments in the United States, 1993-1996. J Toxicol Clin
Toxicol 1999; 37:817-26.
11. Fingerhut LA, Cox CS. Poisoning mortality, 1985-1995. Public
Health Rep 1998; 113:218-33.
12. Watson WA, Litovitz TL, Klein-Schwartz W, et al. 2003 annual
report of the American Association of Poison Control Centers
Toxic Exposure Surveillance System. Am J Emerg Med 2004;
22:335-404.
13. Zimmerman JL. Poisonings and overdoses in the intensive care
unit: General and specific management issues. Crit Care
Med 2003; 31:2794-801.
14. Suntres ZE. Role of antioxidants in paraquat toxicity. Toxicology
2002; 180:65-77.
15. Facility assessment guidelines for regional toxicology treat-