dosya indir - ankaratiphastaneleri
dosya indir - ankaratiphastaneleri
dosya indir - ankaratiphastaneleri
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi<br />
2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
European Resuscitation Council<br />
Guidelines for Resuscitation 2005<br />
European Resuscitation Council ve<br />
Resüsitasyon Derne¤i'nin iflbirli¤i ile haz›rlanm›flt›r.<br />
Produced by the European Resuscitation Council<br />
in collaboration with the Turkish Resuscitation Society.<br />
1. bas›m› Sa¤l›k Bakanl›¤› taraf›ndan yapt›r›lm›flt›r.<br />
European Resuscitation Council
ELSEV‹ER<br />
© 2005 The European Resuscitation Council. All rights reserved. Published by Elsevier Ireland Ltd<br />
First published 2005<br />
No part of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical,<br />
photocopying, recording or otherwise, without the prior permission of the Publishers or The European Resuscitation Council. Permission<br />
may be sought directly from Elsevier's<br />
Health Sciences Rights Department, 1600 John F Kennedy Boulevard, Suite 1800, Philadelphia, PA 19103-2899, USA: phone: (+1) 215 239<br />
3804; fax (+1) 215 2393805; or e-mail: healthpermissions@elsevier.com. You may also complete your request on-line via the Elsevier homepage<br />
(http://www.elsevier.com), by selecting<br />
'Support and contact' and then 'Copyright and Permission'.<br />
ISBN-13: 9780080448701<br />
ISBN-10: 0-08-044870-4<br />
British Library Cataloguing in Publication Data<br />
A catalogue record for this book is available from the British Library<br />
Library of Congress Cataloging in Publication Data<br />
A catalog record for this book is available from the Library of Congress<br />
Note<br />
Knowledge and best practice in this field are constantly changing. As new research and experience broaden our knowledge, changes in<br />
practice, treatment and drug therapy may become necessary or appropriate. Readers are advised to check the most current information provided<br />
(i) on procedures featured or (ii) by the manufacturer of each product to be administered, to verify the recommended dose or formula,<br />
the method and duration of administration, and contraindications. It is the responsibility of the practitioner, relying on their own experience<br />
and knowledge of the patient, to make diagnoses, to determine dosages and the best treatment for each individual patient, and to take<br />
all appropriate safety precautions. To the fullest extent of the law, neither the Publisher nor the Editors assumes any liability for any injury<br />
and/or damage to persons or property arising out or related to any use of the material contained in this book.<br />
www.elsevierhealth.com<br />
The Publishers's Policy is to use Paper manufactured from sustainable forests.<br />
ELSEV‹ER<br />
© 2006 Avrupa Resusitasyon Konseyi. Bütün haklar› sakl›d›r. Elsevier Ireland Ltd taraf›ndan bas›lm›flt›r.<br />
Birinci bask› 2005<br />
Bu çal›flman›n hiçbir k›sm› yay›nc›n›n veya Avrupa Resüsitasyon Konseyinin izni olmadan ço¤alt›lamaz, bilgi toplama yöntemleriyle depolanamaz<br />
veya elektronik, mekanik, fotokopi, kaydetme ve di¤er yöntemlerle aktar›lamaz. ‹zin do¤rudan Elsevier's Health Sciences Rights Department,<br />
1600 John F Kennedy Boulevard, Suite 1800, Philadelphia, PA 19103-2899, USA: Telefon: (+1) 215 239 3804; fax (+1) 215 239<br />
3805; veya e-mail: healthpermissions@elsevier.com'dan istenmelidir. ‹steklerinizi ayr›ca Elsevier internet sayfas›ndan (http://www.elsevier.com),<br />
'Support and contact' bölümünü ve ard›ndan 'Copyright and Permission' k›sm›n› seçerek yapabilirsiniz.<br />
ISBN-13: 9780080448701<br />
ISBN-10: 0-08-044870-4<br />
British Library Cataloguing in Publication Data<br />
Bu kitab›n katolog kayd› British Library'de bulunmaktad›r.<br />
Library of Congress Cataloging in Publication Data<br />
Bu kitab›n katolog kayd› Library of Congress arac›l›¤› ile elde edilebilir.<br />
Dikkat:<br />
Bu konudaki bilgiler ve en iyi klinik uygulamalar sürekli de¤iflmektedir. Yeni bilimsel çal›flmalar ve deneyimler bilgilermizi gelifltirdikçe, uygulamalar›m›zda,<br />
tedavi ve ilaç kullan›lmas›nda de¤ifliklikler gerekli ve uygun olabilir. Okuyuculara bahsedilen giriflimler(i) veya (ii) her ürünün<br />
üretici firmas› taraf›ndan verilen bilgiler, önerilen doz ve formüller, verilifl yöntemi ve uygulama süresi ve kontrendikasyonlar› hakk›nda<br />
en güncel bilgileri kontrol etmeleri önerilir. Her hekimin kendi deneyimi ve hasta hakk›ndaki bilgisine dayanarak; tan›ya ulaflma, dozlar›n saptanmas›,<br />
her bir hasta için en iyi tedavinin uygulanmas› ve tüm uygun güvenlik önlemlerinin al›nmas› konusunda sorumlulu¤u vard›r. Yasalar›n<br />
kapsam› içerisinde, bas›mc› veya editörler, bu kitapta bulunan materyelin kullan›lmas›ndan dolay›, kiflilerde veya kifli haklar›ndaki herhangi<br />
bir yaralanma ve/veya hasar oluflmas›ndan sorumlu de¤illerdir.<br />
www.elsevierhealth.com<br />
Yay›mc›n›n politikas›, ormanlar›n yaflat›lmas›n› sa¤lamak amac›yla, kesilmesi gereken a¤açlardan üretilen ka¤›tlar› kullanmakt›r.<br />
ISBN 975-349-053-4<br />
LOGOS YAYINCILIK T‹C. A.fi. taraf›ndan yay›nlanm›flt›r.<br />
Bask›: Logos Yay›nc›l›k - Temmuz 2007<br />
Bu kitab›n ad›, yaz›lar›n›n tümü veya herhangi bir bölümü yazar›n›n yaz›l› izni olmadan kullan›lamaz. Sözlü ya da yaz›l› olarak<br />
veya daha baflka bir yöntemle ço¤alt›lamaz ya da yay›nlanamaz.<br />
LOGOS YAYINCILIK T‹C. A.fi.<br />
Y›ld›z Posta Cad. Sinan Apt. No. 36 D.66-67 34349 Gayrettepe-‹stanbul/Turkey<br />
Tel: 090 212 288 05 41 - 090 212 288 50 22 Fax: 090 212 211 61 85<br />
http://www.logos.com.tr<br />
logos@logos.com.tr.<br />
II
‹çindekiler<br />
Önsöz<br />
P. Baskett ve D. Zideman<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu. Bölüm 1.<br />
Girifl<br />
J. Nolan<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu. Bölüm 2.<br />
Eriflkin Temel Yaflam Deste¤i ve Otomatik Eksternal Defibrilatör Kullan›m›<br />
A.J. Handley, R. Koster, K. Monsieurs, G.D. Perkins, S. Davies ve L. Bossaert<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu. Bölüm 3.<br />
Elektriksel Tedaviler: Otomatik Eksternal Defibrilatörler, Defibrilasyon,<br />
Kardiyoversiyon ve Pace uygulanmas›<br />
C.D. Deakin ve J.P. Nolan<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu. Bölüm 4.<br />
Eriflkin ‹leri Yaflam Deste¤i<br />
J.P. Nolan, C.D. Deakin, J. Soar, B.W. Böttiger ve G. Simith<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu. Bölüm 5.<br />
Akut Koroner Sendromlar›n Bafllang›ç Tedavisi<br />
Hans-Richard Arntz, Leo Bossaert ve Gerasimos S. Filippatos<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu. Bölüm 6.<br />
Pediyatrik Yaflam Deste¤i<br />
Dominique Biarent, Robert Bingham, Sam Richmond, Ian Maconachie,<br />
Jonathan Wyllie, Shelia Simpson, Antonio Rodriguez Nunez ve David Zideman<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu. Bölüm 7.<br />
Özel Durumlarda Kardiyak Arrest<br />
Jasmeet Soar, Charles D. Deakin, Jerry P. Nolan, Gamal Abbas, Annette Alfonzo,<br />
Anthony J. Handley, David Lockey, Gavin D. Perkins ve Karl Thies<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu. Bölüm 8.<br />
Resüsitasyon ve Yaflama Son Verme Karar›n›n Etik Kurallar›<br />
Peter J. F. Basket, Petter A. Steen ve Leo Bossaert<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu. Bölüm 9.<br />
Resüsitasyon E¤itiminin Prensipleri<br />
Peter J. F. Baskett, Jerry P. Nolan, Anthony Handley, Jasmeet Soar,<br />
Dominique Biarent ve Sam Richmond<br />
1<br />
3<br />
7<br />
25<br />
39<br />
87<br />
97<br />
133<br />
169<br />
179<br />
III
RESUSCITATION<br />
Volume 67 (2005)<br />
Official Journal of the European Resuscitation Council<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi'nin Resmi Dergisi<br />
also affiliated with the<br />
American Heart Association, the Australian Resuscitation Council,<br />
the New Zeland Resuscitation Council and the Resuscitation Council of Southern Africa<br />
Amerikan Kalp Derne¤i, Avusturalya Resüsitasyon Konseyi, Yeni Zelanda Resüsitasyon<br />
Konseyi ve Güney Afrika Resüsitasyon Konseyi ile ba¤lant›l›d›r<br />
online ulafl›m:<br />
www.sciencedirect.com<br />
V
RESUSCITATION<br />
Official Journal of the European Resuscitation Council<br />
also affiliated with the American Heart Association, the Australian Resuscitation Council, the New Zeland Resuscitation<br />
Council, the Resuscitation Council of Southern Africa and the Japan Resuscitation Council<br />
EDITOR-‹N-CH‹EF:<br />
Assistant Editors:<br />
European Assistants:<br />
Editor,<br />
Images in Resuscitation:<br />
Contributing Editor,<br />
Resuscitation Greats:<br />
AMERICAN EDITOR:<br />
EDITOR EMERITUS:<br />
Peter Baskett, Bristol, UK<br />
Jerry Nolan, Bath, UK<br />
Michael Parr, Sydney, Australia<br />
Leo Bossaert, Antwerp, Belgium<br />
Erga Cerchiari, Milani Italy<br />
Francisco De Latorre, Barcelona, Spain<br />
Patric Van Reempts, Antwerp, Belgium<br />
Jasmeet Soar, bristol, UK<br />
Tom Baskett, Nova Scotia, Canada<br />
Joseph P. Ornato, Richmond, Virginia, USA<br />
Douglas Chemberlain, Brighton, UK<br />
EDITORIAL BOARD<br />
Richardo Abizanda (Castello)<br />
Janusz Andres (Krakow)<br />
Tom P. Aufderheide (Milwakuee, WI)<br />
Wayne Barbee (Richmaond, VA)<br />
Lance B. Becker (Evanston, IL)<br />
John E. Billi (Ann Arbor, MI)<br />
Leo Bossaert (Antwerp)<br />
Bernd Böttiger (Heidelberg)<br />
Andrej Brucan (Ljubliana)<br />
Vic Callanan (Townsville, Queensland)<br />
Pierre Carli (Paris)<br />
Antonio Carneiro (Porto)<br />
Nisha C. Chandra (Baltimore, MD)<br />
Hao-Hiu Chen (Beijing)<br />
Richard Cummins (Seattle, WA)<br />
Wolfgang Dick (Mainz)<br />
Hans Domanovitz (Vienna, Austria)<br />
Mila Garcia Barbero (Barcelona)<br />
Patrick Goldstein (Lille)<br />
CONSULTING EDITOR<br />
John McCabe (New York)<br />
Ximena grove (Santiago)<br />
Pierre-Yves Gueugniaud (Lyon)<br />
Kyle Gunnerson (Richmond, VA)<br />
Henry R. Halperin (Baltimore, MD)<br />
Alfred Hallstrom (Seattle, WA)<br />
Anthony J. Handley (Colchester)<br />
Don Harrison (Darlinghurst, NSW)<br />
Johan Herlitz (Goteborg)<br />
Ahamed H. Idris (Dallas, TX)<br />
Ian Jackobs (Nedlands, W. Australia)<br />
Karl B. Kern (Tucson, AZ)<br />
Walter G.J. Kloeck (Johannesburg)<br />
Rudi W. Koster (Amsterdam)<br />
Thomas Kossman (Prahan Vic.)<br />
Karl Linder (Innsbruck)<br />
Freddy Lippert (Copenhagen)<br />
David Lockey (Bristol)<br />
Alan F. Mackintoch (Leeds)<br />
Richard J. Melker (Gainesville, FL)<br />
STATISTICAL ADVISOR<br />
Robin Prescott (Edinburgh)<br />
Vol 67 (2005)<br />
Koen Monsieurs (Gent, Belgium)<br />
Peter Morley (Melbourne, Vic.)<br />
Norman Paradis (San Diego, CA)<br />
Paul E. Pepe (Dallas, TX)<br />
Mary Ann Peberdy (Richmond, VA)<br />
Patrick Plaisance (Paris)<br />
Linda Quan (Seattle, WA)<br />
Timothy Rainer (Hong Kong)<br />
Colin Robertson (Edinburgh, Scotland)<br />
Petter Andreas Steen (Oslo)<br />
Fritz Sterz (Vienna)<br />
Keiichi Tanaka (Fkuoka)<br />
Sergio Timermen (Sao Paulo)<br />
Joseph Varon (Houston, TX)<br />
Kevin R. Ward (Richmond, VA)<br />
Myron L. Weisfeldt (Baltimore, MD)<br />
Lars Wiklund (Uppsala)<br />
David Zideman (London)<br />
AMSTERDAM-LONDON-NEW YORK-OXFORD-PARIS-SHANNON-TOKYO<br />
VII
EUROPEAN RESUSCITATION COUNCIL<br />
Interdisciplinary Council for Resuscitation Medicine and Emergency Medical Care<br />
The European Resuscitation Council (ERC) is a multidisciplinary advisory medical body for coordinating the activities of European<br />
organisations with a legitimate interest in cardiopulmonary resuscitation medicine and for improving the standards<br />
of Resuscitation throught Europe<br />
AVRUPA RESÜS‹TASYON KONSEY‹<br />
‹nterdisipliner Resüsitasyon T›bb› ve Acil T›bbi Bak›m Konseyi<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi (ERC) tüm Avrupa'da, resüsitasyon standartlar›n›n gelifltirilmesini sa¤lamak amac›yla, yasal<br />
olarak kardiyopulmoner resüsitasyon ile ilgili oldu¤u kabul edilmifl Avrupa kurulufllar›n›n etkinliklerini koordine eden, medikal<br />
mültidisipliner yol gösterici bir kurulufltur.<br />
Officers (2004-2005)<br />
Chairman:<br />
D. Zideman (United Kingdom)<br />
Executive Director:<br />
L. Bossaert (Belgium)<br />
Chairman Elect:<br />
Bernd Böttiger (Germany)<br />
Hon. Secretary:<br />
K. Monsieurs (Belgium)<br />
Hon. Treasurer:<br />
J. Bahr (Germany)<br />
Journal Editor:<br />
P. Baskett (United Kingdom)<br />
ILCOR Liaison Officer:<br />
J. Nolan (United Kingdom)<br />
Representatives of European Societies<br />
ESC: D. Ferreira (Portugal)<br />
ESICM: B. Walden (Switzerland)<br />
EuSEM: H. Askitopoulou (Greece)<br />
Red Cross EU: P. Cassan<br />
Coordinators of Working Groups<br />
BLS & AED: P. Cassan (France)<br />
ALS: C. Deakin (United Kingdom)<br />
ALS: E. Soreide (Norway)<br />
PLS: D. Biarent (Belgium)<br />
Research: J. Herlitz (Sweden)<br />
Members (2004-2005)<br />
J. Andres (Poland)<br />
M. Baubin (Austria)<br />
A. Carneiro (Portugal)<br />
E. Cerchiari (Italy)<br />
A. Certug (Turkey)<br />
M. Colquhoun (United Kingdom)<br />
C. Dioszeghy (Hungary)<br />
B. Dirks (Germany)<br />
D. Fishman (Switzerland)<br />
M. Georgiou (Cyprus)<br />
A. Handley (United Kingdom)<br />
S. Holmberg (Sweden)<br />
S. Hunyadi-Antevecic (Croatia)<br />
G. Abbas Khalifa (Egypt)<br />
K. Lexov (Norway)<br />
F. Lippert (Denmark)<br />
V. Marecek (Czech Republic)<br />
P. Mols (Belgium)<br />
V. Moroz (Russia)<br />
L. Papadimitriou (Greece)<br />
PEND‹NG (UAE)<br />
T. Silfvast (Finland)<br />
C. Urkia Mieres (spain)<br />
A. Van Drenth (Netherlands)<br />
D. Vlahovic (Slovenia)<br />
More information abouy ERC can be obtained from the Secreteriat, European Resuscitation Council, PO Box 113, BE-2610 Antwerp, Belgium.<br />
Tel..: +32 3 826 9321 ; Fax.: +32 3 826 9323 (secreteriat); e-mail: info@erc.edu; www.erc.edu<br />
The European Resusciation Council was founded in 1989 and includes representatives of major European countries, the major European organisations<br />
with interest in CPR, eg. the European Academy of Anesthesiology (EAA), the European Society for Cardiology (ESC), the European<br />
Society for Intensive Care Medicine (ESICM), the European Society for Emergency Medicine (EuSEM), the Red Cross of EU Countries,<br />
and other national and/or multinational organisations that are active in the field of resuscitation.<br />
VIII
EUROPEAN RESUSCITATION COUNCIL<br />
Interdisciplinary Council for Resuscitation Medicine and Emergency Medical Care<br />
The primary objective of the ERC is to save human life by improving standarts of resuscitation in Europe, and by coordinating<br />
the activities of European organisations with a legitimate interest in cardiopulmonary resuscitation.<br />
The secondary objectives are:<br />
1. to produce guidelines and recommendations appropriate to Europe for the practice of Cardiopulmonary and Cerebral Resuscitation.<br />
2. to design teaching programmes suitable for all trainees ranging from the lay public to the qualified physician.<br />
3. to conduct a critical review of CPR practice and to advise on updating guidelines<br />
4. to promote and encourage appropriate research<br />
5. to promote audit of resuscitation practice including the standardisation of records of resuscitation attempts<br />
6. to organising relevant scientific meetings in Europe<br />
7. to promoting political and public awareness of resuscitation requirements and practice<br />
The work of European Resuscitation Council is undertaken by Working Groups:<br />
1. Basic Life Support<br />
2. Advanced Life Support<br />
3. Pediatric Life Support<br />
4. Training and Education Working Group<br />
There are the following categories of membership:<br />
1. Active members<br />
(a) National Representatives: Representatives of European and national organizations with an interest in or active in the field<br />
of CPR, for example Anaesthetic, Cardiac, Intensive Care, Emergency Medicine and Resuscitation Societies, and relevant academic<br />
bodies.<br />
(b) Individual members: Medically qualified individuals making a special contribution on the field of CPR, approved by the<br />
Executive Committee.<br />
2. Associate members<br />
Medical non-European and non-medical individuals willing to participate in the activities of the Association.<br />
3. Corresponding members<br />
Individuals wishing to be informed of the activities of the Association<br />
4. Honarary members<br />
May be appointed by the Executive Committee. They will be individuals who have displayed outstanding merit in promoting<br />
the objectives of the Association.<br />
5. Patron members<br />
May be nominated by the Executive Committee from among the principal and major sponsors of the Association.<br />
The national or European Societies are encouraged to apply for an institutional subscription to the journal Resuscitation<br />
ERC MEMBERS AND RESUSCITATION<br />
All ERC members are cordially encouraged to make an active interest in the journal Resuscitation. Members are therefore<br />
invited:<br />
(a) to seek and encourage the submission of high quality research and clinical papers which are within the scope of journal.<br />
(b) to discuss with the editors and ERC officers whether the contents of the journal fulfil their needs.<br />
(c) to help the editors and publisher in seeking the best way in which potential readers can be informed about the journal.<br />
Individual ERC members are offered journal Resuscitation as part of the membership of the ERC<br />
IX
AVRUPA RESÜS‹TASYON KONSEY‹<br />
‹nterdisipliner Resüsitasyon T›bb› ve Acil T›bbi Bak›m Konseyi<br />
ERC'nin birinci görevi, Avrupa'da, resüsitasyon standartlar›n›n gelifltirilmesini sa¤layarak ve yasal olarak kardiyopulmoner<br />
resüsitasyon ile ilgili oldu¤u kabul edilmifl Avrupa kurulufllar›n›n etkinliklerini koordine ederek, insan hayat›n› kurtarmakt›r.<br />
‹kincil görevler:<br />
1. Kardiyopulmoner ve serebral Resüsitasyon uygulamalar› için Avrupa'ya uygun k›lavuzlar ve öneriler üretmek<br />
2. Sa¤l›k mensubu olmayanlardan, nitelikli sa¤l›k personeline kadar uzanan genifl bir alandaki tüm e¤itilecekler için uygun<br />
e¤itim programlar› oluflturmak<br />
3. CPR uygulamalar›n›n gözden geçirilmesine yön vermek ve k›lavuzlar›n güncellefltirilmesini önermek<br />
4. Uygun araflt›rmalar› teflvik etmek ve özendirmek<br />
5. Resusisitasyon uygulamalar›n› ve uygulamalar s›ras›nda tutulan kay›tlar›n standardize edilmesinin denetlenmesini teflvik etmek<br />
6. Avrupa'da, ilgi alan› içerisine giren konularda, bilimsel toplant›lar organize etmek<br />
7. Resüsitasyon uygulamalar› ve bu konudaki gereksinimler konusunda politik bilinç ve kamu bilinci oluflturmak<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi'nin çal›flmalar› afla¤›daki Çal›flma Gruplar› taraf›nadn yürütülür:<br />
1. Temel Yaflam Deste¤i<br />
2. ‹leri Yaflam deste¤i<br />
3. Pediyatrik Yaflam deste¤i<br />
4. E¤itim ve Ö¤retim Çal›flma Grubu<br />
Üyelik kategorileri:<br />
1. Aktif Üyeler<br />
(a) Ülke Temsilcileri: CPR alan›nda aktif olan vaya bu alanla ilgili; Anestezi, Kardiyoloji, Yo¤un Bak›m, Acil T›p ve Resüsitasyon<br />
Derneklerinin Avrupa ve Ulusal organizasyonlar›n›n temsilcileri<br />
(b) Kiflisel Üyeler: CPR alan›na özel bir katk›da bulundu¤u Executive Committee tarf›ndan onaylanm›fl olan, t›bbi aç›dan nitelikli<br />
kifliler<br />
2. Yard›mc› Üyeler<br />
Kurumun aktivitelerine gönüllü olarak kat›lmak isteyen, Avrupal› olmayan medikal ve non-medikal kifliler<br />
3. Heberleflme Üyeleri<br />
Kurumun aktiviteleri hakk›nda bilgi sahibi olmay› arzu eden bireyler<br />
4. Onur Üyeleri<br />
Executive Committee taraf›ndan atanabilirler. Kurumun görevlerini destekleyen, liyakati dikkati çeken kiflilerdir<br />
5. Destekleyen Üyeler<br />
Executive Committee taraf›ndan, kuruluflun bafll›ca büyük sponsorlar› aras›ndan atanabilirler.<br />
Ulusal veya Avrupa kurulufllar›n›n Resüsitasyon Dergisine Kurumsal olarak üye olmalar› teflvik edilmeli ve sa¤lanmal›d›r.<br />
ERC ÜYELER‹ VE RESUSCITATION<br />
Tüm ERC üyelerinin Resuscitation Dergisi ile aktif olarak ilgilenmeleri yürekten teflvik edilmelidir. Bu nedenle üyeler;<br />
(a) Derginin ilgi alan› içerisinde bulunan, yüksek kaliteli araflt›rmalar ve klinik çal›flmalar›n aranmas› ve dergiye sunulmas› için<br />
teflvik edilmelidir.<br />
(b) Dergi içeri¤inin gereksinimlerini karfl›lay›p karfl›lamad›¤›n› Editörler ve ERC görevlileri ile tar›fl›lmal›d›r.<br />
(c) Potansiyel okuyucu kitlesinin dergi hakk›nda bilgilendirilmesi için en iyi yolun bulunmas›nda editörler ve yay›mc›ya<br />
yard›mc› olmal›d›r.<br />
Herbir ERC üyesine, ERC üyeli¤inin bir parças› olarak, Resuscitation dergisine üye olmas› önerilmelidir.<br />
X
MEMBERSHIP FORM<br />
PLEASE COMPLETE THIS FORM AND SEND TO:<br />
ERC SECRETARIAT PHONE + 32 3 8213616<br />
PO BOX 113<br />
EMAIL info@erc.edu<br />
B-2610 WILRIJK, BELGIUM WEB www.erc.edu<br />
FAX + 32 3 826 9323<br />
PLEASE TYPE OR PRINT IN CAPITALS<br />
First Name (*)<br />
Last Name (*)<br />
Date of Birth<br />
[dd/mm/yy]<br />
1. PERSONAL INFORMATION<br />
Title O Mr O Mrs O Ms O Dr O Prof<br />
2. ADDRESS INFORMATION<br />
[complete either or both columns)<br />
Organisation<br />
Department<br />
Address (*)<br />
Office Address<br />
Home Address<br />
Zip (*)<br />
City (*)<br />
Country (*)<br />
Phone (*)<br />
Fax<br />
Email (*)<br />
Mobile<br />
Send ERC Mail<br />
to (*)<br />
O above office address<br />
O above home address<br />
(*) = required<br />
XI
3. MEMBERSHIP TYPE<br />
Select<br />
O<br />
O<br />
O<br />
Type<br />
Full Member<br />
Active ERC Instructor (1)<br />
Instructor joining ERC for first time (2)<br />
Membership Fee (EUR)<br />
140<br />
125<br />
90<br />
O<br />
Membership without Journal (3)<br />
90<br />
(1):for certified ERC instructors, having given minimal 3 courses during 2003 (include list of given courses during 2003).<br />
(2):for certified ERC instructors only, joining for first time.<br />
(3):for members from Central-and Eastern European countries, Russian Federation AND for students, all countries. Includes<br />
electronic access to the Journal.<br />
I want to pay by:<br />
4. PAYMENT<br />
O<br />
VISA / MASTERCARD<br />
Card Holder:<br />
Card Number:<br />
Expiry Date (mm/yy):<br />
O<br />
O<br />
Bank Transfer (1)<br />
Cheque (2)<br />
(1) Please submit your payment order to:<br />
Fortis Bank<br />
Wilrijkstraat 10<br />
B-2650 Edegem, Belgium<br />
Account 001-3097088-51<br />
ERC Secretariat VZW<br />
IBAN BE: 75 0013 0970 8851<br />
BIC CODE: GEBA BE BB<br />
Reference: ERC Membership + your name<br />
Please note to add a bank charge of EUR 15 when paying from bank outside the EU-15 countries.<br />
(2) Please send double-crossed cheque, together with copy of this form, to<br />
ERC Secretariat VZW<br />
PO Box 113<br />
B-2610 Wilrijk, Belgium<br />
Make cheque payable to ERC Secretariat VZW<br />
Please note to add a bank charge of EUR 15 when issuing a non-Belgian cheque.<br />
DATE:<br />
SIGNATURE:<br />
XII
Avrupa Resüsitasyon Konseyi<br />
2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
European Resuscitation Council<br />
Guidelines for Resuscitation 2005<br />
Çeviri Editörü<br />
Prof. Dr. Agâh ÇERTU⁄<br />
Çevirilere Katk›da Bulunanlar<br />
Prof. Dr. Gülsen Korfal›<br />
Prof. Dr. Suna Gören<br />
Prof. Dr. An›fl Ar›bo¤an<br />
Prof. Dr. Mustafa Ak›n<br />
Doç. Dr. Mehdi Zoghi<br />
Doç. Dr. Oktay Demirk›ran<br />
Doç. Dr. Levent Döflemeci<br />
Doç. Dr. Belgin Yavaflcao¤lu<br />
Doç. Dr. Kubilay Demira¤<br />
Yrd. Doç. Dr. Ayten Bilir<br />
Yrd. Doç. Dr. fiule Ak›n<br />
Uz. Dr. Seden Kocabafl<br />
Uz. Dr. Haflim Aksu<br />
Uz. Dr. Seval Ürkmez<br />
Uz. Dr. Tu¤han Utku<br />
Dr. Onur Selvi<br />
Prof. Dr. Belk›s Tanr›verdi<br />
Prof. Dr. fi. Ferda Kahveci<br />
Prof. Dr. Sanem Nalbantgil<br />
Prof. Dr. Mehmet Uyar<br />
Prof. Dr. Hülya Sungurtekin<br />
Doç. Dr. Hülya Türkan<br />
Doç. Dr. Sezgin Ulukaya<br />
Yrd. Doç. Dr. Cem Oktay<br />
Yrd. Doç. Dr. Nermin Kelebek Girgin<br />
Yrd. Doç. Dr. Serdar Ekemen<br />
Uz. Dr. Canan Bor<br />
Uz. Dr. Yurday Çetin<br />
Uz. Dr. ‹lkben Günüflen<br />
Uz. Dr. Yeflim Ünüvar Temel<br />
Dr. Ayfer Kaya<br />
Resüsitasyon Derne¤i ad›na;<br />
TC. Sa¤l›k Bakanl›¤›’na,<br />
Editörler, Peter Baskett ve Jerry Nolan'a<br />
European Resuscitation Council (ERC) Baflkan› Dr. David Zideman,<br />
Executive Direktörü Prof. Dr. Leo Bossaert’e<br />
Kitab›n haz›rlanmas› s›ras›nda bizlere yard›mc› olan tüm meslektafllar›m›za,<br />
ve<br />
LOGOS TIP YAYINCILI⁄I’na<br />
sonsuz teflekkürlerimizi sunar›z.<br />
XIII
XIV
Avrupa Resüsitasyon Konseyi<br />
2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
Yazarlar<br />
Jerry Nolan ve Peter Baskett<br />
XV
XVI
Resuscitation (2005) 67S1, S1-S2<br />
RESUSCITATION<br />
www.elsevier.com/locate/resuscitation<br />
Önsöz<br />
Resüsitasyon Dergisinin bu ek say›s›nda sunulan Avrupa<br />
Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu,<br />
2005 y›l›nda Uluslararas› Resüsitasyon Liyezon Komitesi<br />
(International Liaison Committee on Resuscitation,<br />
ILCOR) taraf›ndan oluflturulan ve Kas›m 2005'te Resuscitation<br />
dergisinde yay›nlanm›fl olan Kardiyopulmoner<br />
Resüsitasyon ve Acil Kardiyovasküler Bak›m ve Tedavi<br />
Önerileri Uluslararas› Konsensüs Konferans›na dayanmaktad›r.<br />
Ocak 2005'te Dallas'ta yap›lan konferansta sunum<br />
ve tart›flmalar›n ard›ndan oluflan bilimsel sonuçlarda,<br />
Avrupal› Temsilciler ciddi bir bask›nl›k oluflturdular.<br />
‹simleri, bu önsözün sonunda ve Avrupa'daki Resüsitasyon<br />
toplulu¤unda yer almakta olan bu kiflilerin; yetenekleri,<br />
konuya kendilerini adamalar› ve ç›kars›z çal›flmalar›<br />
nedeniyle kendilerine minnet duymaktay›z.<br />
Bunun yan›nda, onlar ve Avrupa'dan birçok kat›l›mc›<br />
taraf›ndan, resüsitasyonun teorik bilgileri ve uygulanmas›<br />
konusunda akla gelebilecek tüm detaylar› destekleyen<br />
ve bunlara karfl› tez oluflturan çal›flmalar üretildi.<br />
European Resuscitation Council (ERC) k›lavuzlar›,<br />
Avrupal› temsilciler taraf›ndan oluflturulan, Avrupadaki<br />
t›bbi uygulamalara uygun, bugünkü bilimsel fikir birli¤i<br />
ile uyumlu tavsiyeleri içermektedir. Bilimsel fikir birli¤i<br />
sonucunda oluflan bu döküman, zamana karfl› yar›fl halinde,<br />
Avrupa için k›lavuzlar› gelifltiren bir çok kiflinin<br />
yüklü çal›flmalar›n›n sonucudur. Bu k›lavuzun her bölümü,<br />
ERC çal›flma gruplar›n›n liderli¤i alt›nda, özel ilgi<br />
alanlar›nda çal›flan kifliler taraf›ndan koordine edilmifl<br />
ve gelifltirilmifltir.<br />
Bu tarz giriflimler, liderlik olmadan gerçekleflemezler<br />
ve biz bilimsel fikir birli¤inin bafllang›c›ndan bitifl<br />
aflamas›na kadar gösterdikleri rehberlikten dolay› Vinay<br />
Nadkarni, Bill Montgomery, Peter Morley, Mary Fran<br />
Hazinski, Arno Zaritsky ve Jerry Nolan'a minnettar›z.<br />
ILCOR'un Baflkan Yard›mc›s› Jerry Nolan ayr› olarak teflekkür<br />
ve övgüyü hak etmektedir. Kendisi dünyan›n<br />
her yerinde sayg› gören, popüler ve Avrupa için harika<br />
bir büyükelçi olarak kendini kan›tlam›fl bir kiflidir. Kendisinin<br />
bilimsel güvenilirli¤i ve anlay›fl› herfleyin ötesindedir<br />
ve bu çal›flmalara kendini adamas›, s›k› çal›flmas›,<br />
sab›rl›l›¤› ve detaylara göstermifl oldu¤u titizli¤i ve duyarl›l›¤›<br />
herkesin hayranl›¤›n› kazanmas›na neden olmufltur.<br />
Kendisi Bilimsel fikir birli¤inde bizim ad›m›za<br />
ve Avrupa k›lavuzunun üretiminde ana koordinatör<br />
olarak liderlik yapm›flt›r. Bütün bunlar kendisinin özel<br />
vakitlerinde ve tatillerinde karfl›l›ks›z olarak yap›lm›flt›r,<br />
bu nedenle biz kendilerini bu giriflime adad›klar› için<br />
ona ve ailesine minnettar›z. Bizler aram›zda böyle bir<br />
flahsiyetin bulunmas›ndan dolay› çok flansl›y›z.<br />
Son olarak, yay›nc›lar›m›z; Elsevier'e Resusitasyon<br />
için yay›n editörlü¤ü yapan Ann Llyod ve ifl arkadafllar›na,<br />
bu giriflimdeki, profesyonellikleri, anlay›fllar› ve<br />
sab›rlar› için teflekkürü bir borç biliriz.<br />
Ocak 2005'te Dallas'ta yap›lan<br />
Uluslararas› Konsensüs<br />
Konferans›ndaki Avrupa'n›n<br />
Temsilcileri<br />
Hans-Richard Arntz (Almanya), Dennis Azzopardi (‹ngiltere),<br />
Jan Bahr (Almanya), Dominique Bairent (Belçika),<br />
Gad Bar-Joseph (‹srail), Peter Baskett (‹ngiltere),<br />
Michael Baubin (Avusturya), Bob Bingham (‹ngiltere),<br />
Bernd Böttiger (Almanya), Leo ossaert (Belçika), Steven<br />
Byrne (‹ngiltere), Pierre Carli (Fransa), Pascal Cassan<br />
(Fransa), Sîan Davies (‹ngiltere), Charles Deakin (‹ngiltere),<br />
Burkhard Dirks (Almanya), Volker Doerges (Al-<br />
0300-9572/fi - see front matter ® 2005 European Resuscitation Council. All Rights Reserved. Published by Elsevier Ireland Ltd.<br />
doi:10.1016/j.resuscitation.2005.10.001
S2<br />
Önsöz<br />
manya), Hans Domanovits (Avusturya), Christoph Eich<br />
(Almanya), Lars Ekstrom (‹sveç), Peter Fenici (‹talya), F<br />
Javier Garcia-Vega (‹spanya), Henrik Gervais (Almanya),<br />
Anthony Handley (‹ngiltere), Johan Herlitz (‹sveç),<br />
Fulvio Kette (‹talya), Rudolph Koster (Holanda), Kristian<br />
Lexow (Norveç), Perttu Lindsberg (Finlandiya),<br />
Freddy Lippert (Danimarka), Vit Marecek (Çek Cumhuriyeti),<br />
Koenraad Monsieurs (Belçika), Jerry Nolan (‹ngiltere),<br />
Narcisco Perales (‹spanya), Gavin Perkins (‹ngiltere),<br />
Sam Richmond (‹ngiltere), Antonio Rodriquez<br />
Nunez (‹spanya), Sten Rubertsson (‹sveç), Sebastian<br />
Russo (Almanya), Jas Soar (‹ngiltere), Eldar Soreide<br />
(Norveç), Petter Steen (Norveç), Benjamin Stenson (‹ngiltere),<br />
Kjetil Sunde (Norveç), Caroline Telion (Fransa),<br />
Andreas Thierbach (Almanya), Christian Torp Pederson<br />
(Danimarka), Volker Wenzel (Avusturya), Lars Wik<br />
(Norveç), Benno Wolke (Almanya), Jonathan Wyllie<br />
(‹ngiltere), David Zideman (‹ngiltere).<br />
Peter Baskett<br />
David Zideman
Resuscitation (2005) 67S1, S3-S6<br />
RESUSCITATION<br />
www.elsevier.com/locate/resuscitation<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi<br />
2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
Bölüm 1. Girifl<br />
Jerry Nolan<br />
‹kibin y›l›nda Kardiyopulmoner Resüsitasyon (Cardiopulmonary<br />
Resuscitation, CPR) ve Acil Kardiyovaskuler<br />
Bak›m (Emergency Cardiovascular Care, ECC) k›lavuzlar›<br />
bas›ld›¤›ndan bu yana 5 y›l geçti. 1 Avrupa Resüsitasyon<br />
Konseyi (European Resuscitation Council,<br />
ERC) bu k›lavuzlar› temel alarak 2001 y›l›nda bölümler<br />
halinde kendi resüsitasyon k›lavuzunu yay›nlam›flt›. 2-7<br />
Resüsitasyon bilimi sürekli ilerlemektedir. Klinik k›lavuzlar›n,<br />
bu ilerlemeleri yans›tmak ve sa¤l›k çal›flanlar›-<br />
na en uygun önerilerde bulunmak üzere sürekli olarak<br />
güncellenmesi gerkmektedir. Major k›lavuz güncellemeleri<br />
(yaklafl›k her 5 y›lda bir) aras›ndaki zamanda, sonuçlar›<br />
belirgin ölçüde etkileyen yeni tedaviler hakk›nda<br />
sa¤l›k çal›flanlar› bilgilendirilmelidir. 8 Önemli bilimsel<br />
çal›flmalar›n sonucuna göre, daha ileride yeni önerilerin<br />
de yay›nlanaca¤›n› vurgulanmak isteriz.<br />
K›lavuzlar resüsitasyonun baflar›l› olmas›n›n yolunu tan›mlamakla<br />
kalmaz, genifl kabul gören flekliyle resüsitasyonun<br />
güvenli ve etkili olarak nas›l yap›laca¤›n› da<br />
gösterir. Yeni ve gözden geçirilmifl tedavi önerilerinin<br />
bas›lmas›, mevcut klinik bak›m önerilerinin güvensiz ve<br />
etkisiz oldu¤u anlam›na gelmez.<br />
Bilimde fikir birli¤i:<br />
Uluslararas› Resüsitasyon Liyezon Komitesi (International<br />
Liaison Committee on Resuscitation ILCOR)<br />
1993'de kuruldu. 9 Görevi CPR ile iliflkili uluslararas› bilgileri<br />
ve bilimsel konular› gözden geçirmek, saptamak<br />
ve tedavi yollar› hakk›nda ortak kararlara dayal› önerilerde<br />
bulunmakt›r. En son resüsitasyon k›lavuzu güncellenmesi;<br />
ILCOR temsilcilerinin temel yaflam deste¤i,<br />
ileri yaflam deste¤i, akut koroner sendromlar, pediyatrik<br />
yaflam deste¤i, neonatal yaflam deste¤i ve e¤itim<br />
gibi ortak konular› ele alacak olan alt› interdisipliner çal›flma<br />
grubu oluflturmas›yla 2003'de bafllad›. Her çal›flma<br />
grubu kan›tlar›n de¤erlendirilmesi için gerekli konu<br />
bafll›klar›n› belirledi ve bunlar› de¤erlendirmek için<br />
uluslararas› uzmanlarla toplant›lar düzenledi.<br />
Tutarl› ve do¤ru bir yaklafl›m sa¤lamak için uzmanlar›n<br />
literatürü gözden geçirirken, çal›flmalar› de¤erlendirirken,<br />
kan›tlar›n düzeyini saptarken ve önerileri gelifltirirken<br />
yard›mc› olacak bir çal›flma flablonu oluflturuldu. 10<br />
Toplam 281 uzman 276 konuda 403 taslak haz›rlad›,<br />
18 ülkeden 380 kifli ocak 2005'de Dallas'ta yap›lan ECC<br />
ve CPR Bilim ve Tedavi Önerileri (C2005) Uluslararas›<br />
Konsensüs Konferans›na kat›ld›. 11 Taslaklar› haz›rlayanlar,<br />
özet halinde, de¤erlendirilen kan›tlar›n sonuçlar›n›<br />
ve bilimsel önerileri sundular. Bütün kat›l›mc›lar›n haz›r<br />
bulundu¤u tart›flmalardan sonra bu taslaklar düzeltildi<br />
ve mümkün oldu¤unca tedavi önerileriyle desteklendi.<br />
Bilimsel aç›klamalar ve tedavi önerileri konusundaki bu<br />
özet “2005 International Consensus on Cardiopulmonary<br />
Resuscitation ve Emergency Cardiovascular Care<br />
Science with Treatment Recommendations” ta yay›nland›<br />
(CoSTR). 12<br />
Bilimden k›lavuzlara:<br />
ILCOR'u oluflturan resüsitasyon organizasyonlar› konsensüs<br />
raporuyla uyumlu fakat uygulamalardaki kendi<br />
co¤rafi, ekonomik ve sistem farkl›l›klar› ile ilaç-cihaz<br />
kullan›m farkl›l›klar›n› dikkate alarak kendi resüsitasyon<br />
k›lavuzlar›n› yay›nlayabileceklerdir. “ERC 2005 Resüsitasyon<br />
K›lavuzu” CoSTR verileri arac›l›¤›yla oluflturulmufl<br />
olup “ERC Executive Committee” üyelerinin fikir<br />
birli¤ini de ifade etmektedir.<br />
ERC Executive Committee üyeleri bu yeni önerilerin;<br />
0300-9572/fi - see front matter ® 2005 European Resuscitation Council. All Rights Reserved. Published by Elsevier Ireland Ltd.<br />
doi:10.1016/j.resuscitation.2005.10.002
S4<br />
Jerry Nolan<br />
günümüz verileri, bilimsel çal›flmalar ve deneyimler ile<br />
desteklenen kolayca ö¤renilebilecek ve en etkili giriflimler<br />
oldu¤u kan›s›ndad›r. Kaç›n›lmaz olarak, Avrupa<br />
içerisinde dahi ilaç kullan›m›, cihazlar ve personel farkl›l›lar›<br />
bulunmas› nedeniyle bu k›lavuzlarda yerel, bölgesel<br />
ve ulusal uyarlamalar gereklidir.<br />
Demografik bilgiler<br />
Dünyanda en s›k karfl›las›lan ölüm nedeni iskemik kalp<br />
hastal›¤›d›r. 13-17 Eriflkin ölümlerinin % 60'›ndan fazlas›<br />
ani kardiak arrest ile sonuçlanan koroner kalp hasatal›-<br />
¤›ndan kaynaklanmaktad›r. 18 ‹skoçya ve Avrupan›n 5<br />
flehrinden gelen verilere dayanarak hastane d›fl›ndaki<br />
kardiopulmoner arrestin resüsitasyon insidensinde kardiyak<br />
etiyoloji 100.000 kiflide 49.5-66'd›r. 19,20 ‹skoç<br />
çal›flmas› 21,175 hastane d›fl› kardiyak arrestin verilerini<br />
içermekte ve etiyoloji hakk›nda de¤erli bilgiler sa¤lamaktad›r<br />
(Tablo 1.1). Hastane içindeki kardiyak arrest<br />
insidensinin de¤erlendirilmesi, hastaneye yat›rma kriterleri<br />
ve DNAR (do-not-attempt-resuscitation = resüsitasyon<br />
girifliminde bulunmay›n) yaklafl›m›n›n uygulanmas›<br />
gibi faktörlerden yo¤un flekilde etkilenece¤inden<br />
dolay› zordur. ‹ngilterede bir genel hastanede primer<br />
kardiak arrest görülme s›kl›¤› (acil serviste arrest<br />
olanlar ve DNAR grubu hariç) hastaneye yat›r›lan her<br />
1000 olgunun 3.3'ünü oluflturur; 21 bir Norveç Üniversite<br />
Hastanesinde, ayn› d›fllama kriterleri kulan›ld›¤›nda,<br />
kardiak arrest görülme s›kl›¤› hastaneye yat›r›lanlar<br />
aras›nda 1.5/1000 olarak saptanm›flt›r. 22<br />
Tablo 1.1 Hastane d›fl› kardiyopulmoner arrest (21,175) etiyolojisi 19<br />
Etiyoloji<br />
Say›lar (%)<br />
Yaflam kurtarma zinciri:<br />
Ani kardiak arrest oluflup sa¤ kalan kiflilerde uygulananlar›n<br />
tümü yaflam kurtarma zinciri olarak adland›r›-<br />
l›r. Acil durumun erken tan›nmas› ve acil servisi harekete<br />
geçirme, erken CPR, erken defibrilasyon ve erken<br />
ileri yaflam deste¤ini içerir. Bebek ve çocuk yaflam kurtarma<br />
zinciri kardiyopulmoner arreste yolaçan durumlar›n<br />
önlenmesi, erken CPR, acil servisi erken harekete<br />
geçirme ve erken ileri yaflam deste¤ini içerir. Hastanede<br />
durumu kritik hastan›n erken dönemde tan›nmas›<br />
ve Acil Yard›m Ekibinin (AYE) uyar›lmas› art›k tamamen<br />
kabul görmüfltür. 23 Önceki resüsitasyon k›lavuzlar› resüsitasyon<br />
sonras› bak›m faz›ndaki hastan›n tedavisi<br />
hakk›nda göreceli olarak az bilgi içermekteydi. Kardiak<br />
arrestten dönen komadaki hastalar›n spontan dolafl›m›-<br />
n›n bafllamas›ndan sonraki ilk birkaç saat veya birkaç<br />
gündeki tedavileri hakk›nda oldukça genifl farkl›l›klar<br />
vard›r. Bu dönemdeki tedavi de¤ifliklikleri, kardiyak arrestin<br />
sonuçlar›n›n, hastaneler aras›nda farkl›l›klar göstermesiyle<br />
aç›klanabilir. 24 Kritik hastay› ve/veya anjinay›<br />
tan›man›n önemi ve kardiak arresti (hastane içi veya<br />
d›fl›) önleme ve resüsitasyon sonras› bak›m; yeni dört<br />
halkal› yaflam kurtarma zincirinde ortaya konmufltur. ‹lk<br />
halka; kardiak arrest riskinin tan›nmas›n›n ve erken tedavi<br />
arresti önleyece¤i için yard›m istenmesinin önemini<br />
vurgular. Bu yeni zincirdeki orta halka yaflam kurtarmak<br />
için erken resüsitasyonun ana parçalar› olan defibrilasyon<br />
ve CPR'› tan›mlar Son halka, etkili resüsitasyon<br />
sonras› bak›m, özellikle kalp ve beyinin fonksiyonlar›n›<br />
korumay› hedeflemifltir (fiekil 1.1). 25,26<br />
Yaflam kurtarma zinciri<br />
Tahmin edilen kardiyak hastal›klar<br />
Kalp d›fl› dahili hastal›k etiyolojileri<br />
Akci¤er hastal›klar›<br />
Serebrovaskuler Hastal›klar<br />
Kanser<br />
Gastrointestinal kanamalar<br />
Obstetrik/pediatrik<br />
Pulmoner emboli<br />
Epilepsi<br />
Diabetes mellitus<br />
Böbrek Hastal›klar›<br />
Kalp d›fl› harici etiyolojiler<br />
Travma<br />
Asfiksi<br />
‹laç intoksikasyonlar›<br />
Bo¤ulmalar<br />
Di¤er ‹ntahar giriflimleri<br />
Di¤er d›fl nedenler<br />
Elektrik/Y›ld›r›m çarpmalar›<br />
17451 (82.4)<br />
1814 (8.6)<br />
901 (4.3)<br />
457 (2.2)<br />
190 (0.9)<br />
71 (0.3)<br />
50 (0.2)<br />
38 (0.2)<br />
36 (0.2)<br />
30 (0.1)<br />
23 (0.1)<br />
1910 (9.0)<br />
657 (3.1)<br />
465 (2.2)<br />
411 (1.9)<br />
105 (0.5)<br />
194 (0.9)<br />
50 (0.2)<br />
28 (0.1)<br />
fiekil 1.1 ERC yaflam kurtarma zinciri<br />
Evrensel algoritma<br />
Eriflkin temel, ileri yaflam deste¤i ve pediatrik resüsitasyon<br />
algoritmas› ERC k›lavuzundaki de¤ifliklikleri<br />
yans›tmak amac›yla güncellefltirilmifltir. Kardiak arrest<br />
halinde bulunan bir kifliye birçok durumda uygulanabilecek<br />
kadar basit bir algoritma oluflturulmas›na yönelik
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S5<br />
her türlü çaba gösterilmifltir. Kurtar›c›lar; hasta bilinçsiz<br />
ise veya yan›t vermiyorsa, normal solumuyorsa (aras›-<br />
ra olan iç çekmeyi önemsemeyerek) CPR'a bafllar. Hastane<br />
d›fl›ndaki eriflkin veya çocuklar (yenido¤anlar hariç)<br />
ve bütün eriflkin CPR'› için tek kurtar›c› ile uygulanan<br />
30:2'lik tek bir kompresyon-ventilasyon (KV) oran›<br />
kullan›l›r. Bu tek oran ö¤renimi kolaylaflt›rmak, becerinin<br />
ak›lda kalmas›n› sa¤lamak, verilen kompresyon say›s›n›<br />
ço¤altmak, kompresyona ara vermeyi azaltmak<br />
için planlanm›flt›r. Defibrilatör haz›r oldu¤unda flok uygulanabilecek<br />
bir ritim saptan›rsa tek flok verilir. Ortaya<br />
ç›kan ritim ne olursa olsun, floktan sonra gelen<br />
“ak›ms›z zaman›” minimumda tutulmak amac›yla gö-<br />
¤üs kompresyonu ve ventilasyonlar derhal bafllat›lmal›d›r<br />
(KV oran› 30:2 olacak flekilde 2 dakika). ‹leri yaflam<br />
deste¤i uygulamas›, ‹YD algoritmas›n›n merkezinde<br />
vurgulanm›flt›r (Bak›n›z: Bölüm 4). Trakeal tüp, laringeal<br />
maske (LM) veya kombi tüp ile havayolu güvence<br />
alt›na al›nd›¤›nda akci¤erler, gö¤üs kompresyonlar›na<br />
ara vermeksizin 10 dk -1 h›z ile ventile edilir.<br />
CPR kalitesi<br />
Gö¤üs kompresyonlar›na minimal süre ara verilmelidir.<br />
Gö¤üs kompresyonlar› durduruldu¤unda koroner kan<br />
ak›m› oldukça azal›r, koroner kan ak›m›n›n önceki düzeye<br />
gelmesi için birkaç kompresyona gereksinim vard›r.<br />
27 Son y›llarda gerek hastane içinde ve gerekse de<br />
hastane d›fl›nda gö¤üs kompresyonlar›na s›kl›kla ve<br />
gereksiz olarak ara verildi¤i gösterilmifltir. 28-31 Resüsitasyon<br />
e¤itimcileri gö¤üs kompresyonu kesintilerinin<br />
minimal düzeyde tutulmas›n›n önemini vurgulamal›d›r.<br />
Özet<br />
Yeni k›lavuzun, resüsitasyon prati¤ini ve sonuçta kardiyak<br />
arrest prognozunu düzeltece¤i umut edilmektedir.<br />
Üniversal oran olan 30 kompresyona 2 ventilasyon uygulamas›<br />
kompresyonlar›n kesintiye u¤ramas›n›, hiperventilasyon<br />
olas›l›¤›n› azalt›r, ö¤renimi basitlefltirir ve<br />
daha kolay hat›rlamay› sa¤lar.Tek flok stratejisinin “kan<br />
ak›m› sa¤lanmayan zaman›” çok azaltaca¤› umulmaktad›r.<br />
Resüsitasyon kurs materyeli de bu yeni k›lavuzlar›<br />
yans›tacak flekilde güncellefltirilmifltir.<br />
Kaynaklar<br />
1. American Heart Association in collaboration with International<br />
Liaison Committee on Resuscitation. Guidelines for Cardiopulmonary<br />
Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care-An<br />
international consensus on science. Resuscitation 2000; 46:3-<br />
430.<br />
2. Handley AJ, Monsieurs KG, Bossaert LL. European Resuscitation<br />
Council Guidelines 2000 for Adult Basic Life Support. A statement<br />
from the Basic Life Support and Automated External<br />
Defibrillation Working Group. Resuscitation 2001; 48:199-205.<br />
3. Monsieurs KG, Handley AJ, Bossaert LL. European Resuscitation<br />
Council Guidelines 2000 for Automated External Defibrillation.<br />
A statement from the Basic Life Support and Automated<br />
External Defibrillation Working Group. Resuscitation 2001;<br />
48:207-9.<br />
4. de Latorre F, Nolan J, Robertson C, Chamberlain D, Baskett P.<br />
European Resuscitation Council Guidelines 2000 for Adult Advanced<br />
Life Support. A statement from the Advanced Life<br />
Support Working Group. Resuscitation 2001; 48:211-21.<br />
5. Phillips B, Zideman D, Garcia-Castrillo L, Felix M, Shwarz-<br />
Schwierin U. European Resuscitation Council Guidelines 2000<br />
for Basic Paediatric Life Support. A statement from the Paediatric<br />
Life Support Working Group. Resuscitation 2001; 48:223-<br />
9.<br />
6. Phillips B, Zideman D, Garcia-Castrillo L, Felix M, Shwarz-<br />
Schwierin V. European Resuscitation Council Guidelines 2000<br />
for Advanced Paediatric Life Support. A statement from Paediatric<br />
Life Support Working Group. Resuscitation 2001; 48:231-<br />
4.<br />
7. Phillips B, Zideman D, Wyllie J, Richmond S, van Reempts P.<br />
European Resuscitation Council Guidelines 2000 for Newly<br />
Born Life Support. A statement from the Paediatric Life Support<br />
Working Group. Resuscitation 2001; 48:235-9.<br />
8. Nolan JP, Morley PT, Vanden Hoek TL, Hickey RW. Therapeutic<br />
hypothermia after cardiac arrest. An advisory statement by<br />
the Advancement Life support Task Force of the International<br />
Liaison committee on Resuscitation. Resuscitation 2003;<br />
57:231-5.<br />
9. The Founding Members of the International Liaison Committee<br />
on Resuscitation. The International Liaison Committee on Resuscitation<br />
(ILCOR) - past, present and future. Resuscitation<br />
2005; 67: in press.<br />
10. Morley P, Zaritsky A. The evidence evaluation process for the<br />
2005 International Consensus on Cardiopulmonary Resuscitation<br />
and Emergency Cardiovascular Care Science With Treatment<br />
Recommendations. Resuscitation 2005; 67: in press.<br />
11. Nolan JP, Hazinski MF, Steen PA, Becker LB. Controversial Topics<br />
From the 2005 International Consensus Conference on<br />
Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular<br />
Care Science With Treatment Recommendations. Resuscitation<br />
2005; 67: in press.<br />
12. International Liaison Committee on Resuscitation. 2005 International<br />
Consensus on Cardiopulmonary Resuscitation and<br />
Emergency Cardiovascular Care Science with Treatment Recommendations.<br />
Resuscitation 2005; 67: in press.<br />
13. Murray CJ, Lopez AD. Mortality by cause for eight regions of<br />
the world: Global Burden of Disease Study. Lancet 1997;<br />
349:1269-76.<br />
14. Sans S, Kesteloot H, Kromhout D. The burden of cardiovascular<br />
diseases mortality in Europe. Task Force of the European<br />
Society of Cardiology on Cardiovascular Mortality and Morbidity<br />
Statistics in Europe. Eur Heart J 1997; 18:1231-48.<br />
15. Kesteloot H, Sans S, Kromhout D. Evolution of all-causes and<br />
cardiovascular mortality in the age-group 75-84 years in Europe<br />
during the period 1970-1996; a comparison with worldwide<br />
changes. Eur Heart J 2002; 23:384-98.<br />
16. Fox R. Trends in cardiovascular mortality in Europe. Circulation<br />
1997; 96:3817.<br />
17. Levi F, Lucchini F, Negri E, La Vecchia C. Trends in mortality<br />
from cardiovascular and cerebrovascular diseases in Europe<br />
and other areas of the world. Heart 2002; 88:119-24.<br />
18. Zheng ZJ, Croft JB, Giles WH, Mensah GA. Sudden cardiac death<br />
in the United States, 1989 to 1998. Circulation 2001;<br />
104:2158-63.<br />
19. Pell JP, Sirel JM, Marsden AK, Ford I, Walker NL, Cobbe SM.<br />
Presentation, management, and outcome of out of hospital<br />
cardiopulmonary arrest: comparison by underlying aetiology.<br />
Heart 2003; 89:839-42.<br />
20. Herlitz J, Bahr J, Fischer M, Kuisma M, Lexow K, Thorgeirsson
S6<br />
Jerry Nolan<br />
G. Resuscitation in Europe: a tale of five European regions. Resuscitation<br />
1999; 41:121-31.<br />
21. Hodgetts TJ, Kenward G, Vlackonikolis I, et al. Incidence, location<br />
and reasons for avoidable in-hospital cardiac arrest in a<br />
district general hospital. Resuscitation 2002; 54:115-23.<br />
22. Skogvoll E, Isern E, Sangolt GK, Gisvold SE. In-hospital cardiopulmonary<br />
resuscitation. 5 years' incidence and survival according<br />
to the Utstein template. Acta Anaesthesiol Scand<br />
1999; 43:177-84.<br />
23. The MERIT study investigators. Introduction of the medical<br />
emergency team (MET) system: a cluster-randomised controlled<br />
trial. Lancet 2005; 365:2091-7.<br />
24. Langhelle A, Tyvold SS, Lexow K, Hapnes SA, Sunde K, Steen<br />
PA. In-hospital factors associated with improved outcome after<br />
out-of-hospital cardiac arrest. A comparison between four<br />
regions in Norway. Resuscitation 2003; 56:247-63.<br />
25. Langhelle A, Nolan J, Herlitz J, et al. Recommended guidelines<br />
for reviewing, reporting, and conducting research on post-resuscitation<br />
care: The Utstein style. Resuscitation 2005; 66:271-<br />
83.<br />
26. Perkins GD, Soar J. In hospital cardiac arrest: Missing links in<br />
the chain of survival. Resuscitation 2005; 66:253-5.<br />
27. Kern KB, Hilwig RW, Berg RA, Ewy GA. Efficacy of chest compression-only<br />
BLS CPR in the presence of an occluded airway.<br />
Resuscitation 1998; 39:179-88.<br />
28. Wik L, Kramer-Johansen J, Myklebust H, et al. Quality of cardiopulmonary<br />
resuscitation during out-of-hospital cardiac arrest.<br />
JAMA 2005; 293:299-304.<br />
29. Abella BS, Alvarado JP, Myklebust H, et al. Quality of cardiopulmonary<br />
resuscitation during in-hospital cardiac arrest. JA-<br />
MA 2005; 293:305-10.<br />
30. Abella BS, Sandbo N, Vassilatos P, et al. Chest compression rates<br />
during cardiopulmonary resuscitation are suboptimal: a<br />
prospective study during in-hospital cardiac arrest. Circulation<br />
2005; 111:428-34.<br />
31. Valenzuela TD, Kern KB, Clark LL, et al. Interruptions of chest<br />
compressions during emergency medical systems resuscitation.<br />
Circulation 2005; 112:1259-65.
Resuscitation (2005) 67S1, S7-S23<br />
RESUSCITATION<br />
www.elsevier.com/locate/resuscitation<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi<br />
2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
Bölüm 2. Eriflkin temel yaflam deste¤i ve otomatik<br />
eksternal defibrilatörlerin kullan›lmas›<br />
Anthony J. Handley, Rudolph Koster, Koen Monsieurs, Gavin<br />
D. Perkins, Sian Davies, Leo Bossaert<br />
Temel yaflam deste¤i (TYD) koruyucu bir ekipmandan<br />
baflka bir gereç kullanmadan hava yolu aç›kl›¤›n›n, solunumun<br />
ve dolafl›m›n devaml›l›¤›n›n sa¤lanmas›d›r. 1<br />
Bu bölüm sa¤l›k personeli d›fl›ndakiler için eriflkin TYD<br />
ve otomatik eksternal defibrilatörlerin kullan›m›yla ilgili<br />
klavuzlar› içermektedir. Ayr›ca ani kardiyak arrestin<br />
tan›nmas›, recovery pozisyonu ve bo¤ulma (yabanc›<br />
cisim ile hava yolu obstruksiyonu) yönetimini içermektedir.<br />
Hastanede TYD uygulanmas› ve manuel defibrilatörlerin<br />
kullan›m› bölüm 3 ve 4b’de yer alm›flt›r.<br />
Girifl<br />
Ani kardiyak arrest Avrupa'da bir y›lda 700.000 kifliyi<br />
etkileyen, bu nedenle de önde gelen bir ölüm sebebidir.<br />
2 Ani kardiyak arrest geliflen kazazedelerin % 40'›nda<br />
ilk ritim analizinde ventriküler fibrilasyon (VF) görülür.<br />
3-6 Kollaps an›nda daha fazla say›da kazazedede ritmin<br />
VF veya h›zl› ventriküler taflikardi olmas› mümkündür<br />
ancak ilk EKG kay›d› yap›l›ncaya kadar bu ritim kötüleflerek<br />
asistoliye dönmektedir. 7-8 VF düzensiz, h›zl›<br />
depolarizasyon ve repolarizasyonlarla karakterizedir.<br />
Kalp koordine fonksiyonlar›n› kaybetmifl, çevreye etkili<br />
kan pompalanmas› durmufltur. 9 Birçok ani kardiyak<br />
arrest geliflen kazazedede henüz VF mevcut iken, çevrede<br />
bulunanlar süratle hareket ederlerse hastay› yaflatabilirler<br />
fakat ritim bozulup asistoliye dönüfltükten<br />
sonra baflar›l› resüsitasyon gerçeklefltirmek pek mümkün<br />
de¤ildir. 10 VF ritmindeki kardiyak arrestte optimum<br />
tedavi, çevrede bulunanlar›n süratle bafllataca¤›<br />
CPR (gö¤üs kompresyonu ve kurtar›c› solunum kombinasyonu)<br />
ile birlikte elekriksel defibrilasyondur. Kardiyak<br />
arrest oluflmas›n›n nedeni travma, afl›r› dozda ilaç<br />
al›nmas› veya suda bo¤ulma olan kazazedeler ile asfiksi<br />
nedeniyle arrest olan bir çok çocu¤un resüsitasyonunda,<br />
kurtar›c› solunumlar son derecede önemlidir.<br />
Afla¤›daki yaflam kurtarma zinciri kavram› baflar›l›<br />
bir resüsitasyon için gerekli olan yaflamsal öneme sahip<br />
basamaklar› özetlemektedir (fiekil 1.1). Bu zincirin<br />
halkalar›n›n büyük ço¤unlu¤u hem VF ve hem de asfiksiye<br />
ba¤l› arrest olgular› için uygundur. 11<br />
1. Acil durumun erken tan›nmas› ve yard›m ça¤r›lmas›:<br />
Acil t›bbi yard›m servisi veya yerel acil müdahale<br />
ekibini haberdar etme, örne¤in ''112 numaral› telefonunu<br />
aramak''. 12,13 Erken dönemde gerçeklefltirilen<br />
etkili müdahele kardiyak arresti önleyebilir.<br />
2. Çevrede bulunanlar taraf›ndan bafllat›lan erken CPR:<br />
Süratli CPR VF ritmindeki ani kardiyak arrestte hayatta<br />
kalma flans›n› iki veya üç kat art›r›r. 10,14,17<br />
3. Erken defibrilasyon: CPR ve kollapstan sonraki 3-5<br />
dk içinde uygulanan erken defibrilasyon hayatta<br />
kalma flans›n› % 49-% 75'e kadar yükseltir. 18-25 Defibrilasyon<br />
uygulanmas›ndaki her bir dakikal›k gecikme<br />
hayatta kalma ve hastaneden sa¤l›kla taburcu<br />
olma olas›l›¤›n› % 10-% 15'e düflürür. 14,17<br />
4. Erken ‹leri Yaflam Deste¤i ve resüsitasyon sonras›<br />
bak›m: Resüsitasyon sonras› dönemdeki tedavinin<br />
kalitesi sonucu etkiler. 26<br />
0300-9572/fi - see front matter ® 2005 European Resuscitation Council. All Rights Reserved. Published by Elsevier Ireland Ltd.<br />
doi:10.1016/j.resuscitation.2005.10.007
S8<br />
A.J. Handley ve ark.<br />
Toplumlar›n ço¤unda acil yard›m servislerinin haberdar<br />
edilmesinden, acil yard›m servislerinin kazazedeye<br />
ulaflmas›na kadar geçen zaman (müdahaleye<br />
bafllama süresi) 8 dk veya daha uzundur. 27 Bu dönemde<br />
kazazedenin hayatta kalma flans› yaflam zincirinin ilk<br />
3 halkas›n›n çevrede bulunanlar taraf›ndan erken bafllat›lmas›na<br />
ba¤l›d›r.<br />
Kardiyak arrest geliflen kazazedeye acilen CPR uygulanmas›<br />
gereklidir. Bu, kalp ve beyine küçük ama<br />
önemli bir kan ak›m› sa¤lar. Ayr›ca defibrilasyon flokunun<br />
VF'u sonland›rmas›na, kalbin etkili ritminin ve etkili<br />
sistemik perfüzyonunun yeniden bafllat›lmas›na olanak<br />
sa¤lar. Gö¤üs kompresyonu özellikle elektriksel<br />
flokun kollapstan sonraki ilk 4-5 dakikadan daha erken<br />
uygulanamayaca¤› durumlarda önemlidir. 28,29 Defibrilasyon<br />
VF süresince oluflan koordine olmayan depolarizasyon-repolarizasyonlar›<br />
keser. E¤er kalp hala canl›-<br />
l›¤›n› sürdürebilecek durumda ise normal pacemaker<br />
fonksiyonlar›n› yeniden bafllat›p, etkili bir ritim oluflturarak<br />
dolafl›m› yeniden bafllat›r. Baflar›l› defibrilasyondan<br />
sonraki ilk birkaç dakikada ritim yavaflt›r ve etkili<br />
de¤ildir. Bu nedenle gö¤üs kompresyonlar›na yeterli<br />
kardiyak fonksiyon dönünceye kadar devam etmek gerekebilir.<br />
30<br />
Sa¤l›k personeli olmayan kurtar›c›lar, kazazedenin<br />
kardiyak ritminin analizi ve flayet VF mevcut ise flok uygulanmas›n›<br />
sa¤layacak olan otomatik eksternal defibrilatörleri<br />
kullanmak üzere e¤itilebilirler. Otomatik eksternal<br />
defibrilatörler kurtar›c›ya yol göstermek için sesli<br />
uyar›lar› kullan›rlar. EKG'yi analiz eder ve e¤er flok gerekiyorsa<br />
kurtar›c›y› bilgilendirirler. Otomatik eksternal<br />
defibrilatörler son derece do¤ru olarak ve sadece VF<br />
(veya onun habercisi olan h›zl› ventriküler taflikardi)<br />
varl›¤›nda flok uygularlar. 31 Otomatik eksternal defibrilatörlerin<br />
fonksiyonlar› ve çal›flmalar› bölüm 3’te anlat›lm›flt›r.<br />
Çeflitli çal›flmalar, defibrilasyondan önce h›zla uygulanan<br />
CPR'›n hayatta kalma flans›na olumlu, gecikmenin<br />
ise zararl› etkisini göstermifltir. CPR uygulanmadan geçen<br />
her dakika, tan›k olunan VF'larda hayatta kalma<br />
flans›n› % 7-10 azalt›r. 10 Çevrede bulunanlar CPR uygulad›¤›nda<br />
hayatta kalma flans›ndaki azalma göreceli<br />
olarak ve ortalama dakikada % 3-4 azalmaktad›r.<br />
10,14,17 Özetle çevrede bulunanlar taraf›ndan uygulanacak<br />
CPR tan›k olunan kardiyak arrestte hayatta kalma<br />
flans›n› iki üç kat art›rmaktad›r. 10,14,32<br />
Eriflkin Temel Yaflam Deste¤i<br />
Yan›t var m›?<br />
Yard›m ça¤›r›n›z<br />
Hava yolunu aç›n›z<br />
Normal solumuyor ?<br />
112'yi ça¤›r<br />
30 gö¤üs kompresyonu<br />
2 solunum<br />
30 gö¤üs kompresyonu<br />
fiekil 2.1. Eriflkin temel yaflam deste¤i algoritmi.<br />
1 Siz, kazazede ve çevrede bulunanlar›n güvenli¤inden<br />
emin olunuz.<br />
2 Kazazedenin bilinç durumunu kontrol ediniz (fiekil<br />
2.2).<br />
Temel Yaflam Deste¤i Hareket Plan›<br />
TYD uygulamalar› afla¤›daki hareket plan›na göre yap›lmal›d›r<br />
(fiekil. 2.1).<br />
fiekil 2.2. Kazazedenin bilinç durumunu kontrol ediniz.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S9<br />
• omuzlar›ndan hafifçe sars›p, yüksek sesle sorunuz:<br />
“Nas›ls›n›z?"<br />
3a E¤er yan›t veriyorsa<br />
• daha ileri bir tehlike söz konusu de¤ilse buldu¤unuz<br />
pozisyonda b›rak›n›z<br />
• kazazedenin neyi oldu¤unu bulmaya çal›fl›n›z ve<br />
gerekiyorsa yard›m ça¤›r›n›z<br />
• kazazedeyi düzenli aral›klarla yeniden de¤erlendiriniz.<br />
3b E¤er yan›t vermiyorsa<br />
• yard›m ça¤›r›n›z (fiekil 2.3)<br />
fiekil 2.4. Bafl›n geriye itilip, çenenin öne çekilmesi.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
fiekil 2.3. Yard›m ça¤›r›n›z.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
• kazazedeyi s›rt üstü çeviriniz ve bafl› geriye itip, alt<br />
çeneyi hastan›n ön taraf›na do¤ru çekerek hava yolunu<br />
aç›n›z (fiekil 2.4)<br />
• elinizi kazazedenin aln›na yerlefltiriniz, her an yapay<br />
solunum gerekece¤ini düflünerek, bafl ve iflaret parmaklar›n›z›<br />
hastan›n burnunu kapatabilecek flekilde,<br />
fakat serbest b›rak›n›z ve bafl› hafifçe geriye do¤ru<br />
itiniz (fiekil 2.5)<br />
• kazazedenin çenesinin alt›ndaki parmalar›n›z›n uçlar›yla<br />
kazazedenin çenesini hava yolunu açmak için,<br />
hastan›n ön taraf›na do¤ru kald›r›n›z.<br />
4 Hava yolunu aç›k tutarak normal solunumun olup olmad›¤›n›<br />
belirlemek için bak›n›z, dinleyiniz ve hissediniz<br />
(fiekil 2.6).<br />
• Gö¤üs hareketlerine bak›n›z.<br />
• Kazazedenin a¤z›n› solunum seslerini duymak için<br />
dinleyiniz.<br />
• Soluk havas›n› yana¤›n›zda hissediniz.<br />
fiekil 2.5. Bafl›n geriye itilip çenenin öne çekilmesinin detay›.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.
S10<br />
A.J. Handley ve ark.<br />
• ellerinizin parmaklar›n› kenetleyiniz ve bas›nc›n<br />
kazazedenin kaburgalar› üzerine uygulanmad›-<br />
¤›ndan emin olunuz (fiekil 2.10). Abdomenin<br />
üst k›sm›na veya sternum kemi¤inin (gö¤üs kemi¤i)<br />
alt ucuna herhangi bir bas›nç uygulamay›-<br />
n›z.<br />
• kazazedenin gö¤sü üzerinde dik olarak durunuz<br />
ve kollar›n›z› dirsek ekleminizden bükmeden<br />
sternumu 4-5 cm çöktürecek flekilde afla¤›ya<br />
do¤ru bas› uygulay›n›z (fiekil2.11).<br />
• her kompresyondan sonra gö¤üs üzerindeki bas›y›,<br />
eller ile sternum aras›ndaki temas› kesmeden<br />
serbest b›rak›n›z (dekompresyon); komfiekil<br />
2.6. Normal solunumun kontrolü için: bak, dinle ve hisset.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
Kardiyak arrestten sonraki ilk birkaç dakikada, kazazede<br />
zorlukla soluyabilir veya s›k olmayan, gürültülü<br />
bir flekilde soluyabilir. Bunu normal solunumlar ile kar›flt›rmay›n›z.<br />
Bak-dinle-hisset yöntemini kazazedenin<br />
normal olarak soluyup solumad›¤›n› de¤erlendirmek<br />
için 10 saniyeden fazla uygulamay›n›z. E¤er solunumun<br />
normal olup olmad›¤›ndan flüpheniz varsa solunum<br />
normal de¤ilmifl gibi hareket ediniz.<br />
fiekil 2.8. Bir elinizin topuk k›sm›n› kazazedenin gö¤sünün ortas›na<br />
yerlefltiriniz.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
• di¤er elinizin topuk k›sm›n› ilk elinizin üzerine<br />
yerlefltiriniz (fiekil 2.9).<br />
5a E¤er kazazede normal soluyor ise<br />
• kazazedeyi recovery pozisyonuna çeviriniz (afla¤›ya<br />
bak›n›z) (fiekil 2.7)<br />
fiekil 2.7. Recovery pozisyonu.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
• ambulans sa¤lamak amac›yla yard›m aramak için<br />
gidiniz veya birini gönderiniz<br />
• solunumun devaml›l›¤›n› kontrol ediniz.<br />
5b E¤er kazazede normal olarak solumuyor ise<br />
• yard›m için birini gönderiniz veya yaln›zsan›z, kazazedeyi<br />
yaln›z b›rakarak ambulans sistemini uyar›n›z;<br />
daha sonra geri dönünüz ve gö¤üs kompresyonlar›na<br />
afla¤›daki gibi bafllay›n›z:<br />
• kazazedenin yan taraf›na diz çökünüz<br />
• bir elinizin topuk k›sm›n› kazazedenin gö¤sünün<br />
ortas›na yerlefltiriniz (fiekil 2.8)<br />
fiekil 2.9. Di¤er elinizin topuk k›sm›n› ilk elinizin üzerine yerlefltiriniz.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S11<br />
fiekil 2.10. Ellerinizin parmaklar›n› kenetleyiniz.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
fiekil 2.11. Sternumu 4 -5 cm çöktürünüz.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
presyonlar› yaklafl›k olarak 100/dk h›z›nda tekrarlay›n›z<br />
(saniyede 2 kompresyondan biraz daha<br />
az s›kl›kta)<br />
• kompresyon ve dekompresyon süreleri birbirine<br />
eflit olmal›d›r.<br />
6a Gö¤üs kompresyonlar›n› yapay solunumlar ile kombine<br />
ediniz.<br />
• 30 kompresyondan sonra bafl› geriye do¤ru itip,<br />
çeneyi öne do¤ru çekerek hava yolunu aç›n›z (fiekil<br />
2.12).<br />
• Kazazedenin aln›ndaki elinizin bafl ve iflaret parmaklar›yla<br />
burnun yumuflak k›sm›n› kapat›n›z.<br />
• A¤z›n aç›k kalmas›na izin vererek çeneyi hastan›n<br />
ön taraf›na do¤ru çekmeye devam ediniz.<br />
• Normal bir nefes al›n›z ve dudaklar›n›z› kazazedenin<br />
a¤›z çevresine yerlefltiriniz. Hava kaça¤› olmad›¤›ndan<br />
emin olunuz.<br />
• Gö¤sünün yükseldi¤ini gözleyerek(fiekil 2.13), kazazedenin<br />
a¤z›na normal solunumda oldu¤u gibi 1<br />
saniye süreyle üfleyiniz, bu etkili bir kurtar›c› solunumdur.<br />
fiekil 2.12. Otuz kompresyondan sonra tekrar bafl› geriye itip çeneyi<br />
öne çekerek hava yolunu aç›n›z.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.
S12<br />
A.J. Handley ve ark.<br />
• Yeniden normal bir nefes al›n›z ve toplam iki solunumu<br />
tamamlamak için bir kez daha kazazedenin<br />
a¤z›ndan soluk veriniz. Daha sonra gecikme olmaks›z›n<br />
ellerinizi sternum üzerinde do¤ru pozisyona<br />
yerlefltiriniz ve tekrar 30 gö¤üs kompresyonu daha<br />
uygulay›n›z.<br />
• Gö¤üs kompresyonu ve solunumlarla 30:2 oran›nda<br />
devam ediniz.<br />
• Sadece kazazede normal solunuma bafllarsa, bu durumu<br />
kontrol etmek için durunuz, aksi takdirde resüsitasyona<br />
ara vermeyiniz.<br />
fiekil 2.13. Kazazedenin a¤z›na gö¤sünün yükselmesini gözleyerek<br />
üfleyiniz.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
• Bafl› geriye do¤ru itip, çeneyi öne do¤ru çekme<br />
manevras›n› uygulamay› sürdürerek a¤z›n›z› kazazededen<br />
uzaklaflt›r›n›z ve içindeki hava d›flar›ya ç›-<br />
karken, gö¤üs kafesinin iniflini gözleyiniz (fiekil<br />
2.14)<br />
E¤er bafllang›çtaki kurtar›c› solu¤unuz normal solunumdaki<br />
gibi gö¤sün yükselmesini sa¤layamazsa sonraki<br />
denemenizden önce:<br />
• kazazedenin a¤z›n› kontrol ediniz ve obstruksiyon<br />
mevcutsa gideriniz.<br />
• bafl› geriye do¤ru itme ve çeneyi öne kald›rma manevras›n›<br />
yeterli uygulad›¤›n›z› kontrol ediniz<br />
• gö¤üs kompresyonlar›na yeniden bafllamadan her<br />
seferinde iki solunumdan fazla uygulama yapmay›-<br />
n›z.<br />
E¤er birden fazla kurtar›c› varsa, yorgunlu¤u önlemek<br />
için, bir baflkas› her 1-2 dakikada bir CPR uygulamay›<br />
devralmal›d›r. Kurtar›c›lar de¤iflirken minumum<br />
gecikme olmas›na dikkat etmelidirler.<br />
6b Sadece gö¤üs kompresyonu uygulanarak yap›lan<br />
CPR afla¤›daki durumlarda uygulanabilir.<br />
• E¤er solunum uygulayamayacak durumdaysan›z<br />
veya isteksizseniz, sadece gö¤üs kompresyonu uygulay›n›z.<br />
• E¤er sadece gö¤üs kompresyonu uygulan›yorsa,<br />
gö¤üs kompresyonlar› sürekli ve 100/dk h›z›nda olmal›d›r.<br />
• Sadece kazazede normal solunuma bafllarsa, bu durumu<br />
kontrol etmek için durunuz, aksi takdirde resüsitasyona<br />
ara vermeyiniz.<br />
7 Resüsitasyona;<br />
• kalifiye yard›m gelinceye ve uygulamalar› devral›ncaya<br />
kadar,<br />
• kazazede normal soluyuncaya kadar<br />
• siz yorgunluktan tükeninceye kadar devam ediniz.<br />
Kurtar›c› için olas› riskler<br />
fiekil 2.14. A¤z›n›z› uzaklaflt›r›n›z ve gö¤üs kafesinin iniflini gözleyiniz.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
Resüsitasyon uygulamas› s›ras›nda kazazede ve kurtar›c›n›n<br />
güvenli¤i çok önemlidir. Kurtar›c›lar›n CPR uygularken<br />
istenmeyen etkilerle karfl›laflt›klar› az say›da<br />
olay vard›r, bunlar›n içinde tüberküloz (TB) gibi enfeksiyonlar<br />
33 ve ciddi akut solunumsal distres sendromu<br />
(SARS) 34 bildirilmifltir. CPR uygulamas› s›ras›nda HIV<br />
geçifli rapor edilmemifltir. CPR s›ras›nda kullan›lan koruyucu<br />
ekipmanlar›n etkinli¤ine dair insan çal›flmas›<br />
yoktur; bununla beraber, laboratuvar çal›flmalar› belirli<br />
filtrelerin veya tek yönlü valvi olan ekipmanlar›n a¤›zdan<br />
a¤›za solunum s›ras›nda kazazededen kurtar›c›ya<br />
oral bakteri geçiflini engelledi¤ini göstermifltir. 35,36<br />
Özellikle kazazedenin bilinen TB veya SARS gibi ciddi
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S13<br />
enfeksiyonu varsa kurtar›c›lar mümkün olan en uygun<br />
güvenlik önlemlerini almal›d›rlar. SARS gibi bulafl›c›l›¤›<br />
yüksek enfeksiyon salg›n› durumlar›nda, kurtar›c›lar için<br />
tüm koruyucu önlemlerinin al›nmas› esast›r.<br />
Hava yolunu açma<br />
Jaw thrust sa¤l›k mensubu olmayan kurtar›c›lar için<br />
önerilmez, çünkü ö¤renilmesi ve uygulamas› zordur ve<br />
ayr›ca bu manevran›n kendisi de spinal harekete sebep<br />
olmaktad›r. 37 Bu nedenle, sa¤l›k mensubu olmayan<br />
kurtar›c›lar hem yaral› hemde yaral› olmayan kazazedelerde<br />
bafl› geriye do¤ru itme ve çeneyi öne do¤ru çekme<br />
yöntemini uygulayarak hava yolunu açmal›d›rlar.<br />
Kardiyopulmoner arrestin tan›nmas›<br />
Karotis nabz›n›n kontrolü, dolafl›m›n varl›¤› veya yoklu-<br />
¤unu teyid etmek için pek do¤ru olmayan bir metodtur.<br />
38 Bununla beraber, hareketin, solunumun veya öksürü¤ün<br />
(dolafl›m belirtileri) kontrolünün tan›da üstün<br />
oldu¤unu gösteren kan›tda yoktur. Bilinç kayb› olan kazazedede<br />
yeterli veya normal solunumun varl›¤›n› belirlemede<br />
sa¤l›k personeli de sa¤l›k personeli olmayan<br />
kurtar›c›lar kadar zorluk çekerler. 39,40 Bu kazazedenin<br />
hava yolunun aç›k olmamas› 41 veya seyrek (agonal)<br />
gasping solunumu olmas› nedeniyledir. Telefonla ulafl›-<br />
lan ambulans komuta kontrol merkezindeki dispeçer<br />
taraf›ndan sa¤l›k mensubu olmayan kurtar›c›lara hastan›n<br />
solunum durumu soruldu¤unda, s›kl›kla agonal solunumlar<br />
normal solunum olarak yanl›fl de¤erlendirilmektedirler.<br />
Bu hatal› bilgi kardiyak arrest durumundaki<br />
kazazedelere kurtar›c›lar›n CPR uygulamamas› ile sonuçlanmaktad›r.<br />
42 Agonal solunumlar kardiyak arrest<br />
durumunda % 40 oran›nda görülmektedir. Çevrede<br />
bulunanlar agonal solunumlar›; ancak soluk almak, zorlukla<br />
veya güçlükle nefes almak fleklinde tarif etmektedirler.<br />
43<br />
Bu nedenle sa¤l›k personeli olmayanlara bilinci kapal›<br />
(yan›t vermeyen) ve normal olarak solumayan kazazedelerde<br />
CPR'a bafllamalar› ö¤retilmelidir. Agonal<br />
solunumlar›n, ani kardiyak arrest oluflmas›ndan sonra,<br />
s›kl›kla ilk birkaç dakika içinde olufltu¤u, e¤itim sürecinde<br />
vurgulanmal›d›r. Bu solunumlar normal solunumla<br />
kar›flt›r›lmamal›d›r ve süratle CPR'a bafllama endikasyonudurlar.<br />
Bafllang›çtaki kurtar›c› solunumlar<br />
Nedeni asfiksi olmayan kardiyak arrestlerin ilk birkaç<br />
dakikas›nda, kan oksijen içeri¤i yüksektir ve kalp ile beyine<br />
oksijen tafl›nmas›, akci¤erlerdeki oksijen yoklu-<br />
¤undan daha ziyade azalm›fl kalp debisi nedeniyle s›-<br />
n›rl›d›r. Bu nedenle solunum bafllang›çta gö¤üs kompresyonlar›ndan<br />
daha az önemlidir. 44<br />
TYD basamaklar›n›n basitlefltirilmesinin yetkinli¤in<br />
kazan›lmas› ve kal›c› olmas›n› kolaylaflt›rd›¤› kabul edilmektedir.<br />
45 Ayr›ca, kurtar›c›lar›n s›kl›kla enfeksiyon<br />
korkusu veya uygulamadan tiksinme gibi de¤iflik nedenlerle<br />
a¤›zdan a¤›za solunum yapmada isteksiz davrand›klar›<br />
görülmüfltür. 46,48 Bu nedenlerle ve gö¤üs<br />
kompresyonlar›n›n önceli¤ini vurgulamak için, eriflkinlerdeki<br />
CPR uygulamalar›na bafllang›c›n ventilasyonundan<br />
ziyade gö¤üs kompresyonlar›yla yap›lmas› önerilmektedir.<br />
Ventilasyon<br />
CPR süresince ventilasyonun amac› yeterli oksijenasyonu<br />
sürdürmektir. Bunu sa¤lamak için gerekli optimal tidal<br />
volüm, solunum h›z› ve inspire edilen oksijen konsantrasyonu<br />
tam olarak bilinmemektedir. Bugünkü<br />
öneriler afla¤›daki kan›tlara dayanmaktad›r:<br />
1. CPR süresince, akci¤erlere olan kan ak›m› önemli<br />
ölçüde azal›r, bu yüzden yeterli ventilasyon perfüzyon<br />
oran› normalden düflük tidal volüm ve solunum<br />
h›zlar› ile idame ettirilir. 49<br />
2. Hiperventilasyon (afl›r› s›kl›kta veya afl›r› yüksek volümlü<br />
solunum) sadece gereksiz de¤il, ayn› zamanda<br />
intratorasik bas›nc› art›rarak kalbe olan venöz<br />
dönüflü ve kardiyak debiyi azaltmas› nedeniyle zararl›d›r.<br />
Hayatta kalma flans› bu nedenle azalmaktad›r.<br />
50<br />
3. Hava yolu güvence alt›na al›nmad›¤› zaman, 1 L'lik<br />
tidal volüm, 500 mL'lik tidal volüme göre çok daha<br />
fazla miktarda gastrik distansiyona neden olur. 51<br />
4. Düflük dakika ventilasyonu (normalden daha düflük<br />
tidal volüm ve solunum h›z›) CPR süresince etkili<br />
oksijenasyonu ve ventilasyonu devam ettirebilir. 52-<br />
55 Yetiflkinlerde uygulanan CPR süresince, yaklafl›k<br />
500-600 mL (6-7 mL kg -1 ) tidal volüm yeterli olmal›d›r.<br />
5. Gö¤üs kompresyonlar›na ara vermek (örne¤in solunum<br />
uygulamak için) hayatta kalma flans›na zarar<br />
vermektedir. 56 Kurtar›c› solunumlar› daha k›sa süre<br />
içinde uygulamak kesinti süresini azaltarak faydal›<br />
olacakt›r.<br />
Bu nedenle, bugün önerilen, kazazedenin gö¤sünün<br />
yükselmesini sa¤layacak yeterli volümdeki her solu¤un<br />
yaklafl›k 1 sn sürede uygulanmas›, h›zl› ve kuvvetli<br />
solunumlardan da kaç›n›lmas›d›r. Bu öneri CPR s›-<br />
ras›ndaki a¤›zdan a¤›za solunum ve oksijen destekli<br />
veya desteksiz olarak kullan›lan balon-valf-maske<br />
(BMV) solunumunu da içeren tüm ventilasyon formla-
S14<br />
A.J. Handley ve ark.<br />
r›nda geçerlidir.<br />
A¤›zdan buruna solunum a¤›zdan a¤›za solunuma<br />
alternatif etkili bir metodtur. 57 Kazazedenin a¤z›n›n<br />
ciddi flekilde yaraland›¤› veya aç›lamad›¤›, kurtar›c›n›n<br />
kazazedeye suyun içinde solunum uygulad›¤› veya<br />
a¤›zdan a¤›za uygulamada hava s›zd›rmazl›¤›n›n sa¤lanmas›n›n<br />
güç oldu¤u durumlarda düflünülmelidir.<br />
A¤›zdan trakeostomiye solunumun güvenilirli¤i, etkinli¤i<br />
veya yap›labilirli¤ine dair yay›nlanm›fl kan›t yoktur,<br />
ama solunum deste¤i gerektiren, trakeostomi tüpü<br />
veya trakeal stomas› olan kazazedelerde kullan›labilir.<br />
Balon-valf-maske ile ventilasyon uygulamak önemli<br />
ölçüde pratik ve deneyim gerektirir. 58,59 Kurtar›c›<br />
yaln›z ise hava yolunu jaw thrust ile aç›k tutarken efl zamanl›<br />
olarak maskeyi kazazedenin yüzüne tutabilmek<br />
zorundad›r. Sa¤l›k personeli olmayan kurtar›c›lar aç›-<br />
s›ndan, sadece siyanid zehirlenmesi veya di¤er toksik<br />
ajanlara maruz kalma riski olan, özel alanlarda çal›flan<br />
kurtar›c› personel için uygun bir tekniktir. Di¤er spesifik<br />
durumlarda sa¤l›k personeli olmayanlar balon-valvmaske<br />
kullan›m›yla ilgili tekrarlanan e¤itimleri içeren<br />
geniflletilmifl ilk yard›m kurslar› al›rlar. Bunlara da aynen<br />
sa¤l›k personeline uyguland›¤› gibi s›k› bir e¤itim<br />
uygulanmal›d›r.<br />
Gö¤üs kompresyonu<br />
Gö¤üs kompresyonu kalbi direkt olarak s›k›flt›r›p intratorasik<br />
bas›nc› art›rarak kan ak›m› oluflturur. Uygun yap›lan<br />
gö¤üs kompresyonu sistolik arter bas›nc›n› 60-80<br />
mmHg'ya art›rsa da diyastolik bas›nç düflük kal›r ve karotis<br />
arterindeki ortalama arter bas›nc› nadiren 40<br />
mmHg'y› aflar. 60 Gö¤üs kompresyonu beyin ve miyokardiyuma<br />
küçük ama önemli miktarda kan ak›m› sa¤lar<br />
ve defibrilasyonun baflar›l› olma olas›l›¤›n› art›r›r. ‹lk<br />
flokun kollapstan 5 dakikadan daha uzun bir süre içinde<br />
uyguland›¤› durumlarda özellikle önemlidir. 61<br />
Gö¤üs kompresyonu ile de¤iflik kompresyon h›zlar›n›n<br />
etkileri, kompresyon-ventilasyon oran› ve bas› dönemi<br />
(gö¤sün komprese edildi¤i sürenin bir kompresyondan,<br />
sonraki kompresyona kadar olan total süreye oran›)<br />
etkileriyle ilgili fizyolojik bilgilerin ço¤u hayvan modellerinden<br />
elde edilmifltir.<br />
Bununla birlikte, 2005 Konsensus Konferans›n›n sonuçlar›<br />
afla¤›daki bilgileri içermektedir. 62<br />
1. Her seferinde kompresyonlara yeniden bafllanaca¤›<br />
zaman, kurtar›c› ellerini gecikme olmaks›z›n gö¤üsün<br />
ortas›na yerlefltirmelidir. 63<br />
2. Kompresyonlar›, h›z› 100/dk civar›nda olacak flekilde<br />
uygulay›n›z. 64-66<br />
3. Kompresyon derinli¤inin 4-5 cm olmas›na dikkat<br />
ediniz (eriflkinler için). 67,68<br />
4. Her kompresyondan sonra gö¤sün tamamen eski<br />
halini almas›na izin veriniz. 69,70<br />
5. Kompresyon ve relaksasyon sürelerinin afla¤› yukar›<br />
eflit olmas›n› sa¤lay›n›z.<br />
6. Gö¤üs kompresyonlar›n›n engellenmesini minumuma<br />
<strong>indir</strong>iniz.<br />
7. Efektif arteryel kan ak›m› göstergesi olarak karotis<br />
veya femoral arterlerin palpasyonuna güvenmeyiniz.<br />
38,71<br />
Yetiflkinlerdeki CPR uygulamalar›nda gö¤üs kompresyonlar›<br />
için spesifik el pozisyonlar›n› destekleyen<br />
yetersiz kan›t vard›r. Önceki k›lavuzlar bir parma¤› sternum<br />
alt ucuna yerlefltirip sternum alt yar›s›n›n ortas›n›<br />
bulmay› ve di¤er eli bu elin yan›na yerlefltirmeyi önermekteydi.<br />
72 Sa¤l›k personeli olan kurtar›c›lara, eskiden<br />
oldu¤u gibi ellerin sternumun alt yar›s›n›n ortas›na yerlefltirilmesinin<br />
uygulamal› olarak ö¤retilmesine göre,<br />
sadece ''elin topuk k›sm›n›n gö¤sün ortas›na yerlefltirilmesi<br />
ve di¤er elin bu elin üzerine konulmas›'' yöntemi<br />
ö¤retildi¤inde ayn› el pozisyonunu daha h›zl› bulduklar›<br />
gösterilmifltir. 63 Sa¤l›k personeli olmayan kiflilere de<br />
böyle ö¤retilmesi makuldür.<br />
Kompresyon h›z› kompresyonlar›n uyguland›¤› h›zd›r,<br />
her dakikada hastaya uygulanan say› de¤ildir. Uygulanan<br />
say› hem h›z, hemde hava yolunu açmak, kurtar›c›<br />
solunum uygulamak ve otomatik eksternal defibrilatör<br />
analizi yapmak için verilen aralar›n say›s›yla belirlenir.<br />
Hastane d›fl›nda yap›lan bir çal›flmada, kurtar›c›lar kompresyon<br />
h›z›n› 100-120/dk olarak kay›t etmifllerdir ancak<br />
s›k verilen aralarla ortalama kompresyon say›s› dakikada<br />
64'e düflmüfltür. 68<br />
Kompresyon-ventilasyon oran›<br />
Uygulanan herhangi bir kompresyon ventilasyon oran›<br />
ile ilgili olarak yap›lm›fl insan çal›flmalar›ndan elde edilen<br />
deliller yetersizdir. Hayvan çal›flmalar› 15:2 oran›-<br />
n›n üzerinde bir art›fl yap›lmas›n› desteklemektedir. 73-<br />
75 Matematiksel bir model, 30:2 oran›n›n kan ak›m› ve<br />
oksijen sunumu aras›nda en iyi uyumun sa¤land›¤› izlenimini<br />
vermektedir. 76,77 Tek kurtar›c›n›n varl›¤›nda,<br />
hastane d›fl›ndaki yetiflkinler veya çocuklardaki resüsitasyon<br />
uygulamalar›nda da 30 kompresyon : 2 ventilasyon<br />
önerilmektedir. Bu oran kompresyonlara ara verilmesini<br />
ve hiperventilasyon olas›l›¤›n› azalt›r, 50,78 ö¤retme<br />
ve beceri kazand›rmay› basitlefltirir.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S15<br />
Sadece Kompresyon uygulanan CPR<br />
Kardiyak arrest geliflen, blinmeyen yabanc› kazazedelerde<br />
a¤›zdan a¤›za solunum uygulamada; sa¤l›k personeli<br />
de, sa¤l›k personeli olmayanlar kadar isteksiz olduklar›n›<br />
kabul etmektedirler. 46,48 Hayvan çal›flmalar›,<br />
nedeni asfiksi olmayan arrestlerde sadece gö¤üs kompresyonu<br />
yap›larak uygulanan CPR'›n ilk birkaç dakikada<br />
ventilasyon-kompresyon kombinasyonu ile uygulanan<br />
CPR kadar etkili oldu¤unu göstermifltir. Eriflkinlerde,<br />
ventilasyonsuz kompresyon uygulamalar›n›n sonucu<br />
hiç CPR uygulanmayanlar›n sonucuna göre belirgin derecede<br />
daha iyidir. 80 E¤er hava yolu aç›k ise ara s›ra<br />
olan gasping solunumlar› ve dekompresyonda gö¤sün<br />
pasif olarak eski halini almas› bir miktar hava de¤iflimi<br />
sa¤layabilmektedir. 81,82 Belkide CPR süresince normal<br />
ventilasyon-perfüzyon oran›n› sürdürmek için tek gerekli<br />
fley düflük dakika ventilasyonu olabilir.<br />
Bu nedenle, gö¤üs kompresyonu ve ventilasyonun<br />
kombinasyonuyla yap›lan CPR uygulamas›n›n daha iyi<br />
bir yöntem olmas›na karfl›l›k; sa¤l›k personeli olmayanlar›n<br />
solunum uygulamak için isteksiz olmalar› veya solunum<br />
uygulamalar›n›n olanaks›z oldu¤u durumlarda,<br />
sadece gö¤üs kompresyonu ile CPR uygulamalar› teflvik<br />
edilmelidir.<br />
fiekil 2.15. Size yak›n olan kolu ve dirse¤i vücut ile dik aç› yapacak<br />
ve avuç içi yukar› bakacak flekilde yerlefltiriniz.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
[D] Dar alanlarda CPR<br />
Dar alanlarda tek kurtar›c› ile bafl ucundan ve iki kurtar›c›<br />
ile ata biner pozisyonda CPR uygulamas› düflünülebilir.<br />
83,84<br />
[C] Recovery pozisyonu<br />
Recovery pozisyonunun her birisinin kendine göre ayr›<br />
avantajlar› olan çeflitli variyasyonlar› vard›r. Her kazazede<br />
için mükemmel olan tek bir pozisyon yoktur.<br />
85,86 Pozisyon stabil olmal›d›r, gerçek lateral pozisyona<br />
yak›n olmal›d›r ve gö¤üs üzerinde solunumu bozacak<br />
bir bas›nç oluflturmamal›d›r. 87<br />
ERC bir kazazedenin recovery pozisyonuna al›nmas›<br />
için afla¤›daki uygulama s›ras›n› önermektedir:<br />
• Kazazedenin gözlüklerini ç›kar›n›z.<br />
• Kazazedenin yan›na diz çökünüz ve her iki baca¤›n<br />
düz oldu¤undan emin olunuz.<br />
• Size yak›n olan kolu vücudu ile dik aç› yapacak flekilde,<br />
dirsekten bükerek avuç içi yukar› bakacak flekilde<br />
yerlefltiriniz (fiekil 2.15).<br />
• Uzaktaki kolu gö¤üsü çaprazlayacak flekilde getirerek,<br />
el s›rt› size yak›n olan yana¤a bakacak flekilde<br />
yerlefltiriniz (fiekil 2.16).<br />
fiekil 2.16. Size uzak olan kolu gö¤sü çaprazlayacak flekilde getirerek<br />
el s›rt› kazazedenin size yak›n yana¤›na bakacak flekilde<br />
tutunuz.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
• Di¤er elinizle, uzaktaki baca¤› diz ekleminin üst bölümünden<br />
kavray›n›z ve çekiniz. Ayak taban›n› yere<br />
basacak flekilde yerlefltiriniz (fiekil 2.17).<br />
• Kazazedenin yana¤›n›n yan›nda duran elini tutarak,<br />
kazazedeyi uzaktaki baca¤›n› çekerek çeviriniz.<br />
• Üsteki baca¤› hem kalça hemde diz ekleminde dik<br />
aç› oluflturacak flekilde ayarlay›n›z.<br />
• Bafl› hava youlunun aç›k kalmas›n› sa¤layacak flekilde<br />
geriye itiniz.<br />
• Gerekirse, yanak alt›ndaki eli bafl› e¤ik tutacak flekilde<br />
ayarlay›n›z (fiekil 2.18).<br />
• Solunumu düzenli olarak kontrol ediniz.<br />
E¤er kazazedenin 30 dakikadan daha fazla recovery<br />
pozisyonunda kalmas› gerekiyorsa, kazazedeyi, altta kalan<br />
koldaki bas›nc› rahatlamak için ters yöne çeviriniz.
S16<br />
A.J. Handley ve ark.<br />
Hava yolunun yabanc› cisim ile obstrüksiyonu, yayg›n<br />
olmayan ama tedavi edilebilme potansiyeli bulunan bir<br />
kaza eseri ölüm nedenidir. 88 ‹ngiltere'de her y›l yaklafl›k<br />
16,000 yetiflkin ve çocuk yabanc› cisim ile hava yolu<br />
obstruksiyonu nedeniyle acil servislerde tedavi görmektedir.<br />
Neyseki, bu vakalar›n % 1’den az bir k›sm›<br />
ölümle sonuçlanmaktad›r. 89 Yetiflkinlerde en yayg›n<br />
hava yolu obstruksiyonu nedeni bal›k, et veya kümes<br />
hayvanlar› gibi yiyeceklerdir. 89 ‹nfant ve çocuklarda,<br />
bildirilen bo¤ulma olaylar›n›n yar›s› yemek yerken (en<br />
fazla bonbon flekerleri), geriye kalan› ise bozuk para<br />
veya oyuncak gibi yiyecek olmayan maddeler nedeniyle<br />
oluflmaktad›r. 90 ‹nfant ve çocuklarda bo¤ulma nedeniyle<br />
olan ölümler nadirdir, 1986-1995 y›llar› aras›nda<br />
ingiltere'de y›lda ortalama 24 ölüm vakas› bildirilmifltir<br />
ve bu çocuklar›n yar›s› bir yafl›n alt›ndad›r. 90<br />
Bo¤ulmalar›n ço¤u yemek yemekle ilgili oldu¤u için,<br />
bu olaya s›kl›kla tan›k olunmaktad›r. Böylece, kazazedeye<br />
henüz bilinçli iken erken müdahale edebilme flans›<br />
do¤maktad›r.<br />
Tan›nma<br />
Hava yolu obstruksiyonunun tan›nmas› baflar›l› bir sonucun<br />
anahtar› oldu¤u için, önemli olan bu acil durumu<br />
bay›lma, kalp problemi, epilepsi veya ani solunum<br />
s›k›nt›s›, siyanoz ya da bilinç kayb›na neden olacak di-<br />
¤er durumlarla kar›flt›rmamakt›r. Yabanc› cisimler hafif<br />
veya ciddi hava yolu obstruksiyonuna neden olabilir.<br />
Hafif ve ciddi hava yolu obstruksiyonunu ay›rt etmeye<br />
olanak sa¤layan belirti ve semptomlar Tablo 2.1’de<br />
özetlenmifltir. Kazazedeye ''bo¤uluyor musunuz?'' diye<br />
sormak önemlidir.<br />
fiekil 2.17. Di¤er elinizle uzaktaki baca¤›n diz ekleminin üst<br />
k›sm›ndan, ayak taban› yere de¤ecek flekilde tutarak, çekiniz.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
Tablo 2.1. Yabanc› cisimle oluflan hafif ve a¤›r hava yolu obstruksiyonlar›<br />
(YCHYO) aras›ndaki fark a .<br />
Belirti<br />
“Bo¤uluyor<br />
musunuz?”<br />
Hafif obstruksiyon<br />
“Evet”<br />
A¤›r obstruksiyon<br />
Konuflam›yor, bafl›n› sallayabilir<br />
Di¤er bulgular<br />
Konuflabilir, öksürebilir,<br />
soluyabilir<br />
Nefes alamaz, solunum<br />
sesi whezing'li, öksürme<br />
çabalar› sessiz,<br />
bilinci kapal›<br />
fiekil 2.18. Recovery pozisyonu.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
Hava yolunun yabanc› cisim ile<br />
obstrüksiyonu (bo¤ulma)<br />
a YCHYO'nun genel belirtileri: problem yemek yerken oluflur; kazazede boynunu<br />
tutar.<br />
Eriflkinlerde yabanc› cisim ile oluflan hava yolu obstruksiyonunda<br />
(bo¤ulma) hareket s›ras›<br />
(Bu s›ran›n 1 yafl›n üzerindeki çocuklarda da kullan›lmas›<br />
uygundur) (fiekil. 2.19).<br />
1 E¤er kazazede hafif hava yolu obstruksiyonu belirtileri<br />
gösteriyor ise<br />
• Kazazedeyi öksürmeye devam etmesi için uyar›n›z<br />
ve baflka bir fley yapmay›n›z<br />
2 E¤er kazazede a¤›r hava yolu obstruksiyonu belirtileri<br />
gösteriyorsa ve bilinci yerinde ise<br />
• 5 kereye kadar afla¤›da tarif edildi¤i flekilde s›rta vuru<br />
uygulay›n›z<br />
• Kazazedenin yan›nda ve hafifçe arkas›nda durunuz.<br />
• Yabanc› cisim yer de¤ifltirecek olursa, hava yolunun<br />
daha afla¤› k›s›mlar›na gitmemesi, a¤›zdan<br />
d›flar›ya do¤ru ç›kmas› için gö¤üsü bir elinizle<br />
destekleyerek, kazazedeyi öne do¤ru e¤iniz<br />
• Di¤er elinizin topuk k›sm› ile kazazedenin iki<br />
skapulas› aras›na 5 defaya dek kuvvetli vurular<br />
uygulay›n›z
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S17<br />
• Her vurunun obstruksiyonu giderip gidermedi¤ini<br />
kontrol ediniz. Amaç obstruksiyonu, befl kez vuru<br />
uygulamaktan ziyade kuvvetli bir darbe ile gidermektir.<br />
• E¤er uygulanan befl s›rta vuru ile hava yolu obstruksiyonunu<br />
giderilemezse afla¤›da tarif edildi¤i üzere<br />
5 abdominal bas› uygulay›n›z:<br />
• Kazazedenin arkas›nda durunuz ve her iki kolunuz<br />
ile kazazedenin karn›n›n üst bölümünden<br />
sar›n›z<br />
• Kazazedeyi öne do¤ru e¤iniz<br />
• Yumru¤unuzu s›karak umblikus ve sternumun<br />
alt noktas› aras›na yerlefltiriniz<br />
• Bu elinizi di¤er elinizle kavray›n›z ve siddetli flekilde<br />
içeri ve yukar› do¤ru çekiniz<br />
• Befl defaya kadar tekrarlay›n›z<br />
• E¤er obstruksiyon hala giderilemediyse, dönüflümlü<br />
olarak 5 s›rta vuru 5 kar›na bas› uygulamaya devam<br />
ediniz<br />
3 E¤er kazazede herhangi bir zamanda bilincini yitirirse,<br />
• Kazazedeyi dikkatlice yere yat›r›n›z.<br />
• Acil yard›m sistemine haber veriniz.<br />
• CPR'a bafllay›n›z (Eriflkin TYD hareket plan›: 5b). Karotis<br />
nabz› muayenesi e¤itimi alm›fl ve deneyim kazanm›fl<br />
sa¤l›k çal›flanlar› bilinci kapal› olan bo¤ulmufl<br />
kazazedede karotis nabz› olsa bile gö¤üs kompresyonlar›n›<br />
bafllatmal›d›r.<br />
A¤›r havayolu<br />
obstrüksiyonu<br />
(Etkisiz öksürme)<br />
Bilinç Kapal›<br />
CPR'a baflla<br />
Eriflkinlerde YCHYO tedavi<br />
Bo¤ulman›n ciddiyetini saptay›n<br />
Bilinç Aç›k<br />
5 S›rta vuru<br />
5 kar›na bas›<br />
Yabanc› cisim ile oluflan hafif hava yolu<br />
obstruksiyonu<br />
Hafif havayolu<br />
obstrüksiyonu<br />
(Etkili öksürme)<br />
Öksürmesini sa¤lay›n›z.<br />
Kontrol ediniz:<br />
• Etkisiz öksürü¤e do¤ru<br />
kötüleflme<br />
• Obstrüksiyon otadan<br />
kalk›ncaya kadar<br />
fiekil 2.19. Eriflkinlerde yabanc› cisim ile oluflan hava yolu obstruksiyonunun<br />
tedavi algoritmi.<br />
Öksürme yabanc› cismi ç›karabilecek yüksek ve devaml›<br />
bir hava yolu bas›nc› oluflturur. S›rta vuru, abdominal<br />
bas› ve gö¤üs kompresyonlar›n› içeren agresif<br />
tedaviler ciddi komplikasyonlara neden olabilir ve hava<br />
yolu obstruksiyonunu kötülefltirebilir. Bu tedaviler<br />
ciddi hava yolu obstruksiyonu belirtileri olan kazazedeler<br />
için uygundur. Ciddi hava yolu obstruksiyonu geliflebilece¤i<br />
için, hafif hava yolu obstruksiyonu olan kazazedeler<br />
düzelinceye kadar sürekli olarak gözlem alt›nda<br />
tutulmal›d›r.<br />
Yabanc› cisim ile oluflan ciddi hava yolu<br />
obstruksiyonu<br />
Bo¤ulma vakalar›yla ilgili klinik veriler büyük ölçüde<br />
retrospektif ve öykülere dayal›d›r. Bilinçli yetiflkinler ve<br />
bir yafl›ndan büyük çocuklardaki yabanc› cisim ile oluflan<br />
hava yolu obstrüksiyonlar›ndaki, vaka raporlar› s›rta<br />
vurman›n, abdominal ve gö¤üs bas›s› uygulaman›n<br />
etkinli¤ini göstermifltir. 91 Hava yolunun yabanc› cisim<br />
ile obstruksiyonu vakalar›n›n yaklafl›k % 50’si tek teknikle<br />
giderilemez. 92 Baflar› olas›l›¤› s›rta vuru, abdominal<br />
ve gö¤üs bas›s› tekniklerinin kombinasyonu kullan›ld›¤›nda<br />
artar. 91<br />
Kadavralardaki randomize çal›flmalar 93 ile anestezi<br />
alt›ndaki gönüllülerde yap›lan iki prospektif çal›flma<br />
94,95 gö¤üs bas›lar›n›n abdominal bas›lara göre daha<br />
yüksek hava yolu bas›nçlar› oluflturdu¤unu göstermifltir.<br />
Gö¤üs bas›lar› hemen hemen gö¤üs kompresyonlar›<br />
ile ayn› oldu¤u için, kurtar›c›lara, bilinen yabanc›<br />
cisim obstruksiyonu veya yabanc› cisim obstruksiyonu<br />
flüphesi olan kazazedeler bilincini yitirdi¤inde CPR'a<br />
bafllamalar› ö¤retilmelidir. CPR süresince, her hava yolu<br />
aç›ld›¤›nda kazazedenin a¤z› h›zl› bir flekilde yabanc›<br />
cisime ulafl›labilirlik aç›s›ndan kontrol edilmelidir. Bilinç<br />
kayb›n›n veya kardiyak arrestin sebebi olarak yabanc›<br />
cisimle bo¤ulma oldu¤u fark edilmeyen vaka s›kl›¤›<br />
düflük oldu¤u için CPR süresince rutin olarak a¤z›n<br />
yabanc› cisim varl›¤› için kontrolü gerekli de¤ildir.<br />
A¤›z bofllu¤unun parmakla taranmas›<br />
Görünür bir hava yolu t›kan›kl›¤› olmad›kça, hava yolunu<br />
temizlemek için a¤›z bofllu¤unun parmakla taranmas›<br />
manevras›n›n rutin olarak uygulamas›n› de¤erlendiren<br />
çal›flmalar yoktur ve kazazede 96,99 veya kurtar›-<br />
c›ya 91 zarar verdi¤ini bildiren 4 olgu sunumu vard›r.<br />
Bundan dolay›, parmakla kör olarak a¤›z bofllu¤unun<br />
taranmas› manevras›n› kullanmaktan kaç›n›n›z ve kat›<br />
materyali sadece gözle görüldü¤ü zaman elle ç›kar›n›z.<br />
Sonraki bak›m ve medikal gözlem<br />
Yabanc› cisim ile hava yolu obstruksiyonunun baflar›l›<br />
tedavisini takiben, yabanc› cisim üst veya alt solunum<br />
yolunda kalabilir ve daha sonra komplikasyonlara neden<br />
olabilir. ‹natç› öksürü¤ü, yutma güçlü¤ü veya hala<br />
bo¤azda s›k›flm›fl bir yabanc› cisim hissi olan kazazede-
S18<br />
A.J. Handley ve ark.<br />
ler t›bbi incelemeden geçirilmelidir. Abdominal bas›lar<br />
ciddi internal yaralanmalara sebep olabilir, bu nedenle<br />
abdominal bas› uygulanan tüm kazazedeler bir doktor<br />
taraf›ndan muayene edilmelidir. 91<br />
Çocuklar›n (Bölüm 6'ya bak›n›z) ve<br />
suda bo¤ulan kazazedelerin<br />
(Bölüm 7'ye bak›n›z) resüsitasyonu<br />
Oksijen depolar› tükenmifl olaca¤› için; VF nedeniyle<br />
geliflen kardiyak arrestten 4-6 dakika sonra ve asfiksi<br />
nedeniyle oluflan kardiyak arrestten sonra derhal kompresyon<br />
ve ventilasyonlar›n uygulanmas› önemlidir.<br />
Önceki klavuzlar teflhis edilebilen asfiksisi olan kazazedelerde<br />
(suda bo¤ulma, travma, zehirlenmeler) ve çocuklardaki<br />
patofizyolojik farkl›l›klar› dikkate alarak tek<br />
kurtar›c› varl›¤›nda yard›m ça¤›rmaya gitmeden önce 1<br />
dakika CPR uygulanmas›n› önermekteydi. Ani kardiyak<br />
arrest vakalar›n›n büyük ço¤unlu¤uyla hastane d›fl›nda<br />
karfl›lafl›lmaktad›r. Bunlar daha çok eriflkin hastalar olup<br />
VF görülen kardiyak orijinli vakalard›r. Bu nedenle, kazazedelerin<br />
sadece küçük bir bölümünü etkileyen bu<br />
ek öneriler, k›lavuza bir kar›fl›kl›k getirmektedir.<br />
Birçok çocu¤a, kurtar›c›lar›n zarar vermek korkusu<br />
ile resüsitasyon uygulamad›klar›n›n fark›nda olmak<br />
önemlidir. Bu korku yerlefltirilmemelidir, hiçbir fley<br />
yapmamaktansa çocu¤un resüsitasyonu için eriflkin<br />
TYD hareket plan›n›n uygulanmas› daha iyidir. Bu nedenle,<br />
ö¤retmeyi kolaylaflt›rmak zihinlerde yerleflmesini<br />
sa¤lamak için; sa¤l›k personeli olmayanlara, eriflkin<br />
hareket plan›n›n bilinci kapal› ve solunumu olmayan<br />
çocuklar için de kullan›labilece¤i ö¤retilmelidir.<br />
Bununla beraber, afla¤›daki küçük modifikasyonlar yetiflkin<br />
müdahale plan›n› çocuklar için daha uygun hale<br />
getirecektir.<br />
• Gö¤üs kompresyonlar›na bafllamadan önce bafllang›çta<br />
5 yapay solunum uygulay›n›z (eriflkin hareket<br />
plan›, 5b).<br />
• Kurtar›c› yaln›z ise yard›m ça¤›rmaya gitmeden önce<br />
yaklafl›k 1 dakika süre ile CPR uygulamal›d›r.<br />
• Yeterli kompresyon derinli¤ini sa¤lamak için gö¤üs<br />
kafesinin ön-arka mesafesinin (derinli¤inin) 1/3'ü<br />
oran›nda bas› uygulanmal›d›r ve 1 yafl›n alt›ndaki<br />
infantlarda 2 parmak, 1 yafl›n üstündeki çocuklarda<br />
bir veya iki el kullan›lmal›d›r.<br />
Befl solunum ve tek kurtar›c› varl›¤›nda yard›m ça-<br />
¤›rmaya gitmeden önce 1 dakika süreyle uygulanan<br />
CPR modifikasyonlar› suda bo¤ulma vakalar›nda da sonucu<br />
iyilefltirebilir. Bu modifikasyon sadece suda bo-<br />
¤ulmufl kazazedelere müdahale edebilecek olan kiflilere<br />
(örne¤in, can kurtaranlar) ö¤retilmelidir. Suda bo-<br />
¤ulma kolayca tan›nabilir. Baflka bir ifadeyle, sa¤l›k<br />
personeli olmayanlar için kardiyorespiratuvar arrestin<br />
nedeninin travma veya zehirlenme oldu¤unu saptamak<br />
zordur. Bundan dolay›, bu kazazedelere standart<br />
protokole göre müdahale edilmelidir.<br />
Otomatik eksternal defibrilatör kullan›m›<br />
Bölüm 3’te hem otomatik eksternal defibrilatörler<br />
(OED) hemde manuel defibrilatörler kullan›larak yap›-<br />
lan defibrilasyon k›lavuzu tart›fl›lm›flt›r. Bununla beraber,<br />
OED'lerin, sa¤l›k personeli olmayan kurtar›c›lar taraf›ndan<br />
kullan›ld›¤›nda göz önüne al›nmas› gereken<br />
durumlar vard›r.<br />
Standart OED’ler 8 yafl›ndan büyük çocuklarda kullan›m<br />
için uygundur. 1-8 yafl aras› çocuklarda mümkünse<br />
pediyatrik pedleri ve pediyatrik modu kullan›n›z;<br />
mümkün de¤ilse, OED’leri oldu¤u gibi kullan›n›z. Otomatik<br />
eksternal defibrilatörler 1 yafl›ndan küçük çocuklarda<br />
önerilmez.<br />
OED kullan›m› için hareket plan›<br />
fiekil 2.20'ye bak›n›z.<br />
fiok Öneriliyor<br />
1 fiok<br />
150-360 J bifazik<br />
veya 360 J monofazik<br />
Derhal CPR uygula 30:2<br />
‹ki Dakika<br />
OED ALGOR‹TM‹<br />
Bilinç Kapal›<br />
Hava yolunu aç<br />
Normal solumuyor<br />
CPR 30:2<br />
OED ba¤lan›ncaya kadar<br />
OED<br />
Ritim Analizi<br />
Normal soluyuncaya<br />
kadar devam edin<br />
fiekil 2.20. OED kullanma algoritmi.<br />
Yard›m Ça¤›r<br />
OED temini için<br />
112 yi aramak için<br />
Birini gönder veya git<br />
fiok Önerilmiyor<br />
Derhal CPR uygula 30:2<br />
‹ki Dakika
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S19<br />
1. Kazazede ve çevrede bulunanlar›n güvenli oldu-<br />
¤undan emin olunuz<br />
2. E¤er kazazedenin bilinci kapal› ve normal olarak solumuyorsa,<br />
OED temini ve ambulans ça¤r›lmas› için<br />
birisini gönderiniz<br />
3. TYD klavuzuna göre CPR’a bafllay›n›z.<br />
4. Defibrilatör gelir gelmez<br />
• defibrilatörü çal›flt›r›n›z ve elektrot pedlerini yap›flt›-<br />
r›n›z. E¤er birden fazla kurtar›c› varsa, bu ifllem yap›l›rken<br />
CPR'a devam ediniz.<br />
• sözlü ve görsel uyar›lar› takip ediniz<br />
• OED ritim analizi yaparken hiç kimsenin kazazedeye<br />
dokunmad›¤›ndan emin olunuz.<br />
5a E¤er flok endikasyonu varsa<br />
• hiç kimsenin kazazedeye dokunmad›¤›ndan emin<br />
olunuz<br />
• flok dü¤mesine tarif edildi¤i gibi bas›n›z (tam otomatik<br />
OED'ler floku otomatik olarak uygular)<br />
• sesli/görsel uyar›lar› izleyerek devam ediniz.<br />
5b E¤er flok endikasyonu yoksa<br />
• hemen CPR'a 30 kompresyon:2 ventilasyon oran›nda<br />
yeniden bafllay›n›z<br />
• sesli/görsel uyar›lar›n yönlendirdi¤i flekilde devam<br />
ediniz.<br />
6 OED uyar›lar›n› takip etmeye:<br />
• kalifiye yard›m gelip hastay› devral›ncaya kadar<br />
• kazazede normal soluyuncaya kadar ve<br />
• siz yorgunluktan tükeninceye kadar devam ediniz.<br />
Defibrilasyondan önce CPR<br />
OED gelir gelmez süratli defibrilasyon uygulanmas›, k›-<br />
lavuzlarda ve ö¤retimde anahtar unsur olarak yer almaktad›r<br />
ve ventriküler fibrilasyondan kurtar›lmada çok<br />
önemli oldu¤u düflünülmüfltür. Ancak, bu kavrama<br />
karfl› ç›k›lm›flt›r, çünkü kan›tlar; ambulans ça¤r›lmas› ile<br />
gelmesi aras›ndaki süre 5 dakikay› aflt›¤›nda defibrilasyondan<br />
önce gö¤üs kompresyonu uygulanmas›n›n hayatta<br />
kalma oran›n› düzeltti¤ini göstermifltir. 28,61,100<br />
Bir çal›flma 101 bu yararl› durumu teyit etmemifltir ancak<br />
kan›tlar uzam›fl kardiyak arrestlerde defibrilasyondan<br />
önce CPR peryodunu desteklemektedir.<br />
Bu çal›flmalar›n tümünde CPR uygulamalar›, hava<br />
yolunu bir endotrakeal tüple güvence alt›na alan ve<br />
hastaya % 100 oksijen uygulayan paramedikler taraf›ndan<br />
yap›lm›flt›r. A¤›zdan a¤›za solunum uygulayan<br />
sa¤l›k personeli olmayan kurtar›c›lardan bu derecede<br />
yüksek kaliteli ventilasyon beklenemez. ‹kincisi, sadece<br />
defibrilatör temini için ça¤r› yap›lmas› ile defibrilatörün<br />
temin edilmesi aras›ndaki süre 5 dakikay› aflarsa<br />
CPR'dan yarar görülmekte ve kollaps an› ile otomatik<br />
eksternal defibrilatör gelinceye kadar geçen süre nadiren<br />
kesin olarak bilinmektedir. Üçüncü olarak, çevrede<br />
bulunanlar iyi bir CPR uygularsa, otomatik eksternal defibrilatör<br />
geldikten sonra daha fazla devam etmek<br />
mant›kl› görünmemektedir. Bu nedenle bu klavuz OED<br />
gelir gelmez hemen flok uygulanmas›n› önermekte ve<br />
erken kesintisiz gö¤üs kompresyonunun önemini vurgulamaktad›r.<br />
Sesli uyar›lar<br />
Çeflitli yerlerde, hareket planlar› ''sesli/görsel talimatlar›<br />
takip et'' ifadesini kullan›rlar. Talimatlar genellikle<br />
programlanabilir ve bu talimatlar›n bölüm 2'de verilen<br />
flok uygulama s›ras› ve CPR zamanlamalar›yla uyumlu<br />
olarak ayarlanmas› önerilir.<br />
Bu programlamalar en az›ndan afla¤›daki komutlar›<br />
içermelidir:<br />
1. flok uygulanabilir ritim belirlendi¤inde, sadece tek<br />
flok<br />
2. floktan sonra ritim, solunum veya nab›z kontrolü yap›lmamal›<br />
3. floktan sonra hemen CPR '›n yeniden bafllamas› için<br />
sesli uyar› (spontan dolafl›m varl›¤›nda gö¤üs kompresyonu<br />
uygulamak zararl› de¤ildir)<br />
4. ritmin, solunumun veya nab›z›n de¤erlendirilmesi<br />
için verilecek talimattan önce 2 dakika CPR uygulamas›.<br />
fiok s›ras› ve enerji seviyeleri bölüm 3 te tart›fl›lm›flt›r.<br />
Tam otomatik OED'ler<br />
fioklanabilir bir ritim belirlendi¤inde, tam otomatik eksternal<br />
defibrilatörler kurtar›c›dan baflka bir komut beklemeden<br />
flok uygular. E¤itim mankenleri üzerinde yap›lan<br />
bir çal›flma, e¤itimsiz hemflirelik okulu ö¤rencilerin<br />
tam otomatik eksternal defibrilatörleri kullan›rken,<br />
yar› otomatik eksternal defibrilatörlere göre daha az<br />
güvenlik hatas› yapt›klar›n› göstermifltir. 102 Bu bulgular›n<br />
klinik kullan›ma uygulan›p uygulanmayaca¤›n› belirlemek<br />
için insan çal›flmas› yoktur.<br />
Halk›n uygulayaca¤› defibrilasyon<br />
programlar›<br />
Halk›n uygulayaca¤› defibrilasyon (HUD) ve ilk müdahelecilerin<br />
otomatik defibrilasyon programlar› çevrede<br />
bulunanlar›n kazazedelere CPR ve erken defibrilasyon<br />
uygulamas›n› art›racak, böylece hastane d›fl›ndaki ani<br />
kardiyak arrestlerde hayatta kal›m artacakt›r. 103 Bu<br />
programlar acil durumlar› tan›mak, acil yard›m servislerini<br />
harekete geçirmek, CPR uygulamak ve OED'leri<br />
kullanmak için e¤itilmifl ve donat›lm›fl kurtar›c›lar›n or-
S20<br />
A.J. Handley ve ark.<br />
ganize edilmelerini ve e¤itilmelerini gerektirir. 104,105<br />
Havaalanlar› 22 , uçaklar 23 veya kumarhanelerde 25 sa¤l›k<br />
personeli olmayan çok h›zl› müdahale etme yetene-<br />
¤ine sahip olan kurtar›c›lar›n otomatik eksternal defibrilatör<br />
programlar› ile, polislerin dahil edildi¤i ilk kurtar›c›<br />
programlar›na ait, kontrolsüz çal›flmalarda 106,107<br />
hayatta kalma oran› % 49-% 74 kadar yüksektir.<br />
‹lk müdahale programlar›n›n amac›, kurtar›c›lar›n<br />
sadece geleneksel acil yard›m sistemlerinden önce de-<br />
¤il, ilk ça¤r›dan sonraki 5-6 dakika içinde kazazedeye<br />
ulaflmalar› ve kardiyak arresttin elektriksel veya dolafl›m<br />
faz›nda defibrilasyon yapabilmeleridir. 108 Daha<br />
uzun gecikmeler, hayatta kal›m e¤risini düzlefltirir. 10,17<br />
ilk yard›m ça¤r›s›ndan sonra 10 dakikadan geç ulafl›ld›-<br />
¤›nda veya ilk müdahale eden kifli acil yard›m sisteminin<br />
110 müdahalesini iyilefltirmiyorsa birkaç dakika kazanman›n<br />
çok büyük bir etkisi olmayacakt›r. Bununla<br />
beraber, çok say›da ev kazalar›nda k›sa zamanda müdahale<br />
eden programlar; müdahale süresi daha k›sa<br />
olan fakat daha az say›da kardiyak arrest kazazedesine<br />
müdahele eden halka aç›k defibrilasyon programlar›ndan,<br />
daha ekonomik olabilir. 111,112<br />
Halka aç›k defibrilasyon program›n›n önerilen unsurlar›<br />
flunlard›r:<br />
• planl› ve uygulamalar› yap›lm›fl müdahale<br />
• muhtemel kurtar›c›lar›n CPR ve otomatik eksternal<br />
defibrilatörlerin kullan›m› konusunda e¤itimi<br />
• lokal acil yard›m sistemleri ile ba¤lant›<br />
• sürekli denetim program› (kalitenin art›r›lmas›).<br />
Halka aç›k defibrilasyon programlar›, kardiyak arrestlerin<br />
s›k görüldü¤ü yerlerde kurulursa, kardiyak arrestlerden<br />
hayatta kalma flans›n› art›rmalar› kuvvetle<br />
muhtemeldir. 113 Uygun alanlar en az 2 y›lda bir kardiyak<br />
arrest görülme olas›l›¤› bulunan yerler olabilir (örne¤in,<br />
hava alanlar›, kumarhaneler, spor salonlar›). 103<br />
Hastane d›fl› kardiyak arrestlerin yaklafl›k % 80’i özel<br />
yerleflim ortamlar›nda olur 114 ve bu durum gerçek halka<br />
aç›k defibrilatör programlar›n›n hayatta kalma oranlar›<br />
üzerine olan etkisini s›n›rlar. OED'lerin evlere yerleflimini<br />
belgeleyen çal›flmalar da yoktur.<br />
Kaynaklar<br />
1. Recommended guidelines for uniform reporting of data from<br />
out-of-hospital cardiac arrest: the 'Utstein style'. Prepared by a<br />
Task Force of Representatives from the European Resuscitation<br />
Council, American Heart Association, Heart and Stroke Foundation<br />
of Canada, Australian Resuscitation Council. Resuscitation<br />
1991; 22:1-26.<br />
2. Sans S, Kesteloot H, Kromhout D. The burden of cardiovascular<br />
diseases mortality in Europe. Task Force of the European<br />
Society of Cardiology on Cardiovascular Mortality and Morbidity<br />
Statistics in Europe. Eur Heart J 1997; 18:1231-48.<br />
3. Cobb LA, Fahrenbruch CE, Olsufka M, Copass MK. Changing<br />
incidence of out-ofhospital ventricular fibrillation, 1980-2000.<br />
JAMA 2002; 288:3008-13.<br />
4. Rea TD, Eisenberg MS, Sinibaldi G, White RD. Incidence of<br />
EMS-treated out-ofhospital cardiac arrest in the United States.<br />
Resuscitation 2004; 63:17-24.<br />
5. Vaillancourt C, Stiell IG. Cardiac arrest care and emergency<br />
medical services in Canada. Can J Cardiol 2004; 20:1081-90.<br />
6. Waalewijn RA, de Vos R, Koster RW. Out-of-hospital cardiac<br />
arrests in Amsterdam and its surrounding areas: results from<br />
the Amsterdam resuscitation study (ARREST) in 'Utstein' style.<br />
Resuscitation 1998; 38:157-67.<br />
7. Cummins R, Thies W. Automated external defibrillators and<br />
the Advanced Cardiac Life Support Program: a new initiative<br />
from the American Heart Association. Amer J Emerg Med<br />
1991; 9:91-3.<br />
8. Waalewijn RA, Nijpels MA, Tijssen JG, Koster RW. Prevention<br />
of deterioration of ventricular fibrillation by basic life support<br />
during out-of-hospital cardiac arrest. Resuscitation 2002;<br />
54:31-6.<br />
9. Page S, Meerabeau L. Achieving change through reflective<br />
practice: closing the loop. Nurse Educ Today 2000; 20:365-<br />
72.<br />
10. Larsen MP, Eisenberg MS, Cummins RO, Hallstrom AP. Predicting<br />
survival from outof- hospital cardiac arrest: a graphic model.<br />
Ann Emerg Med 1993; 22:1652-8.<br />
11. Cummins RO, Ornato JP, Thies WH, Pepe PE. Improving survival<br />
from sudden cardiac arrest: the "chain of survival" concept.<br />
A statement for health professionals from the Advanced Cardiac<br />
Life Support Subcommittee and the Emergency Cardiac<br />
Care Committee, American Heart Association. Circulation<br />
1991; 83:1832-47.<br />
12. Calle PA, Lagaert L, Vanhaute O, Buylaert WA. Do victims of<br />
an out-of-hospital cardiac arrest benefit from a training program<br />
for emergency medical dispatchers? Resuscitation 1997;<br />
35:213-8.<br />
13. Curka PA, Pepe PE, Ginger VF, Sherrard RC, Ivy MV, Zachariah<br />
BS. Emergency medical services priority dispatch. Ann Emerg<br />
Med 1993; 22:1688-95.<br />
14. Valenzuela TD, Roe DJ, Cretin S, Spaite DW, Larsen MP. Estimating<br />
effectiveness of cardiac arrest interventions: a logistic<br />
regression survival model. Circulation 1997; 96:3308-13.<br />
15. Holmberg M, Holmberg S, Herlitz J. Factors modifying the effect<br />
of bystander cardiopulmonary resuscitation on survival in<br />
out-of-hospital cardiac arrest patients in Sweden. Eur Heart J<br />
2001; 22:511-9.<br />
16. Holmberg M, Holmberg S, Herlitz J, Gardelov B. Survival after<br />
cardiac arrest outside hospital in Sweden. Swedish Cardiac Arrest<br />
Registry. Resuscitation 1998; 36:29-36.<br />
17. Waalewijn RA, De Vos R, Tijssen JGP, Koster RW. Survival models<br />
for out-ofhospital cardiopulmonary resuscitation from the<br />
perspectives of the bystander, the first responder, and the paramedic.<br />
Resuscitation 2001; 51:113-22.<br />
18. Weaver WD, Hill D, Fahrenbruch CE, et al. Use of the automatic<br />
external defibrillator in the management of out-of-hospital<br />
cardiac arrest. N Engl J Med 1988; 319:661-6.<br />
19. Auble TE, Menegazzi JJ, Paris PM. Effect of out-of-hospital defibrillation<br />
by basic life support providers on cardiac arrest<br />
mortality: a metaanalysis. Ann Emerg Med 1995; 25:642-58.<br />
20. Stiell IG, Wells GA, DeMaio VJ, et al. Modifiable factors associated<br />
with improved cardiac arrest survival in a multicenter<br />
basic life support/defibrillation system: OPALS Study Phase I<br />
results. Ontario Prehospital Advanced Life Support. Ann<br />
Emerg Med 1999; 33:44-50.<br />
21. Stiell IG, Wells GA, Field BJ, et al. Improved out-of-hospital<br />
cardiac arrest survival through the inexpensive optimization of<br />
an existing defibrillation program: OPALS study phase II. Ontario<br />
Prehospital Advanced Life Support. JAMA 1999;<br />
281:1175-81.<br />
22. Caffrey S. Feasibility of public access to defibrillation. Curr Opin<br />
Crit Care 2002; 8:195-8.<br />
23. O'Rourke MF, Donaldson E, Geddes JS. An airline cardiac arrest
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S21<br />
program. Circulation 1997; 96:2849-53.<br />
24. Page RL, Hamdan MH, McKenas DK. Defibrillation aboard a<br />
commercial aircraft. Circulation 1998; 97:1429-30.<br />
25. Valenzuela TD, Roe DJ, Nichol G, Clark LL, Spaite DW, Hardman<br />
RG. Outcomes of rapid defibrillation by security officers<br />
after cardiac arrest in casinos. N Engl J Med 2000; 343:1206-<br />
9.<br />
26. Langhelle A, Nolan JP, Herlitz J, et al. Recommended guidelines<br />
for reviewing, reporting, and conducting research on postresuscitation<br />
care: the Utstein style. Resuscitation 2005;<br />
66:271-83<br />
27. van Alem AP, Vrenken RH, de Vos R, Tijssen JG, Koster RW.<br />
Use of automated external defibrillator by first responders in<br />
out of hospital cardiac arrest: prospective controlled trial. BMJ<br />
2003; 327:1312-7<br />
28. Cobb LA, Fahrenbruch CE, Walsh TR, et al. Influence of cardiopulmonary<br />
resuscitation prior to defibrillation in patients with<br />
out-of-hospital ventricular fibrillation. JAMA 1999; 281:1182-<br />
8.<br />
29. Wik L, Myklebust H, Auestad BH, Steen PA. Retention of basic<br />
life support skills 6 months after training with an automated<br />
voice advisory manikin system without instructor involvement.<br />
Resuscitation 2002; 52:273-9.<br />
30. White RD, Russell JK. Refibrillation, resuscitation and survival in<br />
out-of-hospital sudden cardiac arrest victims treated with biphasic<br />
automated external defibrillators. Resuscitation 2002;<br />
55:17-23.<br />
31. Kerber RE, Becker LB, Bourland JD, et al. Automatic external<br />
defibrillators for public access defibrillation: recommendations<br />
for specifying and reporting arrhythmia analysis algorithm performance,<br />
incorporating new waveforms, and enhancing safety.<br />
A statement for health professionals from the American<br />
Heart Association Task Force on Automatic External Defibrillation,<br />
Subcommittee on AED Safety and Efficacy. Circulation<br />
1997; 95:1677-82.<br />
32. Holmberg M, Holmberg S, Herlitz J. Effect of bystander cardiopulmonary<br />
resuscitation in out-of-hospital cardiac arrest patients<br />
in Sweden. Resuscitation 2000; 47:59-70.<br />
33. Heilman KM, Muschenheim C. Primary cutaneous tuberculosis<br />
resulting from mouthto- mouth respiration. N Engl J Med<br />
1965; 273:1035-6.<br />
34. Christian MD, Loutfy M, McDonald LC, et al. Possible SARS coronavirus<br />
transmission during cardiopulmonary resuscitation.<br />
Emerg Infect Dis 2004; 10:287-93.<br />
35. Cydulka RK, Connor PJ, Myers TF, Pavza G, Parker M. Prevention<br />
of oral bacterial flora transmission by using mouth-to-mask<br />
ventilation during CPR. J Emerg Med 1991; 9:317-21.<br />
36. Blenkharn JI, Buckingham SE, Zideman DA. Prevention of<br />
transmission of infection during mouth-to-mouth resuscitation.<br />
Resuscitation 1990; 19:151-7.<br />
37. Aprahamian C, Thompson BM, Finger WA, Darin JC. Experimental<br />
cervical spine injury model: evaluation of airway management<br />
and splinting techniques. Ann Emerg Med 1984;<br />
13:584-7.<br />
38. Bahr J, Klingler H, Panzer W, Rode H, Kettler D. Skills of lay people<br />
in checking the carotid pulse. Resuscitation 1997; 35:23-<br />
6.<br />
39. Ruppert M, Reith MW, Widmann JH, et al. Checking for breathing:<br />
evaluation of the diagnostic capability of emergency medical<br />
services personnel, physicians, medical students, and<br />
medical laypersons. Ann Emerg Med 1999; 34:720-9.<br />
40. Perkins GD, Stephenson B, Hulme J, Monsieurs KG. Birmingham<br />
assessment of breathing study (BABS). Resuscitation<br />
2005; 64:109-13.<br />
41. Domeier RM, Evans RW, Swor RA, Rivera-Rivera EJ, Frederiksen<br />
SM. Prospective validation of out-of-hospital spinal clearance<br />
criteria: a preliminary report. Acad Emerg Med 1997;<br />
4:643-6.<br />
42. Hauff SR, Rea TD, Culley LL, Kerry F, Becker L, Eisenberg MS.<br />
Factors impeding dispatcher-assisted telephone cardiopulmonary<br />
resuscitation. Ann Emerg Med 2003; 42:731-7.<br />
43. Clark JJ, Larsen MP, Culley LL, Graves JR, Eisenberg MS. Incidence<br />
of agonal respirations in sudden cardiac arrest. Ann<br />
Emerg Med 1992; 21:1464-7.<br />
44. Kern KB, Hilwig RW, Berg RA, Sanders AB, Ewy GA. Importance<br />
of continuous chest compressions during cardiopulmonary<br />
resuscitation: improved outcome during a simulated single<br />
lay-rescuer scenario. Circulation 2002; 105:645-9.<br />
45. Handley JA, Handley AJ. Four-step CPR--improving skill retention.<br />
Resuscitation 1998; 36:3-8.<br />
46. Ornato JP, Hallagan LF, McMahan SB, Peeples EH, Rostafinski<br />
AG. Attitudes of BCLS instructors about mouth-to-mouth resuscitation<br />
during the AIDS epidemic. Ann Emerg Med 1990;<br />
19:151-6.<br />
47. Brenner BE, Van DC, Cheng D, Lazar EJ. Determinants of reluctance<br />
to perform CPR among residents and applicants: the impact<br />
of experience on helping behavior. Resuscitation 1997;<br />
35:203-11.<br />
48. Hew P, Brenner B, Kaufman J. Reluctance of paramedics and<br />
emergency medical technicians to perform mouth-to-mouth<br />
resuscitation. J Emerg Med 1997; 15:279-84.<br />
49. Baskett P, Nolan J, Parr M. Tidal volumes which are perceived<br />
to be adequate for resuscitation. Resuscitation 1996; 31:231-<br />
4.<br />
50. Aufderheide TP, Sigurdsson G, Pirrallo RG, et al. Hyperventilation-induced<br />
hypotension during cardiopulmonary resuscitation.<br />
Circulation 2004; 109:1960-5.<br />
51. Wenzel V, Idris AH, Banner MJ, Kubilis PS, Williams JLJ. Influence<br />
of tidal volume on the distribution of gas between the<br />
lungs and stomach in the nonintubated patient receiving positive-pressure<br />
ventilation. Crit Care Med 1998; 26:364-8.<br />
52. Idris A, Gabrielli A, Caruso L. Smaller tidal volume is safe and<br />
effective for bag-valveventilation, but not for mouth-to-mouth<br />
ventilation: an animal model for basic life support. Circulation<br />
1999; 100(suppl I):I-644.<br />
53. Idris A, Wenzel V, Banner MJ, Melker RJ. Smaller tidal volumes<br />
minimize gastric inflation during CPR with an unprotected airway.<br />
Circulation 1995; 92(suppl):I-759.<br />
54. Dorph E, Wik L, Steen PA. Arterial blood gases with 700 ml tidal<br />
volumes during out of-hospital CPR. Resuscitation 2004;<br />
61:23-7.<br />
55. Winkler M, Mauritz W, Hackl W, et al. Effects of half the tidal<br />
volume during cardiopulmonary resuscitation on acid-base balance<br />
and haemodynamics in pigs. Eur J Emerg Med 1998;<br />
5:201-6.<br />
56. Eftestol T, Sunde K, Steen PA. Effects of interrupting precordial<br />
compressions on the calculated probability of defibrillation<br />
success during out-of-hospital cardiac arrest. Circulation 2002;<br />
105:2270-3.<br />
57. Ruben H. The immediate treatment of respiratory failure. Br J<br />
Anaesth 1964; 36:542- 9.<br />
58. Elam JO. Bag-valve-mask O2 ventilation. In: Safar P, Elam JO,<br />
eds. Advances in Cardiopulmonary Resuscitation: The Wolf<br />
Creek Conference on Cardiopulmonary Resuscitation. New<br />
York, NY: Springer-Verlag, Inc.1977:73-9.<br />
59. Dailey RH. The Airway : Emergency Management. In. St. Louis,<br />
MO: Mosby Year Book; 1992.<br />
60. Paradis NA, Martin GB, Goetting MG, et al. Simultaneous aortic,<br />
jugular bulb, and right atrial pressures during cardiopulmonary<br />
resuscitation in humans. Insights into mechanisms. Circulation<br />
1989; 80:361-8.<br />
61. Wik L, Hansen TB, Fylling F, et al. Delaying defibrillation to give<br />
basic cardiopulmonary resuscitation to patients with out-ofhospital<br />
ventricular fibrillation: a randomized trial. JAMA 2003;<br />
289:1389-95.<br />
62. International Liaison Committee on Resuscitation. 2005 International<br />
Consensus on Cardiopulmonary Resuscitation and<br />
Emergency Cardiovascular Care Science with Treatment Recommendations.<br />
Resuscitation 2005; 67.<br />
63. Handley AJ. Teaching hand placement for chest compression-
S22<br />
A.J. Handley ve ark.<br />
-a simpler technique. Resuscitation 2002; 53:29-36.<br />
64. Yu T, Weil MH, Tang W, et al. Adverse outcomes of interrupted<br />
precordial compression during automated defibrillation.<br />
Circulation 2002; 106:368-72.<br />
65. Swenson RD, Weaver WD, Niskanen RA, Martin J, Dahlberg S.<br />
Hemodynamics in humans during conventional and experimental<br />
methods of cardiopulmonary resuscitation. Circulation<br />
1988; 78:630-9.<br />
66. Kern KB, Sanders AB, Raife J, Milander MM, Otto CW, Ewy<br />
GA. A study of chest compression rates during cardiopulmonary<br />
resuscitation in humans: the importance of rate-directed<br />
chest compressions. Arch Intern Med 1992; 152:145-9.<br />
67. Abella BS, Alvarado JP, Myklebust H, et al. Quality of cardiopulmonary<br />
resuscitation during in-hospital cardiac arrest. JA-<br />
MA 2005; 293:305-10.<br />
68. Wik L, Kramer-Johansen J, Myklebust H, et al. Quality of cardiopulmonary<br />
resuscitation during out-of-hospital cardiac arrest.<br />
JAMA 2005; 293:299-304.<br />
69. Aufderheide TP, Pirrallo RG, Yannopoulos D, et al. Incomplete<br />
chest wall decompression: a clinical evaluation of CPR performance<br />
by EMS personnel and assessment of alternative manual<br />
chest compression-decompression techniques. Resuscitation<br />
2005; 64:353-62.<br />
70. Yannopoulos D, McKnite S, Aufderheide TP, et al. Effects of incomplete<br />
chest wall decompression during cardiopulmonary<br />
resuscitation on coronary and cerebral perfusion pressures in a<br />
porcine model of cardiac arrest. Resuscitation 2005; 64:363-<br />
72.<br />
71. Ochoa FJ, Ramalle-Gomara E, Carpintero JM, Garcia A, Saralegui<br />
I. Competence of health professionals to check the carotid<br />
pulse. Resuscitation 1998; 37:173-5.<br />
72. Handley AJ, Monsieurs KG, Bossaert LL. European Resuscitation<br />
Council Guidelines 2000 for Adult Basic Life Support. A statement<br />
from the Basic Life Support and Automated External<br />
Defibrillation Working Group(1) and approved by the Executive<br />
Committee of the European Resuscitation Council. Resuscitation<br />
2001; 48:199-205.<br />
73. Sanders AB, Kern KB, Berg RA, Hilwig RW, Heidenrich J, Ewy<br />
GA. Survival and neurologic outcome after cardiopulmonary<br />
resuscitation with four different chest compression-ventilation<br />
ratios. Ann Emerg Med 2002; 40:553-62.<br />
74. Dorph E, Wik L, Stromme TA, Eriksen M, Steen PA. Quality of<br />
CPR with three different ventilation:compression ratios. Resuscitation<br />
2003; 58:193-201.<br />
75. Dorph E, Wik L, Stromme TA, Eriksen M, Steen PA. Oxygen<br />
delivery and return of spontaneous circulation with ventilation:compression<br />
ratio 2:30 versus chest compressions only<br />
CPR in pigs. Resuscitation 2004; 60:309-18.<br />
76. Babbs CF, Kern KB. Optimum compression to ventilation ratios<br />
in CPR under realistic, practical conditions: a physiological<br />
and mathematical analysis. Resuscitation 2002; 54:147-57.<br />
77. Fenici P, Idris AH, Lurie KG, Ursella S, Gabrielli A. What is the<br />
optimal chest compression-ventilation ratio? Curr Opin Crit<br />
Care 2005; 11:204-11.<br />
78. Aufderheide TP, Lurie KG. Death by hyperventilation: a common<br />
and life-threatening problem during cardiopulmonary resuscitation.<br />
Crit Care Med 2004; 32:S345-51.<br />
79. Chandra NC, Gruben KG, Tsitlik JE, et al. Observations of ventilation<br />
during resuscitation in a canine model. Circulation<br />
1994; 90:3070-5.<br />
80. Becker LB, Berg RA, Pepe PE, et al. A reappraisal of mouth-tomouth<br />
ventilation during bystander-initiated cardiopulmonary<br />
resuscitation. A statement for healthcare professionals from<br />
the Ventilation Working Group of the Basic Life Support and<br />
Pediatric Life Support Subcommittees, American Heart Association.<br />
Resuscitation1997; 35:189-201.<br />
81. Berg RA, Kern KB, Hilwig RW, et al. Assisted ventilation does<br />
not improve outcome in a porcine model of single-rescuer<br />
bystander cardiopulmonary resuscitation. Circulation 1997;<br />
95:1635-41.<br />
82. Berg RA, Kern KB, Hilwig RW, Ewy GA. Assisted ventilation<br />
during 'bystander' CPR in a swine acute myocardial infarction<br />
model does not improve outcome. Circulation 1997; 96:4364-<br />
71.<br />
83. Handley AJ, Handley JA. Performing chest compressions in a<br />
confined space. Resuscitation 2004; 61:55- 61.<br />
84. Perkins GD, Stephenson BT, Smith CM, Gao F. A comparison<br />
between over-thehead and standard cardiopulmonary resuscitation.<br />
Resuscitation 2004; 61:155-61.<br />
85. Turner S, Turner I, Chapman D, et al. A comparative study of<br />
the 1992 and 1997 recovery positions for use in the UK. Resuscitation<br />
1998; 39:153-60.<br />
86. Handley AJ. Recovery Position. Resuscitation 1993; 26:93-5.<br />
87. Anonymous. Guidelines 2000 for Cardiopulmonary resuscitation<br />
and emergency cardiovascular care - An international consensus<br />
on science. Resuscitation 2000; 46:1-447.<br />
88. Fingerhut LA, Cox CS, Warner M. International comparative<br />
analysis of injury mortality. Findings from the ICE on injury statistics.<br />
International Collaborative Effort on Injury Statistics.<br />
Adv Data 1998:1-20.<br />
89. Industry DoTa. Choking. In: Home and leisure accident report.<br />
London: Department of Trade and Industry; 1998:13-4.<br />
90. Industry DoTa. Choking risks to children. London: Department<br />
of Trade and Industry; 1999.<br />
91. International Liaison Committee on Resuscitation. Part 2. Adult<br />
Basic Life Support. 2005 International Consensus on Cardiopulmonary<br />
Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care<br />
Science with Treatment Recommendations. Resuscitation<br />
2005; In Press.<br />
92. Redding JS. The choking controversy: critique of evidence on<br />
the Heimlich maneuver. Crit Care Med 1979; 7:475-9.<br />
93. Langhelle A, Sunde K, Wik L, Steen PA. Airway pressure with<br />
chest compressions versus Heimlich manoeuvre in recently<br />
dead adults with complete airway obstruction. Resuscitation<br />
2000; 44:105-8.<br />
94. Guildner CW, Williams D, Subitch T. Airway obstructed by foreign<br />
material: the Heimlich maneuver. JACEP 1976;5:675-7.<br />
95. Ruben H, Macnaughton FI. The treatment of food-choking.<br />
Practitioner 1978; 221:725-9.<br />
96. Hartrey R, Bingham RM. Pharyngeal trauma as a result of blind<br />
finger sweeps in the choking child. J Accid Emerg Med 1995;<br />
12:52-4.<br />
97. Elam JO, Ruben AM, Greene DG. Resuscitation of drowning<br />
victims. JAMA 1960; 174:13-6.<br />
98. Ruben HM, Elam JO, Ruben AM, Greene DG. Investigation of<br />
upper airway problems in resuscitation, 1: studies of pharyngeal<br />
x-rays and performance by laymen. Anesthesiology<br />
1961; 22:271-9.<br />
99. Kabbani M, Goodwin SR. Traumatic epiglottis following blind<br />
finger sweep to remove a pharyngeal foreign body. Clin Pediatr<br />
(Phila) 1995; 34:495-7.<br />
100. Eftestol T, Wik L, Sunde K, Steen PA. Effects of cardiopulmonary<br />
resuscitation on predictors of ventricular fibrillation defibrillation<br />
success during out-of-hospital cardiac arrest. Circulation<br />
2004; 110:10-5.<br />
101. Jacobs IG, Finn JC, Oxer HF, Jelinek GA. CPR before defibrillation<br />
in out-of-hospital cardiac arrest: a randomized trial. Emerg<br />
Med Australas 2005; 17:39-45.<br />
102. Monsieurs KG, Vogels C, Bossaert LL, Meert P, Calle PA. A<br />
study comparing the usability of fully automatic versus semiautomatic<br />
defibrillation by untrained nursing students. Resuscitation<br />
2005; 64:41-7.<br />
103. The Public Access Defibrillation Trial Investigators. Public-access<br />
defibrillation and survival after out-of-hospital cardiac arrest.<br />
N Engl J Med 2004; 351:637-46.<br />
104. Priori SBL, Chamberlain D, Napolitano C, Arntz HR, Koster R,<br />
Monsieurs K, Capucci A, Wellens H. Policy Statement:ESC-ERC<br />
recommendations for the use of AEDs in Europe. European<br />
Heart Journal 2004; 25:437 45.<br />
105. Priori SG, Bossaert LL, Chamberlain DA, et al. Policy statement:
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S23<br />
ESC-ERC recommendations for the use of automated external<br />
defibrillators (AEDs) in Europe. Resuscitation 2004; 60:245-52.<br />
106. White RD, Bunch TJ, Hankins DG. Evolution of a communitywide<br />
early defibrillation programme experience over 13 years<br />
using police/fire personnel and paramedics as responders. Resuscitation<br />
2005; 65:279-83.<br />
107. Mosesso VN, Jr,, Davis EA, Auble TE, Paris PM, Yealy DM. Use<br />
of automated external defibrillators by police officers for treatment<br />
of out-of-hospital cardiac arrest. Ann Emerg Med 1998;<br />
32:200-7.<br />
108. Weisfeldt M, L Becker. Resuscitation after cardiac arrest. A 3-<br />
phase time-sensitive model. JAMA 2002; 288:3035-8.<br />
109. Groh WJ, Newman MM, Beal PE, Fineberg NS, Zipes DP. Limited<br />
response to cardiac arrest by police equipped with automated<br />
external defibrillators: lack of survival benefit in suburban<br />
and rural Indiana--the police as responder automated defibrillation<br />
evaluation (PARADE). Acad Emerg Med 2001;<br />
8:324-30.<br />
110. Sayre M, Evans J, White L, Brennan T. Providing automated external<br />
defibrillators to urban police officers in addition to fire<br />
department rapid defibrillation program is not effective. Resuscitation<br />
In Press.<br />
111. Nichol G, Hallstrom AP, Ornato JP, et al. Potential cost-effectiveness<br />
of public access defibrillation in the United States. Circulation<br />
1998; 97:1315-20.<br />
112. Nichol G, Valenzuela T, Roe D, Clark L, Huszti E, Wells GA.<br />
Cost effectiveness of defibrillation by targeted responders in<br />
public settings. Circulation 2003; 108:697- 703.<br />
113. Becker L, Eisenberg M, Fahrenbruch C, Cobb L. Public locations<br />
of cardiac arrest: implications for public access defibrillation.<br />
Circulation 1998; 97:2106-9.<br />
114. Becker DE. Assessment and management of cardiovascular urgencies<br />
and emergencies: cognitive and technical considerations.<br />
Anesthesia Progress 1988; 35:212-7.
Resuscitation (2005) 67S1, S25-S37<br />
RESUSCITATION<br />
www.elsevier.com/locate/resuscitation<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi<br />
2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
Bölüm 3. Elektriksel tedaviler:<br />
Otomatik eksternal defibrilatörler, defibrilasyon,<br />
kardiyoversiyon ve pace uygulanmas›<br />
Charles D. Deakin, Jerry P. Nolan<br />
Girifl<br />
Bu bölüm hem otomatik eksternal defibrilatörler (OED)<br />
hem de manuel defibrilatörlerle defibrilasyon uygulanmas›<br />
için bir rehberdir. Bütün sa¤l›k çal›flanlar› ve sa¤l›k<br />
personeli olmayan kurtar›c›lar temel yaflam deste¤inin<br />
ayr›lmaz bir parças› olan OED’i kullan›rlar. Manuel<br />
defibrilasyon, ileri yaflam deste¤inin (‹YD) bir parças›<br />
olarak kullan›l›r. Ayr›ca, senkronize kardiyoversiyon ve<br />
pacing ço¤u defibrilatörün ‹YD fonksiyonudur ve bu<br />
bölümde de tart›fl›lm›flt›r.<br />
Defibrilasyon, miyokard kitlesini depolarize etmek<br />
ve koordine elektriksel aktivitenin oluflmas›n› kolaylaflt›rmak<br />
için miyokard› bafltan sona geçen yeterli büyüklükteki<br />
elektrik ak›m›d›r. Defibrilasyon, fibrilasyonun<br />
sonlanmas› veya daha net olarak flok verildikten 5 saniye<br />
sonra ventriküler fibrilasyon/ventriküler taflikardinin<br />
(VF/VT) olmamas› olarak tan›mlanm›flt›r, bununla<br />
birlikte defibrilasyon uygulanmas›n›n amac› spontan<br />
dolafl›m› sa¤lamakt›r.<br />
Defibrilatör teknolojisi h›zla ilerlemektedir. Kurtar›-<br />
c›n›n sesiyle çal›flan OED'ler kullan›ma sunulmufl olup;<br />
gelecekte teknoloji, sesle spesifik komutlar›n verilebilece¤i<br />
cihazlar› kullan›l›r hale getirecektir. CPR s›ras›nda,<br />
gereksiz gecikmeleri önlemek için defibrilatörlerin<br />
ritmi de¤erlendirme özelli¤i olmas› gereklidir. Dalga<br />
formu analizi de defibrilatörlerin flokun verilece¤i optimal<br />
zaman› hesaplamas›n› sa¤layabilir.<br />
Yaflam kurtarma zincirinin en<br />
önemli halkas›<br />
Defibrilasyon, yaflam kurtarma zincirinin önemli bir halkas›<br />
ve VF/VT kardiyak arrestten sonra sonucu iyilefltirdi¤i<br />
gösterilen birkaç giriflimden biridir. Daha önce<br />
2000 y›l›nda bas›lm›fl olan rehber, minimum gecikme<br />
ile uygulanan erken defibrilasyonun önemini vurgulam›flt›r.<br />
1<br />
Baflar›l› defibrilasyon uygulanmas› ve daha sonra<br />
hayatta kalma ile taburcu olma olas›l›¤› zaman geçtikçe<br />
h›zla azal›r 2,3 ve erken defibrilasyon kardiak arrest<br />
sonras› hayatta kalmada en önemli faktördür. Kollaps›n<br />
geliflmesinden sonra, defibrilasyona kadar geçen her<br />
dakikada mortalite % 7-10 artar. 2-4 Acil yard›m sistemleri,<br />
ça¤r›n›n ilk birkaç dakikas›nda paramedikler<br />
arac›l›¤› ile defibrilasyon uygulama yetene¤ine sahip<br />
de¤ildirler, bu nedenle günümüzde OED kullanarak<br />
defibrilasyon uygulayan e¤itilmifl sa¤l›k personeli olmayan<br />
kiflilerin say›s› giderek artmaktad›r. E¤itimli<br />
sa¤l›k personeli olmayan kiflileri kullanarak defibrilasyon<br />
zaman›n› azaltan acil yard›m sisteminde, kardiyak<br />
arrest sonras› hayatta kalma ve taburcu olma oranlar›<br />
oldukça yükselmifltir. 5-7 E¤er defibrilasyon kollapstan<br />
sonra 3 dakika içinde uygulanm›flsa bu oran % 75'e kadar<br />
ç›kar. 8 Bu konsept, doktorlar d›fl›nda di¤er personelin<br />
e¤itilmesi ve kardiyak arrest ekibi gelinceye kadar<br />
OED kullanarak defibrilasyon yap›lmas› ile hastane<br />
içi kardiyak arrestlerde de uygulanm›flt›r. E¤er arrest s›-<br />
ras›nda CPR uygulan›rsa, kollaps ve defibrilasyon ara-<br />
0300-9572/fi - see front matter ® 2005 European Resuscitation Council. All Rights Reserved. Published by Elsevier Ireland Ltd.<br />
doi:10.1016/j.resuscitation.2005.10.008
S26<br />
C.D. Deakin ve ark.<br />
s›nda geçen her dakika için sa¤-kal›mdaki azalma daha<br />
yavaflt›r ve ortalama % 3-4 dür. 2-4 CPR uygulanmas›,<br />
hastane d›fl›ndaki tan›k olunmufl kardiyak arrestlerde<br />
hayatta kalmay› iki 2,3,9 veya üç kez 10 art›rabilir.<br />
CPR uygulamaktan sorumlu olan bütün sa¤l›k çal›-<br />
flanlar› defibrilasyon ve CPR uygulamas› konusunda<br />
e¤itilmeli, yeterli ekipmana sahip olmal› ve desteklenmelidir.<br />
Bütün hastaneler, günübirlik sa¤l›k birimleri ve<br />
kalabal›k toplant› alanlar›nda erken defibrilasyon uygulanmas›<br />
için olanaklar bulunmal›d›r (bölüm 2'ye bak›-<br />
n›z). OED konusunda e¤itimli olan kifliler erken defibrilasyonun<br />
etkinli¤ini art›rmak için ileri yaflam deste¤i<br />
(‹YD) ekibi gelmeden önce en az›ndan toraks kompresyonlar›n›<br />
yapabilme konusunda da e¤itimli olmal›d›r.<br />
Otomatik eksternal defibrilatörler<br />
Otomatik eksternal defibrilatörler, kardiyak arrest vakalar›nda<br />
sa¤l›k personeli d›fl› kurtar›c›lara ve sa¤l›k çal›-<br />
flanlar›na ses ve görüntülerle güvenli defibrilasyon için<br />
k›lavuzluk eden hassas, güvenilir kompüterize aletlerdir.<br />
Otomatik defibrilatörler “CPR'›n geliflmeye bafllamas›ndan<br />
bu yana VF halindeki kardiyak arrestlerin tedavisindeki<br />
en büyük ilerleme” olarak tan›mlanm›flt›r.<br />
11 Teknolojideki, özellikle batarya kapasitesinde ve<br />
aritmi analizindeki geliflmeler daha ucuz, güvenilir ve<br />
kolayl›kla kullan›lan defibrilatörlerin yap›lmas›n› sa¤lam›flt›r.<br />
12-15 Sa¤l›k personeli olmayan kurtar›c›lar taraf›ndan<br />
OED kullan›m› bölüm 2'de anlat›lm›flt›r.<br />
Otomatik ritim analizi<br />
Otomatik eksternal defibrilatörler, frekans ve amplitüd<br />
dahil EKG'de bir çok özelli¤i analiz edecek donan›ma<br />
sahiptir. Baz› OED'ler hasta veya baflkalar›n›n spontan<br />
hareketini de tespit etmek için programlanm›flt›r. Geliflen<br />
teknoloji yak›nda OED'lerin CPR s›ras›nda toraks<br />
kompresyonlar›n›n frekans› ve derinli¤i hakk›nda da<br />
bilgi vermesini sa¤layacak ve bu da bütün kurtar›c›lar›n<br />
TYD performans›n› artt›rabilecektir. 16,17<br />
Otomatik eksternal defibrilatörler kütüphaneler dolusu<br />
kay›tl› kardiyak ritimler üzerinde, eriflkinlerde 18,19<br />
ve çocuklarda 20,21 birçok çal›flmayla test edilmifltir. Ritim<br />
analizinde kesinlikle do¤ru sonuç verirler. OED'ler<br />
senkronize flok vermek üzere planlanmam›fl olsalar da,<br />
e¤er h›z ve R-dalga morfolojisi önceden ayarlanm›fl<br />
olan normal de¤erleri aflarsa, tüm OED'ler VT'de flok<br />
önerirler.<br />
Hastanede OED kullan›m›<br />
2005 Uzlafl› konferans› s›ras›nda, hastane içinde OED<br />
ile manuel defibrilatörleri karfl›laflt›ran yay›nlanm›fl randomize<br />
çal›flma bulunmamaktayd›. fiok verilebilir aritmiler<br />
nedeniyle hastanede kardiyak arrest olan eriflkinlerde<br />
yap›lan iki düflük düzeyli çal›flma; OED program›<br />
kullan›larak defibrilasyon uygulanan hastalar›n hayatta<br />
kalma ve taburcu olma oran›n›n sadece manuel defibrilasyon<br />
uygulanan hastalara göre daha yüksek oldu¤unu<br />
göstermifltir. 22,23 Bir manken çal›flmas›, manuel defibrilatörlerle<br />
karfl›laflt›r›ld›¤›nda; OED kullan›m›n›n, üç<br />
flok verme olas›l›¤›n› anlaml› derecede artt›rd›¤›n› ancak<br />
flok verme süresinin de uzad›¤›n› göstermifltir. 24<br />
Bunun aksine, simüle hastalarda yap›lan arrest provalar›ndan<br />
oluflan bir çal›flma, monitörizasyon elektrotlar›<br />
ve tam otomatik defibrilatör kullan›m›n›n; defibrilasyona<br />
kadar geçen süreyi manuel defibrilatörlere göre, k›-<br />
saltt›¤›n› göstermifltir. 25<br />
Hastalar monitörize edilmemifl halde hasta yata¤›nda<br />
ve günübirlik departmanlarda yatarken kardiyak arrest<br />
görülecek olursa defibrilasyon gecikebilir. Bu bölümlerde,<br />
resüsitasyon ekibi defibrilatör ile gelip flok<br />
vermeden önce birkaç dakika geçebilir. 26 S›n›rl› deliller<br />
bulunmas›na ra¤men OED'ler hastane ortam›nda, özellikle<br />
ritim tan›ma bilgisi az olan ve nadiren defibrilatör<br />
kullanan ekiplerin çal›flt›¤› bölümlerde erken defibrilasyonu<br />
h›zland›rmak için (kollapstan sonra üç dakikadan<br />
az sürede) düflünülmüfltür. E¤itim için etkili bir sistem<br />
oluflturulmal›d›r. Hastane içinde herhangi bir yerde kollaps<br />
durumunda üç dakikadan daha k›sa süre içinde ilk<br />
flokun verilmesi amaçlanarak yeterli say›da hastane<br />
çal›flan› e¤itilmelidir. Hastaneler, kollaps ile ilk flok aras›nda<br />
geçen süreyi ve resüsitasyonun sonuçlar›n› izlemek<br />
için bir sistem oluflturmal›d›r.<br />
Defibrilasyon öncesi stratejiler<br />
Defibrilasyon s›ras›nda güvenli oksijen<br />
kullan›m›<br />
Oksijenden zengin bir ortamda, tam yerlefltirilmemifl<br />
defibrilatör elektrodundan ç›kan k›v›lc›m yang›na yol<br />
açabilir. 27-32 Bu yolla ç›kan yang›nlarla ilgili birçok yay›n<br />
bulunmakta olup bu durum hastalar›n ço¤unda belirgin<br />
yan›klarla sonuçlanm›flt›r. Defibrilasyon denenirken<br />
oluflabilecek yang›n riski afla¤›daki önlemlerin al›nmas›<br />
ile en aza <strong>indir</strong>ilebilir.<br />
• Oksijen maskesi veya nazal kanül ç›kart›lmal› ve<br />
hastan›n gö¤sünden en az 1 metre uza¤a götürülmelidir.<br />
• Trakeal tüp veya di¤er hava yolu araçlar›na ba¤lanm›fl<br />
olan ventilasyon balonu elden b›rak›lmal›d›r.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S27<br />
Alternatif olarak, balon-valf-maske trakeal tüpten<br />
(veya laringeal maske, kombitüp, laringeal tüp gibi<br />
di¤er hava yolu araçlar›ndan) ayr›l›p defibrilasyon<br />
s›ras›nda hastan›n gö¤sünden en az 1 metre uza¤a<br />
götürülmelidir.<br />
• E¤er operasyon odas› veya yo¤un bak›m ünitesindeki<br />
hasta ventilatöre ba¤l› ise, toraks kompresyonlar›<br />
ventilatörün yeterli tidal volüm vermesini engellemedi¤i<br />
sürece ventilatör sistemi trakeal tüpe<br />
ba¤l› olarak b›rak›lmal›d›r. Yeterli tidal volüm sa¤lanamad›¤›<br />
durumda ventilatör yerine ventilasyon<br />
balonu kullan›l›r. Balon hastaya ba¤l› tutulabilir veya<br />
ayr›l›p en az 1 metre uza¤a götürülebilir. E¤er<br />
ventilatör sistemi ayr›lm›flsa hastadan en az 1 metre<br />
uzakta oldu¤undan emin olunmal›, hatta tercihen<br />
ventilatör kapat›lmal›d›r çünkü modern ventilatörler<br />
ba¤l› olmad›klar›nda da yo¤un oksijen ak›m› oluflturabilirler.<br />
Normal kullan›m s›ras›nda, bir trakeal tüpe<br />
ba¤l› iken yo¤un bak›m ünitesindeki ana ventilatörden<br />
gelen oksijen defibrilasyon bölgesinden yeterince<br />
uzakt›r. Yo¤un bak›m ünitesindeki hastalar yeterli<br />
oksijenizasyonu sa¤lamak için ekspirasyon sonu<br />
pozitif bas›nca (PEEP) ihtiyaç duyabilir; kardiyoversiyon<br />
s›ras›nda, flok verilirken, spontan dolafl›mdaki<br />
kan›n iyi oksijenlenmesini artt›rmak için özelikle<br />
yo¤un bak›m hastas›n› ventilatöre ba¤l› b›rakmak<br />
daha uygun olacakt›r.<br />
• Defibrilasyon s›ras›nda k›v›lc›m oluflma riskini en<br />
aza <strong>indir</strong>ilmelidir. Teorik olarak kendinden yap›flkanl›<br />
defibrilasyon pedleri manuel yerlefltirilen elektrotlara<br />
(paddle) göre daha az k›v›lc›m olufltururlar.<br />
Elektrodun gö¤üs kafesi ile temas›<br />
Optimal defibrilasyon tekni¤i, minimal transtorasik impedans<br />
ile myokard boyunca enerji da¤›tmay› amaçlar.<br />
Transtorasik impedans vücut kitlesine göre de¤iflir ama<br />
eriflkinde yaklafl›k olarak 70-80 Ω dur. 33,34 Afla¤›da anlat›lan<br />
teknikler, transtorasik impedans› en aza <strong>indir</strong>erek<br />
eksternal elektrotlar›n (defibrilatörün manuel elektrodlar›<br />
veya kendinden yap›flkanl› padler) optimal pozisyonda<br />
yerlefltirilmesini amaçlamaktad›r.<br />
Gö¤üs duvar›n›n t›rafl edilmesi<br />
Gö¤üs duvar› k›ll› olan hastalarda elektrotlar›n alt›nda<br />
hava kalabilir ve elektrot deriye tam olarak yap›flmayabilir.<br />
Bu durum; yüksek impedansa, azalm›fl defibrilasyon<br />
etkinli¤ine, elektrottan cilde ve elektrottan elektroda<br />
ark (k›v›lc›m) oluflma riskine ve hastan›n gö¤üs<br />
duvar›nda yan›k oluflmas›na yol açabilir. Bu nedenle<br />
elektrot yerlefltirilecek alan›n h›zl›ca t›rafl edilmesi gerekebilir<br />
ancak, e¤er vakit kaybedilecekse defibrilasyon<br />
geciktirilmemelidir. Gö¤üs duvar›n›n t›rafl edilmesi<br />
transtorasik impedans› biraz azaltabilir ve elektif DC<br />
kardiyoversiyon durumunda önerilir. 35<br />
Elektrot kuvveti<br />
E¤er manuel elektrot kullan›lacaksa, gö¤üs duvar›na s›-<br />
k› bir flekilde temas ettirilmelidir. Uygun yerlefltirme,<br />
elektrot-deri yüzeyinde elektriksel iletimi artt›r›p torasik<br />
volümü azaltarak transtorasik impedans› azalt›r. 36<br />
Defibrilatör kullan›c›s›, eriflkinde optimal kuvvet olan 8<br />
kg 37 ve 1-8 yafl çocuklarda eriflkin elektrotlar› kullan›-<br />
yorsa 38 5 kg'l›k bir kuvvet uygulayarak elektrotlar› yerlefltirmelidir.<br />
8 kg'l›k kuvvet sadece kardiyak arrest ekibinin<br />
en güçlü üyesi taraf›ndan uygulanabilir, bu nedenle<br />
defibrilasyon s›ras›nda elektrotlar› bu üyenin kullanmas›<br />
önerilir. Kendinden yap›flkanl› pedlerden farkl›<br />
olarak manuel elektrotlar›n bir metal yüzü bulunur ve<br />
metal ile hastan›n cildi aras›ndaki elektriksel iletimi artt›rmak<br />
için iletken bir materyale ihtiyaç duyulur. Sadece<br />
bu iletken maddenin kullan›lmamas› yüksek transtorasik<br />
impedans yarat›r ve ark oluflma riskini artt›rarak<br />
defibrilasyona ba¤l› deri yan›klar›n› kötülefltirir.<br />
Elektrot pozisyonu<br />
Spontan dolafl›m› dönmüfl veya VF/VT kardiyak arrestten<br />
yaflama dönen hastalarda elektrot pozisyonunu de-<br />
¤erlendiren insan çal›flmas› yoktur. Defibrilasyon s›ras›nda,<br />
e¤er fibrile olan kalp alan› direkt olarak elektrotlar<br />
aras›nda yer alacak flekilde do¤ru biçimde yerlefltirilirse;<br />
yani VF/VT’de ventriküller, atrial fibrilasyonda atriumlar<br />
elektrotlar aras›nda yer al›rsa, trans-myokardiyal<br />
ak›m en üst düzeyde olacakt›r. Bu nedenle optimal<br />
elektrot pozisyonu ventriküler ve atriyal aritmilerde ayn›<br />
de¤ildir.<br />
Günümüzde, gittikçe daha fazla hastada implante<br />
edilebilir medikal aletler kullan›lmaktad›r [örne¤in kal›-<br />
c› pace-maker, otomatik implante edilebilir kardiyovertör<br />
defibrilatör (AICD)]. Baz› hastalarda, hastan›n elektronik<br />
olarak kaydedilmifl sa¤l›k bilgilerine ulafl›lmas›n›<br />
sa¤layan MedicAlert bilezikleri kullan›lmaktad›r. Defibrilasyon<br />
s›ras›nda e¤er elektrotlar do¤rudan aletin üzerine<br />
yerlefltirilmiflse ve elektrik ak›m› cihaz›n üzerinden<br />
geçerse zarar görebilirler. Bu durumda elektrot aletten<br />
uza¤a yerlefltirilmelidir veya afla¤›da anlat›lan alternatif<br />
elektrot pozisyonlar›ndan biri kullan›lmal›d›r. VF/VT'nin<br />
tespitinde AICD aletleri alt› defadan daha fazla boflalmazlar.<br />
Nadiren bozuk bir alet veya hasar görmüfl bir<br />
elektrod tekrarlayan deflarjlara yol açabilir; bu durumda<br />
hasta genellikle bilinçli ve normale yak›n h›zda EKG'ye<br />
sahiptir. Bu durumlarda, AICD üzerine yerlefltirilen bir<br />
m›knat›s defibrilasyon fonksiyonunu bozar. AICD’in bo-
S28<br />
C.D. Deakin ve ark.<br />
flalmas› pektoral kas kontraksiyonuna yol açabilir ama<br />
hastaya dokununca elektrik floku al›nmaz. AICD ve pacing<br />
fonksiyonu, eksternal defibrilasyon sonras› her zaman<br />
tekrar de¤erlendirilmelidir, hem aletin kendisi<br />
hem de aletin pacing/defibrilasyon eflikleri kontrol<br />
edilmelidir.<br />
Transdermal ilaçlar elektrodun iletimini bozarak<br />
e¤er defibrilasyon s›ras›nda elektrot do¤rudan ilaç ihtiva<br />
eden plasterin üzerine yerlefltirilmiflse ark oluflumuna<br />
ve yan›klara yol açabilirler. 39,40 Elektrodu yerlefltirmeden<br />
önce transdermal ilaç ç›kart›lmal› ve saha temizlenmelidir.<br />
Ventriküler aritmiler için elektrotlar (manuel ve yap›flkan<br />
elektrodlar) klasik sternal-apikal pozisyonda<br />
yerlefltirilmelidir. Sa¤ (sternal) elektrot klavikulan›n alt›nda<br />
sternumun sa¤›na yerlefltirilir. Apikal elektrot ise<br />
orta aksiller hatta yaklafl›k EKG'deki V6 elektrodu veya<br />
kad›nda meme seviyesine yerlefltirilir. Bu pozisyonun<br />
uygulanmas›nda elektrodun meme dokusu üzerine konulmad›¤›ndan<br />
emin olmak gerekir. Bu elektrodun yeterince<br />
lateralde yerleflmesi önemlidir. Di¤er kabul edilebilir<br />
elektrot pozisyonlar› flunlard›r:<br />
• her iki elektrot da lateral gö¤üs duvar›nda, biri sa¤da<br />
di¤eri sol tarafta (bi-aksiller)<br />
• bir elektrot standart apikal pozisyonda di¤eri sa¤<br />
veya sol üst arkada<br />
• bir elektrot anteriorda sol prekordiyumun üzerinde,<br />
di¤er elektrot sol skapulan›n alt›nda, kalbin posteriorunda<br />
Hangi elektrodun nereye yerlefltirildi¤i (apeks/sternum)<br />
önemli de¤ildir.<br />
Apikal elektrot kad›nlarda meme üzerinde yerleflmedi¤inde,<br />
torasik impedans›n en az oldu¤u gösterilmifltir.<br />
41 Asimetrik flekilli apikal elektrotlar transvers<br />
de¤il longitudinal yerlefltirildi¤inde daha düflük impedansa<br />
sahiptir. 42 Bu nedenle apikal elektrodun uzun<br />
aks› kranio-kaudal yönde olmal›d›r.<br />
Atriyal fibrilasyon, sol atriyumda fonksiyonel reentry<br />
ile devam eder. Sol atriyum toraksta posterior lokalizasyonda<br />
oldu¤u için atriyal fibrilasyonda eksternal<br />
kardiyoversiyon için antero-posterior elektrot pozisyonu<br />
daha etkili olabilir. 43 Çal›flmalar›n hepsinde olmamakla<br />
birlikte 46,47 ço¤unda 44,45 , atriyal fibrilasyondaki<br />
elektif kardiyoversiyon için antero-posterior elektrot<br />
yerlefliminin geleneksel antero-apikal pozisyona göre<br />
daha etkili oldu¤u gösterilmifltir. Bifazik impedans›<br />
kompanse edilmifl ak›m kullan›ld›¤›nda, kardiyoversiyonun<br />
etkinli¤i elektrot pozisyonuna daha az ba¤l› olacakt›r.<br />
48 Atriyal aritmilerin kardiyoversiyonu için her iki<br />
pozisyon da güvenli ve etkilidir.<br />
Solunum faz›<br />
Transtorasik impedans, ekspirasyon sonunda en düflük<br />
düzeyde olmak üzere solunum ile de¤iflir. E¤er mümkünse<br />
defibrilasyon solunum siklusunun bu faz›nda denenmelidir.<br />
Ekspirasyon sonu pozitif bas›nç (PEEP)<br />
transtorasik impedans› artt›r›r, bu yüzden defibrilasyon<br />
s›ras›nda azalt›lmal›d›r. Ast›ml› hastalarda özellikle oto-<br />
PEEP (hava hapsi) yüksek olabilir ve defibrilasyon s›ras›nda<br />
normalden daha yüksek enerji seviyelerini kullanmak<br />
gerekebilir. 49<br />
Elektrot boyutu<br />
Medikal Enstrumantasyon Gelifltirme Birli¤i her elektrot<br />
için minimum elektrot boyutunu önermifl ve elektrot<br />
yüzeylerinin toplam›n›n minimum 150 cm 2 olmas›<br />
gerekti¤ini bildirmifltir. 50 Daha genifl elektrotlar daha<br />
düflük impedansa sahip olur ancak çok genifl elektrotlar<br />
transmiyokardiyal ak›m› azalt›r. 51 Eriflkin defibrilasyonunda<br />
hem elle tutulan elektrotlar ve hem de kendinden<br />
yap›flkanl› pedler 8-12 cm çap›ndad›r ve fonksiyonlar›<br />
iyidir. Oniki cm çapl› elektrodlarla yap›lan defibrilasyonun<br />
baflar›s› 8 cm çapl›larla karfl›laflt›r›ld›¤›nda<br />
daha yüksektir. 34,52<br />
8 yafl›n üzerindeki çocuklarda standart OED kullan›-<br />
m› uygundur. 1-8 yafl aras› çocuklarda e¤er mümkünse<br />
verilen enerjiyi azaltmak için bir adaptör ile birlikte<br />
pediatrik pedler veya pediatrik mod kullan›lmal›d›r.<br />
E¤er mümkün de¤ilse modifiye edilmemifl bir makine<br />
kullan›lmal› ve eriflkin pedlerin üst üste binmemesine<br />
dikkat edilmelidir. 1 yafl alt› çocuklarda OED kullan›m›<br />
önerilmez.<br />
‹letken ajanlar<br />
E¤er manuel elektrotlar kullan›l›yorsa; jel pedler, elektrot<br />
jellerine tercih edilir çünkü elektrot jelleri iki ped<br />
aras›nda yay›larak k›v›lc›m ç›kmas› için risk oluflturabilir.<br />
Elektrotlar bir iletken ajan olmadan kullan›lmamal›-<br />
d›r çünkü yüksek transtorasik impedansa yol aç›p cilt<br />
yan›klar›n›n fliddetini artt›rabilirler. Elektriksel iletkenli-<br />
¤i zay›f olan medikal jeller (örne¤in ultrason jeli) kullan›lmamal›d›r.<br />
Elektrod pedleri, elektrot jeline göre daha<br />
fazla tercih edilir çünkü iki elektrot aras›nda jel bulaflmas›<br />
ve elektrik ark› oluflmas› riski ve etkisiz defibrilasyon<br />
riski önlenmifl olur.<br />
Ped ve elektrot karfl›laflt›rmas›<br />
Yap›flkanl› defibrilasyon pedleri güvenli ve etk<strong>indir</strong> ve<br />
standart defibrilasyon elektrotlar›na göre tercih edilir. 52<br />
Peri-arrest durumlarda ve hastan›n durumunun de¤er-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S29<br />
lendirilmesinin zor oldu¤u zamanlarda kendinden yap›flkanl›<br />
pedlerin kullan›m› düflünülmelidir. Manuel<br />
elektrotlara göre benzer transtorasik impedansa sahiptir<br />
51 (ve benzer etkinli¤e) 53,54 ve kullan›c›n›n hastan›n<br />
üzerine e¤ilmekten ziyade güvenli bir mesafeden hastay›<br />
defibrile etmesini sa¤lar. Bafllang›çta ritmin monitorizasyonu<br />
için kullan›l›yorsa hem pedler hem de<br />
elektrotlar standart EKG elektrotlar›na göre ilk flokun<br />
daha h›zl› verilmesini sa¤lar, ama pedler elektrotlardan<br />
daha h›zl›d›r. 55<br />
Elektrotlarla birlikte jel pedler kullan›l›rsa, elektrolit<br />
jel polarize hale gelir ve bu yüzden defibrilasyon sonras›<br />
kötü bir iletkendir. Bu nedenle, elektrotlar ritim<br />
monitorizasyonu için kullan›l›rsa 3-4 dk. süren yalanc›<br />
asistoliye yol açabilir: bu durum kendinden yap›flkanl›<br />
pedlerle bildirilmemifltir. 56,57 Jelped/elektrot kombinasyonu<br />
kullan›l›yorsa, asistoli tan›s› elektrotlardan ziyade<br />
ba¤›ms›z EKG elektrotlar› ile do¤rulanmal›d›r.<br />
Fibrilasyon dalga formu analizi<br />
De¤iflken güvenilirlikte olmakla birlikte defibrilasyonun<br />
baflar›s› fibrilasyon dalga formundan tahmin edilebilir.<br />
58-77 E¤er prospektif çal›flmalarda optimal defibrilasyon<br />
dalga formu ve optimal flok verme zaman› belirlenebilirse<br />
baflar›s›z yüksek enerji floklar›n›n verilmesi önlenebilir<br />
ve miyokardiyal hasar en aza <strong>indir</strong>ilebilir. Bu<br />
teknoloji, araflt›rma ve geliflme halindedir.<br />
Bafllangݍ tedavisi olarak CPR ve<br />
defibrilasyonun karfl›laflt›r›lmas›<br />
Daha önceki rehberler bütün flok uygulanabilir ritimler<br />
için acil defibrilasyonu önermektedir. Son bilgiler ise<br />
uzam›fl kollapstan sonra defibrilasyon öncesi bir CPR<br />
periyodunun yararl› olabilece¤ini düflündürmektedir.<br />
Hastane d›fl› koflullarda VF veya VT geçiren eriflkinlerde<br />
müdahale zaman›n›n 4-5 dakikay› aflt›¤› durumlarda<br />
flok verilmesinden önce acil servis hekimleri veya paramedikler<br />
taraf›ndan 1,5-3 dk boyunca CPR uygulanmas›n›n;<br />
sadece acil defibrilasyon uygulanmas›na göre;<br />
spontan dolafl›m›n dönmesini, hayatta kalma, taburcu<br />
olma 78,79 ve bir y›l boyunca hayatta kalmay› 79 daha<br />
fazla artt›rd›¤› bulunmufltur. Bunun aksine, hastane d›-<br />
fl› VF veya VT geçiren eriflkinlerde yap›lan randomize<br />
bir çal›flmada, paramedikler taraf›ndan uygulanan 1,5<br />
dk'l›k CPR'nin spontan dolafl›m›n dönmesi veya hayatta<br />
kalmay› iyilefltirdi¤i gösterilememifltir. 80 En az 5 dk<br />
süren VF ile yap›lan hayvan çal›flmalar›nda defibrilasyon<br />
öncesi CPR, hemodinamiyi ve hayatta kalmay› iyilefltirmifltir.<br />
81-83 Sa¤l›k personeli olmayan kifliler taraf›ndan<br />
yap›lan, a¤›zdan a¤za solunum uygulanan ve<br />
nispeten daha düflük kalitedeki CPR ile; paramedikler<br />
taraf›ndan yap›lan, entübasyon ve % 100 oksijen verilmesini<br />
79 içeren CPR ile elde edilen sonuçlara, ulafl›l›p<br />
ulafl›lamayaca¤›n› tahmin etmek mümkün olmayabilir.<br />
Uzam›fl kollaps olan hastalarda (>5 dk) defibrilasyon<br />
öncesi acil servis personelinin 2 dk kadar CPR uygulamas›<br />
(örne¤in 30:2 ile yaklafl›k befl siklus) mant›kl›<br />
bir davran›flt›r. Kollaps süresini tam olarak belirlemek<br />
genellikle zordur. Bu nedenle en kolay yol, acil servis<br />
personeline flahit olunmayan her kardiyak arrestte defibrilasyon<br />
denenmeden önce CPR uygulanmas›n›n ö¤retilmesidir.<br />
Mevcut kan›tlar nispeten zay›f oldu¤undan,<br />
acil servis direktörleri kiflisel olarak, defibrilasyon<br />
öncesi CPR stratejisi uygulay›p uygulamayacaklar›na<br />
karar vermelidir. Kaç›n›lmaz olarak protokoller lokal<br />
flartlara göre de¤iflecektir.<br />
Sa¤l›k çal›flan› d›fl›ndakiler ve arrest ile ilk karfl›laflanlar<br />
OED ile mümkün olan en k›sa sürede flok vermelidir.<br />
Hastane içi kardiak arrestlerde, defibrilasyon öncesi<br />
CPR uygulanmas›n› destekleyen veya buna karfl› ç›kan<br />
deliller bulunmamaktad›r. Biz hastane içi kardiak arrestlerde<br />
mümkün olan en k›sa sürede flok verilmesini<br />
öneriyoruz (bölüm 4b ve c'ye bak›n›z).<br />
Erken ve aral›ks›z eksternal toraks kompresyonunun<br />
önemi bu rehberin her yerinde özellikle belirtilmifltir.<br />
Pratikte, kollaps›n tam zaman› belirlenemez, her durumda<br />
CPR'a mümkün olan en k›sa zamanda bafllanmal›d›r.<br />
Toraks kompresyonlar›n› uygulayan kurtar›c› sadece<br />
ritm analizi ve flok verilmesi için kompresyonlara ara<br />
vermelidir ve flok verdikten sonra en k›sa zamanda toraks<br />
kompresyonlar›na geri dönmelidir. E¤er iki kurtar›c›<br />
mevcutsa CPR devam ederken di¤er kurtar›c› OED<br />
elektrodlar›n› yerlefltirmelidir. CPR'a sadece ritmi de-<br />
¤erlendirmek ve flok vermek için ara verilir. OED kullan›c›s›<br />
analiz tamamlan›r tamamlanmaz en k›sa zamanda<br />
flok vermek üzere haz›rlanmal›, flok önerildi¤inde<br />
tüm kurtar›c›lar›n kazazede ile temasta olmad›¤›ndan<br />
emin olmal›d›r. Tek kurtar›c›, CPR uygulamas›n› etkili<br />
OED kullan›m› ile birlikte koordine etmelidir.<br />
Bir flok uygulanmas› ile ard arda üç<br />
flok uygulanmas›n›n karfl›laflt›r›lmas›<br />
VF kardiak arrest tedavisinde, tek flok uygulanan protokol<br />
ile üç flok uygulanan protokolü karfl›laflt›ran yay›nlanm›fl<br />
hayvan veya insan çal›flmas› yoktur. Hayvan çal›flmalar›,<br />
yapay solunum uygulamak 85 veya ritim analizi<br />
86 yapmak için eksternal gö¤üs kompresyonlar›na<br />
k›sa aralar verilmesinin resüsitasyon sonras› miyokardiyal<br />
disfonksiyona yol açt›¤› ve hayatta kalmay› azaltt›-<br />
¤›n› göstermifltir. Eksternal gö¤üs kompresyonlar›na<br />
verilen aralar ayr›ca VF'nin baflka bir ritme dönme flans›n›<br />
azalt›r. 87 Hastane d›fl› 16,88 ve hastane içi 17 kardi-
S30<br />
C.D. Deakin ve ark.<br />
yak arrestlerde CPR performans›n›n analizi, belirgin ara<br />
vermelerin çok s›k oldu¤unu; toplam eksternal gö¤üs<br />
kompresyonlar› süresinin, total CPR süresinin % 51 16 -<br />
%76 17 's›ndan daha fazlas›n› oluflturmad›¤›n› göstermifltir.<br />
2000 y›l›nda yay›nlanan rehberde önerilen üç flokluk<br />
protokolde OED kullan›lmas› s›ras›nda ritim analizi<br />
için CPR'a verilen aralar oldukça belirg<strong>indir</strong>. fiok verilmesi<br />
ve gö¤üs kompresyonlar›na yeniden bafllanmas›<br />
için geçen sürenin 37 saniyeye kadar uzad›¤› bildirilmifltir.<br />
89 Bifazik dalga formlar›nda ilk flok etkinli¤inin %<br />
90'a kadar ç›kmas›na ra¤men 90-93 VF'un baflar›l› flekilde<br />
döndürülmesindeki yetersizlik, bir baflka floktan ziyade<br />
bir CPR periyoduna ihtiyaç oldu¤unu gösterir. Bu<br />
yüzden, tek flok verilmesinin ard›ndan ritmi veya nabz›<br />
tekrar de¤erlendirmeden ikinci bir flok öncesi (e¤er<br />
endike ise) 2 dakika boyunca CPR yap›lmal›d›r (30<br />
kompresyon: 2 ventilasyon) (bölüm 4c'ye bak›n›z). Defibrilasyon<br />
denemesi perfüzyon sa¤layan bir ritmi sa¤lamada<br />
baflar›l› olsa da, defibrilasyondan hemen sonra<br />
nabz› palpe edebilmek oldukça nadirdir ve nabz› palpe<br />
etmeye çal›fl›rken oluflan gecikme, perfüzyon sa¤layan<br />
bir ritim oluflmam›flsa miyokard› tehlikeye atar. 89 Hastane<br />
d›fl› VF kardiyak arrestte, OED'lerle ilgili bir çal›flmada<br />
ilk floktan hemen sonraki nab›z kontrolünde hastalar›n<br />
sadece % 2.5'unda (12/481) nab›z tespit edilebilmifltir.<br />
‹lk floktan biraz sonra nab›z kontrolü yap›ld›-<br />
¤›nda ise (ikinci floktan önce) hastalar›n % 24.5'inde<br />
(118/481) nab›z palpe edilebilmifltir. 93 E¤er VF perfüzyon<br />
sa¤layan bir ritme dönüflmüflse, toraks kompresyonlar›<br />
uygulamak VF'nin tekrarlamas› riskini art›rmaz.<br />
94 fiok sonras› asistoli varl›¤›nda toraks kompresyonlar›<br />
VF'a neden olabilir. 94<br />
Bu tek flokluk strateji hem monofazik hem de bifazik<br />
defibrilatörlere uygulanabilir.<br />
Dalga formlar› ve enerji düzeyleri<br />
Defibrilasyon, kritik durumdaki myokard kitlesini defibrile<br />
edecek yeterli elektriksel enerjiyi vermeli, VF dalga<br />
ak›mlar›n› yok etmeli ve organize bir ritim formunda<br />
spontan senkronize elektriksel aktivite oluflmas›n› sa¤lamal›d›r.<br />
Defibrilasyon için optimal enerji, minimum<br />
miyokardiyal hasara yol açarken defibrile etmeyi baflaran<br />
enerjidir. 33 Uygun enerji seviyesi seçimi, miyokardiyal<br />
hasara yol açacak olan tekrarlayan floklar›n say›s›-<br />
n› da azalt›r. 95<br />
On y›l önce bifazik defibrilatörlerin ihtiyatla kullan›-<br />
ma girmesinden sonra flimdi bifazik dalga formu ile flok<br />
veren defibrilatörler tercih edilmektedir. Monofazik defibrilatörler<br />
hala kullan›mda olmalar›na ra¤men art›k<br />
üretilmemektedirler. Monofazik defibrilatörler unipolar<br />
ak›m verirler (yani ak›m›n iletimi bir yöndedir). Monofazik<br />
dalga formunun iki temel tipi vard›r. En s›k kullan›lan<br />
dalga formu, s›f›ra yavafl yavafl inen monofazik sinüzoidal<br />
(MDS) dalga formudur (fiekil 3.1). Monofazik<br />
truncated exponential (MTE) dalga formu ise, ak›m s›-<br />
f›ra ulaflmadan önce elektronik olarak sonlan›r (fiekil<br />
3.2). Bunun aksine bifazik defibrilatörler, elektrik enerjisinin<br />
boflalmas›ndan sonra kalan milisaniyeler içinde<br />
önce, belli bir süre boyunca pozitif yöne giden ak›m<br />
verirler, sonra ak›m›n geri döner ve negatif yöne gider.<br />
‹ki temel tip bifazik dalga formu vard›r: bifazik truncated<br />
exponential (BTE)(fiekil 3.3) ve do¤rusal (rectilinear)<br />
bifazik (RLB) (fiekil 3.4). Bifazik defibrilatörler, dalga<br />
formu büyüklü¤ü ve süresini ayarlayarak elektronik olarak<br />
torasik impedanstaki genifl varyasyonlar› kompanse<br />
ederler. ‹lk faz ve ikinci faz süresinin optimal oran›<br />
ve amplitüdü tam olarak belirlenememifltir. De¤iflik<br />
dalga formlar›n›n, de¤iflik süreli VF'lar için farkl› etkinli-<br />
¤inin olup olmad›¤› da bilinmemektedir.<br />
Ak›m (Amper)<br />
fiekil 3.1. Monofazik yavafl inen sinüzoidal dalga formu.<br />
Ak›m (Amper)<br />
Zaman (Milisaniye)<br />
fiekil 3.2. Monofazik truncated exponential dalga form.<br />
Zaman (Milisaniye)
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S31<br />
Ak›m (Amper)<br />
lan ölçümlerden ç›kan <strong>indir</strong>ekt sonuçlar bifazik dalga<br />
formu ile gerçeklefltirilen defibrilasyon s›ras›ndaki ak›-<br />
m›n 15-20 amper oldu¤unu göstermifltir. 100 Gelecekteki<br />
teknoloji, defibrilatörlerin transtorasik ak›ma göre<br />
enerji vermesini sa¤layarak flok baflar›s›n› art›rabilir.<br />
Optimal de¤erleri belirlemek için en yüksek do¤ru<br />
ak›m amplitüdü, ortalama ak›m ve faz süresi<br />
konular›nda çal›flmalar yap›lmas› gerekir. Defibrilatör<br />
tasar›mc›lar› enerji bazl› defibrilasyondan, ak›m bazl›<br />
defibrilasyona yönelme konusunda desteklenmelidir.<br />
Birinci flok<br />
Uzun süreli kardiyak arrestte monofazik defibrilasyon<br />
kullan›larak yap›lan ilk flokun etkinli¤inin, 200 J ve monofazik<br />
truncated exponential (MTE) dalga formu ile %<br />
54-63 97,101 ve 200 J monofazik yavafl inen sinüzoidal<br />
(MDS) dalga formu ile % 77-91 oldu¤u bildirilmifltir.<br />
96,98,101 Bu dalga formunun daha az etkili olmas›ndan<br />
dolay› monofazik defibrilatörler kullan›larak uygulanacak<br />
ilk flok için önerilen bafllang›ç enerji seviyesi<br />
360 J'dür. Daha yüksek enerji seviyeleri daha fazla miyokard<br />
hasar› riski tafl›sa da perfüzyon sa¤layan ritmin<br />
daha erken dönmesi daha önemlidir. Yüksek monofazik<br />
enerji seviyeleri ile atriyoventriküler blok daha s›kt›r.<br />
Ama genellikle geçicidir ve hayatta kalma ve hastaneden<br />
taburcu olmay› etkilemedi¤i gösterilmifltir. 102<br />
Yirmiyedi hayvan çal›flmas›n›n sadece birinde yüksek<br />
enerji floklar› ile defibrilasyon uygulaman›n hasar oluflturdu¤u<br />
gösterilmifltir. 103<br />
Bir bifazik dalga formunun veya cihaz›n›n di¤erlerine<br />
göre daha etkili oldu¤unu gösteren kan›t yoktur.<br />
150-200 J BTE dalga formu kullan›larak yap›lan ilk flokun<br />
etkinli¤i % 86-98 olarak bildirilmifltir.<br />
96,97,101,104,105 RLB dalga formu kullan›larak, 120 J<br />
ile uygulanan ilk flokun etkinli¤i % 85'e kadar ç›kar (yay›nlanm›fl<br />
bir bilgi de¤ildir, ancak kiflisel iliflkiler ile elde<br />
edilmifl verilerdir). 98 Bafllangݍ bifazik floku RLB dalga<br />
formu için 120 J'den ve BTE dalga formu için 150<br />
J'den az olmamal›d›r. ‹deal olarak bafllang›ç bifazik flok<br />
enerjisi bütün dalga formlar› için en az 150 J olmal›d›r.<br />
Firmalar, bifazik cihazlar›n›n üzerinde bu dalga formu<br />
için etkili doz aral›¤›n› belirtmelidir. E¤er kullan›c›<br />
bifazik defibrilatörün etkili doz aral›¤›n› bilmiyorsa ilk<br />
flok için 200 J kullanmal›d›r. Bu 200 J'lük enerjinin seçilmesinin<br />
nedeni; daha önce yap›lan çal›flmalarda ilk ve<br />
daha sonraki bifazik floklarda seçilmifl ve etkili oldu¤u<br />
görülen doz olmas› ile bugün bütün bifazik manuel defibrilatörler<br />
ile bu dozun sa¤lanabilmesidir. Bu doz üzerinde<br />
uzlafl›lm›fl, etkili olaca¤› varsay›lan bir dozdur,<br />
önerilen ideal doz de¤ildir. E¤er bifazik defibrilatörün,<br />
etkili dalga formu doz aral›¤› üzerinde aç›k olarak belirtilmifl<br />
ve bu cihaz klinikte iyi bilinen bir cihaz ise varsa-<br />
Zaman (Milisaniye)<br />
fiekil 3.3. Bifazik truncated exponential dalga formu.<br />
Ak›m (Amper)<br />
Zaman (Milisaniye)<br />
fiekil 3.4. Rectilinear bifazik dalga formu.<br />
Bütün manuel defibrilatörler ve enerji seviyesi manuel<br />
olarak belirlenen OED'lere, dalga formlar› (monofazik<br />
veya bifazik) ve VF/VT durumunda önerilen defibrilasyon<br />
enerji seviyesini belirtmek üzere etiketler konulmal›d›r.<br />
Uzun süreli VF/VT'de bifazik dalga formlar›-<br />
n›n ilk flok etkinli¤i monofazik dalga formlar›ndan daha<br />
fazlad›r 96-98 ve bu nedenle bifazik dalga formlar›n›n<br />
kullan›m› önerilir. Hem monofazik hem bifazik dalga<br />
formlar› için optimal enerji seviyeleri bilinmemektedir.<br />
Enerji seviyeleri için öneriler, literatürün dikkatle taranmas›<br />
sonras›nda oluflturulan uzlafl›lara dayan›r.<br />
Defibrilasyon için hangi enerji seviyeleri seçilmifl<br />
olursa olsun, defibrilasyonu etkileyen, miyokard›n içinden<br />
geçen elektrik ak›m›d›r. Ak›m, baflar›l› defibrilasyon<br />
ve kardiyoversiyon ile iyi düzeyde uyumludur. 99<br />
Monofazik dalga formu kullan›ld›¤›nda defibrilasyon<br />
için optimal ak›m aral›¤› 30-40 amperdir. Atriyal fibrilasyon<br />
için uygulanan kardiyoversiyon s›ras›nda yap›-
S32<br />
C.D. Deakin ve ark.<br />
y›lan 200 J'lük enerjiye gerek kalmaz. Hem monofazik<br />
hem de bifazik defibrilatörlerin en uygun bafllang›ç<br />
dozlar›n› saptamak için yeni araflt›rmalar gereklidir.<br />
‹kinci ve daha sonraki floklar<br />
Monofazik defibrilatörlerle 360 J ile uygulanan ilk flok<br />
baflar›s›z olmuflsa ikinci ve daha sonraki floklar 360 J<br />
olarak verilmelidir. Bifazik defibrilatörler için ise sabit<br />
veya artan enerji protokolünün hangisinin uygulanaca-<br />
¤›na dair kan›t yoktur. ‹ki strateji de kabul edilebilir.<br />
E¤er ilk flok baflar›s›z olmufl ve defibrilatör daha yüksek<br />
enerjiyle flok verebilme kapasitesine sahipse, daha<br />
sonraki floklar için enerjiyi art›rmak mant›kl›d›r. E¤er<br />
kullan›c› bifazik defibrilatörün etkili doz aral›¤›n› bilmiyorsa<br />
ve ilk flok için 200 J kullanm›flsa daha sonraki<br />
floklarda aletin kapasitesine ba¤l› olarak eflde¤er veya<br />
daha yüksek doz kullanabilir.<br />
Baflar›l› defibrilasyon sonras› (Spontan dolafl›m›n<br />
dönmesi ile birlikte veya de¤il) tekrar, flok uygulanabilir<br />
bir ritim oluflursa (tekrarlayan ventriküler fibrilasyon)<br />
bir sonraki flok için, daha önce baflar›l› olan enerji seviyesi<br />
seçilmelidir.<br />
Defibrilasyon ile ilgili di¤er konular:<br />
Çocuklarda defibrilasyon<br />
Kardiak arrest çocuklarda daha az görülür. Etiyoloji genellikle<br />
hipoksi ve travma ile iliflkilidir. 106-108 Eriflkindeki<br />
kardiyak arrest ile karfl›laflt›r›ld›¤›nda, VF daha nadirdir;<br />
pediyatrik ve adolesan ça¤› arrestlerin %7-15'inden<br />
sorumludur. 108-112 Çocuklarda VF'nun s›k karfl›lafl›lan<br />
nedenleri travma, konjenital kalp hastal›¤›, uzun<br />
QT intervali, ilaç afl›r› dozu ve hipotermidir. Bu hastalarda<br />
h›zl› defibrilasyon sonucu iyilefltirir. 112-113<br />
Optimal enerji seviyesi, dalga formu, flok say›s› tam<br />
bilinmemekle birlikte eriflkinlerde oldu¤u gibi bifazik<br />
floklar, en az monofazik floklar kadar etkili ve daha az<br />
zarar vericidir. 114-116 Güvenli defibrilasyon için üst limit<br />
bilinmemektedir. Fakat, daha önce önerilen maksimum<br />
doz olan 4 J kg -1 dan daha fazlas› ile (9 J.kg -1 'a<br />
kadar) defibrile edilen çocuklarda belirgin yan etki olmadan<br />
etkili defibrilasyon uyguland›¤› görülmüfltür.<br />
20,117,118 Manuel monofazik defibrilasyonda ilk ve<br />
daha sonraki floklar için önerilen enerji seviyesi 4 j kg -<br />
1 d›r. Ayn› enerji seviyesi manuel bifazik defibrilasyon<br />
için de önerilir. 119 Eriflkinlerde oldu¤u gibi çocuklarda<br />
da, flok verilebilir ritim tekrar oluflursa defibrilasyon için<br />
en son baflar›l› olan enerji seviyesi kullan›l›r.<br />
Körlemesine defibrilasyon<br />
Monitör veya EKG ritim tan›s› olmadan flok verilmesine<br />
körlemesine defibrilasyon denir. Körlemesine defibrilasyon<br />
gereksizdir. Modern manuel defibrilatörlerde<br />
manuel elektrodlar ile “çabuk bak›fl” monitorizasyonu<br />
yap›labilir. OED'lerin VF tan›mlanmas›ndakullan›m› güvenilirdir<br />
ve algoritmaya karar vermede göz önüne al›-<br />
n›r.<br />
Yalanc› asistoli ve gizli ventriküler<br />
fibrilasyon<br />
Nadiren, baz› derivasyonlarda kaba VF ve ortogonal<br />
derivasyonlarda gizli VF denilen çok küçük dalgalanmalar<br />
görülür. Asistoli gibi duran düz çizgi görüldü-<br />
¤ünde do¤ru tan›y› koymak için ritim iki derivasyonda<br />
incelenmelidir. Daha da önemlisi, yap›lan bir çal›flma<br />
göstermifltir ki teknik hatalar›n neden oldu¤u (örne¤in<br />
flarj›n olmamas›, ba¤l› olmayan elektrot, kazanç de¤erinin<br />
düflük olmas›, yanl›fl elektrot seçimi veya elektrolit<br />
jelinin polarizasyonu) düz çizgi fleklindeki yalanc›<br />
asistoli gizli VF'den çok daha s›kt›r. 120<br />
Gerçek asistolde defibrilasyon uygulaman›n yarar›<br />
gösterilememifltir. Çocuklarda 121 ve eriflkinlerde 122<br />
yap›lan çal›flmalar, asistolide defibrilasyonun yarar› olmad›¤›n›<br />
göstermifltir. Ayr›ca tekrarlayan floklar miyokardiyal<br />
hasara yol açacakt›r.<br />
Prekordiyal darbe<br />
Prekordiyal (gö¤üs) darbe kullan›m›n› de¤erlendiren<br />
prospektif bir çal›flma yoktur. Prekordiyal darbenin<br />
mant›¤›, uygulanan kuvvetli mekanik enerjinin, kardiyoversiyonu<br />
sa¤layabilecek kadar, elektriksel enerjiye<br />
dönüflece¤idir. 123 Aritminin bafllamas›ndan sonra baflar›l›<br />
defibrilasyon için elektriksel eflik h›zla artar ve birkaç<br />
saniye içinde, oluflturulan elektrik enerjisi bu efli¤in<br />
alt›nda kal›r. Prekordiyal darbe daha çok VT'yi sinüs ritmine<br />
dönüfltürmekte baflar›l›d›r. VF tedavisinde prekordiyal<br />
darbenin baflar›s› daha düflüktür; yay›nlanan baflar›l›<br />
vakalar›n hepsinde prekordiyal darbe VF'nin ilk on<br />
saniyesinde uygulanm›flt›r. 123 Üç vaka serisinde 124-126<br />
prekordiyal darbe ile VF veya nab›zs›z VT'nin perfüzyon<br />
sa¤layan ritme döndürüldü¤ü bildirilse de prekordiyal<br />
darbenin kardiyak ritimde bozulmaya yol açt›¤› örne-<br />
¤in VT'de h›z art›fl›, VT'nin VF'ye dönüfltü¤ü, tam kalp<br />
blo¤u veya asistole yol açt›¤› gösterilmifltir. 125,127-132<br />
Ani geliflen kollapsa tan›k olunduktan sonra, kardiyak<br />
arrest olufltu¤u h›zl›ca onaylan›rsa ve defibrilatör hemen<br />
el alt›nda de¤ilse tek bir prekordiyal darbe uygulanmas›<br />
düflünülebilir. Bu durum, s›kl›kla hasta monitörize<br />
iken görülür. Prekordiyal darbe kardiyak arrestin
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S33<br />
do¤rulanmas›ndan hemen sonra ve sadece tekni¤in<br />
e¤itimini alm›fl sa¤l›k personeli taraf›ndan uygulanmal›d›r.<br />
S›k›lm›fl bir yumru¤un ulnar taraf› ile 20 cm yükseklikten<br />
sternumun alt yar›s›na keskin bir darbe <strong>indir</strong>ilir<br />
ve impulsa benzeyen bir uyar› yaratan yumruk hemen<br />
geri çekilir.<br />
Kardiyoversiyon<br />
E¤er elektriksel kardiyoversiyon atriyal veya ventriküler<br />
tafliaritmiyi düzeltmek için kullan›l›yorsa flok EKG'deki T<br />
dalgas›ndan ziyade R dalgas›na göre senkronize edilmelidir.<br />
E¤er flok, kardiyak siklusun refrakter periyodunda<br />
uygulan›rsa VF oluflturulabilir. 133 VT'de genifl<br />
kompleks ritimden ve di¤er ventriküler aritmi formlar›ndan<br />
dolay› senkronizasyon zor olabilir. Senkronizasyon<br />
baflar›s›z olursa, VT'deki ve stabil olmayan hastaya,<br />
sinüs ritminin düzeltilmesinde oluflabilecek gecikmeden<br />
kaç›nmak amac›yla senkronize olmayan floklar verilmelidir.<br />
Atriyal fibrilasyon<br />
Atriyal fibrilasyonun kardiyoversiyonu için bifazik dalga<br />
formlar› monofazik dalga formlar›na göre daha etkilidir.<br />
100,134,135 E¤er mevcutsa, bifazik defibrilatör kullan›m›<br />
monofazik defibrilatör kullan›m›na tercih edilir.<br />
Monofazik dalga formlar›<br />
Atrial fibrilasyon için elektriksel kardiyoversiyon uygulanan<br />
bir çal›flmada 360 J MDS flokunun 100 J veya 200<br />
J MDS floklar›na göre daha etkili oldu¤u sonucuna var›lm›flt›r.<br />
136 360 J'lük ilk flok, kardiyoversiyon için toplam<br />
enerji ihtiyac›n› azaltsa da 360 J'ün, daha düflük<br />
monofazik enerji seviyeleri ile karfl›laflt›r›ld›¤›nda daha<br />
fazla miyokard hasar›na yol açaca¤› ak›lda tutulmal›d›r.<br />
Atriyal fibrilasyonda kardiyoversiyona 200 J'lük bir<br />
enerji seviyesiyle bafllanmal› ve gerekirse önerilen flekilde<br />
art›r›lmal›d›r.<br />
Bifazik dalga formlar›<br />
Optimal bifazik enerji seviyesi için kesin öneride bulunmadan<br />
önce daha fazla bilgiye ihtiyaç vard›r. 70 J bifazik<br />
dalga formunun ilk flok etkinli¤inin 100 J monofazik<br />
dalga formuna göre belirgin derecede daha üstün oldu¤u<br />
gösterilmifltir. 100,134,135 Giderek 360 J'e yükselen<br />
monofazik enerji seviyesi ile 200 J'e yükselen bifazik<br />
enerji seviyesini karfl›laflt›ran randomize bir çal›flmada,<br />
iki dalga formu aras›nda etkinli¤in fark› olmad›¤›<br />
bulunmufltur. 137 Son bilgilere göre, 120-150 J'den bafllayan<br />
ve gerekirse art›r›lan enerji seviyelerinin kullan›lmas›<br />
mant›kl› bir uygulamad›r.<br />
Atriyal flatter ve paroksismal<br />
supraventriküler taflikardi<br />
Atriyal flatter ve paroksismal SVT kardiyoversiyon için<br />
genellikle atriyal fibrilasyona göre daha az enerjiye ihtiyaç<br />
duyarlar. 138 Bafllangݍ olarak 100 J monofazik veya<br />
70-120 J bifazik flok verilmelidir. Sonraki floklar<br />
enerji düzeyi artt›r›larak verilmelidir. 99<br />
Ventriküler taflikardi<br />
VT'de kardiyoversiyon için gerekli enerji, aritminin<br />
morfolojik özelliklerine ve h›z›na ba¤l›d›r. 139 Nab›z al›-<br />
nan ventriküler taflikardi 200 J monofazik enerji ile bafllayan<br />
kardiyoversiyona iyi yan›t verir. Bifazik enerji için<br />
ise bafllang›ç floku olarak 120-150 J kullan›lmal›d›r. ‹lk<br />
flok ile sinüs ritmine döndürülemezse enerji seviyesi<br />
ad›m ad›m art›r›lmal›d›r. 139<br />
Pace uygulanmas›<br />
Antikolinerjik ilaçlara veya di¤er ikinci s›ra tedavilere<br />
(bölüm 4f'ye bak›n›z) direnç gösteren, semptomatik<br />
bradikardisi olan hastalarda pace-maker uygulanmas›<br />
düflünülmelidir. Blok özellikle His Purkinje seviyesinde<br />
veya alt›nda ise acil pacing endikedir. E¤er transtorasik<br />
pacing etkisiz kal›rsa transvenöz pacing düflünülmelidir.<br />
Asistoli tan›s› konuldu¤unda EKG'de dikkatle P dalgas›<br />
varl›¤› aranmal›d›r. Çünkü P dalgas› mevcutsa kardiyak<br />
pacing'e yan›t verebilir. Asistoli durumunda ise<br />
pacing denemeyiniz çünkü hastanede veya taburcu olduktan<br />
sonra, k›sa veya uzun dönem hayatta kalmay›<br />
art›rmaz. 140-148<br />
Kaynaklar<br />
1. American Heart Association in collaboration with International<br />
Liaison Committee on Resuscitation. Guidelines 2000 for Cardiopulmonary<br />
Resuscitation and Emergency Cardiovascular<br />
Care, Part 6: Advanced Cardiovascular Life Support: Section 2:<br />
Defibrillation. Circulation 2000; 102(suppl):I90-I4.<br />
2. Larsen MP, Eisenberg MS, Cummins RO, Hallstrom AP. Predicting<br />
survival from outof- hospital cardiac arrest: a graphic model.<br />
Ann Emerg Med 1993; 22:1652-8.<br />
3. Valenzuela TD, Roe DJ, Cretin S, Spaite DW, Larsen MP. Estimating<br />
effectiveness of cardiac arrest interventions: a logistic<br />
regression survival model. Circulation 1997; 96:3308-13.<br />
4. Waalewijn RA, De Vos R, Tijssen JGP, Koster RW. Survival models<br />
for out-ofhospital cardiopulmonary resuscitation from the<br />
perspectives of the bystander, the first responder, and the paramedic.<br />
Resuscitation 2001; 51:113-22.<br />
5. Myerburg RJ, Fenster J, Velez M, et al. Impact of communitywide<br />
police car deployment of automated external defibrillators<br />
on survival from out-of-hospital cardiac arrest. Circulation<br />
2002; 106:1058-64.<br />
6. Capucci A, Aschieri D, Piepoli MF, Bardy GH, Iconomu E, Ar-
S34<br />
C.D. Deakin ve ark.<br />
vedi M. Tripling survival from sudden cardiac arrest via early<br />
defibrillation without traditional education in cardiopulmonary<br />
resuscitation. Circulation 2002; 106:1065-70.<br />
7. van Alem AP, Vrenken RH, de Vos R, Tijssen JG, Koster RW.<br />
Use of automated external defibrillator by first responders in<br />
out of hospital cardiac arrest: prospective controlled trial. BMJ<br />
2003; 327:1312.<br />
8. Valenzuela TD, Bjerke HS, Clark LL, al. e. Rapid defibrillation by<br />
nontraditional responders: the Casino Project. Acad Emerg<br />
Med 1998; 5:414-5.<br />
9. Swor RA, Jackson RE, Cynar M, et al. Bystander CPR, ventricular<br />
fibrillation, and survival in witnessed, unmonitored out-ofhospital<br />
cardiac arrest. Ann Emerg Med 1995; 25:780-4.<br />
10. Holmberg M, Holmberg S, Herlitz J. Effect of bystander cardiopulmonary<br />
resuscitation in out-of-hospital cardiac arrest patients<br />
in Sweden. Resuscitation 2000; 47:59-70.<br />
11. Monsieurs KG, Handley AJ, Bossaert LL. European Resuscitation<br />
Council Guidelines 2000 for Automated External Defibrillation.<br />
A statement from the Basic Life Support and Automated<br />
External Defibrillation Working Group(1) and approved by the<br />
Executive Committee of the European Resuscitation Council.<br />
Resuscitation 2001; 48:207-9.<br />
12. Cummins RO, Eisenberg M, Bergner L, Murray JA. Sensitivity,<br />
accuracy, and safety of an automatic external defibrillator. Lancet<br />
1984; 2:318-20.<br />
13. Davis EA, Mosesso VN, Jr. Performance of police first responders<br />
in utilizing automated external defibrillation on victims of<br />
sudden cardiac arrest. Prehosp Emerg Care 1998; 2:101-7.<br />
14. White RD, Vukov LF, Bugliosi TF. Early defibrillation by police:<br />
initial experience with measurement of critical time intervals<br />
and patient outcome. Ann Emerg Med 1994; 23:1009-13.<br />
15. White RD, Hankins DG, Bugliosi TF. Seven years' experience<br />
with early defibrillation by police and paramedics in an emergency<br />
medical services system. Resuscitation 1998; 39:145-<br />
51.<br />
16. Wik L, Kramer-Johansen J, Myklebust H, et al. Quality of cardiopulmonary<br />
resuscitation during out-of-hospital cardiac arrest.<br />
JAMA 2005; 293:299-304.<br />
17. Abella BS, Alvarado JP, Myklebust H, et al. Quality of cardiopulmonary<br />
resuscitation during in-hospital cardiac arrest. JA-<br />
MA 2005; 293:305-10.<br />
18. Kerber RE, Becker LB, Bourland JD, et al. Automatic external<br />
defibrillators for public access defibrillation: recommendations<br />
for specifying and reporting arrhythmia analysis algorithm performance,<br />
incorporating new waveforms, and enhancing safety.<br />
A statement for health professionals from the American<br />
Heart Association Task Force on Automatic External Defibrillation,<br />
Subcommittee on AED Safety and Efficacy. Circulation<br />
1997; 95:1677-82.<br />
19. Dickey W, Dalzell GW, Anderson JM, Adgey AA. The accuracy<br />
of decision-making of a semi-automatic defibrillator during<br />
cardiac arrest. Eur Heart J 1992; 13:608-15.<br />
20. Atkinson E, Mikysa B, Conway JA, et al. Specificity and sensitivity<br />
of automated external defibrillator rhythm analysis in infants<br />
and children. Ann Emerg Med 2003; 42:185-96.<br />
21. Cecchin F, Jorgenson DB, Berul CI, et al. Is arrhythmia detection<br />
by automatic external defibrillator accurate for children?<br />
Sensitivity and specificity of an automatic external defibrillator<br />
algorithm in 696 pediatric arrhythmias. Circulation 2001;<br />
103:2483-8.<br />
22. Zafari AM, Zarter SK, Heggen V, et al. A program encouraging<br />
early defibrillation results in improved in-hospital resuscitation<br />
efficacy. J Am Coll Cardiol 2004; 44:846- 52.<br />
23. Destro A, Marzaloni M, Sermasi S, Rossi F. Automatic external<br />
defibrillators in the hospital as well? Resuscitation 1996;<br />
31:39-43.<br />
24. Domanovits H, Meron G, Sterz F, et al. Successful automatic<br />
external defibrillator operation by people trained only in basic<br />
life support in a simulated cardiac arrest situation. Resuscitation<br />
1998; 39:47-50.<br />
25. Cusnir H, Tongia R, Sheka KP, et al. In hospital cardiac arrest: a<br />
role for automatic defibrillation. Resuscitation 2004; 63:183-8.<br />
26. Kaye W, Mancini ME, Richards N. Organizing and implementing<br />
a hospital-wide firstresponder automated external defibrillation<br />
program: strengthening the in-hospital chain of survival.<br />
Resuscitation 1995; 30:151-6.<br />
27. Miller PH. Potential fire hazard in defibrillation. JAMA 1972;<br />
221:192.<br />
28. Hummel RS, 3rd, Ornato JP, Weinberg SM, Clarke AM. Sparkgenerating<br />
properties of electrode gels used during defibrillation.<br />
A potential fire hazard. JAMA 1988; 260:3021-4.<br />
29. Fires from defibrillation during oxygen administration. Health<br />
Devices 1994; 23:307-9.<br />
30. Lefever J, Smith A. Risk of fire when using defibrillation in an<br />
oxygen enriched atmosphere. Medical Devices Agency Safety<br />
Notices 1995; 3:1-3.<br />
31. Ward ME. Risk of fires when using defibrillators in an oxygen<br />
enriched atmosphere. Resuscitation 1996; 31:173.<br />
32. Theodorou AA, Gutierrez JA, Berg RA. Fire attributable to a defibrillation<br />
attempt in a neonate. Pediatrics 2003; 112:677-9.<br />
33. Kerber RE, Kouba C, Martins J, et al. Advance prediction of<br />
transthoracic impedance in human defibrillation and cardioversion:<br />
importance of impedance in determining the success of<br />
low-energy shocks. Circulation 1984; 70:303-8.<br />
34. Kerber RE, Grayzel J, Hoyt R, Marcus M, Kennedy J. Transthoracic<br />
resistance in human defibrillation. Influence of body weight,<br />
chest size, serial shocks, paddle size and paddle contact<br />
pressure. Circulation 1981; 63:676-82.<br />
35. Sado DM, Deakin CD, Petley GW, Clewlow F. Comparison of<br />
the effects of removal of chest hair with not doing so before<br />
external defibrillation on transthoracic impedance. Am J Cardiol<br />
2004; 93:98-100.<br />
36. Deakin CD, Sado DM, Petley GW, Clewlow F. Differential contribution<br />
of skin impedance and thoracic volume to transthoracic<br />
impedance during external defibrillation. Resuscitation<br />
2004; 60:171-4.<br />
37. Deakin C, Sado D, Petley G, Clewlow F. Determining the optimal<br />
paddle force for external defibrillation. Am J Cardiol 2002;<br />
90:812-3.<br />
38. Deakin C, Bennetts S, Petley G, Clewlow F. What is the optimal<br />
paddle force for paediatric defibrillation? Resuscitation 2002;<br />
55:59.<br />
39. Panacek EA, Munger MA, Rutherford WF, Gardner SF. Report<br />
of nitropatch explosions complicating defibrillation. Am J<br />
Emerg Med 1992; 10:128-9.<br />
40. Wrenn K. The hazards of defibrillation through nitroglycerin<br />
patches. Ann Emerg Med 1990; 19:1327-8.<br />
41. Pagan-Carlo LA, Spencer KT, Robertson CE, Dengler A, Birkett<br />
C, Kerber RE. Transthoracic defibrillation: importance of avoiding<br />
electrode placement directly on the female breast. J Am<br />
Coll Cardiol 1996; 27:449-52.<br />
42. Deakin CD, Sado DM, Petley GW, Clewlow F. Is the orientation<br />
of the apical defibrillation paddle of importance during manual<br />
external defibrillation? Resuscitation 2003; 56:15-8.<br />
43. Kirchhof P, Borggrefe M, Breithardt G. Effect of electrode position<br />
on the outcome of cardioversion. Card Electrophysiol Rev<br />
2003; 7:292-6.<br />
44. Kirchhof P, Eckardt L, Loh P, et al. Anterior-posterior versus<br />
anterior-lateral electrode positions for external cardioversion<br />
of atrial fibrillation: a randomised trial. Lancet 2002; 360:1275-<br />
9.<br />
45. Botto GL, Politi A, Bonini W, Broffoni T, Bonatti R. External cardioversion<br />
of atrial fibrillation: role of paddle position on technical<br />
efficacy and energy requirements. Heart 1999; 82:726-<br />
30.<br />
46. Alp NJ, Rahman S, Bell JA, Shahi M. Randomised comparison<br />
of antero-lateral versus antero-posterior paddle positions for<br />
DC cardioversion of persistent atrial fibrillation. Int J Cardiol<br />
2000; 75:211-6.<br />
47. Mathew TP, Moore A, McIntyre M, et al. Randomised compa-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S35<br />
rison of electrode positions for cardioversion of atrial fibrillation.<br />
Heart 1999; 81:576-9.<br />
48. Walsh SJ, McCarty D, McClelland AJ, et al. Impedance compensated<br />
biphasic waveforms for transthoracic cardioversion<br />
of atrial fibrillation: a multi-centre comparison of antero-apical<br />
and antero-posterior pad positions. Eur Heart J 2005.<br />
49. Deakin CD, McLaren RM, Petley GW, Clewlow F, Dalrymple-<br />
Hay MJ. Effects of positive end-expiratory pressure on transthoracic<br />
impedance-- implications for defibrillation. Resuscitation<br />
1998; 37:9-12.<br />
50. American National Standard: Automatic External Defibrillators<br />
and Remote Controlled Defibrillators (DF39). Arlington, Virgina:<br />
Association for the Advancement of Medical Instrumentation;<br />
1993.<br />
51. Deakin CD, McLaren RM, Petley GW, Clewlow F, Dalrymple-<br />
Hay MJ. A comparison of transthoracic impedance using standard<br />
defibrillation paddles and self-adhesive defibrillation<br />
pads. Resuscitation 1998; 39:43-6.<br />
52. Stults KR, Brown DD, Cooley F, Kerber RE. Self-adhesive monitor/defibrillation<br />
pads improve prehospital defibrillation success.<br />
Ann Emerg Med 1987; 16:872-7.<br />
53. Kerber RE, Martins JB, Kelly KJ, et al. Self-adhesive preapplied<br />
electrode pads for defibrillation and cardioversion. J Am Coll<br />
Cardiol 1984; 3:815-20.<br />
54. Kerber RE, Martins JB, Ferguson DW, et al. Experimental evaluation<br />
and initial clinical application of new self-adhesive defibrillation<br />
electrodes. Int J Cardiol 1985; 8:57-66.<br />
55. Perkins GD, Roberts C, Gao F. Delays in defibrillation: influence<br />
of different monitoring techniques. Br J Anaesth 2002; 89:405-<br />
8.<br />
56. Bradbury N, Hyde D, Nolan J. Reliability of ECG monitoring<br />
with a gel pad/paddle combination after defibrillation. Resuscitation<br />
2000; 44:203-6.<br />
57. Chamberlain D. Gel pads should not be used for monitoring<br />
ECG after defibrillation. Resuscitation 2000; 43:159-60.<br />
58. Callaway CW, Sherman LD, Mosesso VN, Jr., Dietrich TJ, Holt<br />
E, Clarkson MC. Scaling exponent predicts defibrillation success<br />
for out-of-hospital ventricular fibrillation cardiac arrest.<br />
Circulation 2001; 103:1656-61.<br />
59. Eftestol T, Sunde K, Aase SO, Husoy JH, Steen PA. Predicting<br />
outcome of defibrillation by spectral characterization and nonparametric<br />
classification of ventricular fibrillation in patients<br />
with out-of-hospital cardiac arrest. Circulation 2000;<br />
102:1523-9.<br />
60. Eftestol T, Wik L, Sunde K, Steen PA. Effects of cardiopulmonary<br />
resuscitation on predictors of ventricular fibrillation defibrillation<br />
success during out-of-hospital cardiac arrest. Circulation<br />
2004; 110:10-5.<br />
61. Weaver WD, Cobb LA, Dennis D, Ray R, Hallstrom AP, Copass<br />
MK. Amplitude of ventricular fibrillation waveform and outcome<br />
after cardiac arrest. Ann Intern Med 1985; 102:53-5.<br />
62. Brown CG, Dzwonczyk R. Signal analysis of the human electrocardiogram<br />
during ventricular fibrillation: frequency and amplitude<br />
parameters as predictors of successful countershock.<br />
Ann Emerg Med 1996; 27:184-8.<br />
63. Callaham M, Braun O, Valentine W, Clark DM, Zegans C. Prehospital<br />
cardiac arrest treated by urban first-responders: profile<br />
of patient response and prediction of outcome by ventricular<br />
fibrillation waveform. Ann Emerg Med 1993; 22:1664-77.<br />
64. Strohmenger HU, Lindner KH, Brown CG. Analysis of the ventricular<br />
fibrillation ECG signal amplitude and frequency parameters<br />
as predictors of countershock success in humans. Chest<br />
1997; 111:584-9.<br />
65. Strohmenger HU, Eftestol T, Sunde K, et al. The predictive value<br />
of ventricular fibrillation electrocardiogram signal frequency<br />
and amplitude variables in patients with out-of-hospital<br />
cardiac arrest. Anesth Analg 2001; 93:1428-33.<br />
66. Podbregar M, Kovacic M, Podbregar-Mars A, Brezocnik M.<br />
Predicting defibrillation success by 'genetic' programming in<br />
patients with out-of-hospital cardiac arrest. Resuscitation<br />
2003; 57:153-9.<br />
67. Menegazzi JJ, Callaway CW, Sherman LD, et al. Ventricular fibrillation<br />
scaling exponent can guide timing of defibrillation and<br />
other therapies. Circulation 2004; 109:926-31.<br />
68. Povoas HP, Weil MH, Tang W, Bisera J, Klouche K, Barbatsis A.<br />
Predicting the success of defibrillation by electrocardiographic<br />
analysis. Resuscitation 2002; 53:77- 82.<br />
69. Noc M, Weil MH, Tang W, Sun S, Pernat A, Bisera J. Electrocardiographic<br />
prediction of the success of cardiac resuscitation.<br />
Crit Care Med 1999; 27:708-14.<br />
70. Strohmenger HU, Lindner KH, Keller A, Lindner IM, Pfenninger<br />
EG. Spectral analysis of ventricular fibrillation and closedchest<br />
cardiopulmonary resuscitation. Resuscitation 1996;<br />
33:155-61.<br />
71. Noc M, Weil MH, Gazmuri RJ, Sun S, Biscera J, Tang W. Ventricular<br />
fibrillation voltage as a monitor of the effectiveness of<br />
cardiopulmonary resuscitation. J Lab Clin Med 1994; 124:421-<br />
6.<br />
72. Lightfoot CB, Nremt P, Callaway CW, et al. Dynamic nature of<br />
electrocardiographic waveform predicts rescue shock outcome<br />
in porcine ventricular fibrillation. Ann Emerg Med 2003;<br />
42:230-41.<br />
73. Marn-Pernat A, Weil MH, Tang W, Pernat A, Bisera J. Optimizing<br />
timing of ventricular defibrillation. Crit Care Med 2001;<br />
29:2360-5.<br />
74. Hamprecht FA, Achleitner U, Krismer AC, et al. Fibrillation power,<br />
an alternative method of ECG spectral analysis for prediction<br />
of countershock success in a porcine model of ventricular<br />
fibrillation. Resuscitation 2001; 50:287-96.<br />
75. Amann A, Achleitner U, Antretter H, et al. Analysing ventricular<br />
fibrillation ECGsignals and predicting defibrillation success<br />
during cardiopulmonary resuscitation employing N(alpha)-histograms.<br />
Resuscitation 2001; 50:77-85.<br />
76. Brown CG, Griffith RF, Van Ligten P, et al. Median frequency--<br />
a new parameter for predicting defibrillation success rate. Ann<br />
Emerg Med 1991; 20:787-9.<br />
77. Amann A, Rheinberger K, Achleitner U, et al. The prediction of<br />
defibrillation outcome using a new combination of mean frequency<br />
and amplitude in porcine models of cardiac arrest.<br />
Anesth Analg 2002; 95:716-22.<br />
78. Cobb LA, Fahrenbruch CE, Walsh TR, et al. Influence of cardiopulmonary<br />
resuscitation prior to defibrillation in patients with<br />
out-of-hospital ventricular fibrillation. JAMA 1999; 281:1182-<br />
8.<br />
79. Wik L, Hansen TB, Fylling F, et al. Delaying defibrillation to give<br />
basic cardiopulmonary resuscitation to patients with out-ofhospital<br />
ventricular fibrillation: a randomized trial. JAMA 2003;<br />
289:1389-95.<br />
80. Jacobs IG, Finn JC, Oxer HF, Jelinek GA. CPR before defibrillation<br />
in out-of-hospital cardiac arrest: a randomized trial. Emerg<br />
Med Australas 2005; 17:39-45.<br />
81. Berg RA, Hilwig RW, Kern KB, Ewy GA. Precountershock cardiopulmonary<br />
resuscitation improves ventricular fibrillation<br />
median frequency and myocardial readiness for successful defibrillation<br />
from prolonged ventricular fibrillation: a randomized,<br />
controlled swine study. Ann Emerg Med 2002; 40:563-<br />
70.<br />
82. Berg RA, Hilwig RW, Ewy GA, Kern KB. Precountershock cardiopulmonary<br />
resuscitation improves initial response to defibrillation<br />
from prolonged ventricular fibrillation: a randomized,<br />
controlled swine study. Crit Care Med 2004; 32:1352-7.<br />
83. Kolarova J, Ayoub IM, Yi Z, Gazmuri RJ. Optimal timing for<br />
electrical defibrillation after prolonged untreated ventricular<br />
fibrillation. Crit Care Med 2003; 31:2022-8.<br />
84. Berg RA, Sanders AB, Kern KB, et al. Adverse hemodynamic<br />
effects of interrupting chest compressions for rescue breathing<br />
during cardiopulmonary resuscitation for ventricular fibrillation<br />
cardiac arrest. Circulation 2001; 104:2465-70.<br />
85. Kern KB, Hilwig RW, Berg RA, Sanders AB, Ewy GA. Importance<br />
of continuous chest compressions during cardiopulmonary
S36<br />
C.D. Deakin ve ark.<br />
resuscitation: improved outcome during a simulated single<br />
lay-rescuer scenario. Circulation 2002; 105:645-9.<br />
86. Yu T, Weil MH, Tang W, et al. Adverse outcomes of interrupted<br />
precordial compression during automated defibrillation.<br />
Circulation 2002; 106:368-72.<br />
87. Eftestol T, Sunde K, Steen PA. Effects of interrupting precordial<br />
compressions on the calculated probability of defibrillation<br />
success during out-of-hospital cardiac arrest. Circulation 2002;<br />
105:2270-3.<br />
88. Valenzuela TD, Kern KB, Clark LL, et al. Interruptions of chest<br />
compressions during emergency medical systems resuscitation.<br />
Circulation 2005; 112:1259-65.<br />
89. van Alem AP, Sanou BT, Koster RW. Interruption of cardiopulmonary<br />
resuscitation with the use of the automated external<br />
defibrillator in out-of-hospital cardiac arrest. Ann Emerg Med<br />
2003; 42:449-57.<br />
90. Bain AC, Swerdlow CD, Love CJ, et al. Multicenter study of<br />
principles-based waveforms for external defibrillation. Ann<br />
Emerg Med 2001; 37:5-12.<br />
91. Poole JE, White RD, Kanz KG, et al. Low-energy impedancecompensating<br />
biphasic waveforms terminate ventricular fibrillation<br />
at high rates in victims of out-of-hospital cardiac arrest.<br />
LIFE Investigators. J Cardiovasc Electrophysiol 1997; 8:1373-<br />
85.<br />
92. Schneider T, Martens PR, Paschen H, et al. Multicenter, randomized,<br />
controlled trial of 150-J biphasic shocks compared with<br />
200- to 360-J monophasic shocks in the resuscitation of outof-hospital<br />
cardiac arrest victims. Optimized Response to Cardiac<br />
Arrest (ORCA) Investigators. Circulation 2000; 102:1780-<br />
7.<br />
93. Rea TD, Shah S, Kudenchuk PJ, Copass MK, Cobb LA. Automated<br />
external defibrillators: to what extent does the algorithm<br />
delay CPR? Ann Emerg Med 2005; 46:132-41.<br />
94. Hess EP, White RD. Ventricular fibrillation is not provoked by<br />
chest compression during post-shock organized rhythms in<br />
out-of-hospital cardiac arrest. Resuscitation 2005; 66:7-11.<br />
95. Joglar JA, Kessler DJ, Welch PJ, et al. Effects of repeated electrical<br />
defibrillations on cardiac troponin I levels. Am J Cardiol<br />
1999; 83:270-2, A6.<br />
96. van Alem AP, Chapman FW, Lank P, Hart AA, Koster RW. A<br />
prospective, randomised and blinded comparison of first<br />
shock success of monophasic and biphasic waveforms in outof-hospital<br />
cardiac arrest. Resuscitation 2003; 58:17-24.<br />
97. Carpenter J, Rea TD, Murray JA, Kudenchuk PJ, Eisenberg MS.<br />
Defibrillation waveform and post-shock rhythm in out-of-hospital<br />
ventricular fibrillation cardiac arrest. Resuscitation 2003;<br />
59:189-96.<br />
98. Morrison LJ, Dorian P, Long J, et al. Out-of-hospital cardiac arrest<br />
rectilinear biphasic to monophasic damped sine defibrillation<br />
waveforms with advanced life support intervention trial<br />
(ORBIT). Resuscitation 2005; 66:149-57.<br />
99. Kerber RE, Martins JB, Kienzle MG, et al. Energy, current, and<br />
success in defibrillation and cardioversion: clinical studies<br />
using an automated impedance-based method of energy adjustment.<br />
Circulation 1988; 77:1038-46.<br />
100. Koster RW, Dorian P, Chapman FW, Schmitt PW, O'Grady SG,<br />
Walker RG. A randomized trial comparing monophasic and<br />
biphasic waveform shocks for external cardioversion of atrial<br />
fibrillation. Am Heart J 2004; 147:e20.<br />
101. Martens PR, Russell JK, Wolcke B, et al. Optimal Response to<br />
Cardiac Arrest study: defibrillation waveform effects. Resuscitation<br />
2001; 49:233-43.<br />
102. Weaver WD, Cobb LA, Copass MK, Hallstrom AP. Ventricular<br />
defibrillation: a comparative trial using 175-J and 320-J shocks.<br />
N Engl J Med 1982; 307:1101-6.<br />
103. Tang W, Weil MH, Sun S, et al. The effects of biphasic and conventional<br />
monophasic defibrillation on postresuscitation myocardial<br />
function. J Am Coll Cardiol 1999; 34:815-22.<br />
104. Gliner BE, Jorgenson DB, Poole JE, et al. Treatment of out-ofhospital<br />
cardiac arrest with a low-energy impedance-compensating<br />
biphasic waveform automatic external defibrillator. The<br />
LIFE Investigators. Biomed Instrum Technol 1998; 32:631-44.<br />
105. White RD, Blackwell TH, Russell JK, Snyder DE, Jorgenson DB.<br />
Transthoracic impedance does not affect defibrillation, resuscitation<br />
or survival in patients with outof- hospital cardiac arrest<br />
treated with a non-escalating biphasic waveform defibrillator.<br />
Resuscitation 2005; 64:63-9.<br />
106. Kuisma M, Suominen P, Korpela R. Paediatric out-of-hospital<br />
cardiac arrests: epidemiology and outcome. Resuscitation<br />
1995; 30:141-50.<br />
107. Sirbaugh PE, Pepe PE, Shook JE, et al. A prospective, population-based<br />
study of the demographics, epidemiology, management,<br />
and outcome of out-of-hospital pediatric cardiopulmonary<br />
arrest. Ann Emerg Med 1999; 33:174-84.<br />
108. Hickey RW, Cohen DM, Strausbaugh S, Dietrich AM. Pediatric<br />
patients requiring CPR in the prehospital setting. Ann Emerg<br />
Med 1995; 25:495-501.<br />
109. Appleton GO, Cummins RO, Larson MP, Graves JR. CPR and<br />
the single rescuer: at what age should you "call first" rather<br />
than "call fast"? Ann Emerg Med 1995; 25:492-4.<br />
110. Ronco R, King W, Donley DK, Tilden SJ. Outcome and cost at<br />
a children's hospital following resuscitation for out-of-hospital<br />
cardiopulmonary arrest. Arch Pediatr Adolesc Med 1995;<br />
149:210-4.<br />
111. Losek JD, Hennes H, Glaeser P, Hendley G, Nelson DB. Prehospital<br />
care of the pulseless, nonbreathing pediatric patient. Am<br />
J Emerg Med 1987; 5:370-4.<br />
112. Mogayzel C, Quan L, Graves JR, Tiedeman D, Fahrenbruch C,<br />
Herndon P. Out-ofhospital ventricular fibrillation in children<br />
and adolescents: causes and outcomes. Ann Emerg Med<br />
1995; 25:484-91.<br />
113. Safranek DJ, Eisenberg MS, Larsen MP. The epidemiology of<br />
cardiac arrest in young adults. Ann Emerg Med 1992;<br />
21:1102-6.<br />
114. Berg RA, Chapman FW, Berg MD, et al. Attenuated adult biphasic<br />
shocks compared with weight-based monophasic shocks<br />
in a swine model of prolonged pediatric ventricular fibrillation.<br />
Resuscitation 2004; 61:189-97.<br />
115. Tang W, Weil MH, Jorgenson D, et al. Fixed-energy biphasic<br />
waveform defibrillation in a pediatric model of cardiac arrest<br />
and resuscitation. Crit Care Med 2002; 30:2736-41.<br />
116. Clark CB, Zhang Y, Davies LR, Karlsson G, Kerber RE. Pediatric<br />
transthoracic defibrillation: biphasic versus monophasic waveforms<br />
in an experimental model. Resuscitation 2001; 51:159-<br />
63.<br />
117. Gurnett CA, Atkins DL. Successful use of a biphasic waveform<br />
automated external defibrillator in a high-risk child. Am J Cardiol<br />
2000; 86:1051-3.<br />
118. Atkins DL, Jorgenson DB. Attenuated pediatric electrode pads<br />
for automated external defibrillator use in children. Resuscitation<br />
2005; 66:31-7.<br />
119. Gutgesell HP, Tacker WA, Geddes LA, Davis S, Lie JT, McNamara<br />
DG. Energy dose for ventricular defibrillation of children.<br />
Pediatrics 1976; 58:898-901.<br />
120. Cummins RO, Austin D, Jr. The frequency of 'occult' ventricular<br />
fibrillation masquerading as a flat line in prehospital cardiac arrest.<br />
Ann Emerg Med 1988; 17:813-7.<br />
121. Losek JD, Hennes H, Glaeser PW, Smith DS, Hendley G. Prehospital<br />
countershock treatment of pediatric asystole. Am J<br />
Emerg Med 1989; 7:571-5.<br />
122. Martin DR, Gavin T, Bianco J, et al. Initial countershock in the<br />
treatment of asystole. Resuscitation 1993; 26:63-8.<br />
123. Kohl P, King AM, Boulin C. Antiarrhythmic effects of acute<br />
mechanical stiumulation. In: Kohl P, Sachs F, Franz MR, eds.<br />
Cardiac mechano-electric feedback and arrhythmias: form pipette<br />
to patient. Philadelphia: Elsevier Saunders; 2005: 304-<br />
14.<br />
124. Befeler B. Mechanical Stimulation of The Heart; Its Therapeutic<br />
Value in Tachyarrhythmias. Chest 1978; 73:832-8.<br />
125. Volkmann HK, A.; Kühnert, H.; Paliege, R.; Dannberg, G.; Sie-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S37<br />
gert, K. Terminierung von Kammertachykardien durch mechanische<br />
Herzstimulation mit Präkordialschlägen. ("Termination<br />
of Ventricular Tachycardias by Mechanical Cardiac Pacing by<br />
Means of Precordial Thumps."). Zeitschrift für Kardiologie<br />
1990; 79:717- 24.<br />
126. Caldwell G, Millar G, Quinn E. Simple mechanical methods for<br />
cardioversion: Defence of the precordial thump and cough<br />
version. British Medical Journal 1985; 291:627-30.<br />
127. Morgera T, Baldi N, Chersevani D, Medugno G, Camerini F.<br />
Chest thump and ventricular tachycardia. Pacing Clin Electrophysiol<br />
1979; 2:69-75.<br />
128. Rahner E, Zeh, E. Die Regularisierung von Kammertachykardien<br />
durch präkordialen Faustschlag. ("The Regularization of Ventricular<br />
Tachycardias by Precordial Thumping."). Medizinsche<br />
Welt 1978; 29:1659-63.<br />
129. Gertsch M, Hottinger S, Hess T. Serial chest thumps for the treatment<br />
of ventricular tachycardia in patients with coronary artery<br />
disease. Clin Cardiol 1992; 15:181-8.<br />
130. Krijne R. Rate Acceleration of Ventricular Tachycardia After a<br />
Precordial Chest Thump. The American Journal Of Cardiology<br />
1984; 53:964-5.<br />
131. Sclarovsky S, Kracoff OH, Agmon J. Acceleration of ventricular<br />
tachycardia induced by a chest thump. Chest 1981; 80:596-9.<br />
132. Yakaitis RW, Redding JS. Precordial thumping during cardiac<br />
resuscitation. Crit Care Med 1973; 1:22-6.<br />
133. Lown B. Electrical reversion of cardiac arrhythmias. Br Heart J<br />
1967; 29:469-89.<br />
134. Mittal S, Ayati S, Stein KM, et al. Transthoracic cardioversion<br />
of atrial fibrillation: comparison of rectilinear biphasic versus<br />
damped sine wave monophasic shocks. Circulation 2000;<br />
101:1282-7.<br />
135. Page RL, Kerber RE, Russell JK, et al. Biphasic versus monophasic<br />
shock waveform for conversion of atrial fibrillation: the<br />
results of an international randomized, doubleblind multicenter<br />
trial. J Am Coll Cardiol 2002; 39:1956-63.<br />
136. Joglar JA, Hamdan MH, Ramaswamy K, et al. Initial energy for<br />
elective external cardioversion of persistent atrial fibrillation.<br />
Am J Cardiol 2000; 86:348-50.<br />
137. Alatawi F, Gurevitz O, White R. Prospective, randomized comparison<br />
of two biphasic waveforms for the efficacy and safety<br />
of transthoracic biphasic cardioversion of atrial fibrillation. Heart<br />
Rhythm 2005; 2:382-7.<br />
138. Pinski SL, Sgarbossa EB, Ching E, Trohman RG. A comparison<br />
of 50-J versus 100-J shocks for direct-current cardioversion of<br />
atrial flutter. Am Heart J 1999; 137:439-42.<br />
139. Kerber RE, Kienzle MG, Olshansky B, et al. Ventricular tachycardia<br />
rate and morphology determine energy and current requirements<br />
for transthoracic cardioversion. Circulation 1992;<br />
85:158-63.<br />
140. Hedges JR, Syverud SA, Dalsey WC, Feero S, Easter R, Shultz<br />
B. Prehospital trial of emergency transcutaneous cardiac pacing.<br />
Circulation 1987; 76:1337-43.<br />
141. Barthell E, Troiano P, Olson D, Stueven HA, Hendley G. Prehospital<br />
external cardiac pacing: a prospective, controlled clinical<br />
trial. Ann Emerg Med 1988; 17:1221-6.<br />
142. Cummins RO, Graves JR, Larsen MP, et al. Out-of-hospital<br />
transcutaneous pacing by emergency medical technicians in<br />
patients with asystolic cardiac arrest. N Engl J Med 1993;<br />
328:1377-82.<br />
143. Ornato JP, Peberdy MA. The mystery of bradyasystole during<br />
cardiac arrest. Ann Emerg Med 1996; 27:576-87.<br />
144. Niemann JT, Adomian GE, Garner D, Rosborough JP. Endocardial<br />
and transcutaneous cardiac pacing, calcium chloride, and<br />
epinephrine in postcountershock asystole and bradycardias.<br />
Crit Care Med 1985; 13:699-704.<br />
145. Quan L, Graves JR, Kinder DR, Horan S, Cummins RO. Transcutaneous<br />
cardiac pacing in the treatment of out-of-hospital pediatric<br />
cardiac arrests. Ann Emerg Med 1992; 21:905-9.<br />
146. Dalsey WC, Syverud SA, Hedges JR. Emergency department<br />
use of transcutaneous pacing for cardiac arrests. Crit Care Med<br />
1985; 13:399-401.<br />
147. Knowlton AA, Falk RH. External cardiac pacing during in-hospital<br />
cardiac arrest. Am J Cardiol 1986; 57:1295-8.<br />
148. Ornato JP, Carveth WL, Windle JR. Pacemaker insertion for prehospital<br />
bradyasystolic cardiac arrest. Ann Emerg Med 1984;<br />
13:101-3.
Resuscitation (2005) 67S1, S39-S86<br />
RESUSCITATION<br />
www.elsevier.com/locate/resuscitation<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi<br />
2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
Bölüm 4. Eriflkin ileri yaflam deste¤i<br />
Jerry P. Nolan, Charles D. Deakin, Jasmeet Soar,<br />
Bernd W. Böttiger, Gary Smith<br />
4a. Hastane içinde geliflen kardiyak<br />
arrestin önlenmesi<br />
Sorun<br />
K›lavuzun bu yeni bölümü hastane içindeki kardiyak<br />
arrestin önlenmesinin önemini vurgulamaktad›r. Hastane<br />
içinde kardiyak arreste maruz kalan hastalar›n %<br />
20’den daha az› yaflay›p evine gidebilecektir. 1,2 Hayatta<br />
kalanlar›n ço¤unda, primer myokard iskemisinin<br />
neden oldu¤u ve monitorize edilmifl veya tan›k olunmufl<br />
VF nedeniyle arrest vard›r ve acil defibrilasyon uygulanm›flt›r.<br />
Serviste monitorizasyon uygulanmayan<br />
hastalardaki kardiyak arrest genellikle ani ve beklenmedik<br />
bir durum olmad›¤› gibi genellikle primer olarak<br />
kardiyak kökenli de de¤ildir. Bu hastalarda s›kl›kla personel<br />
taraf›ndan fark edilmeyen veya farkedildi¤i halde<br />
iyi tedavi edilmeyen, hipokemi ve hipotansiyona yol<br />
açan, yavafl ve progresif giden fizyolojik bozulmalar<br />
vard›r. 3,4 Bu gruptaki hastalarda altta yatan kardiyak<br />
arrest ritmi genellikle flok uygulamas›ndan yarar görmeyen<br />
bir ritimdir, bunlar›n hastaneden taburcu olup<br />
yaflama flanslar› çok azd›r. 1,5<br />
Kardiyak arrest geçiren veya Yo¤un Bak›m Ünitesine<br />
(YBÜ) yat›r›lmas› beklenmeyen hastalar›n kay›tlar›,<br />
s›kl›kla tan›nlanmam›fl veya tedavi edilmemifl solunum<br />
ve dolafl›m bozukluklar›na ait kan›tlar içerir. 3,4,6-8<br />
ACADEMIA çal›flmas› kardiyak arrestin % 79'unun,<br />
ölümlerin % 55'inin, beklenmedik YBÜ yat›fllar›n›n %<br />
54'ünün öndegelen durumlar oldu¤unu göstermifltir. 4<br />
Ciddi hastalara uygulanan erken ve etkili tedavi baz›<br />
kardiyak arrest, ölüm ve beklenmedik YBÜ yat›fllar›n›<br />
önleyebilir. Yanl›fl kardiyak arrest ça¤›r›s› yap›lan hastalar›n<br />
üçte biri daha sonra ölmektedir. 9<br />
Akut Bak›mda Yetersizliklerin<br />
Nedenleri<br />
S›kl›kla hasta bak›m›n›n temelini oluflturan bu yetersizlikler:<br />
Hastan›n havayolu ile ilgili anormalliklerinin tedavisinde<br />
yetersizlik, solunum ve dolafl›m, oksijen tedavisinin<br />
yanl›fl uygulanmas›, hastalar›n monitorize<br />
edilmemesi, deneyimli k›demli personelin bulunmamas›,<br />
zay›f iletiflim, tak›m çal›flmas›nda ve tedavi planlar›n›n<br />
kullan›m›nda yetersizliktir. 3,7 Çeflitli çal›flmalar<br />
akut bak›m s›ras›nda t›bbi ve hemflirelik bak›m›na ait<br />
bilgi ve beceri eksikli¤ini göstermifltir. Örne¤in, e¤itimi<br />
sürmekte olan doktorlar›n oksijen tedavisi, 10 s›v› ve<br />
elektrolit dengesi, 11 analjezi, 12 hasta onay›, 13 pulse<br />
oksimetri 14 ve ilaç dozlar› 15 hakk›nda bilgi eksikli¤i<br />
olabilir. T›p ö¤rencileri anormal solunum hareketlerini<br />
tan›yamayabilirler. 16 T›p e¤itimi, doktorlar› kariyerlerinin<br />
erken dönemine haz›rlama s›ras›nda, fizyoloji ve<br />
akut bak›m uygulamalar›yla ilgili önemli bilgileri ö¤retmede<br />
yetersiz kalmaktad›r. 17 K›demli t›p personelinin<br />
akut bak›mla ilgili e¤itim ve bilgisinin de daha iyi oldu-<br />
¤unu da söylemek zordur. 18,19 Çal›flanlar s›kl›kla akut<br />
bak›m sorunlar› ile u¤rafl›rken kendine güvenmemekte<br />
ve kritik hastay› de¤erlendirme s›ras›nda nadiren sistematik<br />
yaklaflmaktad›rlar. 20<br />
Kritik Hastay› Tan›ma<br />
Genelde altta yatan neden ne olursa olsun akut hasta-<br />
0300-9572/fi - see front matter ® 2005 European Resuscitation Council. All Rights Reserved. Published by Elsevier Ireland Ltd.<br />
doi:10.1016/j.resuscitation.2005.10.009
S40<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
l›kta klinik belirtiler benzerdir ve solunumsal, kardiyovaskuler<br />
ve nörolojik sistem yetersizliklerini yans›t›rlar.<br />
Serviste yatan hastalarda fizloyojik bozukluklar yayg›n<br />
olmakla birlikte, 21 hastalar›n önemli fizyolojik gözlemlerinin<br />
ölçüm ve kay›tlar› arzu edilenden daha seyrek<br />
olarak gerçekleflmektedir. 3,4,8 Bu durum flafl›rt›c›d›r zira,<br />
anormal solunum say›s› ile kardiyorespiratuar arrest<br />
önceden tahmin edilebilir. 22 Kritik hastal›klar› erken<br />
devrede belirlemeye yard›mc› olmak için birçok hastane<br />
Erken Uyar› Skoru (EUS) veya “ça¤›rma kriterleri”<br />
kullanmaktad›r. 23-25 Erken uyar› skorlama sistemleri,<br />
üzerinde kabaca uzlafl›lm›fl “normal” aral›ktan sapma<br />
temeline dayanan rutin vital bulgu ölçümlerinden oluflmaktad›r.<br />
23-25 Bir veya daha fazla vital bulgunun gözlenmesi<br />
ile ortaya konulan a¤›rl›kl› skor veya total erken<br />
uyar› skoru, hemflirelere vital bulgular› daha s›k<br />
monitorize etmesi veya hastaya klinikteki sorumlu hekimler<br />
ile yo¤un bak›mdaki t›bbi destek ekiplerini ça-<br />
¤›rmas› gerekti¤ini düflündürmek için kullan›labilir. Alternatif<br />
olarak; “ça¤›rma kriterleri” içeren sistemler rutin<br />
gözlemlere dayan›r ve bir veya daha fazla de¤iflkende<br />
afl›r› anormal bir de¤ere ulafl›ld›¤›nda yan›t verilmesini<br />
h›zland›r›rlar. 23,26 Bir sistemin ötekine üstün oldu-<br />
¤unu gösteren veri yoktur, fakat fizyolojik de¤ifliklikleri<br />
izleyebilen ve olas› fizyolojik kollaps yönünden uyaran<br />
EUS'nin kullan›lmas›, sadece fizyolojik ola¤and›fl›<br />
düzeylerde bozukluk oldu¤unda uyaran “ça¤›rma kriterleri”<br />
yaklafl›m›na tercih edilebilir.<br />
A¤›rlaflan hastalar›n erken dönemde saptanmas›nda<br />
EUS veya “ça¤›rma kriterleri” sistemlerinin kullan›-<br />
m›n›n bir mant›¤› vard›r. Fakat bunlar›n duyarl›l›¤›, özgünlü¤ü<br />
ve klinik sonuçlar› tahmin etmedeki do¤ruluklar›<br />
henüz saptanmam›flt›r. 27,28 Baz› çal›flmalar nab›z,<br />
kan bas›nc›, solunum say›s› ve bilinç düzeyinin ortaya<br />
ç›kacak kritik sorunlar› gösterebilecek iflaretler oldu¤unu<br />
ortaya koymufltur. 22,23,29 Bu bulgular›n hastalar›n<br />
durumlar›n› önceden tahmin etmek için yararl› olup olmad›¤›<br />
tart›flmal›d›r, zira serviste yatan hastalarda tüm<br />
vital bulgular devaml› olarak kaydedilmemekte veya<br />
kaydedilememektedir. Çeflitli çal›flmalarda vital bulgular›n<br />
yetersiz ve uzun aral›klarla kaydedildi¤i gösterilmifltir.<br />
3,4,8,30 Fizyolojik sistemlerin kullan›lmas› vital<br />
bulgular›n monitorize edilme s›kl›¤›n› art›rabilir 31 ancak<br />
hastaneye yatan hastalarda yayg›n bir flekilde monitorizasyon<br />
uygulanmad›kça, bu sistemler klinik sonucun<br />
tahmininde yararl› olamazlar. T›bbi ekip hastan›n fizyolojisinin<br />
bozuldu¤u konusunda uyar›lsa bile hastaya<br />
müdahale etmede veya daha üst düzey t›bbi bak›m<br />
sa¤lanan bölüme gönderilmede s›kl›kla gecikilmektedir.<br />
3,4,7 Fizyolojik bozukluklar› temel alan uyar› skorlar›n›n<br />
kullan›m› çekici olmakla birlikte ekibin deneyimi<br />
ve uzmanl›¤›n› temel alan daha subjektif yaklafl›mlar da<br />
etkili olabilir. 32<br />
Kritik Hastal›klara Yaklafl›m<br />
Kardiyak arreste geleneksel yaklafl›m, hastane personelinin<br />
(kardiyak arrest ekibi)'nin hastada kardiyak arrest<br />
olufltuktan sonra müdahalesidir. Kardiyak arrest<br />
ekibi, ekip kurulmadan önceki koflullarla k›yasland›¤›nda<br />
kardiyak arrest sonras›nda hayatta kalmay› art›rmaktad›r.<br />
33 Bununla birlikte kardiyak arrest ekibinin rolü<br />
sorgulanmaktad›r. Bir çal›flmada yaln›z kardiyak arrest<br />
ekibi gelmeden önce spontan dolafl›m› geri dönen hastalar<br />
hastaneden taburcu edilmifllerdir. 34 Hastane içinde<br />
geliflen kardiyak arrest sonras›nda zay›f hayatta kalma<br />
olas›l›¤› ile birlikte ele al›nd›¤›nda, bu durum kardiyak<br />
arresti önlemede kritik hastan›n erken tan› ve tedavisinin<br />
önemini vurgulamaktad›r. Oysa, 'Kardiyak arrest<br />
ekibi' terimi ekibin yaln›z kardiyak arrest olufltuktan<br />
sonra ça¤›r›laca¤›n› ima etmektedir.<br />
Baz› hastanelerde kardiyak arrest ekibinin yerini,<br />
yaln›zca kardiyak arrest halindeki hastaya de¤il ayn› zamanda<br />
akut fizyoljik de¤ifliklikler gösteren hastalara da<br />
müdahale eden Acil T›p Ekibi (ATE) alm›flt›r. 26 ATE, genellikle<br />
yo¤un bak›m ve genel t›ptaki t›bbi personel ve<br />
hemflirelerden oluflmaktad›r ve belirli ça¤›rma kriterlerine<br />
yan›t verir. Sa¤l›k ekibinden herhangi birisi ATE<br />
ça¤r›s› yapabilir. ATE'in erken müdahelesi kardiyak arrest,<br />
ölüm ve yo¤un bak›ma beklenmedik yat›fllar› azaltabilir.<br />
35,36 ATE t›bbi hatalar› belirlemede, tedavideki<br />
k›s›tlamalar› önlemede ve serviste yatan hastalarda<br />
postoperatif ölümleri azaltmada yararl› olabilir. 37,38<br />
ATE'in giriflimleri s›kl›kla oksijen tedavisi ve intravenöz<br />
s›v› tedavisine bafllama gibi temel görevleri kapsar. 39<br />
ATE'in aktivasyonu ile ilgili olarak gece-gündüz farkl›-<br />
l›klar› tan›mlanm›flt›r. Bu durum t›bbi acilleri tan›yan ve<br />
müdahale eden sistemlerin 24 saatlik bir süreçte ayn›<br />
flekilde çal›flamayabilece¤ini düflündürmektedir. 40<br />
ATE'nin hastalar›n hayatta kalmas› üzerindeki etkilerini<br />
ortaya koymak zordur. fiimdiye kadar birçok çal›flman›n<br />
bulgular›, çal›flma plan›n›n zay›f olmas› nedeniyle<br />
elefltirilmifltir. Yak›n zamanda ATE sistemini konu alan,<br />
iyi dizayn edilmifl, grup-randomizasyonlu kontrollü bir<br />
çal›flmada, ATE oluflturulmas›n›n ekibin ça¤r›lma s›kl›-<br />
¤›n› art›rd›¤›n› ortaya koymufltur. Bununla beraber kardiyak<br />
arrest, beklenmedik ölüm, veya planlanmam›fl<br />
YB yat›fllar› s›kl›¤›nda azalma oldu¤u gösterilmemifltir.<br />
41<br />
‹ngiltere'de bireysel olarak veya tak›m halinde hemflirelerin<br />
oluflturdu¤u ve yo¤un bak›m t›bbi yard›m ekibi<br />
olarak adland›r›lan, preemptif servis bak›m sistemi,<br />
gelifltirilmifltir. 42 T›bbi yard›m servisinin tek hemflireden<br />
haftada 7 gün 24 saat çal›flan profesyonel ekip hizmetine<br />
kadar de¤iflen oranda birçok hizmet flekli vard›r.<br />
T›bbi yard›m ekibi veya sistemi servislerdeki ölüm<br />
ile sonuçlanan, postoperatif istenmeyen olaylar›, yo-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S41<br />
¤un bak›ma ilk ve tekrar yat›fllar› azaltabilir ve sa¤kal›-<br />
m› art›rabilir. 43-45<br />
Servisteki hastalar›n bak›m›n› iyilefltirmeye ve fizyolojik<br />
bozukluklar nedeniyle kardiyak arresti önlemeye<br />
yönelik di¤er yaklafl›mlar aras›nda; erken fizyolojik monitörizasyon,<br />
yeni hastaneye yat›fl kurallar›, acil serviste<br />
(AS) klinik giriflimlerin gerçeklefltirilmesi ve yeni acil<br />
hekimlerinin atanmas› yer almaktad›r. Bu modellerin<br />
ço¤u hastay› ilk kabul eden ekibin resüsitasyon konusunda<br />
uzman olmas›n› destekler giriflimlerdir. 46 Bütün<br />
acil baflvurular için, t›bbi ve cerrahi de¤erlendirme üniteleri,<br />
hasta için gerekli olan bak›m flartlar› belirleninceye<br />
kadar tek bir merkez gibi davran›rlar. Hastalar 72<br />
saate kadar monitörize olarak gözlenmektedirler ve<br />
genellikle k›demli t›bbi personele, tan› yöntemlerine ve<br />
acil tedaviye h›zla ulafl›labilmektedir. 47 Tek yer konumu<br />
geleneksel sistemdeki hasta ve personelin hastane<br />
içindeki da¤›n›k konumuna karfl›l›k; nöbetçi hekim,<br />
hemflire, fizyoterapist için her zaman haz›r olacaklar›<br />
merkezi sa¤lar.<br />
Birçok akut hasta hastaneye acil servis arac›l›¤›yla<br />
baflvurur ve ço¤unun h›zl› bir flekilde YB giriflimlerine<br />
gereksinimi vard›r. Acil servisde erken amaca yönelik<br />
tedavi fizyolojik bozulmalar› tersine çevirir ve hayatta<br />
kal›m› artt›r›r görünmektedir. 48<br />
Hastan›n uygun yere yerlefltirilmesi<br />
‹deal olarak hastal›¤› en a¤›r olan kifli en iyi gözlem, üst<br />
düzey organ deste¤i ve hemflire bak›m› olan yere yat›-<br />
r›lmal›d›r. Bu s›kl›kla gerçeklefltirilmektedir fakat baz›<br />
hastalar uygun olmayan yerlere al›n›rlar. 49 Uluslararas›<br />
organizasyonlar bak›m düzeyi tan›mlamalar›n› yapm›fl<br />
ve Yo¤un Bak›m Üniteleri (YBÜ) ile Yak›n Gözlem Ünitelerinde<br />
(YGÜ) (high dependency unit = HDU) kabul<br />
edilme ve taburcu olma kriterlerini belirlemifltir. 50,51<br />
Personel düzeyleri<br />
Hastane personeli gece ve haftasonlar›nda en az say›-<br />
dad›r. Bu durum hasta monitorizasyonunu, tedaviler ve<br />
sonuçlar›n› etkileyebilir. Servislere saat 17:00 den sonra<br />
52 veya haftasonu 53 kabul edilme oran› ile mortalitenin<br />
artmas› iliflkilidir. Gece YBÜ'den servislere al›nan<br />
hastalarda gündüz al›nanlara ve yak›n gözlem ünitelerine<br />
al›nanlara göre hastane içi ölüm riski artm›flt›r. 54<br />
Bir araflt›rmada hemflire say›s›n›n art›r›lmas›n›n; pnömoni,<br />
flok ve ölüm oran›n› oldu¤u kadar kardiyak arrest<br />
oran›n› da azaltt›¤› gösterilmifltir. 55<br />
Resusitasyon Kararlar›<br />
Hasta afla¤›daki durumda oldu¤unda 'resüsitasyon uygulamay›n'<br />
(do not attempt resuscitation - DNAR) karar›<br />
düflünülmelidir;<br />
• hasta CPR yap›lmas›n› istemiyorsa<br />
• CPR yap›lsa da kardiyak arrest sonras› yaflam beklentisi<br />
yoksa.<br />
Hastane personeli s›kl›kla resüsitasyonun uygunlu-<br />
¤u karar›nda yetersiz kal›r ve bofluna resüsitasyon giriflimi<br />
yayg›nd›r. 37 Yüksek olas›l›kla kardiyak arrest veya<br />
ölüm geliflece¤ine dair aç›k kan›tlar olsa bile servis personeli<br />
nadiren hastan›n resüsitasyon durumu hakk›nda<br />
karar verir. 4 Birçok Avrupa ülkesinin DNAR karar›na ait<br />
resmi politikas› yoktur ve bu kararla ilgili hastalara uygulanacak<br />
olan konsültasyon prati¤i de de¤iflkendir. 56<br />
Bilgi, e¤itim düzeyi ve DNAR karar›n› verme konusundaki<br />
geliflmeler hasta bak›m›n›n iyileflmesini ve bofla<br />
CPR giriflimlerini önleyecektir (bak›n›z Bölüm 8).<br />
Hastanede geliflen kardiyak arresti<br />
önleme k›lavuzu<br />
Afla¤›daki stratejiler hastane içinde geliflen kardiyak arrestleri<br />
önleyebilir.<br />
1. Kritik veya klinik bozulma riski olan hastalar için uygun<br />
alanda, hastan›n hastal›k düzeyine uygunluk<br />
sa¤layacak flekilde bak›m sa¤lay›n›z.<br />
2. Kritik hastalar düzenli gözlem gerektirir: hastal›¤›n<br />
fliddetine veya hastan›n klinik durumunun bozulmas›<br />
ve kardiyopulmoner arrest olas›l›¤›na göre<br />
gözlem tipini ve s›kl›¤›n› belirleyiniz. S›kl›kla yaln›z<br />
temel vital bulgular›n izlenmesi (nab›z, kan bas›nc›,<br />
solunum say›s›) gereklidir.<br />
3. Kritik hastalar›n veya klinik durumu bozulanlar›n ve<br />
kardiyak arrest riski olan hastalar›n tan›nmas›nda Erken<br />
Uyar› Skorlama sistemini (EUS) kullan›n›z.<br />
4. Düzenli ölçümler ve EUS kay›tlar›n› içeren hasta kay›t<br />
sistemi kullan›n›z .<br />
5. EUS sistemlerine klinik olarak yan›t verilmesini sa¤layan<br />
spesifik ve aç›k bir politika oluflturunuz. Bu<br />
politika daha ileri hasta yönetimi ve hekim ile hemflirelerin<br />
özel sorumluluklar›na ait tavsiyeleri de içermelidir.<br />
6. Hastanenin, kritik hastal›klara yaklafl›m› aç›kça tan›mlanm›fl<br />
olmal›d›r. Bu yaklafl›m, klinik tetikleyici<br />
faktörler veya di¤er göstergeler taraf›ndan ortaya<br />
ç›kar›lan, akut klinik durumlara yan›t verecek nitelikte<br />
olan t›bbi destek servisi veya resüsitasyon ekibini<br />
(örne¤in: ATE) içerebilir. Bu servis günün 24 saati<br />
haz›r olmal›d›r.<br />
7. Kritik hastan›n tan›nmas›, izlenmesi ve tedavisi konusunda<br />
tüm klinik personeli e¤itilmelidir. Daha de-
S42<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
neyimli personelin gelmesi beklenirken hastan›n klinik<br />
idamesi konusunda önerilerde bulunulmal›d›r.<br />
8. Kardiyopulmoner arrestin beklenen bir durum oldu-<br />
¤u hastalar›, CPR'un uygun olmad›¤› ve CPR uygulanmas›n›<br />
istemeyen hastalar› belirleyiniz. Hastanelerin<br />
bütün klinik personeli taraf›ndan anlafl›lan, ulusal<br />
resüsitasyon k›lavuzuna dayal›, DNAR politikas›<br />
olmal›d›r.<br />
9. Uygun veri setleri kullanarak; kardiyak arrest, yalanc›<br />
arrest, beklenmedik ölüm ve beklenmedik yo¤un<br />
bak›m yat›fllar› hakk›nda eksiksiz bir denetim sa¤lay›n›z.<br />
Bu durumlara yol açan olaylar› ve bunlara verilen<br />
klinik yan›t› da denetleyiniz.<br />
4b. Hastane içinde resüsitasyon<br />
Hastane içinde geliflen kardiyak arrest sonras› temel<br />
yaflam deste¤i ve ileri yaflam deste¤i (‹YD) aras›ndaki<br />
bölünme gereksizdir; pratikte resüsitasyon sa¤duyu<br />
gerektiren devaml› bir süreçtir. Halk›n beklentisi klinik<br />
personelinin kardiyopulmoner resusitasyonu (CPR) üstlenebilece¤i<br />
yönündedir. Bütün hastane içi kardiyak arrestte<br />
sa¤lanmas› gerekenler:<br />
• kardiyak arrest h›zla tan›nmal›d›r<br />
• yard›m ça¤›rmak için standart bir telefon numaras›<br />
belirlenmelidir<br />
• hava yolu araçlar› kullan›larak, örn.cep maskesi, h›zla<br />
CPR'a bafllanmal›d›r, endikasyonu varsa 3 dakika<br />
içinde defibrilasyon uygulanmal›d›r.<br />
Hastane içinde geliflen kardiyak arrest sonras›ndaki<br />
uygun hareket plan› bir çok faktöre ba¤l›d›r. Bunlar:<br />
• lokalizasyon (klinik/klinik d›fl› alan, monitörize/monitörize<br />
olmayan hasta)<br />
• ilk müdahaleyi uygulayacak olanlar›n e¤itimi<br />
• ilk müdahaleyi uygulayacak olan kifli say›s›<br />
• mevcut ekipman<br />
• kardiyak arrest ve t›bbi aciller için hastanenin yan›t<br />
sistemi, (örne¤in: ATE) kardiyak arrest ekibi<br />
Konum<br />
Monitörize hastalarda geliflen arreste genellikle h›zl› tan›<br />
konur. Servis hastalar›nda bir klinik bozulma dönemi<br />
ve tan›k olunmam›fl arrest olabilir. 3,4,6-8 ‹deal olarak<br />
yüksek kardiyak arrest riski olan bütün hastalar h›zl› resüsitasyon<br />
uygulama olanaklar›n›n bulundu¤u monitörize<br />
bir alanda izlenmelidir.<br />
‹lk müdahaleyi uygulayacak olanlar›n<br />
e¤itimi<br />
Bütün sa¤l›k çal›flanlar› kardiyak arresti tan›yabilmeli,<br />
yard›m ça¤›rabilmeli ve CPR'a bafllayabilmelidir. Personel<br />
nas›l e¤itim ald›ysa o flekilde davranmal›d›r. Örne-<br />
¤in kritik hastalar›n bak›m›nda ve acil serviste görevli<br />
personel, normal klinik görevi s›ras›nda s›k olarak resüsitasyonda<br />
yer almayan personele göre daha ileri resüsitasyon<br />
becerisine sahip olacakt›r. Kardiyak arreste<br />
müdahale eden personelin, hava yolu, solunum ve dolafl›m›n<br />
idamesindeki becerileri de¤iflik düzeylerde olabilir.<br />
Kurtar›c›lar e¤itildikleri ve yetkili olduklar› becerileri<br />
üstlenmelidirler.<br />
‹lk müdahaleyi uygulayacak olanlar›n<br />
say›s›<br />
Ça¤r›ya yan›t veren kifli tekse yard›m gelmesini sa¤lamal›d›r.<br />
E¤er yan›nda baflka bir personel de varsa ayn›<br />
anda birçok hareket üstlenilebilir.<br />
Mevcut ekipman<br />
Bütün klinik alanlarda kardiyopulmoner arrest halindeki<br />
hastaya h›zl› resüsitasyon uygulamas›n› sa¤lamak<br />
için gerekli resüsitasyon ekipman›na ve ilaçlara h›zla<br />
ulafl›labilmelidir. ‹deal olarak CPR'da kullan›lan ekipman<br />
(defibrilatör dahil), ekipman ve ilaçlar›n yerleflimi hastane<br />
genelinde standardize edilmelidir. 57<br />
Resüsitasyon Ekibi<br />
Resüsitasyon ekibi yaln›zca kardiyak arrest tan›nd›¤›nda<br />
ça¤›r›lan geleneksel kardiyak arrest ekibi fleklinde<br />
olabilir. Alternatif olarak hastanelerin kardiyak arrest<br />
oluflmadan kardiyak arrest riski alt›ndaki hastay› tan›ma<br />
ve ekibi (örn.ATE) ça¤›rma stratejisi olabilir.<br />
35,36,39,41,58 ''Resusitasyon Ekibi'' terimi; hastanede<br />
nadiren ani olarak geliflen veya beklenmeyen kardiyak<br />
arrestlerde, ilk ça¤r›ya yan›t veren ekiplerin genifl bir<br />
tan›mlamas›d›r. Kardiyak arrest riski tafl›yan hastay› tan›madaki<br />
strateji, baz› hastalar›n arrestten korunmas›nda<br />
veya CPR'dan yarar görme olas›l›¤› bulunmayan<br />
hastalarda bofluna resüsitasyon uygulanmas›n›n önlenmesinde<br />
yarar sa¤layabilir.<br />
Hastanede kollaps halindeki hastaya<br />
acil yaklafl›m<br />
Hastane içinde geliflen kardiyak arreste ilk yaklafl›m algoritmi<br />
fiekil 4.1 de gösterilmifltir.<br />
• Personelin güvenli¤ini sa¤lay›n›z.<br />
• Hastan›n bilincini kontrol ediniz.<br />
• Sa¤l›k personeli klinikte kollaps halinde veya kesin<br />
olarak bilinci kapal› bir hastay› gördü¤ünde ilk önce<br />
yüksek sesle yard›m ça¤›rmal› sonra hastan›n yan›t<br />
verip vermedi¤ini de¤erlendirmelidir. Hasta omuz-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S43<br />
Hastanede<br />
Kardiyak<br />
Arrest<br />
Kollabe olan / Kötüleflen Hasta<br />
Yard›m Ça¤›r ve Hastay› De¤erlendir<br />
Hay›r<br />
Yaflam Belirtisi?<br />
Evet<br />
Resüsitasyon Ekibini Ça¤›r<br />
CPR 30:2<br />
Oksijen ve hava yolu araçlar› ile<br />
Monitör ve Defibrilatörü ba¤lay›n<br />
Gerekliyse Defibrilasyon uygulay›n<br />
ABCDE'yi de¤erlendir<br />
Karar ver tedavi et<br />
Oksijen, monitörizasyon, ‹V eriflim<br />
Gerekiyorsa Resüsitasyon ekibini ça¤›r<br />
Hastay› Resüsitasyon ekibine devret<br />
Resüsitasyon Ekibi Geldi¤inde<br />
‹leri Yaflam Deste¤i<br />
fiekil 4.1. Hastane içinde oluflan kardiyak arrestlerin tedavi algoritmi.<br />
lar›ndan tutulup nazikçe sars›lmal› ve yüksek sesle<br />
''iyi misin?'' diye sorulmal›d›r.<br />
• Yan›n›zda baflka personel de varsa giriflimler ayn›<br />
anda gerçeklefltirilebilir.<br />
Yan›t veren hasta<br />
Acil t›bbi de¤erlendirme gereklidir. Bölgesel protokollere<br />
ba¤l› olarak resüsitasyon ekibi (örn.ATE) taraf›nda<br />
yap›labilir. Bu ekibi beklerken hastaya oksijen verilmeli,<br />
monitorizasyon sa¤lanmal› ve damaryolu aç›lmal›d›r.<br />
Yan›t vermeyen hasta<br />
Uygun s›ralama personelin e¤itimine ve solunum ve<br />
dolafl›m›n de¤erlendirilmesindeki deneyime ba¤l› olacakt›r.<br />
E¤itimli sa¤l›k personeli kardiyak arresti do¤rulamak<br />
için yeterli güvenilirlikte nab›z ve solunum de-<br />
¤erlendirmesi yapamayabilir. 16,59,60 Agonal solunum<br />
(aras›ra iç çekme, zorlu veya gürültülü solunum) kardiyak<br />
arrestin erken döneminde s›kt›r ve kardiyak arrest<br />
belirtisidir; yaflam veya dolafl›m belirtisi olarak alg›lanmamal›d›r.<br />
• Yard›m ça¤›r›n›z (henüz gelmediyse)<br />
Hastay› s›rtüstü çeviriniz ve hava yolunu aç›n›z<br />
• Bafl› geriye itip çeneyi öne do¤ru çekerek hava yolunu<br />
aç›n›z<br />
• A¤›z içine bak›n›z. Yabanc› cisim ve doku parças›<br />
görülebiliyorsa uygun flekilde parmaklarla, forsepsle<br />
veya aspiratörle uzaklaflt›rmaya çal›fl›n›z.<br />
• Boyunda bir yaralanmadan flüphe ediyorsan›z hava<br />
yolunu açmak için ''jaw thrust'' manevras›n› kullan›-<br />
n›z. Omurilik hasar› flüphesi olan hastaya müdahale<br />
edilirken, havayolunun aç›lmas› ve yeterli ventilasyon<br />
sa¤lanmas›n›n öncelikli oldu¤unu hat›rlay›n›z.<br />
fiayet bu manevra baflar›s›z oluyorsa, hava yolunu<br />
aç›k tutacak kadar bafl› geriye do¤ru hafifçe itiniz.<br />
Yeterli say›da kurtar›c› varsa bafl hareketini minimal<br />
düzeyde tutmak için ellerinizi kullanarak bafl, boyun<br />
ve gövdenin ayn› hizada tutularak stabilizasyonu<br />
sa¤lay›n›z.<br />
• Hava yolunu aç›k tutarak solunum durumunu de-<br />
¤erlendirmek için bak, dinle, hisset yöntemini uygulay›n›z.<br />
(aras›ra iç çekme, yavafl, zorlu ve gürültülü<br />
solunum normal de¤ildir):<br />
• Hastan›n gö¤üs hareketlerine bak›n›z,<br />
• A¤z›ndan solunum sesini dinleyiniz,<br />
• Nefesini yana¤›n›zda hissediniz,<br />
Normal soluyup solumad›¤›n› anlamak için bak,<br />
dinle, hisset yöntemini 10 saniyeden fazla<br />
uygulamay›n›z,<br />
• Dolafl›m belirtilerini kontrol ediniz:<br />
• Nab›z bulunmad›¤›ndan emin olmak zor olabilir.<br />
Hastada yaflam belirtileri yoksa (hareket, normal solunum<br />
veya öksürü¤ün olmamas›), daha deneyimli<br />
ekip gelinceye veya hasta yaflam belirtileri gösterinceye<br />
kadar CPR uygulay›n›z.<br />
• Bu klinik de¤erlendirmede deneyimli olan ekip, karotis<br />
nabz› ile birlikte di¤er yaflam belirtilerini de<br />
de¤erlendirmeli ancak 10 saniyeden fazla zaman
S44<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
harcamamal›d›r.<br />
• Hastada yaflam belirtileri yoksa veya bu konuda<br />
flüphe varsa derhal CPR'a bafllay›n›z. Kardiyak arrest<br />
tan›s›nda ve CPR'a bafllanmas›nda gecikme hayatta<br />
kalmay› kötü yönde etkiler, kaç›n›lmas› gereken bir<br />
durumdur.<br />
Nab›z veya yaflam belirtileri varsa acil t›bbi de¤erlendirme<br />
gereklidir.<br />
Bölgesel protokollere ba¤l› olarak, bu resüsitasyon<br />
ekibi taraf›ndan yap›labilir. Resüsitasyon ekibini beklerken<br />
oksijen veriniz, monitörize ediniz ve damaryolu aç›-<br />
n›z.<br />
Solunum yok fakat nab›z varsa (solunum arresti),<br />
hastaya solunum yapt›r›n›z ve her 10 solukta bir dolafl›m›<br />
kontrol ediniz.<br />
Hastane içinde CPR'a bafllama<br />
• Bir kifli CPR'a bafllarken di¤erleri resüsitasyon ekibini<br />
ça¤›r›r, resüsitasyon ekipman›n› ve defibrilatörü<br />
sa¤lar. Sadece bir kifli varsa hastay› b›rak›p yard›m<br />
ça¤›rmal›d›r.<br />
• Hastaya 30 gö¤üs kompresyonu ard›ndan iki solunum<br />
uygulay›n›z.<br />
• Gö¤üs kompresyonlar›n› uygun flekilde yapmak yorucudur;<br />
gö¤üs kompresyonu yapan kifliyi her iki<br />
dakikada bir de¤ifltiriniz.<br />
• Elde haz›r bulunan en uygun araçlarla hava yolu<br />
aç›kl›¤›n› sa¤lay›n›z ve akci¤erleri ventile ediniz.<br />
Orofaringeal tüp (oral airway) ve cep maskesi (pocket<br />
mask) genellikle kullan›ma haz›r bulundurulur.<br />
Alternatif olarak bölgesel politikaya ba¤l› olarak larenjeal<br />
maske (LM) ve balon-valf-maske sistemi<br />
kullan›n›z. Trakeal entübasyon sadece, bu konuda<br />
e¤itim alm›fl, yeterli deneyime sahip kifliler taraf›ndan<br />
uygulanmal›d›r.<br />
• 1 saniye süreyle inspirasyon uygulay›n›z ve gö¤üsün<br />
normal yükseklikte kalkmas›n› sa¤layacak kadar<br />
yeterli volüm veriniz. Mümkün olur olmaz oksijen<br />
veriniz.<br />
• Hasta entübe edildikten sonra, gö¤üs kompresyonlar›na<br />
aral›ks›z (defibrilasyon veya gerekti¤inde nab›z<br />
kontrolu d›fl›nda) dakikada 100 kez olacak flekilde<br />
devam ediniz ve akci¤erleri yaklafl›k dakikada<br />
10 kez olacak flekilde havaland›r›n›z. Hiperventilasyondan<br />
kaç›n›n›z.<br />
• Hava yolu ve solunum ekipman› yoksa a¤›zdan a¤›-<br />
za solunum yapt›r›n›z. A¤›zdan a¤›za temastan kaç›n›lacak<br />
klinik nedenler varsa veya bunu yapmay›<br />
istemiyorsan›z, veya yapam›yorsan›z; yard›m ve hava<br />
yolu araçlar› gelinceye kadar gö¤üs kompresyonlar›n›<br />
yap›n›z.<br />
• Defibrilatör geldi¤inde elektrodlar› yerlefltiriniz ve<br />
ritmi analiz ediniz. Kendili¤inden yap›flan defibrilasyon<br />
pedleri varsa kompresyonlara ara vermeden<br />
bunlar› kullan›n›z. Ritmi de¤erlendirmek için k›saca<br />
duraklay›n›z. Endikasyonu varsa manuel veya otomatik<br />
eksternal defibrilasyon (OED) uygulay›n›z.<br />
• Defibrilasyon girifliminden hemen sonra gö¤üs<br />
kompresyonlar›na yeniden bafllay›n›z. Gö¤üs kompresyonlar›na<br />
minimal ara veriniz.<br />
• Resüsitasyon ekibi gelinceye veya hasta yaflam belirtileri<br />
gösterinceye kadar resüsitasyona devam<br />
ediniz. OED kullan›yorsan›z sesli uyar›lar› takip ediniz.<br />
Manuel defibrilatör kullan›yorsan›z ileri yaflam<br />
deste¤i algoritmini uygulay›n›z (bölüm 4c).<br />
• Resüsitasyon devam ederken yeterli personel varsa<br />
resüsitasyon ekibinin kullanmas› muhtemel olan intravenöz<br />
kanülleri ve ilaçlar› (örn. adrenalin) haz›rlay›n›z.<br />
• Hastay› resüsitasyon ekibinin liderine devredecek<br />
olan bir kifliyi sorumlu olark belirleyiniz. Hastan›n<br />
kay›tlar›n› tutunuz.<br />
• Hastane içindeki CPR s›ras›nda uygulanan gö¤üs<br />
kompresyonlar›n›n kalitesi s›kl›kla optimal de¤ildir.<br />
61,62 Ekip lideri CPR'un kalitesini gözlemeli ve<br />
kalite düflükse CPR yapanlar› de¤ifltirmelidir. Gö¤üs<br />
kompresyonu yapan kifli 2 dakikada bir de¤ifltirilmelidir.<br />
Monitörize ve tan›k olunmufl kardiyak<br />
arrest<br />
Hastada monitörize ve tan›k olunmufl kardiyak arrest<br />
mevcutsa afla¤›daki flekilde hareket ediniz;<br />
• Kardiyak arrest tan›s›n› do¤rulay›n›z ve yard›m ça¤›-<br />
r›n›z.<br />
• Ritm VF/VT ise ve defibrilatör hemen haz›r olamayacaksa<br />
prekordiyal darbe (precordial thump) uygulamay›<br />
düflününüz.<br />
• Bafllang›çtaki ritim VF/VT ise ve defibrilatör hemen<br />
ulafl›rsa önce flok uygulay›n›z. Yap›flan elektrotlar›<br />
veya manuel elektrodlar› kullanarak “h›zla ritme<br />
bakmak”, EKG elektrotlar›n› uygulamaktan daha çabuk<br />
ritim de¤erlendirmesi sa¤layacakt›r. 63<br />
Profesyonel Sa¤l›k Çal›flanlar›n›n E¤itimi<br />
Acil Yaflam Deste¤i (Immediate Life Support) kurslar›<br />
sa¤l›k çal›flanlar›n› resüsitasyona bafllamak ve defibrilasyon<br />
uygulanmas› için gerekli becerileri kazanmak<br />
için ve ayr›ca “Kardiyak Arrest Ekibi”nin üyesi olmak<br />
üzere e¤itir (bak›n›z bölüm 9). 64 ‹leri Yaflam Deste¤i<br />
(‹YD) Kurslar› resüsitasyon ekibini yönetmek için gerekli<br />
becerileri ö¤retir. 65,66
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S45<br />
4c. ‹YD Tedavi Algoritimi<br />
Girifl<br />
Kardiyak arrest ile ba¤lant›l› kalp ritimleri iki gruba ayr›l›r:<br />
flok uygulanan ritimler [ventriküler fibrilasyon / nab›zs›z<br />
ventriküler taflikardi (VF/VT)] ve flok uygulanmayan<br />
ritimler [asistoli ve nab›zs›z elektriksel aktivite (NE-<br />
A)]. Bu iki grup aritiminin tedavisindeki ana farkl›l›k<br />
VF/VT'li hastalarda defibrilasyon gerekmesidir. Gö¤üs<br />
kompresyonlar›, hava yolu aç›kl›¤›n›n idamesi ve ventilasyon,<br />
damar yolu aç›lmas›, adrenalin uygulanmas›,<br />
geridöndürülebilir faktörlerin tan›nmas› ve düzeltilmesi<br />
her iki grupta da benzerdir.<br />
‹YD kardiyak arrest algorimi (fiekil 4.2) tüm kardiyak<br />
arrestler için uygulanabilir olsa da, özel durumlarda geliflen<br />
kardiyak arrestlerde ek giriflimler gerekebilmektedir<br />
(Bölüm 7).<br />
Kardiyak arrest sonras›nda yaflam flans›n› flüphesiz<br />
olarak yükselten giriflimler VF/VT için erken defibrilasyon,<br />
h›zl› ve etkin bir temel yaflam deste¤idir (TYD).<br />
‹leri hava yolu giriflimi ve ilaç uygulamalar› ‹YD giriflimleri<br />
aras›nda yer almas›na ra¤men, kardiyak arrest sonras›nda<br />
yaflayan ve hastaneden taburcu olan hasta say›s›n›<br />
art›rd›klar› gösterilememifltir. Dolay›s›yla, ileri yaflam<br />
deste¤i s›ras›nda dikkat, erken defibrilasyon uygulanmas›<br />
ve yüksek kaliteli ve kesintisiz bir TYD uygulamas›<br />
üzerinde yo¤unlaflmal›d›r.<br />
fiok Uygulanan Ritimler (Ventriküler<br />
fibrilasyon/nab›zs›z ventriküler taflikardi)<br />
Eriflkinlerde kardiyak arrest an›nda en s›k gözlenen ritim<br />
VF olup, VT veya supraventriküler taflikardi (SVT)'yi<br />
takip edebilir. 67 Kardiyak arrest do¤ruland›ktan sonra,<br />
yard›m ça¤›r›lmal› (defibrilatör de istenmeli) ve CPR'a<br />
Eriflkin<br />
‹YD Algoritmi<br />
Bilinç Kapal› ?<br />
Hava yolunu aç<br />
Yaflam belirtilerini kontrol et<br />
CPR 30:2<br />
Defibrilatör/monitör<br />
ba¤lan›ncaya kadar<br />
Resüsitasyon<br />
Ekibini ça¤›r<br />
Ritim Analizi<br />
fiok Uygulanabilir<br />
(VF/Nab›zs›z VT)<br />
1 fiok<br />
150-360 J bifazik<br />
veya 360 J monofazik<br />
Derhal CPR uygula<br />
30:2<br />
‹ki Dakika<br />
CPR s›ras›nda:<br />
• Geri döndürülebilen nedenleri düzeltiniz*<br />
• Elektrodlar›n pozisyon ve temas›n›<br />
kontrol ediniz<br />
• Gerçeklefltirin:<br />
• ‹V eriflim<br />
• Hava yolu ve oksijen<br />
• Hava yolu güvencesi sa¤lan›nca<br />
kesintisiz kompresyonlar uygulay›n›z<br />
• Her 3-5 dak da bir Adrenalin veriniz<br />
• Düflünün: amiodaron, atropin, magnezyum<br />
fiok Uygulanmaz<br />
(NEA/Asistoli)<br />
Derhal CPR uygula<br />
30:2<br />
‹ki Dakika<br />
*Geri döndürülebilen nedenler<br />
Hipoksi<br />
Tansiyon Pnömotoraks<br />
Hipovolemi<br />
Tamponad, (kardiyak)<br />
Hipo/hiperkalemi/ metabolik bozukluklar Toksik ve terapötik bozukluklar<br />
Hipotermi<br />
Trombozis (koroner veya pulmoner)<br />
fiekil 4.2. Kardiyak arrestte ‹leri yaflam deste¤i algoritmi.
S46<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
eksternal gö¤üs kompresyonlar› ile bafllan›lmal›d›r.<br />
Kompresyon:ventilasyon oran›n›n 30:2 olmas›na dikkat<br />
edilmeli, defibrilatör gelir gelmez, manuel olarak kullan›lan<br />
veya yap›flkan elektrodlar arac›l›¤›yla ritim tan›mlanmal›d›r.<br />
VF/VT do¤rulan›r ise, defibrilatörü flarj ederek bir flok<br />
uygulay›n›z (150-200 J bifazik veya 360 J monofazik).<br />
fioktan hemen sonra ritimi tekrar de¤erlendirmeden veya<br />
nabz› kontrol etmeden gö¤üs kompresyonlar›yla<br />
bafllayarak CPR uygulay›n›z (K/V oran›: 30:2). Defibrilasyon<br />
denemesi perfüzyon sa¤layan bir ritmin oluflturulmas›nda<br />
baflar›l› olsa bile, defibrilasyondan hemen sonra<br />
nab›z›n palpe edilebilmesi çok nadir bir durumdur. 68<br />
E¤er perfüzyon sa¤layan ritim bafllamam›flsa, nab›z palpe<br />
etmeye çal›fl›rken oluflacak gecikme miyokard› daha<br />
da tehlikeye atacakt›r. 69 Perfüzyon sa¤layan ritim yeniden<br />
bafllad›¤›nda gö¤üs kompresyonlar› uygulanmas›<br />
VF'un tekrarlama riskini art›rmaz. 70 fiok sonras›nda asistoli<br />
geliflti¤inde, gö¤üs kompresyonlar›n›n uygulanmas›<br />
VF'nun yeniden bafllamas›na neden olabilir. 70 CPR'a 2<br />
dakika süreyle devam edilmeli ve sonra k›sa bir süre için<br />
duraklayarak monitör kontrol edilmelidir: Hala VF/VT<br />
devam ediyorsa ikinci bir flok uygulanmal› (150-360 J<br />
bifazik veya 360 J monofazik). ‹kinci floktan hemen sonra<br />
CPR'a bafllanmal›d›r.<br />
‹ki dk'l›k CPR uygulamas›ndan sonra k›sa süre için<br />
duraklayarak monitör kontrol edilmeli: VF/VT hala devam<br />
ediyorsa adrenalin verilmeli, hemen sonra üçüncü<br />
flok uygulanmal› (150-360 J bifazik veya 360 J monofazik)<br />
ve CPR'a bafllanmal›d›r (ilaç-flok-CPR-ritim kontrolü<br />
s›ras›yla). Gö¤üs kompresyonlar›n›n durdurulmas› ve<br />
flok uygulanmas› aras›ndaki gecikme en aza <strong>indir</strong>ilmelidir.<br />
fiokdan hemen önce uygulanan adrenalin floku takip<br />
eden CPR taraf›ndan sirküle ettirilecektir. ‹laç uygulamas›<br />
ve 2 dk'l›k CPR uygulamas›n› takiben ritim analizi<br />
yap›lmal› ve gere¤inde hemen baflka bir flok vermeye<br />
haz›r olunmal›d›r. Üçüncü floktan sonra VF/VT<br />
devam ederse 300 mg amiodarone intravenöz bolus<br />
olarak uygulanmal›d›r. Dördüncü floku uygulamadan<br />
önce yap›lan k›sa süreli ritim analizi s›ras›nda amiodaron<br />
enjeksiyonu uygulanmal›d›r.<br />
fiok uygulamas›ndan 2 dakika sonra ritim kontrol<br />
edildi¤inde, e¤er flok uygulanmayan bir ritim varsa ve<br />
ritim organize ise (kompleksler düzenli ve dar ise)<br />
nab›z palpe etmeye çal›fl›lmal›d›r. Ritim kontrolleri k›sa<br />
süreli olmal› ve yaln›zca organize bir ritim varsa nab›z<br />
kontrol edilmelidir. ‹ki dakikal›k CPR s›ras›nda organize<br />
bir ritim gözlendi¤i takdirde, hastada spontan dolafl›-<br />
m›n geri döndü¤ünü (SDGD) düflündüren yaflam belirtileri<br />
olmad›kça nabz› palpe etmek için gö¤üs kompresyonlar›na<br />
ara verilmemelidir. Organize bir ritmin<br />
varl›¤›nda, nabz›n varl›¤› konusunda herhangi bir flüphe<br />
olursa, CPR'a bafllanmal›d›r. Hastada spontan dolafl›m<br />
geri dönmüfl ise, resüsitasyon sonras› bak›ma bafllanmal›d›r.<br />
Hastan›n ritmi asistoli veya NEA'ya dönerse,<br />
afla¤›da yer alan flok uygulanmayan ritimlere bak›-<br />
n›z.<br />
Sa¤l›k hizmeti veren kifliler, VF/VT tedavisi s›ras›nda<br />
CPR ve flok uygulamalar› aras›nda iyi bir koordinasyon<br />
sa¤lanmas›na dikkat etmelidirler. Birkaç dakikadan daha<br />
uzun süreli VF/VT'nin varl›¤›nda miyokard oksijen ve<br />
metabolik substratlardan yoksun kal›r. K›sa süreli gö-<br />
¤üs kompresyonlar› sonucunda miyokarda oksijen ve<br />
enerji substratlar› sunumu sa¤lan›r ve flok uygulamas›<br />
sonras›nda perfüzyon sa¤layan bir ritmin yeniden bafllama<br />
olas›l›¤› artar. 71 fioku düflündüren VF dalga formu<br />
özellikleri incelendi¤inde, gö¤üs kompresyonlar› ve<br />
flok uygulanmas› aras›ndaki süre k›sald›kça, uygulanan<br />
flokun baflar›l› olma olas›l›¤›n›n artt›¤› gözlenmektedir.<br />
71,72 Kompresyon uygulamas› ve flok aras›ndaki süre<br />
birkaç saniye bile k›salsa flok uygulamas›n›n baflar›s›<br />
artmaktad›r. 73<br />
Arrest ritmi ne olursa olsun, spontan dolafl›m›n geri<br />
dönmesine dek her 3-5 dk'da bir 1 mg adrenalin uygulanmal›<br />
ve algoritmin her iki döngüsünde bir tekrar<br />
edilmelidir. CPR s›ras›nda yaflam bulgular› geriye dönerse<br />
(hareket, normal solunum veya öksürük) monitör<br />
kontrol edilmelidir: Organize bir ritim varsa, nab›z kontrol<br />
edilmelidir. Nab›z palpe edilebiliyorsa, resüsitasyon<br />
sonras› bak›ma ve/veya peri-arrest aritmi tedavisine<br />
devam edilmelidir. E¤er nab›z al›nam›yor ise, CPR'a<br />
devam edilmelidir. K/V oran 30:2 olarak uygulanan<br />
CPR yorucu oldu¤u için, kompresyonlar› uygulayan kifli<br />
her 2 dk'da bir de¤ifltirilmelidir.<br />
Prekordiyal darbe<br />
fiahit olunmufl ani bir kollaps durumunda ve defibrilatöre<br />
hemen ulafl›lam›yorsa, tek bir prekordiyal darbe<br />
uygulamas› düflünülmelidir (Bölüm 3). 74 Hasta monitörize<br />
edilmifl olsa da büyük bir olas›l›kla yine bu koflullar<br />
oluflacakt›r. Prekordiyal darbe, kardiyak arrest do¤ruland›ktan<br />
hemen sonra ve yaln›z bu tekni¤i uygulamak<br />
için e¤itim alm›fl profesyonel sa¤l›k personeli taraf›ndan<br />
uygulanmal›d›r. S›k›ca yumruk yap›lm›fl elin<br />
ulnar kenar› ile sternumun alt yar›s›na yaklafl›k 20 cm'-<br />
lik mesafeden keskin bir darbe <strong>indir</strong>ilir ve yumruk hemen<br />
geriye çekilerek impuls benzeri bir uyaran yarat›-<br />
l›r. Prekordiyal darbenin baflar› olas›l›¤›n›n en yüksek<br />
oldu¤u durum, VT'nin sinüs ritmine çevrilmesidir.<br />
VF'nin prekordiyal darbe ile baflar›yla tedavi edilme<br />
olas›l›¤›n›n daha az oldu¤u bildirilmifltir. Baflar›yla sonuçland›¤›<br />
bildirilen vakalar›n ço¤unda prekordiyal<br />
darbe VF'nin ilk 10 sn'de uygulanm›flt›r. 75 Prekordiyal<br />
darbenin perfüzyon sa¤layan bir ritmi perfüzyon sa¤lamayan<br />
bir ritme çevirmesi çok nadirdir. 76
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S47<br />
Hava yolu ve Ventilasyon<br />
‹natç› VF'un tedavisi s›ras›nda defibrilasyon denemeleri<br />
aras›nda uygulanan gö¤üs kompresyonlar›n›n kalitesi<br />
iyi olmal›d›r. Geri döndürülebilir nedenler (4H ve 4T)<br />
akla getirilmeli ve e¤er tan› konursa derhal düzeltilmelidir.<br />
Monitör ve defibrilatör elektrodlar›n›n pozisyonlar›,<br />
gö¤üse temas› ve iletken maddelerin yeterlili¤i kontrol<br />
edilmelidir (ör. jel pedler). Trakeal intübasyon hava<br />
yolu aç›kl›¤›n› en güvenli biçimde sa¤lar, ancak sadece<br />
bu tekni¤in e¤itimini alm›fl ve yeterli deneyim<br />
kazanm›fl sa¤l›k çal›flanlar› taraf›ndan denenmelidir. ‹leri<br />
havayolu teknikleri konusunda deneyimli personel<br />
gö¤üs kompresyonlar›na ara vermeden laringoskopiyi<br />
denemelidir. Sadece, tüp vokal kordlar›n aras›ndan geçirilirken<br />
gö¤üs kompresyonlar›na k›sa süreli bir ara verilmesi<br />
gerekebilir. Alternatif olarak, gö¤üs kompresyonlar›na<br />
ara vermemek için intübasyon denemesi<br />
spontan dolafl›m geri dönene dek ertelenebilir. ‹ntübasyon<br />
denemelerinin hiç biri 30 sn'den daha uzun<br />
sürmemelidir. Bu süre sonunda intübasyon uygulanamam›fl<br />
ise, yeniden balon-valf-maske sistemi ile ventilasyona<br />
geçilir. ‹ntübasyon sonras›nda tüpün do¤ru<br />
pozisyonda oldu¤u kontrol edilir ve tüp güvenli bir biçimde<br />
tespit edilir. Trakeal intübasyon gerçeklefltirildikten<br />
sonra; gö¤üs kompresyonlar›na, ventilasyonlar<br />
s›ras›nda ara verilmeksizin, 100 dk -1 h›z›nda devam<br />
edilir. Akci¤erler 10 dk -1 h›z›nda ventile edilmeli, hiperventilasyon<br />
uygulanmamal›d›r. Gö¤üs kompresyonlar›ndaki<br />
bir duraksama koroner perfüzyon bas›nc›-<br />
n›n belirgin olarak düflmesine neden olur. Kompresyonlara<br />
tekrar bafllama aflamas›nda koroner perfüzyon<br />
bas›nc› tekrar sa¤lan›ncaya dek bir miktar gecikme<br />
olur. Bu nedenle, ventilasyon için ara verilmeden uygulanan<br />
gö¤üs kompresyonlar› belirgin olarak daha<br />
yüksek bir ortalama koroner perfüzyon bas›nc›n› sa¤larlar.<br />
Trakeal intübasyon deneyimi olan personelin yoklu-<br />
¤unda kombitüp, laringeal maske (LM), proseal LM<br />
veya laringeal tüp uygun alternatiflerdir (Bölüm 4d).<br />
Bunlardan birisi ile hava yolu aç›kl›¤› sa¤land›ktan sonra,<br />
ventilasyon için ara vermeksizin sürekli gö¤üs kompresyonlar›<br />
uygulanmal›d›r. Afl›r› hava kaça¤›na ba¤l›<br />
olarak hasta yetersiz ventile oluyor ise, ventilasyona<br />
izin verecek flekilde gö¤üs kompresyonlar›na ara verilmelidir<br />
(K/V oran› 30:2 olmal›).<br />
Sürekli gö¤üs kompresyonlar› s›ras›nda akci¤erler<br />
10 dk -1 h›z›nda ventile edilmelidir.<br />
Intravenöz eriflim ve ilaçlar<br />
Periferik veya santral venöz ilaç uygulanmas›. E¤er henüz<br />
sa¤lanmad›ysa damar yolu aç›lmal›d›r. Periferik kanüle<br />
oranla santral venöz kateter arac›l›¤›yla uygulanan<br />
ilaç enjeksiyonlar› sonucunda ulafl›lan maksimum ilaç<br />
konsantrasyonunun daha yüksek olmas› ve dolafl›m sürelerinin<br />
daha k›sa olmas›na ra¤men 77 , santral venöz<br />
kateter yerlefltirilmesi CPR'a ara verilmesini gerektirir<br />
ve baz› komplikasyonlar› da birlikte getirir. Periferik venöz<br />
kanülasyon daha h›zl› gerçeklefltirilir, uygulamas›<br />
daha kolayd›r ve daha güvenlidir. Periferik yoldan ilaç<br />
uygulanmas›ndan sonra, ilac›n santral dolafl›ma ulaflmas›n›<br />
sa¤lamak için, ayn› damar yolundan en az 20<br />
mL s›v› verilmeli ve ekstremite 10-20 sn süre ile elevasyona<br />
al›nmal›d›r.<br />
‹ntraossöz yol. ‹ntravenöz yolun aç›lmas›n›n güç veya<br />
imkans›z oldu¤u durumlarda intraosseöz yol düflünülmelidir.<br />
Normalde çocuklarda damar yolu aç›lmas›na<br />
alternatif bir yol olarak düflünülse de, eriflkinlerde de<br />
etkin olabilmektedir. 78 Intraosseöz yoldan ilaç enjeksiyonu<br />
santral venöz kateterden enjeksiyon ile eflde¤er<br />
sürede yeterli plazma konsantrasyonlar›na ulafl›lmas›n›<br />
sa¤lar. ‹ntraosseöz yoldan kemik ili¤i çekilmesi de sa¤lanarak,<br />
venöz kan gaz› analizi, elektrolit ve hemoglobin<br />
konsantrasyonu ölçümü de yap›labilir.<br />
Trakeal yol. ‹ntravenöz veya intraosseöz yol sa¤lanam›-<br />
yor ise, baz› ilaçlar trakeal yoldan da uygulanabilir. Ancak<br />
trakeal tüp arac›l›¤›yla uygulanan ilaçlar›n plazma<br />
konsantrasyonlar› tahmin edilemez ve ço¤u ilac›n optimal<br />
trakeal dozu bilinmemektedir. CPR s›ras›nda trakeadan<br />
uygulanan adrenalinin eflde¤er dozu intravenöz<br />
dozdan 3-10 kat daha yüksektir. 79,80 Baz› hayvan<br />
çal›flmalar›nda, ilac›n trakeadan uygulanmas› sonucunda<br />
ulafl›lan düflük adrenalin konsantrasyonlar›n›n geçici<br />
olarak beta-adrenerjik etki oluflturdu¤u ve bu etki sonucunda<br />
hipotansiyon ve düflük koroner arter perfüzyon<br />
bas›nc›n›n geliflti¤i öne sürülmüfltür. 81-84 Trakea<br />
içerisine verilirse adrenalinin dozu 3 mg'd›r ve steril su<br />
ile en az 10 mL'ye dilüe edilmelidir. % 0.9 NaCl yerine<br />
steril su ile dilüe edilmesi sonucunda ilaç daha iyi emilir.<br />
85 Enjektörler içinde önceden haz›rlanm›fl solüsyonlar›n<br />
da bu amaçla kullan›lmas› uygundur.<br />
Adrenalin. Resüsitasyon s›ras›nda adrenalinin yayg›n<br />
olarak kullan›lmas›na ve vazopressini konu alan baz›<br />
çal›flmalara ra¤men, insanda kardiyak arrest s›ras›nda<br />
herhangi bir evrede herhangi bir vazopresörün rutin<br />
kullan›m›n›n; sa¤-kal›m› ve hastaneden taburcu olma<br />
flans›n› artt›rd›¤›na dair, plasebo-kontrollü bir çal›flma<br />
yoktur. Günümüzde mevcut olan kan›tlar herhangi bir
S48<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
ilac›n veya ilaç s›ras›n›n rutin kullan›m›n› desteklemek<br />
veya reddetmek için yeterli de¤ildir. ‹nsan verileri yetersiz<br />
olmas›na ra¤men, daha çok hayvan verilerine dayanarak<br />
adrenalin kullan›m› halen önerilmektedir. Adrenalinin<br />
alfa-adrenerjik etkileri vazokonstriksiyona neden<br />
olmakta ve bu da miyokard›n ve serebral dokunun<br />
perfüzyon bas›nc›n› artt›rmaktad›r. Daha yüksek koroner<br />
kan ak›m› VF dalga frekans›n› yükseltmekte ve defibrilasyon<br />
uyguland›¤›nda dolafl›m›n dönebilme flans›-<br />
n› da artmaktad›r. 86-88 Optimal CPR süresi ve ilaçlar<br />
verilmeden önce uygulanmas› gereken flok say›s› bilinmemektedir.<br />
Uzmanlar›n ortak görüflü olarak, iki floktan<br />
sonra devam eden VF/VT durumunda adrenalin uygulanmal›<br />
ve kardiyak arrest s›ras›nda her 3-5 dk'da bir<br />
tekrar edilmelidir. ‹laç uygulamak için CPR'a ara verilmemelidir.<br />
Antiaritimik ilaçlar. ‹nsan kardiyak arrestinde rutin olarak<br />
herhangi bir antiaritmik ilaç uygulamas›n›n sa¤-kal›m›<br />
ve hastaneden taburcu olma oran›n› artt›rd›¤›na<br />
dair kan›t yoktur. fioka refrakter VF'de amiodaron kullan›lmas›,<br />
plasebo 89 ve lidokain 90 ile karfl›laflt›r›ld›¤›nda<br />
k›sa süreli dönemde sa¤-kal›m› ve hastaneye ulaflmay›<br />
artt›rmaktad›r. Bu çal›flmalarda antiaritmik tedavi,<br />
VF/VT üç floktan sonra devam ederse uygulanm›fl, ilaç<br />
uygulanmas› s›ras›nda konvansiyonel üçlü flok stratejisi<br />
kullan›lm›flt›r. fioka refrakter VF/VT'de tekli floklar uyguland›¤›nda<br />
amiodaron kullan›m›na ait hiçbir veri<br />
yoktur. Uzmanlar›n görüflbirli¤ine dayanarak, üç floktan<br />
sonra devam eden VF/VT durumunda 300 mg amiodaron<br />
bolus enjeksiyon olarak uygulanmal›d›r. Rekürran<br />
veya refrakter VF/VT durumunda, 150 mg ek doz uygulanabilir<br />
ve takiben 24 saatte 900 mg infüze edilebilir.<br />
Amiodaronun bulunmad›¤› durumlarda, alternatif<br />
olarak 1 mg kg -1 lidokain uygulanabilir, fakat önce<br />
amiodaron verildiyse lidokain uygulanmamal›d›r.<br />
Magnezyum. Kardiyak arrestte magnezyumun rutin<br />
kullan›m› sa¤-kal›m› artt›rmamakta ise de, 91-95 hipomagnezemi<br />
flüphesi olan refrakter VF durumunda magnezyum<br />
(8 mmol = 4 mL % 50 magnezyum sülfat veya<br />
2 g) uygulanabilir (örne¤in, potasyum kayb›na yol<br />
açan diüretik tedavisi alan hastalarda).<br />
Bikarbonat. Kardiyak arrest ve CPR s›ras›nda veya<br />
spontan dolafl›m döndükten sonra sodyum bikarbonat›n<br />
rutin olarak kullan›lmas› (özellikle hastane d›fl› kardiyak<br />
arrestlerde) önerilmemektedir. Hiperkalemi veya<br />
trisiklik antidepresanlar›n afl›r› dozu ile ilgili kardiyak arrest<br />
durumunda sodyum bikarbonat (50 mmol) uygulan›r;<br />
klinik durum ve tekrarlanan kan gaz› analizlerine<br />
göre doz tekrarlan›r. Baz› uzmanlar arteriyal pH 7.1'in<br />
alt›ndaysa bikarbonat uygulamakta ise de, bu durum<br />
tart›flmal›d›r. Kardiyak arrest s›ras›nda arteriyal kan gaz›<br />
de¤erleri dokular›n asit-baz durumunu yans›tmaz; 96<br />
doku pH'› arteryel kan›nkinden daha düflük olacakt›r.<br />
Kar›fl›k venöz kan de¤erleri dokular›n pH'› hakk›nda daha<br />
do¤ru bir tahmine olanak sa¤lar, 96 fakat kardiyak arrest<br />
an›nda hastan›n pulmoner arter kateterinin olmas›<br />
nadir bir durumdur. Santral venöz kateter tak›l› ise,<br />
santral venöz kan gaz› analizi doku asit/baz durumu<br />
hakk›nda arteriyel kana oranla daha do¤ru bilgi verir.<br />
‹natç› ventriküler fibrilasyon<br />
VF ›srarc› oldu¤unda, elektrodlar›n pozisyonunun de-<br />
¤ifltirilmesi düflünülmelidir (Bölüm 3). Tüm “Geri Döndürülebilir<br />
Nedenler” gözden geçirilmeli (afla¤›ya bak›-<br />
n›z) ve tan› konulanlar tedavi edilmelidir. Herhangibir<br />
resüsitasyon girifliminin ne kadar sürece¤i karar›, koflullar<br />
ve baflar›l› sonuç elde etme olas›l›¤› göz önüne alarak<br />
verilecek klinik bir karard›r. Resüsitasyona bafllama<br />
karar› verildi ise, genellikle hasta VF/VT'de kald›¤› sürece<br />
devam edilmesi gerekti¤i önerilmektedir.<br />
fiok Uygulanmayan Ritimler<br />
(NEA ve asistoli)<br />
Nab›zs›z elektriksel aktivite (NEA), kardiyak elektriksel<br />
aktivite bulunmas›na ra¤men palpe edilebilen nab›zlar›n<br />
bulunmamas› olarak tan›mlan›r. Bu hastalarda s›kl›kla<br />
bir miktar mekanik miyokardiyal kontraksiyonlar vard›r,<br />
fakat bu kontraksiyonlar al›nabilen bir nab›z veya<br />
kan bas›nc› oluflturamayacak kadar zay›ft›r. NEA'nin nedeni<br />
genellikle “Geri Döndürülebilir Nedenler”dir, bu<br />
koflullar teflhis edilir ve düzeltilirse NEA tedavi edilebilmektedir<br />
(afla¤›ya bak›n›z). Geri döndürülebilir bir neden<br />
bulunmad›ktan ve tedavi edilmedikten sonra asistoli<br />
veya NEA durumunda sa¤-kal›m pek olas› de¤ildir.<br />
‹lk monitörize edilen ritim NEA veya asistoli ise,<br />
30:2 oran›nda CPR'a bafllan›r ve damar yolu aç›l›r aç›lmaz<br />
1 mg adrenalin uygulan›r. Asistoli gözlenirse<br />
CPR'a ara vermeden elektrodlar›n do¤ru ba¤lan›p ba¤lanmad›¤›<br />
kontrol edilmelidir. Asistoli afl›r› vagal tonus<br />
ile tetiklenebilen veya a¤›rlaflabilen bir durumdur ve<br />
teorik olarak vagolitik bir ilaç ile geriye döndürülebilir.<br />
Dolay›s›yla asistolik kardiyak arrestte rutin olarak atropin<br />
uygulanmas›n›n sa¤-kal›m› artt›rd›¤›na ait kan›tlar›n<br />
bulunmamas›na ra¤men, asistoli veya yavafl NEA ritminde<br />
(h›z
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S49<br />
edilmelidir. Organize bir ritim varsa, nab›z palpe edilmeye<br />
çal›fl›lmal›d›r. Nab›z yok ise (veya nab›z›n varl›¤›<br />
hakk›nda flüphe varsa) CPR'a devam edilmelidir. E¤er<br />
nab›z varsa, resüsitasyon sonras› bak›ma bafllanmal›d›r.<br />
CPR s›ras›nda yaflam belirtileri geriye dönerse, ritim<br />
kontrol edilmeli ve nab›z palpe edilmeye çal›fl›lmal›d›r.<br />
Asistoli tan›s› konulursa, P dalgalar›n›n varl›¤› aç›-<br />
s›ndan EKG dikkatlice kontrol edilmelidir zira bu durumda<br />
kardiyak pacemaker'a yan›t al›nabilir. Gerçek bir<br />
asistoli durumunda pacemaker denemesi hiç yarar<br />
sa¤lamaz.<br />
E¤er ritmin asistoli veya ince VF olup olmad›¤› konusunda<br />
flüphe varsa, defibrilasyon denenmemelidir;<br />
gö¤üs kompresyonlar› ve ventilasyona devam edilmelidir.<br />
Asistoliden ay›rt edilmesi güç olan ince VF'da flok<br />
uygulanmas› sonucunda, perfüzyon sa¤layan bir ritim<br />
elde edilmesinde baflar›l› olunmayacakt›r. ‹yi kalitede<br />
CPR'a devam edilmesi VF amplitüdünü ve frekans›n› art›rabilir<br />
ve buna ba¤l› olarak perfüzyon sa¤layan bir ritim<br />
oluflturacak baflar›l› bir defibrilasyon flans› da artar.<br />
‹nce VF oldu¤u düflünülen ritmi defibrile etmek için<br />
tekrarlayan floklar uygulamak, hem direkt olarak elektrik<br />
ak›m›na ba¤l› olarak ve hem de <strong>indir</strong>ekt olarak koroner<br />
kan ak›m›ndaki kesilmeler sonucunda miyokard<br />
hasar›n› artt›racakt›r.<br />
Asistoli veya NEA'nin tedavisi s›ras›nda ritim VF'ye<br />
dönüflürse, algoritimin sol taraf› takip edilmelidir. Bunun<br />
d›fl›nda CPR'a devam edilmeli ve her 3-5 dk'da bir<br />
adrenalin uygulanmal›d›r (algoritmin her döngüsünde).<br />
Geri döndürülmesi olas› nedenler<br />
Herhangi bir kardiyak arrest s›ras›nda; spesifik tedavisi<br />
bulunan, olas› nedenler veya agrave edici faktörler düflünülmelidir.<br />
Hat›rlamay› kolaylaflt›rmak için, bu nedenler<br />
bafl harfleri olan H veya T'ye göre dörderli iki<br />
gruba ayr›l›r. Bu konunun detaylar› Bölüm 7' de bulunabilir.<br />
Dört H'ler<br />
Hastan›n akci¤erleri % 100 oksijen ile ventile edilerek<br />
hipoksi riski minimale <strong>indir</strong>ilmelidir. Toraks›n yeteri kadar<br />
yükseldi¤inden ve solunum seslerinin her iki tarafta<br />
da eflit olarak duyuldu¤undan emin olunmal›d›r. Bölüm<br />
4d'de anlat›lan teknikler dikkate al›narak, trakeal<br />
tüpün yanl›fll›kla bir bronfla veya özefagusa yerleflip<br />
yerleflmedi¤i kontrol edilmelidir.<br />
Hipovoleminin neden oldu¤u nab›zs›z elektriksel<br />
aktivite s›kl›kla ciddi hemorajiye ba¤l›d›r. Bu durum<br />
travma (Bölüm 7h), gastrointestinal kanama veya aort<br />
anevrizmas› rüptürü taraf›ndan bafllat›labilir. ‹ntravasküler<br />
volüm h›zla verilen s›v›larla yerine konmal› ve kanamay›<br />
durdurmak için acil cerrahi giriflim uygulanmal›d›r.<br />
Hiperkalemi, hipokalemi, hipokalsemi, asidemi ve<br />
di¤er metabolik bozukluklar biyokimyasal testler veya<br />
hastan›n medikal öyküsü ile ortaya konmaktad›r, örne-<br />
¤in böbrek yetmezli¤i (Bölüm 7a). 12-derivasyonlu<br />
EKG ile tan› konabilir. Hiperkalemi, hipokalsemi ve kalsiyum<br />
kanal blokeri afl›r› dozunda intravenöz kalsiyum<br />
klorür endikasyonu vard›r.<br />
Her bo¤ulma vakas›nda hipotermiden flüphelenilmelidir<br />
(Bölüm 7c ve d); hassas ölçüm yapan bir termometre<br />
kullan›lmal›d›r.<br />
Dört T'ler<br />
NEA'nin primer nedeni tansiyon pnömotoraks olabilir<br />
ve santral venöz kateter yerlefltirme çabas› s›ras›nda<br />
geliflebilir. Tan› klinik olarak konur. ‹¤ne ile torakosentez<br />
yap›larak h›zl›ca dekompresyon uygulanmal› ve daha<br />
sonra toraks dreni yerlefltirilmelidir.<br />
Kardiyak tamponad tan›s›n› koymak güçtür zira tipik<br />
bulgular olan distandü boyun venleri ve hipotansiyon<br />
s›kl›kla arrest nedeniyle maskelenir. Penetran toraks<br />
travmas›ndan sonra geliflen kardiyak arrest büyük<br />
olas›l›kla tamponad› düflündürür ve i¤ne ile uygulanan<br />
perikardiyosentez veya resüsitatif torakotomi endikasyonu<br />
vard›r (bkz. Bölüm 7h).<br />
Spesifik bir öykünün yoklu¤unda, terapötik veya<br />
toksik maddelerin kazara veya istemli olarak al›nm›fl olmas›<br />
yaln›zca laboratuar araflt›rmalar› ile ortaya konabilir<br />
(Bölüm 7b). Mümkünse uygun antidotlar kullan›lmal›d›r,<br />
fakat tedavi s›kl›kla destekleyicidir.<br />
Tromboembolik veya mekanik dolafl›msal obstrüksiyonun<br />
en s›k nedeni masif pulmoner embolidir. Kardiyak<br />
arrestin pulmoner emboliye ba¤l› oldu¤u düflünülüyorsa,<br />
acilen trombolitik ilaç uygulanmas› düflünülmelidir<br />
(Bölüm 4e). 97<br />
4d. Hava yolu aç›kl›¤›n›n<br />
sürdürülmesi ve ventilasyon<br />
Girifl<br />
Resüsitasyon gereken hastalarda s›kl›kla mevcut olan<br />
hava yolu t›kan›kl›¤›, genellikle bilinç kayb› sonucunda<br />
geliflmekle birlikte daha seyrek olarak kardiyopulmoner<br />
arrestin esas nedeni olabilir. Hava yolunun kontrolü<br />
ve ventilasyonun sa¤lanmas›n› kapsayan h›zl› bir de-<br />
¤erlendirme esast›r. Bu yaklafl›m, beyin ve di¤er hayati<br />
organlar›n sekonder hipoksik hasara u¤ramalar›n› önlemede<br />
yard›mc› olacakt›r. Yeterli oksijenasyon sa¤lanmazsa<br />
spontan kardiyak outputun yeniden sa¤lanmas›<br />
imkans›z olabilir. Bu prensipler defibrilatörün mevcut
S50<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
oldu¤u flahit olunan kardiyak arrest durumlar›nda uygulanmamal›d›r,<br />
bu durumda öncelik geciktirilmeden<br />
defibrilasyonun uygulanmas›d›r.<br />
Hava yolu Obstrüksiyonu<br />
Hava yolu obstrüksiyonunun nedenleri<br />
Hava yolu obstrüksiyonu k›smi ya da tam olabilir. Bu t›-<br />
kan›kl›k, burun ve a¤›zdan trakean›n afla¤› k›s›mlar›na<br />
kadar herhangi, bir düzeyde olabilir (fiekil 4.3). Bilinci<br />
kapal› hastada hava yolu t›kan›kl›¤›n›n en s›k görüldü-<br />
¤ü yer farinks seviyesidir. Son zamanlara kadar, bu t›-<br />
kanman›n azalan kas tonusu nedeniyle dilin arkaya<br />
do¤ru yer de¤ifltirmesi sonucunda dilin farinks arka duvar›na<br />
temes etmesiyle olufltu¤u düflünülmekteydi. Bilinci<br />
kapal› olanlarda hava yolu t›kan›kl›¤›n›n kesin nedeni<br />
genel anestezi alt›ndaki hastalarda yap›lan çal›flmalarla<br />
ortaya konmufltur. 98,99 Bu çal›flmalarda anestezi<br />
uygulanm›fl hastalardaki hava yolu t›kan›kl›¤›n›n yerinin<br />
dil de¤il, yumuflak damak ve epiglot oldu¤u gösterilmifltir.<br />
Hava yolu t›kan›kl›¤›, kusma, kanama (mide<br />
içeri¤inin regürjitasyonu veya travma) veya yabanc› cisimlere<br />
ba¤l› olarak da oluflabilir. Laringeal obstrüksiyon;<br />
yan›klar nedeniyle oluflan ödem, inflamasyon veya<br />
anafilaksi nedeni ile ortaya ç›kabilir. Üst hava yollar›n›n<br />
uyar›lmas› larinks spazm›na neden olabilir. Larinks<br />
seviyesinin alt›ndaki hava yolu t›kan›kl›¤› daha nadirdir,<br />
ancak afl›r› bronflial sekresyonlar, mukozal ödem, bronkospazm,<br />
pulmoner ödem veya gastrik içeri¤in aspirasyonundan<br />
dolay› ortaya ç›kabilir.<br />
Hava yolu obstrüksiyonunun tan›nmas›<br />
Hava yolu t›kan›kl›¤› belirgin olmayabilir ve halktan kifliler<br />
bir yana, sa¤l›k profesyonelleri taraf›ndan bile s›kl›kla<br />
gözden kaç›r›labilir. “Bak, dinle ve hisset” yaklafl›-<br />
m› hava yolu t›kan›kl›¤›n› saptamada basit, sistemik bir<br />
yöntemdir.<br />
• Gö¤üs ve kar›n hareketlerine bak›n›z.<br />
• A¤›z ve burundaki hava ak›m›n› dinleyiniz ve hissediniz.<br />
K›smi hava yolu t›kan›kl›¤›nda hava girifli azalm›flt›r<br />
ve genellikle gürültülüdür. ‹nspiratuar stridor, larinks<br />
veya daha üst seviyedeki bir t›kan›kl›k sonucunda oluflur.<br />
Ekspiratuar wheezing, ekspirasyon s›ras›nda kollabe<br />
olmaya ve t›kanmaya meyilli olan alt hava yollar›n›n<br />
t›kan›kl›¤›n› gösterir. Di¤er karakteristik sesler ise:<br />
• Gürültülü solunum, ana hava yollar›nda s›v› veya<br />
yar›-kat› yabanc› materyallere ba¤l›d›r.<br />
• Horlama, farinks yumuflak damak veya epiglot taraf›ndan<br />
k›smen t›kand›¤› zaman ortaya ç›kar.<br />
• Ötücü (horoz gibi) ses laringeal spazm›n sesidir.<br />
Kardiyak arrest<br />
Koma<br />
Travma<br />
Anafilaksi<br />
Yabanc› cisimler<br />
‹rritan maddeler<br />
Yabanc› cisimler<br />
Travma<br />
Enfeksiyon<br />
Anafilaksi<br />
Ast›m<br />
Yabanc› cisimler<br />
‹rritan maddeler<br />
Anafilaksi<br />
‹rritan maddeler<br />
Anafilaksi<br />
Enfeksiyon<br />
Suda bo¤ulma<br />
fiok<br />
Havayolu obstrüksiyonunun nedenleri<br />
Dilin yer de¤ifltirmesi<br />
Dilde ödem<br />
Orofarinks obstrüksiyonu<br />
Larinks spazm›<br />
Laringeal, trakeal, bronfliyal<br />
obstrüksiyon<br />
Larinks hasar›<br />
Larinks ödemi<br />
Bronkospazm<br />
Pulmoner ödem<br />
fiekil 4.3. Hava yolu obstrüksiyonunun nedenleri.<br />
Solunum çabas› içerisinde olan hastalarda tam hava<br />
yolu t›kan›kl›¤› paradoksal gö¤üs ve kar›n hareketlerine<br />
neden olur, ve bu 'tahterevalli solunumu' olarak tan›mlan›r.<br />
Hasta soluk almaya çal›fl›rken gö¤üs içeri çöker<br />
kar›n flifler, ekspirasyon s›ras›nda ise tam tersi olur. Bu<br />
durum, normal solunumdaki gö¤üs duvar›n›n genifllemesi<br />
ile senkronize olarak karn›n yukar› ve d›fla hareketine<br />
(diyafram›n afla¤› do¤ru hareketi) z›t bir harekettir.<br />
Hava yolu t›kan›kl›¤› s›ras›nda di¤er yard›mc› solunum<br />
kaslar› da kullan›l›r; boyun ve omuz kaslar›n›n kontraksiyonu<br />
gö¤üs kafesinin hareketine yard›mc› olur. Boyun,<br />
gö¤üs ve karn›n detayl› muayenesi, normal solunumu<br />
taklit eden paradoksal hareketlerin ay›rt edilmesi<br />
için gereklidir. Tam hava yolu t›kan›kl›¤›ndan emin<br />
olmak için solunum seslerinin olmad›¤›n›n dinlenerek<br />
muayene edilmesi gerekir, herhangibir gürültülü solunum<br />
varl›¤› k›smi hava yolu t›kan›kl›¤›n› gösterir. Spontan<br />
solunum hareketlerinin bulunmad›¤› apne esnas›nda<br />
tam hava yolu obstrüksiyonu, pozitif bas›nçl› ventilasyon<br />
uygulan›rken akci¤erlerin havaland›r›lamamas›yla<br />
saptan›r. Birkaç dakika içinde hava yolu aç›kl›¤›<br />
yeterli akci¤er ventilasyonunu sa¤layacak flekilde tekrar<br />
sa¤lanmazsa, kardiyak arreste yol açabilecek olan<br />
nörolojik ve di¤er hayati organ hasarlar› ortaya ç›kabilir.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S51<br />
Temel hava yolu açma yöntemleri<br />
Herhangibir derecede hava yolu t›kan›kl›¤› belirlendi-<br />
¤inde, hava yolunun aç›lmas› ve aç›k kalmas› için tüm<br />
önlemler al›nmal›d›r. Dil ve di¤er üst hava yolu yap›lar›<br />
taraf›ndan oluflturulan hava yolu t›kan›kl›¤›n› gidermek<br />
için kullan›labilen üç manevra vard›r: bafl›n geriye<br />
itilmesi, çenenin hastan›n ön taraf›na do¤ru çekilmesi<br />
ve jaw thrust.<br />
Bafl›n geriye itilmesi ve çenenin öne çekilmesi<br />
Kurtar›c›n›n eli kazazedenin aln›na yerlefltirilir ve bafl<br />
nazikçe geriye itilir; kurtar›c›n›n di¤er elinin parmak uçlar›<br />
hastan›n alt çenesinin alt›na yerlefltirilerek, çene<br />
boynun önündeki yap›lar› gerecek flekilde nazikçe kald›r›l›r<br />
(fiekil 4.4). 100-105<br />
Jaw thrust<br />
Jaw thrust mandibulay› öne getirmek ve yumuflak damak<br />
ve epiglotun olflturdu¤u t›kan›kl›¤› gidermek için<br />
alternatif bir manevrad›r. Kurtar›c›n›n iflaret ve di¤er<br />
parmaklar› mandibula köflesinin arkas›na yerlefltirilir,<br />
yukar› ve ileri do¤ru bas›nç uygulan›r. Baflparmaklar›<br />
kullan›p, çeneyi afla¤›ya do¤ru iterek a¤›z hafifçe aç›l›r<br />
(fiekil 4.5).<br />
Bu basit pozisyon yöntemleri, yumuflak dokular›n<br />
gevflemesinden kaynaklanan hava yolu t›kan›kl›¤› olan<br />
birçok olguda baflar›l› olur. E¤er hava yolu t›kan›kl›¤›<br />
aç›lmazsa, hava yolu t›kan›kl›¤›n›n di¤er nedenleri akla<br />
getirilmelidir. A¤›zda görülebilen herhangi bir kat› yabanc›<br />
cisim varsa, a¤›z bofllu¤unun parmakla taranmas›<br />
(finger sweep) hareketiyle uzaklaflt›r›lmal›d›r. K›r›lan<br />
veya yerinden ç›kan takma difller uzaklaflt›r›lmal›d›r,<br />
ancak a¤za iyi tespit edilmifl takma difller, a¤›z fleklinin<br />
korunmas›n› sa¤layarak ventilasyonu kolaylaflt›rd›klar›<br />
için yerinde b›rak›lmal›d›r.<br />
Servikal omurilik hasar›ndan flüphe edilen<br />
hastalarda hava yolu aç›kl›¤›n›n sa¤lanmas›<br />
E¤er spinal hasardan flüpheleniliyorsa (örne¤in, kazazede<br />
düflmüfl, kafas›ndan veya boynundan darbe görmüflse,<br />
veya s›¤ suya atlama sonucunda kurtar›lm›flsa)<br />
resüsitasyon esnas›nda bafl, boyun, gö¤üs ve lomber<br />
bölgeyi nötral pozisyonda tutun. Bafl›n afl›r› geriye itilmesi<br />
hasar› a¤›rlaflt›rabilir ve servikal omurilikte hasara<br />
neden olabilir; 106-110 ancak bu komplikasyon belgelerle<br />
ortaya konmam›flt›r ve bu durumla ilgili riskler bilinmemektedir.<br />
Servikal omurga hasar› riski varsa, üst hava<br />
yolu aç›kl›¤›n›, bir yard›mc› ile bafl›n ve boynun ayn›<br />
do¤rultuda manuel stabilizasyonu ile birlikte jaw<br />
trust manevras›n› uygulayarak veya çeneyi öne do¤ru<br />
kald›rarak sa¤lay›n. 111-112 E¤er jaw thrust veya çeneyi<br />
öne do¤ru kald›rman›n efektif olarak uygulanmas›na<br />
ra¤men hayat› tehtid eden hava yolu t›kan›kl›¤› devam<br />
ederse, hava yolu aç›lana kadar bafl hafifçe geriye itilmelidir.<br />
Hava yolu aç›kl›¤›n›n sa¤lanmas›n›n olas› servikal<br />
omurga yaralanmalar›na göre önceli¤i vard›r.<br />
Temel hava yolu açma tekniklerine yard›mc›<br />
malzemeler<br />
Basit hava yolu araçlar›, özellikle resüsitasyon uzad›-<br />
¤›nda, hava yolunu aç›k tutmada s›kl›kla yararl› ve bazen<br />
de zorunlu araçlard›r. Hava yolu aç›kl›¤›n› korumak<br />
için uygun bafl ve boyun pozisyonu sürdürülmelidir.<br />
Orofaringeal ve nazofaringeal tüpler bilinci kapal› hastalarda<br />
yumuflak damak ve dilin geriye yer de¤ifltirmesini<br />
önlerler ancak 'bafl› geriye itme' ve 'jaw trust' manevralar›<br />
da gerekli olabilir.<br />
fiekil 4.4. Bafl›n geriye itilmesi, çenenin öne çeklimesi<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
Orofaringeal tüpler. Yenido¤andan eriflkine kadar uygun<br />
boyutlarda orofaringeal tüpler vard›r. Tahmini tüp<br />
boyutu, hastan›n ön diflleri ile çenenin köflesi aras›ndaki<br />
vertikal mesafe kadard›r (fiekil 4.6). En s›k kullan›lan
S52<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
(a)<br />
(b)<br />
fiekil 4.5. Jaw thrust manevras›<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
boyutlar 2, 3 ve 4 olup s›ras›yla küçük, orta ve büyük<br />
eriflkinler iç<strong>indir</strong>.<br />
E¤er glossofaringeal ve larinks refleksleri varsa, orofaringeal<br />
tüpün yerlefltirilmesiyle kusma ve laringospazm<br />
geliflebilir; bu nedenle yerlefltirme yaln›z komadaki<br />
hastalarda uygulanmal›d›r. Orofaringeal tüp üç<br />
olas› bölgede t›kanmaya neden olabilir: 113 dilin bir bölümü<br />
tüpün ucunu t›kayabilir, tüp valleculaya yerleflebilir<br />
ve tüp epiglot taraf›ndan t›kanabilir.<br />
Nazofaringeal tüpler. E¤er hastan›n bilinçsizlik düzeyi<br />
çok derin de¤ilse, nazofaringeal tüp orofaringeal tüpten<br />
daha iyi tolore edilir. Nazofaringeal tüp, orofaringeal<br />
tüpün yerlefltirilmesinin imkans›z oldu¤u çene kilitlenmesi,<br />
trismus veya maksillofasial yaralanmas› olan<br />
hastalarda hayat kurtar›c› olabilir. Nazofaringeal tüpün<br />
kafa kaidesindeki bir fraktürden yanl›fll›kla kranium içine<br />
yerlefltirilmesi olas›d›r, ancak çok nadirdir. 114,115<br />
Varl›¤› bilinen ya da flüphelenilen kafatas› taban› k›r›klar›nda<br />
oral tüp tercih edilmelidir ancak, bu mümkün<br />
de¤ilse ve hava yolu t›kanm›flsa, nazofaringeal tüpün<br />
nazikçe yerlefltirilmesi hayat kurtar›c› olabilir (yani yararlar<br />
risklere a¤›r bas›yorsa).<br />
Tüpler iç çaplar›na göre milimetrik olarak ebatland›-<br />
r›l›r ve uzunluklar› çapla birlikte artar. Uygun boyuttaki<br />
nazofaringeal tüpün belirlenmesinde kullan›lan geleneksel<br />
yöntem (hastan›n küçük parma¤› veya burun<br />
deliklerine göre ölçüm) hava yollar› anatomisiyle korelasyon<br />
göstermez ve güvenilir de¤ildir. 116 Yetiflkinler<br />
için 6-7 mm ölçüde olanlar uygundur. Yerlefltirme nazal<br />
hava yolu mukozas›nda hasar ile % 30'a kadar varan<br />
olguda kanamaya neden olur. 117 E¤er tüp çok<br />
uzunsa, laringeal veya glossofaringeal refleksleri uyararak<br />
laringospazm veya kusmaya neden olabilir.<br />
(a)<br />
(b)<br />
fiekil 4.6. Orofaringeal tüpün yerlefltirilmesi.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S53<br />
Oksijen<br />
Mümkünse oksijen verilmelidir. Standart bir oksijen<br />
maskesi, yeteri kadar yüksek bir oksijen ak›m›n›n sa¤lanmas›yla,<br />
% 50'ye kadar oksijen konsantrasyonu sa¤layabilir.<br />
Rezervuar balonu olan bir maske (geri-solumas›z<br />
maske), 10-15 L dak -1 oksijen ak›m› ile % 85<br />
konsantrasyonda O 2 sa¤layabilir. Bafllang›çta mümkün<br />
olan en yüksek oksijen konsantrasyonu verilmeli, daha<br />
sonra pals oksimetre (SpO 2 ) veya arteriyal kan gazlar›<br />
analizinden elde edilen oksijen satürasyonuna göre titre<br />
edilmelidir.<br />
Spontan solunumu olmayan veya yetersiz olan hastada,<br />
mümkün oldu¤unca erken yapay solunum uygulanmal›d›r.<br />
Ekspirasyon havas› ile ventilasyon (kurtar›c›<br />
solunum) etkilidir, ancak kurtar›c›n›n nefesindeki oksijen<br />
konsantrasyonu sadece % 16-17'dir, bu nedenle<br />
mümkün olan en erken dönemde oksijenle zenginlefltirilmifl<br />
hava ile ventilasyona geçilmelidir. A¤›zdan a¤za<br />
yap›lan ventilasyon hiçbir araca gereksinim göstermeme<br />
avantaj›na sahip olmas›na karfl›n, özellikle kusma<br />
veya kan varl›¤›nda bu teknik estetik olarak iticidir<br />
ve kurtar›c› tan›mad›¤› bir hastayla yak›n bir iliflki içinde<br />
olmakta isteksiz olabilir. 118-121 Tüberküloz 122 ve<br />
a¤›r akut s›k›nt›l› solunum sendromu [severe acute respiratory<br />
distress syndrome (SARS)] 123 gibi kazan›lm›fl<br />
enfeksiyonlar›n CPR uygulamas›n› yapan kiflilerde oluflmas›yla<br />
ilgili çok s›n›rl› say›da yay›n vard›r. ‹nsan immun<br />
yetmezlik virüsünün (H‹V) CPR uygulamas› esnas›nda<br />
bulaflmas›yla ilgili flu ana kadar yay›n yoktur.<br />
Hasta ile temastan kaç›nmak için basit yard›mc› araçlar<br />
mevcuttur; bu cihazlardan bir k›sm› hasta ve kurtar›c›<br />
aras›ndaki çapraz infeksiyon riskini azaltabilir, buna karfl›n<br />
SARS'tan korumada belirgin yarar sa¤lamazlar. 123<br />
Resüsitasyon cep maskesi yayg›n olarak kullan›l›r. Bu<br />
araç anestezide kullan›lan yüz maskesine benzer ve<br />
a¤›z-maske ventilasyonuna olanak sa¤lar. Hastan›n<br />
ekspiryum havas›n› kurtar›c›dan uzaklaflt›ran tek yönlü<br />
bir valvi vard›r. Maske fleffaft›r böylece hastadan gelen<br />
kan veya kusmuk görülebilir. Baz› maskelerin oksijen<br />
eklenmesi için bir ba¤lant› yeri vard›r. Bu konnektörün<br />
bulunmad›¤› maskeleri kullan›rken oksijen ilavesi maskenin<br />
alt›na yerlefltirilen bir tüp arac›l›¤›yla ve hava kaça¤›<br />
olmamas›na dikkat edilerek sa¤lanabilir. Hastan›n<br />
yüzüne maskenin yerleflimini maksimum flekilde sa¤lamak<br />
için iki el tekni¤i kullan›lmal›d›r (fiekil 4.7).<br />
Aspirasyon<br />
Üst hava yollar›ndan s›v›lar›n (kan, tükürük ve mide<br />
içeri¤i) uzaklaflt›r›lmas› için genifl çapl› sert bir aspiratör<br />
(Yankauer) kullan›lmal›d›r. Hastan›n ö¤ürme refleksi<br />
varsa, aspirasyon kusmay› uyarabilece¤i için dikkatle<br />
uygulanmal›d›r.<br />
Ventilasyon<br />
fiekil 4.7. A¤›z-maskeye ventilasyon.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
E¤er tidal volüm veya inspiratuar ak›m çok yüksek<br />
ise yüksek hava yolu bas›nçlar› oluflabilir, bu da midenin<br />
fliflmesi ve sonuç olarak regürjitasyon ve pulmoner<br />
aspirasyon riskini art›r›r. Midenin fliflme olas›l›¤›n› artt›-<br />
ran nedenler:<br />
• bafl ve boynun yanl›fl pozisyonu ve t›kal› hava yolu<br />
• Yetersiz özofagial sfinkter (kardiyak arrestli hastalar›n<br />
hepsinde mevcuttur)<br />
• yüksek inflasyon bas›nc›<br />
Aksine, e¤er inspiratuvar ak›m çok düflük olursa,<br />
inspiratuvar süre uzar ve gö¤üs kompresyonlar› için<br />
ayr›lan süre azal›r. Her solu¤u yaklafl›k 1 saniye süreyle<br />
uygulay›n ve normal gö¤üs hareketlerinin benzeri bir<br />
hareket oluflturacak volüm gönderin; bu uygulama, minimal<br />
gastrik inflasyona neden olarak, yeterli volümün<br />
verilmesini ve gö¤üs kompresyonlar› için yeterli süre<br />
ayr›lmas›n› sa¤lar. Hava yolunun korunamad›¤› durumlarda<br />
CPR esnas›nda, 30 gö¤üs kompresyo-nundan<br />
sonra 2 ventilasyon uygulay›n.<br />
Kendili¤inden fliflen balon<br />
Kendili¤inden fliflen balon yüz maskesine, trakeal tüpe<br />
veya LM veya Kombitüp gibi alternatif bir hava yolu<br />
arac›na ba¤lanabilir. Oksijen eklenmedi¤inde kendili-<br />
¤inden fliflen balon hastan›n akci¤erlerini ortam havas›<br />
(% 21 oksijen) ile ventile eder. Bu de¤er balona oksijen<br />
ba¤lanmas›yla yaklafl›k % 45'e kadar yükseltilebilir.
S54<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
E¤er rezervuar sistem ba¤lan›r ve oksijen ak›m› yaklafl›k<br />
10 L dk -1 ya ayarlan›rsa solunan oksijen konsantrasyonu<br />
ortalama % 85'e kadar yükseltilebilir.<br />
Balon-valf-maske sistemi yüksek konsantrasyonda<br />
oksijen ile ventilasyona olanak sa¤lamas›na karfl›n tek<br />
kifli taraf›ndan kullan›lmas› oldukça fazla beceri gerektirir.<br />
Bir yüz maskesi ile kullan›ld›¤›nda, hastan›n yüzüyle<br />
maske aras›nda hava kaça¤›na izin vermeden ve bir<br />
elle hastan›n hava yolunun aç›kl›¤›n› sürdürürken di¤er<br />
elle balonu s›kmak oldukça zordur. 124 Belirgin kaçak,<br />
hipoventilasyon ile sonuçlanacakt›r ve e¤er hava yolu<br />
güvenlik alt›na al›nmam›flsa, hava mideye yönlenebilir.<br />
125-126 Bu durum ventilasyonu daha da azalt›r ve regürjitasyon,<br />
aspirasyon riskini büyük ölçüde artt›r›r. 127<br />
Krikoid bas›s› bu riski azalt›r ancak e¤itimli bir yard›mc›n›n<br />
varl›¤›n› gerektirir. Kötü uygulanm›fl krikoid bas›-<br />
s› hastan›n akci¤erlerinin ventilasyonunu daha da zorlaflt›rabilir.<br />
128<br />
Balon-valf-maske ventilasyonu için iki kifli ile uygulama<br />
tekni¤i tercih edilir (fiekil 4.8). Birisi, iki eli ile jaw<br />
thrust manevras› uygulay›p ayn› zamanda maskeyi yerinde<br />
tutarken di¤eri de balonu s›kar. Bu flekilde maskenin<br />
hastan›n yüzüne daha iyi oturmas› sa¤lan›r, hastan›n<br />
akci¤erleri daha etkili ve güvenli bir flekilde ventile<br />
edilebilir.<br />
fiekil 4.8. ‹ki kifliyle balon-valf-maske sisteminin kullan›lmas›.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.<br />
Trakeal tüp, Kombitüp veya supraglottik hava yolu<br />
araçlar› yerlefltirildikten sonra, akci¤erler 10 solunum<br />
dk -1 h›z›yla ventile edilir ve ventilasyonlar esnas›nda<br />
ara vermeksizin toraks kompresyonlar›na devam edilir.<br />
LM'nin larinks çevresindeki yerleflimi, inspirasyon ile<br />
gö¤üs kompresyonlar› çak›flt›¤›nda gaz kaça¤›n› önlemekten<br />
uzakt›r. Gaz›n büyük bölümü a¤›zdan kaçt›¤›<br />
için ›l›ml› gaz kaça¤› kabul edilebilir. E¤er büyük miktarda<br />
gaz kaça¤› nedeniyle hastan›n akci¤erlerinin ventilasyonu<br />
yetersiz oluyorsa, ventilasyonu sa¤lamak için<br />
kompresyon ventilasyon oran› 30:2 olacak flekilde gerçeklefltirilmekte<br />
olan toraks kompresyonlar›na ara vermek<br />
zorunda kal›nabilir.<br />
Otomatik ventilatörler<br />
‹leri yaflam deste¤i esnas›ndaki ventilasyonun çeflitli<br />
yönlerini özgün olarak inceleyen çok az say›da çal›flma<br />
vard›r. Kardiyak arrest s›ras›nda sa¤l›k personelinin uygulad›¤›<br />
ventilasyon h›zlar›n›n yüksek oldu¤unu gösteren<br />
baz› veriler mevcuttur. 61,129 Otomatik ventilatörler<br />
veya resüsitatörler inspirasyon esnas›nda hastaya sabit<br />
bir gaz ak›m› sa¤larlar; verilen volüm inspirasyon zaman›na<br />
ba¤l›d›r (uzun zaman daha büyük bir tidal volüm<br />
sa¤lar). ‹nspirasyon s›ras›nda hava yolu bas›nc›n›n<br />
yükselmesi nedeniyle bu cihazlar akci¤erleri barotravmadan<br />
korumak için s›kl›kla bas›nç limitlidir. Otomatik<br />
ventilatörler yüz maskesi veya di¤er hava yolu gereçleriyle<br />
(örn. trakeal tüp, LM) kullan›labilirler.<br />
Bir otomatik resüsitatör bafllang›çta 6-7 ml kg -1 tidal<br />
volümü 10 solunum dk -1 h›z›nda verecek flekilde ayarlanmal›d›r.<br />
Baz› ventilatörler de¤iflik ölçülerdeki hastalarda<br />
kolay ve h›zl› ayarlama sa¤lamak için önceden<br />
koordine edilmifl iflaret noktalar›na sahiptir. Bir k›s›m<br />
ventilatör ise karmafl›k özel solunum modlar›n› uygulama<br />
özelli¤indedir. Spontan dolafl›m›n varl›¤›nda, do¤ru<br />
ayar arteriyel kan gaz› analizi ile saptanmal›d›r.<br />
Otomatik resüsitatörler ventilasyonun alternatif<br />
yöntemlerine göre birçok avantaj sa¤larlar.<br />
• Entübe edilmemifl hastalarda, kurtar›c›n›n her iki eli<br />
maske ve hava yolu aç›kl›¤›n›n sa¤lanmas› için serbest<br />
kal›r.<br />
• Bir elle krikoid bas› uygulan›rken di¤er elle yüzde<br />
hava kaça¤› olmayacak flekilde maske tutulabilir.<br />
• Entübe hastada di¤er uygulamalar için kurtar›c›y›<br />
serbestlefltirir.<br />
• Bir kere ayarland›¤›nda, sabit tidal volüm, solunum<br />
h›z› ve dakika ventilasyonu sa¤lar, böylece afl›r›<br />
ventilasyondan korunmada yard›mc› olabilir.<br />
Kardiyak arrest simülasyonu yap›lan bir manken çal›flmas›nda<br />
ve itfaiyecilerin anestezi alt›ndaki hastalara<br />
akci¤er ventilasyonu uygulad›klar› bir çal›flmada; manuel<br />
olarak tetiklenen, ak›m limitli, oksijen gücü ile çal›flan<br />
resüsitatörlerin maske ile uygulanmas›, balonvalv-maske<br />
sistemi ile k›yasland›¤›nda, mide insuflasyonunun<br />
belirgin olarak azald›¤› gösterilmifltir. 130-131<br />
Buna karfl›l›k, insanlardaki kardiyak arrestte otomatik<br />
resüsitatörlerin gastrik insuflasyon üzerine olan etkisi
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S55<br />
çal›fl›lmam›flt›r ve balon-valf-maske sistemine göre daha<br />
yararl› oldu¤unu aç›kça gösteren veri yoktur.<br />
Alternatif hava yolu araçlar›<br />
Trakeal tüp, kardiyak arrest s›ras›nda hava yolu aç›kl›¤›-<br />
n›n sa¤lanmas› için genellikle en iyi yöntem olarak kabul<br />
edilir. Yeterli e¤itim ve deneyim olmadan, fark›na<br />
var›lmayan özofagus entübasyonu (baz› çal›flmalarda %<br />
6-14) 132-135 ve tüpün yerinden ç›kmas› gibi komplikasyonlar<br />
kabul edilemeyecek kadar yüksek insidansta<br />
gerçekleflmektedir. 136 Trakeal entübasyonun giriflimlerinin<br />
uzun zaman almas› zarar vericidir; gö¤üs kompresyonlar›na<br />
bu süreçte ara verilmesi koroner ve serebral<br />
perfüzyonu tehlikeye atacakt›r. CPR s›ras›nda havayolu<br />
aç›kl›¤›n›n sa¤lanmas› için baz› alternatif hava<br />
yolu gereçleri düflünülmüfltür. CPR s›ras›nda sadece<br />
Kombitüp, LM ve Laringeal Tüp (LT) incelenmifl olan<br />
hava yolu gereçleridir. Bu çal›flmalar›n hiçbirisi primer<br />
sonuç ölçütü olarak yeterli güce sahip de¤ildir; birçok<br />
araflt›rmac› yerlefltirme ve ventilasyon baflar›lar›n›n oran›n›<br />
incelemifltir. Kardiak arrest esnas›nda hava yolu<br />
sa¤lanmas›nda herhangibir yaklafl›m›n rutin kullan›m›n›<br />
destekleyen veri yoktur. En uygun teknik kardiyak arrestin<br />
flartlar›na ve uygulay›c›n›n deneyimine ba¤l›d›r.<br />
Laringeal maske (LM)<br />
Laringeal maske, laringeal giriflin etraf›n› tamamen kapatacak<br />
flekilde düzenlenen ve elips fleklinde fliflen bir<br />
bölümü olan genifl çapl› bir tüptür (fiekil 4.9). Yerlefltirmesi<br />
trakeal tüpten daha kolayd›r. 137-143 CPR s›ras›nda<br />
Laringeal maskenin kullan›m› incelenmifltir, ancak bu<br />
çal›flmalardan hiçbirisinde do¤rudan trakeal tüp ile karfl›laflt›r›lmam›flt›r.<br />
CPR esnas›nda laringeal maske ile %<br />
72-98 olguda baflar›l› ventilasyon sa¤lanm›flt›r. 144-150<br />
LM kullan›larak yap›lan ventilasyon, balon-maske<br />
kullan›m›ndan daha kolay ve daha etk<strong>indir</strong>. 124 Gecikmeden<br />
yerlefltirilebilecekse, balon-maske ventilasyonuna<br />
tercih edilir. Aral›kl› pozitif bas›nçl› ventilasyon<br />
için kullan›ld›¤›nda, yüksek inflasyon bas›nçlar›ndan (><br />
20 cmH 2 O) kaç›n›lmas› durumunda gastrik fliflme en<br />
aza <strong>indir</strong>ilebilir. Kendili¤inden fliflen balon ve LM'nin<br />
kardiyak arrest s›ras›nda kullan›m› balon-valf-maskeye<br />
göre regürjitasyon insidans›n› azalt›r. 127<br />
Trakeal entübasyon ile karfl›laflt›r›ld›¤›nda LM'nin<br />
dezavantajlar›, aspirasyon riskinde art›fl ve düflük akci-<br />
¤er ve/veya gö¤üs duvar› kompliyans› olan hastalarda<br />
yeterli ventilasyonun sa¤lanamamas›d›r. Gö¤üs kompresyonlar›na<br />
ara vermeden LM ile yeterli ventilasyonun<br />
sa¤lan›p sa¤lanamayaca¤›n› gösteren veri yoktur.<br />
Trakeal tüpün esas yararlar›ndan birisi de gö¤üs kompresyonlar›n›<br />
sürdürürken akci¤erlerin yeterli ventilasyonunun<br />
sa¤lanabilmesidir. CPR s›ras›nda LM kullan›-<br />
m›n› konu alan çal›flmalarda çok az say›da pulmoner<br />
aspirasyon olgusu belirtilmifltir.<br />
Kombitüp<br />
Kombitüp, dil üzerinden körlemesine yerlefltirilen çift<br />
lümenli bir tüptür, ve hem özafagusa (fiekil 4.10a) hem<br />
de trakeaya (fiekil 4.10b) yerleflti¤inde ventilasyon için<br />
(a)<br />
(b)<br />
fiekil 4.9. Laringeal maskenin yerlefltirilmesi.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.
S56<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
bir yol sa¤lar. CPR s›ras›nda Kombitüp kullan›m›n› konu<br />
alan bir çok çal›flma vard›r ve hastalar›n % 79-98’inde<br />
baflar›l› ventilasyon rapor edilmifltir. 146,151-157 Birisi 151<br />
d›fl›nda bu çal›flmalar›n tümü hastane d›fl› kardiyak arrestleri<br />
kapsamaktad›r, bu da Kombitüpün hastanede<br />
kullan›m›n›n çok nadir oldu¤unu yans›tmaktad›r. Bu çal›flmalar›n<br />
›fl›¤›nda, Kombitüp kardiak arrest s›ras›nda<br />
hava yolu aç›kl›¤›n›n sa¤lanmas›nda trakeal entübasyon<br />
kadar güvenli ve etkin görünmektedir, ancak sonuç<br />
üzerinde etkisi konusunda kesin yorum yapmay›<br />
sa¤layacak kadar yeterli veri yoktur. Kombitüp'ün yanl›fl<br />
lümeninden akci¤erleri solutmak giriflimi olas›d›r (bir<br />
çal›flmada % 2.2 oran›nda): 152 Bu durum standart trakeal<br />
tüple fark edilmeyen özafagus entübasyonuna eflde¤erdir.<br />
Di¤er hava yolu araçlar›<br />
Laringeal tüp. LT yeni bir hava yolu arac›d›r; baz› çal›flmalarda<br />
anestezi alt›ndaki hastalarda kullan›m› bildirilmifltir.<br />
LT'ün performans› klasik LM ve LM ile karfl›laflt›r›ld›¤›nda<br />
daha iyidir, 158,159 ve paramediklerle yap›-<br />
lan çal›flmalarda bile baflar›l› yerlefltirme oranlar› bildirilmifltir.<br />
160 CPR s›ras›nda laringeal tüp kullan›lmas›yla<br />
ilgili s›n›rl› say›da yay›n vard›r. 161,162 Yak›n zamanda<br />
yap›lan bir çal›flmada, LT hastane d›fl› 30 kardiyak arrest<br />
hastas›nda, çok az e¤itilmifl hemflireler taraf›ndan<br />
uygulanm›flt›r. 163 ‹ki deneme sonras›nda hastalar›n %<br />
90'›nda LT baflar› ile yerlefltirilmifl ve olgular›n % 80'inde<br />
yeterli ventilasyon sa¤lanm›flt›r. Hiçbir hastada regürjitasyon<br />
oluflmam›flt›r.<br />
ProSeal LM. ProSeal LM anestezi alt›ndaki hastalarda<br />
yo¤un olarak çal›fl›lm›flt›r. Fakat CPR esnas›ndaki performanslar›<br />
ve fonksiyonlar› konusunda çal›flma yoktur.<br />
Teorik olarak, CPR esnas›nda kullan›m›n›n klasik LM'ye<br />
göre daha uygun olmas›n› sa¤layan baz› özelliklere sahiptir:<br />
daha yüksek hava yolu bas›nçlar›nda ventilasyona<br />
izin veren larinkse iyi yerleflimi, 164,165 regürjite olan<br />
s›v› gastrik içeri¤in üst özofagustan drenaj›n› sa¤layan<br />
gastrik drenaj tüpü içermesi, s›v› gastrik içeri¤in drenaj›<br />
için gastrik tüpün yerlefltirilebilmesi ve ›s›rmaya karfl›<br />
bir düzenek içermesi. ProSeal LM CPR'da hava yolu gereci<br />
olarak baz› dezavantajlar da tafl›r: klasik LM'ye göre<br />
yerlefltirilmesi biraz daha güçtür, tek kullan›ml›k formu<br />
yoktur ve göreceli olarak pahal›d›r, ayr›ca regürjite<br />
edilen kat› mide içeri¤i gastrik drenaj tüpünü t›kayabilir.<br />
CPR s›ras›ndaki performanslar› konusunda veri beklenmektedir.<br />
(a)<br />
(b)<br />
Havayolu sa¤lama arac›. Anestezi alt›ndaki hastalarda,<br />
Hava yolu Sa¤lama Arac› (Airway Management Device-AMD)<br />
bir çal›flmada zay›f olarak ifllev görmüfltür, 166<br />
ancak modifiye versiyonu biraz daha iyi fonksiyona safiekil<br />
4.10. (a) Kombitüp Özefagusta, (b) Kombitüp Trakeada.<br />
© 2005 European Resuscitation Council.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S57<br />
hip görünmektedir. 167 Faringeal ekspres hava yolu<br />
(pharyngeal airway express-PAX) da bir çal›flmada<br />
anestezi alt›ndaki hastalarda zay›f olarak ifllev görmüfltür.<br />
168 Her iki cihaz›n da CPR s›ras›nda kullan›m› ile ilgili<br />
veri yoktur.<br />
Entübasyon olana¤› sa¤layan LMA (ILMA). Entübasyon<br />
olana¤› sa¤layan LMA (intubating LMA-ILMA) anestezi<br />
s›ras›ndaki zor hava yolunun sa¤lanmas›nda de¤erlidir<br />
ancak CPR s›ras›nda çal›fl›lmam›flt›r. ILMA göreceli<br />
olarak kolay yerlefltirilmesine karfl›n, 169,170 trakeal tüpün<br />
güvenilir bir flekilde kör olarak yerlefltirilmesi oldukça<br />
fazla e¤itim gerektirmektedir 171 ve bu nedenle<br />
deneyimsiz uygulay›c›lar için ideal bir teknik de¤ildir.<br />
Trakeal entübasyon<br />
Kardiyak arrest durumundaki eriflkinlerde hava yolu<br />
sa¤lanmas›nda ve ventilasyonun sürdürülmesinde herhangi<br />
bir özel tekni¤i destekleyen ya da reddeden yeterli<br />
kan›t yoktur. Buna karfl›n, trakeal entübasyon aç›k<br />
ve güvenli bir hava yolunun sa¤lanmas› ve sürdürülmesinde<br />
optimal yöntem olarak de¤erlendirilmektedir.<br />
Bu uygulama yaln›z yüksek beceri ve güvenle ifllemi<br />
yapabilecek e¤itilmifl eleman›n varl›¤›nda gerçeklefltirilmelidir.<br />
Trakeal intübasyonu balon-valf-maske ile<br />
karfl›laflt›ran tek kontrollü randomize çal›flma hastane<br />
d›fl›nda hava yolu sa¤lanmas› gereken çocuklarda gerçeklefltirilmifltir.<br />
172 Bu çal›flmada hayatta kalma ve taburcu<br />
olma aras›nda fark yoktur, ayn› zamanda bu pediatrik<br />
çal›flman›n eriflkin resüsitasyonuna nas›l uyarlanaca¤›<br />
belirgin de¤ildir. ‹ki çal›flma acil t›p teknisyenleri<br />
veya paramedikler taraf›ndan tedavi edilen hastane<br />
d›fl› kardiyak arrest geçiren eriflkinlerdeki sonuçlar› karfl›laflt›rmaktad›r.<br />
173,174 Paramedikler taraf›ndan yap›lan<br />
intübasyon, intravenöz kanülasyon ve ilaç uygulamalar›<br />
hayatta kalma ve hastaneden taburcu olma oranlar›nda<br />
fark oluflturmam›flt›r. 174<br />
Trakeal intübasyonun balon-valf-maske ventilasyonuna<br />
göre olas› avantajlar›: gastrik içeri¤in veya orofarinksten<br />
kan›n aspirasyonundan korunmufl hava yolu<br />
aç›kl›¤›n›n sa¤lanmas›; gö¤üs kompresyonlar›na ara<br />
verilmedi¤inde bile yeterli tidal volüm sa¤layabilmesi;<br />
kurtar›c›n›n ellerini di¤er uygulamalar için serbestlefltirme<br />
potansiyeli; hava yolu sekresyonlar›n›n aspire edilebilmesini<br />
sa¤lamas› ve ilaç uygulamalar› için bir yol<br />
sa¤lamas›. Balon-valf-maske kullan›m›n›n gastrik distansiyona<br />
ve teorik olarak aspirasyon riski tafl›yan regürjitasyona<br />
neden olmas› daha yüksek olas›l›kt›r. Buna<br />
karfl›l›k, kardiyak arrest hastalar›nda balon-valf-maske<br />
ve trakeal tüp ile gerçeklefltirilen ventilasyonun, karfl›laflt›r›lmas›nda<br />
aspirasyon insidans›n›n birisinde daha<br />
fazla oldu¤unu gösterir hiçbir güvenilir veri yoktur.<br />
Trakeal intübasyonun balon-valf-maske ventilasyonuna<br />
göre dezavantajlar› flunlar› içerir: trakeal tüpün fark<br />
edilmeyen yanl›fl yerlefltirilme riski hastane d›fl› kardiyak<br />
arrest vakalar›nda % 6 132-134 -%14 135 aras›nda<br />
de¤iflmektedir; intubasyon uygulamas› esnas›nda gö-<br />
¤üs kompresyonlar›n›n yap›lmad›¤› uzun bir süreç ve<br />
buna ba¤l› olarak yüksek bir baflar›s›zl›k oran›. Entübasyon<br />
baflar› oran› paramediklerin kiflisel deneyimleriyle<br />
uyumludur. 175 Entübasyonda baflar›s›zl›k oran›, düflük<br />
hasta yo¤unluklu ve uygulay›c›lar›n intübasyonu s›k<br />
olarak uygulamad›klar› hastane öncesi sistemlerde, %<br />
50'lere kadar yükselmektedir. 134 Hastane öncesi entübasyonu<br />
üstlenecek elamanlar›n e¤itim maliyeti de<br />
dikkate al›nmal›d›r. Hastane öncesi entübasyon yapacak<br />
sa¤l›k personeline ve düzenli bilgi tazeleme olanaklar›n›<br />
içeren, iyi yap›land›r›lm›fl ve devaml› izlenen,<br />
kapsaml› bir biçimde yeterlili¤e dayal› e¤itim programlar›<br />
uygulanmal›d›r.<br />
Baz› olgularda laringoskopi ve intübasyon baflar›s›z<br />
olabilir veya hastan›n durumunda hayat› tehdit eden<br />
kötüleflmelere yol açabilir. Bu durumlar içinde akut<br />
epiglot ile iliflkili sorunlar, faringeal patoloji, kafa travmas›<br />
(bu durumda zorlanma intrakraniyal bas›nçta daha<br />
fazla art›fla neden olur) veya servikal omurga hasar›<br />
yer al›r. Bu durumlarda, anestezik ilaç veya fiberoptik<br />
laringoskopi kullan›m› gibi uzmanl›k isteyen beceriler<br />
gerekebilir. Bu teknikler yüksek düzeyde bilgi ve beceri<br />
gerektirir.<br />
Kurtar›c›lar etkili gö¤üs kompresyonlar› sa¤lama ihtiyac›n›<br />
göz önüne alarak, entübasyonun risk ve yararlar›n›<br />
tartmal›d›r. Entübasyon giriflimi gö¤üs kompresyonlar›na<br />
ara vermeyi gerektirecektir ancak, ileri bir hava<br />
yolu sa¤land›¤›nda, ventilasyon gö¤üs kompresyonlar›na<br />
ara vermeyi gerektirmeyecektir. ‹leri hava<br />
yolu yönetiminde deneyimli bir uygulay›c› gö¤üs kompresyonlar›na<br />
ara vermeden laringoskopi uygulayabilmelidir;<br />
gö¤üs kompresyonlar›na sadece tüp vokal<br />
kordlar aras›ndan geçerken k›sa süreli ara vermek gerekecektir.<br />
Alternatif olarak, gö¤üs kompresyonlar›na<br />
herhangi bir flekilde ara vermekten kaç›nmak için, entübasyon<br />
giriflimi spontan dolafl›m dönünceye kadar<br />
ertelenebilir. Hiçbir entübasyon giriflimi 30 saniyeden<br />
uzun sürmemelidir; e¤er bu sürede gerçeklefltirilemezse<br />
yeniden balon-valf-maske ile ventilasyona bafllanmal›d›r.<br />
Entübasyondan sonra, tüp yerleflimi kontrol<br />
edilmeli ve tüp uygun olarak tespit edilmelidir.<br />
Trakeal tüpün do¤ru yerlefltirildi¤inin<br />
onaylanmas›<br />
Fark›na var›lmayan özofagus entübasyonu trakeal entübasyon<br />
girifliminin en ciddi komplikasyonudur. Trakeal<br />
tüpün do¤ru yerlefliminin onaylanmas›n› sa¤layacak
S58<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
primer ve sekonder tekniklerin rutin kullan›m› bu riski<br />
azaltabilir. Primer de¤erlendirme flunlar› içerir: bilateral<br />
gö¤üs ekspansiyonunun izlenmesi, akci¤er alanlar›n›n<br />
aksilladan bilateral olarak (solunum sesleri eflit ve yeterli<br />
olmal›d›r), ve epigastriumun (solunum sesleri iflitilmemelidir)<br />
oskültasyonu. Tüpün do¤ru yerlefltirilmesinin<br />
klinik belirtileri (tüpteki bu¤ulanma, gö¤sün yükselmesi,<br />
akci¤erlerin oskültasyonunda solunum seslerinin<br />
duyulmas› ve mideye gaz giriflinin duyulmamas›) tam<br />
olarak güvenilir de¤ildir. Trakeal tüp yerlefliminin ekshale<br />
edilen karbondioksit veya özofagus dedektör cihaz›<br />
ile sekonder olarak do¤rulanmas› fark edilmeyen<br />
özofagus entübasyonlar›n› azaltacakt›r. Do¤ru tüp yerleflimi<br />
konusunda kuflku varsa, laringoskop kullanarak,<br />
direkt olarak tüpün vokal kordlar aras›ndan geçti¤i görülmelidir.<br />
Sekonder de¤erlendirme yöntemlerinden hiçbirisi<br />
tüpün bir ana bronflta veya trakeada do¤ru olarak yerlefltirildi¤inin<br />
ayr›m›n› yapamaz. Kardiyak arrest esnas›nda<br />
tüp yerlefliminin onaylanmas›nda optimal bir<br />
yöntem belirlenmesi için yeterli veri yoktur ve bütün<br />
cihazlar di¤er onaylama yöntemlerine yard›mc› olarak<br />
düflünülmelidir. 176 ‹lk yerlefltirmeden sonra tüp pozisyonunu<br />
monitörize etme yetene¤inde olan bir ölçüm<br />
yöntemine ait veri yoktur.<br />
Özofageal dedektör cihaz›, trakeal tüpün trakeal<br />
ucunda ya büyük bir fl›r›ngan›n pistonu geri çekilerek<br />
ya da s›k›flt›r›lm›fl, esnek bir baloncu¤u serbest b›rakarak<br />
bir emme gücü yarat›r. Kartilajla desteklenmifl, sert<br />
yap›l› trakeaya yerlefltirilmifl trakeal tüp yoluyla hava,<br />
alt solunum yollar›ndan kolayca aspire edilir. E¤er tüp<br />
özefagusta ise aspire edilemez, çünkü aspirasyon s›ras›nda<br />
özefagus kollabe olur. Özofageal dedektör cihaz›<br />
hem perfüzyon sa¤layan ritmi olan hem de olmayan<br />
hastalarda güvenilirdir. Ancak morbid obezite, gebeli-<br />
¤in ileri dönemleri, ciddi ast›m veya afl›r› trakeal sekresyon<br />
oldu¤u zaman yanl›fl yönlendirebilir. Bu durumlarda<br />
aspirasyon s›ras›nda trakea kollabe olabilir.<br />
133,177-180<br />
Karbondioksit dedektör cihaz› akci¤erlerden ç›kan<br />
CO 2 konsantrasyonunu ölçer. Alt› ventilasyondan sonra<br />
CO 2 ç›k›fl›n›n sürmesi, trakeal tüpün trakea veya ana<br />
bronfllardan birinde oldu¤unun belirtisidir. 181 Karinan›n<br />
üzerinde do¤ru yere yerlefltirilmesinin onaylanmas›<br />
için gö¤sün her iki taraf›n›n orta-aksiller hattan dinlenmesi<br />
gerekir. Spontan dolafl›m› olan hastalarda CO 2<br />
ç›k›fl›n›n olmamas›, tüpün özofagusta oldu¤unun göstergesidir.<br />
Kardiyak arrest s›ras›nda pulmoner kan ak›-<br />
m› o kadar azalabilir ki, yetersiz CO 2 ç›k›fl› oluflur ve bu<br />
durumda dedektör do¤ru yerlefltirilmifl tüpü tan›mlayamaz.<br />
Kardiyak arrestte e¤er CO 2 ç›k›fl› belirlenirse,<br />
bu geçerli olarak tüpün trakeada veya ana bronfllarda<br />
oldu¤unu gösterir. Ancak belirlenemezse trakeal tüpün<br />
yerleflimi bir özofageal dedektör cihaz› ile do¤rulan›r.<br />
Hem hastanede hem de hastane d›fl›nda kulan›labilen<br />
birçok elektronik veya basit, ucuz, kalorimetrik CO 2 dedektörleri<br />
mevcuttur.<br />
Krikoid bas›s›<br />
Balon-valf-maske ile yap›lan ventilasyon ve entübasyon<br />
çabas› s›ras›nda, e¤itilmifl bir yard›mc› taraf›ndan<br />
uygulanan krikoid bas›s› mide içeri¤inin pasif regürjitasyonunu<br />
ve sonuçta pulmoner aspirasyon riskini önleyebilir.<br />
Bu teknik özensiz veya afl›r› güç ile uygulan›rsa,<br />
ventilasyon ve intübasyon çok daha güç olacakt›r.<br />
128 E¤er hastan›n akci¤erlerinin ventilasyonu mümkün<br />
olmuyorsa, krikoid k›k›rda¤a uygulanan bas›nç<br />
azalt›lmal› veya tamamen kald›r›lmal›d›r. E¤er hasta<br />
kusarsa, krikoid bas›s› hemen sonland›r›lmal›d›r.<br />
Trakeal tüpün tespiti<br />
Tüpün kazara yerinden ç›kmas› herhangi bir zamanda<br />
oluflabilir, fakat resüsitasyon ve nakil s›ras›nda daha<br />
olas›d›r. Trakeal tüpün tespitinde en iyi yöntem henüz<br />
saptanmam›flt›r; geleneksel bantlar veya ba¤lar veya<br />
bu amaçla üretilmifl trakeal tüp sabitleyicileri kullan›labilir.<br />
Krikotiroidotomi<br />
Bazen, apneik bir hastay› balon-valf-maske ile ventile<br />
etmek veya trakeal tüp veya baflka bir hava yolu arac›-<br />
n›n yerlefltirilmesi mümkün olmayabilir. Bu durum fliddetli<br />
yüz travmal›, ödem veya yabanc› cisme ba¤l› larinks<br />
t›kanmas› olan hastalarda ortaya ç›kabilir. Bu durumlarda<br />
bir i¤ne arac›l›¤›yla oksijen vermek veya cerrahi<br />
krikotiroidotomi hayat kurtar›c› olabilir. Trakeostomi,<br />
fazla zaman ald›¤›, tehlikeli ve oldukça fazla cerrahi<br />
beceri ve ekipman gerektirdi¤i için acil durumlarda<br />
kontraendikedir.<br />
Cerrahi krikotiroidotomi, yar› elektif intübasyon veya<br />
trakeostomi gerçeklefltirilinceye kadar hastan›n akci-<br />
¤erlerinin ventile edilmesini sa¤layan kesin bir hava<br />
yolu olarak ifllev görür. ‹¤ne krikotiroidotomi çok daha<br />
geçici bir uygulamad›r, sadece k›sa süreli oksijenasyon<br />
sa¤lar. Genifl lümenli, k›vr›lmayan bir kanül, yüksek bas›nçl›<br />
bir oksijen kayna¤› gerektirir, barotravma riski tafl›r<br />
ve gö¤üs travmal› hastalarda özellikle etkisizdir. Kanülün<br />
k›vr›lmas› nedeniyle baflar›s›z olma riski vard›r ve<br />
hasta naklinde kullan›m için uygun de¤ildir.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S59<br />
4e. Dolafl›m›n desteklenmesi<br />
Kardiyak arrestte kullan›lan ilaçlar ve<br />
s›v›lar<br />
Bu bafll›k flu alt bafll›klara bölünmüfltür: kardiyak arrestin<br />
idaresi esnas›nda kullan›lan ilaçlar; peri-arrest periyodunda<br />
kullan›lan antiaritmik ilaçlar; peri-arrest periyodunda<br />
kullan›lan di¤er ilaçlar; s›v›lar; ve ilaç uygulama<br />
yollar›. Bu k›lavuzlarda ilaçlarla ilgili do¤ru bilgiyi<br />
vermek için her türlü gayret gösterilmifltir, ancak ilgili<br />
ilaç firmalar›ndan elde edilen kaynaklar en güncel bilgiyi<br />
sa¤layacakt›r.<br />
Kardiyak arrest tedavisinde kullan›lan<br />
ilaçlar<br />
Kardiyak arrestin akut idaresi esnas›nda sadece birkaç<br />
ilaç endikedir ve kullan›lmalar›n› destekleyen bilimsel<br />
bulgular çok s›n›rl›d›r. ‹laçlar, ancak ilk floklar uyguland›ktan<br />
(endikasyonu varsa) ve gö¤üs kompresyonlar›<br />
ve ventilasyon bafllat›ld›ktan sonra düflünülmelidir.<br />
2005 Konsensus Konferans› esnas›nda gözden geçirilen<br />
kardiyak arrest idaresi ile ilgili üç grup ilaç mevcuttur:<br />
vazopressörler, antiaritmikler ve di¤er ilaçlar. En<br />
uygun olan intravenöz yoldan baflka di¤er ilaç uygulama<br />
yollar› da ayr›ca gözden geçirilmifl ve tart›fl›lm›flt›r.<br />
Vazopressörler<br />
Halen, insanlarda kardiyak arrest esnas›nda herhangi<br />
bir aflamada rutin olarak herhangi bir vazopressorün<br />
kullan›lmas›n›n hayatta kalma ve sonra hastaneden taburcu<br />
olma oran›n› artt›rd›¤›n› gösteren plasebo kontrollü<br />
bir çal›flma bulunmamaktad›r. Kardiyopulmoner<br />
resüsitasyonun temel hedefi spontan dolafl›m tekrar<br />
bafllayana kadar vital organlara kan ak›m›n› sa¤lamakt›r.<br />
‹nsanda kardiyak arrestle ilgili veri eksikli¤ine ra¤men,<br />
CPR esnas›nda serebral ve koroner perfüzyonu<br />
art›rd›¤› düflüncesiyle vazopressörler hala tavsiye edilmektedir.<br />
Vazopressine karfl› adrenalin (epinefrin). Adrenalin 40<br />
y›ld›r kardiyak arrestin tedavisinde primer sempatomimetik<br />
ajan olmufltur. 182 Primer etkinli¤i koroner ve serebral<br />
perfüzyon bas›nçlar›n› artt›ran sistemik vazokonstriksiyon<br />
sa¤layan alfa-adrenerjik, vazokonstriktif<br />
etkilerine ba¤l›d›r. Adrenalinin beta-adrenerjik etkileri<br />
(inotropik, kronotropik) koroner ve serebral kan ak›m›-<br />
n› artt›rabilir, ancak miyokardiyal oksijen tüketimindeki<br />
art›fllar›n, ektopik ventriküler aritmilerin (özellikle miyokard<br />
asidotikken) ve pulmoner arteriyovenöz flanta<br />
ba¤l› olan geçici hipokseminin efllik etmesi yararl› etkilerini<br />
ortadan kald›r›rabilir.<br />
Adrenalinin beta etkilerine ba¤l› olas› kötü etkileri<br />
alternatif vazopressörlerin araflt›r›lmas›na yol açm›flt›r.<br />
Vazopressin do¤al bir antidiüretik hormondur. Çok<br />
yüksek dozlarda düz kaslarda bulunan V1 reseptörlerinin<br />
uyar›lmas›yla etkisini gösteren güçlü bir vazokonstriktördür.<br />
Kardiyak arrestte vazopressinin önemi ilk<br />
olarak baflar›l› resüsite edilmifl hastalarda vazopressin<br />
düzeylerinin yüksek oldu¤unun görüldü¤ü hastane d›-<br />
fl› kardiyak arrest hastalar›nda yap›lan çal›flmalarda anlafl›lm›flt›r.<br />
183,184 Kardiyak arrest için resüsitasyon esnas›nda<br />
adrenaline alternatif olarak vazopressin kullan›ld›¤›nda<br />
klinik 185,186 ve hayvan 187-189 çal›flmalar›<br />
hemodinamik de¤iflkenlerin düzeldi¤ini göstermesine<br />
ra¤men, bu çal›flmalar›n yaln›z baz›lar› 186 sa¤kal›m<br />
oran›n›n düzeldi¤ini göstermifltir. 190,191<br />
Kardiyak arrest s›ras›nda vazopressinin ilk klinik kullan›m›<br />
1996'da bildirilmifl ve umut verici olarak görünmüfltür.<br />
Adrenalin ile standart tedaviye refrakter olan<br />
kardiyak arrest hastalar›ndaki bir çal›flmada vazopressin<br />
sekiz hastan›n tümünde yeniden spontan dolafl›m› bafllatm›fl,<br />
bunlar›n üçü nörolojik aç›dan sekelsiz taburcu<br />
edilmifltir. 186 Ertesi y›l, ayn› grup baflar›l› resüsitasyon<br />
ve 24 saatlik sa¤kal›m oranlar›n›n vazopressinle tedavi<br />
edilenlerde adrenalin ile tedavi edilenlere göre belirgin<br />
olarak daha yüksek oldu¤u; küçük bir randomize, hastane<br />
d›fl› ventriküler fibrilasyon hasta grubu yay›nlam›fllard›r.<br />
192 Bu iki çal›flmay› takiben, Amerikan Kalp Cemiyeti<br />
(American Heart Association-AHA) eriflkinde<br />
floka refrakter VF'un tedavisinde adrenaline alternatif<br />
olarak vazopressin kullan›lmas›n› tavsiye etmifltir. 182<br />
Bu küçük çal›flmalar›n baflar›s› hastane içi 193 ve hastane<br />
d›fl› 194 kardiyak arrestte vazopressini adrenalinle<br />
karfl›laflt›ran iki büyük randomize çal›flman›n yap›lmas›-<br />
na yol açm›flt›r. Her iki çal›flmada da, ilk planda hastalar<br />
vazopressin veya adrenalin verilecek flekilde randomize<br />
edilmifl ve ilk ilaca refrakter kalan hastalarda da<br />
kurtar›c› ilaç olarak adrenalin kullan›lm›flt›r. Her iki çal›flmada<br />
ilk vazopressör olarak 40 U vazopressin 193<br />
kullan›ld›¤›nda spontan dolafl›m›n geri dönme (SDGD)<br />
oranlar›nda veya hayatta kalma oranlar›nda genel bir<br />
art›fl belirlenmemifltir. 193 Çal›flmalar›n birisinde vazopressin<br />
dozu tekrar edilmifltir 194 ve adrenalinle (1 mg,<br />
tekrar dozu) karfl›laflt›r›lm›flt›r. Büyük bir hastane d›fl›<br />
kardiyak arrest çal›flmas›nda, 194 post-hoc analizi asistoli<br />
halinde bulunan hasta alt grubunda vazopressinin<br />
hayatta kalma ve taburcu olma olas›l›¤›n› art›rd›¤›n›,<br />
ancak nörolojik aç›dan sa¤lam kalma yönünden fark olmad›¤›n›<br />
ortaya koymufltur.<br />
Befl randomize çal›flmay› içeren yak›n dönemdeki<br />
bir meta-analiz çal›flmas› 195 24 saat içinde ölüm veya<br />
hastaneden taburcu olmadan ölüm karfl›laflt›r›ld›¤›nda,
S60<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
vazopressin ve adrenalin aras›nda SDGD aç›s›ndan istatistiksel<br />
olarak belirgin fark olmad›¤›n› göstermifltir. ‹lk<br />
kardiyak ritim göz önüne al›narak yap›lan alt grup analizi,<br />
hastaneden taburcu olmadan oluflan ölüm oran›nda<br />
istatistiksel olarak belirgin fark göstermemifltir. 195<br />
2005 Konsensus Konferans›'na kat›lanlar bu bulgular›n<br />
›fl›¤›nda tedavi önerilerini derinlemesine tart›flm›fllard›r.<br />
Plasebo kontrollü çal›flmalar olmamas›na ra¤men,<br />
adrenalin kardiyak arrestte standart vazopressör<br />
olarak kalm›flt›r. Halen, herhangi bir kardiyak arrest ritminde,<br />
vazopressinin adrenaline alternatif veya onunla<br />
birlikte kullan›lmas›n› destekleyen veya reddeden bulgular›n<br />
yeterli olmad›¤› kabul edilmifltir. Günümüzdeki<br />
uygulama tüm kardiyak arrest ritimlerinin tedavisi için<br />
primer vazopressör olarak hala adrenalini desteklemektedir.<br />
Adrenalin<br />
Endikasyonlar<br />
• Adrenalin etiyolojisi ne olursa olsun kardiyak arrestte<br />
kullan›lan ilk ilaçt›r: CPR esnas›nda her 3-5 dakikada<br />
bir kullan›lmas› ALS algoritmine dahil edilmifltir.<br />
• Adrenalin anafilaksi tedavisinde tercih edilmektedir<br />
(Bölüm 7g).<br />
• Adrenalin kardiyojenik flok tedavisinde ikinci s›rada<br />
yer al›r.<br />
Doz. Kardiyak arrest esnas›nda, adrenalinin bafllang›çtaki<br />
intravenöz dozu 1 mg'd›r. ‹ntravasküler (intravenöz<br />
veya intraosseöz) yol aç›lmas› gecikirse veya baflar›lamazsa<br />
10 ml steril su ile dilüe edilerek 2-3 mg dozunda<br />
trakeal tüp yoluyla veriniz. Trakeal yoldan absorbsiyon<br />
çok de¤iflkendir.<br />
Refrakter kardiyak arrestteki hastalarda daha yüksek<br />
dozlarda adrenalin kullan›lmas›n› destekleyen bulgu<br />
yoktur. Baz› vakalarda, resüsitasyon sonras› dönemde<br />
adrenalin infüzyonu gerekir.<br />
Spontan dolafl›m›n geri dönmesini takiben, afl›r› (≥1<br />
mg) adrenalin dozlar› taflikardi, miyokard iskemisi, VT<br />
ve VF'ye neden olabilir. Perfüzyon sa¤layan bir ritim<br />
oluflturulduktan sonra, e¤er ek adrenalinin gerekli oldu¤u<br />
düflünülüyorsa, uygun bir kan bas›nc› elde edilinceye<br />
kadar dikkatli doz titrasyonu yap›n›z. Ço¤u hipotansif<br />
hastada 50-100 mcg intravenöz dozlar genellikle<br />
yeterlidir. Kokain veya di¤er sempatomimetik ilaçlara<br />
ba¤l› kardiyak arrest geliflen hastalarda adrenalini<br />
dikkatli kullan›n›z.<br />
Kullan›m flekli. Adrenalin en s›kl›kla iki dilüsyonda bulunur:<br />
• 10,000'de 1 (bu solüsyonun 10 mL'sinde 1 mg adrenalin<br />
bulunur)<br />
• 1000'de 1 (bu solüsyonun 1 mL'sinde 1 mg adrenalin<br />
bulunur)<br />
Her iki solüsyon da Avrupa ülkelerinde rutin olarak<br />
kullan›lmaktad›r.<br />
Kardiyak arrest tedavisinde adrenaline alternatif<br />
olarak çeflitli di¤er ilaçlar (örn., noradrenalin) 196 deneysel<br />
olarak kullan›lm›flt›r.<br />
Anti-aritmikler<br />
Vazopressörlerdeki gibi, antiaritmik ilaçlar›n kardiyak<br />
arrestte faydas› oldu¤una ait bulgular s›n›rl›d›r. Amiodaronun<br />
hastaneye ulafl›m› sa¤layacak kadar hayatta<br />
kalma flans›n› artt›rd›¤› gösterilmesine ra¤men, 89,90 insandaki<br />
kardiyak arrestte uygulanan hiçbir antiaritmik<br />
ilac›n hastaneden taburcu olmay› sa¤layacak kadar hayatta<br />
kalma flans›n› artt›rd›¤› gösterilememifltir. ‹nsanlarda<br />
uzun dönem prognoza ait veri eksikli¤i olmas›na<br />
ra¤men, bulgulardaki denge kardiyak arrestteki aritmilerin<br />
idaresinde antiaritmik ilaçlar›n kullan›m› lehinedir.<br />
Amiodaron. Amiodaron, atriyal ve ventriküler miyokardda<br />
aksiyon potansiyelinin ve refrakter periyodun<br />
süresini uzatan membran stabilize edici bir antiaritmiktir.<br />
Atriyoventriküler iletiyi yavafllat›r ve aksesuar yolaklarda<br />
da benzer bir etki görülür. Amiodaronun hafif<br />
negatif inotrop etkisi vard›r ve non-kompetetif alfa bloker<br />
etkileri yoluyla periferik vazodilatasyona yol açar.<br />
‹ntravenöz amiodaron ile oluflan hipotansiyon ilac›n<br />
verilifl sürati ile iliflkilidir ve ilac›n kendisinden ziyade<br />
histamin sal›n›m›na yol açan çözücüsüne ba¤l›d›r (Polysorbate<br />
80). 197 Bu yan etkilerden ar›nm›fl bir s›v› amiodaron<br />
preparat›n›n kullan›lmas› teflvik edilmektedir,<br />
ancak bu henüz yayg›n olarak bulunmamaktad›r.<br />
198,199<br />
‹lk üç floku takiben, amiodaron floka refrakter VF'nda<br />
plasebo 89 veya lignokain ile karfl›laflt›r›ld›¤›nda hastaneye<br />
ulafl›ncaya kadar olan hayatta kalma oran›n›ndaki<br />
k›sa dönem prognozu düzeltir. 90 Amiodaron ayr›ca,<br />
VF'nu veya hemodinamiyi bozan ventriküler taflikardisi<br />
olan insanlara veya hayvanlara verildi¤inde defibrilasyona<br />
yan›t› düzeltir gibi görünmektedir. 198-202 Tek flok<br />
stratejisi kullan›ld›¤›nda amiodaronun ne zaman verilmesi<br />
gerekti¤ini gösteren bulgu yoktur. Günümüze kadar<br />
yap›lan klinik çal›flmalarda amiodaron, VF/VT en az<br />
üç flok sonras›nda sebat ediyorsa verilmifltir. Bu sebepten<br />
ötürü ve baflka herhangi bir veri olmad›¤›ndan üç<br />
flok sonras›nda e¤er VF/VT sebat ediyorsa 300 mg amiodaron<br />
tavsiye edilmektedir.<br />
Endikasyonlar. Amiodaron,<br />
• Refrakter VF/VT<br />
• Hemodinamik aç›dan stabil ventrikül taflikardisi (VT)<br />
ve di¤er inatç› tafliartimilerde endikedir (Bölüm 4f).
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S61<br />
Doz. Üçüncü floktan sonra VF/VT sebat ederse, bafllang›ç<br />
olarak % 5 dekstroz içinde 20 ml volümde seyreltilmifl<br />
(veya önceden haz›rlanm›fl bir enjektörden) intravenöz<br />
300 mg amiodaron verilmesi düflünülmelidir.<br />
Amiodaron periferik venden uyguland›¤›nda trombofilebite<br />
yol açabilir; santral ven kateteri yerlefltirilmiflse<br />
santral bir venden uygulay›n; e¤er yoksa, genifl bir periferik<br />
veni tercih edin ve ard›ndan bol intravenöz s›v›<br />
gönderin. Amiodaronun di¤er aritmilerin tedavisinde<br />
kullan›m› hakk›nda detaylar Bölüm 4f'te verilmifltir.<br />
Kullan›mda klinik özellikler. Amiodaron özellikle QT<br />
intervalini uzatan ilaçlarla birlikte verildi¤inde paradoksik<br />
olarak aritmojenik hal alabilir. Bununla birlikte, benzer<br />
koflullarda proaritmik etkisi di¤er antiaritmik ilaçlardan<br />
daha düflüktür. Amiodaronun en belirgin yan etkileri<br />
infüzyon h›z›n› düflürmekle önlenebilen veya s›v›-<br />
larla ve/veya inotrop ajanlarla tedavi edilebilen hipotansiyon<br />
ve bradikardidir. Uzun süren oral kullan›ma<br />
ba¤l› yan etkiler (tiroid fonksiyon bozukluklar›, korneada<br />
mikro çökeltiler, periferik nöropati ve pulmoner/hepatik<br />
infiltrasyonlar) akut kullan›mda söz konusu de¤ildir.<br />
Lidokain. 2000 ILCOR rehberleri yay›nlanana kadar,<br />
lidokain tercih edilen antiaritmik ilaçt›. Amiodaron ile<br />
yap›lan karfl›laflt›rmal› çal›flmalar 90 lidokaini yerinden<br />
etti ve bugün için, ancak amiodaron elde yoksa kullan›lmas›<br />
tavsiye edilmektedir. Amiodaron hastane içinde<br />
geliflen kardiyak arrestlerin hepsinde ve ambulans<br />
ekibinin haz›r bulundu¤u hastane d›fl›nda geliflen kardiyak<br />
arrestlerin hepsinde kullan›ma haz›r bulunmal›d›r.<br />
Lidokain miyositin refrakter periyodunu uzatarak etki<br />
gösteren membran stabilize edici bir ilaçt›r. Ventriküler<br />
otomatisiteyi azalt›r ve lokal anestetik etkisi ile ventriküler<br />
ektopik aktiviteyi bask›lar. Lidokain normal dokular›n<br />
elektriksel aktivitesi ile minimal etkileflime girerken<br />
depolarize olmufl aritmojenik dokular›n aktivitesini<br />
bask›lar. Bu sebeple, depolarizasyonun efllik etti¤i<br />
aritmileri bask›lamada etk<strong>indir</strong> (örn., iskemi, dijital toksisitesi)<br />
ancak normal polarize olan hücrelerden köken<br />
alan aritmilere karfl› göreceli olarak etkisizdir (örn., atriyal<br />
fibrilasyon/flatter). Lidokain ventrikül fibrilasyonu<br />
efli¤ini yükseltir.<br />
Lidokain toksisitesi parestezi, sersemlik, konfüzyon,<br />
ve konvülziyonlara kadar ilerleyen kas seyirmesine yol<br />
açar. ‹lk bir saat içinde güvenli dozunun 3 mg kg -1 '›<br />
geçmemesi gerekti¤i genel olarak kabul edilir. Toksisite<br />
belirtileri mevcutsa infüzyonu hemen durdurun ve<br />
nöbet geliflirse tedavi edin. Lidokain miyokard fonksiyonunu<br />
deprese eder ancak bu amiodarondan daha az<br />
oluflur. Miyokard depresyonu genellikle geçicidir ve<br />
intravenöz s›v›larla veya vazopressörlerle tedavi edilebilir.<br />
Endikasyonlar. Lidokain refrakter VF/VT'de endikedir<br />
(amiodaronun bulunmad›¤› durumlarda).<br />
Doz. Amiodaron olmad›¤›nda, üç flok sonras› refrakter<br />
VF/nab›zs›z VT'de lidokainin ilk dozunu 100 mg<br />
(1-1.5 mg kg -1 ) olarak kullan›n. Gerekirse ek 50 mg<br />
bolus verin. Total doz ilk bir saat içinde 3 mg kg -1 '› aflmamal›d›r.<br />
Kullan›m›nda klinik özellikler. Lidokain karaci¤erde<br />
metabolize edilir ve hepatik kan ak›m› azal›rsa yar› ömrü<br />
uzar, örne¤in kalp debisi azal›rsa, karaci¤er hastal›¤›<br />
varsa veya yafll›larda. Kardiyak arrest esnas›nda normal<br />
klirens mekanizmalar› ifllemez, bu sebeple tek bir dozla<br />
yüksek plazma konsantrasyonlar›na ulafl›labilir. Yirmidört<br />
saat devaml› infüzyon sonras›nda plazma yar›<br />
ömrü belirgin artar. Bu flartlarda dozu azalt›n ve tedavinin<br />
devam etme endikasyonunu düzenli aral›klarla<br />
gözden geçirin. Hipokalemi ve hipomagnezemi varl›-<br />
¤›nda lidokain daha az etkilidir ve bu durum süratle<br />
düzeltilmelidir.<br />
Magnezyum sülfat. Magnezyum ço¤u enzim sistemlerinin,<br />
özellikle de kasta ATP üretiminde görev<br />
alanlar›n, önemli bir bileflenidir. Asetil kolin sal›n›m›n›<br />
azalt›p motor son pla¤›n sensitivitesini azaltarak nörokimyasal<br />
iletide büyük rol oynar. Ayr›ca magnezyum<br />
afallam›fl halde olan miyokard›n kontraktil yan›t›n› düzeltir<br />
ve henüz tam olarak aç›kl›¤a kavuflturulamayan<br />
bir mekanizma ile enfarkt alan›n› s›n›rlar. 203 Magnezyumun<br />
plazma normal aral›¤› 0.8-1.0 mmol L -1 'dir.<br />
Hipomagnezemiye s›kl›kla hipokalemi efllik eder ve<br />
aritmilere ve kardiyak arreste katk›s› olabilir. Hipomagnezemi<br />
miyokard›n digoksin al›m›n› artt›r›r ve sellüler<br />
Na + /K + ATP-az aktivitesini azalt›r. Terapötik dijital düzeylerinde<br />
bile hipomagnezemisi, hipokalemisi veya<br />
her ikisi birden olan hastalarda kardiyotoksisite geliflebilir.<br />
Hospitalize hastalarda magnezyum eksikli¤i nadir<br />
görülen bir fley de¤ildir ve özellikle hipokalemi, hipofosfatemi,<br />
hiponatremi ve hipokalsemi olmak üzere<br />
s›kl›kla di¤er elektrolit bozukluklar› ile birlikte görülür.<br />
Ortaya konmufl hipomagnezimide magnezyum verilmesinin<br />
faydas› bilinmesine ra¤men, kardiyak arrest<br />
esnas›nda rutin magnezyum verilmesinin faydas› kan›tlanmam›flt›r.<br />
Eriflkinlerde hastane içi ve hastane d›fl› yap›lan<br />
çal›flmalar 91-95,204 CPR esnas›nda rutin magnezyum<br />
verildi¤inde SDGD oran›n›nda herhangi bir art›fl<br />
ortaya koymam›flt›r. Refrakter VF'de magnezyumun yararl›<br />
olabilece¤ine ait baz› bulgular vard›r. 205
S62<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
Endikasyonlar. Magnezyum sülfat,<br />
• muhtemel hipomagnezemi varl›¤›nda floka refrakter<br />
VF'de<br />
• muhtemel hipomagnezemi varl›¤›nda ventriküler<br />
tafliaritmiler'de<br />
• torsades de pointes'da<br />
• digoksin toksisitesinde endikedir.<br />
Doz. fioka refrakter VF'de, bafllangݍta 2 g (% 50<br />
magnezyum sülfattan 4 ml (8 mmol)) intravenöz dozu<br />
periferden 1-2 dakikada verin; 10-15 dakika sonra tekrarlanabilir.<br />
Magnezyum sülfat preparatlar› Avrupa ülkeleri<br />
aras›nda de¤ifliklik gösterir.<br />
Kullan›mda klinik özellikler. Hipokalemik hastalar<br />
s›kl›kla hipomagnezemiktir. Ventriküler tafliaritmiler<br />
geliflirse, intravenöz magnezyum güvenilir ve etkin bir<br />
tedavidir. Magnezyumun akut miyokardiyal enfarktüsteki<br />
rolü hala tart›flmal›d›r. Magnezyum böbrekler yoluyla<br />
at›l›r ancak, böbrek yetmezli¤inde bile hipermagnezemi<br />
ile birlikte olan yan etkiler nadir görülür. Magnezyum;<br />
vazodilatasyona ve doza ba¤›ml› hipotansiyona<br />
neden olan, genellikle geçici ve intravenöz s›v› ve<br />
vazopressörlere yan›t veren, düz kas kontraksiyonunda<br />
inhibisyona yol açar.<br />
Di¤er ilaçlar<br />
‹nsanda oluflan kardiyak arrestte atropin, aminofilin ve<br />
kalsiyumunda içinde oldu¤u di¤er ilaçlar›n rutin kullan›m›n›n<br />
yararl› oldu¤una ait bulgular s›n›rl›d›r. Bu ilaçlar›n<br />
kullan›m›na yönelik tavsiyeler ilaçlar›n farmakodinamik<br />
özelliklerinin ve kardiyak arrestin patofizyolojisinin<br />
anlafl›lmas›na dayanmaktad›r.<br />
Atropin. Atropin muskarinik reseptörlerde parasempatik<br />
nörotransmitter olan asetilkolinin etkisini antagonize<br />
eder. Bu sebepten dolay›, hem sinoatriyal<br />
(SA) nodda hemde atriyoventriküler (AV) nodda vagus<br />
sinirinin etkisini bloke eder, böylece sinus otomatisitesini<br />
artt›r›r ve AV nodda iletiyi kolaylaflt›r›r.<br />
Atropinin yan etkileri (bulan›k görme, a¤›z kurulu¤u<br />
ve idrar retansiyonu) doza ba¤›ml›d›r; kardiyak arrest<br />
esnas›nda geçerli de¤ildir. Özellikle yafll› hastalarda intravenöz<br />
enjeksiyon sonras›nda akut konfüzyon hali<br />
geliflebilir. Kardiyak arrest sonras›nda pupillerin dilatasyonu<br />
yaln›zca atropine ba¤lanamaz.<br />
Atropin,<br />
• asistolide<br />
• h›z›n < 60/dk oldu¤u nab›zs›z elektriksel aktivitede<br />
(NEA)<br />
• hastan›n hemodinamik durumunun anstabil oldu¤u<br />
sinüzal, nodal veya atriyal bradikardilerde endikedir.<br />
H›z›n < 60/dk oldu¤u nab›zs›z elektriksel aktivitede<br />
(NEA) veya asistolide tavsiye edilen eriflkin atropin dozu<br />
intravenöz tek bolusta 3 mg'd›r. Bradikardi tedavisinde<br />
kullan›m›ndan Bölüm 4f'te bahsedilmektedir. Yak›n<br />
dönemde yap›lan birkaç çal›flma hastane içi veya<br />
hastane d›fl› kardiyak arrestte atropinin herhangi bir yarar›<br />
oldu¤unu gösterememifltir; 174,206-210 bununla birlikte,<br />
asistoli a¤›r bir prognoza sahiptir ve atropin verildikten<br />
sonra anekdotal baflar› öyküleri mevcuttur. Bu<br />
koflulda zararl› olmas› pek mümkün de¤ildir.<br />
Teofilin (aminofilin). Teofilin dokuda cAMP konsantrasyonunu<br />
artt›ran bir fosfodiesteraz inhibitörüdür ve<br />
adrenal medulladan adrenalin sal›n›m›n› sa¤lar. Kronotropik<br />
ve inotropik etkileri vard›r. Bradiasistolik kardiyak<br />
arrestte yap›lan s›n›rl› çal›flmalarda SDGD veya<br />
hastaneden taburcu olmay› artt›rma yönünde bir baflar›s›<br />
gösterilememifltir; 211-214 ayn› çal›flmalar aminofilinin<br />
zararl› odu¤unu da göstermemifltir.<br />
Aminofilin,<br />
• asistolik kardiyak arrestte<br />
• atropine refrakter periarrest bradikardide endikedir.<br />
Teofilin, etilendiamin ile kar›fl›m› olan ve tek bafl›na<br />
teofilinden 20 kat daha fazla çözünebilir olan aminofilin<br />
olarak verilebilir. Tavsiye edilen eriflkin dozu yavafl<br />
intravenöz enjeksiyon ile 250-500 mg'd›r (5 mg kg -1 ).<br />
Teofilinin optimal plazma konsantrasyonu 10-20<br />
mg L -1 'dir ve dar bir terapötik penceresi vard›r. Bu<br />
konsantrasyonun üzerinde özellikle h›zl› intravenöz enjeksiyonla<br />
uygulan›rsa aritmiler ve konvülziyonlar gibi<br />
yan etkiler oluflur.<br />
Kalsiyum. Kalsiyum miyokardiyal kontraksiyonun alt›nda<br />
yatan hücresel mekanizmalarda hayati rol oynar.<br />
Ço¤u kardiyak arrest vakalar›nda kalsiyumun yararl›<br />
herhangi bir etkisi oldu¤unu destekleyen çok az veri<br />
vard›r. Enjeksiyon sonras› ulafl›lan yüksek plazma konsantrasyonlar›<br />
iskemik miyokarda zarar verebilir ve serebral<br />
iyileflmeyi bozabilir.<br />
Resüsitasyon esnas›nda kalsiyumu sadece, özel endikasyonu<br />
oldu¤unda verin, örn. nab›zs›z elektriksel<br />
aktivitenin nedeni afla¤›dakilerden birisiyse:<br />
• hiperkalemi<br />
• hipokalsemi<br />
• kalsiyum kanal blokerlerinin afl›r› dozu<br />
Gere¤inde bafllang›ç dozu olan 10 mL % 10 kalsiyum<br />
klorür (6.8 mmol Ca 2+ ) tekrar edilebilir. Kalsiyum<br />
kalp h›z›n› yavafllatabilir ve aritmileri presipite edebilir.<br />
Kardiyak arrestte, kalsiyum süratli intravenöz enjeksiyonla<br />
uygulanabilir. Spontan dolafl›m varsa yavaflça verin.<br />
Kalsiyum solüsyonlar›n› ve sodyum bikarbonat› birlikte<br />
ayn› yoldan uygulamay›n.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S63<br />
Tamponlar. Kardiyak arrest pulmoner gaz de¤ifliminin<br />
durmas› ve anaerobik sellüler metabolizman›n geliflmesi<br />
sebebiyle kombine solunumsal ve metabolik asidoza<br />
yol açar. Kardiyak arrestte asideminin en iyi tedavisi<br />
gö¤üs kompresyonudur; ventilasyonla da bir miktar<br />
ek yarar sa¤lan›r. Kardiyak arrest resüsitasyonu esnas›nda<br />
veya sonras›nda arteriyel kan pH's› 7.1'den daha<br />
düflükse (veya baz a盤› -10 mmol L -1 'den daha fazlaysa),<br />
düflük dozlarda sodyum bikarbonat vermeyi akl›n›za<br />
getirin (% 8.4'lük bir solüsyondan 50 mL). Kardiyak<br />
arrest esnas›nda al›nan kan gaz› de¤erleri yan›lt›c›-<br />
d›r ve dokunun asit-baz durumuyla iliflkisi azd›r; 96 santral<br />
venöz kan›n analizi doku pH's›n›n daha iyi tahmin<br />
edilmesini sa¤lar (Bölüm 4c'ye bak›n›z). Bikarbonat<br />
hücreler içine süratle diffüze olan karbondioksid oluflmas›na<br />
sebep olur. Bu durumun afla¤›da belirtilen etkileri<br />
vard›r.<br />
• ‹ntrasellüler asidozu alevlendirir.<br />
• ‹skemik miyokard üzerine negatif inotrop etkide<br />
bulunur.<br />
• Zaten kötüleflmifl dolafl›m ve beyin üzerine büyük,<br />
osmotik aç›dan aktif, sodyum yükü getirir.<br />
• Oksijen disosiyasyon e¤risini sola kayd›r›r ve dokulara<br />
oksijen sunumunu daha da inhibe eder.<br />
Il›ml› asidemi vazodilatasyona yol açar ve serebral<br />
kan ak›m›n› artt›rabilir. Bu yüzden, arteriyel kan pH's›-<br />
n›n tamamen düzeltilmesi teorik olarak bu kritik anda<br />
serebral kan ak›m›n› azaltabilir. Bikarbonat iyonu akci-<br />
¤erler yoluyla karbondioksit olarak at›ld›¤›ndan ventilasyonun<br />
artt›r›lmas› gerekir. Tüm bu sebeplerden ötürü,<br />
sodyum bikarbonat verilecekse metabolik asidoz<br />
bunu hak edecek kadar a¤›r olmal›d›r.<br />
Baz› hayvan deneyleri ve klinik çal›flmalar kardiyak<br />
arrest esnas›nda tamponlar›n kullan›m›n› araflt›rm›flt›r.<br />
Tampon olarak Tribonat ®215 veya sodyum bikarbonat›n<br />
kullan›ld›¤› klinik çal›flmalar herhangi bir avantaj ortaya<br />
koymam›flt›r. 216-220 Sadece bir çal›flma klinik yarar<br />
oldu¤unu belirlemifltir; bu çal›flmada erken ve daha<br />
s›k sodyum bikarbonat kullanan acil t›p sistemleri belirgin<br />
olarak yüksek SDGD ve hastaneden taburcu olma<br />
oran› ve uzun dönem daha iyi nörolojik prognoz sa¤lam›fllard›r.<br />
221 Hayvan çal›flmalar› genelde bir sonuca<br />
ulaflmamakla birlikte baz›lar› trisiklik antidepresanlar ve<br />
di¤er h›zl› sodyum kanal› blokerlerinin yol açt›¤› kardiyovasküler<br />
toksisite (hipotansiyon, kardiyak aritmiler)<br />
tedavisinde sodyum bikarbonat verilmesinin yararl› oldu¤unu<br />
göstermifltir (Bölüm 7b). 222 Kardiyak arrest ve<br />
CPR esnas›nda (özellikle hastane d›fl› kardiyak arrestlerde)<br />
veya spontan dolafl›m›n tekrar bafllamas›ndan sonra<br />
rutin olarak sodyum bikarbonat verilmesi tavsiye<br />
edilmemektedir. Hayat› tehdit eden hiperkalemi veya<br />
hiperkalemiye efllik eden kardiyak arrest, a¤›r metabolik<br />
asidoz veya trisiklik doz afl›m›nda sodyum bikarbonat<br />
kullan›lmas› düflünülmelidir. 50 mmol (% 8.4'lük<br />
solüsyondan 50 ml) intravenöz sodyum bikarbonat verin.<br />
Gerektikçe dozu tekrarlay›n, ancak tedaviyi yönlendirmede<br />
asit/baz analizi (arteriyel veya santral venöz)<br />
yap›n. Konsantre sodyum bikarbonat›n subkütan ekstravazasyonu<br />
ile a¤›r doku hasar› oluflabilir. Kalsiyum<br />
karbonat çökeltisine yol açt›¤›ndan solüsyon kalsiyum<br />
tuzlar› ile geçimsizdir.<br />
CPR s›ras›nda tromboliz. Eriflkinde kardiyak arrest genellikle<br />
koroner arterin trombusla oklüzyonunu takip<br />
eden akut miyokardiyal iskemi nedeniyle oluflur. Özellikle<br />
arrest pulmoner emboli sebebiyle oluflmuflsa, kardiyak<br />
arrest esnas›nda trombolitiklerin baflar›l› kullan›-<br />
m› üzerine bir çok sunum vard›r. Koroner arter ve pulmoner<br />
arter trombüsünü açmak için trombolitik ilaçlar›n<br />
kullan›lmas› bir çok çal›flman›n konusu olmufltur.<br />
Ayr›ca hayvan deneylerinde trombolitiklerin kardiyopulmoner<br />
resüsitasyon esnas›nda serebral kan ak›m›<br />
üzerine yararl› etkisi oldu¤u gösterilmifltir 223,224 ve bir<br />
klinik çal›flmada CPR esnas›nda uygulanan trombolitik<br />
tedavi sonras› daha az anoksik ansefalopati bildirilmifltir.<br />
225<br />
Baz› çal›flmalar standart tedaviye refrakter non-travmatik<br />
kardiyak arrest esnas›nda trombolitik tedavi uygulanmas›n›<br />
incelemifltir. ‹ki araflt›rmada hayatta kal›p<br />
hastaneden taburcu olma belirgin olarak düzelmese de<br />
SDGD'de bir art›fl ortaya konulmufltur 97,226 ; baflka bir<br />
çal›flma ise YBÜ'de hayatta kalma oran›n›n daha yüksek<br />
oldu¤unu göstermifltir. 225 Küçük bir vaka sunumu serisinde<br />
trombolitiklerle tedavi edilen, standart tedaviye<br />
refrakter VF veya NEA tan›l› üç vakan›n hayatta kal›p taburcu<br />
oldu¤u bildirilmifltir; 227 buna karfl›l›k olarak, büyük<br />
bir klinik çal›flmada 228 ilk giriflimlere yan›t vermeyen<br />
hastane d›fl›nda kardiyak arrest olan NEA vakalar›nda<br />
trombolitiklerin yarar› gösterilememifltir.<br />
Pulmoner emboli flüphesi veya tan›s› olan kardiyak<br />
arrest geçiren hastalara uyguland›¤›nda, iki çal›flma<br />
olas› yarar ortaya koymufltur; 229,230 birinde 24 saatlik<br />
hayatta kalma oran›nda düzelme bulmufltur. 229 Baz›<br />
klinik çal›flmalar 97,226,229,231 ve vaka serileri<br />
227,230,232-234 non-travmatik kardiyak arrestte yap›-<br />
lan CPR esnas›nda tromboliz sonucu kanama komplikasyonlar›nda<br />
herhangi bir art›fl göstermemifllerdir.<br />
Non-travmatik kardiyak arrest esnas›nda rutin trombolitik<br />
kullan›m›n› tavsiye etmek için klinik veriler yetersizdir.<br />
Kardiyak arrestin kan›tlanm›fl veya flüpheli<br />
akut pulmoner emboliye ba¤l› oldu¤u düflünüldü¤ünde<br />
trombolitik tedavi akla gelmelidir. Eriflkin kardiyak<br />
arrestte arrest sebebi olarak akut trombotik etiyolojiden<br />
flüphelenilen hastalarda standart resüsitasyon ilk<br />
planda baflar›s›z olursa, her vaka kendi içinde de¤erlendirilerek<br />
tromboliz akla getirilebilir. CPR'a bafllam›fl
S64<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
ve devam ediyor olmak tromboliz için kontrendikasyon<br />
teflkil etmez.<br />
Akut pumoner emboli için yap›lan CPR'u takiben,<br />
60 dakikadan fazla CPR gerektiren vakalarda hayatta<br />
kalma ve iyi nörolojik prognoz bildirilmifltir. Bu flartlar<br />
alt›nda trombolitik bir ilaç uygulan›rsa, resüsitasyonu<br />
sonland›rmadan önce en az 60-90 dakika resüsitasyon<br />
yapmak gerekece¤ini ak›lda tutun. 235,236<br />
‹ntravenöz s›v›lar<br />
Hipovolemi kardiyak arrestin potansiyel olarak geri<br />
döndürülebilir bir sebebidir. Hipovolemiden flüpheleniliyorsa<br />
süratle s›v› infüzyonu yap›n. Resüsitasyonun<br />
ilk aflamas›nda kolloid kullanman›n aç›k bir avantaj›<br />
yoktur, bu yüzden izotonik sodyum klorür veya Hartmann<br />
solüsyonu kullan›n. Dekstrozdan kaç›n›n, çünkü<br />
intravasküler bofllu¤a do¤ru süratle redistribüsyona<br />
u¤rar ve hiperglisemiye yol açarak kardiyak arrest sonras›<br />
nörolojik prognozu kötülefltirebilir. 237-244<br />
Kardiyak arrestte rutin s›v› infüzyonu yap›p yapmamak<br />
tart›flmal›d›r. Normovolemik kardiyak arrest esnas›nda<br />
rutin s›v› kullan›m›n›, hiç s›v› kullan›lmamas›yla<br />
karfl›laflt›ran yay›nlanm›fl hiç insan çal›flmas› bulunmamaktad›r.<br />
Deneysel ventriküler fibrilasyon oluflturulan<br />
dört hayvan çal›flmas› 245-248 rutin intravenöz s›v› kullan›m›n›<br />
ne desteklemekte ne de reddetmektedir. Hipovolemi<br />
yokken, afl›r› volümde s›v› infüzyonu zararl› gibi<br />
görünmektedir. Periferden enjekte edilen ilaçlar›<br />
santral dolafl›ma ulaflt›rmak için intravenöz s›v› verin.<br />
‹laç uygulanmas›n›n alternatif yollar›<br />
‹ntraossöz yol<br />
‹ntravenöz yol sa¤lanamazsa, resüsitasyon ilaçlar›n›n<br />
intraossöz uygulanmas›yla yeterli plazma konsantrasyonlar›na<br />
ulafl›l›r. Baz› çal›flmalar intraossöz yolun s›v›<br />
resüsitasyonu, ilaç uygulanmas› ve laboratuvar de¤erlendirmede<br />
güvenli ve etkin oldu¤unu göstermifltir.<br />
78,249-255 Geleneksel olarak, intraossöz yol esas olarak<br />
çocuklar için kullan›l›rsa da eriflkinlerde de etk<strong>indir</strong>.<br />
Entübasyon tüpünden verilen ilaçlar<br />
Resüsitasyon ilaçlar› trakeal tüpten de verilebilir, ancak<br />
bu yoldan uygulanan ilaçlar›n eriflilen plazma konsantrasyonlar›<br />
de¤iflkendir ve intravenöz veya intraossöz<br />
yola göre belirgin olarak daha düflüktür.<br />
Benzer plazma konsantrasyonlar›na ulaflmak için intravenöz<br />
verilenin üç ila on kat›na kadar dozda adrenalin<br />
gerekir. 79,80 CPR s›ras›nda akci¤er perfüzyonu normal<br />
de¤erin yaln›z % 10-30'u kadard›r ve adrenalinin<br />
akci¤erlerde depolanmas›na neden olur. Yüksek dozda<br />
endobronfliyal adrenalin uygulanmas›ndan sonra kalp<br />
debisi yeniden sa¤land›¤›nda, akci¤erlerden pulmoner<br />
dolafl›ma uzun süre adrenalin reabsorbsiyonu oluflabilir,<br />
bu da arteriyel hipertansiyon, malign aritmiler ve<br />
VF'nin tekrarlamas›na yol açabilir. 80 Lidokain ve atropin<br />
de trakeal yoldan uygulanabilir ancak bu ilaçlarla da<br />
eriflilen plazma konsantrasyonlar› de¤iflkendir. 256-258<br />
‹ntravenöz giriflim gecikirse veya baflar›lamazsa, intraossöz<br />
yolu akla getirin. ‹ntravasküler yol (intravenöz<br />
veya intraossöz) gecikirse veya baflar›lamazsa ilaçlar›<br />
trakeal tüpten verin. ‹laçlar› direkt trakeaya enjekte etmek<br />
ile endobronfliyal enjeksiyon aras›nda yarar aç›s›ndan<br />
pek fark yoktur. 256 % 0,9'luk sodyum klorür yerine<br />
su ile dilüsyon sa¤lamak PaO 2 'de daha az düflüklü¤e<br />
yol açar. 85,259<br />
CPR teknikleri ve araçlar›<br />
En iyi flartlarda, standart elle yap›lan CPR koroner ve<br />
serebral perfüzyonun normal de¤erinin ancak % 30'unu<br />
sa¤lar. 260 Baz› CPR teknikleri ve araçlar› seçilmifl vakalarda<br />
iyi e¤itilmifl kifliler taraf›ndan uyguland›¤›nda hemodinamiyi<br />
ve k›sa dönem hayatta kalma oran›n› düzeltebilir.<br />
Günümüzde, hiçbir ek ifllemin konvansiyonel<br />
manuel CPR'a üstün oldu¤u gösterilememifltir. CPR<br />
teknikleri afla¤›dakilerden oluflmaktad›r.<br />
Yüksek frekansl› gö¤üs kompresyonlar› (YFGK)<br />
Yüksek frekansl› (> 100 kompresyon dk -1 ) manuel veya<br />
mekanik gö¤üs kompresyonlar› hemodinamiyi düzeltir<br />
ancak uzun dönem prognozu düzeltti¤i gösterilememifltir.<br />
261-265<br />
Aç›k-gö¤üs CPR uygulamas›<br />
Aç›k gö¤üs CPR'›, standart CPR'a göre daha iyi koroner<br />
perfüzyon sa¤lar 266 ve travmaya ba¤l› kardiyak arrestte,<br />
kardiyotorasik cerrahi sonras› erken postoperatif<br />
dönemde 267,268 (Bölüm 71'e bak›n›z) veya gö¤üs veya<br />
kar›n zaten aç›ksa (transdiyafragmatik yaklafl›m), örne¤in,<br />
travma cerrahisinde, endike olabilir.<br />
‹nterpoze abdominal kompresyonlar (‹AK-CPR)<br />
‹AK-CPR tekni¤i [Interposed abdominal compression<br />
(IAC-CPR)] gö¤üs kompresyonlar›n›n relaksasyon faz›<br />
esnas›nda abdomenin kompresyonunu içerir. 269,270<br />
Bu, CPR s›ras›nda venöz dönüflü artt›r›r 271,272 ve<br />
SDGD'ni ve k›sa dönem hayatta kalma oran›n› düzeltir.<br />
273,274 ‹AK-CPR ile standart CPR'›n karfl›laflt›r›ld›¤› bir<br />
çal›flmada; hastane d›fl›nda kardiyak arrest geliflenlerde
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S65<br />
hayatta kalma ve hastaneden taburcu olma oran›n›n<br />
artt›¤› gösterilmifl 274 ancak, bir di¤erinde ise hayatta<br />
kalma aç›s›ndan avantaj› olmad›¤› ortaya konmufltur.<br />
275 CPR cihazlar› afla¤›dakileri içerir.<br />
Aktif kompresyon-dekompresyon CPR<br />
(AKD-CPR)<br />
AKD-CPR [Active compression-decompression CPR<br />
(ACD-CPR)] dekompresyon esnas›nda gö¤sün ön k›sm›n›<br />
aktif olarak kald›ran emici bir k›sm› olan ve elle çal›flt›r›lan<br />
bir cihazla yap›l›r. Dekompresyon faz›nda intratorasik<br />
bas›nc›n azalt›lmas› kalbe venöz dönüflü ve<br />
kardiyak debiyi artt›r›r, ard›ndan kompresyon faz›nda<br />
koroner ve serebral perfüzyon bas›nçlar› artar. 276-279<br />
AKD-CPR sonuçlar› tart›flmal›d›r. Baz› klinik çal›flmalarda<br />
AKD-CPR standart CPR ile karfl›laflt›r›ld›¤›nda hemodinamiyi<br />
düzeltmifltir, 173,277,279,280 ancak bir di¤er çal›flmada<br />
ise düzeltmemifltir. 281 Randomize üç çal›flmada,<br />
280,282,283 AKD-CPR hastane d›fl› kardiyak arrest<br />
sonras› hayatta kalma oran›n› artt›rm›flt›r; bununla birlikte,<br />
di¤er befl randomize çal›flmada AKD-CPR prognoza<br />
etki etmemifltir. 284-288 AKD-CPR'nin etkinli¤i büyük<br />
oranda e¤itimin kalitesine ve süresine ba¤l›d›r. 289<br />
On hastane d›fl› ve iki hastane içi kardiyak arrest çal›flmas›n›n<br />
meta analizi AKD-CPR'›n geleneksel CPR'a<br />
göre erken veya geç dönemde hayatta kalma aç›s›ndan<br />
daha fazla yarar sa¤lamad›¤›n› göstermifltir. 290 ‹ki<br />
post-mortem çal›flma konvansiyonel CPR ile karfl›laflt›-<br />
r›ld›¤›nda AKD-CPR sonras› daha fazla kaburga ve sternum<br />
k›r›¤› oldu¤unu ortaya koymufl, 291,292 ancak bir<br />
baflkas›nda ise bir fark bulunmam›flt›r .293<br />
Bas›nç düflürücü cihaz (BDC)<br />
Bas›nç düflürücü cihaz (BDC) [impedance threshold device<br />
(ITD)] gö¤üs kompresyonlar› aras›ndaki dönemde<br />
gö¤sün genifllemesi esnas›nda akci¤erlere hava giriflini<br />
s›n›rlayan bir valftir; bu intratorasik bas›nc› azalt›r ve<br />
kalbe venöz dönüflü artt›r›r. Kafl› bir trakeal tüp ve aktif<br />
kompresyon-dekompresyon (AKD) ile birlikte kullan›ld›¤›nda,<br />
294-296 BDC'nin aktif dekompresyon esnas›nda<br />
venöz dönüflü artt›rma yönünde sinerjik ifl gördü¤ü<br />
düflünülmektedir. BDC konvansiyonel CPR esnas›nda<br />
trakeal tüp veya yüz maskesi ile de kullan›lm›flt›r.<br />
297 Kurtar›c›lar yüz maskesini hava kaça¤› olmayacak<br />
flekilde s›k› yerlefltirebilirlerse, BDC trakeal tüp kullan›ld›¤›nda<br />
oluflan negatif intratorasik bas›nc›n ayn›s›-<br />
n› oluflturabilir. 297<br />
Hastane d›fl› kardiyak arresti konu alan iki randomize<br />
çal›flmada, AKD-CPR'ye ek olarak BDC kullan›lmas›<br />
sadece standart CPR uygulanmas›yla karfl›laflt›r›ld›¤›nda<br />
SDGD'nin ve 24-saat hayatta kalma oran›n›n düzeldi¤i<br />
belirlenmifltir. 296,298 Standart CPR esnas›nda kullan›ld›-<br />
¤›nda, BDC hastane d›fl› NEA kardiyak arresti sonras›<br />
24-saat hayatta kalma oran›n› artt›rm›flt›r. 297<br />
Mekanik piston CPR<br />
Mekanik piston cihazlar›, s›rt tahtas› üzerine monte<br />
edilmifl s›k›flt›r›lm›fl gaz ile iflleyen bir piston vas›tas›yla<br />
sternumu çöktürürler. Hayvanlarda yap›lan baz› çal›flmalarda,<br />
299,300 mekanik piston CPR end-tidal karbondioksidi,<br />
kardiyak debiyi, serebral kan ak›m›n›, ortalama<br />
arter bas›nc›n› ve k›sa dönem nörolojik prognozu<br />
düzeltmifltir. ‹nsan çal›flmalar› da konvansiyonel CPR ile<br />
karfl›laflt›r›ld›¤›nda mekanik piston CPR'nin end-tidal<br />
karbondioksiti ve ortalama arter bas›nc›n› iyilefltirdi¤ini<br />
ortaya koymufltur. 301-303<br />
Lund Üniversitesi kardiyak arrest sistemi<br />
(LUKAS) CPR<br />
Lund Üniversitesi kardiyak arrest sistemi (LUKAS) aktif<br />
dekompresyon için emici sistemi olan, gaz ile çal›flan<br />
bir sternal kompresyon cihaz›d›r. LUKAS-CPR'u standart<br />
CPR ile karfl›laflt›r›lan yay›nlanm›fl randomize insan<br />
çal›flmalar› yoktur. VF oluflturulan domuzlarda yap›lan<br />
bir çal›flma standart CPR ile karfl›laflt›r›ld›¤›nda LUKAS-<br />
CPR'nun hemodinamiyi ve k›sa dönem hayata kalma<br />
oran›n› düzeltti¤ini göstermifltir. 304 Ayr›ca LUKAS 20<br />
hastada kullan›lm›flt›r, ancak prognoz verileri yetersizdir.<br />
304 Bir baflka domuz çal›flmas›nda, standart CPR ile<br />
karfl›laflt›r›ld›¤›nda, LUKAS-CPR serebral kan ak›m› ve<br />
kardiyak debiyi artt›rm›flt›r. 305 LUKAS transport ve defibrilasyon<br />
esnas›nda kompresyonlar›n kesintisiz sürdürülmesine<br />
imkan sa¤lar.<br />
Mekanik piston CPR veya LUKAS hastaneye transport<br />
esnas›nda veya hipotermi 306 veya zehirlenmeyi<br />
takip eden kardiyak arrest sonras›nda oldu¤u gibi özellikle<br />
uzun süre CPR gerekti¤inde faydal› olabilir.<br />
A¤›rl›k da¤›t›c› band CPR veya yelek CPR<br />
A¤›rl›k da¤›t›c› band (ADB) hava ile çal›flan s›k›flt›r›c› bir<br />
band ve s›rt tahtas›ndan ibaret gö¤üsü çepeçevre saran<br />
bir kompresyon cihaz›d›r. ADB-CPR'nin kullan›lmas› hemodinamiyi<br />
düzeltir. 307-309 Bir vaka-kontrol çal›flmas›<br />
hastane d›fl› kardiyak arrest sonras› ADB-CPR kullan›ld›-<br />
¤›nda acil servise ulaflana kadar hayatta kalma oran›nda<br />
düzelme oldu¤unu ortaya koymufltur. 310
S66<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
Döngüsel torasik-abdominal<br />
kompresyon-dekompresyon CPR<br />
Döngüsel torasik-abdominal kompresyon-dekompresyon<br />
CPR (DTAKD-CPR) [Phased thoracic-abdominal<br />
compression-decompression CPR (PTACD-CPR)] ‹AK-<br />
CPR ve AKD-CPR konseptlerini birlefltirmektedir. Gö-<br />
¤üs kompresyonu ve abdominal dekompresyonun,<br />
gö¤üs dekompresyonu ve abdominal kompresyon ile<br />
s›rayla uygulanmas›n› sa¤layan elle kullan›lan bir aletten<br />
oluflur. Eriflkinlerde yap›lan randomize bir kardiyak<br />
arrest çal›flmas›nda DTAKD-CPR kullan›ld›¤›nda hayatta<br />
kalma aç›s›ndan hiçbir iyileflme ortaya konmam›flt›r. 311<br />
Minimal invaziv direkt kardiyak masaj<br />
Minimal invaziv direkt kardiyak masaj (M‹DKM) gö¤üs<br />
duvar›ndan yap›lan 2-4 cm'lik bir insizyondan küçük bir<br />
piston benzeri cihaz›n yerlefltirilmesiyle yap›l›r. Bir klinik<br />
çal›flmada M‹DKM standard CPR ile karfl›laflt›r›ld›-<br />
¤›nda kan bas›nc›nda daha fazla düzelme sa¤lam›flt›r<br />
ancak cihaz bir postoperatif kardiyovasküler cerrahi<br />
hastas›nda kardiyak ruptüre yol açm›flt›r. 312 Piston cihaz›<br />
art›k üretilmemektedir.<br />
4f. Peri - arrest aritmiler<br />
Girifl<br />
Kardiyak arrest s›ras›nda mortalite ve morbiditeyi azaltan<br />
baflar›l› bir yaklafl›m, geliflmesi muhtemel di¤er ciddi<br />
aritmilerin önlenmesi ve e¤er geliflecek olursa bunlar›n<br />
optimal tedavilerinin düzenlenmesini içerir. Kardiyak<br />
aritmiler miyokard infarktüsünün iyi bilinen komplikasyonlar›ndand›r.<br />
Ventriküler fibrilasyondan önce veya<br />
baflar›l› defibrilasyon sonras›nda görülebilirler. Bu<br />
bölümde tan›mlanan tedavi algoritmalar›, acil durumda<br />
ileri yaflam deste¤i uygulayan, ancak uzman olmayan<br />
bir kiflinin hastay› güvenilir ve efektif olarak tedavi etmesini<br />
sa¤layacak flekilde haz›rlanm›flt›r; bu yüzden<br />
mümkün oldu¤unca basit tutulmufllard›r. Hastal›klar<br />
akut olarak geliflmemiflse, ilaçlar da (oral ve parenteral)<br />
dahil olmak üzere di¤er tedavi seçenekleri bulunabilir<br />
ve bu, uzman olmayanlar›n daha az aflina oldu¤u bir<br />
durumdur. Böyle bir durumda kardiyolog veya konu ile<br />
ilgili deneyimi olan bir doktorun önerilerine baflvuracak<br />
zaman olacakt›r.<br />
Aritmi tedavisi üzerine daha detayl› bilgi www.escardio.org<br />
adresinde bulunabilir.<br />
Tedavi Prensipleri<br />
Aritmi saptand›¤›nda tüm olgulara oksijen verin ve damar<br />
yolu aç›n. Mümkün oldu¤unda 12 derivasyonlu<br />
EKG çekin; bu, tedaviden önce veya retrospektif olarak<br />
do¤ru ritmin saptanmas›na yard›mc› olacakt›r ve gerekiyorsa<br />
bir uzman›n yard›m› ile gerçeklefltirilmelidir.<br />
Elektrolit bozukluklar›n› (örne¤in, K + ,Mg +2 ,Ca +2 ) düzeltin<br />
(Bölüm 7a).<br />
Tüm aritmilerin de¤erlendirilmesi ve tedavisinde iki<br />
faktör göz önünde bulundurulmal›d›r: hastan›n durumu<br />
(anstabile karfl› stabil) ve aritminin özelli¤i.<br />
Olumsuz Bulgular<br />
Olumsuz bulgu veya semptomlar›n olmas› ço¤u aritminin<br />
uygun tedavisini yönlendirecektir. Afla¤›daki<br />
olumsuz bulgular aritmi nedeniyle stabil olmayan olguyu<br />
tan›mlar:<br />
1. Düflük kardiyak debiye ait klinik kan›t. Bunlar solukluk,<br />
terleme, so¤uk-nemli ekstremiteler (artm›fl<br />
sempatik aktivite), bilincin bulan›klaflmas› (serebral<br />
kan ak›m›nda azalma) ve hipotansiyon (örne¤in sistolik<br />
kan bas›nc› 150 dk -1 ) diyastolü kritik düzeyde k›salt›r, bu<br />
da koroner kan ak›m›n›n bozulmas›na ve miyokard<br />
iskemisine neden olur. Genifl kompleksli taflikardiler,<br />
dar kompleksli taflikardilerden daha kötü tolere<br />
edilirler.<br />
3. Afl›r› bradikardi. Bu kalp at›m h›z›n›n 40 vuru·dk -<br />
1 'n›n alt›nda olmas› fleklinde tarif edilir. Ancak kardiyak<br />
rezervin kötü oldu¤u hastalarda 60 vuru·dk -<br />
1 'n›n alt›ndaki kalp at›m h›zlar› tolere edilmeyebilir.<br />
At›m volümü düflük bir hastada daha yüksek kalp<br />
at›m h›z› bile hastaya uygun olmayacak kadar yavafl<br />
kalabilir.<br />
4. Kalp yetersizli¤i. Aritmiler, koroner arter ak›m›n›<br />
azaltarak miyokard performans›n› bozarlar. Bu, akut<br />
hallerde; akci¤er ödemi (sol kalp yetersizli¤i) veya<br />
artm›fl juguler venöz bas›nç ve hepatik konjesyon<br />
(sa¤ kalp yetersizli¤i) olarak belirti verir.<br />
5. Gö¤üs a¤r›s›. Gö¤üs a¤r›s›n›n varl›¤› aritminin<br />
(özellikle taflikardiler) miyokard iskemisine neden<br />
oldu¤unun göstergesidir. Bu özellikle altta yatan<br />
koroner arter hastal›¤› veya yap›sal kalp hastal›¤›<br />
varl›¤›nda önemlidir. Bu durumlarda miyokard iskemisi<br />
kardiyak arrestin de dahil oldu¤u hayat› tehdit<br />
eden komplikasyonlara neden olabilir.<br />
Tedavi Seçenekleri<br />
Ritmi saptay›p olumsuz bulgular›n olup olmad›¤›n› ortaya<br />
koyduktan sonra aritminin acil tedavisi için genel<br />
olarak üç seçenek mevcuttur:
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S67<br />
• antiaritmik (ve di¤er) ilaçlar<br />
• elektriksel kardiyoversiyon denemesi<br />
• kardiyak 'pacing'<br />
Tüm antiaritmik tedaviler de - fiziksel manevralar,<br />
ilaçlar, veya elektriksel tedaviler - proaritmik olabilir.<br />
Dolay›s›yla etkili olmamaktan öte bu tedaviler olgunun<br />
klini¤inin bozulmas›na neden olabilir. Dahas›, çok say›-<br />
da antiaritmik ilac›n kullan›lmas› veya tek bir ilac›n yüksek<br />
dozda uygulanmas› miyokard depresyonuna ve hipotansiyona<br />
neden olabilir. Bu kardiyak ritmin bozulmas›na<br />
sebep olabilir. Taflikardiyi sinüs ritmine döndürmede<br />
elektriksel kardiyoversiyon ile karfl›laflt›r›ld›¤›nda<br />
antiaritmik ilaçlar daha yavafl etki eder ve daha az güvenilirdirler;<br />
bu yüzden, antiaritmik ilaçlar olumsuz bulgular›<br />
olmayan stabil olgulara uygulanmal›d›r ve olumsuz<br />
bulgular›n oldu¤u, stabil olmayan olgularda genellikle<br />
elektriksel kardiyoversiyon tercih edilmelidir.<br />
Aritmi baflar›l› flekilde tedavi edildikten sonra, uzun<br />
dönem tedavi gerektirebilecek olan, altta yatan anormal<br />
durumun ortaya konmas› için, 12 derivasyonlu<br />
EKG'yi tekrarlay›n.<br />
Bradikardi<br />
Bradikardi kalp at›m h›z›n›n kesin olarak 60 vuru dk-<br />
1'n›n alt›nda olmas› olarak tan›mlanmaktad›r. Ancak,<br />
kalp at›m h›z› olgunun hemodinamik durumu için uygun<br />
olmayacak kadar yavafl oldu¤unda, bradikardileri<br />
mutlak (
S68<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
Bradikardi Algoritmi<br />
(kalp at›m h›z›n›n hemodinamik durum için uygun olmayacak kadar yavafl olmas› dahil)<br />
Uygunsa, oksijen veriniz, ‹V eriflimi sa¤lay›n›z ve 12 derivasyon EKG kaydediniz<br />
Evet<br />
Olumsuz Bulgular?<br />
• Sistolik Kan bas›nc›
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S69<br />
Senkronize DC fiok*<br />
3 defaya kadar<br />
Anstabil<br />
• ABC, Oksijen ver, IV yol<br />
• EKG, TA, SpO 2<br />
• Mümkünse12 derivasyonlu EKG kayd›, de¤ilse ritim fleridi<br />
• Geri döndürülebilir nedenleri sapta, ve tedavi et<br />
Hasta stabil mi ?<br />
‹nstabilite belirtileri:<br />
1. Bilinç düzeyinde azalma 2. Gö¤üs a¤r›s›<br />
3. Sistolik KB
S70<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
Bu flekilde rölatif refrakter periyoddan kaç›n›lm›fl olur<br />
ve ventriküler fibrilasyon oluflturma riski en aza düflürülür.<br />
Bilinçli hastalara, senkronize kardiyoversiyon<br />
uygulanmadan önce anestezi veya sedasyon uygulanmal›d›r.<br />
Genifl QRS kompleksli taflikardi ve atriyal fibrilasyon<br />
için 200 J monofazik veya 120-150 J bifazik floklar<br />
ile bafllay›n ve bu ifle yaramazsa tedricen artt›r›n<br />
(Bölüm 3c'e bak›n›z). Atriyal flatter veya paroksismal<br />
supraventriküler taflikardi ço¤u zaman daha düflük<br />
enerjilere yan›t verir: 100 J monofazik veya 70-120 J bifazik<br />
ile bafllay›n.<br />
E¤er taflikardili hasta stabil ise (taflikardinin neden<br />
oldu¤u olumsuz bulgu ve semptomlar yok) ve kötüleflmiyorsa,<br />
ritmi de¤erlendirmek için 12 derivasyonda<br />
elektrokardiyografi çekmeye ve di¤er tedavi seçeneklerinin<br />
gözden geçirilmesine zaman vard›r. ‹YD'yi uygulayan<br />
kifli aritmiyi kesin olarak tan›yacak tecrübeye<br />
sahip olmayabilir, ancak sinüs taflikardisi, dar kompleksli<br />
supraventriküler taflikardi (SVT) ve genifl kompleksli<br />
taflikardinin ay›r›m›n› yapabilmelidir. Olgu stabil<br />
ise uzman görüflü almak için zaman vard›r. E¤er hasta<br />
anstabil olursa, derhal senkronize kardiyoversiyona geçin.<br />
Beraberinde ciddi komorbidite gösteren hastalar›n<br />
idamesi ve semptomatik taflikardi ile birlikte olan komorbid<br />
durumlar›n tedavisini gerektirir.<br />
Genifl kompleksli taflikardi<br />
Genifl kompleksli taflikardide QRS kompleksinin süresi<br />
0.12 sn'den uzundur ve ço¤unlukla ventriküler orijinlidir.<br />
Genifl kompleksli taflikardiler aberan iletili supraventriküler<br />
ritimlerin sonucu olabilmesine ra¤men,<br />
anstabil hastada periarrest zeminde ventrikülden köken<br />
ald›¤›n› varsay›n. Klini¤i stabil genifl kompleksli taflikardili<br />
hastada, bir sonraki ad›m ritmin regüle olup olmad›¤›n›n<br />
belirlenmesidir.<br />
Düzenli genifl kompleksli taflikardiler. Düzenli genifl<br />
kompleksli taflikardi muhtemelen ventriküler taflikardi<br />
veya dal bloklu SVT'dir. Stabil VT, 20-60 dakikada intravenöz<br />
olarak uygulanan 300 mg amiodaronu takiben<br />
24 saatte 900 mg amiodaron infüzyonu ile tedavi edilebilir.<br />
E¤er genifl kompleksli regüle taflikardinin dal<br />
bloklu SVT oldu¤u düflünülüyorsa dar kompleksli taflikardide<br />
uygulanan stratejiyi kullanarak adenozin verilmelidir<br />
(afla¤›da).<br />
Düzensiz genifl kompleksli taflikardi. Düzensiz genifl<br />
kompleksli taflikardi büyük olas›l›kla dal bloklu atriyal<br />
fibrilasyondur (AF), ancak 12 derivasyonda elektrokardiyografinin<br />
dikkatli incelenmesi (gerekiyorsa bir uzman<br />
taraf›ndan) ritmin kesin tan›nmas›n› mümkün k›labilir.<br />
Di¤er bir neden ventriküler pre-eksitasyon ile beraber<br />
olan atriyal fibrilasyondur (Wolff-Parkinson-White<br />
(WPW) sendromlu hastalarda). Dal bloklu atriyal fibrilasyona<br />
göre QRS kompleksinin geniflli¤i ve görünümünde<br />
daha fazla varyasyon vard›r. Üçüncü olas› neden<br />
polimorfik VT'dir (örn., torsade de pointes), ancak<br />
polimorfik VT'nin olumsuz özellikler olmaks›z›n bulunmas›<br />
pek olas› de¤ildir.<br />
Düzensiz genifl kompleksli taflikardilerin tan› ve tedavisinde<br />
uzman yard›m›na baflvurun. Dal bloklu atriyal<br />
fibrilasyon tedavi ediliyorsa, atriyal fibrilasyon gibi<br />
tedavi edin (afla¤›ya bak›n›z). E¤er pre-eksitasyonun<br />
beraberinde oldu¤u atriyal fibrilasyondan (veya atriyal<br />
flatter) flüpheleniliyorsa, adenozin, digoksin, verapamil<br />
ve diltiazemden kaç›n›n. Bu ilaçlar AV nodu bloke eder<br />
ve pre-eksitasyonda göreceli art›fla neden olurlar. Elektriksel<br />
kardiyoversiyon en güvenilir tedavi seçene¤idir.<br />
Torsades de pointes VT'sini QT intervalini uzatan<br />
ilaçlar› keserek tedavi edin. Elektrolit bozukluklar›n›,<br />
özellikle hipokalemiyi düzeltin. 10 dakikada 2 gr intravenöz<br />
magnezyum sulfat verin. 319,320 Uzman yard›m›<br />
al›n, ritim düzeltildikten sonra tekrar› önlemek için di-<br />
¤er tedaviler (örne¤in overdrive pace uygulamas›) gerekebilir.<br />
E¤er olumsuz bulgular geliflirse (ola¤and›r)<br />
derhal senkron kardiyoversiyon uygulay›n. E¤er hasta<br />
nab›zs›z hale gelirse, derhal defibrilasyonu deneyin<br />
(kardiyak arrest algoritmas›).<br />
Dar kompleksli taflikardi<br />
Regüle dar kompleksli taflikardi afla¤›dakilerini içerir:<br />
• sinüs taflikardisi<br />
• AV nodal reentran taflikardi (AVNRT: SVT'nin en s›k<br />
flekli)<br />
• AV reentran taflikardi (AVRT, WPW sendromuna<br />
ba¤l›)<br />
• Regüler AV iletili (ço¤unlukla 2:1 iletili) atriyal flatter<br />
‹rregüler dar kompleksli taflikardi ço¤unlukla atriyal<br />
fibrilasyondur veya bazan de¤iflken AV iletili (de¤iflken<br />
blok) atriyal flatterdir.<br />
Regüle dar kompleksli taflikardi<br />
Sinüs Taflikardisi. Sinüs taflikardisi, egzersiz veya anksiyete<br />
gibi bir stimulusa karfl› geliflen, s›k izlenen fizyolojik<br />
bir cevapt›r. Hasta bir olguda; a¤r›, atefl, anemi,<br />
kan kayb› ve kalp yetmezli¤i gibi bir çok uyarana cevap<br />
olarak izlenir. Tedavi her zaman altta yatan nedene yönelik<br />
olmal›d›r, bu durumlar›n ço¤unda ortaya ç›kan sinüs<br />
taflikardisini yavafllatmaya çal›flmak tabloyu daha<br />
kötülefltirecektir.<br />
AVNRT ve AVRT (Paroksismal SVT). AV nodal reen-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S71<br />
tran taflikardi, paroksismal SVT'lerin en s›k görülen nedenidir,<br />
ço¤unlukla baflka bir kalp hastal›¤› olmayan olgularda<br />
izlenir ve peri-arrest koflullarda görülmesi nadirdir.<br />
Regüle dar kompleksli taflikardiye neden olur,<br />
elektrokardiyografide P dalgalar› s›kl›kla seçilmez ve<br />
kalp h›z› istirahatte sinüs h›z›n›n tipik s›n›rlar›n›n (60-<br />
120 vuru·dk -1 ) üstündedir. S›kl›kla, beraberinde yap›sal<br />
kalp hastal›¤› ve koroner hastal›k yok ise benigndir, ancak<br />
hastan›n korkutucu buldu¤u semptomlara neden<br />
olabilir.<br />
AV reentran taflikardi (AVRT), WPW sendromlu olgularda<br />
izlenir ve beraberinde yap›sal kalp hastal›¤›<br />
yok ise genellikle benigndir. AVRT'nin en s›k izlenen<br />
flekli EKG'de atrial aktivitenin de görülmedi¤i bir regüler<br />
dar kompleksli taflikardidir.<br />
Regüle AV ‹letili (S›kl›kla 2:1 Bloklu) Atriyal Flatter.<br />
Regüler AV iletili (s›kl›kla 2:1 iletili) atriyal flatter, atriyal<br />
aktivite izlenmesinin ve flatter dalgalar›n›n kesin tan›mlanmas›n›n<br />
güç oldu¤u dar kompleksli taflikardi<br />
oluflturur, dolay›s›yla bafllang›çta AVNRT ve AVRT'den<br />
ay›rdedilemeyebilir. 2:1 veya 1:1 bloklu atriyal flatter<br />
dal blo¤u ile beraber oldu¤unda, genellikle VT'den ay›-<br />
r›m›n›n çok güç oldu¤u regüler genifl kompleksli taflikardiye<br />
neden olur; ritmin ventrikül taflikardisi gibi tedavisi<br />
genellikle etkili olacakt›r veya ventriküler yan›t›n<br />
yavafllamas›na yol aç›p ritmin tan›mlanmas›na yard›mc›<br />
olacakt›r. En tipik atriyal flatterde atriyal h›z 300 vuru·dk<br />
-1 'd›r, dolay›s›yla 2:1 bloklu atriyal flatter h›z›n dakikada<br />
150 vuru·dk -1 oldu¤u taflikardiye neden olur.<br />
Daha h›zl› ritimler (170 vuru·dk -1 veya daha fazlas›) 2:1<br />
bloklu atriyal flatterde pek oluflmaz.<br />
Regüle Dar Kompleksli Taflikardi Tedavisi. E¤er hasta<br />
anstabilse ve aritminin neden oldu¤u olumsuz bulgular<br />
mevcut ise, senkronize elektriksel kardiyoversiyon deneyin.<br />
Senkronize kardiyoversiyon için haz›rl›klar yap›-<br />
l›rken dar kompleksli taflikardili anstabil bir hastaya<br />
adenozin vermek mant›kl›d›r; ancak adenozin sinüs ritmini<br />
geri döndürmede baflar›l› olmazsa elektriksel kardiyoversiyonu<br />
geciktirmeyin. Olumsuz bulgular yok ise<br />
afla¤›da anlat›ld›¤› flekilde hareket edin.<br />
• Vagal manevralarla bafllay›n. Karotis sinüs masaj›<br />
veya Valsalva manevras› olgular›n paroksismal SVT<br />
epizodlar›n›n dörtte bir kadar›n› sonland›racakt›r.<br />
Supin pozisyonda yap›lan Valsalva manevras› (glottis<br />
kapal›yken zorlu ekspirasyon) en etkili teknik<br />
olabilir. Bunu yapman›n pratik bir yolu aç›klama yap›larak<br />
hastadan 20 ml'lik bir enjektöre pistonu itmeye<br />
yetecek kadar güç ile üflemesini istemektir.<br />
Karotis üfürümü mevcut ise karotis masaj›ndan kaç›n›lmal›d›r;<br />
aterom pla¤›n›n rüptüre olmas› serebral<br />
embolizasyon ve strok ile sonuçlanabilir. Akut iskemi<br />
veya dijital intoksikasyonu söz konusu oldu¤unda,<br />
ani bradikardi VF'u tetikleyebilir. Her manevra<br />
esnas›nda EKG (tercihan birden fazla derivasyon)<br />
çekin. E¤er ritim atriyal flatter ise, s›kl›kla ventrikül<br />
cevab›nda yavafllama olacakt›r ve flatter dalgalar›<br />
seçilecektir.<br />
• E¤er aritmi devam ederse ve atriyal flatter de¤ilse<br />
adenozin verin. H›zl› intavenöz bolus fleklinde 6 mg<br />
verin. Her enjeksiyon esnas›nda EKG (tercihan birden<br />
fazla derivasyon) tekrarlanmal›d›r. E¤er ventrikül<br />
h›z› geçici olarak yavafllarsa ancak aritmi sebat<br />
ederse, atriyal flatter veya di¤er atriyal taflikardilerdeki<br />
gibi bir atriyal aktivite aranmal› ve buna göre<br />
tedavi edilmelidir. E¤er 6 mg adenozine yan›t yoksa,<br />
12 mg bolus verin; hala yan›t yoksa 12 mg daha<br />
bolus verin.<br />
• Vagal manevralar veya adenozin ile taflikardinin baflar›yla<br />
sonlanmas› neredeyse kesin flekilde ritmin<br />
AVNRT veya AVRT oldu¤unu gösterir. Olgu geliflebilecek<br />
ritim bozukluklar› için monitörize edilmelidir.<br />
Tekrarlar ek adenozin dozlar› veya AV nodu<br />
bloke eden daha uzun etkili ilaçlar (örn., diltiazem<br />
veya beta bloker) ile tedavi edilmelidir.<br />
• Vagal manevralar veya adenozin hemen tüm<br />
AVNRT ve AVRT'leri saniyeler içinde sonland›racakt›r.<br />
Adenozin ile regüler dar kompleksli taflikardinin<br />
sonland›r›lamamas› atriyal flatter gibi bir atriyal taflikardi<br />
oldu¤unu düflündürür.<br />
• E¤er adenozin kontrendike ise veya atriyal flatter<br />
oldu¤u gösterilemeyen regüler dar kompleksli taflikardiyi<br />
sonland›rmada baflar›s›z oluyorsa, kalsiyum<br />
kanal blokeri (örn., verapamil, 2 dakikada 2.5-5 mg<br />
intravenöz) verin.<br />
Regüle olmayan dar kompleksli taflikardi<br />
Regüle olamayan dar kompleksli taflikardi ço¤unlukla<br />
ventrikül yan›t› kontrol edilemeyen atriyal fibrilasyon<br />
veya daha nadir olarak de¤iflken AV bloklu atriyal flatterdir.<br />
Ritmin saptanmas› için 12 derivasyonda elektrokardiyografi<br />
çekin. E¤er hasta sebep oldu¤u olumsuz<br />
bulgularla birlikte anstabilse senkronize kardiyoversiyon<br />
denenmelidir.<br />
E¤er olumsuz bulgular yok ise tedavi seçenekleri<br />
afla¤›dakileri içerir:<br />
• ilaç tedavisi ile h›z kontrolü<br />
• kimyasal kardiyoversiyonu sa¤layacak ilaçlar ile ritim<br />
kontrolü<br />
• elektriksel kardiyoversiyon ile ritim kontrolü<br />
• komplikasyonlar› önlemek için tedavi (örn., antikoagulasyon)<br />
Her hasta için en uygun tedaviyi saptamak üzere
S72<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
uzman yard›m› al›n. Hasta atriyal fibrilasyonda ne kadar<br />
uzun süre kal›rsa, atriyal p›ht› geliflme riski o kadar artar.<br />
Genel olarak, 48 saatten uzun süre atriyal fibrilasyonda<br />
olan hastalar yeterli antikoagulan tedavi alana<br />
veya transözofajial ekokardiyografi ile atriyal trombüs<br />
olmad›¤› gösterilene kadar kardiyoversiyonla (elektriksel<br />
veya kimyasal) tedavi edilmemelidir. E¤er amaç<br />
kalp h›z› kontrolü ise, ilaç tercihlerini; beta bloker,<br />
321,322 digoksin, diltiazem, 323,324 magnezyum,<br />
325,326 veya bu ilaçlar›n kombinasyonlar› oluflturur.<br />
E¤er atriyal fibrilasyonun süresi 48 saatten k›sa ise<br />
ve ritim kontrolünün uygun oldu¤u düflünülüyorsa, bu<br />
amiodaron (20-60 dakikada 300 mg intravenöz, sonras›nda<br />
24 saatte 900 mg intravenöz) ile denenebilir. Ritim<br />
kontrolü için ibutilid veya flekainid uygulanabilir,<br />
ancak bu ilaçlar› bu amaç için kullanmadan önce uzman<br />
görüflü al›nmal›d›r. Bu flartlarda elektriksel kardiyoversiyon<br />
seçeneklerden biri olarak kalmaktad›r ve kimyasal<br />
kardiyoversiyona göre olgular›n daha büyük bölümünde<br />
sinüs ritmini tekrar sa¤layacakt›r.<br />
AF'li herhangi bir hastada ventriküler preeksitasyon<br />
(WPW sendromu) oldu¤u zaten biliniyorsa veya oldu-<br />
¤u anlafl›l›rsa, uzman yard›m› al›n. Pre-eksitasyonun oldu¤u<br />
atriyal fibrilasyon veya flatter olgular›nda adenozin,<br />
diltiazem, verapamil veya digoksin kullan›m›ndan,<br />
bu ilaçlar AV nodu bloke edip preeksitasyonda göreceli<br />
bir art›fla yol açt›¤›ndan dolay›, kaç›n›n.<br />
Antiaritmik ilaçlar<br />
Adenozin<br />
Adenozin do¤al olarak bulunan pürin nükleotididir. AV<br />
noddan iletiyi yavafllat›r ancak di¤er miyokard hücreleri<br />
veya ileti yolaklar› üzerine çok az etkisi vard›r. AV nodu<br />
içine alan reentran devreli paroksismal SVT'yi<br />
(AVNRT) sonland›rmada çok etkilidir. Di¤er dar kompleks<br />
taflikardilerde, adenozin ventriküler yan›t› yavafllatarak<br />
altta yatan atriyal ritimleri ortaya ç›karacakt›r. 10-<br />
15 saniyelik çok k›sa bir yar› ömrü vard›r ve bu yüzden<br />
h›zl› giden bir intravenöz infüzyon içine süratli bolus<br />
olarak verilir veya ard›ndan serum fizyolojik ile hat y›-<br />
kan›r. Etkili olmas› beklenen en küçük doz 6 mg'd›r (ilk<br />
doz için günümüzdeki baz› kullan›m ruhsatlar›nda<br />
yaz›lar›n›n d›fl›ndad›r) ve baflar›s›z olunursa her 1-2 dakikada<br />
bir her biri 12 mg olan iki doz daha uygulanabilir.<br />
Hastalar özellikle bulant›, k›zar›kl›k ve gö¤üste rahats›zl›k<br />
fleklindeki hofl olmayan geçici yan etkiler aç›-<br />
s›ndan uyar›lmal›d›r. 327 Baz› Avrupa ülkelerinde adenozin<br />
bulunmamaktad›r, ancak adenozin trifosfat (ATP)<br />
bir alternatiftir. Birkaç avrupa ülkesinde de hiçbir preparat›<br />
bulunmamaktad›r; verepamil muhtemelen en iyi<br />
ikinci seçenektir. Teofilin ve benzeri bileflikler adenozinin<br />
etkisini bloke ederler. Dipiridamol veya karbamazepin<br />
alan veya denerve kalbi olan hastalar tehlikeli<br />
olabilen çok abart›l› etkiler gösterirler. Bu hastalarda<br />
veya santral bir vene enjekte edilirse, ilk adenozin dozunu<br />
3 mg'a <strong>indir</strong>in. WPW sendromu varl›¤›nda AV<br />
nod içinde ileti blokaj› aksesuar bir yolak üzerinden iletiyi<br />
teflvik edebilir. Supraventriküler aritmi varl›¤›nda<br />
bu durum çok tehlikeli h›zda ventriküler yan›ta yol açabilir.<br />
Adenozin WPW varl›¤›nda tehlikeli h›zda ventriküler<br />
yan›t›n efllik etti¤i atriyal fibrilasyonu nadiren presipite<br />
edebilir.<br />
Amiodaron<br />
‹ntravenöz amiodaronun sodyum, potasyum ve kalsiyum<br />
kanallar› üzerine etkilerinin yan›nda alfa-ve betaadrenerjik<br />
bloke edici özellikleri de vard›r. ‹ntravenöz<br />
amiodaron endikasyonlar› afla¤›dad›r:<br />
• hemodinamik olarak stabil VT, polimorfik VT ve kökeninden<br />
emin olunmayan genifl kompleksli taflikardinin<br />
kontrolü<br />
• adenozin, vagal manevralar veya AV nod blo¤u ile<br />
kontrol edilemeyen paroksismal SVT<br />
• preeksite atriyal aritmilerde aksesuar yola¤a ba¤l›<br />
h›zl› ventrikül yan›t› kontrol etmek.<br />
fiartlara ve hastan›n hemodinamik stabilitesine ba¤l›<br />
olarak 10-60 dakikada intravenöz 300 mg amiodaron<br />
verin. Bu yükleme dozunu 24 saatte 900 mg infüzyon<br />
takip eder. Üretici taraf›ndan tavsiye edilen maksimum<br />
total günlük doz olan 2 g'a (bu maksimum doz de¤iflik<br />
ülkeler taraf›ndan verilen ruhsatlarda farkl›l›klar göstermektedir)<br />
ulafl›ncaya kadar reküran veya rezistan aritmiler<br />
için gerektikçe ek 150 mg'l›k infüzyonlar yap›labilir.<br />
Kalp fonksiyonu ileri derecede bozulmufl oldu¤u<br />
bilinen hastalarda, atriyal ve ventriküler aritmilerde intravenöz<br />
amiodaron di¤er antiaritmik ilaçlara tercih<br />
edilir. Amiodaronun en büyük yan etkileri ilaç infüzyonu<br />
azalt›larak önlenebilen hipotansiyon ve bradikardidir.<br />
Amiodaron ile birlikte görülen hipotansiyon vazoaktif<br />
çözücüler nedeniyle oluflur (Polysorbate 80 ve<br />
benzil alkol). Amiodaronun yeni s›v› formu bu çözücüyü<br />
içermemektedir ve lidokainden daha fazla hipotansiyona<br />
yol açmaz. 198 Mümkün oldu¤unda, intravenöz<br />
amiodaron bir santral vanöz kateter yoluyla verilmelidir.<br />
Bir periferik vene infüze edildi¤inde tromboflebite<br />
yol açar. Ancak, acil bir durumda büyük bir periferik<br />
vene enjekte edilmelidir.<br />
Kalsiyum kanal blokerleri: verapamil ve diltiazem<br />
Verapamil ve diltiazem AV nodda iletiyi yavafllatan ve<br />
refraktörlü¤ü artt›ran kalsiyum kanal bloke edici ilaçlard›r.<br />
Baz› ülkelerde intravenöz diltiazem bulunmamak-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S73<br />
tad›r. Bu etkiler çeflitli atriyal taflikardisi bulunan hastalarda<br />
reentran aritmiyi sonland›rabilir ve ventriküler yan›t›<br />
kotrol edebilir. Endikasyonlar› afla¤›dad›r:<br />
• adenozin ve vagal manevralar ile kontrol edilemeyen<br />
veya geri döndürelemeyen stabil dar kompleksli<br />
taflikardiler<br />
• aritmi süresi 48 saatten daha azken AF veya atriyal<br />
flatterli ve ventrikül fonksiyonu korunmufl hastalarda<br />
ventriküler h›z› kontrol etmek<br />
Verapamilin ilk dozu 2 dakikadan uzun sürede intravenöz<br />
olarak verilen 2.5-5 mg'd›r. Terapötik yan›t<br />
veya ilac›n yol açt›¤› yan etki yoksa, maksimum 20<br />
mg'a kadar, her 15-30 dakikada bir 5-10 mg tekrar<br />
dozlar› verin. Verapamil sadece dar kompleksli paroksismal<br />
SVT'li veya supraventriküler kökenli oldu¤u kesin<br />
olarak bilinen aritmili hastalara verilmelidir.<br />
250 mcg·kg -1 dozda diltiazemi takip eden 350<br />
mcg·kg -1 'l›k ikinci diltiazem dozu verapamil kadar etk<strong>indir</strong>.<br />
Verapamil ve daha düflük derecede diltiazem<br />
miyokard kontraktilitesini azalt›r ve a¤›r sol ventrikül<br />
disfonksiyonu olan hastalarda kalp debisini kritik düzeyde<br />
düflürür. Adenozin bafll›¤› alt›nda (yukar›da) belirtilen<br />
sebeplerden dolay›, kalsiyum kanal blokerleri<br />
önceden bilinen preeksitasyon (WPW) sendromunun<br />
efllik etti¤i AF veya atriyal flatterli hastalara verildi¤inde<br />
zararl› olduklar›na inan›l›r.<br />
Beta-adrenerjik blokerler<br />
Beta-blokerler (atenolol, metoprolol, labetalol (alfa-ve<br />
beta-blok etkileri), propranolol, esmolol) dolafl›mdaki<br />
katekolaminlerin etkilerini azalt›rlar ve kalp h›z› ve kan<br />
bas›nc›n› düflürürler. Akut koroner sendromlu hastalarda<br />
kardiyoprotektif etkileri vard›r. Beta-blokerler afla¤›-<br />
daki taflikardiler için endikedir:<br />
• ventrikül fonksiyonu korunmufl hastada vagal manevralarla<br />
ve adenozin ile kontrol edilemeyen dar<br />
kompleksli regüler taflikardiler<br />
• ventrikül fonksiyonu iyi iken AF ve atriyal flatter h›-<br />
z›n› kontrol etmek için<br />
Atenololun (beta1) intravenöz dozu 5 dakikada uygulanan<br />
5 mg'd›r, gere¤inde 10 dakika sonra tekrarlan›r.<br />
Metoprolol (beta1) totali 15 mg olmak üzere 5 dakikal›k<br />
aral›klarla 2-5 mg dozlarda verilir. Propranolol<br />
(beta1 ve beta2 etkiler) 2-3 dakikal›k aralarla üç eflit doza<br />
bölünmüfl halde 100 mcg·kg -1 dozda yavaflça verilir.<br />
‹ntravenöz esmolol k›sa etkili (yar›lanma ömrü 2-9 dakika)<br />
beta1-selektif beta-blokerdir. Bir dakikada 500<br />
mcg·kg -1 intravenöz yükleme dozu verilir ve bunu 50-<br />
200 mcg·kg -1·dk -1 h›zda infüzyon takip eder. Beta edrenerjik<br />
bloke edici ilaçlar›n kullan›m›na kontrendikasyonlar<br />
ikinci-veya üçüncü-derece kalp blo¤u, hipotansiyon,<br />
a¤›r konjestif kalp yetersizli¤i ve bronkozpazmla<br />
birlikte olan akci¤er hastal›¤›n› içerir.<br />
Magnezyum<br />
Magnezyum atriyal fibrilasyonda ventrikül h›z›n› kontrol<br />
etmek için verilebilir. 326,328-330 10 dakikada 2 g (8<br />
mmol) magnezyum sülfat verin. Gerekirse bu doz bir<br />
kez daha tekrarlanabilir.<br />
4g. Resüsitasyon sonras› bak›m<br />
Girifl<br />
Spontan dolafl›m›n geri dönmesi (SDGD), kardiyak arrest<br />
durumundan tam olarak iyileflme hedefine do¤ru<br />
at›lm›fl ilk ad›md›r. Resüsitasyon sonras› dönemde uygulanan<br />
giriflimlerin, sonucu belirgin olarak etkilemesi<br />
beklenmektedir. 237,331 Buna ra¤men, bu dönemle ilgili<br />
nisbeten çok az veri mevcuttur. ‹ngiltere'de kardiyak<br />
arrest sonras›nda yo¤un bak›m ünitelerine yat›r›lan<br />
22105 hastadan 9974'ü (% 45) yo¤un bak›m ünitesinden,<br />
6353'ü de (% 30) hastaneden taburcu edilebilmifllerdir<br />
(Yo¤un Bak›m Ulusal Denetleme ve Araflt›rma<br />
Merkezi [ICNARC] verileri, Londra, Aral›k 1995-Ekim<br />
2004). Hastay› nörolojik defisitin olmad›¤› normal serebral<br />
fonksiyona, stabil kardiyak ritme ve normal hemodinamik<br />
fonksiyona geri döndürebilmek için her<br />
hastan›n gereksinimlerine göre ayarlanm›fl ileri resüsitasyon<br />
gereklidir. Resüsitasyon sonras› dönem<br />
SDGD'ne ulafl›lan noktada bafllar, ancak hasta bir kez<br />
stabilize edildikten sonra, sürekli monitörizasyonun ve<br />
tedavinin uygulanmas› için en uygun ileri bak›m ünitesine<br />
transfer edilmelidir (ör: yo¤un bak›m ünitesi, koroner<br />
bak›m ünitesi).<br />
Hava yolu ve solunum<br />
K›sa süreli bir kardiyak arrest dönemi geçirip, uygun tedaviye<br />
hemen yan›t al›nan hastalarda normal serebral<br />
fonksiyon hemen geri dönebilir. Bu hastalarda trakeal<br />
entübasyon ve ventilasyon gerekmez ancak yüz maskesi<br />
yard›m›yla oksijen verilmelidir. Hipoksi ve hiperkarbinin<br />
her ikisi de yeni bir kardiyak arrest riskini artt›-<br />
r›r ve sekonder beyin hasar›na katk›da bulunabilir. Serebral<br />
fonksiyonlar› gerilemifl olan bütün hastalarda trakeal<br />
entübasyon, sedasyon ve kontrollü ventilasyon<br />
düflünülmelidir. Trakeal tüpün karinan›n oldukça yukar›s›nda<br />
ve do¤ru olarak yerlefltirildi¤inden emin olunmal›d›r.<br />
Hipokarbi, serebral vazokontriksiyona ve serebral<br />
kan ak›m›n›n azalmas›na neden olur. 332 Kardiyak<br />
arrest sonras›nda, hiperventilasyon nedeni ile geliflen
S74<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
hipokapni, serebral iskemiye yol açar 333-336 . Kardiyak<br />
arrest nedeniyle uygulanan resüsitasyon sonras›nda,<br />
spesifik bir arteryel PCO 2 de¤erinin hedef al›nmas›n›<br />
destekleyecek veriler mevcut olmamas›na ra¤men,<br />
ventilasyonun, end-tidal PCO 2 ve arteryel kan gaz› de-<br />
¤erleri monitorize edilerek normokarbiyi sa¤layacak<br />
flekilde ayarlanmas› mant›kl›d›r. ‹nspire edilen oksijen<br />
konsantrasyonlar›, yeterli arteryel oksijen satürasyonunu<br />
elde edecek flekilde ayarlanmal›d›r.<br />
Mide dekompresyonu için gastrik tüp yerlefltirilmelidir.<br />
A¤›zdan-a¤›za ya da balon-valf-maske sistemiyle<br />
yap›lan ventilasyonun neden oldu¤u gastrik distansiyon<br />
diyafragmay› bask›layarak ventilasyonu bozar. ‹ntrakraniyal<br />
bas›nc› artt›ran ve geçici hipoksemiye neden<br />
olabilen öksürükten kaç›nmak gerekir. Yeterli dozlarda<br />
sedatif ve e¤er kesinlikle gerekliyse nöromüsküler-blokaj<br />
yapan bir ilaç verilmelidir. Trakeal tüpün,<br />
santral damar yollar›n›n vb. do¤ru pozisyonda olup olmad›¤›n›<br />
kontrol etmek, pulmoner ödemi de¤erlendirmek<br />
ve CPR'dan kaynaklanan kaburga k›r›klar› ile iliflkili<br />
pnömotoraks gibi komplikasyonlar› belirleyebilmek<br />
için akci¤er filmi çekilmelidir.<br />
Dolafl›m<br />
Koroner oklüzyon kan›tlar› varsa, trombolizle veya perkütan<br />
koroner giriflimlerle acil revaskülarizasyon gerekebilece¤i<br />
düflünülmelidir (Bak›n›z: akut koroner sendromlar).<br />
Kardiyak arrest sonras›nda hemodinamik instabilite<br />
s›kl›kla görülür ve hipotansiyon, düflük kardiyak indeks<br />
ve aritmiler fleklinde kendini belli eder. 337 Resüsitasyon<br />
sonras› görülen miyokard fonksiyon bozuklu¤u<br />
(veya miyokard afallamas›) ço¤unlukla geçicidir ve ço-<br />
¤u kez 24-48 saat içinde ortadan kaybolur. 338 Resüsitasyon<br />
sonras› dönemde plazma sitokin konsantrasyonlar›nda<br />
belirgin bir yükselme görülür ve sepsis-benzeri<br />
sendrom veya multipl-organ yetmezli¤i olarak<br />
kendini belli eder. 339<br />
Sa¤ kalbin dolum bas›nçlar›n› artt›rmak için s›v› infüzyonu<br />
veya bunun aksine, sol ventrikül yetmezli¤inin<br />
tedavisi için diüretikler ve vazodilatatörler gerekebilir.<br />
Yo¤un bak›m ünitesinde sürekli kan bas›nc› monitörizasyonu<br />
için arteriyel yol gereklidir. Non-invazif veya<br />
invazif (pulmoner arter kateteri ile) kardiyak output<br />
monitörizasyonu faydal› olabilir. Kardiyak arrest sonras›ndaki<br />
nihai sonuç üzerine kan bas›nc›n›n rolünü de-<br />
¤erlendiren çok az say›da randomize çal›flma yap›lm›flt›r.<br />
Bu randomize çal›flmalardan birinde, SDGD'den<br />
sonraki 5. dakikada ortalama arteryel kan bas›nc› >100<br />
mmHg ve ≤100 mmHg olacak flekilde randomize edilen<br />
hastalar aras›nda nörolojik sonuçlar aç›s›ndan anlaml›<br />
bir farkl›l›k saptanmam›flt›r. Buna ra¤men, SDGD<br />
sonras›ndaki ilk 2 saat boyunca daha yüksek bir kan bas›nc›n›n<br />
bulunmas›, iyi bir fonksiyonel iyileflme ile iliflkili<br />
bulunmufltur. 340 Kesin verilerin yoklu¤unda, hastan›n<br />
normal kan bas›nc›n› dikkate alarak, yeterli idrar ç›-<br />
k›fl›n›n sa¤lanabilece¤i bir ortalama arteryel kan bas›nc›<br />
de¤eri hedeflenmelidir.<br />
Kardiyak arrestten hemen sonra tipik bir hiperkalemi<br />
periyodu görülür. Bunu izleyen endojen katekolamin<br />
salg›s›, intrasellüler alana potasyum geçiflini artt›-<br />
rarak hipokalemiye neden olabilir. Hipokalemi, ventriküler<br />
aritmilere e¤ilim yaratabilir. Gerekiyorsa serum<br />
potasyum konsantrasyonu 4.0-4.5 mmol L -1 aras›nda<br />
olacak flekilde potasyum verilebilir.<br />
Disabilite (nörolojik iyileflmenin<br />
optimize edilmesi)<br />
Serebral perfüzyon<br />
SDGD'nden hemen sonra, serebral hiperemi dönemi<br />
gelmektedir. 341 Ancak 5-30 dk'l›k reperfüzyon sonras›nda,<br />
global serebral kan ak›m› azal›r ve jeneralize bir<br />
hipoperfüzyon görülür. Normal serebral otoregülasyon<br />
kaybolur ve sonuçta bu durum, serebral perfüzyonu ortalama<br />
arteryel kan bas›nc›na ba¤›ml› hale getirir. Bu<br />
koflullar alt›nda, hipotansiyon serebral kan ak›m›n› ciddi<br />
oranda azalt›r ve her türlü nörolojik hasara neden<br />
olabilir. Bu nedenle, SDGD sonras›nda ortalama arteryel<br />
kan bas›nc› hastan›n normal de¤erlerinde tutulmal›d›r.<br />
Sedasyon<br />
SDGD sonras›nda hastalar› 24 saate kadar sedatize etmek<br />
ve ventilasyon uygulamak pratikte yayg›n bir uygulama<br />
olmas›na karfl›n, kardiyak arrest sonras›nda tan›mlanm›fl<br />
bir ventilasyon, sedasyon ve nöromuskuler<br />
blokaj dönemini destekleyecek veriler mevcut de¤ildir.<br />
Sedasyonun ve ventilasyonun süresi, terapötik hipotermi<br />
uygulamas›na ba¤l› olarak de¤iflebilir (Afla¤›ya bak›-<br />
n›z). Sedasyon seçiminin nihai sonucu etkileyip etkilemeyece¤ini<br />
gösterecek veriler mevcut olmamas›na<br />
ra¤men, k›sa-etkili ilaçlar (ör: propofol, alfentanil, remifentanil)<br />
daha erken bir nörolojik de¤erlendirmeyi<br />
mümkün k›lar. Hastaneye varmadan önce veya hastanede<br />
geçirilen kardiyak arrest sonras›nda 48 saatten<br />
uzun süreli sedasyon uygulanmas› ile pnömoni insidans›n›n<br />
artmas› söz konusudur. 342<br />
Nöbetlerin kontrolü<br />
Spontan dolafl›m› geri dönen eriflkin hastalar›n % 5-<br />
15'inde ve komatöz durumda kalan hastalar›n da yak-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S75<br />
lafl›k olarak % 40'›nda nöbetler ve/veya miyoklonus<br />
görülmektedir. 343 Nöbetler serebral metabolizmay› 4<br />
kata dek artt›rabilir. Uzam›fl nöbet aktivitesi serebral<br />
hasara neden olabilece¤inden benzodiazepinler, fenitoin,<br />
propofol veya barbituratlar ile kontrol alt›na al›nmal›d›r.<br />
Bu ilaçlar›n her biri hipotansiyona neden olabilir<br />
ve böyle bir durum gereken flekilde tedavi edilmelidir.<br />
Nöbetler ve miyoklonusun tek bafllar›na sonuç ile<br />
belirgin iliflkisi olmamas›na ra¤men, status epileptikus<br />
ve özellikle de status miyoklonus kötü prognozla iliflkilidir.<br />
343,344<br />
Is›n›n kontrolü<br />
Hiperpireksinin tedavisi. Kardiyak arrestten sonraki ilk<br />
48 saatte s›kl›kla bir hipertermi (hiperpireksi) periyodu<br />
olur. 345-347 Vücut ›s›s›n›n 37°C'nin üzerine her bir derece<br />
yükselmesi ile birlikte kötü nörolojik prognoz aç›-<br />
s›ndan risk artmaktad›r. 348 Hayvanlardaki global iskemi<br />
modellerinde, antipiretikler ve/veya fiziksel so¤utma<br />
yöntemleri infarktüsün boyutunu azaltabilmektedir.<br />
349,350 Kardiyak arrestten sonraki ilk 72 saat içinde<br />
geliflen hipertermi antipiretiklerle veya aktif so¤utma<br />
ile tedavi edilmelidir.<br />
Terapötik hipotermi. Hafif terapötik hipoterminin, reperfüzyon<br />
hasar› ile iliflkili kimyasal reaksiyonlar›n ço-<br />
¤unu bask›lad›¤› düflünülmektedir. Bu reaksiyonlar aras›nda<br />
serbest radikal oluflumu, eksitatör amino asidlerin<br />
a盤a ç›k›fl› ve kalsiyum fliftleri yer al›r. Bu de¤ifliklikler<br />
mitokondriyal hasara ve apopitozise (programlanm›fl<br />
hücre ölümü) neden olabilir. 351-353 ‹ki randomize<br />
klinik çal›flma, hastane d›fl› VF’a ba¤l› olarak geliflen<br />
kardiyak arrest nedeniyle uygulanan ilk resüsitasyon<br />
sonras›nda koma durumunda kalan ve spontan dolafl›-<br />
m›n dönmesinden sonra dakikalar-saatler içinde so¤utma<br />
uygulanan eriflkinlerde daha iyi sonuç al›nd›¤›n›<br />
göstermifltir. 354,355 Bu çal›flmalarda yer alan olgular,<br />
12-24 saat süresince 32-34°C'ye dek so¤utulmufllard›.<br />
Bafllang›çtaki ritmin NEA/asistoli oldu¤u, hastane d›fl›<br />
kardiyak arrest nedeniyle resüsitasyon uygulanan ve<br />
SDGD sonras›nda so¤utulan komatöz durumdaki eriflkin<br />
hastalarda yap›lm›fl bir çal›flmada metabolik son<br />
noktalara (laktat ve O 2 ekstraksiyonu) daha iyi ulafl›ld›-<br />
¤› bildirilmifltir. 356 Non-VF ritmine ba¤l› geliflen arrestten<br />
kurtularak hayatta kalan koma halindeki hastalarda<br />
terapötik hipotermi sonras›ndaki faydalar daha küçük<br />
çapl› bir çal›flmada gösterilmifltir. 357<br />
So¤utmay› bafllatmak için eksternal ve/veya internal<br />
so¤utma teknikleri uygulanabilir. 354-356,358-361<br />
4°C' deki sodyum klorür solüsyonunun 30 ml kg -1 dozunda<br />
infüzyonu santral vücut ›s›s›n› 1.5°C kadar düflürür.<br />
358,359,361,362 ‹ntravasküler so¤utma, santral vücut<br />
›s›s›n›n eksternal yöntemlere göre daha hassas bir flekilde<br />
kontrol edilmesine olanak sa¤lar, ancak bunun<br />
sonuçlar› etkileyip etkilemedi¤i belli de¤ildir. 360,363-<br />
365<br />
Il›ml› terapötik hipoterminin komplikasyonlar› aras›nda<br />
enfeksiyon oran›nda art›fl, kardiyovasküler instabilite,<br />
koagülopati, hiperglisemi, hipofosfatemi ve hipomagnezemi<br />
gibi çeflitli elektrolit bozukluklar› yer<br />
al›r. 366,367<br />
Hastane d›fl›nda geçirilen VF'ye ba¤l› kardiyak arrest<br />
sonras›nda spontan dolafl›m› olan ve bilinci kapal› eriflkin<br />
hastalar 32-34°C'ye kadar so¤utulmal›d›r. So¤utmaya<br />
mümkün oldu¤unca çabuk bafllanmal› ve en az<br />
12-24 saat sürdürülmelidir. 368-374 Hipotermi oluflturulmas›,<br />
hastane d›fl›nda flok uygulanmayan bir ritme<br />
ba¤l› olarak geliflen kardiyak arrest veya hastanede geçirilen<br />
bir arrest sonras›ndaki spontan dolafl›m› olan ve<br />
bilinci kapal› eriflkin hastalarda da yararl› olabilir. Titreme,<br />
yeterli sedasyon sa¤layarak ve nöromusküler blokerler<br />
kullan›larak tedavi edilmelidir. Nöromusküler<br />
blokerlerin bolus dozlar› genelde yeterlidir, ancak bazen<br />
infüzyon uygulanmas› gerekebilir. Hasta yavafl bir<br />
flekilde yeniden ›s›t›lmal› (0.25-0.5°C/saat) ve hipertermiden<br />
kaç›n›lmal›d›r. Hedeflenen optimum ›s›, so¤utma<br />
h›z›, hipotermi süresi ve yeniden ›s›tma h›z› henüz<br />
tam olarak belirlenmemifltir ve ileri çal›flmalara gereksinim<br />
vard›r.<br />
Kan glikozu kontrolü<br />
Kardiyak arrest nedeniyle uygulanan resüsitasyon sonras›nda<br />
yüksek kan glikozu ile kötü nörolojik sonuçlar<br />
aras›nda kuvvetli bir iliflki vard›r. 237-244 Strok sonras›nda<br />
›srarc› hiperglisemi de kötü nörolojik sonuçla iliflkilidir.<br />
375-378 Kritik hastal›¤› olan eriflkin hastalarda kan<br />
glikozunun insülinle s›k› bir flekilde kontrol edilmesi<br />
(4.4-6.1 mmol/l veya 80-110 mg/dl) sonucunda hastane<br />
mortalitesi azal›r, 379,380 ancak bu durum kardiyak<br />
arrest sonras› hastalarda spesifik bir flekilde gösterilememifltir.<br />
Bu faydal› etkinin, infüzyon yolu ile uygulanan<br />
insülinin dozundan çok, s›k› glisemik kontrolden<br />
kaynakland›¤› düflünülmektedir. 381 S›çanlarda yap›lan<br />
bir çal›flmada glikoz ve insülinin birlikte kullan›m›n›n,<br />
asfiksiye ba¤l› geliflen kardiyak arrest sonras›nda serebral<br />
sonuçlar› iyilefltirdi¤i gösterilmifltir. 382 Kardiyak arrest<br />
sonras›nda glikoz kontrolü ile ilgili olarak yap›lm›fl<br />
randomize, kontrollü insan çal›flmalar› mevcut de¤ildir.<br />
Kritik hastal›¤› olan kiflilerde hedeflenen optimal kan<br />
glikoz düzeyi henüz belirlenmemifltir. Özellikle komatöz<br />
hastalar tan›s› konulmam›fl hipoglisemiden kaynaklanan<br />
bir risk alt›ndad›rlar ve hedeflenen kan glikoz<br />
konsantrasyonu düfltükçe, bu komplikasyonun geliflme<br />
riski artar.
S76<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
Kritik hastal›¤› olan tüm olgularda oldu¤u gibi, kardiyak<br />
arrest sonras›nda yo¤un bak›ma yat›r›lan hastalar›n<br />
kan glikoz düzeyleri s›k olarak monitörize edilmeli<br />
ve hiperglisemi insülin infüzyonu ile tedavi edilmelidir.<br />
‹nsülin tedavisini bafllatacak olan kan glikoz konsantrasyonu<br />
ve kan glikoz konsantrasyonlar›n›n hedeflenen<br />
de¤er aral›¤› yerel hastane politikalar›na göre belirlenmelidir.<br />
Kardiyak arrest sonras›nda glikoz kontrolü<br />
ile ilgili çal›flmalara ihtiyaç duyulmaktad›r.<br />
Prognozun belirlenmesi<br />
Resüsitasyon sonras›nda kalpte bir kez stabil bir ritim<br />
ve yeterli kardiyak output sa¤land›ktan sonra, kiflinin<br />
hayatta kalmas›n› belirleyen en önemli organ bey<strong>indir</strong>.<br />
Hastane d›fl› kardiyak arrest sonras›nda yo¤un bak›ma<br />
yat›r›lan ve ölenlerin üçte ikisi nörolojik hasar nedeniyle<br />
yaflamlar›n› yitirmektedirler. 383 Hastane içi kardiyak<br />
arrest sonras›nda yo¤un bak›ma yat›r›lanlar›n ise dörtte<br />
biri nörolojik hasar nedeniyle ölmektedir. SDGD'den<br />
hemen sonra hastalara tek tek uygulanabilecek olan ve<br />
nörolojik sonucu tahmin etmeye yarayacak bir yönteme<br />
ihtiyaç duyulmaktad›r. Bu tür bir prognoz testi, %<br />
100 spesifik olmal›d›r.<br />
Klinik testler<br />
Spontan dolafl›m›n geri dönmesinden sonraki ilk saatlerde<br />
sonucun tahmin edilmesini sa¤layan nörolojik<br />
bulgular yoktur. ‹yileflme flans› bulunmayan hastalar›n<br />
% 50'si, kardiyak arrest sonras› geliflen koman›n bafllang›c›ndan<br />
üç gün sonra hayat›n› kaybetmifltir. Geri<br />
kalan hastalarda, üçüncü günde pupil ›fl›k reflekslerinin<br />
kayb› ve a¤r›l› uyarana motor yan›t›n al›namamas› hasta<br />
ile ilgili kötü prognozu (ölüm veya vejetatif durum)<br />
yüksek bir spesifisiteyle ve birbirinden ba¤›ms›z olarak<br />
gösterebilmektedir. 384-386<br />
Biyokimyasal testler<br />
Kardiyak arrestin ard›ndan sonucun belirlenmesinde<br />
nöron spesifik enolaz (NSE) ve protein S-100b ölçümü<br />
faydal› olabilir. 237,243,244,387-399 Buna ra¤men, bugüne<br />
kadar konuyla ilgili yürütülen çal›flmalarda saptanan<br />
% 95 güven aral›¤› (confidence interval-CI) genifldir ve<br />
bu çal›flmalar›n ço¤unda bilincin geri dönmesi (fonksiyon<br />
düzeyi verilmeden) “iyi” bir sonuç olarak kabul<br />
edilmifltir. Bu konunun incelendi¤i tek meta-analizde,<br />
% 95 CI de¤eri ve % 5'lik yalanc› pozitiflik oran›yla yaklafl›k<br />
olarak 600 hastal›k bir çal›flma popülasyonuna gerek<br />
oldu¤u hesaplanm›flt›r. 400 Bu kadar büyük bir çal›flma<br />
yap›lmam›flt›r ve bu biyokimyasal testler, her bir<br />
hastan›n prognozunun tahmininde güvenilmez olmay›<br />
sürdürmektedir.<br />
Elektrofizyolojik testler<br />
Kardiyak arrest sonras›nda en az 72 saat süreyle koma<br />
durumunda kalan, normotermik hastalarda, mediyan<br />
sinir somatosensoriyal uyar›lm›fl potansiyelleri, % 100<br />
spesifisite oran› ile, olumsuz sonuçlar› önceden gösterebilmektedir.<br />
384 Hipoksik-anoksik kökenli koma hastalar›nda<br />
evoked potansiyellerin N20 komponentinin<br />
bilateral olarak yoklu¤u hemen daima fataldir. Elektroensefalogram<br />
(EEG), SDGD'den en az›ndan 24-48 saat<br />
sonra kaydedildi¤inde s›n›rl› bir prognostik bilgi sa¤lamaktad›r.<br />
401-413 Normal veya belirgin flekilde anormal<br />
olan bir EEG sonucu güvenilir bir flekilde tahmin eder,<br />
ancak bu iki uç nokta aras›nda bulunan bir EEG prognozun<br />
belirlenmesi aç›s›ndan güvenli de¤ildir.<br />
Kaynaklar<br />
1. Gwinnutt CL, Columb M, Harris R. Outcome after cardiac arrest<br />
in adults in UK hospitals: effect of the 1997 guidelines. Resuscitation<br />
2000; 47:125-35.<br />
2. Peberdy MA, Kaye W, Ornato JP, et al. Cardiopulmonary resuscitation<br />
of adults in the hospital: a report of 14720 cardiac arrests<br />
from the National Registry of Cardiopulmonary Resuscitation.<br />
Resuscitation 2003; 58:297-308.<br />
3. Hodgetts TJ, Kenward G, Vlackonikolis I, et al. Incidence, location<br />
and reasons for avoidable in-hospital cardiac arrest in a<br />
district general hospital. Resuscitation 2002; 54:115-23.<br />
4. Kause J, Smith G, Prytherch D, Parr M, Flabouris A, Hillman K.<br />
A comparison of antecedents to cardiac arrests, deaths and<br />
emergency intensive care admissions in Australia and New<br />
Zealand, and the United Kingdom--the ACADEMIA study. Resuscitation<br />
2004; 62:275-82.<br />
5. Herlitz J, Bang A, Aune S, Ekstrom L, Lundstrom G, Holmberg<br />
S. Characteristics and outcome among patients suffering inhospital<br />
cardiac arrest in monitored and nonmonitored areas.<br />
Resuscitation 2001; 48:125-35.<br />
6. Franklin C, Mathew J. Developing strategies to prevent inhospital<br />
cardiac arrest: Analyzing responses of physicians and nurses<br />
in the hours before the event. Critical Care Medicine 1994;<br />
22:244-7.<br />
7. McQuillan P, Pilkington S, Allan A, et al. Confidential inquiry<br />
into quality of car before admission to intensive care. BMJ<br />
1998; 316:1853-8.<br />
8. National Confidential Enquiry into Patient Outcome and Death.<br />
An Acute Problem? London, National Confidential Enquiry into<br />
Patient Outcome and Death, 2005.<br />
9. Cashman JN. In-hospital cardiac arrest: what happens to the<br />
false arrests? Resuscitation 2002; 53:271-6.<br />
10. Smith GB, Poplett N. Knowledge of aspects of acute care in<br />
trainee doctors. Postgrad Med J 2002; 78:335-8.<br />
11. Meek T. New house officers' knowledge of resuscitation, fluid<br />
balance and analgesia. Anaesthesia 2000; 55:1128-9.<br />
12. Gould TH, Upton PM, Collins P. A survey of the intended management<br />
of acute postoperative pain by newly qualified doctors<br />
in the south west region of England in August 1992. Anaesthesia<br />
1994; 49:807-10.<br />
13. Jackson E, Warner J. How much do doctors know about consent<br />
and capacity? J R Soc Med 2002; 95:601-3.<br />
14. Kruger PS, Longden PJ. A study of a hospital staff's knowledge<br />
of pulse oxmetry. Anaesth Intensive Care 1997; 25:38-41.<br />
15. Wheeler DW, Remoundos DD, Whittlestone KD, et al. Doctors'
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S77<br />
confusion over ratios and percentages in drug solutions: the<br />
case for standard labelling. J R Soc Med 2004; 97:380-3.<br />
16. Perkins GD, Stephenson B, Hulme J, Monsieurs KG. Birmingham<br />
assessment of breathing study (BABS). Resuscitation<br />
2005; 64:109-13.<br />
17. Goldacre MJ, Lambert T, Evans J, Turner G. Preregistration house<br />
officers' views on whether their experience at medical school<br />
prepared them well for their jobs: national questionnaire<br />
survey. BMJ 2003; 326:1011-2.<br />
18. Thwaites BC, Shankar S, Niblett D, Saunders J. Can consultants<br />
resuscitate? J R Coll Physicians Lond 1992; 26:265-7.<br />
19. Saravanan P, Soar J. A survey of resuscitation training needs of<br />
senior anaesthetists. Resuscitation 2005; 64:93-6.<br />
20. Featherstone P, Smith GB, Linnell M, Easton S, Osgood VM.<br />
Impact of a one-day inter-professional course (ALERT_) on attitudes<br />
and confidence in managing critically ill adult patients.<br />
Resuscitation 2005; 65:329-36.<br />
21. Harrison GA, Jacques TC, Kilborn G, McLaws ML. The prevalence<br />
of recordings of the signs of critical conditions and emergency<br />
responses in hospital wards--the SOCCER study. Resuscitation<br />
2005; 65:149-57.<br />
22. Buist M, Bernard S, Nguyen TV, Moore G, Anderson J. Association<br />
between clinically abnormal observations and subsequent<br />
in-hospital mortality: a prospective study. Resuscitation<br />
2004; 62:137-41.<br />
23. Goldhill DR, Worthington L, Mulcahy A, Tarling M, Sumner A.<br />
The patient-at-risk team: identifying and managing seriously ill<br />
ward patients. Anaesthesia 1999; 54:853-60.<br />
24. Hodgetts TJ, Kenward G, Vlachonikolis IG, Payne S, Castle N.<br />
The identification of risk factors for cardiac arrest and formulation<br />
of activation criteria to alert a medical emergency team.<br />
Resuscitation 2002; 54:125-31.<br />
25. Subbe CP, Davies RG, Williams E, Rutherford P, Gemmell L. Effect<br />
of introducing the Modified Early Warning score on clinical<br />
outcomes, cardio-pulmonary arrests and intensive care utilisation<br />
in acute medical admissions. Anaesthesia 2003;<br />
58:797-802.<br />
26. Lee A, Bishop G, Hillman KM, Daffurn K. The Medical Emergency<br />
Team. Anaesth Intensive Care 1995; 23:183-6.<br />
27. Cuthbertson BH. Outreach critical care--cash for no questions?<br />
Br J Anaesth 2003; 90:4-6.<br />
28. Parr M. Critical care outreach: some answers, more questions.<br />
Intensive Care Med 2004; 30:1261-2.<br />
29. Goldhill DR, McNarry AF. Physiological abnormalities in early<br />
warning scores are related to mortality in adult inpatients. Br J<br />
Anaesth 2004; 92:882-4.<br />
30. Subbe CP, Williams EM, Gemmell LW. Are medical emergency<br />
teams picking up enough patients with increased respiratory<br />
rate? Crit Care Med 2004; 32:1983-4.<br />
31. McBride J, Knight D, Piper J, Smith GB. Long-term effect of introducing<br />
an early warning score on respiratory rate charting<br />
on general wards. Resuscitation 2005; 65:41-4.<br />
32. Carberry M. Implementing the modified early warning system:<br />
our experiences. Nurs Crit Care 2002; 7:220-6.<br />
33. Sandroni C, Ferro G, Santangelo S, et al. In-hospital cardiac arrest:<br />
survival depends mainly on the effectiveness of the emergency<br />
response. Resuscitation 2004; 62:291-7.<br />
34. Soar J, McKay U. A revised role for the hospital cardiac arrest<br />
team? Resuscitation 1998; 38:145-9.<br />
35. Bellomo R, Goldsmith D, Uchino S, et al. A prospective before-and-after<br />
trial of a medical emergency team. Med J Aust<br />
2003; 179:283-7.<br />
36. Buist MD, Moore GE, Bernard SA, Waxman BP, Anderson JN,<br />
Nguyen TV. Effects of a medical emergency team on reduction<br />
of incidence of and mortality from unexpected cardiac arrests<br />
in hospital: preliminary study. BMJ 2002; 324:387-90.<br />
37. Parr MJ, Hadfield JH, Flabouris A, Bishop G, Hillman K. The Medical<br />
Emergency Team: 12 month analysis of reasons for activation,<br />
immediate outcome and not-forresuscitation orders.<br />
Resuscitation 2001; 50:39-44.<br />
38. Bellomo R, Goldsmith D, Uchino S, et al. Prospective controlled<br />
trial of effect of medical emergency team on postoperative<br />
morbidity and mortality rates. Crit Care Med 2004; 32:916-<br />
21.<br />
39. Kenward G, Castle N, Hodgetts T, Shaikh L. Evaluation of a<br />
medical emergency team one year after implementation. Resuscitation<br />
2004; 61:257-63.<br />
40. Jones D, Bates S, Warrillow S, et al. Circadian pattern of activation<br />
of the medical emergency team in a teaching hospital. Crit<br />
Care 2005; 9:R303-R6.<br />
41. The MERIT study investigators. Introduction of the medical<br />
emergency team (MET) system: a cluster-randomised controlled<br />
trial. Lancet 2005; 365:2091-7.<br />
42. Critical care outreach 2003: progress in developing services.<br />
The National Outreach Report 2003. London, Department of<br />
Health and National Health Service Modernisation Agency,<br />
2003.<br />
43. Ball C, Kirkby M, Williams S. Effect of the critical care outreach<br />
team on patient survival to discharge from hospital and readmission<br />
to critical care: non-randomised population based<br />
study. BMJ 2003; 327:1014.<br />
44. Priestley G, Watson W, Rashidian A, et al. Introducing Critical<br />
Care Outreach: a ward-randomised trial of phased introduction<br />
in a general hospital. Intensive Care Med 2004; 30:1398-<br />
404.<br />
45. Story DA, Shelton AC, Poustie SJ, Colin-Thome NJ, McNicol PL.<br />
The effect of critical care outreach on postoperative serious adverse<br />
events. Anaesthesia 2004; 59:762-6.<br />
46. Szalados JE. Critical care teams managing floor patients: the<br />
continuing evolution of hospitals into intensive care units? Crit<br />
Care Med 2004; 32:1071-2.<br />
47. Cooke MW, Higgins J, Kidd P. Use of emergency observation<br />
and assessment wards: a systematic literature review. Emerg<br />
Med J 2003; 20:138-42.<br />
48. Rivers E, Nguyen B, Havstad S, et al. Early goal-directed therapy<br />
in the treatment of severe sepsis and septic shock. N Engl<br />
J Med 2001; 345:1368-77.<br />
49. Leeson-Payne CG, Aitkenhead AR. A prospective study to assess<br />
the demand for a high dependency unit. Anaesthesia<br />
1995; 50:383-7.<br />
50. Guidelines for the utilisation of intensive care units. European<br />
Society of Intensive Care Medicine. Intensive Care Med 1994;<br />
20:163-4.<br />
51. Haupt MT, Bekes CE, Brilli RJ, et al. Guidelines on critical care<br />
services and personnel: Recommendations based on a system<br />
of categorization of three levels of care. Crit Care Med 2003;<br />
31:2677-83.<br />
52. Hillson SD, Rich EC, Dowd B, Luxenberg MG. Call nights and<br />
patients care: effects on inpatients at one teaching hospital. J<br />
Gen Intern Med 1992; 7:405-10.<br />
53. Bell CM, Redelmeier DA. Mortality among patients admitted<br />
to hospitals on weekends as compared with weekdays. N Engl<br />
J Med 2001; 345:663-8.<br />
54. Beck DH, McQuillan P, Smith GB. Waiting for the break of<br />
dawn? The effects of discharge time, discharge TISS scores and<br />
discharge facility on hospital mortality after intensive care. Intensive<br />
Care Med 2002; 28:1287-93.<br />
55. Needleman J, Buerhaus P, Mattke S, Stewart M, Zelevinsky K.<br />
Nurse-staffing levels and the quality of care in hospitals. N Engl<br />
J Med 2002; 346:1715-22.<br />
56. Baskett PJ, Lim A. The varying ethical attitudes towards resuscitation<br />
in Europe. Resuscitation 2004; 62:267-73.<br />
57. Gabbott D, Smith G, Mitchell S, et al. Cardiopulmonary resuscitation<br />
standards for clinical practice and training in the UK.<br />
Resuscitation 2005; 64:13-9.<br />
58. Bristow PJ, Hillman KM, Chey T, et al. Rates of in-hospital arrests,<br />
deaths and intensive care admissions: the effect of a medical<br />
emergency team. Med J Aust 2000; 173:236-40.<br />
59. Eberle B, Dick WF, Schneider T, Wisser G, Doetsch S, Tzanova<br />
I. Checking the carotid pulse check: diagnostic accuracy of first
S78<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
responders in patients with and without a pulse. Resuscitation<br />
1996; 33:107-16.<br />
60. Ruppert M, Reith MW, Widmann JH, et al. Checking for breathing:<br />
evaluation of the diagnostic capability of emergency medical<br />
services personnel, physicians, medical students, and<br />
medical laypersons. Ann Emerg Med 1999; 34:720-9.<br />
61. Abella BS, Alvarado JP, Myklebust H, et al. Quality of cardiopulmonary<br />
resuscitation during in-hospital cardiac arrest. JA-<br />
MA 2005; 293:305-10.<br />
62. Abella BS, Sandbo N, Vassilatos P, et al. Chest compression rates<br />
during cardiopulmonary resuscitation are suboptimal: a<br />
prospective study during in-hospital cardiac arrest. Circulation<br />
2005; 111:428-34.<br />
63. Perkins GD, Roberts C, Gao F. Delays in defibrillation: influence<br />
of different monitoring techniques. Br J Anaesth 2002; 89:405-<br />
8.<br />
64. Soar J, Perkins GD, Harris S, Nolan JP. The immediate life support<br />
course. Resuscitation 2003; 57:21-6.<br />
65. Nolan J. Advanced life support training. Resuscitation 2001;<br />
50:9-11.<br />
66. Perkins G, Lockey A. The advanced life support provider course.<br />
BMJ 2002; 325:S81.<br />
67. Bayes de Luna A, Coumel P, Leclercq JF. Ambulatory sudden<br />
cardiac death: mechanisms of production of fatal arrhythmia<br />
on the basis of data from 157 cases. Am Heart J 1989;<br />
117:151-9.<br />
68. Rea TD, Shah S, Kudenchuk PJ, Copass MK, Cobb LA. Automated<br />
external defibrillators: to what extent does the algorithm<br />
delay CPR? Ann Emerg Med 2005; 46:132-41.<br />
69. van Alem AP, Sanou BT, Koster RW. Interruption of cardiopulmonary<br />
resuscitation with the use of the automated external<br />
defibrillator in out-of-hospital cardiac arrest. Ann Emerg Med<br />
2003; 42:449-57.<br />
70. Hess EP, White RD. Ventricular fibrillation is not provoked by<br />
chest compression during post-shock organized rhythms in<br />
out-of-hospital cardiac arrest. Resuscitation 2005; 66:7-11.<br />
71. Eftestol T, Wik L, Sunde K, Steen PA. Effects of cardiopulmonary<br />
resuscitation on predictors of ventricular fibrillation defibrillation<br />
success during out-of-hospital cardiac arrest. Circulation<br />
2004; 110:10-5.<br />
72. Eftestol T, Sunde K, Aase SO, Husoy JH, Steen PA. Predicting<br />
outcome of defibrillation by spectral characterization and nonparametric<br />
classification of ventricular fibrillation in patients<br />
with out-of-hospital cardiac arrest. Circulation 2000;<br />
102:1523-9.<br />
73. Eftestol T, Sunde K, Steen PA. Effects of interrupting precordial<br />
compressions on the calculated probability of defibrillation<br />
success during out-of-hospital cardiac arrest. Circulation 2002;<br />
105:2270-3.<br />
74. Caldwell G, Millar G, Quinn E. Simple mechanical methods for<br />
cardioversion: Defence of the precordial thump and cough<br />
version. British Medical Journal 1985; 291:627-30.<br />
75. Kohl P, King AM, Boulin C. Antiarrhythmic effects of acute<br />
mechanical stiumulation. In: Kohl P, Sachs F, Franz MR, eds.<br />
Cardiac mechano-electric feedback and arrhythmias: form pipette<br />
to patient. Philadelphia, Elsevier Saunders, 2005,<br />
pp304-14.<br />
76. Krijne R. Rate Acceleration of Ventricular Tachycardia After a<br />
Precordial Chest Thump. Am J Cardiol 1984; 53:964 - 5.<br />
77. Emerman CL, Pinchak AC, Hancock D, Hagen JF. Effect of injection<br />
site on circulation times during cardiac arrest. Crit Care<br />
Med 1988; 16:1138-41.<br />
78. Glaeser PW, Hellmich TR, Szewczuga D, Losek JD, Smith DS.<br />
Five-year experience in prehospital intraosseous infusions in<br />
children and adults. Ann Emerg Med 1993; 22:1119-24.<br />
79. Schuttler J, Bartsch A, Ebeling BJ, et al. [Endobronchial administration<br />
of adrenaline in preclinical cardiopulmonary resuscitation].<br />
Anasth Intensivther Notfallmed 1987; 22:63-8.<br />
80. Hornchen U, Schuttler J, Stoeckel H, Eichelkraut W, Hahn N.<br />
Endobronchial instillation of epinephrine during cardiopulmonary<br />
resuscitation. Crit Care Med 1987; 15:1037-9.<br />
81. Vaknin Z, Manisterski Y, Ben-Abraham R, et al. Is endotracheal<br />
adrenaline deleterious because of the beta adrenergic effect?<br />
Anesth Analg 2001; 92:1408-12.<br />
82. Manisterski Y, Vaknin Z, Ben-Abraham R, et al. Endotracheal<br />
epinephrine: a call for larger doses. Anesth Analg 2002;<br />
95:1037-41, table of contents.<br />
83. Efrati O, Ben-Abraham R, Barak A, et al. Endobronchial adrenaline:<br />
should it be reconsidered? Dose response and haemodynamic<br />
effect in dogs. Resuscitation 2003; 59:117-22.<br />
84. Elizur A, Ben-Abraham R, Manisterski Y, et al. Tracheal epinephrine<br />
or norepinephrine preceded by beta blockade in a dog<br />
model. Can beta blockade bestow any benefits? Resuscitation<br />
2003; 59:271-6.<br />
85. Naganobu K, Hasebe Y, Uchiyama Y, Hagio M, Ogawa H. A<br />
comparison of distilled water and normal saline as diluents for<br />
endobronchial administration of epinephrine in the dog.<br />
Anesth Analg 2000; 91:317-21.<br />
86. Eftestol T, Wik L, Sunde K, Steen PA. Effects of cardiopulmonary<br />
resuscitation on predictors of ventricular fibrillation defibrillation<br />
success during out-of-hospital cardiac arrest. Circulation<br />
2004; 110:10-5.<br />
87. Berg RA, Hilwig RW, Kern KB, Ewy GA. Precountershock cardiopulmonary<br />
resuscitation improves ventricular fibrillation<br />
median frequency and myocardial readiness for successful defibrillation<br />
from prolonged ventricular fibrillation: a randomized,<br />
controlled swine study. Ann Emerg Med 2002; 40:563-<br />
70.<br />
88. Achleitner U, Wenzel V, Strohmenger HU, et al. The beneficial<br />
effect of basic life support on ventricular fibrillation mean frequency<br />
and coronary perfusion pressure. Resuscitation 2001;<br />
51:151-8.<br />
89. Kudenchuk PJ, Cobb LA, Copass MK, et al. Amiodarone for resuscitation<br />
after out-ofhospital cardiac arrest due to ventricular<br />
fibrillation. N Engl J Med 1999; 341:871-8.<br />
90. Dorian P, Cass D, Schwartz B, Cooper R, Gelaznikas R, Barr A.<br />
Amiodarone as compared with lidocaine for shock-resistant<br />
ventricular fibrillation. N Engl J Med 2002; 346:884-90.<br />
91. Thel MC, Armstrong AL, McNulty SE, Califf RM, O'Connor CM.<br />
Randomised trial of magnesium in in-hospital cardiac arrest.<br />
Lancet 1997; 350:1272-6.<br />
92. Allegra J, Lavery R, Cody R, et al. Magnesium sulfate in the treatment<br />
of refractory ventricular fibrillation in the prehospital<br />
setting. Resuscitation 2001; 49:245-9.<br />
93. Fatovich D, Prentice D, Dobb G. Magnesium in in-hospital cardiac<br />
arrest. Lancet 1998; 351:446.<br />
94. Hassan TB, Jagger C, Barnett DB. A randomised trial to investigate<br />
the efficacy of magnesium sulphate for refractory ventricular<br />
fibrillation. Emerg Med J 2002; 19:57-62.<br />
95. Miller B, Craddock L, Hoffenberg S, et al. Pilot study of intravenous<br />
magnesium sulfate in refractory cardiac arrest: safety<br />
data and recommendations for future studies. Resuscitation<br />
1995; 30:3-14.<br />
96. Weil MH, Rackow EC, Trevino R, Grundler W, Falk JL, Griffel MI.<br />
Difference in acidbase state between venous and arterial blood<br />
during cardiopulmonary resuscitation. N Engl J Med 1986;<br />
315:153-6.<br />
97. Bottiger BW, Bode C, Kern S, et al. Efficacy and safety of<br />
thrombolytic therapy after initially unsuccessful cardiopulmonary<br />
resuscitation: a prospective clinical trial. Lancet 2001;<br />
357:1583-5.<br />
98. Boidin MP. Airway patency in the unconscious patient. Br J<br />
Anaesth 1985; 57:306-10.<br />
99. Nandi PR, Charlesworth CH, Taylor SJ, Nunn JF, Dore CJ. Effect<br />
of general anaesthesia on the pharynx. Br J Anaesth 1991;<br />
66:157-62.<br />
100. Guildner CW. Resuscitation: opening the airway. A comparative<br />
study of techniques for opening an airway obstructed by<br />
the tongue. JACEP 1976; 5:588-90.<br />
101. Safar P, Aguto-Escarraga L. Compliance in apneic anesthetized
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S79<br />
adults. Anesthesiology 1959; 20:283-9.<br />
102. Greene DG, Elam JO, Dobkin AB, Studley CL. Cinefluorographic<br />
study of hyperextension of the neck and upper airway patency.<br />
Jama 1961; 176:570-3.<br />
103. Morikawa S, Safar P, Decarlo J. Influence of the headjaw position<br />
upon upper airway patency. Anesthesiology 1961;<br />
22:265-70.<br />
104. Ruben HM, Elam JO, Ruben AM, Greene DG. Investigation of<br />
upper airway problems in resuscitation, 1: studies of pharyngeal<br />
x-rays and performance by laymen. Anesthesiology<br />
1961; 22:271-9.<br />
105. Elam JO, Greene DG, Schneider MA, et al. Head-tilt method of<br />
oral resuscitation. JAMA 1960; 172:812-5.<br />
106. Aprahamian C, Thompson BM, Finger WA, Darin JC. Experimental<br />
cervical spine injury model: evaluation of airway management<br />
and splinting techniques. Ann Emerg Med 1984;<br />
13:584-7.<br />
107. Donaldson WF, 3rd, Heil BV, Donaldson VP, Silvaggio VJ. The<br />
effect of airway maneuvers on the unstable C1-C2 segment. A<br />
cadaver study. Spine 1997; 22:1215-8.<br />
108. Donaldson WF, 3rd, Towers JD, Doctor A, Brand A, Donaldson<br />
VP. A methodology to evaluate motion of the unstable spine<br />
during intubation techniques. Spine 1993; 18:2020-3.<br />
109. Hauswald M, Sklar DP, Tandberg D, Garcia JF. Cervical spine<br />
movement during airway management: cinefluoroscopic appraisal<br />
in human cadavers. Am J Emerg Med 1991; 9:535-8.<br />
110. Brimacombe J, Keller C, Kunzel KH, Gaber O, Boehler M, Puhringer<br />
F. Cervical spine motion during airway management: a<br />
cinefluoroscopic study of the posteriorly destabilized third cervical<br />
vertebrae in human cadavers. Anesth Analg 2000;<br />
91:1274-8.<br />
111. Majernick TG, Bieniek R, Houston JB, Hughes HG. Cervical spine<br />
movement during orotracheal intubation. Ann Emerg Med<br />
1986; 15:417-20.<br />
112. Lennarson PJ, Smith DW, Sawin PD, Todd MM, Sato Y, Traynelis<br />
VC. Cervical spinal motion during intubation: efficacy of stabilization<br />
maneuvers in the setting of complete segmental instability.<br />
J Neurosurg Spine 2001; 94:265-70.<br />
113. Marsh AM, Nunn JF, Taylor SJ, Charlesworth CH. Airway obstruction<br />
associated with the use of the Guedel airway. Br J Anaesth<br />
1991; 67:517-23.<br />
114. Schade K, Borzotta A, Michaels A. Intracranial malposition of<br />
nasopharyngeal airway. J Trauma 2000; 49:967-8.<br />
115. Muzzi DA, Losasso TJ, Cucchiara RF. Complication from a nasopharyngeal<br />
airway in a patient with a basilar skull fracture.<br />
Anesthesiology 1991; 74:366-8.<br />
116. Roberts K, Porter K. How do you size a nasopharyngeal airway.<br />
Resuscitation 2003; 56:19-23.<br />
117. Stoneham MD. The nasopharyngeal airway. Assessment of position<br />
by fibreoptic laryngoscopy. Anaesthesia 1993; 48:575-<br />
80.<br />
118. Moser DK, Dracup K, Doering LV. Effect of cardiopulmonary<br />
resuscitation training for parents of high-risk neonates on perceived<br />
anxiety, control, and burden. Heart Lung 1999;<br />
28:326-33.<br />
119. Kandakai T, King K. Perceived self-efficacy in performing lifesaving<br />
skills: an assessment of the American Red Cross's Responding<br />
to Emergencies course. J Health Educ 1999; 30:235-41.<br />
120. Lester CA, Donnelly PD, Assar D. Lay CPR trainees: retraining,<br />
confidence and willingness to attempt resuscitation 4 years after<br />
training. Resuscitation 2000; 45:77-82.<br />
121. Pane GA, Salness KA. A survey of participants in a mass CPR<br />
training course. Ann Emerg Med 1987; 16:1112-6.<br />
122. Heilman KM, Muschenheim C. Primary cutaneous tuberculosis<br />
resulting from mouthto- mouth respiration. N Engl J Med<br />
1965; 273:1035-6.<br />
123. Christian MD, Loutfy M, McDonald LC, et al. Possible SARS coronavirus<br />
transmission during cardiopulmonary resuscitation.<br />
Emerg Infect Dis 2004; 10:287-93.<br />
124. Alexander R, Hodgson P, Lomax D, Bullen C. A comparison of<br />
the laryngeal mask airway and Guedel airway, bag and face<br />
mask for manual ventilation following formal training. Anaesthesia<br />
1993; 48:231-4.<br />
125. Dorges V, Sauer C, Ocker H, Wenzel V, Schmucker P. Smaller<br />
tidal volumes during cardiopulmonary resuscitation: comparison<br />
of adult and paediatric self-inflatable bags with three different<br />
ventilatory devices. Resuscitation 1999; 43:31-7.<br />
126. Ocker H, Wenzel V, Schmucker P, Dorges V. Effectiveness of<br />
various airway management techniques in a bench model simulating<br />
a cardiac arrest patient. J Emerg Med 2001; 20:7-12.<br />
127. Stone BJ, Chantler PJ, Baskett PJ. The incidence of regurgitation<br />
during cardiopulmonary resuscitation: a comparison between<br />
the bag valve mask and laryngeal mask airway. Resuscitation<br />
1998; 38:3-6.<br />
128. Hartsilver EL, Vanner RG. Airway obstruction with cricoid pressure.<br />
Anaesthesia 2000; 55:208-11.<br />
129. Aufderheide TP, Sigurdsson G, Pirrallo RG, et al. Hyperventilation-induced<br />
hypotension during cardiopulmonary resuscitation.<br />
Circulation 2004; 109:1960-5.<br />
130. Stallinger A, Wenzel V, Wagner-Berger H, et al. Effects of decreasing<br />
inspiratory flow rate during simulated basic life support<br />
ventilation of a cardiac arrest patient on lung and stomach tidal<br />
volumes. Resuscitation 2002; 54:167-73.<br />
131. Noordergraaf GJ, van Dun PJ, Kramer BP, et al. Can first responders<br />
achieve and maintain normocapnia when sequentially<br />
ventilating with a bag-valve device and two oxygen-driven resuscitators?<br />
A controlled clinical trial in 104 patients. Eur J<br />
Anaesthesiol 2004; 21:367-72.<br />
132. Jones JH, Murphy MP, Dickson RL, Somerville GG, Brizendine<br />
EJ. Emergency physician-verified out-of-hospital intubation:<br />
miss rates by paramedics. Acad Emerg Med 2004; 11:707-9.<br />
133. Pelucio M, Halligan L, Dhindsa H. Out-of-hospital experience<br />
with the syringe esophageal detector device. Acad Emerg<br />
Med 1997; 4:563-8.<br />
134. Sayre MR, Sakles JC, Mistler AF, Evans JL, Kramer AT, Pancioli<br />
AM. Field trial of endotracheal intubation by basic EMTs. Ann<br />
Emerg Med 1998; 31:228-33.<br />
135. Katz SH, Falk JL. Misplaced endotracheal tubes by paramedics<br />
in an urban emergency medical services system. Ann Emerg<br />
Med 2001; 37:32-7.<br />
136. Nolan JP. Prehospital and resuscitative airway care: should the<br />
gold standard be reassessed? Curr Opin Crit Care 2001; 7:413-<br />
21.<br />
137. Davies PR, Tighe SQ, Greenslade GL, Evans GH. Laryngeal<br />
mask airway and tracheal tube insertion by unskilled personnel.<br />
Lancet 1990; 336:977-9.<br />
138. Flaishon R, Sotman A, Ben-Abraham R, Rudick V, Varssano D,<br />
Weinbroum AA. Antichemical protective gear prolongs time<br />
to successful airway management: a randomized, crossover<br />
study in humans. Anesthesiology 2004; 100:260-6.<br />
139. Ho BY, Skinner HJ, Mahajan RP. Gastro-oesophageal reflux during<br />
day case gynaecological laparoscopy under positive pressure<br />
ventilation: laryngeal mask vs. tracheal intubation. Anaesthesia<br />
1998; 53:921-4.<br />
140. Reinhart DJ, Simmons G. Comparison of placement of the laryngeal<br />
mask airway with endotracheal tube by paramedics and<br />
respiratory therapists. Ann Emerg Med 1994; 24:260-3.<br />
141. Rewari W, Kaul HL. Regurgitation and aspiration during gynaecological<br />
laparoscopy: Comparison between laryngeal mask<br />
airway and tracheal intubation. J Anaesth Clin Pharmacol 1999;<br />
15:67-70.<br />
142. Pennant JH, Walker MB. Comparison of the endotracheal tube<br />
and laryngeal mask in airway management by paramedical<br />
personnel. Anesth Analg 1992; 74:531-4.<br />
143. Maltby JR, Beriault MT, Watson NC, Liepert DJ, Fick GH. LMA-<br />
Classic and LMAProSeal are effective alternatives to endotracheal<br />
intubation for gynecologic laparoscopy. Can J Anaesth<br />
2003; 50:71-7.<br />
144. Rumball CJ, MacDonald D. The PTL, Combitube, laryngeal<br />
mask, and oral airway: a randomized prehospital comparative
S80<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
study of ventilatory device effectiveness and cost-effectiveness<br />
in 470 cases of cardiorespiratory arrest. Prehosp Emerg<br />
Care 1997; 1:1-10.<br />
145. Verghese C, Prior-Willeard PF, Baskett PJ. Immediate management<br />
of the airway during cardiopulmonary resuscitation in a<br />
hospital without a resident anaesthesiologist. Eur J Emerg Med<br />
1994; 1:123-5.<br />
146. Tanigawa K, Shigematsu A. Choice of airway devices for<br />
12,020 cases of nontraumatic cardiac arrest in Japan. Prehosp<br />
Emerg Care 1998; 2:96-100.<br />
147. The use of the laryngeal mask airway by nurses during cardiopulmonary<br />
resuscitation: results of a multicentre trial. Anaesthesia<br />
1994; 49:3-7.<br />
148. Grantham H, Phillips G, Gilligan JE. The laryngeal mask in prehospital<br />
emergency care. Emerg Med 1994; 6:193-7.<br />
149. Kokkinis K. The use of the laryngeal mask airway in CPR. Resuscitation<br />
1994; 27:9-12.<br />
150. Leach A, Alexander CA, Stone B. The laryngeal mask in cardiopulmonary<br />
resuscitation in a district general hospital: a preliminary<br />
communication. Resuscitation 1993; 25:245-8.<br />
151. Staudinger T, Brugger S, Watschinger B, et al. Emergency intubation<br />
with the Combitube: comparison with the endotracheal<br />
airway. Ann Emerg Med 1993; 22:1573-5.<br />
152. Lefrancois DP, Dufour DG. Use of the esophageal tracheal<br />
combitube by basic emergency medical technicians. Resuscitation<br />
2002; 52:77-83.<br />
153. Ochs M, Vilke GM, Chan TC, Moats T, Buchanan J. Successful<br />
prehospital airway management by EMT-Ds using the combitube.<br />
Prehosp Emerg Care 2000; 4:333-7.<br />
154. Vezina D, Lessard MR, Bussieres J, Topping C, Trepanier CA.<br />
Complications associated with the use of the Esophageal-Tracheal<br />
Combitube. Can J Anaesth 1998; 45:76-80.<br />
155. Richards CF. Piriform sinus perforation during Esophageal-Tracheal<br />
Combitube placement. J Emerg Med 1998; 16:37-9.<br />
156. Rumball C, Macdonald D, Barber P, Wong H, Smecher C. Endotracheal<br />
intubation and esophageal tracheal Combitube insertion<br />
by regular ambulance attendants: a comparative trial.<br />
Prehosp Emerg Care 2004; 8:15-22.<br />
157. Rabitsch W, Schellongowski P, Staudinger T, et al. Comparison<br />
of a conventional tracheal airway with the Combitube in an urban<br />
emergency medical services systemrun by physicians. Resuscitation<br />
2003; 57:27-32.<br />
158. Cook TM, McCormick B, Asai T. Randomized comparison of<br />
laryngeal tube with classic laryngeal mask airway for anaesthesia<br />
with controlled ventilation. Br J Anaesth 2003; 91:373-8.<br />
159. Cook TM, McKinstry C, Hardy R, Twigg S. Randomized crossover<br />
comparison of the ProSeal laryngeal mask airway with the<br />
Laryngeal Tube during anaesthesia with controlled ventilation.<br />
Br J Anaesth 2003; 91:678-83.<br />
160. Asai T, Kawachi S. Use of the laryngeal tube by paramedic<br />
staff. Anaesthesia 2004; 59:408-9.<br />
161. Asai T, Moriyama S, Nishita Y, Kawachi S. Use of the laryngeal<br />
tube during cardiopulmonary resuscitation by paramedical<br />
staff. Anaesthesia 2003; 58:393-4.<br />
162. Genzwuerker HV, Dhonau S, Ellinger K. Use of the laryngeal<br />
tube for out-of-hospital resuscitation. Resuscitation 2002;<br />
52:221-4.<br />
163. Kette F, Reffo I, Giordani G, et al. The use of laryngeal tube by<br />
nurses in out-ofhospital emergencies: Preliminary experience.<br />
Resuscitation 2005; 66:21-5.<br />
164. Cook TM, Nolan JP, Verghese C, et al. Randomized crossover<br />
comparison of the proseal with the classic laryngeal mask airway<br />
in unparalysed anaesthetized patients. Br J Anaesth 2002;<br />
88:527-33.<br />
165. Cook TM, Lee G, Nolan JP. The ProSealTM laryngeal mask airway:<br />
a review of the literature: [Le masque larynge ProSealTM:<br />
un examen des publications]. Can J Anaesth 2005; 52:739-60.<br />
166. Cook TM, Gupta K, Gabbott DA, Nolan JP. An evaluation of the<br />
Airway Management Device. Anaesthesia 2001; 56:660-4.<br />
167. Chiu CL, Wang CY. An evaluation of the modified Airway Management<br />
Device. Anaesth Intensive Care 2004; 32:77-80.<br />
168. Cook TM, McCormick B, Gupta K, Hersch P, Simpson T. An<br />
evaluation of the PA(Xpress) pharyngeal airway - a new single<br />
use airway device. Resuscitation 2003; 58:139-43.<br />
169. Burgoyne L, Cyna A. Laryngeal mask vs intubating laryngeal<br />
mask: insertion and ventilation by inexperienced resuscitators.<br />
Anaesth Intensive Care 2001; 29:604-8.<br />
170. Choyce A, Avidan MS, Shariff A, Del Aguila M, Radcliffe JJ,<br />
Chan T. A comparison of the intubating and standard laryngeal<br />
mask airways for airway management by inexperienced personnel.<br />
Anaesthesia 2001; 56:357-60.<br />
171. Baskett PJ, Parr MJ, Nolan JP. The intubating laryngeal mask.<br />
Results of a multicentre trial with experience of 500 cases.<br />
Anaesthesia 1998; 53:1174-9.<br />
172. Gausche M, Lewis RJ, Stratton SJ, et al. Effect of out-of-hospital<br />
pediatric endotracheal intubation on survival and neurological<br />
outcome: a controlled clinical trial. JAMA 2000; 283:783-<br />
90.<br />
173. Guly UM, Mitchell RG, Cook R, Steedman DJ, Robertson CE.<br />
Paramedics and technicians are equally successful at managing<br />
cardiac arrest outside hospital. BMJ 1995; 310:1091-4.<br />
174. Stiell IG, Wells GA, Field B, et al. Advanced cardiac life support<br />
in out-of-hospital cardiac arrest. N Engl J Med 2004; 351:647-<br />
56.<br />
175. Garza AG, Gratton MC, Coontz D, Noble E, Ma OJ. Effect of paramedic<br />
experience on orotracheal intubation success rates. J<br />
Emerg Med 2003; 25:251-6.<br />
176. Li J. Capnography alone is imperfect for endotracheal tube placement<br />
confirmation during emergency intubation. J Emerg<br />
Med 2001; 20:223-9.<br />
177. Tanigawa K, Takeda T, Goto E, Tanaka K. Accuracy and reliability<br />
of the self-inflating bulb to verify tracheal intubation in outof-hospital<br />
cardiac arrest patients. Anesthesiology 2000;<br />
93:1432-6.<br />
178. Takeda T, Tanigawa K, Tanaka H, Hayashi Y, Goto E, Tanaka K.<br />
The assessment of three methods to verify tracheal tube placement<br />
in the emergency setting. Resuscitation 2003; 56:153-7.<br />
179. Baraka A, Khoury PJ, Siddik SS, Salem MR, Joseph NJ. Efficacy<br />
of the self-inflating bulb in differentiating esophageal from<br />
tracheal intubation in the parturient undergoing cesarean section.<br />
Anesth Analg 1997; 84:533-7.<br />
180. Davis DP, Stephen KA, Vilke GM. Inaccuracy in endotracheal<br />
tube verification using a Toomey syringe. J Emerg Med 1999;<br />
17:35-8.<br />
181. Grmec S. Comparison of three different methods to confirm<br />
tracheal tube placement in emergency intubation. Intensive<br />
Care Med 2002; 28:701-4.<br />
182. American Heart Association in collaboration with International<br />
Liaison Committee on Resuscitation. Guidelines 2000 for Cardiopulmonary<br />
Resuscitation and Emergency Cardiovascular<br />
Care: International Consensus on Science, Part 6: Advanced<br />
Cardiovascular Life Support: Section 6: Pharmacology II:<br />
Agents to Optimize Cardiac Output and Blood Pressure. Circulation<br />
2000; 102(suppl I):I129-I35.<br />
183. Lindner KH, Strohmenger HU, Ensinger H, Hetzel WD, Ahnefeld<br />
FW, Georgieff M. Stress hormone response during and after<br />
cardiopulmonary resuscitation. Anesthesiology 1992;<br />
77:662-8.<br />
184. Lindner KH, Haak T, Keller A, Bothner U, Lurie KG. Release of<br />
endogenous vasopressors during and after cardiopulmonary<br />
resuscitation. Heart 1996; 75:145-50.<br />
185. Morris DC, Dereczyk BE, Grzybowski M, et al. Vasopressin can<br />
increase coronary perfusion pressure during human cardiopulmonary<br />
resuscitation. Acad Emerg Med 1997; 4:878-83.<br />
186. Lindner KH, Prengel AW, Brinkmann A, Strohmenger HU,<br />
Lindner IM, Lurie KG. Vasopressin administration in refractory<br />
cardiac arrest. Ann Intern Med 1996; 124:1061-4.<br />
187. Lindner KH, Brinkmann A, Pfenninger EG, Lurie KG, Goertz A,<br />
Lindner IM. Effect of vasopressin on hemodynamic variables,<br />
organ blood flow, and acid-base status in a pig model of car-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S81<br />
diopulmonary resuscitation. Anesth Analg 1993; 77:427-35.<br />
188. Lindner KH, Prengel AW, Pfenninger EG, et al. Vasopressin improves<br />
vital organ blood flow during closed-chest cardiopulmonary<br />
resuscitation in pigs. Circulation 1995; 91:215-21.<br />
189. Wenzel V, Lindner KH, Prengel AW, et al. Vasopressin improves<br />
vital organ blood flow after prolonged cardiac arrest with<br />
postcountershock pulseless electrical activity in pigs. Crit Care<br />
Med 1999; 27:486-92.<br />
190. Voelckel WG, Lurie KG, McKnite S, et al. Comparison of epinephrine<br />
and vasopressin in a pediatric porcine model of asphyxial<br />
cardiac arrest. Crit Care Med 2000; 28:3777-83.<br />
191. Babar SI, Berg RA, Hilwig RW, Kern KB, Ewy GA. Vasopressin<br />
versus epinephrine during cardiopulmonary resuscitation: a<br />
randomized swine outcome study. Resuscitation 1999;<br />
41:185-92.<br />
192. Lindner KH, Dirks B, Strohmenger HU, Prengel AW, Lindner<br />
IM, Lurie KG. Randomised comparison of epinephrine and vasopressin<br />
in patients with out-ofhospital ventricular fibrillation.<br />
Lancet 1997; 349:535-7.<br />
193. Stiell IG, Hebert PC, Wells GA, et al. Vasopressin versus epinephrine<br />
for inhospital cardiac arrest: a randomised controlled<br />
trial. Lancet 2001; 358:105-9.<br />
194. Wenzel V, Krismer AC, Arntz HR, Sitter H, Stadlbauer KH,<br />
Lindner KH. A comparison of vasopressin and epinephrine for<br />
out-of-hospital cardiopulmonary resuscitation. N Engl J Med<br />
2004; 350:105-13.<br />
195. Aung K, Htay T. Vasopressin for cardiac arrest: a systematic review<br />
and metaanalysis. Arch Intern Med 2005; 165:17-24.<br />
196. Callaham M, Madsen C, Barton C, Saunders C, Daley M, Pointer<br />
J. A randomized clinical trial of high-dose epinephrine and<br />
norepinephrine versus standard-dose epinephrine in prehospital<br />
cardiac arrest. JAMA 1992; 268:2667-72.<br />
197. Masini E, Planchenault J, Pezziardi F, Gautier P, Gagnol JP. Histamine-releasing<br />
properties of Polysorbate 80 in vitro and in<br />
vivo: correlation with its hypotensive action in the dog.<br />
Agents Actions 1985; 16:470-7.<br />
198. Somberg JC, Bailin SJ, Haffajee CI, et al. Intravenous lidocaine<br />
versus intravenous amiodarone (in a new aqueous formulation)<br />
for incessant ventricular tachycardia. Am J Cardiol 2002;<br />
90:853-9.<br />
199. Somberg JC, Timar S, Bailin SJ, et al. Lack of a hypotensive effect<br />
with rapid administration of a new aqueous formulation of<br />
intravenous amiodarone. Am J Cardiol 2004; 93:576-81.<br />
200. Skrifvars MB, Kuisma M, Boyd J, et al. The use of undiluted<br />
amiodarone in the management of out-of-hospital cardiac arrest.<br />
Acta Anaesthesiol Scand 2004; 48:582-7.<br />
201. Petrovic T, Adnet F, Lapandry C. Successful resuscitation of<br />
ventricular fibrillation after low-dose amiodarone. Ann Emerg<br />
Med 1998; 32:518-9.<br />
202. Levine JH, Massumi A, Scheinman MM, et al. Intravenous amiodarone<br />
for recurrent sustained hypotensive ventricular tachyarrhythmias.<br />
Intravenous Amiodarone Multicenter Trial Group.<br />
J Am Coll Cardiol 1996; 27:67-75.<br />
203. Matsusaka T, Hasebe N, Jin YT, Kawabe J, Kikuchi K. Magnesium<br />
reduces myocardial infarct size via enhancement of adenosine<br />
mechanism in rabbits. Cardiovasc Res 2002; 54:568-75.<br />
204. Longstreth WT, Jr., Fahrenbruch CE, Olsufka M, Walsh TR, Copass<br />
MK, Cobb LA. Randomized clinical trial of magnesium,<br />
diazepam, or both after out-of-hospital cardiac arrest. Neurology<br />
2002; 59:506-14.<br />
205. Baraka A, Ayoub C, Kawkabani N. Magnesium therapy for refractory<br />
ventricular fibrillation. J Cardiothorac Vasc Anesth<br />
2000; 14:196-9.<br />
206. Stiell IG, Wells GA, Hebert PC, Laupacis A, Weitzman BN. Association<br />
of drug therapy with survival in cardiac arrest: limited<br />
role of advanced cardiac life support drugs. Acad Emerg<br />
Med 1995; 2:264-73.<br />
207. Engdahl J, Bang A, Lindqvist J, Herlitz J. Can we define patients<br />
with no and those with some chance of survival when found in<br />
asystole out of hospital? Am J Cardiol 2000; 86:610-4.<br />
208. Engdahl J, Bang A, Lindqvist J, Herlitz J. Factors affecting shortand<br />
long-term prognosis among 1069 patients with out-ofhospital<br />
cardiac arrest and pulseless electrical activity. Resuscitation<br />
2001; 51:17-25.<br />
209. Dumot JA, Burval DJ, Sprung J, et al. Outcome of adult cardiopulmonary<br />
resuscitations at a tertiary referral center including<br />
results of "limited" resuscitations. Arch Intern Med 2001;<br />
161:1751-8.<br />
210. Tortolani AJ, Risucci DA, Powell SR, Dixon R. In-hospital cardiopulmonary<br />
resuscitation during asystole. Therapeutic factors<br />
associated with 24-hour survival. Chest 1989; 96:622-6.<br />
211. Viskin S, Belhassen B, Roth A, et al. Aminophylline for bradyasystolic<br />
cardiac arrest refractory to atropine and epinephrine.<br />
Ann Intern Med 1993; 118:279-81.<br />
212. Mader TJ, Gibson P. Adenosine receptor antagonism in refractory<br />
asystolic cardiac arrest: results of a human pilot study. Resuscitation<br />
1997; 35:3-7.<br />
213. Mader TJ, Smithline HA, Gibson P. Aminophylline in undifferentiated<br />
out-of-hospital asystolic cardiac arrest. Resuscitation<br />
1999; 41:39-45.<br />
214. Mader TJ, Smithline HA, Durkin L, Scriver G. A randomized<br />
controlled trial of intravenous aminophylline for atropine-resistant<br />
out-of-hospital asystolic cardiac arrest. Acad Emerg Med<br />
2003; 10:192-7.<br />
215. Dybvik T, Strand T, Steen PA. Buffer therapy during out-of-hospital<br />
cardiopulmonary resuscitation. Resuscitation 1995;<br />
29:89-95.<br />
216. Aufderheide TP, Martin DR, Olson DW, et al. Prehospital bicarbonate<br />
use in cardiac arrest: a 3-year experience. Am J Emerg<br />
Med 1992; 10:4-7.<br />
217. Delooz H, Lewi PJ. Are inter-center differences in EMS-management<br />
and sodiumbicarbonate administration important for<br />
the outcome of CPR? The Cerebral Resuscitation Study Group.<br />
Resuscitation 1989;17 Suppl:S199-206.<br />
218. Roberts D, Landolfo K, Light R, Dobson K. Early predictors of<br />
mortality for hospitalized patients suffering cardiopulmonary<br />
arrest. Chest 1990; 97:413-19.<br />
219. Suljaga-Pechtel K, Goldberg E, Strickon P, Berger M, Skovron<br />
ML. Cardiopulmonary resuscitation in a hospitalized population:<br />
prospective study of factors associated with outcome. Resuscitation<br />
1984; 12:77-95.<br />
220. Weil MH, Trevino RP, Rackow EC. Sodium bicarbonate during<br />
CPR. Does it help or hinder? Chest 1985; 88:487.<br />
221. Bar-Joseph G, Abramson NS, Kelsey SF, Mashiach T, Craig MT,<br />
Safar P. Improved resuscitation outcome in emergency medical<br />
systems with increased usage of sodium bicarbonate during<br />
cardiopulmonary resuscitation. Acta Anaesthesiol Scand<br />
2005; 49:6-15.<br />
222. Sandeman DJ, Alahakoon TI, Bentley SC. Tricyclic poisoning--<br />
successful management of ventricular fibrillation following<br />
massive overdose of imipramine. Anaesth Intensive Care<br />
1997; 25:542-5.<br />
223. Lin SR. The effect of dextran and streptokinase on cerebral<br />
function and blood flow after cardiac arrest. An experimental<br />
study on the dog. Neuroradiology 1978; 16:340-2.<br />
224. Fischer M, Bottiger BW, Popov-Cenic S, Hossmann KA. Thrombolysis<br />
using plasminogen activator and heparin reduces cerebral<br />
no-reflow after resuscitation from cardiac arrest: an experimental<br />
study in the cat. Intensive Care Med 1996;<br />
22:1214-23.<br />
225. Ruiz-Bailen M, Aguayo de Hoyos E, Serrano-Corcoles MC, Diaz-Castellanos<br />
MA, Ramos-Cuadra JA, Reina-Toral A. Efficacy<br />
of thrombolysis in patients with acute myocardial infarction requiring<br />
cardiopulmonary resuscitation. Intensive Care Med<br />
2001; 27:1050-7.<br />
226. Lederer W, Lichtenberger C, Pechlaner C, Kroesen G, Baubin<br />
M. Recombinant tissue plasminogen activator during cardiopulmonary<br />
resuscitation in 108 patients with outof-hospital<br />
cardiac arrest. Resuscitation 2001; 50:71-6.<br />
227. Tiffany PA, Schultz M, Stueven H. Bolus thrombolytic infusions
S82<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
during CPR for patients with refractory arrest rhythms: outcome<br />
of a case series. Ann Emerg Med 1998; 31:124-6.<br />
228. Abu-Laban RB, Christenson JM, Innes GD, et al. Tissue plasminogen<br />
activator in cardiac arrest with pulseless electrical activity.<br />
N Engl J Med 2002; 346:1522-8.<br />
229. Janata K, Holzer M, Kurkciyan I, et al. Major bleeding complications<br />
in cardiopulmonary resuscitation: the place of thrombolytic<br />
therapy in cardiac arrest due to massive pulmonary<br />
embolism. Resuscitation 2003; 57:49-55.<br />
230. Scholz KH, Hilmer T, Schuster S, Wojcik J, Kreuzer H, Tebbe U.<br />
Thrombolysis in resuscitated patients with pulmonary embolism.<br />
Dtsch Med Wochenschr 1990; 115:930-5.<br />
231. Lederer W, Lichtenberger C, Pechlaner C, Kinzl J, Kroesen G,<br />
Baubin M. Long-term survival and neurological outcome of<br />
patients who received recombinant tissue plasminogen activator<br />
during out-of-hospital cardiac arrest. Resuscitation 2004;<br />
61:123-9.<br />
232. Gramann J, Lange-Braun P, Bodemann T, Hochrein H. Der Einsatz<br />
von Thrombolytika in der Reanimation als Ultima ratio zur<br />
Überwindung des Herztodes. Intensiv- und Notfallbehandlung<br />
1991; 16:134-7.<br />
233. Klefisch F, et al. Praklinische ultima-ratio thrombolyse bei<br />
therapierefraktarer kardiopulmonaler reanimation. Intensivmedizin<br />
1995; 32:155-62.<br />
234. Ruiz-Bailen M, Aguayo-de-Hoyos E, Serrano-Corcoles MC, et<br />
al. Thrombolysis with recombinant tissue plasminogen activator<br />
during cardiopulmonary resuscitation in fulminant pulmonary<br />
embolism. A case series. Resuscitation 2001; 51:97-101.<br />
235. Böttiger BW, Martin E. Thrombolytic therapy during cardiopulmonary<br />
resuscitation and the role of coagulation activation after<br />
cardiac arrest. Curr Opin Crit Care 2001; 7:176-83.<br />
236. Spöhr F, Böttiger BW. Safety of thrombolysis during cardiopulmonary<br />
resuscitation. Drug Saf 2003; 26:367-79.<br />
237. Langhelle A, Tyvold SS, Lexow K, Hapnes SA, Sunde K, Steen<br />
PA. In-hospital factors associated with improved outcome after<br />
out-of-hospital cardiac arrest. A comparison between four<br />
regions in Norway. Resuscitation 2003; 56:247-63.<br />
238. Calle PA, Buylaert WA, Vanhaute OA. Glycemia in the post-resuscitation<br />
period. The Cerebral Resuscitation Study Group.<br />
Resuscitation 1989; 17 Suppl:S181-8.<br />
239. Longstreth WT, Jr., Diehr P, Inui TS. Prediction of awakening after<br />
out-of-hospital cardiac arrest. N Engl J Med 1983;<br />
308:1378-82.<br />
240. Longstreth WT, Jr., Inui TS. High blood glucose level on hospital<br />
admission and poor neurological recovery after cardiac arrest.<br />
Ann Neurol 1984; 15:59-63.<br />
241. Longstreth WT, Jr., Copass MK, Dennis LK, Rauch-Matthews<br />
ME, Stark MS, Cobb LA. Intravenous glucose after out-of-hospital<br />
cardiopulmonary arrest: a communitybased randomized<br />
trial. Neurology 1993; 43:2534-41.<br />
242. Mackenzie CF. A review of 100 cases of cardiac arrest and the<br />
relation of potassium, glucose, and haemoglobin levels to survival.<br />
West Indian Med J 1975; 24:39-45.<br />
243. Mullner M, Sterz F, Binder M, Schreiber W, Deimel A, Laggner<br />
AN. Blood glucose concentration after cardiopulmonary resuscitation<br />
influences functional neurological recovery in human<br />
cardiac arrest survivors. J Cereb Blood Flow metab 1997;<br />
17:430-6.<br />
244. Skrifvars MB, Pettila V, Rosenberg PH, Castren M. A multiple<br />
logistic regression analysis of in-hospital factors related to survival<br />
at six months in patients resuscitated from out-of-hospital<br />
ventricular fibrillation. Resuscitation 2003; 59:319-28.<br />
245. Ditchey RV, Lindenfeld J. Potential adverse effects of volume<br />
loading on perfusion of vital organs during closed-chest resuscitation.<br />
Circulation 1984; 69:181-9.<br />
246. Gentile NT, Martin GB, Appleton TJ, Moeggenberg J, Paradis<br />
NA, Nowak RM. Effects of arterial and venous volume infusion<br />
on coronary perfusion pressures during canine CPR. Resuscitation<br />
1991; 22:55-63.<br />
247. Jameson SJ, Mateer JR, DeBehnke DJ. Early volume expansion<br />
during cardiopulmonary resuscitation. Resuscitation 1993;<br />
26:243-50.<br />
248. Voorhees WD, Ralston SH, Kougias C, Schmitz PM. Fluid loading<br />
with whole blood or Ringer's lactate solution during CPR<br />
in dogs. Resuscitation 1987; 15:113-23.<br />
249. Banerjee S, Singhi SC, Singh S, Singh M. The intraosseous route<br />
is a suitable alternative to intravenous route for fluid resuscitation<br />
in severely dehydrated children. Indian Pediatr 1994;<br />
31:1511-20.<br />
250. Brickman KR, Krupp K, Rega P, Alexander J, Guinness M.<br />
Typing and screening of blood from intraosseous access. Ann<br />
Emerg Med 1992; 21:414-7.<br />
251. Fiser RT, Walker WM, Seibert JJ, McCarthy R, Fiser DH. Tibial<br />
length following intraosseous infusion: a prospective, radiographic<br />
analysis. Pediatr Emerg Care 1997; 13:186-8.<br />
252. Ummenhofer W, Frei FJ, Urwyler A, Drewe J. Are laboratory values<br />
in bone marrow aspirate predictable for venous blood in<br />
paediatric patients? Resuscitation 1994; 27:123-8.<br />
253. Guy J, Haley K, Zuspan SJ. Use of intraosseous infusion in the<br />
pediatric trauma patient. J Pediatr Surg 1993; 28:158-61.<br />
254. Macnab A, Christenson J, Findlay J, et al. A new system for<br />
sternal intraosseous infusion in adults. Prehosp Emerg Care<br />
2000; 4:173-7.<br />
255. Ellemunter H, Simma B, Trawoger R, Maurer H. Intraosseous lines<br />
in preterm and full term neonates. Arch Dis Child Fetal Neonatal<br />
Ed 1999; 80:F74-F5.<br />
256. Prengel AW, Lindner KH, Hahnel JH, Georgieff M. Pharmacokinetics<br />
and technique of endotracheal and deep endobronchial<br />
lidocaine administration. Anesth Analg 1993; 77:985-9.<br />
257. Prengel AW, Rembecki M, Wenzel V, Steinbach G. A comparison<br />
of the endotracheal tube and the laryngeal mask airway<br />
as a route for endobronchial lidocaine administration. Anesth<br />
Analg 2001; 92:1505-9.<br />
258. Steinfath M, Scholz J, Schulte am Esch J, Laer S, Reymann A,<br />
Scholz H. The technique of endobronchial lidocaine administration<br />
does not influence plasma concentration profiles and<br />
pharmacokinetic parameters in humans. Resuscitation 1995;<br />
29:55-62.<br />
259. Hahnel JH, Lindner KH, Schurmann C, Prengel A, Ahnefeld<br />
FW. Plasma lidocaine levels and PaO2 with endobronchial administration:<br />
dilution with normal saline or distilled water?<br />
Ann Emerg Med 1990; 19:1314-7.<br />
260. Del Guercio LRM, Feins NR, Cohn JD, Coumaraswamy RP,<br />
Wollmann SB, State D. Comparison of blood flow during external<br />
and internal cardiac massage in man. Circulation 1965;<br />
31(suppl 1):I171-I80.<br />
261. Feneley MP, Maier GW, Kern KB, et al. Influence of compression<br />
rate on initial success of resuscitation and 24 hour survival<br />
after prolonged manual cardiopulmonary resuscitation in<br />
dogs. Circulation 1988; 77:240-50.<br />
262. Halperin HR, Tsitlik JE, Guerci AD, et al. Determinants of blood<br />
flow to vital organs during cardiopulmonary resuscitation in<br />
dogs. Circulation 1986; 73:539-50.<br />
263. Kern KB, Sanders AB, Raife J, Milander MM, Otto CW, Ewy<br />
GA. A study of chest compression rates during cardiopulmonary<br />
resuscitation in humans: the importance of rate-directed<br />
chest compressions. Arch Intern Med 1992; 152:145-9.<br />
264. Ornato JP, Gonzalez ER, Garnett AR, Levine RL, McClung BK.<br />
Effect of cardiopulmonary resuscitation compression rate on<br />
end-tidal carbon dioxide concentration and arterial pressure in<br />
man. Crit Care Med 1988; 16:241-5.<br />
265. Swenson RD, Weaver WD, Niskanen RA, Martin J, Dahlberg S.<br />
Hemodynamics in humans during conventional and experimental<br />
methods of cardiopulmonary resuscitation. Circulation<br />
1988; 78:630-9.<br />
266. Boczar ME, Howard MA, Rivers EP, et al. A technique revisited:<br />
hemodynamic comparison of closed- and open-chest cardiac<br />
massage during human cardiopulmonary resuscitation.<br />
Crit Care Med 1995; 23:498-503.<br />
267. Anthi A, Tzelepis GE, Alivizatos P, Michalis A, Palatianos GM,
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S83<br />
Geroulanos S. Unexpected cardiac arrest after cardiac surgery:<br />
Incidence, predisposing causes, and outcome of open chest<br />
cardiopulmonary resuscitation. Chest 1998; 113:15-9.<br />
268. Pottle A, Bullock I, Thomas J, Scott L. Survival to discharge following<br />
Open Chest Cardiac Compression (OCCC). A 4-year<br />
retrospective audit in a cardiothoracic specialist centre - Royal<br />
Brompton and Harefield NHS Trust, United Kingdom. Resuscitation<br />
2002; 52:269-72.<br />
269. Babbs CF. Interposed abdominal compression CPR: A comprehensive<br />
evidence based review. Resuscitation 2003; 59:71-82.<br />
270. Babbs CF, Nadkarni V. Optimizing chest compression to rescue<br />
ventilation ratios during one-rescuer CPR by professionals<br />
and lay persons: children are not just little adults. Resuscitation<br />
2004; 61:173-81.<br />
271. Beyar R, Kishon Y, Kimmel E, Neufeld H, Dinnar U. Intrathoracic<br />
and abdominal pressure variations as an efficient method<br />
for cardiopulmonary resuscitation: studies in dogs compared<br />
with computer model results. Cardiovasc Res 1985; 19:335-<br />
42.<br />
272. Voorhees WD, Niebauer MJ, Babbs CF. Improved oxygen delivery<br />
during cardiopulmonary resuscitation with interposed abdominal<br />
compressions. Ann Emerg Med 1983; 12:128-35.<br />
273. Sack JB, Kesselbrenner MB, Jarrad A. Interposed abdominal<br />
compressioncardiopulmonary resuscitation and resuscitation<br />
outcome during asystole and electromechanical dissociation.<br />
Circulation 1992; 86:1692-700.<br />
274. Sack JB, Kesselbrenner MB, Bregman D. Survival from in-hospital<br />
cardiac arrest with interposed abdominal counterpulsation<br />
during cardiopulmonary resuscitation. JAMA 1992;<br />
267:379-85.<br />
275. Mateer JR, Stueven HA, Thompson BM, Aprahamian C, Darin<br />
JC. Pre-hospital IACCPR versus standard CPR: paramedic resuscitation<br />
of cardiac arrests. Am J Emerg Med 1985; 3:143-6.<br />
276. Lindner KH, Pfenninger EG, Lurie KG, Schurmann W, Lindner<br />
IM, Ahnefeld FW. Effects of active compression-decompression<br />
resuscitation on myocardial and cerebral blood flow in pigs.<br />
Circulation 1993; 88:1254-63.<br />
277. Shultz JJ, Coffeen P, Sweeney M, et al. Evaluation of standard<br />
and active compression-decompression CPR in an acute human<br />
model of ventricular fibrillation. Circulation 1994; 89:684-<br />
93.<br />
278. Chang MW, Coffeen P, Lurie KG, Shultz J, Bache RJ, White CW.<br />
Active compression-decompression CPR improves vital organ<br />
perfusion in a dog model of ventricular fibrillation. Chest 1994;<br />
106:1250-9.<br />
279. Orliaguet GA, Carli PA, Rozenberg A, Janniere D, Sauval P,<br />
Delpech P. End-tidal carbon dioxide during out-of-hospital<br />
cardiac arrest resuscitation: comparison of active compressiondecompression<br />
and standard CPR. Ann Emerg Med 1995;<br />
25:48-51.<br />
280. Tucker KJ, Galli F, Savitt MA, Kahsai D, Bresnahan L, Redberg<br />
RF. Active compression-decompression resuscitation: effect on<br />
resuscitation success after inhospital cardiac arrest. J Am Coll<br />
Cardiol 1994; 24:201-9.<br />
281. Malzer R, Zeiner A, Binder M, et al. Hemodynamic effects of<br />
active compressiondecompression after prolonged CPR. Resuscitation<br />
1996; 31:243-53.<br />
282. Lurie KG, Shultz JJ, Callaham ML, et al. Evaluation of active<br />
compressiondecompression CPR in victims of out-of-hospital<br />
cardiac arrest. JAMA 1994; 271:1405-11.<br />
283. Cohen TJ, Goldner BG, Maccaro PC, et al. A comparison of active<br />
compressiondecompression cardiopulmonary resuscitation<br />
with standard cardiopulmonary resuscitation for cardiac arrests<br />
occurring in the hospital. N Engl J Med 1993; 329:1918-<br />
21.<br />
284. Schwab TM, Callaham ML, Madsen CD, Utecht TA. A randomized<br />
clinical trial of active compression-decompression CPR<br />
vs standard CPR in out-of-hospital cardiac arrest in two cities.<br />
JAMA 1995; 273:1261-8.<br />
285. Stiell I, H'ebert P, Well G, et al. Tne Ontario trial of active compressiondecompression<br />
cardiopulmonary resuscitation for inhospital<br />
and prehospital cardiac arrest. JAMA 1996;<br />
275:1417-23.<br />
286. Mauer D, Schneider T, Dick W, Withelm A, Elich D, Mauer M.<br />
Active compressiondecompression resuscitation: a prospective,<br />
randomized study in a two-tiered EMS system with physicians<br />
in the field. Resuscitation 1996; 33:125-34.<br />
287. Nolan J, Smith G, Evans R, et al. The United Kingdom pre-hospital<br />
study of active compression-decompression resuscitation.<br />
Resuscitation 1998; 37:119-25.<br />
288. Luiz T, Ellinger K, Denz C. Active compression-decompression<br />
cardiopulmonary resuscitation does not improve survival in<br />
patients with prehospital cardiac arrest in a physician-manned<br />
emergency medical system. J Cardiothorac Vasc Anesth 1996;<br />
10:178-86.<br />
289. Plaisance P, Lurie KG, Vicaut E, et al. A comparison of standard<br />
cardiopulmonary resuscitation and active compression-decompression<br />
resuscitation for out-of-hospital cardiac arrest.<br />
French Active Compression-Decompression Cardiopulmonary<br />
Resuscitation Study Group. N Engl J Med 1999; 341:569-75.<br />
290. Lafuente-Lafuente C, Melero-Bascones M. Active chest compression-decompression<br />
for cardiopulmonary resuscitation.<br />
Cochrane Database Syst Rev 2004:CD002751.<br />
291. Baubin M, Rabl W, Pfeiffer KP, Benzer A, Gilly H. Chest injuries<br />
after active compression-decompression cardiopulmonary<br />
resuscitation (ACD-CPR) in cadavers. Resuscitation 1999; 43:9-<br />
15.<br />
292. Rabl W, Baubin M, Broinger G, Scheithauer R. Serious complications<br />
from active compression-decompression cardiopulmonary<br />
resuscitation. Int J Legal Med 1996; 109:84-9.<br />
293. Hoke RS, Chamberlain D. Skeletal chest injuries secondary to<br />
cardiopulmonary resuscitation. Resuscitation 2004; 63:327-<br />
38.<br />
294. Plaisance P, Lurie KG, Payen D. Inspiratory impedance during<br />
active compressiondecompression cardiopulmonary resuscitation:<br />
a randomized evaluation in patients in cardiac arrest. Circulation<br />
2000; 101:989-94.<br />
295. Plaisance P, Soleil C, Lurie KG, Vicaut E, Ducros L, Payen D.<br />
Use of an inspiratory impedance threshold device on a facemask<br />
and endotracheal tube to reduce intrathoracic pressures<br />
during the decompression phase of active compressiondecompression<br />
cardiopulmonary resuscitation. Crit Care Med<br />
2005; 33:990-4.<br />
296. Wolcke BB, Mauer DK, Schoefmann MF, et al. Comparison of<br />
standard cardiopulmonary resuscitation versus the combination<br />
of active compressiondecompression cardiopulmonary resuscitation<br />
and an inspiratory impedance threshold device for<br />
out-of-hospital cardiac arrest. Circulation 2003; 108:2201-5.<br />
297. Aufderheide T, Pirrallo R, Provo T, Lurie K. Clinical evaluation<br />
of an inspiratory impedance threshold device during standard<br />
cardiopulmonary resuscitation in patients with out-of-hospital<br />
cardiac arrest. Crit Care Med 2005; 33:734-40.<br />
298. Plaisance P, Lurie KG, Vicaut E, et al. Evaluation of an impedance<br />
threshold device in patients receiving active compressiondecompression<br />
cardiopulmonary resuscitation for out of hospital<br />
cardiac arrest. Resuscitation 2004; 61:265-71.<br />
299. Sunde K, Wik L, Steen PA. Quality of mechanical, manual standard<br />
and active compression-decompression CPR on the arrest<br />
site and during transport in a manikin model. Resuscitation<br />
1997; 34:235-42.<br />
300. Wik L, Bircher NG, Safar P. A comparison of prolonged manual<br />
and mechanical external chest compression after cardiac arrest<br />
in dogs. Resuscitation 1996; 32:241-50.<br />
301. Dickinson ET, Verdile VP, Schneider RM, Salluzzo RF. Effectiveness<br />
of mechanical versus manual chest compressions in outof-hospital<br />
cardiac arrest resuscitation: a pilot study. Am J<br />
Emerg Med 1998; 16:289-92.<br />
302. McDonald JL. Systolic and mean arterial pressures during manual<br />
and mechanical CPR in humans. Ann Emerg Med 1982;<br />
11:292-5.
S84<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
303. Ward KR, Menegazzi JJ, Zelenak RR, Sullivan RJ, McSwain N, Jr.<br />
A comparison of chest compressions between mechanical and<br />
manual CPR by monitoring end-tidal PCO2 during human cardiac<br />
arrest. Ann Emerg Med 1993; 22:669-74.<br />
304. Steen S, Liao Q, Pierre L, Paskevicius A, Sjoberg T. Evaluation<br />
of LUCAS, a new device for automatic mechanical compression<br />
and active decompression resuscitation. Resuscitation<br />
2002; 55:285-99.<br />
305. Rubertsson S, Karlsten R. Increased cortical cerebral blood flow<br />
with LUCAS; a new device for mechanical chest compressions<br />
compared to standard external compressions during experimental<br />
cardiopulmonary resuscitation. Resuscitation 2005;<br />
65:357-63.<br />
306. Nielsen N, Sandhall L, Schersten F, Friberg H, Olsson SE. Successful<br />
resuscitation with mechanical CPR, therapeutic hypothermia<br />
and coronary intervention during manual CPR after outof-hospital<br />
cardiac arrest. Resuscitation 2005; 65:111-3.<br />
307. Timerman S, Cardoso LF, Ramires JA, Halperin H. Improved<br />
hemodynamic performance with a novel chest compression<br />
device during treatment of in-hospital cardiac arrest. Resuscitation<br />
2004; 61:273-80.<br />
308. Halperin H, Berger R, Chandra N, et al. Cardiopulmonary resuscitation<br />
with a hydraulic-pneumatic band. Crit Care Med<br />
2000; 28:N203-6.<br />
309. Halperin HR, Paradis N, Ornato JP, et al. Cardiopulmonary resuscitation<br />
with a novel chest compression device in a porcine<br />
model of cardiac arrest: improved hemodynamics and<br />
mechanisms. J Am Coll Cardiol 2004; 44:2214-20.<br />
310. Casner M, Anderson, D. et al. Preliminary report of the impact<br />
of a new CPR assist device on the rate of return of spontaneous<br />
circulation in out of hospital cardiac arrest. PreHospital<br />
Emergency Medicine 2005; 9:61-7.<br />
311. Arntz HR, Agrawal R, Richter H, et al. Phased chest and abdominal<br />
compressiondecompression versus conventional cardiopulmonary<br />
resuscitation in out-of-hospital cardiac arrest. Circulation<br />
2001; 104:768-72.<br />
312. Rozenberg A, Incagnoli P, Delpech P, et al. Prehospital use of<br />
minimally invasive direct cardiac massage (MID-CM): a pilot<br />
study. Resuscitation 2001; 50:257-62.<br />
313. Dauchot P, Gravenstein JS. Effects of atropine on the electrocardiogram<br />
in different age groups. Clin Pharmacol Ther 1971;<br />
12:274-80.<br />
314. Chamberlain DA, Turner P, Sneddon JM. Effects of atropine on<br />
heart-rate in healthy man. Lancet 1967; 2:12-5.<br />
315. Bernheim A, Fatio R, Kiowski W, Weilenmann D, Rickli H, Rocca<br />
HP. Atropine often results in complete atrioventricular block<br />
or sinus arrest after cardiac transplantation: an unpredictable<br />
and dose-independent phenomenon. Transplantation 2004;<br />
77:1181-5.<br />
316. Klumbies A, Paliege R, Volkmann H. [Mechanical emergency<br />
stimulation in asystole and extreme bradycardia]. Z Gesamte<br />
Inn Med 1988; 43:348-52.<br />
317. Zeh E, Rahner E. [The manual extrathoracal stimulation of the<br />
heart. Technique and effect of the precordial thump (author's<br />
transl)]. Z Kardiol 1978; 67:299-304.<br />
318. Chan L, Reid C, Taylor B. Effect of three emergency pacing modalities<br />
on cardiac output in cardiac arrest due to ventricular<br />
asystole. Resuscitation 2002; 52:117-9.<br />
319. Manz M, Pfeiffer D, Jung W, Lueritz B. Intravenous treatment<br />
with magnesium in recurrent persistent ventricular tachycardia.<br />
New Trends in Arrhythmias 1991; 7:437-42.<br />
320. Tzivoni D, Banai S, Schuger C, et al. Treatment of torsade de<br />
pointes with magnesium sulfate. Circulation 1988; 77:392-7.<br />
321. Sticherling C, Tada H, Hsu W, et al. Effects of diltiazem and esmolol<br />
on cycle length and spontaneous conversion of atrial fibrillation.<br />
J Cardiovasc Pharmacol Ther 2002; 7:81-8.<br />
322. Shettigar UR, Toole JG, Appunn DO. Combined use of esmolol<br />
and digoxin in the acute treatment of atrial fibrillation or flutter.<br />
Am Heart J 1993; 126:368-74.<br />
323. Demircan C, Cikriklar HI, Engindeniz Z, et al. Comparison of<br />
the effectiveness of intravenous diltiazem and metoprolol in<br />
the management of rapid ventricular rate in atrial fibrillation.<br />
Emerg Med J 2005; 22:411-4.<br />
324. Wattanasuwan N, Khan IA, Mehta NJ, et al. Acute ventricular<br />
rate control in atrial fibrillation: IV combination of diltiazem and<br />
digoxin vs. IV diltiazem alone. Chest 2001; 119:502-6.<br />
325. Davey MJ, Teubner D. A randomized controlled trial of magnesium<br />
sulfate, in addition to usual care, for rate control in atrial<br />
fibrillation. Ann Emerg Med 2005; 45:347-53.<br />
326. Chiladakis JA, Stathopoulos C, Davlouros P, Manolis AS. Intravenous<br />
magnesium sulfate versus diltiazem in paroxysmal atrial<br />
fibrillation. Int J Cardiol 2001; 79:287-91.<br />
327. Camm AJ, Garratt CJ. Adenosine and supraventricular tachycardia.<br />
N Engl J Med 1991; 325:1621-9.<br />
328. Wang HE, O'Connor R E, Megargel RE, et al. The use of diltiazem<br />
for treating rapid atrial fibrillation in the out-of-hospital<br />
setting. Ann Emerg Med 2001; 37:38-45.<br />
329. Martinez-Marcos FJ, Garcia-Garmendia JL, Ortega-Carpio A,<br />
Fernandez-Gomez JM, Santos JM, Camacho C. Comparison of<br />
intravenous flecainide, propafenone, and amiodarone for conversion<br />
of acute atrial fibrillation to sinus rhythm. Am J Cardiol<br />
2000; 86:950-3.<br />
330. Kalus JS, Spencer AP, Tsikouris JP, et al. Impact of prophylactic<br />
i.v. magnesium on the efficacy of ibutilide for conversion of atrial<br />
fibrillation or flutter. Am J Health Syst Pharm 2003;<br />
60:2308-12.<br />
331. Langhelle A, Nolan J, Herlitz J, et al. Recommended guidelines<br />
for reviewing, reporting, and conducting research on post-resuscitation<br />
care: The Utstein style. Resuscitation 2005; 66:271-<br />
83.<br />
332. Menon DK, Coles JP, Gupta AK, et al. Diffusion limited oxygen<br />
delivery following head injury. Crit Care Med 2004; 32:1384-<br />
90.<br />
333. Buunk G, van der Hoeven JG, Meinders AE. Cerebrovascular<br />
reactivity in comatose patients resuscitated from a cardiac arrest.<br />
Stroke 1997; 28:1569-73.<br />
334. Buunk G, van der Hoeven JG, Meinders AE. A comparison of<br />
near-infrared spectroscopy and jugular bulb oxmetry in comatose<br />
patients resuscitated from a cardiac arrest. Anaesthesia<br />
1998; 53:13-9.<br />
335. Roine RO, Launes J, Nikkinen P, Lindroth L, Kaste M. Regional<br />
cerebral blood flow after human cardiac arrest. A hexamethylpropyleneamine<br />
oxime single photon emission computed tomographic<br />
study. Arch Neurol 1991; 48:625-9.<br />
336. Beckstead JE, Tweed WA, Lee J, MacKeen WL. Cerebral blood<br />
flow and metabolism in man following cardiac arrest. Stroke<br />
1978; 9:569-73.<br />
337. Laurent I, Monchi M, Chiche JD, et al. Reversible myocardial<br />
dysfunction in survivors of out-of-hospital cardiac arrest. J Am<br />
Coll Cardiol 2002; 40:2110-6.<br />
338. Kern KB, Hilwig RW, Rhee KH, Berg RA. Myocardial dysfunction<br />
after resuscitation from cardiac arrest: an example of global<br />
myocardial stunning. J Am Coll Cardiol 1996; 28:232-40.<br />
339. Adrie C, Adib-Conquy M, Laurent I, et al. Successful cardiopulmonary<br />
resuscitation after cardiac arrest as a "sepsis-like"<br />
syndrome. Circulation 2002; 106:562-8.<br />
340. Mullner M, Sterz F, Binder M, et al. Arterial blood pressure after<br />
human cardiac arrest and neurological recovery. Stroke<br />
1996; 27:59-62.<br />
341. Angelos MG, Ward KR, Hobson J, Beckley PD. Organ blood<br />
flow following cardiac arrest in a swine low-flow cardiopulmonary<br />
bypass model. Resuscitation 1994; 27:245-54.<br />
342. Rello J, Diaz E, Roque M, Valles J. Risk factors for developing<br />
pneumonia within 48 hours of intubation. Am J Respir Crit Care<br />
Med 1999; 159:1742-6.<br />
343. Krumholz A, Stern BJ, Weiss HD. Outcome from coma after<br />
cardiopulmonary resuscitation: relation to seizures and myoclonus.<br />
Neurology 1988; 38:401-5.<br />
344. Wijdicks EF, Parisi JE, Sharbrough FW. Prognostic value of<br />
myoclonus status in comatose survivors of cardiac arrest. Ann
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S85<br />
Neurol 1994; 35:239-43.<br />
345. Takino M, Okada Y. Hyperthermia following cardiopulmonary<br />
resuscitation. Intensive Care Med 1991; 17:419-20.<br />
346. Hickey RW, Kochanek PM, Ferimer H, Alexander HL, Garman<br />
RH, Graham SH. Induced hyperthermia exacerbates neurologic<br />
neuronal histologic damage after asphyxial cardiac arrest in<br />
rats. Crit Care Med 2003; 31:531-5.<br />
347. Takasu A, Saitoh D, Kaneko N, Sakamoto T, Okada Y. Hyperthermia:<br />
is it an ominous sign after cardiac arrest? Resuscitation<br />
2001; 49:273-7.<br />
348. Zeiner A, Holzer M, Sterz F, et al. Hyperthermia after cardiac<br />
arrest is associated with an unfavorable neurologic outcome.<br />
Arch Intern Med 2001; 161:2007-12.<br />
349. Coimbra C, Boris-Moller F, Drake M, Wieloch T. Diminished<br />
neuronal damage in the rat brain by late treatment with the antipyretic<br />
drug dipyrone or cooling following cerebral ischemia.<br />
Acta Neuropathol (Berl) 1996; 92:447-53.<br />
350. Coimbra C, Drake M, Boris-Moller F, Wieloch T. Long-lasting<br />
neuroprotective effect of postischemic hypothermia and treatment<br />
with an anti-inflammatory/antipyretic drug: evidence for<br />
chronic encephalopathic processes following ischemia. Stroke<br />
1996; 27:1578-85.<br />
351. Colbourne F, Sutherland G, Corbett D. Postischemic hypothermia.<br />
A critical appraisal with implications for clinical treatment.<br />
Mol Neurobiol 1997; 14:171-201.<br />
352. Ginsberg MD, Sternau LL, Globus MY, Dietrich WD, Busto R.<br />
Therapeutic modulation of brain temperature: relevance to ischemic<br />
brain injury. Cerebrovasc Brain metab Rev 1992; 4:189-<br />
225.<br />
353. Safar PJ, Kochanek PM. Therapeutic hypothermia after cardiac<br />
arrest. N Engl J Med 2002; 346:612-3.<br />
354. Hypothermia After Cardiac Arrest Study Group. Mild therapeutic<br />
hypothermia to improve the neurologic outcome after<br />
cardiac arrest. N Engl J Med 2002; 346:549-56.<br />
355. Bernard SA, Gray TW, Buist MD, et al. Treatment of comatose<br />
survivors of out-ofhospital cardiac arrest with induced hypothermia.<br />
N Engl J Med 2002; 346:557-63.<br />
356. Hachimi-Idrissi S, Corne L, Ebinger G, Michotte Y, Huyghens<br />
L. Mild hypothermia induced by a helmet device: a clinical feasibility<br />
study. Resuscitation 2001; 51:275-81.<br />
357. Bernard SA, Jones BM, Horne MK. Clinical trial of induced<br />
hypothermia in comatose survivors of out-of-hospital cardiac<br />
arrest. Ann Emerg Med 1997; 30:146-53.<br />
358. Bernard S, Buist M, Monteiro O, Smith K. Induced hypothermia<br />
using large volume, ice-cold intravenous fluid in comatose<br />
survivors of out-of-hospital cardiac arrest: a preliminary report.<br />
Resuscitation 2003; 56:9-13.<br />
359. Virkkunen I, Yli-Hankala A, Silfvast T. Induction of therapeutic<br />
hypothermia after cardiac arrest in prehospital patients using<br />
ice-cold Ringer's solution: a pilot study. Resuscitation 2004;<br />
62:299-302.<br />
360. Al-Senani FM, Graffagnino C, Grotta JC, et al. A prospective,<br />
multicenter pilot study to evaluate the feasibility and safety of<br />
using the CoolGard System and Icy catheter following cardiac<br />
arrest. Resuscitation 2004; 62:143-50.<br />
361. Kliegel A, Losert H, Sterz F, et al. Cold simple intravenous infusions<br />
preceding special endovascular cooling for faster induction<br />
of mild hypothermia after cardiac arrest--a feasibility<br />
study. Resuscitation 2005; 64:347-51.<br />
362. Kim F, Olsufka M, Carlbom D, et al. Pilot study of rapid infusion<br />
of 2 L of 4 degrees C normal saline for induction of mild<br />
hypothermia in hospitalized, comatose survivors of out-ofhospital<br />
cardiac arrest. Circulation 2005; 112:715-9.<br />
363. Schmutzhard E, Engelhardt K, Beer R, et al. Safety and efficacy<br />
of a novel intravascular cooling device to control body temperature<br />
in neurologic intensive care patients: a prospective pilot<br />
study. Crit Care Med 2002; 30:2481-8.<br />
364. Diringer MN, Reaven NL, Funk SE, Uman GC. Elevated body<br />
temperature independently contributes to increased length of<br />
stay in neurologic intensive care unit patients. Crit Care Med<br />
2004; 32:1489-95.<br />
365. Keller E, Imhof HG, Gasser S, Terzic A, Yonekawa Y. Endovascular<br />
cooling with heat exchange catheters: a new method to<br />
induce and maintain hypothermia. Intensive Care Med 2003;<br />
29:939-43.<br />
366. Polderman KH, Peerdeman SM, Girbes AR. Hypophosphatemia<br />
and hypomagnesemia induced by cooling in patients with<br />
severe head injury. J Neurosurg 2001; 94:697-705.<br />
367. Polderman KH. Application of therapeutic hypothermia in the<br />
intensive care unit. Opportunities and pitfalls of a promising<br />
treatment modality--Part 2: Practical aspects and side effects.<br />
Intensive Care Med 2004; 30:757-69.<br />
368. Agnew DM, Koehler RC, Guerguerian AM, et al. Hypothermia<br />
for 24 hours after asphyxic cardiac arrest in piglets provides<br />
striatal neuroprotection that is sustained 10 days after rewarming.<br />
Pediatr Res 2003; 54:253-62.<br />
369. Hicks SD, DeFranco DB, Callaway CW. Hypothermia during reperfusion<br />
after asphyxial cardiac arrest improves functional recovery<br />
and selectively alters stressinduced protein expression.<br />
J Cereb Blood Flow metab 2000; 20:520-30.<br />
370. Sterz F, Safar P, Tisherman S, Radovsky A, Kuboyama K, Oku<br />
K. Mild hypothermic cardiopulmonary resuscitation improves<br />
outcome after prolonged cardiac arrest in dogs. Crit Care Med<br />
1991; 19:379-89.<br />
371. Xiao F, Safar P, Radovsky A. Mild protective and resuscitative<br />
hypothermia for asphyxial cardiac arrest in rats. Am J Emerg<br />
Med 1998; 16:17-25.<br />
372. Katz LM, Young A, Frank JE, Wang Y, Park K. Neurotensin-induced<br />
hypothermia improves neurologic outcome after hypoxic-ischemia.<br />
Crit Care Med 2004; 32:806-10.<br />
373. Abella BS, Zhao D, Alvarado J, Hamann K, Vanden Hoek TL,<br />
Becker LB. Intra-arrest cooling improves outcomes in a murine<br />
cardiac arrest model. Circulation 2004; 109:2786-91.<br />
374. Nolan JP, Morley PT, Vanden Hoek TL, Hickey RW. Therapeutic<br />
hypothermia after cardiac arrest. An advisory statement by<br />
the Advancement Life support Task Force of the International<br />
Liaison committee on Resuscitation. Resuscitation 2003;<br />
57:231-5.<br />
375. Baird TA, Parsons MW, Phanh T, et al. Persistent poststroke<br />
hyperglycemia is independently associated with infarct expansion<br />
and worse clinical outcome. Stroke 2003; 34:2208-14.<br />
376. Capes SE, Hunt D, Malmberg K, Pathak P, Gerstein HC. Stress<br />
hyperglycemia and prognosis of stroke in nondiabetic and diabetic<br />
patients: a systematic overview. Stroke 2001; 32:2426-<br />
32.<br />
377. Scott JF, Robinson GM, French JM, O'Connell JE, Alberti KG,<br />
Gray CS. Glucose potassium insulin infusions in the treatment<br />
of acute stroke patients with mild to moderate hyperglycemia:<br />
the Glucose Insulin in Stroke Trial (GIST). Stroke 1999;<br />
30:793-9.<br />
378. Yip PK, He YY, Hsu CY, Garg N, Marangos P, Hogan EL. Effect<br />
of plasma glucose on infarct size in focal cerebral ischemia-reperfusion.<br />
Neurology 1991; 41:899-905.<br />
379. van den Berghe G, Wouters P, Weekers F, et al. Intensive insulin<br />
therapy in the critically ill patients. N Engl J Med 2001;<br />
345:1359-67.<br />
380. Krinsley JS. Effect of an intensive glucose management protocol<br />
on the mortality of critically ill adult patients. Mayo Clin<br />
Proc 2004; 79:992-1000.<br />
381. Van den Berghe G, Wouters PJ, Bouillon R, et al. Outcome benefit<br />
of intensive insulin therapy in the critically ill: Insulin dose<br />
versus glycemic control. Crit Care Med 2003; 31:359-66.<br />
382. Katz LM, Wang Y, Ebmeyer U, Radovsky A, Safar P. Glucose<br />
plus insulin infusion improves cerebral outcome after asphyxial<br />
cardiac arrest. Neuroreport 1998; 9:3363-7.<br />
383. Laver S, Farrow C, Turner D, Nolan J. Mode of death after admission<br />
to an intensive care unit following cardiac arrest. Intensive<br />
Care Med 2004; 30:2126-8.<br />
384. Zandbergen EG, de Haan RJ, Stoutenbeek CP, Koelman JH, Hijdra<br />
A. Systematic review of early prediction of poor outcome
S86<br />
J.P. Nolan ve ark.<br />
in anoxic-ischaemic coma. Lancet 1998; 352:1808-12.<br />
385. Booth CM, Boone RH, Tomlinson G, Detsky AS. Is this patient<br />
dead, vegetative, or severely neurologically impaired? Assessing<br />
outcome for comatose survivors of cardiac arrest. Jama<br />
2004; 291:870-9.<br />
386. Edgren E, Hedstrand U, Kelsey S, Sutton-Tyrrell K, Safar P. Assessment<br />
of neurological prognosis in comatose survivors of<br />
cardiac arrest. BRCT I Study Group. Lancet 1994; 343:1055-9.<br />
387. Tiainen M, Roine RO, Pettila V, Takkunen O. Serum neuronspecific<br />
enolase and S-100B protein in cardiac arrest patients<br />
treated with hypothermia. Stroke 2003; 34:2881-6.<br />
388. Fogel W, Krieger D, Veith M, et al. Serum neuron-specific enolase<br />
as early predictor of outcome after cardiac arrest. Crit Care<br />
Med 1997; 25:1133-8.<br />
389. Mussack T, Biberthaler P, Kanz KG, et al. Serum S-100B and interleukin-8<br />
as predictive markers for comparative neurologic<br />
outcome analysis of patients after cardiac arrest and severe traumatic<br />
brain injury. Crit Care Med 2002; 30:2669-74.<br />
390. Mussack T, Biberthaler P, Kanz KG, Wiedemann E, Gippner-<br />
Steppert C, Jochum M. S-100b, sE-selectin, and sP-selectin for<br />
evaluation of hypoxic brain damage in patients after cardiopulmonary<br />
resuscitation: pilot study. World J Surg 2001; 25:539-<br />
43; discussion 44.<br />
391. Rosen H, Karlsson JE, Rosengren L. CSF levels of neurofilament<br />
is a valuable predictor of long-term outcome after cardiac arrest.<br />
J Neurol Sci 2004; 221:19-24.<br />
392. Rosen H, Rosengren L, Herlitz J, Blomstrand C. Increased serum<br />
levels of the S-100 protein are associated with hypoxic<br />
brain damage after cardiac arrest. Stroke 1998; 29:473-7.<br />
393. Meynaar IA, Straaten HM, van der Wetering J, et al. Serum<br />
neuron-specific enolase predicts outcome in post-anoxic coma:<br />
a prospective cohort study. Intensive Care Med 2003;<br />
29:189-95.<br />
394. Rosen H, Sunnerhagen KS, Herlitz J, Blomstrand C, Rosengren<br />
L. Serum levels of the brain-derived proteins S-100 and NSE<br />
predict long-term outcome after cardiac arrest. Resuscitation<br />
2001; 49:183-91.<br />
395. Schreiber W, Herkner H, Koreny M, et al. Predictors of survival<br />
in unselected patients with acute myocardial infarction requiring<br />
continuous catecholamine support. Resuscitation 2002;<br />
55:269-76.<br />
396. Schoerkhuber W, Kittler H, Sterz F, et al. Time course of serum<br />
neuron-specific enolase. A predictor of neurological outcome<br />
in patients resuscitated from cardiac arrest. Stroke 1999;<br />
30:1598-603.<br />
397. Bottiger BW, Mobes S, Glatzer R, et al. Astroglial protein S-<br />
100 is an early and sensitive marker of hypoxic brain damage<br />
and outcome after cardiac arrest in humans. Circulation 2001;<br />
103:2694-8.<br />
398. Martens P, Raabe A, Johnsson P. Serum S-100 and neuronspecific<br />
enolase for prediction of regaining consciousness after<br />
global cerebral ischemia. Stroke 1998; 29:2363-6.<br />
399. Zingler VC, Krumm B, Bertsch T, Fassbender K, Pohlmann-<br />
Eden B. Early prediction of neurological outcome after cardiopulmonary<br />
resuscitation: a multimodal approach combining<br />
neurobiochemical and electrophysiological investigations may<br />
provide high prognostic certainty in patients after cardiac arrest.<br />
Eur Neurol 2003; 49:79-84.<br />
400. Zandbergen EG, de Haan RJ, Hijdra A. Systematic review of<br />
prediction of poor outcome in anoxic-ischaemic coma with biochemical<br />
markers of brain damage. Intensive Care Med 2001;<br />
27:1661-7.<br />
401. Synek VM. Validity of a revised EEG coma scale for predicting<br />
survival in anoxic encephalopathy. Clin Exp Neurol 1989;<br />
26:119-27.<br />
402. Moller M, Holm B, Sindrup E, Nielsen BL. Electroencephalographic<br />
prediction of anoxic brain damage after resuscitation<br />
from cardiac arrest in patients with acute myocardial infarction.<br />
Acta Med Scand 1978; 203:31-7.<br />
403. Scollo-Lavizzari G, Bassetti C. Prognostic value of EEG in postanoxic<br />
coma after cardiac arrest. Eur Neurol 1987; 26:161-70.<br />
404. Bassetti C, Karbowski K. [Prognostic value of electroencephalography<br />
in nontraumatic comas]. Schweiz Med Wochenschr<br />
1990; 120:1425-34.<br />
405. Bassetti C, Bomio F, Mathis J, Hess CW. Early prognosis in coma<br />
after cardiac arrest: a prospective clinical, electrophysiological,<br />
and biochemical study of 60 patients. J Neurol Neurosurg<br />
Psychiatry 1996; 61:610-5.<br />
406. Rothstein TL. Recovery from near death following cerebral anoxia:<br />
A case report demonstrating superiority of median somatosensory<br />
evoked potentials over EEG in predicting a favorable<br />
outcome after cardiopulmonary resuscitation. Resuscitation<br />
2004; 60:335-41.<br />
407. Berkhoff M, Donati F, Bassetti C. Postanoxic alpha (theta) coma:<br />
a reappraisal of its prognostic significance. Clin Neurophysiol<br />
2000; 111:297-304.<br />
408. Kaplan PW, Genoud D, Ho TW, Jallon P. Etiology, neurologic<br />
correlations, and prognosis in alpha coma. Clin Neurophysiol<br />
1999; 110:205-13.<br />
409. Yamashita S, Morinaga T, Ohgo S, et al. Prognostic value of<br />
electroencephalogram (EEG) in anoxic encephalopathy after<br />
cardiopulmonary resuscitation: relationship among anoxic period,<br />
EEG grading and outcome. Intern Med 1995; 34:71-6.<br />
410. Ajisaka H. Early electroencephalographic findings in patients<br />
with anoxic encephalopathy after cardiopulmonary arrest and<br />
successful resusitation. J Clin Neurosci 2004; 11:616-8.<br />
411. Rothstein TL, Thomas EM, Sumi SM. Predicting outcome in<br />
hypoxic-ischemic coma. A prospective clinical and electrophysiologic<br />
study. Electroencephalogr Clin Neurophysiol 1991;<br />
79:101-7.<br />
412. Edgren E, Hedstrand U, Nordin M, Rydin E, Ronquist G. Prediction<br />
of outcome after cardiac arrest. Crit Care Med 1987;<br />
15:820-5.<br />
413. Sorensen K, Thomassen A, Wernberg M. Prognostic significance<br />
of alpha frequency EEG rhythm in coma after cardiac arrest.<br />
J Neurol Neurosurg Psychiatry 1978; 41:840-2.
Resuscitation (2005) 67S1, S87-S96<br />
RESUSCITATION<br />
www.elsevier.com/locate/resuscitation<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi<br />
2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
Bölüm 5. Akut koroner sendromlar›n bafllang›ç<br />
tedavisi<br />
Hans-Richard Arntz, Leo Bossaert, Gerasimos S. Filippatos<br />
Girifl<br />
Avrupa'n›n pek çok ülkesinde akut miyokard infarktüsü<br />
(AM‹) görülme s›kl›¤› azalmaktad›r. 1 Modern reperfüzyon<br />
tedavisi ve sekonder korunma yöntemleri ile<br />
AM‹'ne ba¤l› hastane içi mortalite oran›n›n anlaml› olarak<br />
azalmas›na ra¤men, 1 ölümlerin üçte ikisi hastane<br />
öncesi dönemde meydana geldi¤i için tüm nedenlere<br />
ba¤l› 28 günlük mortalite hemen hemen de¤iflmemifltir.<br />
2 Dolay›s›yla AM‹ sonras› sa¤kal›m flans›n› art›ran en<br />
iyi çözüm, erken ve özellikle de hastane öncesi dönemde<br />
infarktüs tedavisi uygulanmas›n› gelifltirmektir.<br />
Akut koroner sendrom (AKS) terimi, koroner kalp<br />
hastal›¤›n›n akut formlar› içerisinde üç farkl› tabloyu<br />
kapsamaktad›r: ST elevasyonlu miyokard infarktüsü<br />
(STEM‹), Non-ST elevasyonlu miyokard infarktüsü<br />
(NSTEM‹) ve anstabil anjina pektoris (AAP) (fiekil 5.1).<br />
AKS'lerin ortak patofizyolojisi rüptüre olmufl veya afl›nm›fl<br />
bir aterosklerotik plakt›r. 3 Elektrokardiyografik<br />
özellikler (ST segment elevasyonunun bulunup bulunmamas›)<br />
STEM‹'nü AKS'un di¤er formlar›ndan ay›rmaktad›r.<br />
NSTM‹ veya AAP, ST segment depresyonu veya<br />
spesifik olmayan ST segment de¤ifliklikleri ile birlikte<br />
görülebilir veya EKG normal bile olabilir. ST segment<br />
yüksekli¤i olmaks›z›n kanda kardiyak markerlerin,<br />
özellikle miyokard hücre nekrozununun en spesifik belirleyicileri<br />
oldu¤undan, troponin T veya I'nin yükselmesi<br />
NSTEM‹ tan›s›n› desteklemektedir.<br />
Akut koroner sendromlar› ani kardiyak ölüme neden<br />
olan malign aritmilerin en s›k görülen sebebidir.<br />
Tedavinin hedefleri, ventriküler fibrilasyon (VF) veya<br />
ciddi bradikardi gibi hayat› tehdit eden aritmileri düzeltmek<br />
ve sol ventrikül fonksiyonunu korumak veya<br />
kalp yetmezli¤ininin geliflmesini önlemektir. Bu k›lavuz,<br />
tedavi aç›s›ndan, semptomlar›n bafllang›c›ndan<br />
sonraki ilk saatleri hedef almaktad›r. Hastane öncesi<br />
sistemler ve acil servislerdeki ilk tedaviler bölgesel olanaklara,<br />
kaynaklara ve düzenlemelere göre de¤iflebilmektedir.<br />
Hastane d›fl› tedaviyi destekleyen veriler genellikle<br />
hastalar›n hastaneye ulafl›m›ndan sonraki erken<br />
dönemde uygulanan ilk tedavilerden üretilen çal›flmalardan<br />
elde edilmifltir; sadece birkaç tane yüksek kalitede<br />
hastane d›fl› çal›flma vard›r. Akut koroner sendromlar›n<br />
ST segment yüksekli¤i olan ve olmayan<br />
formlar› ile ilgili ayr›nt›l› tan› ve tedavi rehberleri European<br />
Society of Cardiology ve American College of<br />
Cardiology/American Heart Association taraf›ndan yay›nlanm›flt›r.<br />
4,5 Buradaki öneriler de bu k›lavuzlar do¤rultusunda<br />
yap›land›r›lm›flt›r.<br />
Akut koroner sendromlarda tan›sal<br />
testler<br />
Erken tedavi büyük fayda sa¤lad›¤›ndan ve ani kalp<br />
ölümünü presipite eden en önemli faktör miyokard iskemisi<br />
oldu¤undan, halk›n AKS'n›n tipik belirtilerini bilmesi<br />
gereklidir. Risk alt›ndaki hastalar ve aileleri; vücudun<br />
üst bölgesinin di¤er k›s›mlar›na da yay›labilen gö-<br />
¤üs a¤r›s›, buna s›kl›kla efllik eden dispne, terleme, bulant›<br />
veya kusma ve senkop gibi tipik semptomlar› tan›mal›d›rlar.<br />
Acil yard›m sisteminin (AYS) (Tel. No:<br />
0300-9572/fi - see front matter ® 2005 European Resuscitation Council. All Rights Reserved. Published by Elsevier Ireland Ltd.<br />
doi:10.1016/j.resuscitation.2005.10.003
S88<br />
H.R. Arntz ve ark.<br />
AKS belirti ve bulgular› olan hasta<br />
12 derivasyon EKG<br />
ST elevasyonu<br />
≥ 0.1 mV iki komflu ekstremite<br />
derivasyonda ve/veya<br />
≥ 0.2 mV iki komflu<br />
prekordiyal derivasyonda veya<br />
(olas›) yeni SDB<br />
Di¤er EKG de¤ifliklikleri<br />
(veya normal EKG)<br />
=STEM‹<br />
Yüksek Risk<br />
- Dinamik EKG de¤ifliklikleri:<br />
- ST depresyonu<br />
- Hemodinamik/ritim instabilitesi<br />
- Diabetes mellitus<br />
= NSTEM‹ (e¤er troponin<br />
T veya I pozitifse)<br />
Düflük risk<br />
Yüksek risk belirtileri yok<br />
= AAP (e¤er troponin<br />
negatif kal›rsa)<br />
fiekil 5.1. Akut koroner sendromlar›n s›n›fland›r›lmas›.<br />
112) erken harekete geçmesinin önemini kavramal› ve<br />
ideal olarak temel yaflam deste¤i (TYD) e¤itimi alm›fl<br />
olmal›d›rlar.<br />
AYS çal›flanlar› AKS'nun semptomlar›n›n tan›nmas›nda<br />
ve tan›ya yönelik sorular›n sorulmas› konusunda<br />
e¤itilmifl olmal›d›r. AKS'den flüphelendi¤inde, ileri yaflam<br />
deste¤inde (‹YD) deneyimli, tan› ve tedaviyi bafllatabilen<br />
bir AYS ekibine durum bildirilmelidir.<br />
AKS/AM‹ için birçok tan›sal yöntemin sensitivitesi,<br />
spesifisitesi ve klinik etkisi de¤erlendirilmifltir. Bu yöntemler;<br />
hastan›n semptom ve belirtileri, 12-derivasyonlu<br />
EKG ve biyokimyasal kardiyak risk belirleyicilerini<br />
kapsamaktad›r.<br />
AKS/AM‹'nin belirti ve semptomlar›<br />
Akut koroner sendromlar›n tipik semptomlar› olan yans›yan<br />
gö¤üs a¤r›s›, nefes darl›¤› veya terleme genellikle<br />
AM‹ hastalar›nda daha uzun süre devam etmelerine<br />
ra¤men, güvenilir AM‹ tan›s› için yeteri kadar spesifik<br />
de¤ildirler. Tipik bir anamnez varl›¤›nda; AKS veya AM‹<br />
tan›s›n› ekarte etmeden önce 12 derivasyonlu EKG, kardiyak<br />
enzimler ve di¤er tan›sal testler de de¤erlendirilmelidir.<br />
Yafll›larda, kad›nlarda ve diyabetiklerde atipik<br />
veya al›fl›lmam›fl prezentasyonlar oluflabilir. 6,7<br />
12-derivasyonlu EKG<br />
12-derivasyonlu EKG, AKS de¤erlendirmesinde kilit rol<br />
oynamaktad›r. STEMI olgular›nda EKG erken reperfüzyon<br />
(örne¤in, primer perkütan koroner giriflim (PKG)<br />
veya hastane öncesi trombolizis) tedavisi için yol göstermektedir.<br />
Hastane öncesi 12-derivasyonlu EKG'nin<br />
kaydedilmesi hastalar›n durumlar›n›n ulaflt›r›lacaklar›<br />
yere daha iyi bildirilmesini ve ulaflt›ktan sonraki tedavi<br />
kararlar›n›n daha kolay ve h›zl› verilebilmesine olanak<br />
sa¤lar; bu flekilde davran›lan bir çok çal›flmada, hastaneye<br />
giriflten reperfüzyon tedavisinin bafllang›c›na kadar<br />
olan zaman›n yaklafl›k 10-60 dakika k›salt›ld›¤› gösterilmifltir.<br />
8-10 Tan›sal aç›dan yeterli bir EKG'nin kaydedilip<br />
hastaneye ulaflmas› genellikle 5 dakikadan daha<br />
az sürmektedir. E¤itilmifl AYS personeli (acil hekimleri,<br />
paaramedikler ve hemflireler), en az iki komflu ekstremite<br />
derivasyonda ≥ 0.1 mV ST segment elevasyonu<br />
veya iki komflu prekordiyal derivasyonda ≥ 0.2 mV'luk<br />
ST elevasyonu olarak tan›mlanan STEM‹'yi, hastane içi<br />
tan›sal do¤ruluk ile k›yaslanabilecek kadar yüksek spesifite<br />
ve sensitivite ile ay›rdedebilirler. 11-13<br />
Biyomarkerler<br />
Uygun bir anamnez varl›¤›nda, EKG'de ST segment<br />
yükselmesi olmamas› ve serumda kardiyak biyomarkerlerin<br />
(troponin T ve troponin I, CK, CK-MB, myoglobin)<br />
yükselmesi non-STEM‹'yi karakterize eder ve STE-<br />
M‹ ve anstabil anjinadan ay›r›r. 3 Yüksek troponin düzeyleri<br />
özellikle kötü prognoz riski artm›fl hastalar›n<br />
ay›r›m›nda önem tafl›maktad›r. 14 Gerçi zedelenen mi-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S89<br />
yokarddan biyomarkerlerin sal›n›m›n›n gecikmesi bu<br />
markerlerin miyokard infarktüsü tan›s›nda semptomlar›n<br />
bafllang›c›ndan sonraki ilk 4-6 saatte kullan›lmalar›-<br />
n› önlemektedir. 15<br />
AKS'da akut tedavinin prensipleri<br />
Nitratlar<br />
Gliseril trinitrat iskemik gö¤üs a¤r›s›n›n (fiekil 5.2) etkili<br />
bir tedavisidir ve baz› yararl› hemodinamik etkilere<br />
de sahiptir (örn. kapasitans venöz damarlar›n, koroner<br />
arterlerin ve az oranda ise periferik arterlerin dilatasyonu).<br />
Gliseril trinitrat sistolik kan bas›nc› 90 mmHg'n›n<br />
üzerinde ve hastan›n iskemik gö¤üs a¤r›s› sürüyorsa<br />
akla getirilebilir. Gliseril trinitrat akut pulmoner konjesyon<br />
tedavisinde faydal› olabilir. Nitratlar›, hipotansiyon<br />
(sistolik kan bas›nc› ≤ 90 mmHg), özellikle bradikardi<br />
efllik ediyorsa ve sa¤ ventrikül tutuluflu flüphesi olan inferior<br />
infarktüs hastalar›nda kullanmay›n. Bu flartlarda<br />
kullan›lmas› kan bas›nc› ve kardiyak outputta ani bir<br />
düflmeye neden olabilir.<br />
Morfin<br />
Morfin, nitrata dirençli gö¤üs a¤r›lar›nda tercih edlimesi<br />
gereken analjeziktir. Venöz kapasitans damarlar›n dilatatörü<br />
oldu¤undan, pulmoner konjesyonu olan hastalarda<br />
ek bir yarar sa¤layabilir. Bafllang›ç morfin dozunu<br />
intravenöz 3-5 mg olarak verin ve hastan›n a¤r›s› giderilene<br />
kadar her birkaç dakikada bir tekrarlay›n.<br />
Oksijen<br />
Arteryel oksijen satürasyonu 90 mm Hg ise Nitrogliserin 0.4 mg (max 1.2 mg)<br />
sl ± A¤r› kesilinceye kadar morfin (3-5 mg tekrarlanan dozlar<br />
Antiplatelet tedavi<br />
Asetil Salisilik Asit çi¤neme tabl. 160-325 mg (veya clopidogrel 300 mg PO<br />
STEM‹<br />
NSTEM‹-AAP<br />
• Kontrendikasyon yoksa ve<br />
PKG gecikmesi >90 dak<br />
• Semptom süresi 60 dak ise<br />
Tromboliz tercih edilir<br />
Destek Tedavi:<br />
AH, DMAH<br />
75 yafl> hastalarda<br />
uygulanabilir.<br />
• PKG
S90<br />
H.R. Arntz ve ark.<br />
Asetilsalisilik asit<br />
Pekçok büyük randomize kontrollü çal›flma hastane<br />
içinde AKS hastalar›na 75-325 mg Asetil salisilik asit<br />
(ASA) verildi¤inde mortalitenin azald›¤›n› göstermifltir.<br />
17,18 Birkaç çal›flmada ASA'in daha erken verildi¤inde<br />
mortaliteyi azaltt›¤› bildirilmektedir. 19 Dolay›s›yla,<br />
AKS düflünülen tüm hastalara, bilinen gerçek allerjisi<br />
yoksa mümkün oldu¤u kadar erken ASA verin. ASA'in<br />
bafllang›ç çi¤neme dozu 160-325 mg'd›r. ASA'in di¤er<br />
formlar› (çözünebilir, ‹V) da çi¤neme tabletleri kadar<br />
etkili olabilir. 20<br />
Reperfüzyon tedavisi<br />
Reperfüzyon tedavisi AM‹ tedavisinde son 20 y›ldaki<br />
en önemli ilerlemedir. Büyük klinik çal›flmalar fibrinolitik<br />
tedavinin STEMI veya semptomlar›n bafllang›c›ndan<br />
itibaren ilk 12 saat içerisinde baflvuran, yeni olan veya<br />
yeni oldu¤u varsay›lan, Sol Dal Blo¤u (SDB) olan, AKS<br />
hastalar›nda uygulanmas›n›n, hem k›sa hem de uzun<br />
dönem mortaliteyi azaltt›¤›n› kan›tlam›flt›r. 17,21-23 Fibrinolitik<br />
tedavi ile elde edilen yarar büyük oranda tedaviye<br />
bafllama zaman›na ba¤l›d›r; özellikle semptomlar›n<br />
bafllang›c›ndan itibaren ilk 3 saat içinde verilmesi<br />
daha etkilidir. 17,21,22,24 Primer PKG'nin etkinli¤i de fibrinolitik<br />
tedaviye göre daha az olmakla beraber uygulama<br />
zaman›na ba¤l›d›r. 25<br />
Hastane öncesi fibrinolizis<br />
6434 hastay› kapsayan 6 çal›flman›n meta-analizi hastane<br />
d›fl› fibrinolizin hastane içindeki uygulamas›na k›-<br />
yasla mortaliteyi % 17 oran›nda düflürdü¤ünü kan›tlad›.<br />
26 Hastane öncesi fibrinolizle ortalama zaman kazanc›<br />
60 dakikayd› ve sonuçlar tedaviyi uygulayanlar›n<br />
tecrübesinden ba¤›ms›zd›. Dolay›s›yla STEM‹ veya yeni<br />
olufltu¤u varsay›lan Sol Dal Blo¤u ile birlikte AKS belirti<br />
ve semptomlar› olan hastalarda hastane öncesi fibrinolitiklerin<br />
verilmesi yararl›d›r. Fibrinolitik tedavi, e¤itilmifl<br />
paramedikler, hemflireler veya hekimler taraf›ndan<br />
belirli bir protokol kullanarak güvenli flekilde uygulanabilir.<br />
27-29 Tedavinin etkinli¤i semptomlar›n bafllang›-<br />
c›ndan sonraki ilk 3 saatte en fazlad›r. Hastane öncesi<br />
trombolitik tedavi için etkin ve güvenli bir sistem, STE-<br />
M‹'nin tan›, tedavi ve komplikasyonlar› için yeterli imkanlar›n<br />
olmas›n› gerektirir. En ideali, deneyimli hastane<br />
doktorlar›yla (ör. Acil hekimleri veya kardiyologlar)<br />
iletiflim imkan› olmas›d›r.<br />
Do¤rudan acil servise ulaflan AKS semptomlar› ve<br />
AM‹'nin EKG bulgular› (veya yeni ortaya ç›kan SDB veya<br />
gerçek posterior infarktüs) olan hastalara 90 dakika<br />
içerisinde primer PKG uygulama imkan› yok ise en k›sa<br />
sürede fibrinolitik tedavi verilmelidir.<br />
Fibrinolitik tedavinin riskleri<br />
Fibrinolitik tedaviyi uygulayacak olan sa¤l›k ekibi trombolitik<br />
tedavinin kontrendikasyonlar›n› ve risklerini bilmelidir<br />
(Tablo 5.1). Genifl infarktüs alan› (örne¤in belirgin<br />
EKG de¤iflikli¤i bulunmas›) olan hastalar fibrinolitik<br />
tedaviden daha çok yararlan›r gibi görünmektedir. Fibrinolitik<br />
tedaviden sa¤lan›lan yarar inferior duvar infarktüslerinde<br />
ön yüz infarktüslerine göre daha az etkileyicidir.<br />
Yafll› hastalarda infarktüse ba¤l› ölüm riski kesinlikle<br />
daha yüksektir, ancak fibrinolitik tedavi aç›s›ndan<br />
mutlak yarar genç hastalardakine benzerdir. Ancak 75<br />
yafl üzeri hastalarda fibrinoliti¤e ba¤l› kafa içi kanama<br />
riski daha fazlad›r; bu yüzden, trombolizin mutlak yarar›<br />
bu komplikasyon yüzünden azalmaktad›r. 30 Sistolik<br />
kan bas›nc› 180 mmHg'nin üzerinde olan hastalarda<br />
kafa içi kanama riski artmaktad›r; bu seviyede olan hipertansiyon<br />
fibrinolitik tedavi için rölatif kontrendikasyondur.<br />
Ayr›ca, intrakraniyal kanama riski k›smen kullan›lan<br />
fibrinolitik ajana ba¤l›d›r; total mortalite fibrine<br />
spesifik trombolitiklerde (alteplase, tenecteplase, reteplase)<br />
daha düflüktür, ancak streptokinazla intrakraniyal<br />
kanama riski daha düflüktür. Kafa içi kanama riski<br />
özellikle heparin gibi anti-trombotik tedavi ile artar.<br />
Tablo 5.1. Trombolizisin kontrendikasyonlar›.*<br />
Mutlak kontrendikasyonlar<br />
Herhangi bir zamanda hemorajik strok veya sebebi bilinmeyen<br />
strok<br />
Son 6 ay içerisinde iskemik strok<br />
Santral sinir sistemi hasar› veya neoplazmalar›<br />
Yak›n dönemde geçirilmifl major travma/cerrahi/kafa yaralanmalar›<br />
(son 3 hafta içinde)<br />
Son bir ay içerisinde gastro-intestinal kanama<br />
Bilinen kanama diyatezi<br />
Aort disseksiyonu<br />
Göreceli kontrendikasyonlar<br />
Son 6 ay içerisinde geçici iskemik atak<br />
Oral antikoagulan tedavi<br />
Gebeli¤in bir haftal›k post partum dönemi<br />
Kompresyon uygulanamayan ponksiyonlar<br />
Travmatik resüsitasyon<br />
Dirençli hipertansiyon (sistolik kan bas›nc›>180 mmHg)<br />
‹leri karaci¤er hastal›¤›<br />
‹nfektif endokardit<br />
Aktif peptik ülser<br />
*Avrupa Kardiyoloji Derne¤i (European Society of Cardiology) rehberlerine göre.<br />
Primer perkütan giriflim<br />
Pekçok çal›flma ve meta-analizlerde, STEM‹ hastalar›nda<br />
tek bafl›na veya stent implantasyonu ile birlikte ko-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S91<br />
roner anjiyoplasti uygulanmas›; ölüm, strok ve reinfarktüs<br />
göz önüne al›nd›¤›nda fibrinolize göre daha üstün<br />
oldu¤u gösterildi¤inden, ilk tedavi seçene¤i olarak de-<br />
¤erlendirilmektedir. 31,32 Bu düzelme primer PKG ancak<br />
yo¤un iflyükü olan bir merkezde, deneyimli kifliler<br />
(operatör deneyimi y›ll›k >75 olgu olan) taraf›ndan yap›ld›¤›nda,<br />
ve balon anjiyoplasti hastan›n ilk bildiriminden<br />
sonra 90 dakikadan daha k›sa bir sürede uyguland›¤›nda<br />
ortaya ç›kmaktad›r. Primer PKG ve fibrinolitik<br />
tedaviyi karfl›laflt›ran randomize çal›flmalarda, primer<br />
PKG veya fibrinolitik tedaviye bafllamak için karar verme<br />
süreci 60 dakikadan az; bununla birlikte, standart<br />
uygulamalar› daha gerçekçi yans›tan kay›tlarda, gecikme<br />
s›kl›kla daha uzun olarak bidirilmiflti. Fibrinolitik tedaviyi<br />
primer PKG ile karfl›laflt›ran bir çal›flma 33 ve bir<br />
post-hoc analizde 34 fibrinolitik tedavi, semptomlar›n<br />
bafllang›c›ndan itibaren 2-3 saat içerisinde bafllat›ld›-<br />
¤›nda, sa¤kal›m aç›s›ndan primer PKG'e göre farkl› olmad›¤›n›<br />
göstermifllerdir.<br />
STEM‹ tablosu, AKS semptomlar› ve semptomlar›-<br />
n›n bafllang›c›ndan itibaren 12 saat içinde geliflen,<br />
muhtemelen yeni ortaya ç›kan SDB bulunan tüm hastalar<br />
reperfüzyon tedavisi (fibrinolitik tedavi veya primer<br />
PKG) aç›s›ndan de¤erlendirilmelidir. Primer<br />
PKG'nin, semptomlar›n süresi 3 saati aflan hastalarda<br />
ve fibrinolitik tedavinin kontrendike oldu¤u tüm hastalarda<br />
deneyimli bir ekip taraf›ndan hasta ile ilk temastan<br />
sonraki 90 dakika içerisinde uygulanmas› tercih<br />
edilir. Semptomlar›n süresi 3 saatten az ise, tedavinin<br />
seçimi daha çok zamana ba¤l›d›r ve hastane öncesi fibrinolitik<br />
tedavinin, hemen hastane içindeki uygulaman›n<br />
veya primer PKG için hastalar›n transfer edilmesinin<br />
üstünlü¤ü henüz kesin olarak ortaya konmam›flt›r.<br />
Triyaj ve primer PKG için hastalar›n kurumlar aras›<br />
transferi<br />
STEM‹ geçiren hastalar bulunduklar› perifer hastaneden<br />
primer PKG için tersiyer merkezlere uygun flekilde<br />
transfer edilirlerse ölüm, reinfarktüs veya strok riski<br />
azalt›lmaktad›r. 35 Semptomlar›n süresi
S92<br />
H.R. Arntz ve ark.<br />
ile birlikte düflük molekül a¤›rl›kl› heparinin (DMAH)<br />
antikoagulan etkisi daha kolay tahmin edilebilir. Laboratuvar<br />
monitörizasyonu gerekmeksizin hastan›n kilosuna<br />
göre ayarlan›p subkutan olarak verilebilir. Düflük<br />
molekül a¤›rl›kl› heparinler böbrek fonksiyon bozuklu-<br />
¤u olanlarda vücutta birikebilir.<br />
NSTM‹'da düflük molekül a¤›rl›kl› heparine (DMAH)<br />
karfl› anfraksiyone heparin (AH)<br />
DMAH (enoxaparin), NSTEMI/AAP hastalar›nda semptomlar›n<br />
bafllang›c›ndan ilk 24-36 saatte verilirse,<br />
AH'ne k›yasla; mortaliteyi, miyokard infarktüsünü ve<br />
tekrar revaskülarizasyon gereksinimini azalt›r. 40-42<br />
DMAH minör kanama riskini artt›rmas›na ra¤men, AH<br />
ile karfl›laflt›r›ld›¤›nda, ciddi kanama insidans›n› artt›rmamaktad›r.<br />
NSTEMI/AAP hastalar›nda giriflimsel olmayan<br />
bir tedavi planland›¤›nda, ASA'e ek olarak erken<br />
DMAH (enoxaparin) tedavisi tercih edilen tedavidir.<br />
Semptomlar›n bafllang›c›ndan ilk 24-36 saatte reperfüzyon<br />
planlan›yor ise AH'i akla getirin. APTZ için<br />
optimal hedef de¤er 50-70 saniyedir. Kanama komplikasyonunu<br />
artt›rabilece¤inden, AH ve DMAH aras›nda<br />
tedavi de¤ifliminden kaç›n›n. 43<br />
STM‹'de Düflük Molekül A¤›rl›kl› Heparine karfl›<br />
Anfraksiyone Heparin<br />
DMAH ile AH'yi karfl›laflt›ran iki büyük randomize kontrollü<br />
tromboliz çal›flmas›, STEM‹ hastalar›nda semptomlar›n<br />
bafllang›c›ndan itibaren 6 saat içinde verildi-<br />
¤inde iskemik komplikasyonlar›n s›kl›¤›n›n azald›¤›n›<br />
gösterdi. 44,45 Bu durum DMAH alan 75 yafl üzeri hastalarda<br />
intrakraniyal hemoraji art›fl›na karfl›n dengelenmelidir.<br />
45 ‹nvazif bir stratejiye do¤ru ilerleyen STEM‹'li<br />
hastalara DMAH verilmesini destekleyen herhangi bir<br />
bulgu yoktur. Dolay›s›yla DMAH, belirgin renal disfonksiyonu<br />
olmayan ve fibrinolitik tedavi alan 75 yafl<br />
alt› hastalarda, AH'ye alternatif bir ek tedavi olarak kabul<br />
edilebilir. AH fibrinolitik tedaviye destek olarak<br />
yafll› hastalarda ve revaskülarizasyon planlanan her<br />
STEM‹ hastas›nda önerilmektedir. APTZ’nin optimal<br />
hedef de¤eri 50-70 saniyedir. Heparin kullan›m› (tercihen<br />
DMAH) k›smen kullan›lan fibrinolitik ilaca ba¤l›d›r.<br />
Bir kaç saat sonras›nda tekrar hiperkoagülabilite ortam›<br />
olufltu¤undan dolay›, heparin özellikle k›sa etkili ilaçlardan<br />
sonra gerekmektedir, ancak streptokinaz›n fibrinolitik<br />
etkisi yaklafl›k 48 saatte sonland›¤› için streptokinazdan<br />
sonra gerekmez.<br />
Glikoprotein IIb/IIIa inhibitörleri<br />
Trombosit agregasyonunda glikoprotein (Gp) IIb/IIIa<br />
reseptörleri son ortak yoldur. Sentetik maddeler olan<br />
eptifibatide ve tirofiban bu reseptörü geri dönüflümlü<br />
olarak aktive ederken, reseptör antikoru abciximab reseptörü<br />
geri dönüflümsüz bloke eder.<br />
NSTEM‹/anstabil anjina'da Gp IIb/IIIa<br />
inhibitörleri<br />
Mekanik reperfüzyonun uyguland›¤› yüksek risk grubundaki<br />
AAP/NSTEM‹ hastalar›nda ASA ve heparini<br />
içeren standart tedaviye GpIIb/IIIa reseptör blokerleri<br />
eklendi¤inde, ölüm ve tekrarlayan iskemi insidas› azalm›flt›r.<br />
46 Yüksek risk tan›m› devam eden gö¤üs a¤r›s›,<br />
hemodinami veya ritm bozuklu¤u, diyabet, akut veya<br />
dinamik EKG de¤ifliklikleri ve kardiyak troponinde herhangi<br />
bir yükselmeyi kapsamaktad›r. Tirofiban veya eptifibatide<br />
mekanik perfüzyon uygulanmayan<br />
AAP/NSTEM‹ hastalar›nda ölüm veya rekürran iskemiyi<br />
azaltmada baflar›s›z olmufllard›r, ancak daha sonraki<br />
bir meta analizde 30 günlük mortalite bir azalma göstermifltir.<br />
AA/NSTEM‹'li hastalarda, mekanik giriflim olmadan<br />
standart tedaviye ek olarak verilen abciximab<br />
daha kötü bir prognoza do¤ru e¤ilim ile sonuçlanm›flt›r.<br />
47 Dolay›s›yla, yüksek risk grubundaki hastalarda revaskülarizasyon<br />
tedavisi planlan›yor ise standart tedaviye<br />
ek GpIIb/IIIa inhibitörlerini verin. Revaskülarizasyon<br />
tedavisi planlanm›yorsa, trofiban veya eptifibatide<br />
yüksek riskli NSTEM‹/AAP hastalar›na ASA ve DMAH<br />
ile beraber verilebilir. PKG planlanmam›flsa abciximab<br />
vermeyin.<br />
STEM‹'da Gp IIb/IIIa inhibitörleri<br />
STEMI hastalar›nda düflük doz fibrinolitik tedavi ile birlikte<br />
GpIIb/IIIa reseptör blokerlerin kullan›m› mortaliteyi<br />
azaltmaz, ancak 75 yafl üzeri hastalarda kanama riskini<br />
artt›r›r. 44,48 Abciximab primer PKG planlanan STE-<br />
M‹ hastalar›nda mortaliteyi azalt›rken giriflimsel tedavi<br />
uygulanmayacak hastalarda olumlu bir etkisi yoktur. 46<br />
Hastane öncesi abciximab kullan›m› giriflimsel tedavi<br />
uygulanacak hastalarda infarktüsten sorumlu arterin<br />
aç›k kalmas› oran›n› artt›rabilmektedir. 49 Tirofiban›n<br />
standart tedaviye ek olarak hastane öncesi veya acil<br />
serviste verilmesi bir yarar sa¤lamamaktad›r. 50 Abciximab<br />
fibrinolitik tedavi olmaks›z›n PKG uygulanan hastalarda<br />
k›sa dönem mortalite ve k›sa dönem reinfarktüs<br />
oran›n› azaltmada yararl› olabilir. Abciximab'›n STEM‹'li<br />
hastalarda fibrinolitik tedavi ile kombine edilmesi önerilmemektedir.<br />
Klopidogrel<br />
Klopidogrel trombosit ADP reseptörlerini geri dönüflümsüz<br />
olarak inhibe eder, ASA ile oluflan trombosit<br />
agregasyonun azalmas›n› daha da ileri götürür. ASA ile
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S93<br />
karfl›laflt›r›ld›¤›nda, klopidogrel ile kanama riskinde art›fl<br />
yoktur. 51 Yüksek risk grubundaki AKS hastalar›nda<br />
ilk 4 saatte heparin ve ASA'ya ek olarak verildi¤inde<br />
daha iyi bir sonuç elde edilmektedir. 52,53 Klopidogrel<br />
elektif PKG'den en az 6 saat önce verildi¤inde de 28<br />
günlük istenmeyen iskemik olaylar› belirgin bir flekilde<br />
azaltmaktad›r. 54 Son dönemdeki bir çal›flmada fibrinolitik,<br />
ASA ve heparin ile tedavi edilen 75 yafla kadar<br />
olan STEM‹'li hastalara klopidogrel (300 mg yükleme<br />
dozu, akabinde 8 güne kadar hastanede kal›nan süre<br />
içinde günlük 75 mg) verildi¤inde anjiyografide infarkta<br />
sebep olan arterin oklüzyonu (TIMI ak›m derecesi 0<br />
veya 1) veya anjiyografi öncesi ölüm veya rekürren miyokardiyal<br />
enfarktüs oluflmas›nda belirgin azalma ortaya<br />
koymufltur. 55<br />
T›bbi veya PKG yaklafl›m planland›¤›nda iskemi ile<br />
uyumlu serum kardiyak belirleyicilerinde bir art›fl<br />
ve/veya yeni EKG de¤ifliklikleri varsa standart tedavi<br />
olmas›n›n yan›nda, AKS'li hastalara 300 mg klopidogrel<br />
yükleme dozu verin. Fibrinolitik tedavi, ASA ve heparin<br />
alan 75 yafla kadar olan STEM‹ hastalar›na klopidogrel<br />
verin. AKS'ndan flüphelenilen, ASA'e karfl› gerçek<br />
allerjisi veya gastrointestinal intolerans› olan hastalara<br />
ASA yerine klopidogrel, 300 mg, verilebilir.<br />
Primer ve sekonder korunma<br />
giriflimleri<br />
Son olarak, AKS tan›s› ile hastaneye ilk yat›flta korunma<br />
giriflimlerini bafllat›n. Kontrendikasyonu veya intolerans<br />
olmad›kça en k›sa zamanda bir beta-bloker verin.<br />
Kontrendikasyon veya intolerans söz konusu de¤ilse<br />
tüm hastalar› statin (HRG co-enzim A redüktaz inhibitörü)<br />
ile tedavi edin. STEM‹'li tüm hastalarda, sol ventrikül<br />
sistolik bozuklu¤u olan STEM‹'li tüm hastalara bir<br />
ACE inhibitörü bafllay›n ve kontrendikasyon veya tolerans<br />
sorunu olmad›kça STEM‹'li tüm di¤er hastalarda<br />
da kullanmay› düflünün. ACE inhibitörlerini tolere edemeyen<br />
sol ventrikül sistolik bozuklu¤u olan hastalarda<br />
ACE blokeri yerine bir anjiyotensin reseptör blokeri kullan›labilir.<br />
Beta-blokerler<br />
Esas olarak, reperfüzyon öncesi dönemde yap›lan bir<br />
çok çal›flma, erken beta-bloker tedavisi alan hastalarda,<br />
mortalite, reinfarktüs ve kardiyak rüptür oranlar›n›n<br />
azald›¤› kadar VF ve supraventriküler aritmi görülme<br />
s›kl›¤›n›n da azald›¤›n› göstermektedir. 56,57 Oral betabloker<br />
almayan primer PKG uygulanan hastalarda intravenöz<br />
beta-blokaj mortaliteyi ayr›ca düflürebilir. 58<br />
AKS ile gelen hemodinamisi stabil olan hastalara<br />
herhangi bir kontrendikasyon veya intolerans söz konusu<br />
de¤ilse intravenöz beta-blokeri takiben düzenli<br />
oral tedavi verimelidir. Beta blokerlere kontrendikasyon<br />
hipotansiyon, bradikardi, 2. veya 3. derece AV<br />
blok, orta-ciddi konjestif kalp yetersizli¤i ve ciddi reaktif<br />
hava yolu hastal›klar› oluflturur. Erken revaskülarizasyon<br />
tedavisi gereksiniminden ba¤›ms›z olarak bir betabloker<br />
verin.<br />
Anti-aritmikler<br />
Yukardaki tavsiye edildi¤i flekilde beta-bloker kullan›-<br />
m›n› bir yana koyarsak, AKS sonras› anti-aritmik profilaksisinin<br />
kullan›m›n› destekleyen herhangi bir bulgu<br />
yoktur. Ventriküler fibrilasyon (VF) AKS'den dolay› erken<br />
ölümlerinin ço¤undan sorumludur; VF'nin görülme<br />
s›kl›¤› semptomlar›n bafllang›c›ndan sonraki ilk saatlerde<br />
en yüksektir. 59,60 Bu anti-aritmik (lidokain, magnezyum,<br />
disopiramide, meksiletine, verapamil) tedavinin<br />
profilaktik etkisinin gösterilmesi amac›yla, neden<br />
çok say›da çal›flman›n yap›ld›¤›n› aç›klamaktad›r. Profilaktik<br />
olarak AKS hastalar›na verilen anti-aritmik ilaçlar›n<br />
(lidokain, magnezyum, disopiramid, meksiletin, verapamil)<br />
etkileri çal›fl›lm›flt›r. 61-63 Lidokain ile profilaksi<br />
VF insidans›n› azalt›r ancak mortaliteyi artt›rabilir. 58<br />
AM‹ hastalar›nda rutin olarak magnezyum tedavisi<br />
mortaliteyi iyilefltirmemektedir. 64 AKS'un ilk saatleri<br />
içinde disopiramide, meksiletine veya verapamilin aritmi<br />
profilaksisi için kullan›m› mortaliteyi azaltmamaktad›r.<br />
63 Buna karfl›n AKS hastalara verildi¤inde intravenöz<br />
beta-blokerler VF'nin görülme s›kl›¤›n› azaltm›flt›r.<br />
56,57<br />
Anjiyotensin-dönüfltürücü enzim<br />
inhibitörleri ve anjiyotensin-II reseptör<br />
blokerleri<br />
Oral anjiotensin-dönüfltürücü enzim (ACE) inhibitörleri<br />
erken reperfüzyon tedavisi olsun olmas›n akut miyokard<br />
infarktüslü hastalara verildi¤inde mortaliteyi azalt›rlar.<br />
65,66 Bu yararl› etki ön yüz miyokard infarktüsü,<br />
pulmoner konjesyonu veya sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu<br />
S94<br />
H.R. Arntz ve ark.<br />
dan sonraki ilk 24 saat içinde intravenöz ACE inhibitörleri<br />
vermeyin. ACE inhibitörlerini tolere edemeyen hastalara,<br />
anjiyotensin reseptör blokeri (ARB) verin.<br />
Statinler<br />
Statinler, AKS'lar›n bafllang›c›ndan sonraki birkaç gün<br />
içinde verilse dahi istenmeyen major kardiyovasküler<br />
olaylar›n insidans›n› azalt›r. Statin tedavisine AKS’lar›n<br />
semptomlar›n›n bafllang›c›ndan 24 saat içerisinde bafllay›n.<br />
Hasta halihaz›rda statin tedavisi al›yorsa, ilac›<br />
kesmeyin. 68<br />
Kaynaklar<br />
1. Tunstall-Pedoe H, Vanuzzo D, Hobbs M, et al. Estimation of contribution<br />
of changes in coronary care to improving survival,<br />
event rates, and coronary heart disease mortality across the<br />
WHO MONICA Project populations. Lancet 2000; 355:688-700.<br />
2. Lowel H, Meisinger C, Heier M, et al. [Sex specific trends of sudden<br />
cardiac death and acute myocardial infarction: results of the<br />
population-based KORA/MONICAAugsburg register 1985 to<br />
1998]. Dtsch Med Wochenschr 2002; 127:2311-6.<br />
3. European Society Cardiology. Myocardial infarction redefined--a<br />
consensus document of The Joint European Society of Cardiology/American<br />
College of Cardiology Committee for the redefinition<br />
of myocardial infarction. J Am Coll Cardiol 2000; 36:959-<br />
69.<br />
4. Van de Werf F, Ardissino D, Betriu A, et al. Management of acute<br />
myocardial infarction in patients presenting with ST-segment<br />
elevation. The Task Force on the Management of Acute Myocardial<br />
Infarction of the European Society of Cardiology. Eur Heart J<br />
2003; 24:28-66.<br />
5. Antman EM, Anbe DT, Armstrong PW, et al. ACC/AHA guidelines<br />
for the management of patients with ST-elevation myocardial<br />
infarction--executive summary: a report of the American<br />
College of Cardiology/American Heart Association Task Force<br />
on Practice Guidelines (Writing Committee to Revise the 1999<br />
Guidelines for the Management of Patients With Acute Myocardial<br />
Infarction). Circulation 2004; 110:588-636.<br />
6. Douglas PS, Ginsburg GS. The evaluation of chest pain in women.<br />
N Engl J Med 1996; 334:1311-5.<br />
7. Solomon CG, Lee TH, Cook EF, et al. Comparison of clinical presentation<br />
of acute myocardial infarction in patients older than 65<br />
years of age to younger patients: the Multicenter Chest Pain<br />
Study experience. Am J Cardiol 1989; 63:772-6.<br />
8. Kereiakes DJ, Gibler WB, Martin LH, Pieper KS, Anderson LC.<br />
Relative importance of emergency medical system transport and<br />
the prehospital electrocardiogram on reducing hospital time delay<br />
to therapy for acute myocardial infarction: a preliminary report<br />
from the Cincinnati Heart Project. Am Heart J 1992; 123(pt<br />
1):835-40.<br />
9. Canto JG, Rogers WJ, Bowlby LJ, French WJ, Pearce DJ, Weaver<br />
WD. The prehospital electrocardiogram in acute myocardial infarction:<br />
is its full potential being realized? National Registry of<br />
Myocardial Infarction 2 Investigators. J Am Coll Cardiol 1997;<br />
29:498-505.<br />
10. Aufderheide TP, Hendley GE, Thakur RK, et al. The diagnostic<br />
impact of prehospital 12-lead electrocardiography. Ann Emerg<br />
Med 1990; 19:1280-7.15<br />
11. Foster DB, Dufendach JH, Barkdoll CM, Mitchell BK. Prehospital<br />
recognition of AMI using independent nurse/paramedic 12-lead<br />
ECG evaluation: impact on in-hospital times to thrombolysis in a<br />
rural community hospital. Am J Emerg Med 1994; 12:25-31.<br />
12. Millar-Craig MW, Joy AV, Adamowicz M, Furber R, Thomas B.<br />
Reduction in treatment delay by paramedic ECG diagnosis of<br />
myocardial infarction with direct CCU admission. Heart 1997;<br />
78:456-61.<br />
13. Brinfield K. Identification of ST elevation AMI on prehospital 12<br />
lead ECG; Accuracy of unaided paramedic interpretation. J<br />
Emerg Med 1998; 16:22S.<br />
14. Antman EM, Tanasijevic MJ, Thompson B, et al. Cardiac-specific<br />
troponin I levels to predict the risk of mortality in patients with<br />
acute coronary syndromes. N Engl J Med 1996; 335:1342-9.<br />
15. Schuchert A, Hamm C, Scholz J, Klimmeck S, Goldmann B, Meinertz<br />
T. Prehospital testing for troponin T in patients with suspected<br />
acute myocardial infarction. Am Heart J 1999; 138:45-8.<br />
16. Rawles JM, Kenmure AC. Controlled trial of oxygen in uncomplicated<br />
myocardial infarction. BMJ 1976; 1:1121-3.<br />
17. Randomised trial of intravenous streptokinase, oral aspirin, both,<br />
or neither among 17,187 cases of suspected acute myocardial<br />
infarction: ISIS-2. ISIS-2 (Second International Study of Infarct<br />
Survival) Collaborative Group. Lancet 1988; 2:349-60.<br />
18. Gurfinkel EP, Manos EJ, Mejail RI, et al. Low molecular weight<br />
heparin versus regular heparin or aspirin in the treatment of unstable<br />
angina and silent ischemia. J Am Coll Cardiol 1995;<br />
26:313-8.<br />
19. Freimark D, Matetzky S, Leor J, et al. Timing of aspirin administration<br />
as a determinant of survival of patients with acute myocardial<br />
infarction treated with thrombolysis. Am J Cardiol 2002;<br />
89:381-5.<br />
20. Husted SE, Kristensen SD, Vissinger H, Morn B, Schmidt EB, Nielsen<br />
HK. Intravenous acetylsalicylic acid--dose-related effects<br />
on platelet function and fibrinolysis in healthy males. Thromb<br />
Haemost 1992; 68:226-9.<br />
21. Indications for fibrinolytic therapy in suspected acute myocardial<br />
infarction: collaborative overview of early mortality and major<br />
morbidity results from all randomised trials of more than 1000<br />
patients. Fibrinolytic Therapy Trialists' (FTT) Collaborative Group.<br />
Lancet 1994; 343:311-22.<br />
22. Effectiveness of intravenous thrombolytic treatment in acute<br />
myocardial infarction. Gruppo Italiano per lo Studio della Streptochinasi<br />
nell'Infarto Miocardico (GISSI). Lancet 1986; 1:397-<br />
402.<br />
23. The GUSTO investigators. An international randomized trial<br />
comparing four thrombolytic strategies for acute myocardial infarction.<br />
N Engl J Med 1993; 329:673-82.<br />
24. Boersma E, Maas AC, Deckers JW, Simoons ML. Early thrombolytic<br />
treatment in acute myocardial infarction: reappraisal of<br />
the golden hour. Lancet 1996; 348:771-5.16<br />
25. De Luca G, van't Hof AW, de Boer MJ, et al. Time-to-treatment<br />
significantly affects the extent of ST-segment resolution and<br />
myocardial blush in patients with acute myocardial infarction<br />
treated by primary angioplasty. Eur Heart J 2004; 25:1009-13.<br />
26. Morrison LJ, Verbeek PR, McDonald AC, Sawadsky BV, Cook DJ.<br />
Mortality and prehospital thrombolysis for acute myocardial infarction:<br />
A meta-analysis. JAMA 2000; 283:2686-92.<br />
27. Welsh RC, Goldstein P, Adgey J, et al. Variations in pre-hospital<br />
fibrinolysis process of care: insights from the Assessment of the<br />
Safety and Efficacy of a New Thrombolytic 3 Plus international<br />
acute myocardial infarction pre-hospital care survey. Eur J Emerg<br />
Med 2004; 11:134-40.<br />
28. Weaver W, Cerqueira M, Hallstrom A, et al. Prehospital-initiated<br />
vs hospital-initiated thrombolytic therapy: the Myocardial Infacrtion<br />
Triage and Intervention Trial (MITI). JAMA 1993; 270:1203-<br />
10.<br />
29. European Myocardial Infarction Project Group (EMIP). Prehospital<br />
thrombolytic therapy in patients with suspected acute myocardial<br />
infarction. The European Myocardial Infarction Project<br />
Group. N Engl J Med 1993; 329:383-9.<br />
30. White HD. Debate: Should the elderly receive thrombolytic therapy,<br />
or primary angioplasty? Current Controlled Trials in Cardiovascular<br />
Medicine 2000; 1:150-4.<br />
31. Weaver WD, Simes RJ, Betriu A, et al. Comparison of primary<br />
coronary angioplasty and intravenous thrombolytic therapy for
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S95<br />
acute myocardial infarction: a quantitative review. JAMA 1997;<br />
278:2093-8.<br />
32. Keeley EC, Boura JA, Grines CL. Primary angioplasty versus intravenous<br />
thrombolytic therapy for acute myocardial infarction:<br />
a quantitative review of 23 randomised trials. Lancet 2003;<br />
361:13-20.<br />
33. Widimsky P, Budesinsky T, Vorac D, et al. Long distance transport<br />
for primary angioplasty vs immediate thrombolysis in acute<br />
myocardial infarction. Final results of the randomized national<br />
multicentre trial--PRAGUE-2. Eur Heart J 2003; 24:94-104.<br />
34. Steg PG, Bonnefoy E, Chabaud S, et al. Impact of time to treatment<br />
on mortality after prehospital fibrinolysis or primary angioplasty:<br />
data from the CAPTIM randomized clinical trial. Circulation<br />
2003; 108:2851-6.<br />
35. Dalby M, Bouzamondo A, Lechat P, Montalescot G. Transfer for<br />
primary angioplasty versus immediate thrombolysis in acute<br />
myocardial infarction: a meta-analysis. Circulation 2003;<br />
108:1809-14.<br />
36. Scheller B, Hennen B, Hammer B, et al. Beneficial effects of immediate<br />
stenting after thrombolysis in acute myocardial infarction.<br />
J Am Coll Cardiol 2003; 42:634-41.<br />
37. Fernandez-Aviles F, Alonso JJ, Castro-Beiras A, et al. Routine invasive<br />
strategy within 24 hours of thrombolysis versus ischaemia-guided<br />
conservative approach for acute myocardial infarction<br />
with ST-segment elevation (GRACIA-1): a randomised controlled<br />
trial. Lancet 2004; 364:1045-53.17<br />
38. Hochman JS, Sleeper LA, Webb JG, et al. Early revascularization<br />
in acute myocardial infarction complicated by cardiogenic<br />
shock. SHOCK Investigators. Should We Emergently Revascularize<br />
Occluded Coronaries for Cardiogenic Shock. N Engl J Med<br />
1999; 341:625-34.<br />
39. Hochman JS, Sleeper LA, White HD, et al. One-year survival following<br />
early revascularization for cardiogenic shock. JAMA<br />
2001; 285:190-2.<br />
40. Antman EM, McCabe CH, Gurfinkel EP, et al. Enoxaparin prevents<br />
death and cardiac ischemic events in unstable angina/non-Q-wave<br />
myocardial infarction. Results of the thrombolysis<br />
in myocardial infarction (TIMI) 11B trial. Circulation 1999;<br />
100:1593-601.<br />
41. Cohen M, Demers C, Gurfinkel EP, et al. A comparison of lowmolecular-weight<br />
heparin with unfractionated heparin for unstable<br />
coronary artery disease. Efficacy and Safety of Subcutaneous<br />
Enoxaparin in Non-Q-Wave Coronary Events Study Group. N<br />
Engl J Med 1997; 337:447-52.<br />
42. Petersen JL, Mahaffey KW, Hasselblad V, et al. Efficacy and bleeding<br />
complications among patients randomized to enoxaparin<br />
or unfractionated heparin for antithrombin therapy in non-ST-<br />
Segment elevation acute coronary syndromes: a systematic<br />
overview. JAMA 2004; 292:89-96.<br />
43. Ferguson JJ, Califf RM, Antman EM, et al. Enoxaparin vs unfractionated<br />
heparin in high-risk patients with non-ST-segment elevation<br />
acute coronary syndromes managed with an intended<br />
early invasive strategy: primary results of the SYNERGY randomized<br />
trial. JAMA 2004; 292:45-54.<br />
44. Van de Werf FJ, Armstrong PW, Granger C, Wallentin L. Efficacy<br />
and safety of tenecteplase in combination with enoxaparin, abciximab,<br />
or unfractionated heparin: The ASSENT-3 randomised<br />
trial in acute myocardial infarction. Lancet 2001; 358:605-13.<br />
45. Wallentin L, Goldstein P, Armstrong PW, et al. Efficacy and safety<br />
of tenecteplase in combination with the low-molecular-weight<br />
heparin enoxaparin or unfractionated heparin in the prehospital<br />
setting: the Assessment of the Safety and Efficacy of a New<br />
Thrombolytic Regimen (ASSENT)-3 PLUS randomized trial in<br />
acute myocardial infarction. Circulation 2003; 108:135-42.<br />
46. Boersma E, Harrington RA, Moliterno DJ, et al. Platelet glycoprotein<br />
IIb/IIIa inhibitors in acute coronary syndromes: a metaanalysis<br />
of all major randomised clinical trials. [erratum appears<br />
in Lancet 2002 Jun 15;359(9323):2120]. Lancet 2002; 359:189-<br />
98.<br />
47. Simoons ML. Effect of glycoprotein IIb/IIIa receptor blocker abciximab<br />
on outcome in patients with acute coronary syndromes<br />
without early coronary revascularisation: the GUSTO IV-ACS randomised<br />
trial. Lancet 2001; 357:1915-24.<br />
48. Topol EJ. Reperfusion therapy for acute myocardial infarction<br />
with fibrinolytic therapy or combination reduced fibrinolytic therapy<br />
and platelet glycoprotein IIb/IIIa inhibition: the GUSTO V<br />
randomised trial. Lancet 2001; 357:1905-14.18<br />
49. Montalescot G, Borentain M, Payot L, Collet JP, Thomas D. Early<br />
vs late administration of glycoprotein IIb/IIIa inhibitors in primary<br />
percutaneous coronary intervention of acute ST-segment<br />
elevation myocardial infarction: a meta-analysis. JAMA 2004;<br />
292:362-6.<br />
50. van't Hof AW, Ernst N, de Boer MJ, et al. Facilitation of primary<br />
coronary angioplasty by early start of a glycoprotein 2b/3a inhibitor:<br />
results of the ongoing tirofiban in myocardial infarction<br />
evaluation (On-TIME) trial. Eur Heart J 2004; 25:837-46.<br />
51. A randomised, blinded, trial of clopidogrel versus aspirin in patients<br />
at risk of ischaemic events (CAPRIE). CAPRIE Steering<br />
Committee. Lancet 1996; 348:1329-39.<br />
52. Yusuf S, Zhao F, Mehta SR, Chrolavicius S, Tognoni G, Fox KK.<br />
Effects of clopidogrel in addition to aspirin in patients with acute<br />
coronary syndromes without ST-segment elevation. N Engl J<br />
Med 2001; 345:494-502.<br />
53. Mehta SR, Yusuf S, Peters RJ, et al. Effects of pretreatment with<br />
clopidogrel and aspirin followed by long-term therapy in patients<br />
undergoing percutaneous coronary intervention: the PCI-<br />
CURE study. Lancet 2001; 358:527-33.<br />
54. Steinhubl SR, Berger PB, Mann JT, 3rd, et al. Early and sustained<br />
dual oral antiplatelet therapy following percutaneous coronary<br />
intervention: a randomized controlled trial. JAMA 2002;<br />
288:2411-20.<br />
55. Sabatine MS, Cannon CP, Gibson CM, et al. Addition of clopidogrel<br />
to aspirin and fibrinolytic therapy for myocardial infarction<br />
with ST-segment elevation. N Engl J Med 2005; 352:1179-<br />
89.<br />
56. The MIAMI Trial Research Group. Metoprolol in acute myocardial<br />
infarction (MIAMI): a randomised placebo- controlled international<br />
trial. Eur Heart J 1985; 6:199-226.<br />
57. Randomised trial of intravenous atenolol among 16 027 cases of<br />
suspected acute myocardial infarction: ISIS-1. First International<br />
Study of Infarct Survival Collaborative Group. Lancet 1986; 2:57-<br />
66.<br />
58. Halkin A, Grines CL, Cox DA, et al. Impact of intravenous betablockade<br />
before primary angioplasty on survival in patients undergoing<br />
mechanical reperfusion therapy for acute myocardial<br />
infarction. J Am Coll Cardiol 2004; 43:1780-7.<br />
59. Campbell RW, Murray A, Julian DG. Ventricular arrhythmias in<br />
first 12 hours of acute myocardial infarction: natural history<br />
study. Br Heart J 1981; 46:351-7.<br />
60. O'Doherty M, Tayler DI, Quinn E, Vincent R, Chamberlain DA. Five<br />
hundred patients with myocardial infarction monitored within<br />
one hour of symptoms. BMJ 1983; 286:1405-8.<br />
61. Teo KK, Yusuf S, Furberg CD. Effects of prophylactic antiarrhythmic<br />
drug therapy in acute myocardial infarction. An overview<br />
of results from randomized controlled trials. JAMA 1993;<br />
270:1589-95.19<br />
62. Sadowski ZP, Alexander JH, Skrabucha B, et al. Multicenter randomized<br />
trial and a systematic overview of lidocaine in acute<br />
myocardial infarction. Am Heart J 1999; 137:792-8.<br />
63. McAlister FA, Teo KK. Antiarrhythmic therapies for the prevention<br />
of sudden cardiac death. Drugs 1997; 54:235-52.<br />
64. ISIS-4: a randomised factorial trial assessing early oral captopril,<br />
oral mononitrate, and intravenous magnesium sulphate in<br />
58,050 patients with suspected acute myocardial infarction.<br />
ISIS-4 (Fourth International Study of Infarct Survival) Collaborative<br />
Group. Lancet 1995; 345:669-85.<br />
65. Teo KK, Yusuf S, Pfeffer M, et al. Effects of long-term treatment<br />
with angiotensinconverting-enzyme inhibitors in the presence<br />
or absence of aspirin: a systematic review. Lancet 2002;<br />
360:1037-43.
S96<br />
H.R. Arntz ve ark.<br />
66. ACE Inhibitor MI Collaborative Group. Indications for ACE inhibitors<br />
in the early treatment of acute myocardial infarction:<br />
systematic overview of individual data from 100,000 patients in<br />
randomized trials. ACE Inhibitor Myocardial Infarction Collaborative<br />
Group. Circulation 1998; 97:2202-12.<br />
67. Swedberg K, Held P, Kjekshus J, Rasmussen K, Ryden L, Wedel<br />
H. Effects of the early administration of enalapril on mortality in<br />
patients with acute myocardial infarction. Results of the Cooperative<br />
New Scandinavian Enalapril Survival Study II (CONSEN-<br />
SUS II). N Engl J Med 1992; 327:678-84.<br />
68. Heeschen C, Hamm CW, Laufs U, Snapinn S, Bohm M, White<br />
HD. Withdrawal of statins increases event rates in patients with<br />
acute coronary syndromes. Circulation 2002; 105:1446-52.
Resuscitation (2005) 67S1, S97-S132<br />
RESUSCITATION<br />
www.elsevier.com/locate/resuscitation<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi<br />
2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
Bölüm 6. Pediyatrik yaflam deste¤i<br />
Dominique Biarent, Robert Bingham, Sam Richmond, Ian Maconachie,<br />
Jonathan Wyllie, Sheila Simpson, Antonio Rodriguez Nunez, David Zideman<br />
Girifl<br />
Yöntem<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi [“European Resuscitation<br />
Council” (ERC)], 1994, 1998 ve 2000 y›llar›nda pediyatrik<br />
yaflam deste¤i [“Paediatric Life Support” (PLS)]<br />
için k›lavuzlar yay›mlanm›flt›r. 1-4 Bunlar›n sonuncusu,<br />
A¤ustos 2000'de “Guidelines 2000 for Cardiopulmonary<br />
Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care”in<br />
yay›nlanmas›yla sonuçlanan, resüsitasyon bilimi<br />
konusunda bir seri kan›ta dayal› de¤erlendirmeleri içeren<br />
“American Heart Association” ve “International Liaison<br />
Committee on Resuscitation (ILCOR) iflbirli¤i taraf›ndan<br />
yay›nlanan “International Consensus on Science”›<br />
temel alm›flt›r. 5,6 Bu süreç 2004/2005'te de tekrarlanm›fl<br />
ve sonucunda; Resuscitation, Circulation ve<br />
Pediatrics dergilerinde Kas›m 2005'de efl zamanl› olarak<br />
“Consensus on Science and Treatment Recommendations”<br />
yay›nlanm›flt›r. 7,8 ERC'nin PLS çal›flma grubu<br />
bu belgeyi ve destekleyen bilimsel yay›nlar› dikkate alm›fl<br />
ve ERC-PLS rehberinde de¤ifliklikler önermifltir. Bu<br />
de¤ifliklikler afla¤›daki yaz›da sunulmaktad›r.<br />
K›lavuzlardaki De¤ifliklikler<br />
K›lavuzda yeniliklere yaklafl›mda, yeni güvenilir bilimsel<br />
kan›tlara dayanarak, e¤itim ve ak›lda kal›c›l›¤› sa¤lamak<br />
amac›yla, bilgiler mümkün oldu¤u kadar basitlefltirilerek<br />
de¤ifliklikler yap›lm›flt›r. Daha önceden oldu¤u<br />
gibi, özellikle pediyatrik resüsitasyon konusunda<br />
yeterli kan›tlar›n olmay›fl› ve baz› karar ve sonuçlar›n<br />
hayvan çal›flmalar› ve eriflkin verilerinin yorumlanmas›yla<br />
elde edilmifl olmas› halen devam etmektedir.<br />
Kurtar›c›lar›n, zarar verme korkusu ile, çok say›da<br />
çocu¤u resüsite etmedi¤i bilgisine dayan›larak, bu son<br />
rehberin basitlefltirilmesine odaklan›lm›flt›r. Bu korku,<br />
çocuklar ile ilgili resüsitasyon rehberinin farkl› oldu¤u<br />
bilgisinden kaynaklanmaktad›r. Sonuç olarak çal›flman›n<br />
esas bölümü, tüm eriflkin ve çocuklarda ayn› rehberin<br />
uygulanabilirli¤i üzerinde olmufltur. Olay yerinde<br />
çevrede bulunanlar taraf›ndan yap›lan resüsitasyon, sonucu<br />
belirgin olarak iyilefltirir 9,10 ve en az›ndan gö¤üs<br />
kompresyonlar› veya tek bafl›na ekspiryum havas›yla<br />
ventilasyon uygulanmas›n›n bile, hiçbir fley yapmamaktan<br />
daha iyi sonuçlara götürdü¤ü, pediyatrik hayvan<br />
modelleri ile kan›tlanm›flt›r. 11 Bunun sonucunda<br />
çocuklara özgün algoritmay› izlemese bile çevredeki<br />
kurtar›c›n›n hiçbir fley yapmamak yerine resüsitasyona<br />
bafllama konusunda cesaretlendirilmesi elde edilen sonuçlar›<br />
iyilefltirilebilir. Fakat genellikle kardiyak orijinli<br />
eriflkin arresti ile çocuklarda daha s›k görülen asfiksiye<br />
ba¤l› arrest aras›nda belirgin farkl›l›klar vard›r. 12 Dolay›s›yla<br />
görevi pediyatrik acil durumlarda yan›t vermek<br />
olan, ayn› zamanda ileri e¤itim almas› gereken kifliler<br />
(genellikle profesyonel sa¤l›k çal›flanlar›) için farkl› bir<br />
pediyatrik algoritma gerekmektedir.<br />
Kompresyon: ventilasyon oranlar›<br />
ILCOR tedavi önerileri, kompresyon: ventilasyon oran›n›,<br />
bir veya daha fazla kurtar›c› olmas›na dayand›rmaktayd›.<br />
ILCOR genellikle tek kifli ile resüsitasyon uygulama<br />
tekni¤ini ö¤renen ve sa¤l›k personeli olmayan<br />
0300-9572/fi - see front matter ® 2005 European Resuscitation Council. All Rights Reserved. Published by Elsevier Ireland Ltd.<br />
doi:10.1016/j.resuscitation.2005.10.010
S98<br />
D. Blarent ve ark.<br />
kurtar›c›lar için 30 kompresyona 2 ventilasyon oran›n›n<br />
ö¤retilmesini önermektedir. Bu oran eriflkin k›lavuzu ile<br />
ayn› olup, temel yaflam deste¤i tekni¤i ö¤retilmifl herhangi<br />
bir kiflinin, minimal ek bilgi ile çocuklarda resüsitasyon<br />
uygulayabilmesine olanak sa¤lar. Bu alanda sorumlulu¤u<br />
olan kifliler iki veya daha çok kurtar›c›n›n bulundu¤u<br />
durumlarda, hayvan ve manken çal›flmalar› ile<br />
gösterildi¤i gibi, farkl› oran (15:2) ö¤renmelidir. 13-17<br />
Normalde sa¤l›k profesyonelleri olan bu grup özellikle<br />
çocuklarda resüsitasyona yönelik daha ileri e¤itim alabilecek<br />
pozisyonda olmal›d›rlar. Çocuklarda herhangi<br />
bir oran›n daha üstün oldu¤unu destekleyecek bir veri<br />
olmasa da, 5:1 ve 15:2 aras›ndaki oranlar manken,<br />
hayvan ve matematik modellerinde çal›fl›lm›fl ve 5:1<br />
oran›n›n yeterli say›da kompresyon sa¤lamad›¤›n› gösteren<br />
daha çok say›da kan›t bulunmufltur. 14,18 Sekiz<br />
yafl›n alt› veya üzerindeki çocuklar için farkl› iki oran uygulanmas›n›n<br />
kesinlikle hakl›, savunulur bir taraf› yoktur.<br />
Bu nedenle birden fazla say›da sorumlu kurtar›c›<br />
için 15:2 gibi tek bir oran›n uygulanmas› mant›kl› bir<br />
basitlefltirme olacakt›r.<br />
Sa¤l›k personeli d›fl›ndaki kurtar›c›lara, iki kifli olduklar›nda<br />
farkl› oranlar kullanmalar›n›n ö¤retilmesi,<br />
basitlefltirme ile sa¤lanacak kazançlar› ters yönde etkileyecektir.<br />
Fakat sorumlu kurtar›c›lar, yaln›z olduklar›nda,<br />
ventilasyon ve kompresyon geçifllerindeki güçlük<br />
nedeniyle yeterli say›da kompresyona ulaflam›yorlarsa,<br />
30:2 oran›n› kullanabilirler.<br />
Yafl tan›mlamalar›<br />
Tüm yafl gruplar›ndaki çocuklara tek bir kompresyonventilasyon<br />
oran› uygulamas›n›n benimsenmesi ile birlikte<br />
otomatik eksternal defibrilatörlerin (OED) kullan›-<br />
m›nda alt yafl limitindeki önerilerin de¤iflmesi, daha<br />
önceki rehberde 8 yafl üstü ve alt› fleklindeki ayr›m› gereksiz<br />
hale getirmektedir. Eriflkin ve çocuk resüsitasyonu<br />
aras›ndaki ay›r›m temelde etiyolojideki farkl›l›¤a dayanmaktad›r;<br />
eriflkinlerde primer kardiyak arrest daha<br />
yayg›n iken, çocuklarda genellikle sekonder kardiyak<br />
arrest görülür. Fizyolojik olarak çocukluk döneminin<br />
sonu olan puberteye geçifl, pediyatrik k›lavuzun kullan›lmas›<br />
için üst yafl s›n›r›d›r. Böyle bir tan›mlama y›l olarak<br />
yafl s›n›r›n›n verilmesine göre daha avantajl›d›r,<br />
çünkü resüsitasyona bafllan›rken kazazedenin yafl› bilinmeyebilir.<br />
fiüphesiz puberte bafllang›c›n› kan›tlamak<br />
gereksiz ve uygunsuzdur. Kurtar›c› kazazedenin çocuk<br />
oldu¤una inan›yorsa pediyatrik k›lavuzu uygulamal›d›r.<br />
Yanl›fl de¤erlendirme yap›lm›fl ve kazazedenin genç oldu¤u<br />
düflünülüyorsa, etiyoloji konusundaki çal›flmalar<br />
genç eriflkinlik dönemindeki arrestte pediyatrik seyrin<br />
devam etti¤ini gösterdi¤inden önemli bir zarara yol açmayacakt›r.<br />
19 ‹nfant, 1 yafl›n alt›ndaki bebek, çocuk ise<br />
1 yafl ile puberte aras›ndaki çocuktur. ‹nfant ile büyük<br />
çocuk aras›ndaki ayr›m›n yap›lmas› bu iki grup aras›nda<br />
önemli farkl›l›klar olmas› nedeniyle gereklidir.<br />
Gö¤üs kompresyonu tekni¤i<br />
Yafl tan›mlar› ile ilgili de¤ifliklikler, gö¤üs kompresyonu<br />
uygulama önerilerinin de basitlefltirilmesine olanak sa¤lar.<br />
‹nfantlarda kompresyon yeri için daha önceki öneriler<br />
üst abdomene kompresyon ile sonuçlanabilece¤inden,<br />
flimdi infantlarda kompresyon yeri büyük çocuklardaki<br />
gibi önerilmektedir. 20 ‹nfant kompresyon tekni¤i<br />
ayn› kalm›flt›r: tek kurtar›c› ile iki parmak kompresyonu<br />
ve 2 veya daha fazla kurtar›c› ile 2 baflparmak ve gövdeyi<br />
sarma tekni¤idir, 21-25 fakat daha büyük çocuklarda<br />
tek veya iki el tekni¤i aras›nda bir ay›r›m yap›lmam›flt›r.<br />
26 En az ara vererek yeterli derinlikte kompresyon<br />
sa¤lamak için tek veya iki el tekni¤inin kullan›m› kurtar›c›n›n<br />
tercihine b›rak›lm›flt›r.<br />
Otomatik eksternal defibrilatörler<br />
2000 y›l›nda uluslararas› k›lavuzun yay›nlanmas›ndan<br />
günümüze kadar bildirilen olgu sunumlar›nda 8 yafl alt›<br />
çocuklarda OED kullan›m›n›n güvenli ve baflar›l› oldu¤u<br />
bildirilmifltir. 27,28 Ayr›ca son çal›flmalar OED'nin<br />
çocuklardaki aritmileri do¤ru olarak tan›yabildi¤ini,<br />
özellikle uygun olmayan flok önerilerinin son derece<br />
nadir oldu¤unu göstermifltir. 29,30 Bu nedenle, OED<br />
kullan›m önerileri tekrar gözden geçirilerek 1 yafl üzerindeki<br />
çocuklar›n tamam›n› kapsayacak flekilde de¤ifltirilmifltir.<br />
31 Yine de OED'lerin çocuklarda kullan›lmas›-<br />
na gereksinim duyulmas› olas›l›¤›nda, sat›n al›nacak<br />
modelin pediyatrik aritmilerdeki performans›n›n test<br />
edilip edilmedi¤i kontrol edilmelidir.<br />
Günümüzde bir çok üretici amaca yönelik olarak<br />
pediyatrik kullan›m için yap›lm›fl ped ve programlar<br />
sunmakta, genellikle makine ç›k›fl›n› 50-75 joule'e düflürmektedirler.<br />
32 Bu ayg›tlar 1-8 yafl aras› çocuklar için<br />
tavsiye edilmektedir. 33,34 E¤er böyle bir sistem ve manuel<br />
olarak ayarlanabilecek cihaz yoksa, 1 yafl üzeri çocuklarda<br />
eriflkinler için programlanm›fl OED'ler kullan›-<br />
labilir. 35 Günümüzde 1 yafl›n alt›ndaki çocuklarda OED<br />
kullan›m›n› öneren veya karfl› gelen görüflü destekleyecek<br />
kan›tlar yetersizdir.<br />
Manuel defibrilatörler<br />
2005 Konsensus Konferans› tedavi önerilerine göre pediyatrik<br />
ventriküler fibrilasyon (VF) veya pediyatrik nab›zs›z<br />
ventriküler taflikardi (VT) hemen defibrile edilmelidir.<br />
Eriflkin ileri yaflam deste¤inde önerilen, tek bir flok<br />
uygulanmas› ve daha sonra nab›z kontrolü ve tekrar ri-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S99<br />
tim de¤erlendirmesi yapmadan hemen CPR'a yeniden<br />
bafllanmas›d›r (Bölüm 3’e bak›n›z). Bu tek flok uygulama<br />
stratejisinin sonucu olarak, eriflkinde monofazik defibrilatör<br />
kullan›ld›¤›nda daha önceden önerilene göre<br />
daha yüksek bir ilk enerji dozunun kullan›m› tavsiye<br />
edilmektedir (200 J yerine 360 J) (Bölüm 3'e bak›n›z).<br />
Çocuklarda güvenli ve etkili bir defibrilasyon için ideal<br />
enerji dozu bilinmemektedir, fakat hayvan modelleri<br />
ve az say›daki pediyatrik seriler, 4 J/kg'dan daha yüksek<br />
dozlar›n, önemsiz yan etkilerinin yan› s›ra etkin bir<br />
defibrilasyon sa¤lad›¤›n› göstermifltir. 27,34,36,37 Bifazik<br />
floklar, en az monofazik floklar kadar etkilidir ve flok<br />
sonras› miyokard disfonksiyonu monofazik floklara göre<br />
daha azd›r. 33,34,37-40 Basamaklar›n basitleflmesi ve<br />
eriflkin temel ve ileri yaflam deste¤i ile uyumlu olmas›<br />
yönüyle, biz çocuklarda defibrilasyon amac›yla 4 J/kg<br />
ile (monofazik veya bifazik) artt›r›lmayan (giderek yükseltilmeyen)<br />
tek flok stratejisini önermekteyiz.<br />
Yabanc› cisimle hava yolu<br />
obstrüksiyonuna yaklafl›m<br />
Çocuklarda yabanc› cisimle hava yolu obstrüksiyonunda<br />
(YCHO) yaklafl›m rehberi kolaylaflt›r›lm›fl ve eriflkin<br />
uygulama basamaklar›na daha yak›n olacak flekilde düzenlenmifltir.<br />
Bu de¤ifliklikler bu bölümün sonunda detaylar›<br />
ile tart›fl›lm›flt›r.<br />
Bu bölümün bundan sonraki k›sm›nda özellikle belirtilmemiflse<br />
“çocuk” ifadesi ile hem infantlar ve hem<br />
de çocuklar kastedilmektedir.<br />
6a Pediyatrik temel yaflam<br />
deste¤i<br />
Uygulama basamaklar›<br />
Eriflkin TYD'ni ö¤renmifl ve pediyatrik resüsitasyon hakk›nda<br />
spesifik bilgisi olmayan kurtar›c›lar, yard›m istemeye<br />
gitmeden önce ilk befl solunum ve bunu izleyen<br />
yaklafl›k 1 dakika CPR uygulamas› d›fl›nda, eriflkin uygulama<br />
basamaklar›n› kullanabilirler (fiekil 6.1; ayr›ca<br />
eriflkin TYD rehberine bak›n›z).<br />
Pediyatrik acil durumlara yan›t vermekle görevli kifliler<br />
(genellikle profesyonel sa¤l›k personeli) afla¤›da<br />
belirtilen aflamalar› izlemelidir.<br />
Pediyatrik<br />
Temel Yaflam<br />
Deste¤i<br />
(Sa¤l›k<br />
mensuplar› için)<br />
Yan›t vermiyor<br />
Yard›m ça¤›r›n›z<br />
Hava yolunu aç›n›z<br />
Normal solumuyor<br />
Befl solunum<br />
Hala yan›t vermiyor<br />
(dolafl›m belirtileri yok)<br />
15 gö¤üs kompresyonu<br />
2 solunum<br />
Bir dakika sonra Resüsitasyon Ekibini ça¤›r, sonra CPR'a devam et<br />
fiekil 6.1. Pediyatrik temel yaflam deste¤i algoritmi.<br />
1. Kurtar›c› ve çocu¤un güvenli¤ini sa¤lay›n›z.<br />
2. Çocu¤un bilinç durumunu kontrol ediniz.<br />
• Çocu¤u nazikçe uyararak, yüksek sesle “ Nas›ls›n ?”<br />
diye sesleniniz.<br />
• Servikal omurga yaralanmas›ndan flüphe edilen infant<br />
ve çocuklar› sarsmay›n›z.<br />
3a Çocuk yan›t veriyor veya hareket ediyorsa<br />
• Çocu¤u buldu¤unuz pozisyonda (daha ileri bir tehlike<br />
oluflturmayacak flekilde) b›rak›n›z.<br />
• Kazazedenin durumunu kontrol ediniz ve gerekli<br />
ise yard›m ça¤›r›n›z.<br />
• Düzenli aral›klarla kazazedeyi tekrar de¤erlendiriniz.<br />
3b Çocuk yan›t vermiyorsa<br />
• Yard›m ça¤›r›n›z.<br />
• Kazazedenin bafl›n› geriye do¤ru iterek ve çenesini<br />
öne çekerek afla¤›da tan›mland›¤› flekilde hava yolunu<br />
aç›n›z.<br />
• Kazazedeyi buldu¤uz pozisyonda, elinizi aln›na<br />
yerlefltirin ve bafl›n› nazikçe geriye itiniz.<br />
• Ayn› zamanda, parmak uçlar›n›zla çocu¤un çenesini<br />
kald›r›n›z. Hava yolunu t›kayabilece¤i için<br />
çene alt›ndaki yumuflak dokuya bast›rmay›n›z.<br />
• E¤er hava yolu aç›kl›¤›n› sa¤layam›yorsan›z “Jaw<br />
thrust” yöntemini deneyiniz. Ellerinizin iflaret ve<br />
orta parmaklar›n› çocu¤un mandibulas›n›n alt<br />
k›sm›na iki tarafl› yerlefltirin ve çeneyi öne do¤ru<br />
çekiniz.<br />
• Her iki yöntem de çocuk dikkatlice s›rtüstü yatar<br />
pozisyona getirildi¤inde daha kolay uygulanabilir.
S100<br />
D. Blarent ve ark.<br />
Boyunda bir travmadan flüphe ediyorsan›z, sadece<br />
çeneyi kald›rarak veya “Jaw thrust” yöntemini kullanarak<br />
hava yolunu açmay› deneyiniz. Baflar›l› olam›yorsan›z,<br />
hava yolu aç›kl›¤› sa¤lanana dek bafl› azar azar, nazikçe<br />
geriye itiniz.<br />
4. Hava yolunu aç›k tutarak, yüzünüzü çocu¤un yüzüne<br />
yaklaflt›rarak ve gö¤üs kafesine bakarak normal solunum<br />
bulunup bulunmad›¤›na bak›n, dinleyin ve hissediniz.<br />
• Gö¤üs kafesi hareketlerine bak›n›z.<br />
• Çocu¤un a¤›z ve burnundan solunum seslerini dinleyiniz.<br />
• Yana¤›n›zda hava hareketini hissediniz.<br />
Karar vermek için “Bak-Dinle-Hisset” yöntemini 10<br />
sn'den fazla uygulamay›n›z.<br />
5a E¤er çocuk normal olarak soluyorsa<br />
• Çocu¤u yan taraf›na çevirerek “Recovery” pozisyonuna<br />
getiriniz (Afla¤›ya bak›n›z).<br />
• Solunumunun devam edip etmedi¤ini kontrol ediniz.<br />
5b E¤er çocuk solumuyorsa veya agonal “iç çekme”<br />
(seyrek düzensiz soluma) tarz›nda soluyorsa<br />
• Belirgin hava yolu t›kan›kl›¤›n› dikkatlice ortadan<br />
kald›r›n›z.<br />
• Befl kurtar›c› soluk veriniz.<br />
• Bu kurtar›c› soluklar› verirken herhangi bir “iç çekme”<br />
veya öksürme fleklindeki yan›t› de¤erlendiriniz.<br />
Böyle bir yan›t›n olmas› veya olmamas› sizin,<br />
daha sonra tan›mlanacak olan dolafl›m belirtilerini<br />
de¤erlendirmenizi flekillendirecektir.<br />
1 yafl›n üzerindeki çocuklarda yapay solunum afla-<br />
¤›daki gibi uygulan›r (fiekil 6.2).<br />
• Bafl›n› geriye itip, çeneyi öne do¤ru kald›rd›¤›n›zdan<br />
emin olunuz.<br />
• Çocu¤un aln›nda bulunan elinizin bafl ve iflaret parmaklar›<br />
ile burnun yumuflak k›s›mlar›n› kavray›p s›-<br />
k›flt›r›n›z.<br />
• Çeneyi öne do¤ru kald›rmaya devam ederken kazazedenin<br />
a¤z›n› hafifçe aralay›n›z.<br />
• Derin bir nefes al›n›z ve dudaklar›n›z› a¤›z çevresine<br />
hava kaça¤› olmayacak flekilde yerlefltirdi¤inizden<br />
emin olunuz.<br />
• 1-1,5 saniye süresince kazazedenin a¤z›ndan havay›<br />
sabit bir h›zla üfleyiniz. Bu arada gö¤üs kafesinin<br />
yükseldi¤ine dikkat ediniz.<br />
• Bafl›n geriye do¤ru itilmifl, çenenin öne do¤ru kald›r›lm›fl<br />
pozisyonunu koruyarak, a¤z›n›z› kazazedenin<br />
a¤z›ndan uzaklaflt›r›n›z ve hava ç›k›fl› s›ras›nda<br />
çocu¤un gö¤üs kafesinin eski haline dönüflünü gözleyiniz.<br />
• Tekrar soluk alarak bu aflamalar› 5 kez tekrarlay›n›z.<br />
Yapt›rd›¤›n›z solunumun etkinli¤ini, normal solunum<br />
s›ras›nda görüldü¤ü gibi, çocu¤un gö¤üs kafesindeki<br />
yükselme ve inme hareketlerini gözleyerek<br />
belirleyiniz .<br />
‹nfantta kurtar›c› solunum afla¤›daki gibi uygulan›r<br />
(fiekil 6.3).<br />
fiekil 6.3. ‹nfantta a¤›zdan- a¤›z ve buruna ventilasyon.<br />
© ERC 2005.<br />
fiekil 6.2. Çocukta a¤›zdan a¤›za ventilasyon.<br />
© ERC 2005.<br />
• Bafl›n nötral pozisyonda ve çenenin öne do¤ru kald›r›lm›fl<br />
oldu¤undan emin olunuz.<br />
• Derin bir soluk al›n›z ve a¤z›n›z› infant›n a¤›z ve burun<br />
deliklerini içine alacak flekilde yerlefltiriniz. Hava<br />
kaça¤› olmad›¤›ndan emin olunuz. Yaflça büyük
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S101<br />
infantlarda a¤›z ve burun eflzamanl› kapat›lam›yorsa,<br />
a¤z›n›z ile sadece infant›n a¤›z veya burnunu kapatabilirsiniz<br />
(burnu kullan›yorsan›z, hava kaça¤›n›<br />
önlemek için infant›n dudaklar›n› kapat›n›z).<br />
• ‹nfant›n a¤›z ve burnundan 1-1,5 saniye süresince<br />
havay› sabit h›zla, gö¤üs kafesini gözle görülür flekilde<br />
kald›racak kadar üfleyiniz.<br />
• Bafl›n geriye itilmifl ve çenenin öne kald›r›lm›fl pozisyonunu<br />
koruyarak, a¤z›n›z› kazazededen uzaklaflt›r›n›z<br />
ve hava ç›k›fl› s›ras›nda gö¤üs kafesinin eski<br />
konumuna dönüflünü gözleyiniz.<br />
• Derin bir soluk al›n›z ve ayn› aflamalar› 5 kez tekrarlay›n›z.<br />
Etkin bir solunum yapt›rmada zorluk çekiyorsan›z, hava<br />
yolu t›kal› olabilir.<br />
• Çocu¤un a¤z›n› aç›n›z ve görünür bir yabanc› cisim<br />
varsa onu uzaklaflt›r›n›z. Herhangi bir yabanc› cisim<br />
görmüyorsan›z, a¤›z bofllu¤unu körlemesine parma¤›n›zla<br />
araflt›rmay›n›z.<br />
• Bafla ve çeneye verdi¤iniz pozisyonun yeterli oldu-<br />
¤undan emin olunuz, ancak boynu afl›r› ekstansiyona<br />
getirmekten kaç›n›n›z.<br />
• E¤er bafl›n geriye itilmesi ve çenesinin öne do¤ru<br />
kald›r›lmas› ile hava yolu aç›kl›¤› sa¤lanam›yorsa<br />
“Jaw-thrust” metodunu deneyiniz.<br />
• Etkin bir solunum sa¤layana kadar 5 kez solunum<br />
uygulamay› deneyiniz. Baflar›l› olam›yorsan›z gö¤üs<br />
kompresyonlar›na geçiniz.<br />
6. Çocu¤un dolafl›m›n› 10 sn'den uzun olmayacak flekilde<br />
de¤erlendiriniz.<br />
• Dolafl›m belirtilerini gözleyiniz. Bu de¤erlendirme<br />
herhangi bir hareket, öksürme veya normal solunumun<br />
(seyrek düzensiz olan agonal “iç çekme” d›fl›nda<br />
) kontrolünü içerir.<br />
• E¤er bir sa¤l›k personeli iseniz, nabz› kontrol ediniz.<br />
Ancak bunlar› yaparken 10 saniyeden daha fazla zaman<br />
harcamad›¤›n›zdan emin olunuz.<br />
Bir yafl üzerindeki çocukta, boyundan karotis nabz›-<br />
n› kontrol ediniz.<br />
‹nfantta ön kol iç taraf›ndan brakial nabz› kontrol<br />
ediniz.<br />
7b Dolafl›m belirtileri veya nab›z yoksa, veya nab›z h›z›<br />
yavafl ise (60/dk'dan düflük ve perfüzyon bozuklu¤u ile<br />
birlikte ise) veya nabz›n olup olmad›¤›ndan emin de¤ilseniz<br />
• Gö¤üs kompresyonlar›na bafllay›n›z.<br />
• Yapay solunumla gö¤üs kompresyonlar›n› kombine<br />
ediniz.<br />
Gö¤üs kompresyonlar› flu flekilde uygulan›r. Tüm<br />
çocuklarda sternumun 1/3 alt k›sm›na uygulan›r. Abdomenin<br />
üst k›sm›na bas› uygulamaktan kaç›nmak için<br />
en alt kaburgalar›n ortada birleflti¤i yerdeki aç›da ksifoidi<br />
bulunuz. Ksifoidin bir parmak üzerinden gö¤üs kafesini<br />
yaklafl›k olarak toraks derinli¤inin 1/3'ü oran›nda<br />
çöktürecek kadar sternuma kompresyon uygulay›n›z.<br />
Bas›y› kald›r›n›z ve bu uygulamay› ortalama 100/dk<br />
h›z›nda tekrarlay›n›z. 15 kompresyondan sonra hastan›n<br />
bafl›n› geriye itip çeneyi kald›r›n›z ve 2 etkin solunum<br />
yapt›r›n›z. Kompresyon ve ventilasyonlara 15:2<br />
oran›nda devam ediniz. Tek kurtar›c›lar özellikle kompresyon<br />
ve ventilasyon aras›ndaki geçifllerde zorlan›-<br />
yorlarsa 30:2 oran›n› kullanabilirler. Her ne kadar kompresyon<br />
h›z› 100/dk olsa da, ventilasyon için verilen<br />
aralar nedeniyle bir dakika süresince uygulanan kompresyon<br />
say›s› 100'den az olacakt›r. Çocuk ve infantta<br />
uygulanacak en iyi kompresyon metotlar› aras›nda ufak<br />
baz› farkl›l›klar vard›r.<br />
7a 10 sn çerisinde dolafl›m belirtilerini saptad›¤›n›zdan<br />
eminseniz<br />
• Gerekirse, çocuk kendi bafl›na yeterli soluyuncaya<br />
kadar solunuma devam ediniz.<br />
• Çocuk bilinci kapal› durumda kal›yorsa, yan taraf›na<br />
(“Recovery” pozisyonuna) çeviriniz.<br />
• Çocu¤un durumunu s›k s›k de¤erlendiriniz.<br />
Tek kurtar›c› ile infantta gö¤üs kompresyonu yap›-<br />
l›rken, iki parma¤›n ucuyla sternuma bas› uygulan›r<br />
(fiekil 6.4). E¤er iki veya daha fazla kurtar›c› varsa gö-<br />
¤üs kafesini sarma tekni¤i kullan›l›r. Her iki bafl parma-<br />
¤›n›z›, parmak uçlar› infant›n bafl› yönünde olacak flekilde<br />
sternumun 1/3 alt taraf›na yan yana yerlefltiriniz<br />
(fiekil 6.13). Her iki elinizin di¤er parmaklar›yla, parmak<br />
uçlar›n›z infant› arkadan destekleyecek flekilde gö-<br />
¤üs kafesinin alt bölümünden çevreleyiniz. ‹ki bafl parfiekil<br />
6.4. ‹nfantta gö¤üs kompresyonu.<br />
© ERC 2005.
S102<br />
D. Blarent ve ark.<br />
ma¤›n›zla, sternumun alt k›sm›na, gö¤üs kafesi derinli-<br />
¤inin 1/3'ü oran›nda çökme sa¤layacak flekilde bas› uygulay›n›z.<br />
Bir yafl üzerindeki çocuklarda gö¤üs kompresyonu<br />
uygularken, bir elin topuk k›sm›n› sternumun 1/3 alt<br />
k›sm›na yerlefltiriniz (afla¤›da gösterildi¤i gibi) (fiekil<br />
6.5 ve 6.6). Parmaklar›n›z› çocu¤un kaburgalar›na bas›<br />
yapmayacak flekilde kald›r›n›z. Kazazedenin gö¤üs kafesi<br />
üzerinde vertikal olarak durunuz ve dirseklerinizi<br />
bükmeden gö¤üs kafesini derinli¤inin 1/3 oran›nda<br />
çöktürecek kadar sternuma bas› uygulay›n›z. Daha iri<br />
çocuklarda veya kurtar›c› ufak-tefek oldu¤unda her iki<br />
elin parmaklar› kenetlenirse uygulama daha kolay gerçeklefltirilir.<br />
8. Resüsitasyona<br />
• Çocuk yaflam belirtileri (spontan solunum, nab›z,<br />
hareket) gösterinceye,<br />
• Yard›m için deneyimli ekip gelinceye,<br />
• Siz yorgunluktan tükeninceye kadar devam ediniz.<br />
Ne zaman yard›m ça¤r›lmal› ?<br />
Kollaps geliflti¤inde, olabildi¤ince h›zl› yard›m ça¤›rmak<br />
hayati önem tafl›r.<br />
• Birden fazla kurtar›c› varsa bir kifli resüsitasyona<br />
bafllarken, di¤eri yard›m ça¤›rmal›d›r.<br />
• Tek kurtar›c› varsa yaklafl›k olarak 1 dakika CPR uygulad›ktan<br />
sonra yard›m ça¤›rmaya gitmelidir.<br />
CPR'a verilecek aray› en aza <strong>indir</strong>ebilmek için, infant<br />
veya küçük çocuklar yard›m ça¤›rmaya giderken tafl›nabilir.<br />
• Yard›m ça¤›rmaya gitmeden önce 1 dakika CPR uygulanmas›n›n<br />
tek istisnas›, kurtar›c› yaln›z iken çocukta<br />
ani kollaps geliflti¤ine tan›k olunmas›d›r. Bu<br />
durumda kardiyak arrest genellikle aritmojenik nedene<br />
ba¤l› olaca¤›ndan çocu¤a defibrilasyon uygulanmas›na<br />
gereksinim duyulabilir. E¤er yard›m ça-<br />
¤›rmaya gidecek kimse yoksa, hemen yard›m ça¤›rmaya<br />
gidiniz.<br />
“Recovery” pozisyonu<br />
fiekil 6.5. Tek elle gö¤üs kompresyonu-çocuk.<br />
© ERC 2005.<br />
Bilinci kapal›, hava yolu aç›k ve spontan soluyan çocuk<br />
yan taraf›na çevrilerek “Recovery pozisyonuna” getirilmelidir.<br />
Çeflitli “Recovery” pozisyonlar› olmakla birlikte<br />
her birinin kendine göre üstünlükleri vard›r. Uyulmas›<br />
gereken önemli kurallar flunlard›r.<br />
• Çocu¤u, a¤›zdan serbest s›v›lar›n direne olmas›n›<br />
sa¤layacak flekilde olabildi¤ince tam yan pozisyona<br />
getiriniz.<br />
• Pozisyon stabil olmal›d›r. ‹nfantta bunu sa¤layabilmek<br />
için bel arkas›na ufak bir yast›k veya rulo yap›lm›fl<br />
bir battaniye yerlefltirerek desteklenmesi gerekli<br />
olabilir.<br />
• Gö¤üse, solunumu engelleyecek herhangi bir bas›<br />
olmas›ndan kaç›n›n›z.<br />
• Servikal omurga yaralanmas› olas›l›¤› göz önüne<br />
al›narak, çocu¤un kolay ve güvenli bir flekilde yan<br />
taraf›na çevrilmesi ve gerekti¤inde s›rt üstü yat›r›lmas›na<br />
olarak sa¤lay›n›z.<br />
• Hava yolu kolayl›kla gözlenebilmeli ve gerekti¤inde<br />
ulafl›labilmelidir.<br />
• Eriflkin “Recovery” pozisyonunun, çocuklar için de<br />
kullan›lmas› uygundur.<br />
fiekil 6.6. ‹ki elle gö¤üs kompresyonu-çocuk.<br />
© ERC2005.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S103<br />
Yabanc› cisim ile hava yolu<br />
obstrüksiyonu (YCHO)<br />
2005 Konsensus Konferans›nda bu konuda yeni bir<br />
yaklafl›m sunulmad›. S›rta vurma, torakal bas› ve abdominal<br />
bas›n›n hepsi intratorasik bas›nc› art›r›r ve hava<br />
yolundaki yabanc› cismin d›flar› at›lmas›n› sa¤layabilir.<br />
Vakalar›n yar›s›nda t›kan›kl›¤›n giderilmesinde birden<br />
fazla teknik gereklidir. 41 Hangi yöntemin ilk olarak veya<br />
hangi s›rayla uygulanmas› gerekti¤i ile ilgili veri<br />
yoktur. Bir yöntem baflar›s›z ise, cisim ç›k›ncaya kadar<br />
dönüflümlü olarak di¤er yöntemleri deneyiniz.<br />
Uluslararas› 2000 y›l› rehberi algoritmas›n›n ö¤retilmesi<br />
ve ak›lda kalmas› zordur. Çocuklar için yabanc› cisimle<br />
hava yolu obstrüksiyonu algoritmas› basitlefltirilmifl<br />
ve eriflkin versiyonu ile benzer hale getirilmifltir<br />
(fiekil 6.7). Bu algoritm uygulanacak becerinin hat›rlanmas›<br />
ve uygulay›c›lar›n cesaretlendirilmesini sa¤layacak;<br />
bununla birlikte isteksiz olanlar›n, çocuklarda yabanc›<br />
cisim ç›karma manevralar›n› uygulayabilmelerini<br />
sa¤layacakt›r.<br />
Eriflkin algoritmas›ndan en önemli fark› infantlarda<br />
abdominal bas›n›n uygulanmamas›d›r. Abdominal bas›<br />
her yafl grubunda yaralanmaya neden olmuflsa da, bu<br />
risk infantlarda ve küçük çocuklarda özellikle yüksektir.<br />
Kaburgalar›n horizontal pozisyonu nedeniyle üst abdominal<br />
organlar travmaya karfl› korunmas›z kalmaktad›r.<br />
Bu nedenle YCHO tedavisindeki algoritma infantlarda<br />
ve çocuklarda farkl›d›r.<br />
Pediyatrik YCHO Tedavisi<br />
Bo¤ulman›n ciddiyetini saptay›n<br />
Bir yabanc› cisim, hava yoluna girdi¤inde, çocuk bunu<br />
d›flar›ya atabilmek için hemen öksürerek tepki verir.<br />
Spontan öksürme, kurtar›c›n›n uygulayaca¤› her manevradan<br />
daha etkili ve güvenlidir. Ancak çocuk öksüremiyorsa<br />
veya öksürük etkili de¤ilse ve yabanc› cisim<br />
hava yolunu tam olarak t›kam›flsa, çocuk h›zla asfiksiye<br />
girer. Bu nedenle öksürme etkisiz duruma geldi¤inde,<br />
YCHO'nu ortadan kald›rmak için, aktif giriflimlere gerek<br />
duyulur. Bu uygulamalara h›zla ve tereddüt etmeden<br />
bafllanmal›d›r.<br />
‹nfant ve çocuklarda, ço¤u bo¤ulma olay›, oyun oynama<br />
veya yemek yeme s›ras›nda, genellikle bir bak›-<br />
c›n›n gözetimindeyken meydana gelir. Bu nedenle bo-<br />
¤ulma olay›na s›kl›kla tan›k olunur ve giriflimlere daha<br />
çocuk bilinçli iken bafllan›r.<br />
Yabanc› cisimle hava yolu obstrüksiyonu ani bafllayan<br />
öksürme, ö¤ürme ve stridorun efllik etti¤i solunum<br />
distresi ile karakterizedir. Benzer belirti ve semptomlar,<br />
larenjit veya epiglottit gibi di¤er nedenlerle geliflen,<br />
ancak farkl› yaklafl›m gerektiren hava yolu obstrüksiyonu<br />
durumlar›nda da mevcuttur. Ani bir flekilde bafllayan<br />
ve baflka hastal›klarla ilgili belirtilerin olmad›¤› ve<br />
kurtar›c›y› önceden uyaracak ipuçlar›; örne¤in, semptomlar<br />
ortaya ç›kmadan hemen önce küçük parçalarla<br />
oynama veya yemek yeme hikayesinin bulundu¤u durumda<br />
yabanc› cisimle hava yolu obstrüksiyonundan<br />
flüphe ediniz.<br />
YCHO genel bulgular›<br />
Olaya tan›k olma<br />
Öksürük/t›kanma, bo¤ulma<br />
Ani bafllangݍ<br />
Öncesinde küçük objelerle oynama/ yeme hikayesi<br />
Etkin olmayan öksürme:<br />
Ses ç›karamama<br />
Sessizlik veya sessiz öksürme<br />
Soluk alamama<br />
Siyanoz<br />
Bilincin kapanmaya bafllamas›<br />
Etkin öksürme:<br />
Sorular› sözlü cevaplama veya a¤lama<br />
Yüksek sesle öksürme<br />
Öksürmeden önce soluk alabilme<br />
Bilinç tam aç›k<br />
Etkin olmayan<br />
öksürük<br />
Etkin öksürük<br />
Yabanc› cismin ç›kar›lmas›<br />
Bilinç kapal›<br />
Hava<br />
yolunu aç<br />
5 solunum<br />
CPR'a baflla<br />
Bilinç aç›k<br />
5 s›rta vuru<br />
5 kar›na bas›<br />
(bebekler için<br />
torakal, bir yafl<br />
üstü çocuklar<br />
için abdominal)<br />
Öksürmesini sa¤lay›n›z<br />
Kontrol ediniz:<br />
• Etkisiz öksürü¤e do¤ru<br />
kötüleflme<br />
• Obstrüksiyon ortadan<br />
kalk›ncaya kadar<br />
1. Güvenlik ve yard›m ça¤›rma<br />
Güvenlik önemlidir: Kurtar›c› kendini tehlikeye atmamal›<br />
ve bo¤ulan çocuk için en güvenli tedaviyi düflünmelidir.<br />
fiekil 6.7. Yabanc› cisimle hava yolu obstrüksiyonu algoritmi.<br />
YCHO'nun tan›nmas›<br />
• Çocuk etkin bir flekilde öksürüyorsa, eksternal manevraya<br />
gerek yoktur.<br />
Çocu¤u öksürmesi için cesaretlendirin ve devaml› izleyiniz.<br />
• Çocuk etkili bir flekilde öksüremiyorsa (veya öksürme<br />
etkinli¤ini kaybediyorsa) hemen yard›m isteyiniz<br />
ve bilinç durumunu belirleyiniz.
S104<br />
D. Blarent ve ark.<br />
2. YCHO geliflen çocu¤un bilinci aç›ksa<br />
• Çocu¤un hala bilinci aç›k, ancak etkisiz öksürüyor<br />
veya öksüremiyorsa s›rta vuru uygulay›n›z.<br />
• S›rta vuru ile hava yolu t›kan›kl›¤› giderilemiyorsa<br />
infanta torakal ve çocu¤a abdominal bas› uygulay›-<br />
n›z. Bu manevralar intratorasik bas›nc› artt›rarak<br />
“yapay öksürük” oluflturur ve yabanc› cismi yerinden<br />
ç›kar›r.<br />
S›rta vuru. ‹nfantlarda s›rta vuru afla¤›daki gibi uygulan›r.<br />
• ‹nfant› pron pozisyona getirip, bafl› afla¤›da olacak<br />
flekilde destekleyiniz, böylece yerçekiminin yard›-<br />
m›yla cisim yer de¤ifltirilebilir.<br />
• Oturan veya diz çökmüfl kurtar›c› infant› güvenilebilir<br />
flekilde kuca¤›nda destekleyebilir.<br />
• ‹nfant›n bafl›n› bir elinizin baflparma¤› ile infant›n alt<br />
çene köflesinden ve ayn› elin bir veya iki parma¤› ile<br />
çenenin di¤er taraf›ndaki ayn› noktadan destekleyiniz.<br />
• Hava yolu obstrüksiyonu yaratabilece¤i için, infant›n<br />
çenesinin alt›ndaki yumuflak dokulara bas› uygulamay›n›z.<br />
• Di¤er elinizin avuç içi ile kazazedenin iki skapulas›<br />
aras›na, 5 defaya dek kuvvetli vurular uygulay›n›z.<br />
• Amaç, 5 vurunun arka arkaya uygulanmas› yerine<br />
her bir vurma ifllemi ile yabanc› cismin d›flar› at›labilmesidir.<br />
1 yafl üzeri çocuklarda s›rta vuru afla¤›daki gibi uygulan›r.<br />
• Çocu¤un baflafla¤› e¤ilmesi ile s›rta vurma daha etkili<br />
olur.<br />
• Küçük çocuklar infantlarda uyguland›¤› gibi kurtar›-<br />
c›n›n kuca¤›na çaprazlama yerlefltirilebilir.<br />
• E¤er bu olmuyorsa, çocu¤u öne do¤ru e¤erek destekleyiniz<br />
ve arkadan s›rta vurular› uygulay›n›z.<br />
S›rta vurma manevras› yaparak cismi yerinden ç›-<br />
karmada baflar›s›z oluyorsan›z ve çocuk hala bilinçli ise<br />
infantlarda torakal ve çocuklarda abdominal bas› uygulay›n›z.<br />
‹nfantlarda abdominal bas› (Heimlich manevras›)<br />
kullanmay›n›z.<br />
‹nfantlarda torakal bas›.<br />
• ‹nfant› supin pozisyonda ve bafl› afla¤›da olacak flekilde<br />
çeviriniz. Bu pozisyon kolunuzu infant›n s›rt›-<br />
na yerlefltirerek ve elinizle oksipital kemi¤ini kavrayarak<br />
güvenli bir flekilde sa¤lanabilir.<br />
• ‹nfant› uylu¤unuz boyunca veya ona çapraz olarak<br />
yerlefltirdi¤iniz kolunuzla alttan destekleyiniz.<br />
• Torakal kompresyon uygulanacak yeri (sternum alt<br />
bölümü ksifoidin 1 parmak üstü) belirleyiniz.<br />
• 5 kez torakal bas› uygulay›n›z. Bunlar gö¤üs kompresyonlar›na<br />
benzer fakat daha kuvvetlice ve daha<br />
düflük h›zda uygulan›r.<br />
Bir yafl üzeri çocuklarda abdominal bas›.<br />
• Kazazede çocu¤un arkas›nda durunuz veya diz çökünüz;<br />
kollar›n›z› çocu¤un kollar›n›n alt›ndan geçirerek<br />
gövdesini sar›n›z.<br />
• Bir elinizi yumruk yap›n›z ve ksifoid ç›k›nt› ile umbilikus<br />
aras›na yerlefltiriniz.<br />
• Di¤er elinizle yumruk yapt›¤›n›z elinizi kavray›n›z ve<br />
kuvvetlice içe ve yukar› do¤ru çekiniz.<br />
• Bu manevray› 5 defaya kadar uygulay›n›z.<br />
• Ksifoid ç›k›nt› veya alt kaburgalara bas› uygulamad›-<br />
¤›n›zdan emin olunuz; bu abdominal travmaya yol<br />
açabilir.<br />
Torakal veya abdominal bas› uygulamalar›ndan sonra<br />
kazazede çocu¤u tekrar de¤erlendiriniz. E¤er yabanc›<br />
cisim ç›kmad›ysa ve bilinci hala aç›ksa, s›rta vurma,<br />
torakal (infantlarda) veya abdominal (çocuklarda) bas›<br />
uygulamalar›na s›ras›yla devam ediniz. E¤er hala ç›kar›lam›yor<br />
ise yard›m isteyiniz veya baflka birini yard›m<br />
ça¤›rmaya gönderiniz. Ancak çocu¤u bu durumda yaln›z<br />
b›rakmay›n›z.<br />
Yabanc› cisim d›flar› ç›kt›ysa, çocu¤un klinik durumunu<br />
de¤erlendiriniz. Yabanc› cismin bir bölümü solunum<br />
yollar›nda kalm›fl olabilir ve komplikasyonlara yol<br />
açabilir. E¤er herhangi bir flüpheniz varsa, t›bbi yard›m<br />
isteyiniz. Abdominal bas› organ yaralanmas›na neden<br />
olabilir ve bu flekilde tedavi uygulanan her kazazede<br />
bir hekim taraf›ndan muayene edilmelidir. 42<br />
3. YCHO geliflen çocu¤un bilinci kapal› ise<br />
E¤er YCHO geliflen çocu¤un bilinci kapal› ise veya kapan›rsa,<br />
çocu¤u sert ve düz bir zemine yerlefltiriniz,<br />
yard›m isteyiniz veya baflka birini yard›m ça¤›rmaya<br />
gönderiniz. Ancak bu amaçla çocu¤u yaln›z b›rakmay›-<br />
n›z. Afla¤›daki uygulamalar› s›ras›yla gerçeklefltiriniz.<br />
• A¤z› aç›n›z ve görünür bir cisim aray›n›z. E¤er görürseniz<br />
tek parmakla ç›kar›n›z. Görmeden veya<br />
tekrarlayan flekilde parmak ile araflt›rma uygulamay›n›z.<br />
Bu mevcut obstrüksiyon oluflturan cismin daha<br />
afla¤›lara itilmesine neden olabilir.<br />
• Bafl› geriye itip çeneyi öne kald›rarak hava yolunu<br />
aç›n›z ve 5 kurtar›c› soluk uygulay›n›z. Her solu¤un<br />
etkili olup olmad›¤›n› de¤erlendiriniz; e¤er verdi¤iniz<br />
soluk gö¤sü kald›rm›yorsa, bir sonraki giriflimi<br />
denemeye geçmeden çocu¤un bafl›na tekrar pozis-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S105<br />
yon veriniz.<br />
• 5 kurtar›c› soluk uygulay›n›z ve herhangi bir yan›t<br />
(hareket, öksürme, spontan solunum) yoksa dolafl›-<br />
m› de¤erlendirmeden gö¤üs kompresyonlar›na<br />
bafllay›n›z.<br />
• Acil Yard›m sisteminden yard›m istemeden önce<br />
(e¤er baflka birisi taraf›ndan henüz istenmediyse)<br />
tek kurtar›c› ile gerçeklefltirilen CPR basamaklar›n›<br />
(yukar›da bahsedilen 7b basama¤›) yaklafl›k 1 dakika<br />
uygulay›n›z.<br />
• Soluk uygulamalar› için giriflimde bulunurken hava<br />
yolu aç›kl›¤› sa¤land›¤›nda, a¤›z içinde yabanc› cisim<br />
olup olmad›¤›n› kontrol ediniz.<br />
• E¤er yabanc› cisim görürseniz, tek bir kez parmakla<br />
ç›karma ifllemi uygulay›n›z.<br />
• Hava yolu t›kan›kl›¤› ortadan kalkt› gibi görünüyorsa,<br />
kontrol ediniz. Yukar›da tan›mland›¤› gibi hava<br />
yolunu aç›n›z ve çocuk solumuyorsa, solunum uygulay›n›z.<br />
• Çocu¤un bilinci aç›l›r ve yeterli spontan solunumu<br />
olursa, güvenli bir flekilde yan yatar (“Recovery”)<br />
pozisyona getiriniz ve acil t›bbi yard›m ekibi gelinceye<br />
kadar bilincini ve solunumunu izleyiniz .<br />
6b Pediyatrik ileri yaflam deste¤i<br />
Kardiyopulmoner arrestin önlenmesi<br />
Çocuklarda, solunum veya dolafl›m yetmezli¤inin neden<br />
oldu¤u sekonder kardiyopulmoner arrest, aritmilerin<br />
neden oldu¤u primer arrestten daha s›kt›r. 9,12,43-46<br />
Genç eriflkinlerde, ''asfiksiyel arrest'' veya solunumsal<br />
arrest olarak tan›mlanan arrestler daha da s›kt›r (örn.<br />
travma, suda bo¤ulma, zehirlenme). 47,48 Çocuklarda<br />
kardiyopulmoner arrestlerin sonucu kötüdür; kalp veya<br />
solunum yetmezli¤inin önceki evresinin bilinmesi<br />
önemlidir, çünkü; erken ve etkin yaklafl›m yaflam kurtar›c›<br />
olabilir.<br />
A¤›r hasta veya yaralanm›fl bir çocu¤un de¤erlendirmesinde<br />
ve uygulanacak yaklafl›mda, ABC ilkeleri<br />
izlenir.<br />
• A hava yolunu belirtir (Airway)<br />
• B solunumu belirtir (Breathing).<br />
• C dolafl›m› belirtir (Circulation).<br />
De¤erlendirmenin her bir basama¤›nda düzeltici<br />
yaklafl›mda bulunulur, bir önceki bozukluk düzeltilinceye<br />
kadar daha sonraki basama¤a mümkünse geçilmez.<br />
Solunum yetmezli¤inin tan›s›: A ve B'nin<br />
de¤erlendirilmesi<br />
A¤›r hasta veya yaralanm›fl çocu¤un de¤erlendirilmesindeki<br />
ilk basamak, hava yolu ve solunumun yönetimidir.<br />
Hava yolu aç›kl›¤› ve solunumdaki anomaliler<br />
solunum yetmezli¤ine yol açar. Solunum yetmezli¤inin<br />
belirtileri flunlard›r:<br />
• solunum say›s›n›n çocu¤un yafl›na göre normal s›-<br />
n›rlar›n d›fl›nda olmas›- ya çok h›zl› ya da çok yavafl<br />
olmas›<br />
• solunum iflinde yetersizlik/azalm›fll›¤a do¤ru giden<br />
bafllang›çta solunum ifli art›fl›, stridor, wheezing veya<br />
h›r›lt› gibi ek sesler veya solunum seslerinin al›-<br />
namamas›<br />
• siyanoz (oksijen verilsin veya verilmesin)<br />
Yetersiz oksijenasyon ve ventilasyonun etkiledi¤i<br />
di¤er organ sistemlerine ait belirtiler efllik edebilir;<br />
bunlar de¤erlendirmenin C basama¤›nda farkedilebilir.<br />
fiöyle ki;<br />
• artan taflikardinin bradikardiye do¤ru ilerlemesi (bu<br />
son belirti, kompanzasyon mekanizmalar›ndaki kayb›n<br />
olumsuz bir göstergesidir)<br />
• bilinç düzeyindeki de¤ifliklik<br />
Dolafl›m yetmezli¤inin tan›s›: C'nin<br />
de¤erlendirilmesi<br />
fiok, oksijen ve besinlerin dolafl›mdan dokulara sunumu<br />
ile, metabolik doku gereksinimi aras›ndaki uyumsuzluk<br />
olarak tan›mlan›r. 49 Fizyolojik kompanzasyon<br />
mekanizmalar›, kalp h›z›nda, sistemik damar direncinde<br />
(genellikle adaptif bir yan›t olarak art›fl gösteren) ve<br />
doku ve organ perfüzyonunda de¤iflikliklere yol açar.<br />
Dolafl›m yetmezli¤inin belirtileri flunlard›r:<br />
• kalp h›z›nda art›fl (bradikardi, fizyolojik dekompanzasyonun<br />
habercisi olan olumsuz bir belirtidir)<br />
• sistemik kan bas›nc›n›n azalmas›<br />
• periferik perfüzyonun azalmas› (kapiller geri dolum<br />
zaman›nda uzama, cilt ›s›s›nda azalma, soluk veya<br />
alacal› cilt)<br />
• periferik nab›zlar›n zay›f olmas› veya al›namamas›<br />
• preload'da azalma veya artma<br />
• idrar ç›k›fl›n›n azalmas› ve metabolik asidoz<br />
Di¤er sistemler etkilenebilir, örne¤in:<br />
• solunum say›s› bafllang›çta artabilir, dekompanze<br />
flok ile birlikte bradipne geliflebilir<br />
• yetersiz serebral perfüzyon nedeniyle bilinç düzeyi<br />
deprese olabilir
S106<br />
D. Blarent ve ark.<br />
Kardiyopulmoner arrestin tan›s›<br />
Kardiyopulmoner arrestin belirtileri;<br />
• yan›ts›zl›k<br />
• apne veya iç çekme fleklinde solunum<br />
• dolafl›m›n olmamas›<br />
• solukluk veya derin siyanoz'dur.<br />
''Yaflam belirtileri'' yoksa, CPR'a bafllamadan önce en<br />
fazla 10 sn süre ile santral bir nab›z veya kalp seslerini<br />
(do¤rudan gö¤sün oskültasyonu ile) araflt›r›n. E¤er herhangi<br />
bir flüpheniz varsa CPR'a bafllay›n. 50-53<br />
Solunum ve dolafl›m yetmezli¤inin<br />
yönetimi<br />
A ve B<br />
Hava yolunu aç›n, yeterli ventilasyon ve oksijenasyonu<br />
sa¤lay›n.<br />
• Yüksek ak›ml› oksijen verin.<br />
• Yeterli ventilasyon ve oksijenasyonun sa¤lanabilmesi,<br />
yard›mc› hava yolu gereçlerinin; balon-valfmaske<br />
ventilasyonunun (BVM), laringeal maskenin<br />
(LMA) kullan›lmas›n›, trakeal entübasyonla kesin<br />
hava yolu güvenli¤inin sa¤lanmas›n› ve pozitif bas›nçl›<br />
ventilasyonunu kapsayabilir.<br />
• Nadiren cerrahi hava yolu aç›lmas› gerekli olabilir.<br />
C<br />
Kardiyak monitörizasyonu sa¤lay›n.<br />
• Dolafl›m için vasküler eriflim yolunu sa¤lay›n. Bu,<br />
periferik veya santral intravenöz (‹V) veya intraossöz<br />
kanülasyon (‹O) yoluyla yap›labilir.<br />
• Gerektikçe bolus s›v› ve/veya inotropik ajanlar verin.<br />
Çocu¤u sürekli olarak tekrar de¤erlendirin, her defas›nda<br />
hava yolundan bafllay›n, daha sonra solunum<br />
ve dolafl›ma yönelin.<br />
Hava yolu<br />
Temel yaflam deste¤i tekniklerini kullanarak hava yolunu<br />
aç›n. Orofaringeal ve nazofaringeal gereçler hava<br />
yolunu aç›k tutmaya yard›mc› olabilir. Orofaringeal tüpü<br />
(Guedel airway), sadece ö¤ürme refleksi olmayan<br />
bilinçsiz çocuklarda kullan›n. Dilin geriye itilmesi ve<br />
epiglotu kapatmas›ndan veya glottis aç›kl›¤›na do¤rudan<br />
bas› yapmas›ndan kaç›nmak için uygun büyüklükte<br />
bir orofaringeal tüp kullan›n. Çocuklarda yumuflak<br />
damak orofaringeal tüpün yerlefltirilmesi ile hasar görebilir.<br />
Orofaringeal tüp do¤rudan görerek ve bir dil<br />
basaca¤›n›n üzerinden itilerek veya laringoskop yard›-<br />
m› ile yerlefltirilirse, bu durumdan kaç›nmak mümkün<br />
olabilir. Nazofaringeal tüp, bilinci aç›k çocuklarda daha<br />
iyi tolere edilir (ö¤ürme refleksi canl› olan), fakat kafa<br />
taban› k›r›¤› veya koagülopati varsa kullan›lmamal›d›r.<br />
Bu basit hava yolu gereçleri hava yolunu sekresyon,<br />
kan veya mide içeri¤ini aspire etmekten korumaz.<br />
Laringeal maske<br />
Laringeal Maske (LM), deneyimli kullan›c›lar için bafllang›çta<br />
kullan›lacak hava yolu gereci olarak kabul edilir<br />
ve üst hava yolu anomalilerinin neden oldu¤u obstüksiyonda<br />
özellikle faydal› olabilir. Ancak LM, hava<br />
yolunu sekresyonlar, kan veya mide içeri¤inin aspirasyonundan<br />
koruyamaz ve bu nedenle yak›n gözlem gerektirir.<br />
Küçük çocuklarda LM kullan›m›na ba¤l› komplikasyonlar<br />
eriflkinlere göre daha s›k görülür. 54<br />
Trakeal intübasyon<br />
Trakeal intübasyon, hava yolu aç›kl›¤›n›n sa¤lanmas› ve<br />
sürdürülmesinde, mide distansiyonunun önlenmesinde,<br />
akci¤erlerin aspirasyona karfl› korunmas›nda, hava<br />
yolu bas›nc›n›n kontrolünde ve ekspirasyon sonu pozitif<br />
bas›nç (PEEP) sa¤lanmas›nda en güvenilir ve etkin<br />
yoldur. Resüsitasyon s›ras›nda oral yol tercih edilir.<br />
Oral intübasyon genellikle nazal intübasyona göre daha<br />
h›zl› yap›l›r ve daha az komplikasyona yol açar. Bilinci<br />
aç›k çocuklarda, çok say›da intübasyon girifliminden<br />
ve baflar›s›z intübasyondan kaç›nmak için anestetiklerin,<br />
sedatif ve nöromüsküler blokerlerin ak›lc› kullan›m›<br />
gereklidir. 55-65 Çocu¤un anatomisi eriflkinden<br />
önemli oranda farkl›d›r; bu nedenle çocu¤un intübasyonu<br />
özel e¤itim ve deneyim gerektirir. Trakeal tüpün<br />
yerinin do¤ru olup olmad›¤›, klinik muayene ve end-tidal<br />
kapnografi ile kontrol edilmelidir. Trakeal tüpün güvenli¤inin<br />
sa¤lanmas› ve vital bulgular›n monitörizasyonu<br />
gereklidir. 66<br />
Trakeal intübasyonun yap›lamad›¤› olgularda, alternatif<br />
bir hava yolu yönetiminin de planlanmas› gereklidir.<br />
H›zl› indüksiyon ve intübasyon. Kardiyopulmoner arrest<br />
geliflen ve derin komadaki çocuklarda intübasyon<br />
için sedasyon veya analjezi gerekli de¤ildir, aksi durumlarda,<br />
komplikasyonlar› ve baflar›s›zl›¤› en aza <strong>indir</strong>mek<br />
için oksijenizasyon, h›zl› sedasyon, analjezi ve<br />
nöromüsküler bloker kullan›m›ndan sonra intübasyon<br />
yap›lmal›d›r. 63 ‹ntübasyonu yapan kifli deneyimli ve bu<br />
ilaçlarla h›zl› indüksiyona al›flk›n olmal›d›r.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S107<br />
Trakeal tüp ölçüleri. Farkl› yafllar için trakeal tüp iç çaplar›<br />
(ID), milimetre olarak:<br />
• Yenido¤anlar: Formüle göre 2.5-3.5 (hafta olarak<br />
gestasyon yafl›/10)<br />
• ‹nfantlar: 4 veya 4.5<br />
• 1 yafl›ndan büyük çocuklar: ‹ç çap (mm olarak) [(y›l<br />
olarak yafl/4)+4]<br />
Çocu¤un ölçülen boyuna göre trakeal tüp boyutlar›n›n<br />
tahmin edilmesi, yukar›daki formülün kullan›lmas›ndan<br />
daha do¤rudur.<br />
Balonlu ve balonsuz trakeal tüpler. Hastane öncesinde,<br />
iç çap› 5.5 mm'ye kadar büyüklükteki trakeal tüpler (8<br />
yafl›na kadar olan çocuklar için) kullan›ld›¤›nda balonsuz<br />
olanlar tercih edilebilir. Hastanede belli durumlarda,<br />
örne¤in; akci¤er kompliyans› kötü, hava yolu direnci<br />
yüksek veya glottisten büyük hava kaça¤› olan olgularda<br />
balonlu trakeal tüp yararl› olabilir. 68-70 ‹nfantlar<br />
ve çocuklarda (yenido¤anlar hariç) yerleflimine, büyüklük<br />
ve balon fliflirme bas›nc›na dikkat edilmifl do¤ru büyüklükte<br />
balonlu trakeal tüp, balonsuz tüp kadar güvenlidir.<br />
Afl›r› yüksek balon bas›nc› laringeal doku çevresinde<br />
iskemik nekroza ve stenoza yol açabilir. Balon<br />
fliflirme bas›nc› 20 cmH 2 O'nun alt›nda tutulmal› ve düzenli<br />
aral›klarla kontrol edilmelidir. 71<br />
Trakeal tüpün do¤ru yerlefltirilip yerlefltirilmedi¤inin<br />
kontrolu. ‹ntübe edilmifl çocuklarda tüpün yerinden<br />
ç›kmas›, yanl›fl yerlefltirilmesi ve t›kanmas›na s›k rastlan›r<br />
ve bu durum ölüm riskini art›r›r. 72,73 Trakeal intübasyon<br />
ile özefageal intübasyonu ay›rt edebilmek için<br />
% 100 güvenli bir teknik yoktur. 74,76 Tüpün do¤ru yerde<br />
oldu¤u;<br />
• tüpün vokal kordlar›n aras›ndan geçti¤inin görülmesi<br />
• pozitif bas›nçl› ventilasyon s›ras›nda gö¤üs kafesinin<br />
simetrik hareketinin gözlenmesi<br />
• ventilasyonun ekspirasyon faz›nda tüpteki bu¤unun<br />
gözlenmesi<br />
• midede distansiyon olmamas›<br />
• gö¤üste her iki apeks ve aksillan›n oskültasyonu ile<br />
eflit havalanma oldu¤unun duyulmas›<br />
• midenin oskültasyonunda hava girifl sesinin duyulmamas›<br />
• e¤er çocukta perfüzyon sa¤layan bir ritim varsa (bu,<br />
etkin CPR ile de görülebilir) end-tidal CO 2 'in saptanmas›<br />
• SpO 2 'nin uygun s›n›rlara yükselmesi veya stabil kalmas›<br />
• kalp h›z›n›n yafla uygun de¤erlere yükselmesi (veya<br />
normal s›n›rlarda kalmas›) ile saptan›r.<br />
E¤er çocukta kardiyopulmoner arrest geliflmiflse ve<br />
CO 2 ekshalasyonu saptanam›yorsa veya herhangi bir<br />
flüphe varsa, direkt laringoskopi ile trakeal tüpün pozisyonunu<br />
do¤rulay›n. Yerin do¤rulu¤u onayland›ktan<br />
sonra, trakeal tüpü tespit edin ve pozisyonunu tekrar<br />
de¤erlendirin. Çocu¤un bafl›n› nötral pozisyonda tutun;<br />
bafl›n fleksiyonu tüpün trakea içinde daha afla¤›ya<br />
ilerlemesine neden olur. Oysa ekstansiyon, tüpün hava<br />
yolundan ç›kmas›na yol açabilir. 17 Gö¤üs grafisi ile trakeal<br />
tüpün pozisyonunun orta trakeal hatta oldu¤unu<br />
do¤rulay›n; trakeal tüpün ucu 2. veya 3. torakal vertebra<br />
düzeyinde olmal›d›r.<br />
Entübe edilmifl bir çocukta ani kötüleflmeye neden<br />
olan durumlar: (Bu durumlar›n bafl harflerinden oluflan<br />
DOPES yararl› bir k›saltmad›r).<br />
• D (Displacement): trakeal tüpün yerinden ç›kmas›<br />
• O (Obstruction): trakeal tüpün t›kanmas›<br />
• P (Pneumotharax): pnömotoraks<br />
• E (Equipment failure): donan›m yetersizli¤i (gaz<br />
kayna¤›, BVM, ventilatör vb)<br />
• S (Stomach): mide (mide distansiyonu diyafragma<br />
mekaniklerini de¤ifltirebilir)<br />
Solunum<br />
Oksijenasyon<br />
Resüsitasyon s›ras›nda en yüksek konsantrasyonda<br />
(mümkünse % 100) oksijen kullan›n. Dolafl›m geri döndü¤ünde,<br />
periferik oksijen satürasyonunu % 95 veya<br />
üzerinde sürdürecek yeterli oksijeni verin. 78,79<br />
Yenido¤anlarda yap›lan araflt›rmalar, resüsitasyon<br />
s›ras›nda oda havas› kullan›lmas›n›n baz› avantajlar› oldu¤unu<br />
düflündürmektedir, fakat kan›tlar henüz yetersizdir<br />
(bkz. Bölüm 6c). 80-83 Daha büyük çocuklarda<br />
böyle bir avantaj› gösteren kan›t bulunamad›¤› için resüsitasyonda<br />
% 100 oksijen kullan›n.<br />
Ventilasyon<br />
Sa¤l›k çal›flanlar›, kardiyopulmoner veya solunum arresti<br />
geliflmifl kazazedelere s›kl›kla afl›r› ventilasyon uygularlar<br />
ve bu durum zarar verici olabilir. Hiperventilasyon,<br />
toraks bas›nc›n›n artmas›na, serebral ve koroner<br />
perfüzyonun azalmas›na, eriflkinlerde ve hayvanlarda<br />
sa¤kal›m oranlar›n›n kötüleflmesine yol açar. 84-89 ‹deal<br />
tidal volüm, gö¤üs duvar›n›n orta derecede yükselmesini<br />
sa¤lamal›d›r. 15 gö¤üs kompresyonu 2 ventilasyon<br />
oran› kullan›lmal›d›r (tek kurtar›c› 30:2 oran›n› kullanabilir);<br />
do¤ru kompresyon h›z› 100 dk -1 d›r.<br />
Hava yolu trakeal intübasyon ile koruma alt›na al›nd›¤›nda,<br />
gö¤üs kompresyonlar›na ara vermeksizin 12-<br />
20 soluk dk -1 olacak flekilde pozitif bas›nçl› ventilasyo-
S108<br />
D. Blarent ve ark.<br />
nu sürdürün. Gö¤üs kompresyonlar› s›ras›nda akci¤er<br />
inflasyonunun yeterli olmas›na özen gösterin. Dolafl›m<br />
geri döndü¤ünde veya çocukta perfüzyon sa¤layan bir<br />
ritim varsa, normal pCO 2 'n› sa¤lamak için dakikada 12-<br />
20 kez ventile edin. Hiperventilasyon zararl›d›r.<br />
Balon-valf-maske sistemi ile ventilasyon. Balon valf<br />
maske (BVM) sistemi ile ventilasyon, k›sa süreli örn.<br />
acil serviste veya hastaneye gelmeden önce asiste solunum<br />
gereken bir çocuk için etkin ve güvenilirdir.<br />
73,90-92 BVM'nin etkin olup olmad›¤›n› gö¤sün yeterince<br />
kalkmas›, kalp h›z›n›n monitörizasyonu, solunum<br />
seslerinin oskültasyonu ve periferik oksijen saturasyonunu<br />
(SpO 2 ) ölçerek de¤erlendirin. Çocuklarla<br />
u¤raflan herhangi bir sa¤l›k çal›flan› BVM'yi etkin bir flekilde<br />
uygulamal›d›r.<br />
Uzam›fl ventilasyon. E¤er uzun süreli ventilasyon gerekli<br />
ise, güvenilir bir hava yolunun yararlar› trakeal intübasyonun<br />
potansiyel risklerinden daha fazlad›r.<br />
Solunum ve ventilasyonun monitörizasyonu<br />
End-tidal CO 2 . ‹ki kilogramdan daha a¤›r çocuklarda<br />
kapnometre veya bir kolorimetrik dedektör ile end-tidal<br />
CO 2 'in monitörizasyonu, trakeal tüpün yerini do¤rular<br />
ve transportun yan›s›ra hastane öncesinde ve hastanede<br />
de kullan›labilir. 93,97 Kapnografik bir dalgan›n<br />
görülmesi veya bir renk de¤iflikli¤i olmas›, hem kardiyopulmoner<br />
arrest s›ras›nda hem de perfüzyon sa¤layan<br />
bir ritmin bulunmas› halinde tüpün trakeobronfliyal<br />
a¤açta oldu¤unu gösterir. Kapnografi, sa¤ ana bronfl<br />
intübasyonunu ay›rt etmez. Kardiyopulmoner arrest s›-<br />
ras›nda CO 2 ekshalasyonunun olmamas› tüpün yanl›fl<br />
yerleflimine ba¤l› olmayabilir, çünkü; end-tidal CO 2 'in<br />
olmamas› veya düflük seyretmesi, pulmoner kan ak›m›-<br />
n›n hiç olmamas›n› veya düflük olmas›n› yans›tabilir. 98-<br />
101<br />
Özefageal dedektör cihazlar›. Perfüzyon sa¤layan ritme<br />
sahip bir çocukta, trakeal tüpün yerinin sekonder olarak<br />
belirlenmesinde kendili¤inden fliflen balon veya aspirasyon<br />
fl›r›ngas› (özefageal dedektör cihaz›, ODC)<br />
kullan›labilir. 102,103 Kardiyopulmoner arrest geliflen<br />
çocuklarda ODC'nin kullan›m›na iliflkin çal›flma yoktur.<br />
Pals oksimetri. Oksijen düzeyinin klinik olarak de¤erlendirilmesi<br />
güvenilir de¤ildir, bu nedenle çocu¤un periferik<br />
oksijen saturasyonunu pals oksimetri ile sürekli<br />
monitörize edin. Pals oksimetri baz› durumlarda örn.<br />
e¤er çocuk flokta ise, kardiyopulmoner arrest geliflmiflse<br />
ve periferik perfüzyon kötü ise güvenilir de¤ildir.<br />
Pals oksimetri nisbeten basit olmas›na karfl›n, trakeal<br />
tüpün ç›kt›¤›n› gösterme aç›s›ndan yetersiz bir yöntemdir;<br />
kapnografi, trakeal tüpün yerinden ç›kt›¤›n› daha<br />
h›zl› ortaya koyar. 104<br />
Dolafl›m<br />
Damar yolu eriflimi<br />
Damar yolu eriflimi ilaç ve s›v›lar› vermek ve kan örne-<br />
¤i almak için gereklidir. ‹nfant veya çocukta, resüsitasyon<br />
s›ras›nda venöz eriflimi sa¤lamak zor olabilir. 105 ‹V<br />
eriflim için en fazla üç giriflimde bulunun ve daha sonra<br />
bir ‹O i¤ne yerlefltirin. 106<br />
‹ntraossöz eriflim. ‹O eriflim, ilaçlar, s›v›lar ve kan ürünlerinin<br />
verilmesinde h›zl›, güvenilir ve etkin bir yoldur.<br />
107-113 Etkinin bafllamas› ve yeterli plazma ilaç<br />
konsantrasyonunun sa¤lanma zaman›, santral venöz<br />
eriflim ile benzerdir. 114,115 Kemik ili¤i örnekleri, kan<br />
grubu cross-match'i, kimyasal analiz ve kan gaz› ölçümü<br />
için (de¤erler santral venöz kan gazlar› ile karfl›laflt›r›labilir)<br />
kullan›labilir. 117,119,120 Her ilac›n arkas›ndan,<br />
ilik kavitesinde yeterince yay›labilmesi ve santral dolafl›ma<br />
daha h›zla da¤›lmas› için bolus halinde izotonik<br />
sodyum klorür solüsyonu verin. Büyük bolus s›v›lar›n›<br />
bas›nç uygulayarak enjekte edin. ‹ntraossöz eriflim,<br />
gerçek ‹V eriflim sa¤lan›ncaya kadar sürdürülebilir.<br />
‹ntravenöz eriflim. Periferik ‹V yol kullan›ld›¤›nda, ilaçlar›n<br />
plazma konsantrasyonlar› ve klinik yan›tlar› santral<br />
veya ‹O yol ile eflittir. 121-125 Santral yol uzun süreli eriflim<br />
için daha güvenlidir. 121,122,124,125 Ancak, resüsitasyon<br />
s›ras›nda ‹O veya periferik ‹V eriflim ile karfl›laflt›r›ld›¤›nda<br />
avantaj sa¤lamamaktad›r.<br />
Trakeal tüp yoluyla eriflim<br />
‹laç uygulamas›nda ‹V veya ‹O eriflim, trakeal yoldan<br />
daha iyidir. 126 Lidokain, atropin, adrenalin ve nalokson<br />
gibi lipid çözünürlü¤ü olan ilaçlar, alt hava yolundan<br />
emilir. 127,131 Alveolar ilaç emilimi büyük de¤iflkenlik<br />
gösterdi¤i için, trakeal tüpten verilecek optimal ilaç<br />
dozlar› bilinmemektedir fakat, afla¤›daki dozlar yol<br />
gösterici olarak önerilebilir:<br />
• adrenalin, 100 mcg kg -1<br />
• lidokain, 2-3 mg kg -1<br />
• atropin, 30 mcg kg -1<br />
Naloksonun optimal dozu bilinmemektedir.<br />
‹lac› 5 ml izotonik sodyum klorür ile suland›r›n ve<br />
verdikten sonra 5 ventilasyon uygulay›n. 132-134 Lipidlerde<br />
çözünmeyen ilaçlar› (örn. glikoz, bikarbonat, kalsiyum)<br />
trakeal tüp yoluyla vermeyin, çünkü; ilaçlar hava<br />
yolu mukozas›na zarar verebilir.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S109<br />
S›v›lar ve ilaçlar<br />
S›v› yüklenmesi yap›lmam›fl bir çocukta flok belirtileri<br />
görülüyorsa, volümün art›r›lmas› gereklidir. 135 E¤er<br />
sistemik perfüzyon yetersizse, kan bas›nc› normal olsa<br />
dahi bolus halinde 20 ml kg -1 izotonik bir kristalloid<br />
verin. Her bir bolusu takiben, baflka bir tedavi veya daha<br />
fazla s›v› gerekip gerekmedi¤ine karar vermek için<br />
çocu¤un klinik durumunu ABC'yi kullanarak tekrar de-<br />
¤erlendirin.<br />
Kafa travmas›na efllik eden flokta veya hipovolemide<br />
hipertonik salin kullan›lmas›n› önermek için veriler<br />
yetersizdir. 136 Künt travma geçirmifl hipotansif çocuklarda,<br />
gecikmifl s›v› resüsitasyonunu önermek için de<br />
veriler yetersizdir. 137 Hipoglisemi olmad›kça dekstroz<br />
içeren solüsyonlardan kaç›n›n. 138-141 Ancak, özellikle<br />
küçük çocuklarda veya infantlarda hipoglisemi aktif bir<br />
flekilde araflt›r›lmal› ve bundan kaç›n›lmal›d›r.<br />
Adenozin<br />
Adenozin k›sa süreli atriyoventriküler (AV) blo¤a ve AV<br />
dü¤üm düzeyindeki aksesuar demette re-entry bozuklu¤una<br />
neden olan endojen bir nükleotiddir. Adenozin,<br />
supraventriküler taflikardi (SVT) nin tedavisinde önerilmektedir.<br />
142 Yar›lanma ömrü k›sa oldu¤undan (10 sn)<br />
kullan›m› güvenlidir, kalbe ulaflma zaman›n› k›saltmak<br />
için üst ekstremite veya santral venlerden intravenöz<br />
olarak verilir. Adenozini h›zla verin, ard›ndan bolus halinde<br />
3-5 ml izotonik sodyum klorür solüsyonu uygulay›n.<br />
143<br />
Adrenalin (epinefrin)<br />
Adrenalin, güçlü alfa, beta 1 ve beta 2 adrenerjik etkileri<br />
olan endojen bir katekolam<strong>indir</strong>. Kardiyopulmoner<br />
arrestte gerekli bir ilaçt›r ve esas olarak flok uygulanabilen<br />
veya uygulanamayan ritmlerin tedavi algoritmalar›nda<br />
yer al›r. Adrenalin, vazokonstriksiyona yol açar,<br />
diyastolik bas›nc› art›r›r ve böylece koroner arter perfüzyon<br />
bas›nc› düzelir, miyokard kontraktilitesi artar,<br />
spontan kontraksiyonlar› uyar›r ve VF amplitüd ve frekans›n›<br />
art›r›r, buna ba¤l› olarak baflar›l› defibrilasyon<br />
olas›l›¤› artar. Çocuklarda adrenalinin önerilen ‹V/‹O<br />
dozu, 10 mcg kg -1 dir. Trakeal tüp yoluyla verilen adrenalin<br />
bunun on kat›d›r (100 mcg kg -1 ). 127,144-146<br />
E¤er gerekirse her 3-5 dakikada bir adrenalin verilmelidir.<br />
‹V veya ‹O yoldan daha yüksek dozlarda adrenalinin<br />
rutin kullan›m› önerilmemektedir. Çünkü bu uygulama,<br />
kardiyopulmoner arrestten sonra nörolojik düzelme<br />
ve sa¤kal›m› iyilefltirmemektedir. 147-150<br />
Spontan dolafl›m geri döndü¤ünde, adrenalinin sürekli<br />
infüzyonu gerekebilir. Adrenalinin hemodinamik<br />
etkileri doza ba¤›ml› oldu¤undan, infüzyon dozu istenilen<br />
etkiye göre titre edilmelidir. Yüksek infüzyon h›zlar›,<br />
ekstremite, mezenter ve renal kan ak›m›n›n azalmas›na<br />
yol açan afl›r› vazokonstriksiyona neden olur.<br />
Yüksek dozda adrenalin, ciddi hipertansiyon ve tafliaritmiye<br />
neden olabilir. 151<br />
Doku hasar›ndan kaç›nmak için adrenalini güvenilir<br />
bir intravenöz kateter yolu ile vermek gerekir (IV veya<br />
‹O). Adrenalin ve di¤er katekolaminler, alkali solüsyonlarla<br />
inaktive olurlar va asla sodyum bikarbonatla kar›flt›r›lmamal›d›rlar.<br />
152<br />
Amiodaron<br />
Amiodaron, adrenerjik reseptörlerin non-kompetitif bir<br />
inhibitörüdür, miyokard dokusunda iletimi deprese<br />
eder ve bu nedenle AV iletim yavafllar, refrakter periyod<br />
ve QT aral›¤› uzar. Amiodaron, inatç› VF / nab›zs›z<br />
VT tedavisinde verilmesi haricinde, h›zl› infüzyona ba¤l›<br />
hipotansiyondan kaç›nmak için, sistemik kan bas›nc›<br />
ve EKG monitörizasyonu eflli¤inde yavafl enjekte edilmelidir<br />
(10-20 dk. üzerinde). Suland›r›lm›fl solüsyonlar<br />
kullan›ld›¤›nda bu yan etkiye daha az rastlan›r. 153 Di-<br />
¤er nadir fakat önemli yan etkiler; bradikardi ve polimorfik<br />
VT'dir. 154<br />
Atropin<br />
Atropin, parasempatik yan›t› bloke ederek sinoatriyal<br />
dü¤ümü h›zland›r›r. Ayr›ca AV iletimi h›zland›rabilir.<br />
Düflük dozda (
S110<br />
D. Blarent ve ark.<br />
Magnezyum<br />
Kardiyopulmoner arrest s›ras›nda rutin magnezyum<br />
verilmesine iliflkin kan›tlanm›fl veri yoktur. 165 Çocuklarda<br />
magnezyum tedavisi, nedeni önemli olmaks›z›n<br />
torsades de pointes VF veya hipomagnezemi saptanm›flsa<br />
endikedir. 166<br />
Sodyum bikarbonat<br />
Kardiyopulmoner arrest ve CPR s›ras›nda veya spontan<br />
dolafl›m›n geri dönmesinden (SDGD) sonra rutin sodyum<br />
bikarbonat verilmesi önerilmemektedir. 167,168 Etkin<br />
ventilasyon ve gö¤üs kompresyonu uyguland›ktan<br />
ve adrenalin verildikten sonra uzun süren kardiyopulmoner<br />
arrest dönemi geçirmifl ve ciddi metabolik asidozu<br />
olan çocukta sodyum bikarbonat verilmesi düflünülebilir.<br />
Ayr›ca sodyum bikarbonat; efllik eden hiperkalemi,<br />
hemodinamik instabilite ve trisiklik antidepresan<br />
zehirlenmesinin tedavisinde de düflünülebilir. Afl›-<br />
r› miktarda sodyum bikarbonat, dokulara oksijen sunumunu<br />
bozabilir; hipokalemi, hipernatremi, ve hiperozmolaliteye<br />
neden olur ve katekolaminleri inaktive eder.<br />
Lidokain<br />
Lidokain, eriflkinlerde defibrilasyona dirençli VF/VT'de<br />
amiodarondan daha az etkilidir 169 , bu nedenle, çocuklarda<br />
defibrilasyona dirençli VF/VT'de ilk tedavi seçene-<br />
¤i de¤ildir.<br />
Prokainamid<br />
Prokainamid, atrium içi iletimi yavafllat›r ve QRS ve QT<br />
aral›¤›n› uzat›r; hemodinamisi stabil çocuklarda di¤er<br />
ilaçlara dirençli SVT 170,171 veya VT 172 de kullan›labilir.<br />
Ancak, pediyatrik veriler azd›r ve prokainamid dikkatli<br />
kullan›lmal›d›r. 173,174 Prokainamid güçlü bir vazodilatatördür<br />
ve hipotansiyona neden olabilir; dikkatli monitörizasyon<br />
eflli¤inde yavafl infüze edilmelidir.<br />
170,175,176<br />
veriler yeterli de¤ildir. Bu nedenle, kardiyopulmoner<br />
arrest geliflmifl çocukta vazopressinin rutin kullan›m›<br />
önermek için veriler yetersizdir. 178-180<br />
Defibrilatörler<br />
Defibrilatörler ya otomatik (OED gibi) veya manuel olarak<br />
çal›fl›r ve monofazik ya da bifazik flok verebilir. Yenido¤anlardan<br />
büyüklere kadar enerji verebilme kapasitesindeki<br />
manuel defibrilatörler, hastanelerde ve kardiyopulmoner<br />
arrest riski tafl›yan çocuklara bakan di¤er<br />
sa¤l›k birimlerinde bulunmal›d›r. Otomatik eksternal<br />
defibrilatörlerde enerji düzeyi dahil tüm de¤iflkenler<br />
önceden ayarlanm›flt›r.<br />
Defibrilasyonda elektrod boyutu. Gö¤üs duvar› ile iyi<br />
bir temas sa¤lanmas› için var olan en genifl elektrodlar<br />
seçilmelidir. ‹deal boyut bilinmemektedir, ancak uygulanan<br />
elektrodlar aras›nda mutlaka belirli bir mesafe<br />
kalmal›d›r. 181,182 Önerilen uygun boyutlar:<br />
• infantlar ve
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S111<br />
pozisyon olarak bilinir.<br />
Optimal elektrod kuvveti. Defibrilasyon s›ras›nda transtorasik<br />
impedans› azaltmak için, 10 kg.'›n alt›ndaki çocuklara<br />
3 kg ve daha büyüklere 5 kg'l›k bir kuvvet uygulay›n›z.<br />
Çocuklarda enerji dozu. Etkin ve güvenilir defibrilasyon<br />
için ideal enerji dozu bilinmemektedir. Bifazik floklar<br />
etk<strong>indir</strong> ve monofazik ak›mla uygulanan floklardan daha<br />
az miyokard disfonksiyonuna neden olurlar. 33,34,37-<br />
40 Hayvan modellerinde, 3-4 J kg -1 pediyatrik dozlarla,<br />
bundan daha düflük veya eriflkin dozlara göre 34,37<br />
daha iyi sonuçlar elde edilmifltir. Çocuklar, 4 J kg -1 (9 J<br />
kg -1 'a kadar) dan daha büyük dozlarla etkin bir flekilde<br />
ve önemli bir yan etki görülmeksizin defibrile edilebilmifllerdir.<br />
27,36 Bir manuel defibrilatör kullan›ld›¤›nda,<br />
ilk ve bunu izleyen floklar için 4 J kg -1 (bifazik veya monofazik)<br />
dozda enerji kullan›lmal›d›r.<br />
E¤er manuel defibrilatör yoksa, pediyatrik flok uygulanabilir<br />
ritimleri tan›yabilen OED kullan›n. 29,30,185<br />
Bu OED, 1-8 yafl aras› çocuklar için daha uygun olan ve<br />
daha az enerji dozunu ayarlayabilen bir doz düflürücü<br />
içermelidir (50-75 J) 31 . Böyle bir OED yoksa, acilen<br />
standart bir OED kullan›n ve eriflkin enerji düzeyleri<br />
ayarlay›n. 25 kg'dan daha a¤›r çocuklar için (8 yafl›n üstü)<br />
standart elektrodlar› olan standart bir OED kullan›n.<br />
Günümüzde, bir yafl›ndan daha küçük çocuklarda OED<br />
kullan›m›n› önermek ya da bu uygulamaya karfl› olmak<br />
için yeterli kan›t elde edilememifltir.<br />
Kardiyopulmoner arrestin yönetimi<br />
ABC<br />
Temel yaflam deste¤i ile bafllay›n›z ve devam ediniz<br />
(fiekil 6.9).<br />
Pediyatrik<br />
‹YD Algoritmi<br />
Bilinç kapal› ?<br />
TYD'ne baflla<br />
oksijenize et/Ventile et<br />
CPR 15:2<br />
Defibrilatör/monitör<br />
ba¤lan›ncaya kadar<br />
Resüsitasyon<br />
ekibini ça¤›r<br />
fiok Uygulanabilir<br />
(VF/Nab›zs›z VT)<br />
1 fiok<br />
4 J/kg veya OED<br />
(dozu azalt›lm›fl)<br />
Derhal CPR uygula<br />
15:2<br />
‹ki Dakika<br />
Ritim Analizi<br />
CPR s›ras›nda:<br />
• Geri dönüflümlü nedenleri düzeltiniz*<br />
• Elektrodlar›n pozisyon ve temas›n›<br />
kontrol ediniz<br />
• Gerçeklefltirin:<br />
• ‹V/‹O eriflim<br />
• Hava yolu ve oksijen<br />
• Hava yolu güvencesi sa¤lan›nca<br />
kesintisiz kompresyonlar uygulay›n›z<br />
• Her 3-5 dak da bir Adrenalin veriniz<br />
• Düflünün: amiodaron, atropin, magnezyum<br />
fiok Uygulanmaz<br />
(NEA/Asistoli)<br />
Derhal CPR uygula<br />
15:2<br />
‹ki Dakika<br />
*Geri dönüflümlü nedenler<br />
Hipoksi<br />
Tansiyon Pnömotoraks<br />
Hipovolemi<br />
Tamponad, (kardiyak)<br />
Hipo/hiperkalemi/ metabolik bozukluklar Toksik ve terapötik bozukluklar<br />
Hipotermi<br />
Trombozis (koroner veya pulmoner)<br />
fiekil 6.9. Pediyatrik ‹leri Yaflam Deste¤i Algoritmi.
S112<br />
D. Blarent ve ark.<br />
A ve B<br />
Balon valf maske yöntemi ile hastay› ventile ediniz ve<br />
oksijelendiriniz.<br />
• Yüksek oksijen konsantrasyonu ile pozitif bas›nçl›<br />
ventilasyon sa¤lay›n›z<br />
• 5 solunumu takiben 15:2 oran›nda eksternal gö¤üs<br />
kompresyonu ve pozitif bas›nçl› ventilasyon uygulay›n›z<br />
(tek kurtar›c› 30:2 oran›n› kullanabilir)<br />
• Kurtar›c›n›n yorulmas›ndan kaç›nmak için gö¤üs<br />
kompresyonu yapan kurtar›c›y› s›k aral›klarla de¤ifltiriniz<br />
• Kardiyak monitörizasyonu sa¤lay›n›z<br />
C<br />
Kardiyak ritmi ve dolafl›m belirtilerini de¤erlendirin<br />
(±10 saniyeden uzun olmamak kayd›yle santral nabz›<br />
kontrol edin)<br />
Asistoli, nab›zs›z elektriksel aktivite (NEA) - fiok uygulanmayan<br />
ritimler<br />
• ‹ntravenöz veya intraossöz yolla 10 mcg/kg adrenalin<br />
verin ve her 3-5 dakika ara ile tekrar edin.<br />
• E¤er damar yolu aç›lmam›flsa ve hastada trakeal tüp<br />
mevcutsa, 100 mcg kg -1 adrenalin verin, intravenöz<br />
veya intraossöz yol sa¤lanana kadar bu yolu<br />
kullan›n.<br />
• Geri döndürülebilir nedenleri araflt›r›n ve tedavi<br />
edin (4H ve 4T'ler).<br />
VF / nab›zs›z VT - fiok uygulanabilir ritimler<br />
• Derhal defibrilasyon uygulay›n (bütün floklar 4 J kg -1 ).<br />
• Mümkün oldu¤u kadar çabuk CPR'a bafllay›n.<br />
• ‹ki dakika sonra, monitörde kardiyak ritmi kontrol<br />
edin.<br />
• E¤er VF / nab›zs›z VT ritmi devam ediyorsa ikinci<br />
floku uygulay›n.<br />
• Derhal 2 dakika CPR uygulay›n ve monitörü kontrol<br />
edin, e¤er de¤ifliklik yoksa adrenalin uygulad›ktan<br />
hemen sonra 3. floku verin<br />
• ‹ki dakika CPR uygulay›n.<br />
• VF/nab›zs›z VT ritmi devam ediyorsa, amiodaronu<br />
takiben dördüncü floku uygulay›n.<br />
• CPR boyunca her 3-5 dakika ara ile adrenalin uygulay›n.<br />
• E¤er çocukta VF / nab›zs›z VT ritmi devam ediyorsa,<br />
iki dakika CPR ve flok uygulamalar›n› birbiri ard›-<br />
na devam ettirin.<br />
• E¤er yaflam belirtileri gözlenirse, monitörde organize<br />
bir ritmin olup olmad›¤›n› kontrol edin, e¤er varsa,<br />
santral nabz› araflt›r›n.<br />
• Geri döndürülebilir nedenleri belirleyin ve tedavi<br />
edin (4H ve 4T'ler).<br />
• E¤er defibrilasyonda baflar›l› olunmufl, ancak yeniden<br />
VF / nab›zs›z VT ritmi bafllam›flsa CPR uygulay›n,<br />
amiodaron verin ve daha önce etkin olan dozda<br />
tekrar defibrile edin. Devaml› amiodaron infüzyonuna<br />
bafllay›n.<br />
Kardiyak arrestin geri döndürülebilir<br />
nedenleri (4H ve 4T'ler)<br />
• Hipoksi<br />
• Hipovolemi<br />
• Hiper/hipokalemi<br />
• Hipotermi<br />
• Tansiyon pnömotoraks<br />
• Tamponad (koroner veya pulmoner)<br />
• Toksik / terapötik bozukluklar<br />
• Trombozis (koroner veya pulmoner)<br />
Kardiyopulmoner arrestte olaylar›n s›ras›<br />
• Çocuk cevaps›z ise, yaflam belirtileri yoksa (solunum,<br />
öksürük veya vücut hareketi) derhal CPR'a<br />
bafllay›n<br />
• % 100 oksijen kullanarak, balon valf maske sistemi<br />
ile ventilasyon uygulay›n<br />
• Hastay› monitörize edin. fioklanabilir ritmi tan›mak<br />
ve tedavi etmek amac›yla mümkün oldu¤u kadar<br />
çabuk manuel veya otomatik eksternal defibrilatör<br />
temin edin<br />
Daha nadir bir durum olan flahit olunmufl ani kollapsta,<br />
acil yard›m sisteminin erken uyar›lmas› ve otomatik<br />
eksternal defibrilatörün temini daha uygun bir<br />
yaklafl›m olabilir; mümkün olan en k›sa sürede CPR'a<br />
bafllay›n.<br />
Kurtar›c›lar defibrilasyon giriflimine kadar kardiyopulmoner<br />
resüsitasyonu en az kesinti ile uygulamal›d›rlar.<br />
Kardiyak monitörizasyon<br />
fiok uygulanabilir veya flok uygulanamaz bir kardiyak<br />
ritmin ay›rt edilebilmesi için kardiyak monitör kablolar›<br />
veya defibrilatörün elektrodlar› mümkün oldu¤unca çabuk<br />
yerlefltirilmelidir. Sistemik kan bas›nc›n›n invaziv<br />
monitörizasyonu gö¤üs kompresyonlar›n›n etkinli¤inin<br />
artt›r›lmas›na yard›mc› olabilir 186 , fakat temel veya ileri<br />
resüsitasyon uygulamas› gecikmemelidir.<br />
fiok uygulanan ritimler nab›zs›z VT ve VF ritmidir.<br />
Bu ritimler ani kollapsa giren çocuklarda s›kl›kla görü-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S113<br />
len ritimlerdir. fiok uygulanmayan ritimler ise nab›zs›z<br />
elektriksel aktivite, bradikardi (dolafl›m belirtilerinin olmad›¤›,<br />
at›m h›z›n›n 60 at›m dk -1 'dan az oldu¤u) ve<br />
asistolidir. NEA ve bradikardide QRS kompleksi s›kl›kla<br />
genifltir.<br />
fiok uygulanmayan ritimler<br />
Çocukluk ve adölesan ça¤lar›ndaki birçok kardiyopulmoner<br />
arrest solunumsal kaynakl›d›r. 19,44,187-189 Bu<br />
yafl grubunda, OED veya manuel defibrilatör temin etme<br />
çabalar›ndan önce, ivedi olarak CPR uygulamas› zorunludur.<br />
Bu cihazlar›n hemen temin edilmifl olmalar›<br />
respiratuvar arrestin sonucunu iyilefltirmeyecektir. 11,13<br />
Sa¤l›k mensubu olmayan kiflilerin uygulad›klar› CPR<br />
eriflkin ve çocuklarda daha iyi nörolojik sonuçlar ile birliktedir<br />
9,10,190 . Yenido¤anlarda, çocuk ve adolesanlarda<br />
kardiyopulmoner arrestte en s›k görülen EKG paternleri<br />
asistoli ve NEA'dir. NEA organize, genifl kompleksli<br />
elektriksel aktivite fleklindedir, genellikle h›z› yavaflt›r<br />
ve nab›z yoktur. NEA s›kl›kla hipoksi periyodunu<br />
veya miyokardiyal iskemiyi takip eder, fakat bazen kardiyak<br />
outputun ani azalmas›na yol açan geri döndürülebilir<br />
bir neden (örnek 4H ve 4T'den bir tanesi) var olabilir.<br />
fiok uygulanabilir ritimler<br />
Çocuklarda görülen kardiyopulmoner arrestlerin % 3.8-<br />
19'unda VF görülür 9,45,188,189 ; VF / nab›zs›z VT s›kl›¤›<br />
yaflla artar. 185,191 VF / nab›zs›z VT'ye ba¤l› kardiyopulmoner<br />
arrestte sa¤ kal›m›n esas belirleyicisi defibrilasyon<br />
uygulamas›na kadar geçen süredir. fiahit olunmufl<br />
eriflkin VF'unda ilk 3 dakika içinde yap›lan hastane öncesi<br />
defibrilasyonda sa¤ kal›m oran› %50'nin üzerindedir.<br />
Bununla birlikte defibrilasyon uygulamas›na kadar<br />
geçen süre artt›kça defibrilasyonun baflar›s› dramatik<br />
olarak azal›r; defibrilasyondaki her 1 dakikal›k gecikme<br />
(CPR uygulanmaks›z›n) sa¤ kal›m oran›n› % 7-10 oran›nda<br />
azalt›r. VF'un 12 dakikadan daha uzun sürdü¤ü<br />
eriflkinlerde sa¤ kal›m oran› % 5'den düflüktür. 192 Baz›<br />
çal›flmalarda, defibrilasyondan önce befl dakikadan daha<br />
uzun sürelerle kardiyopulmoner resüsitasyon uygulamas›n›n<br />
sonuçlar› iyilefltirdi¤i bildirilmifltir, 193,194 di-<br />
¤er baz› çal›flmalar ise bu sonuçlar› desteklememektedir.<br />
195<br />
fiok uygulanabilir ritimlerde ilaçlar<br />
Adrenalin 3-5 dakika ara ile trakeal tüpe göre tercihen<br />
‹V veya ‹O yoldan verilir. Amiodaron defibrilasyona dirençli<br />
VF / nab›zs›z VT'de endikedir. Çocuklarda amiodaron<br />
ile deneysel veya klinik deneyim azd›r; eriflkinlere<br />
ait çal›flmalardan 169,196,197 elde edilen bulgular<br />
hastaneye kabuldeki sa¤ kal›m oran›n›n artt›¤›n›, ancak<br />
hastaneden taburcu olma oran›n› artt›rmad›¤›n› göstermektedir.<br />
Bir pediatrik vaka serisi hayat› tehdit eden<br />
ventriküler aritmilerin tedavisinde amiodaronun etkin<br />
oldu¤unu göstermifltir. 198 Bu nedenle ‹V amiodaronun,<br />
çocuklarda görülen defibrilasyona cevap vermeyen<br />
veya tekrarlayan VF / nab›zs›z VT'nin tedavisinde<br />
rolü vard›r.<br />
Aritmiler<br />
Karars›z (anstabil) aritmiler<br />
Aritmisi olan her çocu¤un santral nabz›n› kontrol edin;<br />
e¤er nab›z yok ise, çocu¤u kardiyopulmoner arrest gibi<br />
tedavi edin. E¤er çocu¤un santral nabz› varsa hemodinamik<br />
durumunu de¤erlendirin. Hemodinamik durumu<br />
bozuk oldu¤unda, ilk ad›mlar afla¤›daki flekildedir.<br />
• Hava yolunu aç›n.<br />
• Solunumu destekleyin ve oksijen verin.<br />
• EKG monitörüne veya defibrilatöre ba¤lay›n ve kardiyak<br />
ritmi de¤erlendirin.<br />
• Ritmin çocu¤un yafl›na göre yavafl veya h›zl› olup<br />
olmad›¤›n› de¤erlendirin.<br />
• Ritmin düzenli veya düzensiz olup olmad›¤›n› de-<br />
¤erlendirin.<br />
• QRS kompleksini ölçün (dar komplekste süre 0.08<br />
saniyeden k›sa, genifl komplekste 0.08 saniyeden<br />
uzundur)<br />
• Tedavi seçenekleri çocu¤un hemodinamik stabilitesine<br />
ba¤l›d›r.<br />
Bradikardi<br />
Bradikardi, s›kl›kla hipoksi, asidoz ve ciddi hipotansiyon<br />
nedeni ile oluflur; kardiyopulmoner arreste do¤ru<br />
ilerleyebilir. Bradiaritmi ile birlikte dolafl›m yetmezli¤i<br />
olan her çocu¤a % 100 oksijen verin ve e¤er gerekiyorsa<br />
pozitif bas›nçl› ventilasyon uygulay›n.<br />
E¤er perfüzyonu bozuk bir çocu¤un kalp h›z› 60<br />
at›m dk -1 'n›n alt›nda ise ve oksijen ile ventilasyona h›zla<br />
cevap vermiyorsa, gö¤üs kompresyonlar›na bafllay›n<br />
ve adrenalin verin. E¤er bradikardinin nedeni vagal stimülasyon<br />
ise, % 100 oksijen ile ventile edin ve adrenalin<br />
vermeden önce atropin verin.<br />
Kardiyak pacemaker sadece oksijenizasyon, ventilasyon,<br />
gö¤üs kompresyonu ve di¤er medikasyonlara<br />
cevap vermeyen AV blok veya sinüs nodu disfonksiyonu<br />
olan vakalarda faydal›d›r; pacemaker hipoksi veya<br />
iskeminin neden oldu¤u asistoli veya aritmilerde etkili<br />
de¤ildir. 199
S114<br />
D. Blarent ve ark.<br />
Taflikardi<br />
Dar kompleksli taflikardi. E¤er olas› ritim supraventriküler<br />
taflikardi (SVT) ise hemodinamik durumu stabil<br />
olan çocuklarda vagal manevralar (Valsalva veya dalma<br />
refleksi) denenebilir. Bu manevralar durumu stabil olmayan<br />
çocuklarda kimyasal veya elektriksel kardiyoversiyonu<br />
geciktirmeyecekse kullan›labilir. 200 E¤er çocuk<br />
hemodinamik aç›dan stabil de¤ilse vagal manevralar›<br />
uygulamay›n ve acil elektriksel kardiyoversiyon uygulay›n.<br />
Adenozin SVT'nin sinüs ritmine çevrilmesinde<br />
genellikle etkilidir. Adenozin pratik olarak kalbe yak›n<br />
olan bölgeden (yukar›ya bak›n›z) h›zl› ‹V enjeksiyon yoluyla<br />
uygulan›r, arkas›ndan zaman kaybetmeden bolus<br />
fleklinde serum fizyolojik verilir.<br />
Damar yolu bulunamam›fl veya adenozinin ritmi<br />
düzeltemedi¤i hemodinamisi bozulmufl çocuklarda,<br />
elektriksel kardiyoversiyon (R dalgas› ile senkronize)<br />
endikedir. SVT'nin elektriksel kardiyoversiyonunda ilk<br />
enerji dozu 0.5-1 J kg -1 ve ikinci doz 2 J kg -1 'd›r. E¤er<br />
baflar›s›z olunursa, üçüncü kardiyoversiyon dozundan<br />
önce amiodaron veya prokainamidi pediyatrik kardiyolog<br />
veya yo¤un bak›m uzman› eflli¤inde uygulay›n.<br />
Amiodaronun bir çok pediyatrik çal›flmalarda<br />
SVT'nin tedavisinde etkili oldu¤u gösterilmifltir. 198,201-<br />
207 Bununla beraber, dar kompleksli taflikardilerde<br />
amiodaronun kullan›ld›¤› ço¤u çal›flmada postoperatif<br />
dönemde çocuklarda junctional ektopik taflikardi olmas›<br />
nedeniyle, SVT'si olan bütün olgularda kullan›lmas›<br />
s›n›rl› olabilir. E¤er çocuk hemodinamik aç›dan stabil<br />
ise amiodaron vermeden önce hastan›n erken dönemde<br />
bir uzman ile konsülte edilmesi önerilmektedir.<br />
Genifl kompleksli taflikardi. Çocuklarda, genifl QRS'li taflikardi<br />
ventrikülerden çok, büyük ihtimalle supraventriküler<br />
kaynakl›d›r. 208 Bununla birlikte, genifl QRS kompleksli<br />
taflikardi s›k olmamakla birlikte hemodinamik aç›-<br />
dan stabil olmayan çocuklarda aksi ispatlan›ncaya kadar<br />
VT olarak de¤erlendirilmelidir. VT s›kl›kla altta yatan<br />
kalp hastal›¤› (kardiyak cerrahi sonras›, kardiyomyopati,<br />
myokardit, elektrolit bozuklu¤u, uzun QT intervali,<br />
santral intrakardiyak kateter) olan çocuklarda görülür.<br />
Senkronize kardiyoversiyon nab›zl› anstabil VT'de<br />
tedavi seçene¤idir. E¤er ikinci kardiyoversiyon dozu<br />
baflar›s›z olursa veya VT ritmi tekrar oluflursa antiaritmik<br />
tedavi uygulamas› düflünülmelidir. Amiodaronun pediatrik<br />
aritmilerin tedavisinde etkili ve güvenli oldu¤u<br />
gösterilmifltir. 198,202,203,209<br />
Kararl› (stabil) aritmiler<br />
Çocu¤un ABC'si idame edilirken tedaviye bafllamadan<br />
önce bir uzman ile temasa geçin. Çocu¤un klinik hikayesi,<br />
ortaya ç›k›fl› ve EKG tan›s›na ba¤l› olarak, stabil bir<br />
çocukta, genifl QRS kompleksli taflikardi SVT gibi tedavi<br />
edilebilir ve vagal manevralar veya adenozin uygulanabilir.<br />
Di¤er taraftan, amiodaron bir tedavi seçene-<br />
¤idir, benzer olarak e¤er VT tan›s› EKG'de do¤rulan›rsa<br />
amiodaron kullan›m› düflünülür. Prokainamid, stabil<br />
VT'de oldu¤u gibi vagal manevralar ve adenozine<br />
210,212 cevap vermeyen stabil SVT'de düflünülebilir.<br />
172,213,214 Prokainamidi amiodaron ile birlikte vermeyiniz.<br />
Arrest sonras› yönetim<br />
Kardiyopulmoner resüsitasyondan sonra miyokardiyal<br />
disfonksiyon s›kt›r. 215,216 Vazoaktif ilaçlar çocu¤un arrest<br />
sonras›ndaki hemodinamik de¤erlerini iyilefltirebilir,<br />
fakat ilaçlar klinik duruma göre titre edilmelidir. Bu<br />
ilaçlar devamli infüzyon halinde ‹V yoldan verilmelidir.<br />
Is› kontrolü ve idamesi<br />
Kardiyopulmoner resüsitasyonu takiben çocuklarda hipotermi<br />
s›kt›r. 217 Atefl, sa¤ kalan hastalarda, hasarl›<br />
beyinde y›k›c› zararlar yapabilirken santral hipotermi<br />
(32-34°C) yararl› olabilir. Her ne kadar çocuklarda bu<br />
tip bir çal›flma yoksa da, orta dereceli hipotermi eriflkinlerde<br />
218,219 ve yenido¤anlarda 220-224 kabul edilebilir<br />
güvenlik profili oluflturur, nörolojik aç›dan sa¤lam<br />
olan sa¤ kalanlar›n say›s›n› art›r›r.<br />
Kardiyopulmoner arrestten sonra spontan dolafl›m›<br />
geri dönen fakat koma hali süren bir çocuk, vücut ›s›s›-<br />
n›n 12-24 saat süre ile 32-34°C'ye kadar so¤utulmas›ndan<br />
fayda görebilir. Baflar›l› bir flekilde resüsite edilmifl,<br />
spontan dolafl›m› bafllam›fl, hipotermik çocuklar, vücut<br />
›s›s› 32°C'nin alt›na düflmedikçe aktif olarak ›s›t›lmamal›d›r.<br />
Hafif hipotermiyi takiben çocuk yavafl olarak 0.25-<br />
0.5°C saat -1 h›zda ›s›t›lmal›d›r.<br />
Çocuklarda vücut ›s›s›n›n izlenmesi ve idamesi için<br />
çeflitli metodlar vard›r. Eksternal ve/veya internal so-<br />
¤utma teknikleri so¤utmay› bafllatmak amac›yla kullan›labilir<br />
225,227 Titreme derin sedasyon ve nöromüsküler<br />
blok ile önlenebilir. Enfeksiyon riskinde art›fl, kardiyovasküler<br />
düzensizlikler, koagülopati, hiperglisemi ve<br />
elektrolit anormallikleri gibi komplikasyonlar görülebilir.<br />
228,229<br />
Hedeflenen en uygun s›cakl›k, so¤utma h›z›, hipotermi<br />
süresi ve planl› so¤utma sonras› yeniden ›s›tma<br />
h›z› henüz saptanamam›flt›r; flu an çocuklar için önerilebilecek<br />
spesifik bir protokol yoktur.<br />
Atefl, kardiyopulmoner resüsitasyondan sonra s›k<br />
oluflan bir durumdur, olumsuz nörolojik sonuçlarla birliktedir.<br />
Vücut ›s›s›n›n 37°C'dan yukar›ya her bir derece<br />
art›fl› riski art›r›r. 230 Antipiretikler ve/veya fizik so¤ut-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S115<br />
ma ile ateflin tedavisinin nörolojik harabiyeti azaltt›¤›na<br />
iliflkin s›n›rl› say›da deneysel veri vard›r. 233,234 Atefli<br />
tedavi eden antipiretikler ve atefli düflürdü¤ü kabul<br />
edilen ilaçlar›n kullan›m› güvenlidir, bu nedenle tedavide<br />
bu ilaçlar yo¤un olarak kullan›labilir.<br />
Kardiyopulmoner arrestin prognozu<br />
Resüsitasyon çabalar›n›n yarars›z olaca¤›n› önceden<br />
belirleyen basit bir k›lavuz yoktur. Resüsitasyondan 20<br />
dakika sonra, resüsitasyon ekibinin lideri devam edilip<br />
edilmeyece¤ine karar vermelidir. 187,235-239 Resüsitasyona<br />
devam etme karar› ile ilgili olarak dikkate al›nmas›<br />
gerekenler; arrestin nedeni, 45,240 daha önceki klinik<br />
durum, arreste tan›k olunup olunmad›¤›, tedavi edilmemifl<br />
kardiyopulmoner arrest süresi (ak›m yok),<br />
CPR'un etkinli¤i ve süresi (düflük ak›m), geri döndürülebilir<br />
hastal›k durumunda ekstrakorporeal yaflam deste¤ine<br />
h›zla karar verebilme, 241-243 ve iliflkili özel durumlard›r<br />
(örnek, buzlu suda bo¤ulma 9,244 , toksik ilaçlara<br />
maruziyet).<br />
Ebeveynin haz›r bulunmas›<br />
Ebeveynlerin ço¤u, çocuklar›na uygulanan resüsitasyon<br />
esnas›nda veya herhangi bir ifllem yap›ld›¤› s›rada orada<br />
bulunmak isterler. 245-255 Çocuklar›n›n resüsitasyonuna<br />
flahit olan aileler mümkün olan herfleyin yap›ld›¤›-<br />
n› görebilirler. 256-260 Ebeveynlerin, çocuklar›n›n bulundu¤u<br />
alana al›nmas›, resüsitasyon ile ilgili olarak yap›lan<br />
giriflimleri ve çocuklar›n›n ölümünü gerçekçi gözle görmelerine<br />
yard›mc› olacakt›r; dahas›, çocuklar›na hoflçakal<br />
diyebilme f›rsat› bulabileceklerdir. 261 Çocuklar›n›n<br />
ölümü esnas›nda orada bulunan ailelerde daha az anksiyete<br />
ve depresyon oldu¤u, duruma daha kolay al›flt›klar›<br />
ve daha az ac› çektikleri birkaç ay sonra yap›lan de-<br />
¤erlendirmelerde gösterilmifltir. 260 Resüsitasyon odas›nda<br />
ebeveynlerin bulunmas›, sa¤l›k çal›flanlar›n›n görevlerini<br />
yerine getirirken çocu¤u bir insan ve ailenin<br />
mensubu olarak görmelerine de yard›mc› olabilir. 261<br />
Ailenin haz›r bulunmas› durumunda<br />
izlenecek yol<br />
Resüsitasyon ekibinin üyelerinden birisi ailenin resüsitasyonu<br />
engellememesi ve kesmemesini sa¤lamak<br />
amac›yla ve kesin bir tarz ile ifllemi anlatmak üzere aile<br />
ile birlikte olmal›d›r. E¤er yak›nlar›n varl›¤› resüsitasyon<br />
ifllemini engelliyorsa, nazik bir flekilde terk etmeleri<br />
istenmelidir. Uygun oldu¤unda, çocuk ile fiziksel<br />
temasa izin verilmeli, ve uygun oldu¤unda son anda<br />
ailenin ölmekte olan çocuklar› ile beraber olmalar›na<br />
izin verilmelidir 256,261-264 .<br />
Resüsitasyonu sonland›rma karar›n› aile de¤il, resüsitasyon<br />
ekibinin lideri verecektir; bu durum duyarl› ve<br />
anlay›fll› bir flekilde ifade edilmelidir. Resüsitasyondan<br />
sonra, endiflelerin aç›kl›¤a kavuflmas›n›n sa¤lanmas› ve<br />
ekibin klinik çal›flmas›na daha destekleyici bir flekilde<br />
yans›t›labilmesi için ekip olay› tart›flmal›d›r.<br />
6c Do¤umda bebeklerin<br />
resüsitasyonu<br />
Girifl<br />
Do¤umda resüsitasyon için afla¤›daki prensipler, 2005<br />
Uluslararas› Konsensus Konferans›nda neticelenen, Acil<br />
Kardiovasküler Bak›m ve Kardiyopulmoner Resüsitasyon<br />
(CPR) Bilimi ile Tedavi Önerileri sürecinde gelifltirilmifltir.<br />
265 ERC taraf›ndan yay›nlanm›fl önergelerin geniflletilmifl<br />
halidirler 2 ve di¤er ulusal 266 ve uluslar aras›<br />
267 organizasyonlar›n tavsiyelerini kapsarlar.<br />
Afla¤›daki prensipler, sadece do¤umdaki resüsitasyonun<br />
baflar›l› olma yollar›n› tan›mlamaz; ayn› zamanda,<br />
do¤umdaki resüsitasyonun nas›l hem güvenli hem<br />
de etkili olarak tamamlanabilece¤ine dair yayg›n olarak<br />
kabul görmüfl görüflleri de ifade eder.<br />
Haz›rl›k<br />
Nispeten az say›da bebek do¤umda resüsitasyona ihtiyaç<br />
duyar. Yard›ma muhtaç olanlar›n büyük bir ço¤unlu¤u,<br />
sadece akci¤erlerin havaland›rmas›na gereksinim<br />
duyacakt›r. Küçük bir k›sm› da akci¤er havaland›rmas›-<br />
na ilaveten k›sa bir süre gö¤üs kompresyonuna ihtiyaç<br />
duyabilir. Bir y›lda ‹sveç'te do¤an 100 000 bebek içinde,<br />
sadece 2.5 kg veya daha fazla a¤›rl›ktaki her 1000<br />
bebekten 10'u (% 1) do¤umda resüsitasyona ihtiyaç<br />
duymufltur. 268 Resüsitasyon uygulanan 1000 bebekten<br />
8'i maskeyle havaland›rmaya yan›t vermifl ve sadece<br />
2'sinin entübasyona ihtiyaç duydu¤u belirlenmifltir. 268<br />
Ayn› çal›flmada, do¤umdaki beklenmeyen resüsitasyon<br />
gereksinimi de de¤erlendirilmeye çal›fl›lm›fl ve düflük<br />
riskli bebekler için, örne¤in 32. gestasyonel haftadan<br />
sonra, normal do¤umu takiben dünyaya gelenlerin,<br />
yaklafl›k % 0.2'sinin do¤umda resüsitasyona ihtiyaç<br />
duydu¤u gözlenmifltir. Bunlar›n % 90'› sadece maskeyle<br />
havaland›rmaya yan›t verirken, % 10'u maskeyle havaland›rmaya<br />
yan›t vermemifl ve bu nedenle entübe<br />
edilmifltir.<br />
Do¤umda resüsitasyona veya uzman yard›m›na ihtiyac›<br />
olan bebekler, intrapartum belirgin fetal bozukluk<br />
belirtisi olan, 35. gestasyonel haftadan önce do¤an,<br />
do¤umlar› vajinal yolla fakat makat gelifli gösteren ve<br />
ço¤ul gebeliklerdir. Bir bebe¤in do¤madan önce resü-
S116<br />
D. Blarent ve ark.<br />
sitasyon ihtiyac›n› tahmin etmek s›kl›kla mümkün olmas›na<br />
ra¤men, bu her zaman geçerli de¤ildir. Bu sebeple,<br />
yenido¤an yaflam deste¤i konusunda e¤itimli<br />
personele her do¤umda kolayca ulafl›labilmeli, resüsitasyon<br />
için ihtiyaç oldu¤unda orada olmal›, bebe¤in<br />
bak›m› sadece onlar›n sorumlulu¤u alt›nda olmal›d›r.<br />
Normal düflük riskli do¤umlar için, yenido¤an›n trakeal<br />
entübasyonunda deneyimli bir kifliye kolayca ulafl›lmal›d›r.<br />
‹deal olan›, neonatal resüsitasyon aç›s›ndan<br />
yüksek risk tafl›yan do¤umlara bu personelin refakat etmesidir.<br />
Güncel prati¤e ve klinik kontrole dayal› olarak,<br />
do¤umlara kimin refakat etmesi gerekti¤ini belirleyen<br />
lokal prensipler gelifltirilmelidir.<br />
Bu sebeple, do¤um yapt›r›lan herhangi bir kuruluflta,<br />
yenido¤an›n resüsitasyonu için gereksinim duyulan<br />
deneyim ve standartlar› içeren, organize edilmifl bir<br />
e¤itim program› gereklidir.<br />
Planl› evde do¤umlar<br />
Planl› bir evde do¤uma kimin efllik edece¤i konusundaki<br />
düflünceler ülkeden ülkeye farkl›l›k arz eder, fakat<br />
t›bbi personel ve ebe taraf›ndan kararlaflt›r›lm›fl planl›<br />
evde do¤um karar›, do¤umda resüsitasyon standard›n›<br />
bozmamal›d›r. Daha fazla yard›m alma olana¤› bulunamayaca¤›<br />
için evde yenido¤mufl bebe¤in resüsitasyonunda<br />
kaç›n›lmaz olarak baz› s›n›rlamalar olacakt›r. Bu<br />
durum evde do¤um plan› yap›l›rken anneye aç›k bir flekilde<br />
anlat›lmal›d›r. ‹deal olarak, tüm evde do¤umlarda<br />
iki e¤itimli profesyonel sa¤l›k personeli bulunmal›-<br />
d›r, 269 bunlardan birisi yenido¤anda maske ile ventilasyon<br />
sa¤lanmas› ve gö¤üs kompresyonu uygulanmas›<br />
konusunda iyi e¤itim alm›fl ve deneyim kazanm›fl olmal›d›r.<br />
Araçlar ve çevre<br />
Do¤umda resüsitasyon s›kl›kla önceden tahmin edilen<br />
bir olayd›r. Bu nedenle, çevreyi ve araç-gereci bebe¤in<br />
do¤umundan önce haz›rlamak, eriflkin resüsitasyonunda<br />
yap›lacak haz›rl›klara göre daha kolayd›r. Resüsitasyon<br />
ideal olarak s›cak, iyi ayd›nlat›lm›fl, hava ak›m› olmayan<br />
bir alanda, radyan bir ›s›t›c›n›n alt›nda bulunan<br />
düz bir zeminde gerçeklefltirilir ve di¤er resüsitasyon<br />
cihazlar› hemen haz›rda bulunmal›d›r. Tüm araçlar her<br />
gün kontrol edilmelidir.<br />
Do¤um, do¤um odas›nda yap›lm›yorsa, tavsiye<br />
edilen minimum araç seti, güvenli asiste akci¤er ventilasyonu<br />
için yenido¤ana uygun boyutta cihaz›, s›cak<br />
kuru havlu ve battaniyeleri, umblikal kordu kesmek için<br />
steril bir enstrüman› ve do¤uma refakat eden kifli için<br />
temiz eldivenleri içerir. Uygun büyüklükte aspirasyon<br />
kateteri ile bir aspiratörün ve dil basaca¤›n›n (veya laringoskop)<br />
bulunmas›, orofarinksin kontrolünü sa¤lamada<br />
yard›mc› olacakt›r.<br />
Is› kontrolü<br />
Eriflkinlerin s›cak hissetti¤i bir odada, ç›plak ve ›slak yenido¤an<br />
bebekler vücut ›s›lar›n› koruyamazlar. Tehlike<br />
alt›ndaki bebekler özellikle zarar görebilir. 270 Yenido-<br />
¤an›n so¤uk stresine maruz kalmas› arteriyel oksijen<br />
bas›nc›n› azalt›r 271 ve metabolik asidozu art›r›r. 272 Is›<br />
kayb›n› flu yöntemler ile önleyin;<br />
• Bebe¤i hava ak›m›ndan koruyun<br />
• Do¤um odas›n› s›cak tutun<br />
• Bebe¤i do¤umdan hemen sonra kurulay›n. Bebe¤in<br />
yüzü d›fl›nda bafl ve gövdesini, daha fazla ›s› kayb›-<br />
n› önlemek için ›l›k bir havlu ile sar›n veya bebek ve<br />
annenin cilt-cilde temas›n› sa¤lay›n ve her ikisini de<br />
havlu ile sar›n.<br />
• Resüsitasyona gerek duyuluyorsa, bebe¤i radyan<br />
›s›t›c›n›n alt›ndaki s›cak yüzeye yerlefltirin.<br />
Prematür bebeklerde (özellikle 28. gestasyonel haftan›n<br />
alt›nda), kurulama ve sarmalama yeterince efektif<br />
olmayabilir. Bu bebekleri s›cak tutman›n daha etkili bir<br />
yolu, bebe¤i kurulamadan bafl›n› (yüzü d›fl›nda) ve vücudunu,<br />
g›dalar için kullan›lan fleffaf plastik (strech film)<br />
ile sarmak ve sonra iyice sar›lm›fl bebe¤i radyan ›s›t›c›-<br />
n›n alt›na koymakt›r.<br />
‹lk de¤erlendirme<br />
Apgar skorlama sistemi, bebeklerin prospektif olarak<br />
resüsitasyon ihtiyac›n› de¤erlendirmek için ortaya konmam›flt›r.<br />
273 Baz› çal›flmalar, bu skorlama sisteminin<br />
çok subjektif bir de¤erlendirme oldu¤unu göstermifltir.<br />
274 Bununla birlikte, skorun içeri¤i yani solunum say›s›,<br />
kalp h›z› ve renk, e¤er h›zl›ca de¤erlendirilirse, resüsitasyon<br />
ihtiyac› 275 olan bebekleri belirleyebilir. Ayr›ca<br />
bu komponentlerin tekrar de¤erlendirilmesi, bebe-<br />
¤in yan›t verip vermedi¤ini veya baflka giriflimlere ihtiyaç<br />
olup olmad›¤›n› gösterir.<br />
Solunum aktivitesi<br />
Bebe¤in soluyup solumad›¤›n› kontrol ediniz. Solunumu<br />
varsa; say›s›, derinli¤i ve gö¤üs kafesinin simetrik<br />
olarak solunuma kat›l›p kat›lmad›¤›n›, h›r›lt›l› veya gasping<br />
gibi herhangi bir anormal solunum düzeni olup<br />
olmad›¤›n› de¤erlendiriniz.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S117<br />
Kalp h›z›<br />
Bu, en iyi steteskop ile tepe at›m› dinlenerek de¤erlendirilir.<br />
Umblikal kordun taban›nda nab›z›n hissedilmesi<br />
s›kl›kla efektiftir fakat yan›lt›c› olabilir. Kord pulsasyonu<br />
yaln›zca, dakikada 100 at›mdan fazla olursa güvenilirdir.<br />
276<br />
Renk<br />
Sa¤l›kl› bir bebek mavi do¤ar ve etkili solunumun bafllamas›yla<br />
30 saniye içinde pembeleflir. Bebe¤in santral<br />
olarak pembe, siyanoze ya da soluk olup olmad›¤›<br />
gözlenmelidir. Periferik siyanoza s›k rastlan›r ancak bu<br />
tek bafl›na hipoksemiyi göstermez.<br />
Tonus<br />
Çok gevflek bir bebe¤in muhtemelen bilinci kapal› olacak<br />
ve solunum deste¤ine gereksinim duyulacakt›r.<br />
Taktil uyar›<br />
Bebe¤in kurulanmas› ifllemi genellikle etkili solunumu<br />
bafllatacak kadar yeterli bir uyar›d›r. Daha kuvvetli uyar›<br />
yöntemlerinden kaç›n›n. K›sa süreli uyar›y› takiben<br />
bebe¤in spontan ve etkili solunumu bafllamazsa, daha<br />
fazla deste¤e ihtiyaç duyulacakt›r.<br />
‹lk de¤erlendirmeye göre s›n›fland›rma<br />
‹lk de¤erlendirmeye dayal› olarak, bebekler genellikle<br />
dört gruba ayr›l›rlar.<br />
Grup 1: Güçlü soluyan veya a¤layan<br />
Tonusu iyi olan<br />
H›zla pembeleflen<br />
Kalp h›z› 100 at›m/dakikadan fazla olan<br />
Böyle bir bebek kurulama, s›cak bir havluya sarma d›-<br />
fl›nda müdahale gerektirmez, uygun oldu¤unda annesinin<br />
yan›na verilir. Bebek bir örtü alt›nda anne ile ciltcilde<br />
temas yoluyla s›cak kalacakt›r ve bu dönemde annenin<br />
gö¤sü üzerine konabilir.<br />
Grup 2: Yetersiz soluyan veya apneik<br />
Santral olarak mavi kalan<br />
Tonusu normal veya azalm›fl<br />
Kalp h›z› 100 at›m/ dakikadan az olan<br />
Böyle bir bebek taktil uyar›ya ve/veya oksijene yan›t<br />
verebilir, fakat maskeyle havaland›rmaya da ihtiyaç<br />
duyabilir.<br />
Grup 3: Yetersiz soluyan veya apneik<br />
Soluk veya mavi görünen<br />
Tonusu gevflek<br />
Kalp h›z› 100 at›m/dakikadan az olan<br />
Böyle bir bebek maskeyle solunum yoluyla düzelebilir<br />
fakat gö¤üs kompresyonuna da ihtiyaç duyabilir.<br />
Grup 4: Yetersiz soluyan veya apneik<br />
Soluk<br />
Tonusu gevflek<br />
Kalp at›m› tespit edilemeyen<br />
Böyle bir bebek acil hava yolu kontrolüne, akci¤erin<br />
havaland›r›lmas› ve ventilasyonuna gereksinim duyacakt›r.<br />
Bu durum baflar›yla sa¤land›ktan sonra, bebek<br />
gö¤üs kompresyonuna ve belki ilaçlara da gereksinim<br />
duyar.<br />
Geriye, yeterli solunum ve kalp h›z›na ra¤men mavi<br />
kalan, çok nadir bir bebek grubu kal›r. Bu grup; diyafragmatik<br />
herni, sürfaktan eksikli¤i, konjenital pnömoni,<br />
pnömotoraks veya siyanotik konjenital kalp hastal›¤›<br />
gibi muhtemel tan›lar› kapsar.<br />
Yenido¤an yaflam deste¤i<br />
E¤er de¤erlendirme sonucunda, bebek yeterli ve düzenli<br />
normal solunumu sa¤layam›yorsa, veya kalp h›z›<br />
100 at›m/dakikadan az ise, yenido¤an yaflam deste¤ine<br />
(fiekil 6.10) bafllay›n›z. Genellikle gerekli olan en<br />
önemli fley hava yolunun aç›lmas› ve akci¤erlerin havaland›r›lmas›d›r.<br />
Ancak, bu ilk iki basamak baflar›yla tamamlanamazsa,<br />
daha kompleks giriflimler bofluna olacakt›r.<br />
Hava yolu<br />
Bebek, bafl› nötral pozisyonda ve s›rtüstü yatmal›d›r.<br />
(fiekil 6.11) Bebe¤in omuzlar›n›n alt›na yerlefltirilmifl 2<br />
cm kal›nl›¤›ndaki bir battaniye veya havlu uygun bafl<br />
pozisyonunun sa¤lanmas›nda yard›mc› olabilir. Gevflek<br />
bebeklerde, jaw thrust manevras›n›n uygulanmas› veya<br />
uygun boyutta orofaringeal tüplerin kullan›lmas› havayolunu<br />
açmaya yard›mc› olabilir.<br />
Sadece, hava yolunu t›kayan partiküllü maddeler<br />
veya kan varsa aspirasyona ihtiyaç duyulur. Afl›r› faringeal<br />
aspirasyon spontan solunumun bafllamas›n› geciktirebilir<br />
ve laringeal spazma ve vagal bradikardiye neden<br />
olabilir. 277 Hemen aspirasyonu düflündüren tek<br />
endikasyon, kuvvetli olmayan bir bebekte yo¤un bir<br />
mekonyumun varl›¤›d›r. E¤er ihtiyaç duyuluyorsa, en<br />
iyisi direkt olarak görerek, 12-14 FG aspirasyon kateterini<br />
Yankauer aspiratöre ba¤layarak 100 mmHg'y› afl-
S118<br />
D. Blarent ve ark.<br />
Yenido¤an<br />
Yaflam Deste¤i<br />
Algoritmi<br />
DO⁄UM<br />
Miyad›nda m›?<br />
Amnion s›v›s› berrak m›?<br />
Soluyor, a¤l›yor mu?<br />
Kas tonusu iyi mi?<br />
Evet<br />
Rutin bak›m<br />
Is›t<br />
Kurula<br />
Gerekliyse hava yolunu temizle<br />
Rengi de¤erlendirγ<br />
Hay›r<br />
Is›t<br />
Gerekliyse hava yolunu temizle*<br />
Kurula, uyar, re-pozisyon<br />
A<br />
Apneik veya KAH
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S119<br />
cektir. E¤er kalp h›z› artar fakat bebek yeterli solumazsa,<br />
ventilasyona dakikada 30 solunum say›s› ile devam<br />
edin, her inflasyonu yaklafl›k bir saniye sürdürün ve buna<br />
yeterli spontan bafllayana kadar devam edin.<br />
Genellikle pasif ventilasyonun yeterli göstergesi<br />
kalp h›z›nda hemen art›fl veya 100 at›m/dakikadan h›zl›<br />
kalp at›m say›s›d›r. Bebek bu flekilde yan›t vermezse,<br />
sebep büyük olas›l›kla hava yolunun yeteri kadar kontrol<br />
alt›na al›namamas› veya ventilasyonun yetersiz olmas›d›r.<br />
Akci¤erlerin inflasyonu s›ras›nda pasif gö¤üs<br />
hareketini gözleyin; gö¤üs hareketi varsa akci¤erlerin<br />
havaland›rmas› baflar›yla sa¤lanm›flt›r. E¤er hareket yok<br />
ise, hava yolu kontrolü ve akci¤er havalanmas› sa¤lanmam›fl<br />
demektir. Yeterli akci¤er havalanmas› olmad›-<br />
¤›nda gö¤üs kompresyonlar› etkili olmayacakt›r; bu nedenle<br />
dolafl›m deste¤i sa¤lanmadan önce akci¤erlerin<br />
havalanmas› sa¤lanmal›d›r. Baz› uygulay›c›lar, akci¤erin<br />
havalanmas›n› trakeal entübasyon ile sa¤lar, fakat<br />
baflar›l› entübasyon ifllemi e¤itim ve deneyim gerektirir.<br />
Böyle bir deneyiminiz yoksa ve kalp h›z› düflüyorsa;<br />
entübasyon deneyimi olan bir meslektafl›n›z› ça¤›r›rken<br />
hava yolunu yeniden de¤erlendirin ve havaland›rabilmek<br />
için solunum yapt›r›n.<br />
Bebek normal düzenli solunumunu sa¤layana dek<br />
solunum deste¤ine devam edin.<br />
Dolafl›m deste¤i<br />
Gö¤üs kompresyonu ile dolafl›m deste¤i, akci¤erler<br />
baflar›yla havaland›r›lm›flsa etkili olur. Yeterli solunuma<br />
ra¤men kalp h›z› 60 at›m/dakikadan az ise gö¤üs kompresyonlar›na<br />
bafllay›n›z. En uygun teknik, parmaklar<br />
ile gövdeyi sararak s›rta destek olmak ve sternumun alt<br />
üçte bir k›sm›n›n üzerine iki baflparma¤› yanyana yerlefltirmektir<br />
(fiekil 6.13). 21,22,25,278,279 Sternumun alt<br />
üçte bir k›sm›na, gö¤üs kafesinin ön-arka çap›n›n yaklafl›k<br />
üçte biri kadar derinlikte kompresyon uygulan›r.<br />
Kompresyon-relaksasyon oran›nda kompresyonun, relaksasyona<br />
göre biraz daha k›sa olmas›, çok küçük yenido¤anda<br />
kan ak›m› için teorik avantajlar sa¤lar. 280<br />
Relaksasyon faz›nda baflparmaklar› sternumdan kald›rmay›n,<br />
fakat kompresyonlar aras›nda gö¤üs duvar›n›n<br />
relaksasyon pozisyonuna geri dönmesine izin verin.<br />
3:1 oran›nda kompresyon ve ventilasyon sa¤lay›n ve<br />
dakikada yaklafl›k olarak 90 kompresyon ve 30 solunuma<br />
ulaflmay› amaçlay›n. Bununla birlikte, kompresyon<br />
ve solunumlar›n kalitesi h›zdan daha önemlidir. 281<br />
Yaklafl›k 30 saniye sonra kalp h›z›n› kontrol edin ve<br />
periyodik olarak kontrollere devam edin. Spontan kalp<br />
at›m h›z› 60 at›m/dakikay› geçince gö¤üs kompresyonlar›n›<br />
sonland›r›n.<br />
fiekil 6.13. Yenido¤anda ventilasyon ve gö¤üs kompresyonlar›.<br />
© Resuscitation Council (UK) 2005.<br />
‹laçlar<br />
Yenido¤an resüsitasyonunda ilaçlar nadiren gerekli<br />
olur. Yenido¤anda bradikardinin nedeni genellikle yetersiz<br />
akci¤er havalanmas› veya derin hipoksidir, bunu<br />
düzeltmek için en önemli ifllem yeterli ventilasyonun<br />
sa¤lanmas›d›r. Bununla birlikte, yeterli ventilasyon ve<br />
gö¤üs kompresyonlar›na ra¤men hala kalp h›z› 60<br />
at›m/dakikadan az ise, ilaçlara ihtiyaç olabilir. Bu ilaçlar›n<br />
etkilerini kalp üzerinde oluflturduklar› farz edilir ve<br />
kardiyak fonksiyon yetersiz oldu¤u için kullan›l›rlar. Bu<br />
nedenle, olabildi¤ince kalbe yak›n bir flekilde vermek<br />
gerekir, ideal olan h›zl› bir flekilde yerlefltirilen umblikal<br />
venöz kateterden verilmesidir (fiekil 6.14).<br />
fiekil 6.14. Yenido¤an göbek kordonunda arterlerin ve venin pozisyonlar›.<br />
© Resuscitation Council (UK) 2005.<br />
Adrenalin<br />
‹nsan verilerinin olmamas›na ra¤men, yeterli ventilasyon<br />
ve gö¤üs kompresyonlar› kalp h›z›n› 60 at›m/dakikan›n<br />
üzerine ç›karamad›¤› zaman adrenalin kullanmaya<br />
devam etmek uygundur. Venöz yol sa¤lan›r sa¤lanmaz,<br />
IV yolu kullan›n. Tavsiye edilen IV doz 10-30<br />
mcg/kg’d›r. Trakeal yol tavsiye edilmez (afla¤›ya<br />
bak›n›z) fakat kullan›l›rsa, 30 mcg/kg veya daha az<br />
dozlar yüksek olas›l›kla etkili de¤ildir. Daha yüksek doz<br />
(100 mcg/kg'a kadar) deneyin. Daha yüksek trakeal
S120<br />
D. Blarent ve ark.<br />
dozlar›n güvenli¤i konusunda henüz çal›flma yap›lmam›flt›r.<br />
Yüksek dozlar› ‹V olarak vermeyin.<br />
Bikarbonat<br />
Yeterli ventilasyon ve gö¤üs kompresyonlar›na ra¤men<br />
etkili spontan kardiyak output sa¤lanam›yorsa,<br />
intrakardiak asidozun düzeltilmesi miyokardial fonksiyonu<br />
düzeltebilir ve spontan dolafl›m› sa¤layabilir. 1-2<br />
mmol/kg ‹V verin.<br />
S›v›lar<br />
Kan kayb› flüphesi varsa veya yenido¤an flokta görünüyorsa<br />
(soluk, azalm›fl perfüzyon, zay›f nab›z) ve di¤er<br />
resüsitasyon önlemlerine yeterli yan›t yoksa s›v› tedavisini<br />
düflünün. Do¤um odas›nda uygun kan›n bulunamamas›<br />
durumunda (örne¤in irradiye ve lökositten<br />
ar›nd›r›lm›fl 0 Rh negatif kan grubu), intravasküler volümün<br />
düzeltilmesi için albüminden ziyade izotonik kristaloid<br />
solüsyonlar tercih edilir. 10-20 ml/kg bolus tarz›nda<br />
verilmelidir.<br />
Resüsitasyonun sonland›r›lmas›<br />
Yerel ve ulusal komiteler resüsitasyonu sonland›rma<br />
endikasyonlar›n› belirleyecektir. Bununla birlikte, do-<br />
¤umdan itibaren en az 10 dakika veya daha uzun süre<br />
yaflam belirtisi olmayan infantlardan elde edilen veriler,<br />
yüksek mortalite veya ciddi nörolojik geliflim kusuru<br />
oldu¤unu göstermektedir. Sürekli ve yeterli resüsitasyon<br />
10 dakika uyguland›ktan sonra yaflam belirtisi yoksa<br />
resüsitasyonun sonland›r›lmas› do¤ru olabilir.<br />
Ebeveyn ile iletiflim<br />
Yenido¤an bebe¤in bak›m sorumlulu¤unu alan ekibin<br />
bebe¤in ailesini bilgilendirmesi hayati önem tafl›maktad›r.<br />
Do¤umda rutin bölgesel uygulamalara ba¤l› kal›n<br />
ve mümkünse ilk f›rsatta bebe¤i anneye verin. Resüsitasyon<br />
gerekli olursa, yap›lmakta olan ifllemler ve bunlar›n<br />
neden gerekli olduklar› hakk›nda aileyi bilgilendirin.<br />
Resüsitasyonu sonland›rma karar› k›demli pediyatrisyenlerin<br />
eflli¤inde verilmelidir. ‹leri düzeyde prematür<br />
bir bebe¤in resüsitasyon karar› mümkünse k›demli<br />
pediyatri, kad›n do¤um görevlileri ve ailenin görüfl<br />
al›flverifli sonucunda verilmelidir. Önceden, örne¤in<br />
ciddi konjenital malformasyon gibi, bir problem tespit<br />
edildiyse, do¤umdan önce aile, ebeler, kad›n do¤um<br />
uzmanlar› ve do¤uma efllik edenler ile tercihler ve<br />
prognozlar tart›fl›lmal›d›r.<br />
Tüm tart›flmalar ve kararlar do¤umdan önce annenin<br />
<strong>dosya</strong>s›na ve do¤umdan sonra da bebe¤in <strong>dosya</strong>s›na<br />
kaydedilmelidir.<br />
2005 Konsensus Konferans›nda<br />
sorgulanan spesifik konular<br />
Prematür infantlarda normal ›s›n›n<br />
sürdürülmesi<br />
Prematür bebekler, s›cak tutmaya yönelik geleneksel<br />
tekniklerin (kurulama, sarma ve radiyan ›s› alt›nda tutma)<br />
dikkatlice uygulanmas›na ra¤men hipotermik olmaya<br />
e¤ilimlidirler. 282 Bir çok randomize kontrollü ve<br />
gözleme dayal› çal›flmada prematür bebeklerin radyan<br />
›s›t›c› alt›na konmas› ve daha sonra kurulamadan yiyecekler<br />
için kullan›lan fleffaf plastik “strech film“ile sar›lmas›n›n,<br />
yo¤un bak›ma giriflte, geleneksel yöntemlere<br />
k›yasla belirgin ›s› art›fl› sa¤lad›¤› gösterilmifltir. 283-285<br />
Bu teknikle nadiren görülen hipertermi riskinden dolay›<br />
bebeklerin ›s›lar› yak›ndan takip edilmelidir. 286 Entübasyon,<br />
gö¤üs kompresyonu ve kateterlerin yerlefltirilmesini<br />
içeren tüm resüsitasyon ifllemleri plastik koruyucular<br />
varken uygulanabilir.<br />
Febril anneden do¤mufl bebeklerde; perinatal solunum<br />
depresyonu, neonatal nöbetler, erken mortalite<br />
ve serebral palsi insidanslar›n›n daha yüksek oldu¤u<br />
belirtilmifltir. 286-288 Hayvan çal›flmalar›, iskemi s›ras›nda<br />
ve sonras›nda, hiperterminin serebral hasar›n geliflimi<br />
ile iliflkili oldu¤unu göstermifltir. 233,289 Hipertermiden<br />
kaç›n›lmal›d›r.<br />
Mekonyum<br />
Befl y›l önce, büyük randomize kontrollü bir çal›flmada<br />
güçlü yenido¤anlar›n do¤umda entübe edilmeleri ve<br />
inhale edilmifl mekonyumun trakeadan aspire edilme<br />
giriflimininin faydal› olmad›¤› gösterilmifltir. 290 Yak›n<br />
zamanda yap›lm›fl olan büyük çok merkezli, randomize<br />
kontrollü bir çal›flmada, bebe¤in gö¤üs kafesi do¤um<br />
kanal›ndan ç›kmadan önce, burun ve a¤›zdan mekonyumun<br />
aspire edilmesinin (intrapartum aspirasyon)<br />
mekonyum aspirasyon sendromunun fliddetini veya insidans›n›<br />
düflürmedi¤i gösterilmifltir 291 . Bu durumda<br />
intrapartum aspirasyon önerilmemektedir. Mekonyum<br />
bulaflm›fl amniyon s›v›s› ile temas ederek do¤an ve<br />
güçlü olmayan yenido¤anlar›n entübasyonu ve trakeadan<br />
mekonyumun aspirasyonu halen önerilmektedir.<br />
Hava ya da % 100 oksijen<br />
Son y›llardaki bir çok çal›flma % 100 oksijenin solunum<br />
fizyolojisi ve serebral dolafl›m üzerine ters etkileri ve<br />
serbest oksijen radikallerinin doku hasar› üzerine muh-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S121<br />
temel etkileri konusundaki endifleleri artt›rm›flt›r. Ayn›<br />
zamanda, asfiksi s›ras›nda ve sonras›nda oksijen yoksunlu¤undan<br />
oluflan doku hasar› hakk›nda da endifleler<br />
vard›r. % 100 oksijen ve % 21 oksijen ile resüsite edilen<br />
asfiksili hayvanlar›n kan bas›nc›, serebral perfüzyon<br />
ve hücre hasar›n›n çeflitli biyokimyasal parametrelerinin<br />
incelendi¤i çal›flmalar›n sonuçlar› uyumlu de¤ildir.<br />
292-296 Prematür yenido¤anlarda (33 gestasyon<br />
haftas›n›n alt›nda) yap›lan bir çal›flmada, stabilizasyonun<br />
% 21 oksijen ile sa¤land›¤› olgularla k›yasland›¤›nda,<br />
% 80 oksijene maruz b›rak›lanlar›n serebral kan ak›-<br />
m› daha düflük bulunmufltur. 297 Baz› hayvan verileri<br />
bunun aksini göstermektedir; örne¤in % 100 oksijene<br />
karfl› hava ile ventilasyon sa¤land›¤›nda, kan bas›nc›nda<br />
ve serebral perfüzyon bas›nc›nda azalma gibi. 292<br />
Dört insan çal›flmas›n›n meta-analizinde % 100 oksijen<br />
ile resüsite edilenlere karfl› hava ile resüsite edilen yenido¤anlarda<br />
mortalitede düflüfl ve herhangi bir zararl›<br />
etkiye rastlanmad›¤› gösterilmifltir. Ancak, bu çal›flmalar›n<br />
yöntemleri konusunda belirgin endifleler vard›r ve<br />
bu sonuçlar dikkatli yorumlanmal›d›r. 80,298<br />
Günümüzde, standart yaklafl›m resüsitasyon için %<br />
100 oksijen kullanmakt›r. Baz› klinisyenler, % 100'ün<br />
alt›nda oksijen konsantrasyonu ile resüsitasyona bafllamay›<br />
seçebilirler, buna oda havas› ile bafllayanlar da<br />
dahildir. Kan›tlar bunun akla uygun oldu¤unu göstermektedir.<br />
Ancak, baflar›l› akci¤er havalanmas›na ra¤men<br />
h›zl› iyileflme yoksa, mutlaka ilave oksijen sa¤lanmal›d›r.<br />
E¤er ilave oksijen yoksa, akci¤erler hava ile<br />
ventile edilir. ‹lave oksijen, soluyan fakat santral siyanozu<br />
olan bebeklerde önerilmektedir.<br />
Resüsitasyon uygulanan bebeklerin oksijen satürasyonlar›n›n<br />
monitörizasyonu faydal› olabilir, fakat çal›flmalarda<br />
zaman›nda do¤mufl sa¤l›kl› yenido¤anlar›n<br />
preduktal oksijen satürasyonlar›n›n % 95'in üzerine ç›kmas›n›n<br />
10 dakika ald›¤› ve post-duktal seviyeye ulaflmas›n›n<br />
yaklafl›k 1 saat sürdü¤ü gösterilmifltir. 299-301<br />
Pals oksimetre k›lavuzlu¤unda de¤iflik oksijen konsantrasyonlar›n›n<br />
verilmesi 'hiperoksi'yi h›zl›ca önlerken;<br />
'normal' oksijen satürasyon de¤erlerine ulaflmay› sa¤layabilir,<br />
fakat bu iki kavram›n do¤umdaki durumlar› belirlenememifltir.<br />
Oksijen bir ilaçt›r ve oksidan hasar teorik<br />
olarak prematür yenido¤anlarda daha s›kt›r.<br />
‹lk solunumlar ve asiste ventilasyon<br />
Terminde yenido¤anlarda, spontan veya asiste olarak<br />
akci¤erlerin ilk fliflirilmesi bir fonksiyonel reziduel kapasite<br />
(FRK) oluflturur. 302-309 Etkili FRK oluflturmak için<br />
gerekli olan optimum bas›nç, inflasyon zaman› ve gerekli<br />
ak›m tan›mlanmam›flt›r. Ortalama ilk inflasyon bas›nçlar›<br />
en yüksek 30-40 cmH 2 O oldu¤unda (inflasyon<br />
süresi tan›mlanmam›fl), bilinci kapal› terminde yenido-<br />
¤anlar genellikle baflar› ile ventile edilmektedir. 305-<br />
307,309 S›kl›kla kullan›lan asiste ventilasyon h›zlar› dakikada<br />
30-60 solunumdur, fakat farkl› h›zlarla yap›lan solunumun<br />
etkileri araflt›r›lmam›flt›r.<br />
Yeterli ventilasyonun ilk belirtisi kalp h›z›nda art›flt›r;<br />
kalp h›z› artmaz ise pasif gö¤üs duvar› hareketi de¤erlendirilir.<br />
Bafllang›çta gerekli olan ilk en yüksek fliflirme<br />
bas›nçlar› de¤iflkendir ve tahmin edilemez. Her solunumda<br />
kalp at›m h›z›nda art›fl veya gö¤üs duvar›nda<br />
hareket sa¤layacak biçimde kifliye göre ayarlanmal›d›r.<br />
Bas›nç monitörize edildi¤inde, 20 cmH 2 O'luk bas›nç<br />
etkili olabilir, fakat baz› terminde do¤mufl bebeklerde<br />
30-40 cmH 2 O veya daha yüksek bas›nçlar gerekebilir.<br />
Bas›nç, monitörize edilmiyorsa fakat sadece ayarlanamayan,<br />
'hava-kaç›fl›na izin veren' bir valf ile s›n›rlan›rsa,<br />
kalp at›m h›z›nda art›fl sa¤layacak minimum fliflirme<br />
kullan›lmal›d›r. En uygun fliflirme zaman›n›n önerilmesi<br />
için yeterli veri yoktur. Özet olarak, kalp at›m h›z›n›<br />
100 at›m dk -1 üzerine ç›karacak ve bu seviyede tutacak<br />
flekilde, dakikada 30-60 yapay solunum sa¤lanmal›d›r.<br />
Prematür yenido¤anlar›n asiste<br />
ventilasyonu<br />
Hayvan çal›flmalar›, büyük hacimdeki inflasyon bas›nçlar›n›n<br />
do¤umdan hemen sonra prematür bebeklerin<br />
akci¤erlerinde kolayl›kla hasar oluflturabildi¤ini 310 ve<br />
do¤umdan hemen sonra ekspirasyon sonu pozitif bas›nc›n<br />
(PEEP) uygulanmas›n›n akci¤er hasar›n› önledi¤ini<br />
göstermifltir. PEEP ayn› zamanda akci¤er kompliyans›n›<br />
ve gaz de¤iflimini iyilefltirir. 311-312 ‹nsan serilerinde,<br />
apneik prematür yenido¤anlar›n ço¤u 20-25<br />
cmH 2 O ilk fliflirme bas›nc› ile akci¤erlerin yeterli ventile<br />
olabilmesine ra¤men baz› yenido¤anlar›n daha yüksek<br />
bas›nçlara ihtiyac› oldu¤u gösterilmifltir. 313-314<br />
Prematür yenido¤anlar› ventile ederken, çok belirgin<br />
pasif gö¤üs duvar› hareketi afl›r› tidal volümlerin<br />
göstergesi olabilir ve bundan kaç›n›lmal›d›r. Bas›nc›n<br />
monitörizasyonu uygun akci¤er fliflirilmesini sa¤lamak<br />
ve yüksek bas›nçlardan korunmak için yard›mc› olabilir.<br />
E¤er pozitif bas›nçl› ventilasyon gerekli ise, prematür<br />
yenido¤anlar›n ço¤unda ilk fliflirme için 20-25 cmH 2 O<br />
bas›nç yeterli olacakt›r. Kalp at›m h›z›nda artma veya<br />
gö¤üs duvar›nda tam olarak hareket hemen sa¤lanamaz<br />
ise, yüksek bas›nçlara ihtiyaç olabilir. E¤er sürekli<br />
pozitif bas›nçl› ventilasyon gerekirse, PEEP yararl› olabilir.<br />
Ayn› zamanda, resüsitasyonu takiben spontan soluyan<br />
prematür yenido¤anda sürekli pozitif hava yolu bas›nc›<br />
(CPAP) uygulanmas› da faydal› olabilir.<br />
Malzemeler<br />
Etkili ventilasyon, gaz ak›m›yla fliflen ya da kendi ken-
S122<br />
D. Blarent ve ark.<br />
dine fliflen balon ile veya bas›nc› ayarlamak için tasarlanm›fl<br />
mekanik bir malzeme olan T-parças› ile sa¤lanabilir.<br />
315-317 Kendi kendine fliflen balonlar›n hava-kaç›fl›-<br />
n› sa¤layan valfleri ak›ma ba¤›ml›d›r ve oluflan bas›nç<br />
üretici taraf›ndan belirlenen de¤erleri aflabilir. 318 Klinik<br />
olarak pek anlaml› olmasa da, ulafl›lmas› hedeflenen fliflirme<br />
bas›nçlar› ve uzun inspiratuvar süreler, mekanik<br />
modellerde T-parças› kullan›ld›¤›nda torbalar›n kullan›-<br />
m›na nazaran daha istikrarl›d›r. 319 Ak›mla fliflen torbalar<br />
kendili¤inden fliflenlere nazaran uygun bas›nç sa¤lamak<br />
için daha fazla e¤itim gerektirmektedir. 320 Kendili¤inden<br />
fliflen balon, ak›mla fliflen balon veya T-parçal›<br />
mekanik malzemelerin hepsi hava yoluna uygulanan<br />
bas›nc› ayarlar veya bas›nc› s›n›rlarlar ve yenido¤anlar›n<br />
ventilasyonunda kullan›labilirler.<br />
Laringeal maske (LM) terme yak›n veya termde yenido¤anlar›n<br />
ventilasyonunda etkilidir. 321,322 Küçük<br />
prematürlerde kullan›m› hakk›nda çok az veri bulunmaktad›r.<br />
323-324 Üç olgu serisinde çal›fl›lan bebeklerin<br />
resüsite edilmese de, LM ile geçerli resüsitasyon kurallar›<br />
çerçevesinde etkili ventilasyonun sa¤lanabilece¤i<br />
gösterilmifltir. 322,325,326 Kontrollü randomize bir çal›flmada,<br />
maske ile ventilasyonun baflar›s›z oldu¤u durumda<br />
LM ve trakeal entübasyon aras›nda klinik olarak<br />
belirgin fark olmad›¤› bulunmufltur. 321 LM deneyimli<br />
uygulay›c›lar taraf›ndan yerlefltirildi¤inden bu çal›flman›n<br />
sonucunun genellefltirilebilmesi mümkün de¤ildir.<br />
Olgu sunumlar›nda maske ile ventilasyonun baflar›s›z<br />
oldu¤u ve trakeal entübasyonun olanaks›z veya baflar›-<br />
s›z oldu¤u durumlarda LM ile etkili ventilasyonun sa¤lanabilece¤i<br />
bildirilmektedir. 327-329 Do¤umda resüsitasyon<br />
için primer hava yolu arac› olarak LM'nin rutin<br />
kullan›m›n› destekleyecek yeterli veri yoktur. Afla¤›daki<br />
koflullarda da etkinli¤i hakk›nda kuflkular vard›r.<br />
• gö¤üs kompresyonu gerekti¤inde<br />
• çok düflük do¤um a¤›rl›kl› bebeklerde<br />
• amniyotik s›v›ya mekonyum bulaflt›¤›nda<br />
Trakeal tüpün yerinin do¤rulanmas›<br />
Yenido¤an resüsitasyonu s›ras›nda bir çok noktada trakeal<br />
entübasyon düflünülebilir<br />
• mekonyum veya trakea blokaj›na neden olan di¤er<br />
ajanlar› temizlemek için aspirasyon yap›lmas› gerekti¤inde<br />
• maske ile ventilasyon etkili olmad›¤›nda veya uzad›¤›nda<br />
• gö¤üs kompresyonlar› yap›ld›¤›nda<br />
• özel durumlarda (örne¤in; konjenital diyafragmatik<br />
herni veya 1000 gr alt›nda do¤um a¤›rl›¤›nda)<br />
Trakeal entübasyon ve zamanlamas› resüsitasyonu<br />
uygulayan›n bilgi ve becerisine ba¤l›d›r.<br />
Trakeal entübasyonu ve aral›kl› pozitif bas›nc› takiben<br />
kalp h›z›nda hemen art›fl tüpün trakeobronflial<br />
a¤açta oldu¤unun en iyi göstergesidir. 330 Ekspirasyon<br />
havas›nda CO 2 bulunmas› çok düflük a¤›rl›kl› olanlar<br />
dahil olmak üzere, bebeklerde tüpün yerinin do¤rulanmas›n›<br />
sa¤lar. 331-334 Yeterli kardiyak outputu olan bebeklerde<br />
ekspirasyon havas›nda CO 2 bulunmas› tüpün<br />
trakeada oldu¤unu gösterirken, CO 2 bulunmamas› büyük<br />
olas›l›kla özefageal entübasyon oldu¤unu düflündürür.<br />
331,333 Pulmoner ak›m›n olmamas› veya zay›f olmas›<br />
veya trakeal obstrüksiyon tüpün yerinde olmas›na<br />
ra¤men ekspirasyon havas›nda CO 2 saptanmas›n› engelleyebilir.<br />
Kardiyak arrest olmayan hastalar›n hemen<br />
tümünde trakeal tüpün yeri do¤ru olarak teflhis edilebilir<br />
99 , ancak düflük kardiyak outputlu ve kritik durumdaki<br />
yenido¤anlarda endotrakeal tüp do¤ru yerlefltirilmesine<br />
ra¤men ekspirasyon havas›nda CO 2 saptanamamas›<br />
gereksiz ekstübasyona neden olabilir. Do¤ru<br />
trakeal tüp yerlefltirilmesinin di¤er klinik göstergeleri<br />
ekspirasyon s›ras›nda yo¤unlaflm›fl nemli gaz ç›k›fl›n›n<br />
gözlenmesi ve gö¤üs hareketinin varl›¤› veya yoklu¤udur,<br />
fakat bunlar yenido¤an bebeklerde sistemik olarak<br />
saptanamayabilir.<br />
Trakeal tüpün yerleflimi (Tablo 6.1) entübasyon s›ras›nda<br />
görerek gerçeklefltirilmesi ve pek çok vakada oldu¤u<br />
gibi trakeal tüple ventilasyon s›ras›nda kalp at›m<br />
h›z›ndaki h›zl› art›flla do¤rulanacakt›r. E¤er kalp at›m h›-<br />
z› yavafl devam ederse, tüpün yanl›fl yerleflimi en olas›<br />
sebeptir. Tüpün yerini ya görsel olarak ya da ekspirasyon<br />
havas›nda CO 2 bulunup bulunmad›¤›n› saptayarak<br />
kontrol ediniz.<br />
Tablo 6.1. Trakeal tüp büyüklü¤ünün ve yerlefltirilme derinli¤inin<br />
hesaplanmas›*.<br />
Çocu¤un a¤›rl›¤›<br />
(kg)<br />
3<br />
Gebelik<br />
haftas›<br />
38<br />
Tüpün çap›<br />
(mmID)<br />
2.5<br />
3.0<br />
3.0/3.5<br />
3.5/4.0<br />
*‹deal tüp ucu-dudak mesafesi=a¤›rl›k (kg) + 6 cm<br />
Adrenalin dozu ve uygulama yolu<br />
Yerlefltirme<br />
derinli¤i (cm)*<br />
6.5-7<br />
7-8<br />
8-9<br />
>9<br />
‹nsan yenido¤an resüsitasyonunun herhangi bir safhas›nda<br />
adrenalin kullan›m› ile ilgili plasebo-kontrollü bir<br />
çal›flma yoktur. Bir pediyatrik çal›flmada 148 ve yenido-<br />
¤an hayvan çal›flmalar›nda 335,336 resüsitasyon s›ras›nda<br />
uygulanan yüksek doz ‹V adrenalinin (100 mcg kg -1 )<br />
fayda sa¤lamad›¤› ve hayatta kalma e¤ilimini düflürdü-<br />
¤ü, nörolojik durumun kötüleflti¤i gösterilmifltir. Hay-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S123<br />
van ve eriflkin insan çal›flmalar›nda adrenalin trakea yolu<br />
ile verildi¤inde, yeterli plazma konsantrasyonu oluflturmak<br />
için s›kl›kla önerilen dozdan çok daha yüksek<br />
dozlar›n gerekti¤i gösterilmifltir. 337-339 S›kl›kla önerilen<br />
dozda trakeal adrenalinin (10 mcg kg -1 ) kullan›ld›-<br />
¤› bir yenido¤an hayvan çal›flmas›nda faydal› olmad›¤›<br />
gösterilmifltir. 126 Resüsitasyon gereken ve ortak özelliklere<br />
sahip olan 9 yenido¤an prematür bebek üzerinde<br />
yap›lan çal›flmada trakeal adrenalinin absorbe oldu-<br />
¤u gösterilmifltir, fakat bu çal›flmac›lar önerilen dozun<br />
7-25 kat›n› kullanm›fllard›r. 340<br />
Resüsitasyon sonras› bak›m<br />
Resüsitasyon gereken bebekler kötüleflebilir. Yeterli<br />
ventilasyon ve sirkülasyon sa¤land›¤›nda, bebe¤in bak›m›<br />
bulundu¤u ortamda sürdürülmeli veya yeterli monitörizasyonun<br />
yap›labilece¤i ve ileri bak›m›n sa¤lanabilece¤i<br />
ortama transfer edilmelidir.<br />
Glikoz<br />
Hipoglisemi, asfiksi ve resüsitasyon uygulanm›fl yenido¤an<br />
modelinde kötü nörolojik sonuçlarla iliflkili bulunmufltur.<br />
341 Hipoksi ve iskemik hasar›n olufltu¤u anda<br />
hipoglisemik olan yenido¤an hayvanlarda, kontrol<br />
grubuna göre serebral infarktüs alan› daha büyük<br />
ve/veya hayatta kalma olas›l›¤› düflüktür. 342,343 Bir klinik<br />
çal›flma perinatal asfiksiyi takiben hipoglisemi ve<br />
kötü nörolojik sonuçlar aras›nda iliflki oldu¤unu göstermifltir.<br />
344 Eriflkinlerde hiperglisemi kötü sonuçlarla iliflkili<br />
olsa da, hiperglisemi ve nörolojik sonuçlar aras›ndaki<br />
iliflkiyi araflt›ran klinik yenido¤an çal›flmas› yoktur.<br />
346 Asfiksi ve resüsitasyonu takiben en az beyin hasar›<br />
oluflturan kan glikoz konsantrasyonu s›n›rlar› eldeki<br />
verilerle belirlenememektedir. Resüsitasyon gereken<br />
yenido¤anlar kan glikoz seviyelerinin normal s›n›rlarda<br />
tutulmas› için monitörize ve tedavi edilmelidir.<br />
Hipotermi oluflturulmas›<br />
Asfiksi flüphesi bulunan (do¤umda resüsitasyon ihtiyac›<br />
gösteren, metabolik asidoz ve erken ensefalopati<br />
bulgular› olan) yenido¤anlar üzerinde yap›lan çok merkezli<br />
bir çal›flmada, yenido¤anlar›n sadece bafl›n›n so-<br />
¤utulmas› (34.5°C) ile, 18. aylar›nda fliddetli sekellerle<br />
hayatta kalm›fl olanlar›n say›s›nda anlaml› olmayan bir<br />
azalma bulunmufltur. Buna karfl›l›k amplitüd-integre<br />
elektroensefalogram ile tan› konulan hafif ensefalopatili<br />
subgrupta belirgin fayda sa¤lanm›flt›r. 220 fiiddetli<br />
elektroensefalografik supresyon ve nöbeti olan yenido-<br />
¤anlarda tedaviden fayda sa¤lanamam›flt›r. 346 Di¤er<br />
bir küçük, kontrollü bir pilot çal›flmada erken sistemik<br />
hipotermi uygulanmas› asfiksili yenido¤anlarda, yaflamlar›n›n<br />
12. ay›nda daha az ölüm ve sakatl›kla sonuçlanm›flt›r.<br />
Hafif hipotermi genellikle tedavi gerektirmeyen<br />
bradikardi ve kan bas›nc› art›fl› ile birliktedir, fakat<br />
vücut ›s›s›n›n ani art›fl› hipotansiyona neden olabilir.<br />
347 Derin hipotermi (›s› 33°C'nin alt›nda) aritmi, kanama,<br />
tromboz ve sepsise neden olabilir. Fakat flimdiye<br />
dek yap›lan çal›flmalarda hafif hipotermi ile tedavi<br />
edilen yenido¤anlarda bu komplikasyonlar bildirilmemifltir.<br />
220,348<br />
fiüpheli asfiksili yenido¤anlarda resüsitasyonu takiben<br />
hafif sistemik veya sadece serebral hipoterminin<br />
rutin kullan›m›n›n önerilmesi için yeterli veri yoktur.<br />
Hangi yenido¤anlar›n en çok fayda görece¤i veya hangi<br />
so¤utma metodunun en etkili oldu¤unun belirlenmesi<br />
için daha fazla klinik çal›flmaya ihtiyaç vard›r.<br />
Resüsitasyonu sonland›rma veya<br />
devam etmeme<br />
Yenido¤anlarda mortalite ve morbidite bölgeye ve olanaklara<br />
göre farkl›l›k gösterir. 349 Sosyal bilim çal›flmalar›,<br />
yaflamlar› tehlikede olan bebeklerde, resüsitasyon<br />
karar›nda ve yaflam deste¤inin devam›nda ailelerin daha<br />
büyük rol oynamak istedi¤ini göstermifltir. 350 Bu<br />
bebeklerde agresif tedavinin faydalar› ve dezavantajlar›<br />
hakk›nda uygulay›c›lar›n görüflleri aras›nda büyük fark<br />
vard›r. 351,352<br />
Resüsitasyonu sonland›rma<br />
Özellikle aileler ile tart›flma flans› oldu¤unda, yüksek<br />
mortalite ve kötü sonuçlar ile iliflkili durumlarda resüsitasyonu<br />
sonland›rman›n makul karfl›lanabilece¤ini kabul<br />
etmeleri mümkündür. 282,353 Her bir olguda; obstetri<br />
ekibi, yenido¤an ekibi ve ailenin uyumlu ve koordine<br />
yaklafl›m› önemli bir hedeftir. Resüsitasyon s›ras›nda<br />
veya sonras›nda resüsitasyonun sonland›r›lmas›<br />
ve yaflam deste¤inin kesilmesi bir çok kifli taraf›ndan<br />
etik olarak düflünülebilir ve klinisyenler fonksiyonel olarak<br />
yaflam› devam ettirmenin mümkün olmad›¤› durumlarda<br />
resüsitasyonun sonland›r›lmas› konusunda<br />
karars›z olmamal›d›rlar. Afla¤›daki k›lavuz bölgesel olarak<br />
geçerli olan durumlara göre yorumlanmal›d›r.<br />
• Gestasyon, do¤um a¤›rl›¤› ve/veya konjenital anomaliler<br />
kesin erken ölümü gündeme getiriyorsa ve<br />
nadiren hayatta kalanlarda kabul edilemeyecek yüksek<br />
morbidite ortaya ç›kmas› muhtemelse, resüsitasyon<br />
endike de¤ildir. ‹leri derecede prematurite<br />
(gestasyonel yafl
S124<br />
D. Blarent ve ark.<br />
• Yüksek yaflama flans›nda ve kabul edilebilir morbidite<br />
ile iliflkili durumlarda hemen her zaman resüsitasyon<br />
endikasyonu vard›r. Bu genellikle 25 hafta<br />
veya üstünde gestasyonel yafl› (intrauterin infeksiyon<br />
veya hipoksi-iskemi gibi fötal s›k›nt› olmad›kça)<br />
ve ço¤u konjenital malformasyonu olan bebekleri<br />
kapsar.<br />
• Prognozun belirli olmad›¤›, s›n›rda yaflama flans›<br />
olan ve iliflkili olarak yüksek morbidite olas›l›¤› bulunan<br />
ve çocu¤a yüksek s›k›nt› verilece¤i düflünülen<br />
durumlarda, ailenin resüsitasyon konusundaki istekleri<br />
desteklenmelidir.<br />
Resüsitasyon çabas›n›n kesilmesi<br />
Do¤umdan itibaren en az 10 dakika veya daha uzun<br />
süre yaflam belirtisi olmayan yenido¤anlardan elde<br />
edilen veriler ya yüksek mortalite veya nörolojik geliflmede<br />
fliddetli yetersizlik olaca¤›n› gösterir. 354,355 Aral›ks›z<br />
ve yeterli yap›lan 10 dakikal›k resüsitasyondan<br />
sonra, e¤er yaflam belirtisi yoksa resüsitasyonun kesilmesi<br />
hakl› görülebilir.<br />
Kaynaklar<br />
1. Zideman D, Bingham R, Beattie T, et al. Guidelines for paediatric<br />
life support: A Statement by the Paediatric Life Support<br />
Working Party of the European Resuscitation Council. Resuscitation<br />
1994; 27:91-105.<br />
2. European Resuscitation Council. POEDiatric life support: (including<br />
the recommendations for resuscitation of babies at birth).<br />
Resuscitation 1998; 37:95-6.<br />
3. Phillips B, Zideman D, Garcia-Castrillo L, Felix M, Shwarz-<br />
Schwierin U. European Resuscitation Council Guidelines 2000<br />
for Basic POEDiatric Life Support. A statement from the PO-<br />
EDiatric Life Support Working Group and approved by the<br />
Executive Committee of the European Resuscitation Council.<br />
Resuscitation 2001; 48:223-9.<br />
4. Phillips B, Zideman D, Garcia-Castrillo L, Felix M, Shwarz-<br />
Schwierin V. European Resuscitation Council Guidelines 2000<br />
for Advanced POEDiatric Life Support. A statement from PO-<br />
EDiatric Life Support Working Group and approved by the<br />
Executive Committee of the European Resuscitation Council.<br />
Resuscitation 2001; 48:231-4.<br />
5. American Heart Association in collaboration with International<br />
Liaison Committee on Resuscitation. Guidelines for Cardiopulmonary<br />
Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care-an<br />
international consensus on science. Resuscitation 2000; 46:3-<br />
430.<br />
6. American Heart Association in collaboration with International<br />
Liaison Committee on Resuscitation. Guidelines 2000 for Cardiopulmonary<br />
Resuscitation and Emergency Cardiovascular<br />
Care: International Consensus on Science. Circulation 2000;<br />
102(suppl I):I-1-I-370.<br />
7. International Liaison Committee on Resuscitation. 2005 International<br />
Consensus on Cardiopulmonary Resuscitation and<br />
Emergency Cardiovascular Care Science with Treatment Recommendations.<br />
Resuscitation 2005; 67:in press.<br />
8. International Liaison Committee on Resuscitation. 2005 International<br />
Consensus on Cardiopulmonary Resuscitation and<br />
Emergency Cardiovascular Care Science with Treatment Recommendations.<br />
Circulation 2005; in press.<br />
9. Kuisma M, Suominen P, Korpela R. POEDiatric out-of-hospital<br />
cardiac arrests: epidemiology and outcome. Resuscitation<br />
1995; 30:141-50.<br />
10. Kyriacou DN, Arcinue EL, Peek C, Kraus JF. Effect of immediate<br />
resuscitation on children with submersion injury. Pediatrics<br />
1994; 94:137-42.<br />
11. Berg RA, Hilwig RW, Kern KB, Ewy GA. "Bystander" chest compressions<br />
and assisted ventilation independently improve outcome<br />
from piglet asphyxial pulseless "cardiac arrest". Circulation<br />
2000; 101:1743-8.<br />
12. Young KD, Seidel JS. Pediatric cardiopulmonary resuscitation:<br />
a collective review. Ann Emerg Med 1999; 33:195-205.<br />
13. Berg RA, Hilwig RW, Kern KB, Babar I, Ewy GA. Simulated mouth-to-mouth<br />
ventilation and chest compressions (bystander<br />
cardiopulmonary resuscitation) improves outcome in a swine<br />
model of prehospital pediatric asphyxial cardiac arrest. Crit Care<br />
Med 1999; 27:1893-9.<br />
14. Dorph E, Wik L, Steen PA. Effectiveness of ventilation-compression<br />
ratios 1:5 and 2:15 in simulated single rescuer pO-<br />
EDiatric resuscitation. Resuscitation 2002; 54:259-64.<br />
15. Turner I, Turner S, Armstrong V. Does the compression to ventilation<br />
ratio affect the quality of CPR: a simulation study. Resuscitation<br />
2002; 52:55-62.<br />
16. Babbs CF, Kern KB. Optimum compression to ventilation ratios<br />
in CPR under realistic, practical conditions: a physiological<br />
and mathematical analysis. Resuscitation 2002; 54:147-57.<br />
17. Babbs CF, Nadkarni V. Optimizing chest compression to rescue<br />
ventilation ratios during one-rescuer CPR by professionals<br />
and lay persons: children are not just little adults. Resuscitation<br />
2004; 61:173-81.<br />
18. Whyte SD, Wyllie JP. POEDiatric basic life support: a practical<br />
assessment. Resuscitation 1999; 41:153-7.<br />
19. Safranek DJ, Eisenberg MS, Larsen MP. The epidemiology of<br />
cardiac arrest in young adults. Ann Emerg Med 1992;<br />
21:1102-6.<br />
20. Clements F, McGowan J. Finger position for chest compressions<br />
in cardiac arrest in infants. Resuscitation 2000; 44:43-6.<br />
21. Houri PK, Frank LR, Menegazzi JJ, Taylor R. A randomized, controlled<br />
trial of twothumb vs two-finger chest compression in a<br />
swine infant model of cardiac arrest. Prehosp Emerg Care<br />
1997; 1:65-7.<br />
22. David R. Closed chest cardiac massage in the newborn infant.<br />
Pediatrics 1988; 81:552-4.<br />
23. Dorfsman ML, Menegazzi JJ, Wadas RJ, Auble TE. Two-thumb<br />
vs two-finger chest compression in an infant model of prolonged<br />
cardiopulmonary resuscitation. Acad Emerg Med 2000;<br />
7:1077-82.<br />
24. Whitelaw CC, Slywka B, Goldsmith LJ. Comparison of a twofinger<br />
versus two-thumb method for chest compressions by<br />
healthcare providers in an infant mechanical model. Resuscitation<br />
2000; 43:213-6.<br />
25. Menegazzi JJ, Auble TE, Nicklas KA, Hosack GM, Rack L, Goode<br />
JS. Two-thumb versus two-finger chest compression during<br />
CRP in a swine infant model of cardiac arrest. Ann Emerg Med<br />
1993; 22:240-3.<br />
26. Stevenson AG, McGowan J, Evans AL, Graham CA. CPR for<br />
children: one hand or two? Resuscitation 2005; 64:205-8.<br />
27. Gurnett CA, Atkins DL. Successful use of a biphasic waveform<br />
automated external defibrillator in a high-risk child. Am J Cardiol<br />
2000; 86:1051-3.<br />
28. Konig B, Benger J, Goldsworthy L. Automatic external defibrillation<br />
in a 6 year old. Arch Dis Child 2005; 90:310-1.<br />
29. Atkinson E, Mikysa B, Conway JA, et al. Specificity and sensitivity<br />
of automated external defibrillator rhythm analysis in infants<br />
and children. Ann Emerg Med 2003; 42:185-96.<br />
30. Cecchin F, Jorgenson DB, Berul CI, et al. Is arrhythmia detection<br />
by automatic external defibrillator accurate for children?<br />
Sensitivity and specificity of an automatic external defibrillator<br />
algorithm in 696 pediatric arrhythmias. Circulation 2001;<br />
103:2483-8.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S125<br />
31. Samson R, Berg R, Bingham R, Pediatric Advanced Life Support<br />
Task Force ILCoR. Use of automated external defibrillators<br />
for children: an update. An advisory statement from the Pediatric<br />
Advanced Life Support Task Force of the International Liaison<br />
Committee on Resuscitation. Resuscitation 2003;<br />
57:237-43.<br />
32. Jorgenson D, Morgan C, Snyder D, et al. Energy attenuator for<br />
pediatric application of an automated external defibrillator. Crit<br />
Care Med 2002; 30:S145-7.<br />
33. Tang W, Weil MH, Jorgenson D, et al. Fixed-energy biphasic<br />
waveform defibrillation in a pediatric model of cardiac arrest<br />
and resuscitation. Crit Care Med 2002; 30:2736-41.<br />
34. Berg RA, Chapman FW, Berg MD, et al. Attenuated adult biphasic<br />
shocks compared with weight-based monophasic shocks<br />
in a swine model of prolonged pediatric ventricular fibrillation.<br />
Resuscitation 2004; 61:189-97.<br />
35. Berg RA, Samson RA, Berg MD, et al. Better outcome after pediatric<br />
defibrillation dosage than adult dosage in a swine model<br />
of pediatric ventricular fibrillation. J Am Coll Cardiol 2005;<br />
45:786-9.<br />
36. Rossano JQ, L. Schiff, MA. Kenney MA. Atkins DL. Survival is<br />
not correlated with defibrillation dosing in pediatric out-ofhospital<br />
ventricular fibrillation. Circulation 2003; 108:320-1.<br />
37. Clark CB, Zhang Y, Davies LR, Karlsson G, Kerber RE. Pediatric<br />
transthoracic defibrillation: biphasic versus monophasic waveforms<br />
in an experimental model. Resuscitation 2001; 51:159-<br />
63.<br />
38. Schneider T, Martens PR, Paschen H, et al. Multicenter, randomized,<br />
controlled trial of 150-J biphasic shocks compared with<br />
200- to 360-J monophasic shocks in the resuscitation of outof-hospital<br />
cardiac arrest victims. Optimized Response to Cardiac<br />
Arrest (ORCA) Investigators. Circulation 2000; 102:1780-<br />
7.<br />
39. Faddy SC, Powell J, Craig JC. Biphasic and monophasic shocks<br />
for transthoracic defibrillation: A meta analysis of randomised<br />
controlled trials. Resuscitation 2003; 58:9-16.<br />
40. van Alem AP, Chapman FW, Lank P, Hart AA, Koster RW. A<br />
prospective, randomised and blinded comparison of first<br />
shock success of monophasic and biphasic waveforms in outof-hospital<br />
cardiac arrest. Resuscitation 2003; 58:17-24.<br />
41. Redding JS. The choking controversy: critique of evidence on<br />
the Heimlich maneuver. Crit Care Med 1979; 7:475-9.<br />
42. International Liaison Committee on Resuscitation. Part 2. Adult<br />
Basic Life Support. 2005 International Consensus on Cardiopulmonary<br />
Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care<br />
Science with Treatment Recommendations. Resuscitation<br />
2005; In Press.<br />
43. Sirbaugh PE, Pepe PE, Shook JE, et al. A prospective, population-based<br />
study of the demographics, epidemiology, management,<br />
and outcome of out-of-hospital pediatric cardiopulmonary<br />
arrest. Ann Emerg Med 1999; 33:174-84.<br />
44. Hickey RW, Cohen DM, Strausbaugh S, Dietrich AM. Pediatric<br />
patients requiring CPR in the prehospital setting. Ann Emerg<br />
Med 1995; 25:495-501.<br />
45. Reis AG, Nadkarni V, Perondi MB, Grisi S, Berg RA. A prospctive<br />
investigation into the epidemiology of in-hospital pediatric<br />
cardiopulmonary resuscitation using the international Utstein<br />
reporting style. Pediatrics 2002; 109:200-9.<br />
46. Young KD, Gausche-Hill M, McCl ng CD, Lewis RJ. A prospective,<br />
population-based study of the epidemiology and outcome<br />
of out-of-hospital pediatric cardiopulmonary arrest. Pediatrics<br />
2004; 114:157-64.<br />
47. Richman PB, Nashed AH. The etiology of cardiac arrest in children<br />
and young adults: special considerations for ED management.<br />
Am J Emerg Med 1999; 17:264-70.<br />
48. Engdahl J, Bang A, Karlson BW, Lindqvist J, Herlitz J. Characteristics<br />
and outcome among patients suffering from out of hospital<br />
cardiac arrest of non-cardiac aetiology. Resuscitation<br />
2003; 57:33-41.<br />
49. Carcillo JA. Pediatric septic shock and multiple organ failure.<br />
Crit Care Clin 2003; 19:413-40, viii.<br />
50. Eberle B, Dick WF, Schneider T, Wisser G, Doetsch S, Tzanova<br />
I. Checking the carotid pulse check: diagnostic accuracy of first<br />
responders in patients with and without a pulse. Resuscitation<br />
1996; 33:107-16.<br />
51. Moule P. Checking the carotid pulse: diagnostic accuracy in<br />
students of the healthcare professions. Resuscitation 2000;<br />
44:195-201.<br />
52. Lapostolle F, Le Toumelin P, Agostinucci JM, Catineau J, Adnet<br />
F. Basic cardiac life support providers checking the carotid pulse:<br />
performance, degree of conviction, and influencing factors.<br />
Acad Emerg Med 2004; 11:878-80.<br />
53. Frederick K, Bixby E, Orzel MN, Stewart-Brown S, Willett K.<br />
Will changing the emphasis from 'pulseless' to 'no signs of circulation'<br />
improve the recall scores for effective life support<br />
skills in children? Resuscitation 2002; 55:255-61.<br />
54. Park C, Bahk JH, Ahn WS, Do SH, Lee KH. The laryngeal mask<br />
airway in infants and children. Can J Anaesth 2001; 48:413-7.<br />
55. Hedges JR, Dronen SC, Feero S, Hawkins S, Syverud SA, Shultz<br />
B. Succinylcholineassisted intubations in prehospital care. Ann<br />
Emerg Med 1988; 17:469-72.<br />
56. Murphy-Macabobby M, Marshall WJ, Schneider C, Dries D.<br />
Neuromuscular blockade in aeromedical airway management.<br />
Ann Emerg Med 1992; 21:664-8.<br />
57. Sayre M, Weisgerber I. The use of neuromuscular blocking<br />
agents by air medical services. J Air Med Transp 1992; 11:7-<br />
11.<br />
58. Rose W, Anderson L, Edmond S. Analysis of intubations. Before<br />
and after establishment of a rapid sequence intubation protocol<br />
for air medical use. Air Med J 1994; 13:475-8.<br />
59. Sing RF, Reilly PM, Rotondo MF, Lynch MJ, McCans JP, Schwab<br />
CW. Out-ofhospital rapid-sequence induction for intubation of<br />
the pediatric patient. Acad Emerg Med 1996; 3:41-5.<br />
60. Ma OJ, Atchley RB, Hatley T, Green M, Young J, Brady W. Intubation<br />
success rates improve for an air medical program after<br />
implementing the use of neuromuscular blocking agents.<br />
Am J Emerg Med 1998; 16:125-7.<br />
61. Tayal V, Riggs R, Marx J, Tomaszewski C, Schneider R. Rapidsequence<br />
intubation at an emergency medicine residency:<br />
success rate and adverse events during a twoyear period.<br />
Acad Emerg Med 1999; 6:31-7.<br />
62. Wang HE, Sweeney TA, O'Connor RE, Rubinstein H. Failed prehospital<br />
intubations: an analysis of emergency department courses<br />
and outcomes. Prehosp Emerg Care 2001; 5:134-41.<br />
63. Sagarin MJ, Chiang V, Sakles JC, et al. Rapid sequence intubation<br />
for pediatric emergency airway management. Pediatr<br />
Emerg Care 2002; 18:417-23.<br />
64. Kaye K, Frascone RJ, Held T. Prehospital rapid-sequence intubation:<br />
a pilot training program. Prehosp Emerg Care 2003;<br />
7:235-40.<br />
65. Wang HE, Kupas DF, Paris PM, Bates RR, Costantino JP, Yealy<br />
DM.<br />
Multivariat<br />
predictors of failed prehospital endotracheal intubation. Acad<br />
Emerg Med 2003; 10:717-24.<br />
66. Pepe P, Zachariah B, Chandra N. Invasive airway technique in<br />
resuscitation. Ann Emerg Med 1991; 22:393-403.<br />
67. Luten RC, Wears RL, Broselow J, et al. Length-based endotracheal<br />
tube and emergency equipment in pediatrics. Ann Emerg<br />
Med 1992; 21:900-4.<br />
68. Deakers TW, Reynolds G, Stretton M, Newth CJ. Cuffed endotracheal<br />
tubes in pediatric intensive care. J Pediatr 1994;<br />
125:57-62.<br />
69. Khine HH, Corddry DH, Kettrick RG, et al. Comparison of cuffed<br />
and uncuffed endotracheal tubes in young children during<br />
general anesthesia. Anesthesiology 1997; 86:627-31.<br />
70. Newth CJ, Rachman B, Patel N, Hammer J. The use of cuffed<br />
versus uncuffed endotracheal tubes in pediatric intensive care.<br />
J Pediatr 2004; 144:333-7.<br />
71. Mhanna MJ, Zamel YB, Tichy CM, Super DM. The "air leak" test<br />
around the endotracheal tube, as a predictor of postextubati-
S126<br />
D. Blarent ve ark.<br />
on stridor, is age dependent inchildren. Crit Care Med 2002;<br />
30:2639-43.<br />
72. Katz SH, Falk JL. Misplaced endotracheal tubes by paramedics<br />
in an urban emergency medical services system. Ann Emerg<br />
Med 2001; 37:32-7.<br />
73. Gausche M, Lewis RJ, Stratton SJ, et al. Effect of out-of-hospital<br />
pediatric endotracheal intubation on survival and neurological<br />
outcome: a controlled clinical trial. JAMA 2000; 283:783-<br />
90.<br />
74. Kelly JJ, Eynon CA, Kaplan JL, de Garavilla L, Dalsey WC. Use<br />
of tube condensation as an indicator of endotracheal tube placement.<br />
Ann Emerg Med 1998; 31:575-8.<br />
75. Andersen KH, Hald A. Assessing the position of the tracheal<br />
tube: the reliability of different methods. Anaesthesia 1989;<br />
44:984-5.<br />
76. Andersen KH, Schultz-Lebahn T. Oesophageal intubation can<br />
be undetected by auscultation of the chest. Acta Anaesthesiol<br />
Scand 1994; 38:580-2.<br />
77. Hartrey R, Kestin IG. Movement of oral and nasal tracheal tubes<br />
as a result of changes in head and neck position. Anaesthesia<br />
1995; 50:682-7.<br />
78. Van de Louw A, Cracco C, Cerf C, et al. Accuracy of pulse oximetry<br />
in the intensive care unit. Intensive Care Med 2001;<br />
27:1606-13.<br />
79. Seguin P, Le Rouzo A, Tanguy M, Guillou YM, Feuillu A, Malledant<br />
Y. Evidence for the need of bedside accuracy of pulse<br />
oximetry in an intensive care unit. Crit Care Med 2000;<br />
28:703-6.<br />
80. Tan A, Schulze A, O'Donnell CP, Davis PG. Air versus oxygen<br />
for resuscitation of infants at birth. Cochrane Database Syst Rev<br />
2004: CD002273.<br />
81. Ramji S, Rasaily R, Mishra PK, et al. Resuscitation of asphyxiated<br />
newborns with room air or 100% oxygen at birth: a multicentric<br />
clinical trial. Indian Pediatr 2003; 40:510-7.<br />
82. Vento M, Asensi M, Sastre J, Garcia-Sala F, Pallardo FV, Vina J.<br />
Resuscitation with room air instead of 100% oxygen prevents<br />
oxidative stress in moderately asphyxiated term neonates. Pediatrics<br />
2001; 107:642-7.<br />
83. Saugstad OD. Resuscitation of newborn infants with room air<br />
or oxygen. Semin Neonatol 2001; 6:233-9.<br />
84. Aufderheide TP, Lurie KG. Death by hyperventilation: a common<br />
and life-threatening problem during cardiopulmonary resuscitation.<br />
Crit Care Med 2004; 32:S345-51.<br />
85. Aufderheide TP, Sigurdsson G, Pirrallo RG, et al. Hyperventilation-induced<br />
hypotension during cardiopulmonary resuscitation.<br />
Circulation 2004; 109:1960-5.<br />
86. Wik L, Kramer-Johansen J, Myklebust H, et al. Quality of cardiopulmonary<br />
resuscitation during out-of-hospital cardiac arrest.<br />
JAMA 2005; 293:299-304.<br />
87. Abella BS, Alvarado JP, Myklebust H, et al. Quality of cardiopulmonary<br />
resuscitation during in-hospital cardiac arrest. JA-<br />
MA 2005; 293:305-10.<br />
88. Abella BS, Sandbo N, Vassilatos P, et al. Chest compression rates<br />
during cardiopulmonary resuscitation are suboptimal: a<br />
prospective study during in-hospital cardiac arrest. Circulation<br />
2005; 111:428-34.<br />
89. Borke WB, Munkeby BH, Morkrid L, Thaulow E, Saugstad OD.<br />
Resuscitation with 100 % O(2) does not protect the myocardium<br />
in hypoxic newborn piglets. Arch Dis Child Fetal Neonatal<br />
Ed 2004; 89:F156-60.<br />
90. Stockinger ZT, McSwain NE, Jr. Prehospital endotracheal intubation<br />
for trauma does not improve survival over bag-valfemask<br />
ventilation. J Trauma 2004; 56:531-6.<br />
91. Pitetti R, Glustein JZ, Bhende MS. Prehospital care and outcome<br />
of pediatric out-ofhospital cardiac arrest. Prehosp Emerg<br />
Care 2002; 6:283-90.<br />
92. Cooper A, DiScala C, Foltin G, Tunik M, Markenson D, Welborn<br />
C. Prehospital endotracheal intubation for severe head injury in<br />
children: a reappraisal. Semin Pediatr Surg 2001; 10:3-6.<br />
93. Bhende MS, Thompson AE, Cook DR, Saville AL. Validity of a<br />
disposable end-tidal CO2 detector in verifying endotracheal<br />
tube placement in infants and children. Ann Emerg Med 1992;<br />
21:142-5.<br />
94. Bhende MS, Thompson AE, Orr RA. Utility of an end-tidal carbon<br />
dioxide detector during stabilization and transport of critically<br />
ill children. Pediatrics 1992; 89(pt1):1042-4.<br />
95. Bhende MS, LaCovey DC. End-tidal carbon dioxide monitoring<br />
in the prehospital setting. Prehosp Emerg Care 2001; 5:208-<br />
13.<br />
96. Ornato JP, Shipley JB, Racht EM, et al. Multicenter study of a<br />
portable, hand-size, colorimetric end-tidal carbon dioxide detection<br />
device. Ann Emerg Med 1992; 21:518-23.<br />
97. Gonzalez del Rey JA, Poirier MP, Digiulio GA. Evaluation of an<br />
ambu-bag valfe with a self-contained, colorimetric end-tidal<br />
CO2 system in the detection of airway mishaps: an animal trial.<br />
Pediatr Emerg Care 2000; 16:121-3.<br />
98. Bhende MS, Thompson AE. Evaluation of an end-tidal CO2 detector<br />
during pediatric cardiopulmonary resuscitation. Pediatrics<br />
1995; 95:395-9.<br />
99. Bhende MS, Karasic DG, Karasic RB. End-tidal carbon dioxide<br />
changes during cardiopulmonary resuscitation after experimental<br />
asphyxial cardiac arrest. Am J Emerg Med 1996;<br />
14:349-50.<br />
100. DeBehnke DJ, Hilander SJ, Dobler DW, Wickman LL, Swart GL.<br />
The hemodynamic and arterial blood gas response to asphyxiation:<br />
a canine model of pulseless electrical activity. Resuscitation<br />
1995; 30:169-75.<br />
101. Ornato JP, Garnett AR, Glauser FL. Relationship between cardiac<br />
output and the end-tidal carbon dioxide tension. Ann<br />
Emerg Med 1990;19:1104-6.<br />
102. Sharieff GQ, Rodarte A, Wilton N, Silva PD, Bleyle D. The selfinflating<br />
bulb as an esophageal detector device in children weighing<br />
more than twenty kilograms: A comparison of two<br />
techniques. Ann Emerg Med 2003; 41:623-9.<br />
103. Sharieff GQ, Rodarte A, Wilton N, Bleyle D. The self-inflating<br />
bulb as an airway adjunct: is it reliable in children weighing<br />
less than 20 kilograms? Acad Emerg Med 2003; 10:303-8.<br />
104. Poirier MP, Gonzalez Del-Rey JA, McAneney CM, DiGiulio GA.<br />
Utility of monitoring capnography, pulse oximetry, and vital<br />
signs in the detection of airway mishaps: a hyperoxemic animal<br />
model. Am J Emerg Med 1998; 16:350-2.<br />
105. Lillis KA, Jaffe DM. Prehospital intravenous access in children.<br />
Ann Emerg Med 1992; 21:1430-4.<br />
106. Kanter RK, Zimmerman JJ, Strauss RH, Stoeckel KA. Pediatric<br />
emergency intravenous access. Evaluation of a protocol. Am J<br />
Dis Child 1986; 140:132-4.<br />
107. Banerjee S, Singhi SC, Singh S, Singh M. The intraosseous route<br />
is a suitable alternative to intravenous route for fluid resuscitation<br />
in severely dehydrated children. Indian Pediatr 1994;<br />
31:1511-20.<br />
108. Glaeser PW, Hellmich TR, Szewczuga D, Losek JD, Smith DS.<br />
Five-year experience in prehospital intraosseous infusions in<br />
children and adults. Ann Emerg Med 1993; 22:1119-24.<br />
109. Guy J, Haley K, Zuspan SJ. Use of intraosseous infusion in the<br />
pediatric trauma patient. J Pediatr Surg 1993; 28:158-61.<br />
110. Orlowski JP, Julius CJ, Petras RE, Porembka DT, Gallagher JM.<br />
The safety of intraosseous infusions: risks of fat and bone marrow<br />
emboli to the lungs. Ann Emerg Med 1989; 18:1062-7.<br />
111. Orlowski JP, Porembka DT, Gallagher JM, Lockrem JD, VanLente<br />
F. Comparison study of intraosseous, central intravenous,<br />
and peripheral intravenous infusions of emergency drugs. Am<br />
J Dis Child 1990; 144:112-7.<br />
112. Abe KK, Blum GT, Yamamoto LG. Intraosseous is faster and easier<br />
than umbilical venous catheterization in newborn emergency<br />
vascular access models. Am J Emerg Med 2000;<br />
18:126-9.<br />
113. Ellemunter H, Simma B, Trawoger R, Maurer H. Intraosseous lines<br />
in preterm and full term neonates. Arch Dis Child Fetal Neonatal<br />
Ed 1999; 80:F74-F5.<br />
114. Cameron JL, Fontanarosa PB, Passalaqua AM. A comparative
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S127<br />
study of peripheral to central circulation delivery times between<br />
intraosseous and intravenous injection using a radionuclide<br />
technique in normovolemic and hypovolemic canines. J Emerg<br />
Med 1989; 7:123-7.<br />
115. Warren DW, Kissoon N, Sommerauer JF, Rieder MJ. Comparison<br />
of fluid infusion rates among peripheral intravenous and<br />
humerus, femur, malleolus, and tibial intraosseous sites in normovolemic<br />
and hypovolemic piglets. Ann Emerg Med 1993;<br />
22:183-6.<br />
116. Brickman KR, Krupp K, Rega P, Alexander J, Guinness M.<br />
Typing and screening of blood from intraosseous access. Ann<br />
Emerg Med 1992; 21:414-7.<br />
117. Johnson L, Kissoon N, Fiallos M, Abdelmoneim T, Murphy S.<br />
Use of intraosseous blood to assess blood chemistries and hemoglobin<br />
during cardiopulmonary resuscitation with drug infusions.<br />
Crit Care Med 1999; 27:1147-52.<br />
118. Ummenhofer W, Frei FJ, Urwyler A, Drewe J. Are laboratory values<br />
in bone marrow aspirate predictable for venous blood in<br />
pOEDiatric patients? Resuscitation 1994; 27:123-8.<br />
119. Kissoon N, Idris A, Wenzel V, Murphy S, Rush W. Intraosseous<br />
and central venous blood acid-base relationship during cardiopulmonary<br />
resuscitation. Pediatr Emerg Care 1997; 13:250-<br />
3.<br />
120. Abdelmoneim T, Kissoon N, Johnson L, Fiallos M, Murphy S.<br />
Acid-base status of blood from intraosseous and mixed venous<br />
sites during prolonged cardiopulmonary resuscitation and<br />
drug infusions. Crit Care Med 1999; 27:1923-8.<br />
121. Venkataraman ST, Orr RA, Thompson AE. Percutaneous infraclavicular<br />
subclavian vein catheterization in critically ill infants<br />
and children. J Pediatr 1988; 113:480-5.<br />
122. Fleisher G, Caputo G, Baskin M. Comparison of external jugular<br />
and peripheral venous administration of sodium bicarbonate<br />
in puppies. Crit Care Med 1989; 17:251-4.<br />
123. Hedges JR, Barsan WB, Doan LA, et al. Central versus peripheral<br />
intravenous routes in cardiopulmonary resuscitation. Am J<br />
Emerg Med 1984; 2:385-90.<br />
124. Neufeld JD, Marx JA, Moore EE, Light AI. Comparison of intraosseous,<br />
central, and peripheral routes of crystalloid infusion<br />
for resuscitation of hemorrhagic shock in a swine model. J<br />
Trauma 1993; 34:422-8.<br />
125. Stenzel JP, Green TP, Fuhrman BP, Carlson PE, Marchessault RP.<br />
Percutaneous femoral venous catheterizations: a prospective<br />
study of complications. J Pediatr 1989; 114:411-5.<br />
126. Kleinman ME, Oh W, Stonestreet BS. Comparison of intravenous<br />
and endotracheal epinephrine during cardiopulmonary<br />
resuscitation in newborn piglets. Crit Care Med 1999;<br />
27:2748-54.<br />
127. Efrati O, Ben-Abraham R, Barak A, et al. Endobronchial adrenaline:<br />
should it be reconsidered? Dose response and haemodynamic<br />
effect in dogs. Resuscitation 2003; 59:117-22.<br />
128. Howard RF, Bingham RM. Endotracheal compared with intravenous<br />
administration of atropine. Arch Dis Child 1990;<br />
65:449-50.<br />
129. Prengel AW, Lindner KH, Hahnel J, Ahnefeld FW. Endotracheal<br />
and endobronchial lidocaine administration: effects on plasma<br />
lidocaine concentration and blood gases. Crit Care Med<br />
1991; 19:911-5.<br />
130. Crespo SG, Schoffstall JM, Fuhs LR, Spivey WH. Comparison of<br />
two doses of endotracheal epinephrine in a cardiac arrest model.<br />
Ann Emerg Med 1991; 20:230-4.<br />
131. Lee PL, Chung YT, Lee BY, Yeh CY, Lin SY, Chao CC. The optimal<br />
dose of atropine via the endotracheal route. Ma Zui<br />
Xue Za Zhi 1989; 27:35-8.<br />
132. Hahnel JH, Lindner KH, Schurmann C, Prengel A, Ahnefeld<br />
FW. Plasma lidocaine levels and PaO2 with endobronchial administration:<br />
dilution with izotonik sodyum klorür or distilled<br />
water? Ann Emerg Med 1990; 19:1314-7.<br />
133. Jasani MS, Nadkarni VM, Finkelstein MS, Mandell GA, Salzman<br />
SK, Norman ME. Effects of different techniques of endotracheal<br />
epinephrine administration in pediatric porcine hypoxichypercarbic<br />
cardiopulmonary arrest. Crit Care Med 1994;<br />
22:1174-80.<br />
134. Steinfath M, Scholz J, Schulte am Esch J, Laer S, Reymann A,<br />
Scholz H. The technique of endobronchial lidocaine administration<br />
does not influence plasma concentration profiles and<br />
pharmacokinetic parameters in humans. Resuscitation 1995;<br />
29:55-62.<br />
135. Carcillo JA, Fields AI. Clinical practice parameters for hemodynamic<br />
support of pediatric and neonatal patients in septic<br />
shock. Crit Care Med 2002; 30:1365-78.<br />
136. Simma B, Burger R, Falk M, Sacher P, Fanconi S. A prospective,<br />
randomized, and controlled study of fluid management in<br />
children with severe head injury: lactated Ringer's solution versus<br />
hypertonic saline. Crit Care Med 1998; 26:1265-70.<br />
137. Rocha eSM. Hypertonic saline resuscitation. Medicina 1998;<br />
58:393-402.<br />
138. Katz LM, Wang Y, Ebmeyer U, Radovsky A, Safar P. Glucose<br />
plus insulin infusion improves cerebral outcome after asphyxial<br />
cardiac arrest. Neuroreport 1998; 9:3363-7.<br />
139. Longstreth WT, Jr., Copass MK, Dennis LK, Rauch-Matthews<br />
ME, Stark MS, Cobb LA. Intravenous glucose after out-of-hospital<br />
cardiopulmonary arrest: a communitybased randomized<br />
trial. Neurology 1993; 43:2534-41.<br />
140. Chang YS, Park WS, Ko SY, et al. Effects of fasting and insulininduced<br />
hypoglycemia on brain cell membrane function and<br />
energy metabolism during hypoxia-ischemia in newborn piglets.<br />
Brain Res 1999; 844:135-42.<br />
141. Cherian L, Goodman JC, Robertson CS. Hyperglycemia increases<br />
brain injury caused by secondary ischemia after cortical impact<br />
injury in rats. Crit Care Med 1997; 25:1378-83.<br />
142. Paul T, Bertram H, Bokenkamp R, Hausdorf G. Supraventricular<br />
tachycardia in infants, children and adolescents: Diagnosis,<br />
and pharmacological and interventional therapy. POEDiatric<br />
Drugs 2000; 2:171-81.<br />
143. Losek JD, Endom E, Dietrich A, Stewart G, Zempsky W, Smith<br />
K. Adenosine and pediatric supraventricular tachycardia in the<br />
emergency department: multicenter study and review. Ann<br />
Emerg Med 1999; 33:185-91.<br />
144. Roberts JR, Greenburg MI, Knaub M, Baskin SI. Comparison of<br />
the pharmacological effects of epinephrine administered by<br />
the intravenous and endotracheal routes. JACEP 1978; 7:260-<br />
4.<br />
145. Zaritsky A. Pediatric resuscitation pharmacology. Members of<br />
the Medications in Pediatric Resuscitation Panel. Ann Emerg<br />
Med 1993; 22(pt 2):445-55.<br />
146. Manisterski Y, Vaknin Z, Ben-Abraham R, et al. Endotracheal<br />
epinephrine: a call for larger doses. Anesth Analg 2002;<br />
95:1037-41, table of contents.<br />
147. Patterson MD, Boenning DA, Klein BL, et al. The use of highdose<br />
epinephrine for patients with out-of-hospital cardiopulmonary<br />
arrest refractory to prehospital interventions. Pediatr<br />
Emerg Care 2005; 21:227-37.<br />
148. Perondi MB, Reis AG, Paiva EF, Nadkarni VM, Berg RA. A comparison<br />
of high-dose and standard-dose epinephrine in children<br />
with cardiac arrest. N Engl J Med 2004; 350:1722-30.<br />
149. Carpenter TC, Stenmark KR. High-dose epinephrine is not superior<br />
to standard-dose epinephrine in pediatric in-hospital<br />
cardiopulmonary arrest. Pediatrics 1997; 99:403-8.<br />
150. Dieckmann R, Vardis R. High-dose epinephrine in pediatric<br />
out-of-hospital cardiopulmonary arrest. Pediatrics 1995;<br />
95:901-13.<br />
151. Berg RA, Otto CW, Kern KB, et al. High-dose epinephrine results<br />
in greater early mortality after resuscitation from prolonged<br />
cardiac arrest in pigs: a prospective, randomized study.<br />
Crit Care Med 1994; 22:282-90.<br />
152. Rubertsson S, Wiklund L. Hemodynamic effects of epinephrine<br />
in combination with different alkaline buffers during experimental,<br />
open-chest, cardiopulmonary resuscitation. Crit Care<br />
Med 1993; 21:1051-7.<br />
153. Somberg JC, Timar S, Bailin SJ, et al. Lack of a hypotensive ef-
S128<br />
D. Blarent ve ark.<br />
fect with rapid administration of a new aqueous formulation of<br />
intravenous amiodarone. Am J Cardiol 2004; 93:576-81.<br />
154. Yap S-C, Hoomtje T, Sreeram N. Polymorphic ventricular tachycardia<br />
after use of intravenous amiodarone for postoperative<br />
junctional ectopic tachycardia. International Journal of Cardiology<br />
2000; 76:245-7.<br />
155. Dauchot P, Gravenstein JS. Effects of atropine on the electrocardiogram<br />
in different age groups. Clin Pharmacol Ther 1971;<br />
12:274-80.<br />
156. Stulz PM, Scheidegger D, Drop LJ, Lowenstein E, Laver MB.<br />
Ventricular pump performance during hypocalcemia: clinical<br />
and experimental studies. J Thorac Cardiovasc Surg 1979;<br />
78:185-94.<br />
157. van Walraven C, Stiell IG, Wells GA, Hebert PC, Vandemheen<br />
K. Do advanced life support drugs increase resuscitation rates<br />
from in-hospital cardiac arrest? The OTAC Study Group. Ann<br />
Emerg Med 1998; 32:544-53.<br />
158. Paraskos JA. Cardiovascular pharmacology III: atropine, calcium,<br />
calcium blockers, and (beta)-blockers. Circulation 1986;<br />
74:IV-86-IV-9.<br />
159. Stueven HA, Thompson B, Aprahamian C, Tonsfeldt DJ, Kastenson<br />
EH. The effectiveness of calcium chloride in refractory<br />
electromechanical dissociation. Ann Emerg Med 1985;<br />
14:626-9.<br />
160. Stueven HA, Thompson B, Aprahamian C, Tonsfeldt DJ, Kastenson<br />
EH. Lack of effectiveness of calcium chloride in refractory<br />
asystole. Ann Emerg Med 1985; 14:630-2.<br />
161. Srinivasan V, Spinella PC, Drott HR, Roth CL, Helfaer MA, Nadkarni<br />
V. Association of timing, duration, and intensity of<br />
hyperglycemia with intensive care unit mortality in critically ill<br />
children. Pediatr Crit Care Med 2004; 5:329-36.<br />
162. Krinsley JS. Effect of an intensive glucose management protocol<br />
on the mortality of critically ill adult patients. Mayo Clin<br />
Proc 2004; 79:992-1000.<br />
163. Losek JD. Hypoglycemia and the ABC'S (sugar) of pediatric resuscitation.<br />
Ann Emerg Med 2000; 35:43-6.<br />
164. Finney SJ, Zekveld C, Elia A, Evans TW. Glucose control and<br />
mortality in critically ill patients. Jama 2003; 290:2041-7.<br />
165. Allegra J, Lavery R, Cody R, et al. Magnesium sulfate in the treatment<br />
of refractory ventricular fibrillation in the prehospital<br />
setting. Resuscitation 2001; 49:245-9.<br />
166. Tzivoni D, Banai S, Schuger C, et al. Treatment of torsade de<br />
pointes with magnesium sulfate. Circulation 1988; 77:392-7.<br />
167. Lokesh L, Kumar P, Murki S, Narang A. A randomized controlled<br />
trial of sodium bicarbonate in neonatal resuscitation-effect<br />
on immediate outcome. Resuscitation 2004; 60:219-23.<br />
168. Bar-Joseph G, Abramson NS, Kelsey SF, Mashiach T, Craig MT,<br />
Safar P. Improved resuscitation outcome in emergency medical<br />
systems with increased usage of sodium bicarbonate during<br />
cardiopulmonary resuscitation. Acta Anaesthesiol Scand<br />
2005; 49:6-15.<br />
169. Dorian P, Cass D, Schwartz B, Cooper R, Gelaznikas R, Barr A.<br />
Amiodarone as compared with lidocaine for shock-resistant<br />
ventricular fibrillation. N Engl J Med 2002; 346:884-90.<br />
170. Walsh EP, Saul JP, Sholler GF, et al. Evaluation of a staged treatment<br />
protocol for rapid automatic junctional tachycardia after<br />
operation for congenital heart disease. J Am Coll Cardiol<br />
1997; 29:1046-53.<br />
171. Wang L. Congenital long QT syndrome: 50 years of electrophysiological<br />
research from cell to bedside. Acta Cardiologica<br />
2003; 58:133-8.<br />
172. Singh BN, Kehoe R, Woosley RL, Scheinman M, Quart B. Multicenter<br />
trial of sotalol compared with procainamide in the<br />
suppression of inducible ventricular tachycardia: a doubleblind,<br />
randomized parallel evaluation. Sotalol Multicenter<br />
Study Group. Am Heart J 1995; 129:87-97.<br />
173. Luedtke SA, Kuhn RJ, McCaffrey FM. Pharmacologic management<br />
of supraventricular tachycardias in children, part 2: atrial<br />
flutter, atrial fibrillation, and junctional and atrial ectopic tachycardia.<br />
Ann Pharmacother 1997; 31:1347-59.<br />
174. Luedtke SA, Kuhn RJ, McCaffrey FM. Pharmacologic management<br />
of supraventricular tachycardias in children. Part 1: Wolff-<br />
Parkinson-White and atrioventricular nodal reentry. Ann Pharmacother<br />
1997; 31:1227-43.<br />
175. Mandapati R, Byrum CJ, Kavey RE, et al. Procainamide for rate<br />
control of postsurgical junctional tachycardia. Pediatr Cardiol<br />
2000; 21:123-8.<br />
176. Wang JN, Wu JM, Tsai YC, Lin CS. Ectopic atrial tachycardia in<br />
children. J Formos Med Assoc 2000; 99:766-70.<br />
177. Holmes CL, Landry DW, Granton JT. Science review: Vasopressin<br />
and the cardiovascular system part 1--receptor physiology.<br />
Crit Care 2003; 7:427-34.<br />
178. Voelckel WG, Lurie KG, McKnite S, et al. Effects of epinephrine<br />
and vasopressin in a piglet model of prolonged ventricular<br />
fibrillation and cardiopulmonary resuscitation. Crit Care Med<br />
2002; 30:957-62.<br />
179. Voelckel WG, Lurie KG, McKnite S, et al. Comparison of epinephrine<br />
and vasopressin in a pediatric porcine model of asphyxial<br />
cardiac arrest. Crit Care Med 2000; 28:3777-83.<br />
180. Mann K, Berg RA, Nadkarni V. Beneficial effects of vasopressin<br />
in prolonged pediatric cardiac arrest: a case series. Resuscitation<br />
2002; 52:149-56.<br />
181. Atkins DL, Kerber RE. Pediatric defibrillation: current flow is<br />
improved by using "adult" electrode paddles. Pediatrics 1994;<br />
94:90-3.<br />
182. Atkins DL, Sirna S, Kieso R, Charbonnier F, Kerber RE. Pediatric<br />
defibrillation: importance of paddle size in determining transthoracic<br />
impedance. Pediatrics 1988; 82:914-8.<br />
183. Bennetts SH, Deakin CD, Petley GW, Clewlow F. Is optimal<br />
paddle force applied during pOEDiatric external defibrillation?<br />
Resuscitation 2004; 60:29-32.<br />
184. Deakin C, Bennetts S, Petley G, Clewlow F. What is the optimal<br />
paddle force for pOEDiatric defibrillation? Resuscitation 2002;<br />
55:59.<br />
185. Atkins DL, Hartley LL, York DK. Accurate recognition and effective<br />
treatment of ventricular fibrillation by automated external<br />
defibrillators in adolescents. Pediatrics 1998; 101(pt<br />
1):393-7.<br />
186. Pierpont GL, Kruse JA, Nelson DH. Intra-arterial monitoring<br />
during cardiopulmonary resuscitation. Cathet Cardiovasc Diagn<br />
1985; 11:513-20.<br />
187. Zaritsky A, Nadkarni V, Getson P, Kuehl K. CPR in children.<br />
Ann Emerg Med 1987; 16:1107-11.<br />
188. Mogayzel C, Quan L, Graves JR, Tiedeman D, Fahrenbruch C,<br />
Herndon P. Out-ofhospital ventricular fibrillation in children<br />
and adolescents: causes and outcomes. Ann Emerg Med<br />
1995; 25:484-91.<br />
189. Herlitz J, Engdahl J, Svensson L, Young M, Angquist KA,<br />
Holmberg S. Characteristics and outcome among children suffering<br />
from out of hospital cardiac arrest in Sweden. Resuscitation<br />
2005; 64:37-40.<br />
190. Berg RA. Role of mouth-to-mouth rescue breathing in bystander<br />
cardiopulmonary resuscitation for asphyxial cardiac arrest.<br />
Crit Care Med 2000; 28(suppl):N193-N5.<br />
191. Appleton GO, Cummins RO, Larson MP, Graves JR. CPR and<br />
the single rescuer: at what age should you "call first" rather<br />
than "call fast"? Ann Emerg Med 1995; 25:492-4.<br />
192. Larsen MP, Eisenberg MS, Cummins RO, Hallstrom AP. Predicting<br />
survival from outof-hospital cardiac arrest: a graphic model.<br />
Ann Emerg Med 1993; 22:1652-8.<br />
193. Cobb LA, Fahrenbruch CE, Walsh TR, et al. Influence of cardiopulmonary<br />
resuscitation prior to defibrillation in patients with<br />
out-of-hospital ventricular fibrillation. JAMA 1999; 281:1182-<br />
8.<br />
194. Wik L, Hansen TB, Fylling F, et al. Delaying defibrillation to give<br />
basic cardiopulmonary resuscitation to patients with out-ofhospital<br />
ventricular fibrillation: a randomized trial. JAMA 2003;<br />
289:1389-95.<br />
195. Jacobs IG, Finn JC, Oxer HF, Jelinek GA. CPR before defibrillation<br />
in out-of-hospital cardiac arrest: a randomized trial. Emerg
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S129<br />
Med Australas 2005; 17:39-45.<br />
196. Somberg JC, Bailin SJ, Haffajee CI, et al. Intravenous lidocaine<br />
versus intravenous amiodarone (in a new aqueous formulation)<br />
for incessant ventricular tachycardia. Am J Cardiol 2002;<br />
90:853-9.<br />
197. Kudenchuk PJ, Cobb LA, Copass MK, et al. Amiodarone for resuscitation<br />
after out-ofhospital cardiac arrest due to ventricular<br />
fibrillation. N Engl J Med 1999; 341:871-8.<br />
198. Perry JC, Fenrich AL, Hulse JE, Triedman JK, Friedman RA, Lamberti<br />
JJ. Pediatric use of intravenous amiodarone: efficacy and<br />
safety in critically ill patients from a multicenter protocol. J Am<br />
Coll Cardiol 1996; 27:1246-50.<br />
199. Cummins RO, Graves JR, Larsen MP, et al. Out-of-hospital<br />
transcutaneous pacing by emergency medical technicians in<br />
patients with asystolic cardiac arrest. N Engl J Med 1993;<br />
328:1377-82.<br />
200. Sreeram N, Wren C. Supraventricular tachycardia in infants:<br />
response to initial treatment. Arch Dis Child 1990; 65:127-9.<br />
201. Bianconi L, Castro A, M. D, et al. Comparison of intravenously<br />
administered dofetilide versus amiodarone in the acute termination<br />
of atrial fibrillation and flutter. A multicentre, randomized,<br />
double-blind, placebo-controlled study. European Heart<br />
Journal 2000; 21:1265-73.<br />
202. Burri S, Hug MI, Bauersfeld U. Efficacy and safety of intravenous<br />
amiodarone for incessant tachycardias in infants. Eur J Pediatr<br />
2003; 162:880-4.<br />
203. Celiker A, Ceviz N, Ozme S. Effectiveness and safety of intravenous<br />
amiodarone in drug-resistant tachyarrhythmias of children.<br />
Acta Paediatrica Japonica 1998; 40:567-72.<br />
204. Dodge-Khatami A, Miller O, Anderson R, Gil-Jaurena J, Goldman<br />
A, de Leval M. Impact of junctional ectopic tachycardia<br />
on postoperative morbidity following repair of congenital heart<br />
defects. European Journal of Cardio-Thoracic Surgery 2002;<br />
21:255-9.<br />
205. Figa FH, Gow RM, Hamilton RM, Freedom RM. Clinical efficacy<br />
and safety of intravenous Amiodarone in infants and children.<br />
Am J Cardiol 1994; 74:573-7.<br />
206. Hoffman TM, Bush DM, Wernovsky G, et al. Postoperative<br />
junctional ectopic tachycardia in children: incidence, risk factors,<br />
and treatment. Ann Thorac Surg 2002; 74:1607-11.<br />
207. Soult JA, Munoz M, Lopez JD, Romero A, Santos J, Tovaruela<br />
A. Efficacy and safety of intravenous amiodarone for shortterm<br />
treatment of paroxysmal supraventricular tachycardia in<br />
children. Pediatr Cardiol 1995;16:16-9.<br />
208. Benson D, Jr., Smith W, Dunnigan A, Sterba R, Gallagher J.<br />
Mechanisms of regular wide QRS tachycardia in infants and<br />
children. Am J Cardiol 1982; 49:1778-88.<br />
209. Drago F, Mazza A, Guccione P, Mafrici A, Di Liso G, Ragonese<br />
P. Amiodarone used alone or in combination with propranolol:<br />
A very effective therapy for tachyarrhythmias in infants and<br />
children. Pediatric Cardiology 1998; 19:445-9.<br />
210. Benson DJ, Dunnigan A, Green T, Benditt D, Schneider S. Periodic<br />
procainamide for paroxysmal tachycardia. Circulation<br />
1985; 72:147-52.<br />
211. Komatsu C, Ishinaga T, Tateishi O, Tokuhisa Y, Yoshimura S. Effects<br />
of four antiarrhythmic drugs on the induction and termination<br />
of paroxysmal supraventricular tachycardia. Jpn Circ J<br />
1986; 50:961-72.<br />
212. Mandel WJ, Laks MM, Obayashi K, Hayakawa H, Daley W. The<br />
Wolff-Parkinson-White syndrome: pharmacologic effects of<br />
procaine amide. Am Heart J 1975; 90:744-54.<br />
213. Meldon SW, Brady WJ, Berger S, Mannenbach M. Pediatric<br />
ventricular tachycardia: a review with three illustrative cases.<br />
Pediatr Emerg Care 1994; 10:294-300.<br />
214. Shih JY, Gillette PC, Kugler JD, et al. The electrophysiologic effects<br />
of procainamide in the immature heart. Pediatr Pharmacol<br />
(New York) 1982; 2:65-73.<br />
215. Hildebrand CA, Hartmann AG, Arcinue EL, Gomez RJ, Bing RJ.<br />
Cardiac performance in pediatric near-drowning. Crit Care<br />
Med 1988; 16:331-5.<br />
216. Checchia PA, Sehra R, Moynihan J, Daher N, Tang W, Weil MH.<br />
Myocardial injury in children following resuscitation after cardiac<br />
arrest. Resuscitation 2003; 57:131-7.<br />
217. Hickey RW, Ferimer H, Alexander HL, et al. Delayed, spontaneous<br />
hypothermia reduces neuronal damage after asphyxial<br />
cardiac arrest in rats. Crit Care Med 2000; 28:3511-6.<br />
218. Hypothermia After Cardiac Arrest Study Group. Mild therapeutic<br />
hypothermia to improve the neurologic outcome after<br />
cardiac arrest. N Engl J Med 2002; 346:549-56.<br />
219. Bernard SA, Gray TW, Buist MD, et al. Treatment of comatose<br />
survivors of out-ofhospital cardiac arrest with induced hypothermia.<br />
N Engl J Med 2002; 346:557-63.<br />
220. Gluckman PD, Wyatt JS, Azzopardi D, et al. Selective head<br />
cooling with mild systemic hypothermia after neonatal encephalopathy:<br />
multicentre randomised trial. Lancet 2005;<br />
365:663-70.<br />
221. Battin MR, Penrice J, Gunn TR, Gunn AJ. Treatment of term infants<br />
with head cooling and mild systemic hypothermia (35.0<br />
degrees C and 34.5 degrees C) after perinatal asphyxia. Pediatrics<br />
2003; 111:244-51.<br />
222. Compagnoni G, Pogliani L, Lista G, Castoldi F, Fontana P, Mosca<br />
F. Hypothermia reduces neurological damage in asphyxiated<br />
newborn infants. Biol Neonate 2002; 82:222-7.<br />
223. Gunn AJ, Gluckman PD, Gunn TR. Selective head cooling in<br />
newborn infants after perinatal asphyxia: a safety study. Pediatrics<br />
1998; 102:885-92.<br />
224. Debillon T, Daoud P, Durand P, et al. Whole-body cooling after<br />
perinatal asphyxia: a pilot study in term neonates. Dev<br />
Med Child Neurol 2003; 45:17-23.<br />
225. Hachimi-Idrissi S, Corne L, Ebinger G, Michotte Y, Huyghens<br />
L. Mild hypothermia induced by a helmet device: a clinical feasibility<br />
study. Resuscitation 2001; 51:275-81.<br />
226. Bernard S, Buist M, Monteiro O, Smith K. Induced hypothermia<br />
using large volume, ice-cold intravenous fluid in comatose<br />
survivors of out-of-hospital cardiac arrest: a preliminary report.<br />
Resuscitation 2003; 56:9-13.<br />
227. Kliegel A, Losert H, Sterz F, et al. Cold simple intravenous infusions<br />
preceding special endovascular cooling for faster induction<br />
of mild hypothermia after cardiac arrest-a feasibility<br />
study. Resuscitation 2005; 64:347-51.<br />
228. Polderman KH, Peerdeman SM, Girbes AR. Hypophosphatemia<br />
and hypomagnesemia induced by cooling in patients with<br />
severe head injury. J Neurosurg 2001; 94:697-705.<br />
229. Polderman KH. Application of therapeutic hypothermia in the<br />
intensive care unit. Opportunities and pitfalls of a promising<br />
treatment modality--Part 2: Practical aspects and side effects.<br />
Intensive Care Med 2004; 30:757-69.<br />
230. Zeiner A, Holzer M, Sterz F, et al. Hyperthermia after cardiac<br />
arrest is associated with an unfavorable neurologic outcome.<br />
Arch Intern Med 2001; 161:2007-12.<br />
231. Takino M, Okada Y. Hyperthermia following cardiopulmonary<br />
resuscitation. Intensive Care Med 1991; 17:419-20.<br />
232. Takasu A, Saitoh D, Kaneko N, Sakamoto T, Okada Y. Hyperthermia:<br />
is it an ominous sign after cardiac arrest? Resuscitation<br />
2001; 49:273-7.<br />
233. Coimbra C, Boris-Moller F, Drake M, Wieloch T. Diminished<br />
neuronal damage in the rat brain by late treatment with the antipyretic<br />
drug dipyrone or cooling following cerebral ischemia.<br />
Acta Neuropathol (Berl) 1996; 92:447-53.<br />
234. Coimbra C, Drak M, Boris-Moller F, Wieloch T. Long-lasting<br />
neuroprotective effect of postischemic hypothermia and treatment<br />
with an anti-inflammatory/antipyretic drug: evidence for<br />
chronic encephalopathic processes following ischemia. Stroke<br />
1996; 27:1578-85.<br />
235. Gillis J, Dickson D, Rieder M, Steward D, Edmonds J. Results of<br />
inpatient pediatric resuscitation. Crit Care Med 1986; 14:469-<br />
71.<br />
236. Schindler MB, Bohn D, Cox PN, et al. Outcome of out-of-hospital<br />
cardiac or respiratory arrest in children. N Engl J Med<br />
1996; 335:1473-9.
S130<br />
D. Blarent ve ark.<br />
237. Suominen P, Korpela R, Kuisma M, Silfvast T, Olkkola KT. PO-<br />
EDiatric cardiac arrest and resuscitation provided by physicianstaffed<br />
emergency care units. Acta Anaesthesiol Scand 1997;<br />
41:260-5.<br />
238. Lopez-Herce J, Garcia C, Rodriguez-Nunez A, et al. Long-term<br />
outcome of pOEDiatric cardiorespiratory arrest in Spain. Resuscitation<br />
2005; 64:79-85.<br />
239. Lopez-Herce J, Garcia C, Dominguez P, et al. Characteristics<br />
and outcome of cardiorespiratory arrest in children. Resuscitation<br />
2004; 63:311-20.<br />
240. Hazinski MF, Chahine AA, Holcomb GW, 3rd, Morris JA, Jr.<br />
Outcome of cardiovascular collapse in pediatric blunt trauma.<br />
Ann Emerg Med 1994; 23:1229-35.<br />
241. Morris MC, Wernovsky G, Nadkarni VM. Survival outcomes after<br />
extracorporeal cardiopulmonary resuscitation instituted during<br />
active chest compressions following refractory in-hospital<br />
pediatric cardiac arrest. Pediatr Crit Care Med 2004; 5:440-6.<br />
242. Duncan BW, Ibrahim AE, Hraska V, et al. Use of rapid-deployment<br />
extracorporeal membrane oxygenation for the resuscitation<br />
of pediatric patients with heart disease after cardiac arrest.<br />
J Thorac Cardiovasc Surg 1998; 116:305-11.<br />
243. Parra DA, Totapally BR, Zahn E, et al. Outcome of cardiopulmonary<br />
resuscitation in a pediatric cardiac intensive care unit.<br />
Crit Care Med 2000; 28:3296-300.<br />
244. Idris AH, Berg RA, Bierens J, et al. Recommended guidelines<br />
for uniform reporting of data from drowning: The "Utstein<br />
style". Resuscitation 2003; 59:45-57.<br />
245. Bauchner H, Waring C, Vinci R. Parental presence during procedures<br />
in an emergency room: results from 50 observations.<br />
Pediatrics 1991; 87:544-8.<br />
246. Bauchner H, Vinci R, Waring C. Pediatric procedures: do parents<br />
want to watch? [comment]. Pediatrics 1989; 84:907-9.<br />
247. Bauchner H, Zuckerman B. Cocaine, sudden infant death<br />
syndrome, and home monitoring. J Pediatr 1990; 117:904-6.<br />
248. Haimi-Cohen Y, Amir J, Harel L, Straussberg R, Varsano Y. Parental<br />
presence during lumbar puncture: anxiety and attitude<br />
toward the procedure. Clin Pediatr (Phila) 1996; 35:2-4.<br />
249. Sacchetti A, Lichenstein R, Carraccio CA, Harris RH. Family<br />
member presence during pediatric emergency department<br />
procedures. Pediatr Emerg Care 1996; 12:268-71.<br />
250. Boie ET, Moore GP, Brummett C, Nelson DR. Do parents want<br />
to be present during invasive procedures performed on their<br />
children in the emergency department? A survey of 400 parents.<br />
Ann Emerg Med 1999; 34:70-4.<br />
251. Taylor N, Bonilla L, Silver P, Sagy M. Pediatric procedure: do<br />
parents want to be present? Crit Care Med 1996; 24:A131.<br />
252. Powers KS, Rubenstein JS. Family presence during invasive<br />
procedures in the pediatric intensive care unit: a prospective<br />
study. Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine 1999;<br />
153:955-8.<br />
253. Cameron JA, Bond MJ, Pointer SC. Reducing the anxiety of<br />
children undergoing surgery: parental presence during anaesthetic<br />
induction. J POEDiatr Child Health 1996; 32:51-6.<br />
254. Merritt KA, Sargent JR, Osborn LM. Attitudes regarding parental<br />
presence during medical procedures. Am J Dis Child 1990;<br />
144:270-1.<br />
255. Wolfram RW, Turner ED. Effects of parental presence during<br />
children's venipuncture. Academic Emergency Medicine<br />
1996; 3:58-64.<br />
256. Jarvis AS. Parental presence during resuscitation: attitudes of<br />
staff on a pOEDiatric intensive care unit. Intensive & Critical<br />
Care Nursing 1998; 14:3-7.<br />
257. Meyers TA, Eichhorn DJ, Guzzetta CE. Do families want to be<br />
present during CPR? A retrospective survey. J Emerg Nurs<br />
1998; 24:400-5.<br />
258. Doyle CJ, Post H, Burney RE, Maino J, Keefe M, Rhee KJ. Family<br />
participation during resuscitation: an option. Ann Emerg Med<br />
1987; 16:673-5.<br />
259. Hanson C, Strawser D. Family presence during cardiopulmonary<br />
resuscitation: Foote Hospital emergency department's nine-year<br />
perspective. J Emerg Nurs 1992; 18:104-6.<br />
260. Robinson SM, Mackenzie-Ross S, Campbell Hewson GL, Egleston<br />
CV, Prevost AT. Psychological effect of witnessed resuscitation<br />
on bereaved relatives. Lancet 1998; 352:614-7.<br />
261. Meyers TA, Eichhorn DJ, Guzzetta CE, et al. Family presence<br />
during invasive procedures and resuscitation. Am J Nurs 2000;<br />
100:32-42; quiz 3.<br />
262. Beckman AW, Sloan BK, Moore GP, et al. Should parents be<br />
present during emergency department procedures on children,<br />
and who should make that decision? A survey of emergency<br />
physician and nurse attitudes. Acad Emerg Med 2002;<br />
9:154-8.<br />
263. Eppich WJ, Arnold LD. Family member presence in the pediatric<br />
emergency department. Current Opinion in Pediatrics<br />
2003; 15:294-8.<br />
264. Eichhorn DJ, Meyers TA, Mitchell TG, Guzzetta CE. Opening<br />
the doors: family presence during resuscitation. J Cardiovasc<br />
Nurs 1996; 10:59-70.<br />
265. International Liaison Committee on Resuscitation. Part 7. Neonatal<br />
Life Support. 2005 International Consensus on Cardiopulmonary<br />
Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care<br />
Science with Treatment Recommendations. Resuscitation<br />
2005; 67: in press.<br />
266. Resuscitation Council (UK). Resuscitation at birth. Newborn life<br />
support course provider manual. London, Resuscitation Council<br />
(UK), 2001.<br />
267. Niermeyer S, Kattwinkel J, Van Reempts P, et al. International<br />
Guidelines for Neonatal Resuscitation: An excerpt from the<br />
Guidelines 2000 for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency<br />
Cardiovascular Care: International Consensus on Science.<br />
Contributors and Reviewers for the Neonatal Resuscitation<br />
Guidelines. Pediatrics 2000; 106:E29.<br />
268. Palme-Kilander C. Methods of resuscitation in low-Apgar-score<br />
newborn infants--a national survey. Acta POEDiatr 1992;<br />
81:739-44.<br />
269. British POEDiatric Association Working Party. Neonatal Resuscitation.<br />
London: British POEDiatric Association; 1993.<br />
270. Dahm LS, James LS. Newborn temperature and calculated heat<br />
loss in the delivery room. Pediatrics 1972; 49:504-13.<br />
271. Stephenson J, Du J, TK O. The effect if cooling on blood gas<br />
tensions in newborn infants. Journal of Pediatrics 1970;<br />
76:848-52.<br />
272. Gandy GM, Adamsons K, Jr., Cunningham N, Silverman WA,<br />
James LS. Thermal Environment and Acid-Base Homeostasis in<br />
Human Infants During the First Few Hours of Life. J Clin Invest<br />
1964; 43:751-8.<br />
273. Apgar V. A proposal for a new method of evaluation of the<br />
newborn infant. Curr Res Anesth Analg 1953; 32.<br />
274. Anonymous. Is the Apgar score outmoded? Lancet 1989;<br />
i:591-2.<br />
275. Chamberlain G, Banks J. Assessment of the Apgar score. Lancet<br />
1974; 2:1225-8.<br />
276. Owen CJ, Wyllie JP. Determination of heart rate in the baby at<br />
birth. Resuscitation 2004; 60:213-7.<br />
277. Cordero L, Jr., Hon EH. Neonatal bradycardia following nasopharyngeal<br />
stimulation. J Pediatr 1971; 78:441-7.<br />
278. Thaler MM, Stobie GH. An improved technique of external caridac<br />
compression in infants and young children. N Engl J Med<br />
1963; 269:606-10.<br />
279. Todres ID, Rogers MC. Methods of external cardiac massage in<br />
the newborn infant. J Pediatr 1975; 86:781-2.<br />
280. Dean JM, Koehler RC, Schleien CL, et al. Improved blood flow<br />
during prolonged cardiopulmonary resuscitation with 30 %<br />
duty cycle in infant pigs. Circulation 1991; 84:896-904.<br />
281. Whyte SD, Sinha AK, Wyllie JP. Neonatal resuscitation: a practical<br />
assessment. Resuscitation 1999; 40:21-5.<br />
282. Costeloe K, Hennessy E, Gibson AT, Marlow N, Wilkinson AR.<br />
The EPICure study: outcomes to discharge from hospital for infants<br />
born at the threshold of viability. Pediatrics 2000;<br />
106:659-71.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S131<br />
283. Vohra S, Frent G, Campbell V, Abbott M, Whyte R. Effect of<br />
polyethylene occlusive skin wrapping on heat loss in very low<br />
birth weight infants at delivery: a randomized trial. J Pediatr<br />
1999; 134:547-51.<br />
284. Lenclen R, Mazraani M, Jugie M, et al. [Use of a polyethylene<br />
bag: a way to improve the thermal environment of the premature<br />
newborn at the delivery room]. Arch Pediatr 2002; 9:238-<br />
44.<br />
285. Bjorklund LJ, Hellstrom-Westas L. Reducing heat loss at birth<br />
in very preterm infants. J Pediatr 2000; 137:739-40.<br />
286. Vohra S, Roberts RS, Zhang B, Janes M, Schmidt B. Heat Loss<br />
Prevention (HeLP) in the delivery room: A randomized controlled<br />
trial of polyethylene occlusive skin wrapping in very<br />
preterm infants. J Pediatr 2004; 145:750-3.<br />
287. Lieberman E, Eichenwald E, Mathur G, Richardson D, Heffner<br />
L, Cohen A. Intrapartum fever and unexplained seizures in<br />
term infants. Pediatrics 2000; 106:983-8.<br />
288. Grether JK, Nelson KB. Maternal infection and cerebral palsy in<br />
infants of normal birth weight. JAMA 1997; 278:207-11.<br />
289. Dietrich WD, Alonso O, Halley M, Busto R. Delayed posttraumatic<br />
brain hyperthermia worsens outcome after fluid percussion<br />
brain injury: a light and electron microscopic study in<br />
rats. Neurosurgery 1996; 38:533-41; discussion 41.<br />
290. Wiswell TE, Gannon CM, Jacob J, et al. Delivery room management<br />
of the apparently vigorous meconium-stained neonate:<br />
results of the multicenter, international collaborative trial. Pediatrics<br />
2000; 105:1-7.<br />
291. Vain NE, Szyld EG, Prudent LM, Wiswell TE, Aguilar AM, Vivas<br />
NI. Oropharyngeal and nasopharyngeal suctioning of meconium-stained<br />
neonates before delivery of their shoulders: multicentre,<br />
randomised controlled trial. Lancet 2004; 364:597-<br />
602.<br />
292. Solas AB, Kutzsche S, Vinje M, Saugstad OD. Cerebral hypoxemia-ischemia<br />
and reoxygenation with 21 % or 100 % oxygen<br />
in newborn piglets: effects on extracellular levels of excitatory<br />
amino acids and microcirculation. Pediatr Crit Care Med<br />
2001; 2:340-5.<br />
293. Solas AB, Kalous P, Saugstad OD. Reoxygenation with 100 or<br />
21 % oxygen after cerebral hypoxemia-ischemia-hypercapnia<br />
in newborn piglets. Biol Neonate 2004; 85:105-11.<br />
294. Solas AB, Munkeby BH, Saugstad OD. Comparison of shortand<br />
long-duration oxygen treatment after cerebral asphyxia in<br />
newborn piglets. Pediatr Res 2004; 56:125-31.<br />
295. Huang CC, Yonetani M, Lajevardi N, Delivoria-Papadopoulos<br />
M, Wilson DF, Pastuszko A. Comparison of postasphyxial resuscitation<br />
with 100 % and 21 % oxygen on cortical oxygen<br />
pressure and striatal dopamine metabolism in newborn piglets.<br />
J Neurochem 1995; 64:292-8.<br />
296. Kutzsche S, Ilves P, Kirkeby OJ, Saugstad OD. Hydrogen peroxide<br />
production in leukocytes during cerebral hypoxia and reoxygenation<br />
with 100 % or 21 % oxygen in newborn piglets.<br />
Pediatr Res 2001; 49:834-42.<br />
297. Lundstrom KE, Pryds O, Greisen G. Oxygen at birth and prolonged<br />
cerebral vasoconstriction in preterm infants. Arch Dis<br />
Child Fetal Neonatal Ed 1995; 73:F81-6.<br />
298. Davis PG, Tan A, O'Donnell CP, Schulze A. Resuscitation of<br />
newborn infants with 100 % oxygen or air: a systematic review<br />
and meta-analysis. Lancet 2004; 364:1329-33.<br />
299. Harris AP, Sendak MJ, Donham RT. Changes in arterial oxygen<br />
saturation immediately after birth in the human neonate. J Pediatr<br />
1986; 109:117-9.<br />
300. Reddy VK, Holzman IR, Wedgwood JF. Pulse oximetry saturations<br />
in the first 6 hours of life in normal term infants. Clin Pediatr<br />
(Phila) 1999; 38:87-92.<br />
301. Toth B, Becker A, Seelbach-Gobel B. Oxygen saturation in healthy<br />
newborn infants immediately after birth measured by<br />
pulse oximetry. Arch Gynecol Obstet 2002; 266:105-7.<br />
302. Karlberg P, Koch G. Respiratory studies in newborn infants. III.<br />
Development of mechanics of breathing during the first week<br />
of life. A longitudinal study. Acta POEDiatr 1962;(Suppl<br />
135):121-9.<br />
303. Vyas H, Milner AD, Hopkins IE. Intrathoracic pressure and volume<br />
changes during the spontaneous onset of respiration in<br />
babies born by cesarean section and by vaginal delivery. J Pediatr<br />
1981; 99:787-91.<br />
304. Mortola JP, Fisher JT, Smith JB, Fox GS, Weeks S, Willis D. Onset<br />
of respiration in infants delivered by cesarean section. J<br />
Appl Physiol 1982; 52:716-24.<br />
305. Hull D. Lung expansion and ventilation during resuscitation of<br />
asphyxiated newborn infants. J Pediatr 1969; 75:47-58.<br />
306. Upton CJ, Milner AD. Endotracheal resuscitation of neonates<br />
using a rebreathing bag. Arch Dis Child 1991; 66:39-42.<br />
307. Vyas H, Milner AD, Hopkin IE, Boon AW. Physiologic responses<br />
to prolonged and slow-rise inflation in the resuscitation of<br />
the asphyxiated newborn infant. J Pediatr 1981; 99:635-9.<br />
308. Vyas H, Field D, Milner AD, Hopkin IE. Determinants of the first<br />
inspiratory volume and functional residual capacity at birth. Pediatr<br />
Pulmonol 1986; 2:189-93.<br />
309. Boon AW, Milner AD, Hopkin IE. Lung expansion, tidal exchange,<br />
and formation of the functional residual capacity during<br />
resuscitation of asphyxiated neonates. J Pediatr 1979;<br />
95:1031-6.<br />
310. Ingimarsson J, Bjorklund LJ, Curstedt T, et al. Incomplete protection<br />
by prophylactic surfactant against the adverse effects of<br />
large lung inflations at birth in immature lambs. Intensive Care<br />
Med 2004.<br />
311. Nilsson R, Grossmann G, Robertson B. Bronchiolar epithelial lesions<br />
induced in the premature rabbit neonate by short periods<br />
of artificial ventilation. Acta Pathol Microbiol Scand [A]<br />
1980; 88:359-67.<br />
312. Probyn ME, Hooper SB, Dargaville PA, et al. Positive end expiratory<br />
pressure during resuscitation of premature lambs rapidly<br />
improves blood gases without adversely affecting arterial<br />
pressure. Pediatr Res 2004; 56:198-204.<br />
313. Hird MF, Greenough A, Gamsu HR. Inflating pressures for effective<br />
resuscitation of preterm infants. Early Hum Dev 1991;<br />
26:69-72.<br />
314. Lindner W, Vossbeck S, Hummler H, Pohlandt F. Delivery room<br />
management of extremely low birth weight infants: spontaneous<br />
breathing or intubation? Pediatrics 1999; 103:961-7.<br />
315. Allwood AC, Madar RJ, Baumer JH, Readdy L, Wright D. Changes<br />
in resuscitation practice at birth. Arch Dis Child Fetal Neonatal<br />
Ed 2003; 88:F375-9.<br />
316. Cole AF, Rolbin SH, Hew EM, Pynn S. An improved ventilator<br />
system for deliveryroom management of the newborn. Anesthesiology<br />
1979; 51:356-8.<br />
317. Hoskyns EW, Milner AD, Hopkin IE. A simple method of face<br />
mask resuscitation at birth. Arch Dis Child 1987; 62:376-8.<br />
318. Ganga-Zandzou PS, Diependaele JF, Storme L, et al. [Is Ambu<br />
ventilation of newborn infants a simple question of finger-touch?].<br />
Arch Pediatr 1996; 3:1270-2.<br />
319. Finer NN, Rich W, Craft A, Henderson C. Comparison of methods<br />
of bag and mask ventilation for neonatal resuscitation.<br />
Resuscitation 2001; 49:299-305.<br />
320. Kanter RK. Evaluation of mask-bag ventilation in resuscitation<br />
of infants. Am J Dis Child 1987; 141:761-3.<br />
321. Esmail N, Saleh M, et al. Laryngeal mask airway versus endotracheal<br />
intubation for Apgar score improvement in neonatal<br />
resuscitation. Egyptian Journal of Anesthesiology 2002;<br />
18:115-21.<br />
322. Gandini D, Brimacombe JR. Neonatal resuscitation with the<br />
laryngeal mask airway in normal and low birth weight infants.<br />
Anesth Analg 1999; 89:642-3.<br />
323. Brimacombe J, Gandini D. Airway rescue and drug delivery in<br />
an 800 g neonate with the laryngeal mask airway. POEDiatr<br />
Anaesth 1999; 9:178.<br />
324. Lonnqvist PA. Successful use of laryngeal mask airway in lowweight<br />
expremature infants with bronchopulmonary dysplasia<br />
undergoing cryotherapy for retinopathy of the premature.<br />
Anesthesiology 1995; 83:422-4.
S132<br />
D. Blarent ve ark.<br />
325. Paterson SJ, Byrne PJ, Molesky MG, Seal RF, Finucane BT. Neonatal<br />
resuscitation using the laryngeal mask airway. Anesthesiology<br />
1994; 80:1248-53.<br />
326. Trevisanuto D, Ferrarese P, Zanardo V, Chiandetti L. Laryngeal<br />
mask airway in neonatal resuscitation: a survey of current practice<br />
and perceived role by anaesthesiologists and pOEDiatricians.<br />
Resuscitation 2004; 60:291-6.<br />
327. Hansen TG, Joensen H, Henneberg SW, Hole P. Laryngeal<br />
mask airway guided tracheal intubation in a neonate with the<br />
Pierre Robin syndrome. Acta Anaesthesiol Scand 1995;<br />
39:129-31.<br />
328. Osses H, Poblete M, Asenjo F. Laryngeal mask for difficult intubation<br />
in children. POEDiatr Anaesth 1999; 9:399-401.<br />
329. Stocks RM, Egerman R, Thompson JW, Peery M. Airway management<br />
of the severely retrognathic child: use of the laryngeal<br />
mask airway. Ear Nose Throat J 2002; 81:223-6.<br />
330. Palme-Kilander C, Tunell R, Chiwei Y. Pulmonary gas exchange<br />
immediately after birth in spontaneously breathing infants.<br />
Arch Dis Child 1993; 68:6-10.<br />
331. Aziz HF, Martin JB, Moore JJ. The pediatric disposable end-tidal<br />
carbon dioxide detector role in endotracheal intubation in<br />
newborns. J Perinatol 1999; 19:110-3.<br />
332. Bhende MS, LaCovey D. A note of caution about the continuous<br />
use of colorimetric end-tidal CO2 detectors in children. Pediatrics<br />
1995; 95:800-1.<br />
333. Repetto JE, Donohue P-CP, Baker SF, Kelly L, Nogee LM. Use<br />
of capnography in the delivery room for assessment of endotracheal<br />
tube placement. J Perinatol 2001; 21:284-7.<br />
334. Roberts WA, Maniscalco WM, Cohen AR, Litman RS, Chhibber<br />
A. The use of capnography for recognition of esophageal intubation<br />
in the neonatal intensive care unit. Pediatr Pulmonol<br />
1995; 19:262-8.<br />
335. Berg RA, Otto CW, Kern KB, et al. A randomized, blinded trial<br />
of high-dose epinephrine versus standard-dose epinephrine<br />
in a swine model of pediatric asphyxial cardiac arrest. Crit Care<br />
Med 1996; 24:1695-700.<br />
336. Burchfield DJ, Preziosi MP, Lucas VW, Fan J. Effects of graded<br />
doses of epinephrine during asphxia-induced bradycardia in<br />
newborn lambs. Resuscitation 1993; 25:235-44.<br />
337. Ralston SH, Voorhees WD, Babbs CF. Intrapulmonary epinephrine<br />
during prolonged cardiopulmonary resuscitation: improved<br />
regional blood flow and resuscitation in dogs. Ann Emerg<br />
Med 1984; 13:79-86.<br />
338. Ralston SH, Tacker WA, Showen L, Carter A, Babbs CF. Endotracheal<br />
versus intravenous epinephrine during electromechanical<br />
dissociation with CPR in dogs. Ann Emerg Med 1985;<br />
14:1044-8.<br />
339. Redding JS, Asuncion JS, Pearson JW. Effective routes of drug<br />
administration during cardiac arrest. Anesth Analg 1967;<br />
46:253-8.<br />
340. Schwab KO, von Stockhausen HB. Plasma catecholamines after<br />
endotracheal administration of adrenaline during postnatal resuscitation.<br />
Arch Dis Child Fetal Neonatal Ed 1994; 70:F213-7.<br />
341. Brambrink AM, Ichord RN, Martin LJ, Koehler RC, Traystman RJ.<br />
Poor outcome after hypoxia-ischemia in newborns is associated<br />
with physiological abnormalities during early recovery.<br />
Possible relevance to secondary brain injury after head trauma<br />
in infants. Exp Toxicol Pathol 1999; 51:151-62.<br />
342. Vannucci RC, Vannucci SJ. Cerebral carbohydrate metabolism<br />
during hypoglycemia and anoxia in newborn rats. Ann Neurol<br />
1978; 4:73-9.<br />
343. Yager JY, Heitjan DF, Towfighi J, Vannucci RC. Effect of insulininduced<br />
and fasting hypoglycemia on perinatal hypoxic-ischemic<br />
brain damage. Pediatr Res 1992; 31:138-42.<br />
344. Salhab WA, Wyckoff MH, Laptook AR, Perlman JM. Initial<br />
hypoglycemia and neonatal brain injury in term infants with<br />
severe fetal acidemia. Pediatrics 2004; 114:361-6.<br />
345. Kent TA, Soukup VM, Fabian RH. Heterogeneity affecting outcome<br />
from acute stroke therapy: making reperfusion worse.<br />
Stroke 2001; 32:2318-27.<br />
346. Eicher DJ, Wagner CL, Katikaneni LP, et al. Moderate hypothermia<br />
in neonatal encephalopathy: efficacy outcomes. Pediatr<br />
Neurol 2005; 32:11-7.<br />
347. Thoresen M, Whitelaw A. Cardiovascular changes during mild<br />
therapeutic hypothermia and rewarming in infants with hypoxic-ischemic<br />
encephalopathy. Pediatrics 2000; 106:92-9.<br />
348. Shankaran S, Laptook A, Wright LL, et al. Whole-body hypothermia<br />
for neonatal encephalopathy: animal observations as a<br />
basis for a randomized, controlled pilot study in term infants.<br />
Pediatrics 2002; 110:377-85.<br />
349. Leeuw R, Cuttini M, Nadai M, et al. Treatment choices for extremely<br />
preterm infants: an international perspective. J Pediatr<br />
2000; 137:608-16.<br />
350. Lee SK, Penner PL, Cox M. Comparison of the attitudes of health<br />
care professionals and parents toward active treatment of<br />
very low birth weight infants. Pediatrics 1991;88:110-4.<br />
351. Kopelman LM, Irons TG, Kopelman AE, Neunatologists judge<br />
the “Baby Doe” regulations. N Engl J Med 1988; 318:677-83.<br />
352. Sanders MR, Donohue PK, Oberdorf MA, Rosenkrantz TS, Allen<br />
MC. Perceptions of the limit of viability: neonatomogists'<br />
attitudes toward extremely preterm infants. J Perinatol 1995;<br />
15:494-502.<br />
353. Draper ES, Manktelow B, Field DJ, James D. Tables for predicting<br />
survival for preterm births are updated. BMJ 2003;<br />
327:872.<br />
354. Jain L, Fere C, Vidyasagar D, Nath S, Sheftel D. Cardiopulmonary<br />
resuscitation of apparently stillborn infants: survival and<br />
long-term outcome. J Pediatr 1991; 18:778-82.<br />
355. Haddad B, Mercer BM, Livingston JC, Talati A, Sibai<br />
BM. Outcomo after successful resuscitation of babies born<br />
with apgar scores of 0 at both 1 and 5 minutes. Am J Obstet<br />
Gynecol 2000; 182:1210-4.
Resuscitation (2005) 67S1, S133-S167<br />
RESUSCITATION<br />
www.elsevier.com/locate/resuscitation<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi<br />
2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
Bölüm 7. Özel durumlarda kardiyak arrest<br />
Jasmeet Soar, Charles D. Deakin, Jerry P. Nolan, Gamal<br />
Abbas, Annette Alfonzo, Anthony J. Handley, David Lockey,<br />
Gavin D. Perkins, Karl Thies<br />
7a. Yaflam› tehdit eden elektrolit<br />
bozukluklar›<br />
Girifl<br />
Elektrolit anormallikleri kardiyak aritmi veya kardiyak<br />
arreste neden olabilir. Yaflam› tehdit eden aritmiler s›kl›kla<br />
potasyum bozukluklar›, özellikle hiperkalemi, daha<br />
az olarak da serum kalsiyum ve magnezyum bozukluklar›<br />
ile birliktedir. Baz› olgularda yaflam› tehdit eden<br />
elektrolit bozukluklar› için, laboratuar sonuçlar› ç›kmadan,<br />
tedaviye bafllanmal›d›r.<br />
Tan›mlamalar için, elektrolit de¤erleri klinik karar›<br />
vermede bir rehber olarak seçilmifltir. Tedavi karar›<br />
verdiren kesin de¤erler hastan›n klinik durumu ve<br />
elektrolit de¤erlerindeki de¤iflimin h›z›na ba¤l› olacakt›r.<br />
Kardiyak arrest s›ras›nda elektrolit anormalliklerinin<br />
kan›ta dayal› tedavisi ya yoktur veya çok azd›r. Kardiyak<br />
arrest esnas›ndaki rehberler arrest olmayan hastadaki<br />
stratejilere dayan›r. Uluslararas› 2000 y›l› rehberinden<br />
beri bu bozukluklar›n tedavisinde majör bir de-<br />
¤ifliklik olmam›flt›r. 1<br />
Elektrolit bozukluklar›n›n önlenmesi<br />
• Kardiyak arrest olmadan önce yaflam› tehdit eden<br />
elektrolit anormalliklerinin tedavi edilmesi.<br />
• Bafllang›ç tedavisinden sonra, herhangi bir h›zland›-<br />
r›c› etkenin ortadan kald›r›lmas› (örn; ilaç) ve anormalli¤in<br />
tekrar›n› önlemek için elektrolit düzeylerinin<br />
monitörize edilmesi.<br />
• Elektrolit bozuklu¤u riski olanlarda renal fonksiyonlar›n<br />
monitörize edilmesi.<br />
• Hemodiyaliz uygulanan hastalarda tedavi s›ras›nda<br />
uygunsuz elektrolit dalgalanmalar›ndan kaç›nmak<br />
için, diyaliz uygulamalar›n›n düzenli olarak gözden<br />
geçirilmesi.<br />
Potasyum bozukluklar›<br />
Potasyum dengesi<br />
Ekstrasellüler potasyum konsantrasyonu 3,5-5,0<br />
mmol/l aras›nda, s›k› bir takiple, regüle edilir. Normalde<br />
intrasellüler ve ekstrasellüler s›v› kompartmanlar›<br />
aras›nda büyük bir konsantrasyon fark› mevcuttur.<br />
Hücre membran›n›n iki yan›ndaki bu potasyum fark›,<br />
sinir ve miyokardiyum dahil kas hücrelerinin uyar›labilirli¤ine<br />
katk›da bulunur. Serum potasyumunun de¤erlendirilmesinde<br />
serum pH de¤iflikliklerinin etkileri dikkate<br />
al›nmal›d›r. Serum pH'› azald›¤›nda hücre içinden<br />
vasküler bofllu¤a potasyum geçmesinden dolay› serum<br />
potasyumu artar. Serum pH'› artt›¤›nda, potasyum<br />
hücre içerisine geçti¤inden serum potasyumu düfler.<br />
Hiperkalemi veya hipokalemi tedavisi s›ras›nda pH de-<br />
¤iflikliklerinin serum potasyumuna etkileri beklenmelidir.<br />
Hiperkalemi<br />
Kardiyopulmoner arrest ile en s›k birlikte olan elektrolit<br />
bozuklu¤udur. Genellikle hücrelerden potasyum sal›n›m›nda<br />
artma veya böbreklerden at›l›m›nda bozulma<br />
nedeniyle olur.<br />
0300-9572/fi - see front matter ® 2005 European Resuscitation Council. All Rights Reserved. Published by Elsevier Ireland Ltd.<br />
doi:10.1016/j.resuscitation.2005.10.004
S134<br />
J. Soar ve ark.<br />
Tan›m. Yayg›n bir tan›mlama yoktur. Hiperkalemi, serum<br />
potasyum konsantrasyonunun 5,5 mmol l -1 'nin<br />
üzerinde olmas›d›r, pratikte hiperkalemi süregelen bir<br />
durumdur. Potasyum konsantrasyonu bu de¤erin üzerine<br />
ç›kt›¤› zaman istenmeyen olaylar›n görülme riski<br />
ve acil tedavi gereksinimi artar. A¤›r hiperkalemi serum<br />
potasyum konsantrasyonunun 6,5 mmol l -1 'den<br />
yüksek olmas› fleklinde tan›mlanm›flt›r.<br />
Nedenler. Hiperkalemi için renal yetmezlik, ilaçlar (anjiotensin<br />
konverting enzim inhibitörleri (ACE-I), anjiotensin<br />
II reseptör antagonistleri (ARA), potasyum tutucu<br />
diüretikler, non-steroid antiinflamatuvar ilaçlar<br />
(NSAIDs), beta blokörler, trimetoprim, doku y›k›m›<br />
(rabdomiyolizis, tümör lizisi, hemoliz), metabolik asidoz,<br />
endokrin hastal›klar (Addison hastal›¤›), hiperkalemik<br />
periyodik paralizi veya diyeti de içeren birçok<br />
neden vard›r. Anormal eritrositler veya trombositozis<br />
yalanc› yüksek potasyum konsantrasyonuna neden olabilir.<br />
Hiperkalemi riski ACE-I ve NSAIDs veya potasyum<br />
tutucu diüretiklerin birlikte kullan›m› gibi faktörler<br />
biraraya geldi¤inde daha fazlad›r.<br />
Hiperkaleminin tan›nmas›. Aritmi veya kardiyak arrest<br />
olgular›nda hiperkalemi ekarte edilmelidir. 2 Hastalar<br />
flask paraliziye giden güçsüzlük, parestezi veya deprese<br />
derin tendon refleksleri gösterebilirler. Hiperkaleminin<br />
ilk belirtisi EKG anormallikleri, aritmiler, kardiyopulmoner<br />
arrest veya ani ölüm olabilir. EKG'de hiperkalemi<br />
etkisi serum potasyum düzeyine ve ayn› zamanda<br />
art›fl h›z›na ba¤l›d›r. Serum potasyum düzeyi 6,7 mmol<br />
l -1 'den yüksek birçok hastada EKG anormallikleri görülecektir.<br />
3 Hiperkaleminin EKG görüntüleri genellikle<br />
ilerleyicidir ve flunlar› içerir:<br />
• I. derece kalp blo¤u (PR aral›¤›nda uzama) > 0.2 sn<br />
• P dalgas›nda düzleflme veya kaybolma<br />
• uzun, sivri T dalgalar›; birden fazla derivasyonda R<br />
dalgas›ndan büyük<br />
• ST segment depresyonu<br />
• S ve T dalgalar›n›n birbiri içine girmesi<br />
• QRS'de geniflleme, > 0.12 sn<br />
• ventriküler taflikardi (VT)<br />
• bradikardi<br />
• kardiyak arrest, örn: nab›zs›z elektriksel aktivite<br />
(NEA), ventriküler fibrilasyon (VF), asistoli<br />
Hiperkaleminin tedavisi. Hiperkalemi tedavisinde befl<br />
anahtar basamak flunlard›r:<br />
1. hiperkaleminin etkilerini antagonize ederek kardiyak<br />
korunma<br />
2. potasyumu hücre içine sokma<br />
3. potasyumu vücuttan atma<br />
4. rebound hiperkalemi için serum potasyum monitörizasyonu<br />
5. hiperkaleminin tekrar›n›n önlenmesi<br />
Hiperkalemiden fliddetle flüphelenildi¤i zaman örn.<br />
EKG de¤ifliklikleri varl›¤›nda, laboratuar sonuçlar› ç›kmadan<br />
bile yaflam› koruyucu tedaviler bafllanmal›d›r.<br />
Hiperkalemi yönetimi son zamanlardaki bir Cochrane<br />
derlemesinin konusu olmufltur. 4<br />
Kardiyak arrest olmayan hasta. Hasta kardiyak arrest<br />
halinde de¤ilse, s›v› durumu de¤erlendirilmeli, idrar<br />
potasyum at›l›m›n› artt›ran s›v›lar verilmelidir. S›n›flama<br />
için de¤erler tahmini bir yol göstericidir. Il›ml›<br />
yükselme durumunda (5,6-6 mmol l -1 ) potasyum vücuttan<br />
afla¤›dakiler ile uzaklaflt›r›l›r:<br />
• potasyum de¤ifltirici reçineler; örn kalsiyum resonyum<br />
15-30 g veya sodyum polysitren sulfonat (Kayekselat)<br />
50-100 ml % 20 sorbitol içinde 15-30 g,<br />
oral ya da lavman yolu ile (etki bafllang›c› 1-3 saat,<br />
maksimum etki 6 saat)<br />
• diüretikler; örn: furosemid 1 mg kg -1 ‹V yavafl<br />
• diyaliz; potasyumun at›lmas›nda hemodiyaliz peritoneal<br />
diyalizden daha etkilidir (h›zl› bafllang›ç, hemodiyaliz<br />
ile 25-30 mmol saat -1 potasyum çekilebilir).<br />
Orta dereceli yükselmelerde (6-6,5 mmol l -1 ) EKG<br />
de¤iflikli¤i görülmez, potasyum afla¤›dakiler ile hücre<br />
içine yönlendirilir:<br />
• dekstroz/insülin: 10 ünite k›sa etkili insülin ve ‹V 50<br />
gram glukoz 15-30 dk boyunca verilir (15-30 dk<br />
içerisinde etki bafllar, maksimum etki 30-60 dk içerisinde<br />
görülür, kan glukozu monitörize edilmelidir).<br />
Yukar›daki yöntemlere ilave olarak kullan›l›r.<br />
EKG de¤iflikli¤i olmaks›z›n ciddi yükselmelerde<br />
(≥6,5 mmol l -1 ) potasyum afla¤›dakiler ile hücre içine<br />
yönlendirilebilir:<br />
• salbutamol 5 mg nebulizasyon yap›l›r. Birkaç doz<br />
gerekebilir (15-30 dk içerisinde bafllang›ç)<br />
• metabolik asidoz mevcut ise 5 dk sürede 50 mmol<br />
‹V sodyum bikarbonat (bafllang›ç 15-30 dk içerisinde).<br />
Bikarbonat tek bafl›na kullan›ld›¤›nda glukoz/insülin<br />
veya nebulize salbutamolden daha az<br />
etkilidir. Bu ilaçlar ile birlikte kullan›lmas› en iyi çözümdür.<br />
5,6<br />
• birçok yer de¤ifltirici ajan yukar›daki uzaklaflt›rma<br />
yöntemlerine ilave olarak kullan›lmal›d›r.<br />
Toksik EKG de¤ifliklikleri ile birlikte afl›r› yüksek durumlar<br />
(≥6,5 mmol l -1 ) için öncelikle kalp korunmal›d›r:<br />
• miyokard hücre membran›nda hiperkaleminin toksik<br />
etkilerini antagonize etmek için kalsiyum klorid,
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S135<br />
örn: 10 ml % 10'luk kalsiyum klorid ‹V 2-5 dk içerisinde.<br />
Bu VF riskini azaltarak kalbi korur, fakat serum<br />
potasyumunu düflürmez (etki bafllang›c› 1-3 dk<br />
içinde) yukar›da bahsedilen uzaklaflt›rma ve hücre<br />
içine sokma yöntemlerine ilave olarak kullan›lmal›-<br />
d›r.<br />
Kardiyak arrest olan hasta. Hasta kardiyak arrest halinde<br />
ise, elektrolit anormalli¤i varl›¤›nda temel yaflam<br />
deste¤i uygulamas›nda de¤ifliklik yoktur. ‹leri yaflam<br />
deste¤i için evrensel algoritm izlenmelidir. Tedaviye<br />
genel yaklafl›m; hiperkaleminin derecesi, serum potasyumunun<br />
yükselme h›z› ve hastan›n klinik durumuna<br />
ba¤l›d›r.<br />
Kardiyopulmoner arrestte önce kalp korunmal›,<br />
sonra yer de¤ifltirme ve vücuttan at›l›m yöntemleri uygulanmal›d›r:<br />
• kalsiyum klorid: miyokard hücre membran›nda hiperkaleminin<br />
toksik etkilerini antagonize etmek için<br />
10 ml % 10'luk kalsiyum klorid h›zl› bolus enjeksiyon<br />
• sodyum bikarbonat: 50 mmol iv h›zl› enjeksiyonu<br />
(a¤›r asidoz veya renal yetmezlik var ise)<br />
• dekstroz/insülin: 10 ünite k›sa etkili insülin ve 50<br />
gram glikoz ‹V h›zl› enjeksiyonu<br />
• hemodiyaliz: hiperkalemi kaynakl› kardiyak arrestlerde<br />
düflünülmeli ki bu durum t›bbi tedaviye dirençlidir.<br />
Diyaliz endikasyonlar›. Hemodiyaliz vücuttan potasyum<br />
at›l›m›n›n en etkili yoludur. Temel etki mekanizmas›,<br />
potasyum iyonlar›n›n transmembran potasyum<br />
iyon fark› ile bir yerden di¤erine difüzyonudur. Serum<br />
potasyumunda tipik azalma ilk 60 dakikada 1<br />
mmol l -1 daha sonraki 2 saat boyunca 1 mmol l -1 'dir.<br />
Hiperkalemi; kesinleflmifl renal yetmezlik, oligürik akut<br />
renal yetmezlik (idrar ç›k›fl› < 400 ml gün -1 ) veya belirgin<br />
doku y›k›m› ile birlikte ise erken hemodiyaliz düflünülmelidir.<br />
T›bbi tedaviye dirençli hiperkalemi durumunda<br />
da diyaliz endikedir. Bafllangݍ tedavisinden<br />
sonra serum potasyumu s›kl›kla tekrar yükselir. Stabil<br />
olmayan hastalarda sürekli veno-venöz hemofiltrasyon<br />
(VVH) kardiyak outputu aral›kl› hemodiyalizden daha<br />
az etkiler.<br />
Hipokalemi<br />
Hipokalemi hastanede yatan hastalarda s›kt›r. 7 Özellikle<br />
öncesinde kalp hastal›¤› bulunan ve digoksin tedavisi<br />
alan olgularda aritmi insidans› artar.<br />
Tan›m. Hipokalemi serum potasyumunun < 3,5 mmol<br />
l -1 olmas› olarak tan›mlanm›flt›r. A¤›r hipokalemi de<br />
K + < 2,5 mmol l -1 olarak tan›mlanm›fl olup, semptomlar<br />
ile birlikte olabilir.<br />
Nedenler. Hipokaleminin nedenleri gastrointestinal kay›plar<br />
(diyare), ilaçlar (diüretikler, laksatifler, steroidler),<br />
renal kay›plar (renal tübüler hastal›klar, diabetes insipitus,<br />
diyaliz), endokrin hastal›klar (Cushing sendromu,<br />
hiperaldosteronizm), metabolik alkaloz, magnezyum<br />
a盤› ve diyet ile az al›nmas›n› içerir. Hiperkalemi için<br />
kullan›lan tedavi yöntemleri de hipokalemiye yol açabilir.<br />
Hipokaleminin tan›nmas›. Aritmi veya kardiyak arrest<br />
geçiren her hastada hipokalemi ekarte edilmelidir. Diyaliz<br />
hastalar›nda hipokalemi s›kl›kla hemodiyaliz seans›n›n<br />
sonunda veya sürekli ambulatuar periton diyalizi<br />
tedavisi esnas›nda meydana gelir.<br />
Serum potasyum konsantrasyonu azald›kça özellikle<br />
sinirler ve kaslar etkilenir, zay›fl›k, güçsüzlük, bacak<br />
kramplar› ve konstipasyona neden olur. A¤›r olgularda<br />
(K + < 2,5 mmol l -1 ) rabdomiyoliz, asendan paralizi ve<br />
solunum güçlü¤ü meydana gelir.<br />
Hipokalemide EKG özellikleri afla¤›dakileri kapsar:<br />
• U dalgas›<br />
• T dalgas›nda düzleflme<br />
• ST segment de¤ifliklikleri<br />
• aritmiler, özellikle digoksin alan hastalarda<br />
• kardiyopulmoner arrest (NEA, VF, asistoli).<br />
Tedavi. Tedavi hipokaleminin fliddeti, semptomlar ve<br />
EKG anormalliklerinin varl›¤›na ba¤l›d›r. Potasyumun<br />
aflamal› replasman› tercih edilir, fakat acil durumlarda<br />
intravenöz potasyum gereklidir. Potasyumun önerilen<br />
maksimum ‹V dozu 20 mmol saat -1 'dir; fakat kardiyak<br />
arrest geliflmesinden korkulan, stabil olmayan aritmilerde<br />
daha h›zl› infüzyon örne¤in, 10 dakikada 2 mmol<br />
dk -1 , ard›ndan 5-10 dakika içinde 10 mmol önerilir. ‹V<br />
infüzyon s›ras›nda sürekli EKG monitorizasyonu esast›r<br />
ve tekrarlayan serum potasyum düzeyi ölçümlerinden<br />
sonra doz titre edilmelidir.<br />
Potasyum a盤› bulunan birçok hastada magnezyum<br />
a盤› da vard›r. Magnezyum, potasyumun al›nmas›<br />
ve özellikle de miyokardiyumda hücre içi potasyum<br />
düzeylerinin devam ettirilmesi için önemlidir. Magnezyum<br />
depolar›n›n doldurulmas›, hipokaleminin daha<br />
h›zl› düzeltilmesini kolaylaflt›r ve a¤›r hipokalemi vakalar›nda<br />
önerilir. 8<br />
Kalsiyum ve magnezyum bazukluklar›<br />
Kalsiyum ve magnezyum bozukluklar›n›n tan›nmas› ve<br />
yönetimi Tablo 7.1'de özetlenmifltir.
S136<br />
J. Soar ve ark.<br />
Tablo 7.1. Kalsiyum (Ca 2+ ) ve magnezyum (Mg 2+ ) bozukluklar›nda klinik ve EKG bulgular›, tedavi önerileri.<br />
Bozukluk<br />
Nedenler<br />
Görünüm<br />
Hiperkalsemi<br />
(Ca +2 >2,6 mmol l -1 )<br />
Primer veya tersiyer<br />
hiperparatiroidizm<br />
Malignite<br />
Sarkoidoz<br />
‹laçlar<br />
Konfüzyon<br />
Zay›fl›k<br />
Kar›n a¤r›s›<br />
Hipotansiyon<br />
Aritmiler<br />
Kardiyak arrest<br />
Hipokalsemi<br />
(Ca +2 1.1mmol l -1 )<br />
Renal yetmezlik<br />
‹yatrojenik<br />
Konfüzyon<br />
Zay›fl›k<br />
Solunum depresyonu<br />
AV blok<br />
Kardiyak arrest<br />
Hipomagnezemi<br />
(Mg +2
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S137<br />
Özet<br />
Elektrolit anormallikleri kardiyak aritmilerin en s›k nedenleri<br />
aras›ndad›r. Hiperkalemi tüm elektrolit anormallikleri<br />
içinde en h›zl› ölümcül oland›r. Yüksek derecede<br />
klinik flüphe ve altta yatan anormalli¤in agresif tedavisi<br />
birçok hastay› kardiyak arreste gidiflten korur.<br />
7b. Zehirlenmeler<br />
Genel hususlar<br />
Zehirlenme kardiyak arrestin s›k olmayan bir nedenidir,<br />
ancak 40 yafltan küçük olanlarda önemli bir neden olmaya<br />
devam etmektedir. 9-12 Bu konudaki araflt›rmalar<br />
özellikle küçük olgu serileri, hayvan çal›flmalar› ve olgu<br />
sunumlar› fleklindedir.<br />
Hastaneye baflvurular›n ana nedeni, tedavi edici veya<br />
keyif verici ilaçlarla kiflilerin kendi kendini zehirlemesidir.<br />
‹laç toksisitesi, uygunsuz dozlar ve ilaç etkileflimleri<br />
nedeni ile de olabilir. Kaza ile zehirlenme çocuklarda<br />
s›kt›r. Öldürme amaçl› zehirleme s›k de¤ildir.<br />
Endüstriyel kazalar, savafl veya terörizm, insanlar› yo-<br />
¤un kimyasal maddelere veya radyasyona maruz b›rakabilir.<br />
Kitlesel ölümler için dekontaminasyon ve güvenlik<br />
yöntemleri bu k›lavuzda yer almamaktad›r.<br />
Resüsitasyon<br />
Kendi kendini zehirlemelerin (afl›r› doz) tedavisinde ilac›n<br />
eliminasyonu beklenirken kardiyorespiratuvar arrestin<br />
önlenmesinde ABCDE yaklafl›m› temel uygulamad›r.<br />
Bilinç düzeyinde bozulmaya ba¤l› olarak hava<br />
yolu obstrüksiyonu ve solunum arresti ölümün temel<br />
nedenidir. 13 Afl›r› alkol al›nmas› ile kendi kendini zehirleme<br />
s›kl›kla birliktedir.<br />
• Hava yolunun aç›lmas› ve temizlenmesinden sonra<br />
solunum ve nab›z kontrol edilmelidir. Siyanid, hidrojen<br />
sülfit, koroziv madde ve organik fosfor gibi<br />
toksinlerin varl›¤›nda a¤›z-a¤za resüsitasyondan kaç›n›lmal›d›r.<br />
Hasta bir cep maskesi veya balon-valfmaske<br />
kullanarak ve mümkün olan en yüksek konsantrasyonda<br />
oksijen ile ventile edilmelidir. Paraquat<br />
zehirlenmesinde dikkatli olunmal›d›r, yüksek oksijen<br />
kullan›m› pulmoner hasar› artt›rabilir. 14<br />
• Zehirlenme sonras›nda gastrik içeri¤in pulmoner<br />
aspirasyonu için yüksek risk vard›r. Hava yolu aç›kl›¤›n›<br />
koruyamayan bilinci kapal› hastalar aspirasyon<br />
riskini azaltmak için erken dönemde h›zl› indüksiyon<br />
ve krikoid bas› uygulanarak entübe edilmelidir<br />
(bak›n›z bölüm 4d). Bu ifllem deneyimli personel taraf›ndan<br />
yap›lmal›d›r.<br />
• Kardiyak arrest durumunda standart temel ve ileri<br />
yaflam deste¤i uygulanmal›d›r.<br />
• Torsades de pointes d›fl›nda yaflam› tehdit eden tafliaritmilerde<br />
kardiyoversiyon endikedir (bak›n›z bölüm<br />
4f)<br />
• Kendi kendini zehirleme olaylar›nda ilaça ba¤l› olarak<br />
geliflen hipotansiyon s›kt›r. Bu durum genellikle<br />
s›v› tedavisine yan›t verir, fakat nadiren inotropik<br />
destek gereklidir.<br />
• Resüsitasyon bafllad›¤›nda zehir ay›rt edilmeye çal›-<br />
fl›lmal›d›r. Akrabalar, arkadafllar ve ambulans görevlileri<br />
genellikle faydal› bilgiler sa¤larlar. Hastan›n<br />
muayenesi uzam›fl koma ile birlikte koku, i¤ne girifl<br />
deli¤i, nokta pupiller, tablet art›klar›, a¤›zda korozyon<br />
veya bofl blisterler tan›ya yönelik ipuçlar› verir.<br />
• Hastan›n vücut ›s›s› ölçülmelidir; afl›r› miktarda ilaç<br />
al›nmas› sonras›nda hipo veya hipertermi görülebilir<br />
(bölümler 7d ve 7e).<br />
• Zehirlenen hastan›n tedavisi için yerel veya ulusal<br />
zehir dan›flma merkezleri aranmal›d›r. 15,16 Dünya<br />
Sa¤l›k Örgütü web sayfas›nda zehir dan›flma merkezleri<br />
listesi bulunabilir:<br />
http://www.who.int/ipcs/poisons/centre/en/<br />
TÜRK‹YE ‹Ç‹N:<br />
Refik Saydam H›fz›ss›ha Merkezi<br />
Toksikoloji ve Zehir Dan›flma merkezi<br />
Cemal Gürsel Cad. No: 18 S›hhiye, 06100 Ankara<br />
Ücretsiz telefon: 114<br />
Ücretli telefonlar: 0 312 433 7001 ve 0 312 435<br />
5680/1292<br />
Fax: 0 312 433 7000<br />
e-mail: zehir@saglik.gov.tr<br />
http://www.rshm.saglik.gov.tr/bolumler/bolumdetaylari/zehir/danisma.html<br />
Spesifik tedavi önlemleri<br />
Zehirler için acil olarak faydal› olan birkaç spesifik tedavi<br />
vard›r. Öncelikli olan hipoksi, hipotansiyon ve asit<br />
baz ve elektrolit bozuklu¤unun düzeltilmesini de içeren<br />
yo¤un destek tedavisidir.<br />
Tedavi edici önlemler; al›nan zehirin absorbsiyonunu<br />
s›n›rlama, eliminasyonunu h›zland›rma, veya spesifik<br />
antidot kullan›m›n› içerir. A¤›r veya nadir görülen<br />
zehirlenmelerde, zehir dan›flma merkezinin güncellenmifl<br />
önerileri dikkate al›nmal›d›r.<br />
• Aktif kömür belirli ilaçlar› absorbe eder. Zehirin al›nmas›ndan<br />
sonra geçen zaman uzad›kça de¤eri azal›r.<br />
Aktif kömür al›nmas›n›n klinik sonuçlar› iyilefltirdi¤ini<br />
gösteren kesin kan›tlar yoktur. Gönüllü çal›flmalar›na<br />
göre, bir saat öncesine kadar aktif karbonun<br />
absorbe etti¤i bilinen ve potansiyel olarak toksik<br />
miktarda olan bir zehiri alan hastalarda tek doz
S138<br />
J. Soar ve ark.<br />
aktif kömür verilmesi düflünülmelidir. 17 Sadece<br />
sa¤lam veya korunan hava yolu olan hastalara uygulanmal›d›r.<br />
Aktif kömürün tekrarlanan dozlar› karbamazepin,<br />
dapson, fenobarbital, kinin ve teofiline<br />
ba¤l› hayat› tehdit edici zehirlenmelerde yararl› olabilir.<br />
• Aktif kömür tedavisi sonras›nda gastrik lavaj sadece<br />
zehirin al›nmas›ndan sonraki ilk saat içinde yararl›d›r.<br />
17 Genel olarak, trakeal intübasyondan sonra<br />
yap›lmal›d›r. Gecikmifl gastrik lavaj ilaç emilimi üzerine<br />
çok az etkilidir ve ilac› gastrointestinal sistem<br />
boyunca ileri itebilir. 18 Kusmay› bafllatmak için ipeka<br />
flurubu kullan›lmamal›d›r, yarar› çok azd›r. 19<br />
• Barsaklardan ilaç eliminasyonunu artt›rmak için laktuloz<br />
veya magnezyum sitrat gibi laksatiflerin kullan›m›<br />
için çok az kan›t vard›r. 20<br />
• Polietilen glikol solüsyonunun enteral uygulanmas›<br />
ile tüm barsa¤›n irrigasyonunun sa¤lanmas›, gastrointestinal<br />
kanal› temizleyerek ilaç emilimini azalt›r.<br />
Potansiyel olarak toksik olan yavafl sal›n›ml› veya<br />
enterik kapl› ilaçlar, oral demir zehirlenmesi veya<br />
yutulmufl olan yasad›fl› ilaç paketçiklerinin at›lmas›nda<br />
yararl› olabilir. 21<br />
• ‹V sodyum bikarbonat verilerek idrar alkalizasyonu<br />
(pH>7.5) hemodiyaliz gerektirmeyen orta dereceli<br />
ve a¤›r salisilat zehirlenmelerinde yararl› olabilir. 22<br />
‹drar›n alkalizasyonu trisiklik antidepresanlar›n afl›r›<br />
dozunda da yararl› olabilir (afla¤›ya bak›n›z).<br />
• Hemodiyaliz veya hemoperfüzyon yaflam› tehdit<br />
eden spesifik toksinlerin eliminasyonunda yararl›<br />
olabilir. Hemodiyaliz suda çözünebilen, da¤›l›m volümü<br />
az ve düflük oranda plazma proteinlerine ba¤lanan<br />
ilaç veya metabolitlerin at›lmas›nda kullan›-<br />
l›r. 23 Metanol, etilen glikol, salisilat ve lityum zehirlenmelerinde<br />
kullan›labilir. Hemoperfüzyon kan›n<br />
absorban bir bölme içerisinden (genellikle kömür)<br />
geçiflini içerir. Bu teknik yüksek oranda plazma proteinlerine<br />
ba¤lanan maddeleri uzaklaflt›r›r. Kömürlü<br />
hemoperfüzyon karbamazepin, fenobarbital, fenitoin<br />
ve teofilin ile entoksikasyonlarda endike olabilir.<br />
• Spesifik antidotlar (afla¤›ya bak›n›z) flu durumlarda<br />
etkili olabilir: parasetamol için N-asetil sistein; organofosforlu<br />
insektisitler için yüksek doz atropin; siyanid<br />
için sodyum nitrit, sodyum tiyosülfat veya dikobalt<br />
edetat; digoksin için digoksin spesifik Fab antikorlar›;<br />
benzodiazepinler için flumazenil; opioidler<br />
için nalokson. Benzodiazepin intoksikasyonunun<br />
flumazenil ile geri çevrilmesi, benzodiazepin ba-<br />
¤›ml›l›¤› olan veya trisiklik antidepresan gibi prokonvülzan<br />
ilaçlar›n birlikte al›nd›¤› hastalarda, belirgin<br />
toksisite ile birlikte olabilir. 24 Afl›r› dozdan komaya<br />
giren hastalarda flumazenilin rutin kullan›m›<br />
önerilmez.<br />
Spesifik antidotlar<br />
Bu rehber zehirlenmeye ba¤l› kardiyak arrestin sadece<br />
baz› nedenlerine yol gösterecektir.<br />
Opioid zehirlenmesi<br />
Opioid zehirlenmesi s›kl›kla solunum depresyonu, ard›ndan<br />
solunum yetmezli¤i veya solunum arrestine neden<br />
olur. Opioidlerin solunumsal etkileri opiat antagonisti<br />
nalokson ile geri çevrilir. Opioide ba¤l› ciddi solunum<br />
depresyonu olgular›nda nalokson vermeden önce<br />
hava yolu aç›kl›¤›n›n sa¤lanmas›, oksijen uygulanmas›<br />
ve ventilasyon yap›lmas› ile daha az zararl› sonuçlara<br />
var›l›r, 25-30 bunun yan›nda nalokson kullan›m› entübasyon<br />
gereksinimini önleyebilir. Naloksonu vermek için<br />
kullan›lacak yol kurtar›c›n›n deneyimine ba¤l›d›r: ‹V, intramuskuler<br />
(‹M), subkutan (SC), endotrakeal (ET) ve<br />
intranazal (‹N) yollar kullan›labilir. fiayet ‹V yol sa¤lanamam›flsa,<br />
bunun d›fl›ndaki yollar›n kullan›lmas› çok daha<br />
çabuk olabilir, çünkü ‹V yoldan ilaç kullanma gibi bir<br />
kötü al›flkanl›¤› olanlarda ‹V yolun aç›lmas› son derece<br />
zor olabilir.<br />
Naloksonun bafllang›ç dozu ‹V 400 mcg, 27 ‹M 800<br />
mcg, SC 800 mcg, 27 ‹N 2 mg 31 veya ET 1-2 mg'd›r.<br />
Büyük miktarda opioid doz afl›m›nda toplam 6-10 mg<br />
nalokson dozu titre edilebilir. Naloksonun etki süresi<br />
yaklafl›k 45-70 dakikad›r, fakat opioid afl›r› dozundan<br />
sonra solunum depresyonu 4-5 saat sürebilir. Bu nedenle<br />
naloksonun klinik etkileri ciddi bir opioid afl›r›<br />
dozundaki kadar uzun sürmez. Doz, hasta yeterli soluyana<br />
ve koruyucu hava yolu refleksleri dönünceye dek<br />
titre edilmelidir.<br />
Opiodlerin aniden kesilmesi afl›r› sempatik aktivite<br />
yarat›r ve pulmoner ödem, ventriküler aritmi ve a¤›r<br />
ajitasyon gibi komplikasyonlara neden olabilir. Opioid<br />
ba¤›ml›l›¤› flüphesi olan hastalardaki opioid intoksikasyonunda<br />
nalokson dikkatli kullan›lmal›d›r.<br />
Naloksonun opioid toksisitesine ba¤l› kardiyak arrestte<br />
sonuçlar› iyilefltirdi¤ine dair iyi kan›tlar yoktur.<br />
Kardiyak arrest genellikle solunumsal arreste sekonderdir<br />
ve a¤›r serebral hipoksi ile birliktedir. Prognoz<br />
kötüdür. 26 Muhtemelen nalokson uygulamas› zararl›<br />
olmayabilir. Kardiyak arrest geliflti¤inde standart resüsitasyon<br />
protokolleri izlenmelidir.<br />
Trisiklik antidepresanlar<br />
Trisiklik antidepresanlar ile kendi kendini zehirleme s›kt›r<br />
ve hipotansiyon, bay›lma ve aritmilere neden olur.<br />
Antikolinerjik etkiler midriyazis, atefl, kuru cilt, deliryum,<br />
taflikardi, ileus ve üriner retansiyonu içerir. Yaflam›<br />
tehdit eden birçok problem ilac›n al›n›m›ndan son-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S139<br />
raki 6 saat içerisinde oluflur. QRS kompleksinde geniflleme<br />
aritmi riskinin artt›¤›n› gösterir. Trisiklik antidepresanlar<br />
ve/veya hipotansiyonun neden oldu¤u aritmileri<br />
tedavi etmek için sodyum bikarbonat kullan›m›n›<br />
destekleyen kan›tlar vard›r. 32-47 QRS süresini temel<br />
alan tedaviyi bafllatmak için gerekli eflik de¤er bilinmemektedir.<br />
Bikarbonat tedavisi ile arteriyel veya üriner<br />
pH için optimal hedefleri araflt›ran çal›flma yoktur, ancak<br />
arteriyel pH 7,45-7,55 yayg›n kabul gören aral›k<br />
olmufltur. Hipertonik sodyum klorür kardiyak toksisitenin<br />
tedavisinde etkili olabilir. 48<br />
Kokain toksisitesi<br />
Kokain toksisitesi ile iliflkili olan afl›r› sempatik uyar›lma;<br />
ajitasyon, semptomatik taflikardi, hipertansif kriz,<br />
hipertermi ve anjina ile miyokard iskemisine neden<br />
olabilir. Gliseril trinitrat ve fentolamin, kokain nedeniyle<br />
oluflan koroner vazokonstrüksiyonu düzeltir, labetalol<br />
belirgin etki yapmaz ve propranolol kötüye götürür.<br />
49-52 ‹V benzodiazepinlerin (midazolam, diazepam, lorazepam)<br />
küçük dozlar› ilk kullan›lacak ilaçlard›r. Nitratlar<br />
sadece miyokardiyal iskemi için ikinci seçenek ilaç<br />
olarak kullan›lmal›d›r. Labetalol (alfa ve beta bloker) kokain<br />
toksisitesine ba¤l› taflikardi ve hipertansif acillerin<br />
tedavisinde yararl›d›r.<br />
‹laçlar›n oluflturdu¤u a¤›r bradikardi<br />
Zehirlenme veya ilaç afl›r› dozuna ba¤l› a¤›r bradikardi<br />
reseptörlere uzun süreli ba¤lanma ve direk hücre toksisitesinden<br />
dolay› standart ileri yaflam deste¤ine dirençli<br />
olabilir. Atropin organik fosfor, karbamat veya sinir<br />
gazlar› zehirlenmelerinde yaflam kurtar›c› olabilir.<br />
Asetilkolinesteraz› inhibe eden maddelerden kaynaklanan<br />
bradikardi için atropin uygulanmal›d›r. Klinik aç›-<br />
dan faydal› etkiler oluflturabilmek için 2-4 mg gibi büyük<br />
ve tekrarlayan dozlar gerekebilir. Beta antagonist<br />
reseptör blokörleri taraf›ndan oluflturulan dirençli bradikardide<br />
izoprenalinin yüksek dozlar› yararl› olabilir.<br />
Digoksin veya dijital glikozit zehirlenmeleri ile iliflkili<br />
kalp blo¤u ve ventriküler aritmiler digoksine spesifik<br />
antikorlar ile etkin olarak tedavi edilebilir. 53 Bitkiler ve<br />
bunun yan›nda dijital glikozitleri içeren Çin bitki tedavilerine<br />
ba¤l› zehirlenmelerde spesifik antikor tedavileri<br />
etkili olabilir. 53-55<br />
Vazopresörler, inotroplar, kalsiyum, glukagon, fosfodiesteraz<br />
inhibitörleri ve insülin/glikoz tedavileri beta<br />
bloker ve kalsiyum kanal blokerleri afl›r› dozunda yararl›<br />
olabilir. 56-59 Transkütanöz pacing zehirlenme ve<br />
afl›r› dozdan kaynaklanan a¤›r bradikardide etkin olabilir<br />
(bak›n›z bölüm 3d).<br />
‹leri tedavi ve prognoz<br />
Uzun süreli komada sabit pozisyon bas›nç yaralar› ve<br />
rabdomiyolize neden olur. Elektrolitler (özellikle potasyum),<br />
kan glikozu ve arteryel kan gaz› kontrol edilmelidir.<br />
Termoregülasyon bozuldu¤u için vücut ›s›s› monitörize<br />
edilmelidir. Baz› ilaçlar›n afl›r› dozundan sonra<br />
hem hipotermi hem de hipertermi meydana gelebilir.<br />
Analiz için kan ve idrar örne¤i al›nmal›d›r.<br />
Zehirin metabolize edilebilmesi veya at›labilmesi<br />
için süre kazanmak aç›s›ndan özellikle genç hastalarda<br />
resüsitasyona uzun süre devam edilmelidir.<br />
A¤›r zehirlenme durumundaki hastalarda alternatif<br />
yaklafl›mlar etkili olabilir:<br />
• Standart protokollerden daha yüksek doz medikasyon<br />
• Standart olmayan ilaç tedavileri<br />
• Uzat›lm›fl CPR<br />
7c. Suda Bo¤ulma<br />
Girifl<br />
Bo¤ulma Avrupa’da kaza ile ölümlerin s›k bir nedenidir.<br />
Bo¤ulman›n en önemli ve zararl› sonucu hipoksidir.<br />
Kazazedenin yaflam›n› belirleyen en kritik faktör ise hipoksinin<br />
süresidir. Bu nedenle oksijenasyon, ventilasyon<br />
ve perfüzyon mümkün olan en k›sa sürede normale<br />
getirilmelidir. Sa¤kal›m ve nörolojik derlenme için<br />
olay yerinde erken resüsitasyon çok önemlidir. Bu da<br />
hem olaya flahit olan kiflilerin hem de acil t›p sisteminin<br />
derhal aktivasyonunu gerektirir. Hastaneye vard›-<br />
¤›nda spontan solunum ve dolafl›m› olan hastalarda sonuç<br />
daha iyidir.<br />
Epidemiyoloji<br />
Dünya Sa¤l›k Örgütü (WHO) her y›l bo¤ulma sonucu<br />
dünyada 450,000 ölüm oldu¤unu bildirmektedir.<br />
Bununla birlikte, bo¤ulmalar sonucunda geliflen sekellere<br />
ve zamans›z ölümlere ba¤l› olarak, 1.3 milyon y›ll›k<br />
hayat kaybolmaktad›r. 59 Bo¤ulmalar›n % 97'si düflük<br />
veya orta gelir düzeyine sahip ülkelerde gerçekleflmektedir.<br />
59 2002 y›l›nda ‹ngiltere’de bo¤ulma sonucu<br />
427 (Kraliyet Kazalar› Önleme Birli¤i, 2002 - Royal Society<br />
for the Prevention of Accidents 2002) ve Amerikada<br />
4073 (Ulusal Kaza Önleme Merkezi, 2002-National<br />
Center for Injury Prevention 2002) ölüm bildirilmifltir,<br />
bu da her 100,000 kiflide y›ll›k bo¤ulma insidans›-<br />
n›n s›ras›yla 0.8 ve 1.45 olarak gerçekleflmesi anlam›-<br />
na gelmektedir. Bo¤ulma genç erkeklerde daha s›kt›r<br />
ve bu yafl grubu içinde Avrupa'da kaza ile ölümlerin<br />
önde gelen sebeplerindendir. 59 Alkol tüketimi bo¤ul-
S140<br />
J. Soar ve ark.<br />
malar›n % 70'inde efllik eden bir faktördür. 60<br />
Rehberin bu bölümünde kitlesel ölümlere yol açan<br />
deniz kazalar› de¤il, bireysel bo¤ulmalar›n tedavisi<br />
üzerinde durulacakt›r.<br />
Tan›mlar, s›n›flama ve anlat›m<br />
Submersiyon ve immersiyon ile iliflkili kazalarda yaflanan<br />
süreç ve sonuçlar›n› tan›mlamak için 30'dan fazla<br />
de¤iflik terim kullan›lmaktad›r. 61 Gelecekte yap›lacak<br />
bilimsel ve epidemiyolojik çal›flmalarda terminoloji kar›fl›kl›¤›n›<br />
önlemek ve k›yaslama yap›labilmesine olanak<br />
sa¤lamak için ILCOR bo¤ulma ile ilgili yeni tan›mlar<br />
önermifltir. 62 Bo¤ulma, s›v› içinde yar›m veya tam batmaya<br />
ba¤l› olarak geliflen primer solunum yetmezli¤inden<br />
kaynaklanan bir süreç olarak tan›mlanmaktad›r. Bu<br />
tan›mdaki önemli nokta kazazedenin hava yollar› giriflinde<br />
bir hava/s›v› yüzeyinin mevcut olmas›, bunun da<br />
kazazedenin solunum yapmas›n› önlemesidir. Kazazede<br />
bu süreç sonunda yaflayabilir veya ölebilir ama sonuç<br />
ne olursa olsun bir bo¤ulma olay› yaflam›fl durumdad›r.<br />
‹mmersiyon su veya baflka bir s›v› taraf›ndan<br />
kaplanmak anlam›na gelir. Bo¤ulman›n gerçekleflmesi<br />
için en az›ndan yüz ve hava yollar›n›n suya batmas› gerekir.<br />
Submersiyon ise hava yollar› da dahil tüm vücudun<br />
su veya di¤er bir s›v›ya batmas›d›r.<br />
ILCOR daha önce kullan›lan “kuru ve ›slak bo¤ulma”,<br />
“aktif ve pasif bo¤ulma”, “sessiz bo¤ulma”, “sekonder<br />
bo¤ulma” ve “bo¤ulmaya karfl› yar› bo¤ulma”<br />
gibi terimlerin art›k kullan›lmamas›n› önermektedir. 62<br />
Temel yaflam deste¤i<br />
Suda kurtarma ve sudan ç›karma<br />
Kurtar›c› her zaman kendi güvenli¤ini ön planda tutmal›,<br />
kazazede ve kendisi için geliflebilecek tehlikeleri<br />
minimale <strong>indir</strong>meye çal›flmal›d›r. Mümkün oldu¤unda<br />
kazazedeyi suya girmeden kurtarmaya çal›flmal›d›r. Kazazede<br />
ile konuflmak, sopa veya çamafl›r gibi yard›mc›<br />
cisimle uzanmak veya bir ip atma gibi giriflimler kazazede<br />
ancak karaya yak›nsa etkili olabilir. Alternatif olarak<br />
bot veya suda yüzen baflka bir fley de yard›m için<br />
kullan›labilir. E¤er mutlaka suya girmek gerekiyorsa<br />
batmayan bir cisim veya can simidi kullan›lmal›d›r.<br />
Kazazedeyi sudan en h›zl› ve en güvenli flekilde ç›-<br />
karmak ve en k›sa sürede resüsite etmek çok önemlidir.<br />
Bo¤ulan kazazedelerde servikal vertebralar›n yaralanma<br />
insidans› yaklafl›k % 0.5 gibi düflük bir de¤erdir.<br />
63 Su içinde vertebran›n immobilizasyonu zordur ve<br />
sudan ç›kar›lmay› ve yeterli resüsitasyonu geciktirebilir.<br />
Bilinci kapal› kiflilerde iyi tak›lmayan boyunluklar hava<br />
yolu obstrüksiyonuna neden olabilir. 64 Vertebra yaralanmas›<br />
ihtimaline ra¤men nab›zs›z ve apneik kazazedeler<br />
sudan mümkün oldu¤unca çabuk ç›kar›lmal› (stabilizasyon<br />
cihaz› bulunmasa bile), bu s›rada boyun fleksiyonu<br />
ve ekstansiyonu da k›s›tlanmal›d›r. Ciddi yaralanma<br />
belirtisi olmad›kça veya ciddi yaralanma ihtimali<br />
ile uyumlu bir hikaye mevcut de¤ilse servikal vertebra<br />
immobilizasyonu endike de¤ildir. 65 Bu durumlar;<br />
dalma öyküsü, su kaya¤› kullan›lmas›, travma veya alkol<br />
intoksikasyonu bulgular›n› kapsar. Mümkün oldu-<br />
¤unda kazazede postimmersiyon hipotansiyonu ve<br />
kardiyovasküler kollaps riskini minimale <strong>indir</strong>mek için<br />
sudan horizontal bir pozisyonda ç›kart›lmal›d›r. 66<br />
Kurtar›c› solunum<br />
Bo¤ulan kazazede için ilk ve en önemli tedavi hipokseminin<br />
düzeltilmesidir. Yapay solunuma veya pozitif bas›nçl›<br />
ventilasyona h›zl› geçifl sa¤kal›m› artt›rmaktad›r.<br />
67,68 Apneik bir kazazedede hava yolu aç›kl›¤› ve<br />
kurtar›c›n›n güvenli¤i sa¤lan›r sa¤lanmaz yapay solunuma<br />
bafllanmal›d›r. Bazen bu uygulama, kazazede hala<br />
s›¤ su içinde iken bile yap›labilir. Kazazedenin burnu<br />
kapat›lmakta zorlan›l›rsa a¤›zdan a¤›za ventilasyona alternatif<br />
olarak a¤›zdan buruna ventilasyon yap›labilir.<br />
Kazazede hala derin su içinde ise ve su içinde kurtarma<br />
için e¤itim al›nd›ysa batmayan bir kurtar›c› cihaz<br />
yard›m›yla resüsitasyona bafllanmal›d›r, 69 su içinde<br />
destek olmaks›z›n resüsitasyon da mümkün olabilir. 70<br />
E¤itimsiz kurtar›c›lar derin su içerisinde hiçbir flekilde<br />
resüsitasyon yapmay› denememelidirler.<br />
Hava yolu aç›kl›¤› sa¤land›ktan sonra spontan solunum<br />
yoksa 1 dakika boyunca yapay solunum uygulanmal›d›r.<br />
69 E¤er kazazede spontan solumaya bafllamad›ysa,<br />
daha sonraki tedavi karaya olan mesafeye göre<br />
de¤iflir. E¤er kazazede 5 dakikadan k›sa süre içinde karaya<br />
getirilebilecekse, k›y›ya do¤ru çekmeye devam<br />
ederken suni solunum sürdürülmelidir. Fakat, karaya<br />
getirme süresi 5 dakikadan fazla ise 1 dakika süreyle<br />
suni solunum yapt›r›ld›ktan sonra daha fazla ventilasyon<br />
çabas›na girmeden kazazede en k›sa sürede karaya<br />
getirilmelidir.<br />
Hava yolununun aspire edilen sudan temizlenmesine<br />
gerek yoktur. Bo¤ulan kazazedelerin büyük bir ço-<br />
¤unlu¤u sadece bir miktar su aspire etmifllerdir ve bu<br />
su h›zla sistemik dolafl›ma kar›flmaktad›r. Aspire edilen<br />
suyu hava yollar›ndan aspirasyon ifllemi d›fl›nda bir<br />
yöntem ile uzaklaflt›rmaya çal›flmak gereksiz ve tehlikelidir.<br />
Abdominal bask› uygulanmas› mide içeri¤inin<br />
regürjitasyonuna ve takiben aspirasyona neden olur.<br />
Ayr›ca di¤er baz› yaflam› tehdit edici yaralanmalara neden<br />
olabilmektedir. Bu nedenle, hava yolunun yabanc›<br />
cisimle t›kan›kl›¤›n›n aç›k bulgular› olmad›kça uygulanmamal›d›r.<br />
71
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S141<br />
Gö¤üs kompresyonu<br />
Kazazede sudan ç›kar›l›r ç›kar›lmaz solunumu kontrol<br />
edilmelidir. Nab›z kontrolü e¤itimi alm›fl bir sa¤l›k çal›-<br />
flan› nab›z kontrolü yapabilir ama özellikle so¤uk durumlarda<br />
olmak üzere bo¤ulan kazazedelerde nab›z<br />
bulmak zor olabilir. E¤er kazazede solumuyor ise gö-<br />
¤üs kompresyonlar›na hemen bafllanmal›d›r. Gö¤üs<br />
kompresyonu su içerisinde etkisizdir. 72,73<br />
Defibrilasyon<br />
E¤er kazazede yan›ts›z ise ve solumuyorsa ve OED var<br />
ise, kazazedeye ba¤lay›n›z ve cihaz› çal›flt›r›n›z. OED'ün<br />
elektrodlar›n› yap›flt›rmadan önce kazazedenin gö¤sünü<br />
kurulay›n›z. OED'nin talimatlar›na göre floklar› uygulay›n›z.<br />
E¤er kazazede hipotermik ve vücut ›s›s› ≤ 30°C<br />
ise, kazazedenin santral vücut ›s›s› 30°C'nin üzerine ç›-<br />
k›ncaya kadar defibrilasyon uygulamas›n› en fazla 3 flok<br />
ile s›n›rlay›n›z. 74<br />
Resüsitasyon s›ras›nda regürjitasyon<br />
Bo¤ulma sonras› resüsitasyon uygulamalar›n› takiben<br />
regürjitasyon s›k olarak görülmektedir ve hava yolu<br />
aç›kl›¤›n› sa¤lama çabalar›n› karmafl›k hale getirmektedir.<br />
Yap›lan bir çal›flmada kurtar›c› solunum gerektiren<br />
kazazedelerin üçte ikisinde ve gö¤üs kompresyonu ve<br />
solunum deste¤i gerektirenlerin ise % 86's›nda regürjitasyon<br />
görüldü¤ü saptanm›flt›r. 75 E¤er regürjitasyon<br />
oluflursa, kazazedeyi a¤z› yana gelecek flekilde çeviriniz<br />
ve e¤er mümkün ise do¤rudan aspirasyon ile a¤›z<br />
içindeki materyali temizleyiniz. E¤er omurilik yaralanmas›ndan<br />
flüphe ediliyor ise a¤›z içine dolan materyali<br />
aspire etmeden önce kazazedeyi bir bütün olarak, bafl,<br />
boyun ve gövdesi ayn› hatta olacak flekilde çeviriniz.<br />
Hastan›n bir bütün olarak çevrilmesi birden çok kurtar›c›<br />
gerektirecektir.<br />
‹leri yaflam deste¤i<br />
Hava yolu ve solunum<br />
Spontan solunumu olan bo¤ulma vakas›n›n ilk de¤erlendirmesi<br />
s›ras›nda yüksek ak›ml› oksijen veriniz. E¤er<br />
kazazede yüksek ak›ml› oksijen tedavisine yan›t vermiyor<br />
ise non-invazif ventilasyon ya da sürekli pozitif havayolu<br />
bas›nçl› ventilasyon (CPAP) yöntemlerini kullanmay›<br />
düflününüz. 76 Soluk havas›ndaki oksijen yo¤unlu-<br />
¤unu ayarlamak için ve solunumun yeterlili¤inin bir<br />
göstergesi olarak pals-oksimetre ve arteryel kan gaz›<br />
analiz sonuçlar›n› kullan›n›z. Bafllang›ç tedavilerine yan›t<br />
vermeyen ya da bilinç düzeyi bask›lanm›fl hastalarda erken<br />
entübasyon ve kontrollü solunum uygulamay› düflününüz.<br />
Entübasyon öncesi optimal preoksijenizasyonun<br />
sa¤land›¤›ndan emin olunuz. Yüksek olan aspirasyon<br />
riskini azaltmak için krikoid bas› ile birlikte h›zl› ard›fl›k<br />
entübasyon yöntemini kullan›n›z. 77 Kardiyopulmoner<br />
arrest olan kazazedelerde resüsitasyon giriflimlerinin<br />
erken safhas›nda hava yolunu, ideal olarak bir trakeal<br />
tüp ile koruyunuz. Azalm›fl akci¤er komplians› nedeniyle<br />
gereken yüksek inflasyon bas›nc›, larengeal<br />
maske gibi yard›mc› malzemelerin kullan›lmas›n› k›s›tlayabilir.<br />
Büyük olas›l›kla efllik eden ciddi hipoksemiyi tedavi<br />
etmek için, solunumu mümkün olan en yüksek<br />
konsantrasyondaki oksijen ile bafllat›n›z.<br />
Dolafl›m ve defibrilasyon<br />
Standard ileri yaflam deste¤i k›lavuzlar› takip edilmelidir.<br />
E¤er ciddi hipotermi mevcut ise (santral vücut ›s›s›<br />
≤ 30°C), santral vücut ›s›s› bu düzeyin üzerine ç›k›ncaya<br />
kadar defibrilasyon giriflimini 3 defa ile s›n›rlay›n›z<br />
ve ‹V ilaç uygulamas›ndan kaç›n›n›z. E¤er orta derecede<br />
hipotermi var ise, ‹V ilaçlar› standart doz aral›klar›ndan<br />
daha uzun sürelerde uygulay›n›z (Bak›n›z bölüm<br />
7d).<br />
Uzam›fl immersiyon olgular›nda suyun vücut üzerindeki<br />
hidrostatik bas›nc›na ba¤l› olarak kazazede hipovolemik<br />
olabilir. Hipovolemiyi düzeltmek için ‹V s›-<br />
v› verin ama akci¤er ödemine neden olabilecek afl›r›<br />
volümlerden kaç›n›n›z. Spontan dolafl›m sa¤land›ktan<br />
sonra, s›v› resüsitasyonunu hemodinamik monitörizasyonu<br />
izleyerek uygulay›n›z.<br />
Resüsitasyon çabalar›n›n sonland›r›lmas›<br />
Bo¤ulma olgular›nda resüsitasyon giriflimlerini sonland›rma<br />
karar› almak son derece zordur. Hiçbir faktör iyi<br />
ya da kötü prognozu tek bafl›na, % 100 kesinlikte öngöremez.<br />
Alanda al›nan kararlar›n s›kl›kla yanl›fl oldu¤u<br />
daha sonra ortaya konulmufltur. 78 Resüsitasyon ifllemlerinin<br />
kesinlikle yarars›z oldu¤unu gösteren aç›k kan›tlar<br />
bulunmad›kça (masif travmatik yaralanmalar, ölüm<br />
kat›l›¤›, çürüme gibi) ve kazazedeyi bir sa¤l›k kurumuna<br />
zaman›nda ulaflt›rma olas›l›¤› ortadan kalk›ncaya kadar<br />
resüsitasyonu sürdürünüz. Suyun alt›nda 60 dakikadan<br />
daha fazla kalan birçok kazazedenin tam bir nörolojik<br />
iyileflme ile hayatta kalabildi¤i bildirilmifltir. 79,80<br />
Resüsitasyon sonras› bak›m<br />
Tatl› ya da tuzlu su<br />
Geçmiflte tatl› su ya da tuzlu su bo¤ulmas› ayr›m›na<br />
çok önem verilmekteydi. Hayvan çal›flmalar›ndan ve
S142<br />
J. Soar ve ark.<br />
insanlara ait olgu serilerinden elde edilen çok say›da<br />
veri, en önemli patofizyolojik sürecin solunum yollar›-<br />
na kaçan s›v›n›n yo¤unlu¤u ile ilgili olmad›¤›n›, s›v› etkisi<br />
ile geliflen surfaktan›n kayb› ve fonksiyonlar›n›n bozulmas›,<br />
alveolar kollaps, atelektaziler ve intrapulmoner<br />
flant sonucu oluflan hipoksi oldu¤unu göstermifltir.<br />
Elektrolit bozukluklar›nda görülen ufak farkl›l›klar nadiren<br />
klinik öneme sahiptir ve genellikle tedavi gerektirmez.<br />
Akci¤er hasar›<br />
Bo¤ulma olgular›, submersiyondan 72 saat sonras›na<br />
kadar ARDS geliflimi aç›s›ndan yüksek riske sahiptirler.<br />
Koruyucu ventilasyon yaklafl›mlar› ARDS hastalar›nda<br />
sa¤kal›m oranlar›n› iyilefltirmektedir. 81 Alveolar kollapsa<br />
olan e¤ilim nedeniyle fliddetli hipoksemiyi düzeltmek<br />
için PEEP ya da di¤er alveolar recruitment manevralar›n›<br />
kullanmak gerekebilir. 82 Bo¤ulma olgular›nda<br />
baz› merkezlerde ekstrakorporeal membran oksijenizasyon<br />
ya da nitrik oksit uygulamas› kullan›lmaktad›r<br />
ama bu tedavilerin etkinli¤i kan›tlanmam›flt›r. 65<br />
Bo¤ulmadan sonra pnömoni s›k görülür. Profilaktik<br />
antibiyotik tedavisinin etkinli¤i gösterilememifl olmas›-<br />
na ra¤men la¤›m gibi belirgin kontamine suya bat›p ç›-<br />
kan hastalarda uygulanabilir. Enfeksiyon belirtileri geliflirse<br />
genifl spektrumlu antibiyotik verilmelidir. 65<br />
Hipotermi<br />
Submersiyon olgular›nda primer ya da sekonder hipotermi<br />
geliflebilir. E¤er submersiyon buzlu suda (
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S143<br />
da miyokardiyal iskemiye ba¤l› kardiyak arrest).<br />
Hasta ›s›t›l›ncaya veya ›s›tma giriflimlerinin baflar›s›z<br />
oldu¤u görülünceye dek ölüm kesinlefltirilmemelidir,<br />
resüsitasyonun çok uzun sürmesi gerekebilir. Hastane<br />
öncesi ortamlarda, sadece hastada aflikâr ölümcül yaralanma<br />
veya resüsitasyonu imkâns›z k›lan tamamen<br />
donma var ise resüsitasyon yap›lmayabilir. 89 Hastane<br />
ortam›nda hipotermik kardiyak arrest olgusunda resüsitasyonun<br />
ne zaman sonland›r›laca¤›na kazazedenin<br />
klinik durumuna göre karar verilmelidir.<br />
Resüsitasyon<br />
Hipotermik hastada temel ve ileri yaflam deste¤i uygulanmal›d›r.<br />
‹ntubasyon ve damar yolu gibi acil giriflimler<br />
geciktirilmemelidir. A¤›r hipotermik hastada intübasyon<br />
ventriküler fibrilasyonu bafllatabilir. 87,90<br />
• Hava yolu temizlenmeli ve spontan solunum çabas›<br />
yok ise yüksek konsantrasyonda oksijen ile akci-<br />
¤erler ventile edilmelidir. Mümkün ise ›s›t›lm›fl (40-<br />
46°C) ve nemlendirilmifl oksijen kullan›lmal›d›r. ‹YD<br />
algoritmas›na göre endike oldu¤unda dikkatli trakeal<br />
intübasyon düflünülmelidir.<br />
• Büyük bir arter palpe edilmeli, kardiyak debi olmad›¤›<br />
sonucuna var›lmadan önce mümkünse EKG'ye<br />
1 dakikadan fazla bak›lmal› ve yaflam belirtileri araflt›r›lmal›d›r.<br />
Periferik kan ak›m› olup olmad›¤›n›n<br />
onaylanmas› için var ise Doppler ultrason kullan›lmal›d›r.<br />
Nab›z yok ise derhal gö¤üs kompresyonlar›na<br />
bafllanmal›d›r. Nabz›n olup olmad›¤›na dair<br />
kuflku var ise CPR'a bafllanmal›d›r.<br />
• Resüsitasyon yap›l›rken düflük ›s›lar› okuyabilen bir<br />
derece ile hipotermi onaylanmal›d›r. Resüsitasyon<br />
ve yeniden ›s›tma boyunca ›s› ölçüm yöntemi ayn›<br />
olmal›d›r. Özofageal, mesane, rektal veya timpanik<br />
ölçümler kullan›labilir. 91,92<br />
Normotermik hastadaki gibi ayn› ventilasyon ve<br />
gö¤üs kompresyon say›lar› kullan›lmal›d›r. Hipotermi<br />
gö¤üs duvar›nda sertli¤e neden olarak ventilasyon ve<br />
gö¤üs kompresyonlar›n› zorlaflt›rabilir.<br />
Hipotermik kalp kardiyoaktif ilaçlara yan›ts›z olabilir,<br />
pace maker uygulamas› veya defibrilasyon yap›lmal›d›r.<br />
‹laç metabolizmas› yavafllad›¤› için herhangi bir<br />
ilac›n tekrarlayan dozlar› potansiyel olarak toksik plazma<br />
konsantrasyonlar›na yol açabilir. 90 A¤›r hipotermide<br />
ilaçlar›n etkinli¤i için kan›tlar s›n›rl›d›r ve hayvan çal›flmalar›na<br />
dayanmaktad›r. A¤›r hipotermik hastada<br />
adrenalin yaflam› de¤il ancak koroner perfüzyon bas›nc›n›<br />
artt›rmada etkili olabilir. 93,94 Amiodaronun etkinli-<br />
¤i de azalm›flt›r. 95 Bu nedenlerden dolay› hasta yeniden<br />
30°C'nin üzerine ›s›t›l›ncaya dek adrenalin ve di¤er<br />
ilaçlar›n uygulanmalar› bekletilebilir. 30°C'ye ulafl›ld›-<br />
¤›nda doz aral›klar› iki misline ç›kar›lmal›d›r. Hastan›n<br />
›s›s› normale dönünce standart ilaç protokolleri kullan›lmal›d›r.<br />
Kardiyak arrestin di¤er primer nedenleri 4H ve 4T<br />
yaklafl›m› kullan›larak hat›rlanmal›d›r (örn. ilaç afl›r› dozu,<br />
hipotiroidizm, travma).<br />
Aritmiler<br />
Vücut santral ›s›s› azald›¤›nda, sinüs bradikardisi önce<br />
atriyal fibrilasyon (AF) ard›ndan ventiküler fibrilasyon<br />
(VF) ve sonunda asistoliye gidebilir. 96 Standart tedavi<br />
protokolleri izlenmelidir.<br />
A¤›r hipotermik kardiyak arrest (santral ›s› 30°C'nin<br />
alt›) olgular›nda hastanede internal yöntemler kullan›larak<br />
kazazede h›zla ›s›t›lmal›d›r. VF d›fl› aritmiler santral<br />
›s› artt›¤›nda spontan olarak geri dönme e¤ilimindedirler<br />
ve genellikle acil tedavi gerektirmezler. A¤›r hipotermide<br />
bradikardi fizyolojik olabilir ve yeniden ›s›tma<br />
sonras›nda bradikardi devam etmedikçe kardiyak pace<br />
maker endike de¤ildir.<br />
A¤›r hipotermik hastada ilk defibrilasyonun yap›laca¤›<br />
›s› ve defibrilasyonun hangi s›kl›kta yap›laca¤› bilinmemektedir.<br />
Otomatik eksternal defibrilatörler<br />
(OED) bu hastalarda kullan›labilir. VF saptand›¤›nda flok<br />
verilmeli, üç floktan sonra VF/VT dirençli ise santral ›s›<br />
30°C'nin üzerine ç›k›ncaya dek defibrilasyon uygulanmas›<br />
geciktirilmelidir. 97,98 OED kullan›l›yor ise hasta<br />
›s›t›l›rken OED komutlar› izlenmelidir.<br />
Yeniden ›s›tma<br />
Kazazedeler için genel önlemler so¤uk ortamdan uzaklaflt›rma,<br />
daha fazla ›s› kayb›n›n önlenmesi ve h›zla hastaneye<br />
transferi içerir. So¤uk ve ›slak giysiler ilk f›rsatta<br />
ç›kar›lmal›d›r. Kazazede kurutulmal›, battaniye ile örtülmeli<br />
ve rüzgârdan korunmal›d›r.<br />
Yeniden ›s›tma pasif eksternal, aktif eksternal veya<br />
aktif internal olabilir. Pasif ›s›tma hafif hipotermik, bilinci<br />
aç›k olanlarda uygundur ve ›l›k bir odada battaniyeler<br />
ile yap›labilir. A¤›r hipotermi veya kardiyak arrest<br />
durumunda aktif ›s›tma gereklidir, fakat bu daha ileri<br />
›s›tma tekniklerinin oldu¤u hastaneye transferi geciktirmemelidir.<br />
En iyi ›s›tma yöntemine karar verdirecek<br />
klinik çal›flmalar bulunmamas›na ra¤men çeflitli yöntemler<br />
tan›mlanm›flt›r. Çal›flmalar a¤›r hipotermi ve<br />
perfüzyon sa¤layan ritmi bulunan hastalarda hava ile<br />
›s›tma ve ›s›t›lm›fl ‹V s›v›lar›n verilmesinin etkin oldu¤unu<br />
göstermifltir. Di¤er ›s›tma teknikleri ›l›k nemlendirilmifl<br />
gazlar, ›s›t›lm›fl s›v›lar ile (40°C) gastrik, peritoneal,<br />
plevral veya mesane lavaj› ve parsiyel bypass ile kan›n<br />
ekstrakorporel olarak ›s›t›lmas›n› içerir. 87,90,101-103
S144<br />
J. Soar ve ark.<br />
Kardiyak arrest ve hipotermili hastalarda, kardiyopulmoner<br />
bypass ile santral vücut ›s›s› kademeli olarak<br />
artarken; dolafl›m, oksijenasyon ve ventilasyon da sa¤land›¤›ndan,<br />
aktif internal ›s›tma için tercih edilen bir<br />
yöntemdir. 104,105 Bir olgu serisinde yaflayanlar, kardiyopulmoner<br />
bypass'dan önce 65 dakika konvansiyonel<br />
CPR uygulanm›fl olan hastalard›r. 105 Ne yaz›k ki kardiyopulmoner<br />
bypass olanaklar› her zaman mümkün de-<br />
¤ildir, bu durumda sözü edilen metodlar›n kombinasyonu<br />
kullan›lmal›d›r.<br />
Is›nma esnas›nda, vazodilatasyon ile damar yata¤›<br />
geniflledi¤inden hastalar›n büyük miktarda ‹V s›v›ya ihtiyaçlar›<br />
olacakt›r. Tüm ‹V s›v›lar ›s›t›lmal›d›r. Sürekli hemodinamik<br />
monitörizasyon kullan›lmal›, mümkünse<br />
hasta yo¤un bak›mda tedavi edilmelidir. Is›nma s›ras›nda<br />
ve sonras›nda hipertermiden kaç›n›lmal›d›r. Formal<br />
çal›flmalar bulunmamas›na ra¤men; spontan dolafl›m<br />
dönünce, resüsitasyon sonras› bak›m için uygun ise,<br />
›l›ml› hipotermiyi (bak›n›z bölüm 4g) de içeren standart<br />
yöntemler kullan›lmal›d›r. Rutin steroid, barbitürat veya<br />
antibiyotik kullan›m› için yeterli kan›t yoktur. 106,107<br />
7e. Hipertermi<br />
Tan›m<br />
Hipertermi vücudun ›s› düzenleme yetene¤inin bozuldu¤u<br />
ve santral ›s›n›n homeostatik mekanizmalar taraf›ndan<br />
normalde sürdürülen de¤eri aflt›¤› zaman meydana<br />
gelir. Hipertermi ekzojen olabilir, çevresel koflullardan<br />
kaynaklanabilir veya endojen ›s› üretimine sekonder<br />
olabilir.<br />
Çevre ile iliflkili hipertermi genellikle radyan enerji<br />
formundaki ›s›n›n vücuttan ›s› düzenleyici mekanizmalar<br />
ile at›lma h›z›ndan daha fazla bir h›zda vücuda emilmesi<br />
ile meydana gelir. Hipertermi ›s› ile iliflkili bir süreç<br />
olarak geliflir, s›cak stresi ile bafllar s›cak bitkinli¤i,<br />
s›cak çarpmas› ve son olarak mültipl organ disfonksiyonu<br />
ve baz› durumlarda kardiyak arreste ilerler. 108<br />
Malign hipertermi (MH) iskelet kas› kalsiyum dengesinin<br />
nadir bir hastal›¤› olup, genetik olarak yatk›n<br />
bireylerin halojenli anestezikler ve depolarizan kas<br />
gevfleticilere maruz kalmas›n›n ard›ndan, kas kontraksiyonlar›<br />
ve yaflam› tehdit eden hipermetabolik krizlerin<br />
oluflmas›yla karakterlidir. 109,110<br />
S›cak stresi ve bitkinli¤inin önemli özellikleri ve tedavisi<br />
Tablo 7.2'de verilmifltir.<br />
S›cak çarpmas›<br />
S›cak çarpmas› santral ›s›n›n 40,6°C'nin üzerinde oldu-<br />
¤u sistemik inflamatuvar yan›t sendromu olup, mental<br />
durum de¤ifliklikleri ve de¤iflik derecelerde organ disfonksiyon<br />
bozukluklar›na efllik eder. ‹ki flekilde s›cak<br />
çarpmas› mevcuttur: klasik olarak, eforsuz s›cak çarpmas›<br />
yüksek çevre ›s›s›na maruz kalma ile oluflur ve ›s›<br />
dalgalanmalar› s›ras›nda s›kl›kla yafll›lar› etkiler, 111<br />
eforlu s›cak çarpmas› yüksek çevre ›s›s› ve/veya yüksek<br />
nemde a¤›r fiziksel egzersiz yap›lmas› sonucunda oluflur,<br />
genellikle sa¤l›kl› genç eriflkinleri etkiler. 112 S›cak<br />
çarpmas›nda mortalite % 10 ile % 50 aras›ndad›r.<br />
Predispozan faktörler<br />
Yafll›lar; altta yatan hastal›k, ilaç kullan›m›, ›s› düzenleyici<br />
mekanizmalarda bozulma ve s›n›rl› sosyal destekten<br />
dolay›, ›s› ile iliflkili hastal›klar aç›s›ndan risk alt›ndad›rlar.<br />
Klimatizasyonun olmamas›, dehidratasyon, obe-<br />
Tablo 7.2. S›cak stresi ve s›cak bitkinli¤i.<br />
Durum<br />
S›cak stresi<br />
S›cak bitkinli¤i<br />
Özellikler<br />
Normal veya hafif ›s› yükselmesi<br />
S›cak ödemi: ayak ve bileklerde fliflme<br />
S›cak bitkinli¤i (s›cak bayg›nl›¤›):<br />
vazodilatasyon hipotansiyona yol açar<br />
S›cak kramplar›: sodyum eksikli¤i<br />
kramplara neden olur<br />
Uzam›fl ›s›ya maruz kalmaya (saatlerden günlere) sistemik reaksiyon<br />
Is› >37°C ve
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S145<br />
zite, alkol, kardiyovasküler hastal›klar, derinin durumu<br />
(psoriazis, ekzema, skleroderma, yan›k, kistik fibrozis),<br />
hipertiroidizm, feokromasitoma ve ilaçlar (antikolinerjikler,<br />
diamorfin, kokain, amfetamin, fenotiazin, sempatomimetikler,<br />
kalsiyum kanal blokerleri, beta blokerler)<br />
gibi çeflitli risk faktörleri mevcuttur.<br />
Klinik görünüm<br />
S›cak çarpmas› septik floka benzer ve ayn› mekanizmalar<br />
ile oluflabilir. 114 Özellikleri flunlard›r:<br />
• Santral ›s› 40,6°C veya daha fazla<br />
• S›cak, kuru deri (eforla oluflan s›cak çarpmas› vakalar›n›n<br />
% 50'sinde terleme mevcuttur)<br />
• Erken belirti ve semptomlar, örn: afl›r› yorgunluk,<br />
bafl a¤r›s›, bayg›nl›k, yüzde k›zarma, kusma ve ishal<br />
• Aritmiler 115 ve hipotansiyonu içeren kardiyovasküler<br />
disfonksiyon<br />
• ARDS'yi içeren solunum disfonksiyonu 116<br />
• Konvülziyonlar ve komay› içeren santral sinir sistemi<br />
disfonksiyonu 117<br />
• Karaci¤er ve böbrek yetmezli¤i 118<br />
• Koagülopati 116<br />
• Rabdomiyoliz 119<br />
Düflünülmesi gereken di¤er klinik durumlar:<br />
• ‹laç toksisitesi 120,121<br />
• ‹laç yoksunluk sendromu<br />
• Serotonin sendromu 122<br />
• Nöroleptik malign sendrom 123<br />
• Sepsis 124<br />
• Santral sinir sistemi enfeksiyonu<br />
• Endokrin bozukluklar örne¤in: tiroid f›rt›nas›, feokromasitoma<br />
125<br />
Tedavi<br />
Tedavinin temeli ABCDE'yi optimize etmeye dayal›<br />
destek tedavisi ve hastay› so¤utmakt›r. 126,127 Hasta<br />
hastaneye ulaflmadan önce so¤utulmaya bafllanmal›-<br />
d›r. Hedef, santral ›s›y› yaklafl›k 39°C'ye düflürmektir.<br />
A¤›r s›cak çarpmas› hastalar›n›n yo¤un bak›mda tedavi<br />
edilmeleri gerekir. S›v› tedavisini izlemek için hemodinamik<br />
monitörizasyon kullan›lmal›d›r. Büyük miktarlarda<br />
s›v› gerekli olabilir. Elektrolit anormallikleri Bölüm<br />
7a'da tarif edildi¤i gibi düzeltilmelidir.<br />
So¤utma teknikleri<br />
Çeflitli so¤utma teknikleri tan›mlanm›flt›r, fakat hangi<br />
metodun daha iyi oldu¤unu saptamak için sadece birkaç<br />
çal›flma mevcuttur. Basit so¤utma teknikleri so¤uk<br />
su içme, hastay› tamamen soyarak vantilatöre tutma,<br />
hastan›n üzerine ›l›k su s›kma gibi yöntemleri içerir. Büyük<br />
yüzeysel kan damarlar›n›n oldu¤u bölgelere (koltuk<br />
alt›, kas›k, boyun) buz paketleri yerlefltirme yararl›<br />
olabilir. Yüzey so¤utma metotlar› titremeye neden olabilir.<br />
Kooperasyon kurulabilen stabil hastalar› so¤uk su<br />
içerisine bat›rmak etkili olabilir, 128 bu durum periferik<br />
vazokonstrüksiyona yol açar, kan periferden uzaklafl›r<br />
ve ›s›n›n da¤›l›m›n› azalt›r. ‹mmersiyon a¤›r hastalarda<br />
pratik de¤ildir.<br />
Hipertermili hastalar› so¤utmak için ileri teknikler<br />
kardiyak arrest sonras›nda tedavi amaçl› hipotermi için<br />
kullan›lanlara benzer (bak›n›z bölüm 4 g). So¤uk su ile<br />
gastrik, peritoneal, 129 plevral, veya mesane lavaj› santral<br />
›s›y› azalt›r. ‹ntravasküler so¤utma teknikleri so¤uk<br />
‹V s›v› kullan›lmas›n›, 130 intravasküler so¤utma kateterlerini<br />
131,132 ve vücut d›fl› dolafl›m›n› 133 (örne¤in sürekli<br />
venovenöz hemofiltrasyon veya kardiyopulmoner<br />
bypass) içerir.<br />
S›cak çarpmas›nda ilaç tedavisi<br />
S›cak çarpmas›nda santral ›s›y› düflürecek özel bir ilaç<br />
yoktur. Antipiretiklerin (örne¤in: non-steroid antiinflamatuvar<br />
ilaçlar veya parasetamol) s›cak çarpmas›nda<br />
etkili oldu¤unu gösteren yeterli kan›t yoktur yoktur.<br />
Dantrolenin (afla¤›ya bak›n›z) yararl› oldu¤u gösterilememifltir.<br />
134<br />
Malign hipertermi<br />
Malign hipertermi volatil anestezik ve nondepolarizan<br />
kas gevfletici ilaçlara iskelet kaslar›n›n yaflam› tehdit<br />
eden genetik duyarl›l›¤›d›r, anestezi s›ras›nda veya<br />
sonras›nda görülür. Tetikleyici ajan derhal kesilmeli,<br />
oksijen verilmeli, asidoz ve elektrolit anormallikleri düzeltilmelidir.<br />
Aktif so¤utma bafllat›lmal› ve dantrolen<br />
verilmelidir. 135<br />
Kardiyopulmoner resüsitasyon ve<br />
resüsitasyon sonras› bak›mda<br />
modifikasyonlar<br />
Hipertermide kardiyak arrest üzerine spesifik çal›flmalar<br />
yoktur. Kardiyak arrest geliflirse temel ve ileri yaflam<br />
deste¤i için standart ifllemler izlenmeli ve hasta so¤utulmal›d›r.<br />
Hiperterminin defibrilasyon eflik de¤eri üzerine<br />
etkilerine ait veri yoktur; mevcut rehberlere göre<br />
hastay› so¤utmaya devam ederken defibrilasyon uygulanmal›d›r.<br />
Hayvan çal›flmalar› normotermik kardiyak<br />
arrest ile karfl›laflt›r›ld›¤›nda prognozun daha kötü oldu¤unu<br />
göstermifltir. 136,137 Vücut ›s›s›n›n 37°C üzerin-
S146<br />
J. Soar ve ark.<br />
de her bir derece art›fl› ile olumsuz nörolojik sonuç riski<br />
artar. 138 Resüsitasyon sonras› bak›m mevcut rehberlere<br />
göre sa¤lanmal›d›r.<br />
7f. Ast›m<br />
Girifl<br />
Dünyada yaklafl›k olarak tüm yafl ve tüm etnik gruplardan<br />
300 milyon ast›m hastas› vard›r. 139 Kronik ciddi<br />
ast›ml›, kötü psikososyal koflullarda olan ve zay›f t›bbi<br />
tedavi alan birçok genç eriflkinde ölüme yol açar. Ast›m<br />
tedavisi için ulusal ve uluslararas› birçok rehberler<br />
vard›r. 139,140 Afla¤›daki öneriler ölümün efli¤indeki veya<br />
kardiyak arrest olmufl ast›m hastalar›n›n tedavisine<br />
yöneliktir.<br />
Kardiyak arrest nedenleri<br />
Ast›ml› hastada kardiyak arrest s›kl›kla bir hipoksemi<br />
dönemi sonras›ndaki ölümcül olayd›r, nadiren ani olabilir.<br />
Ast›ml›larda kardiyak arrest flunlarla iliflkilendirilmifltir:<br />
• Asfiksiye yol açan a¤›r bronkospazm ve mukus pla-<br />
¤› (bu durum ast›m ba¤lant›l› ölümlerin büyük ço-<br />
¤unlu¤unun nedenidir)<br />
• Hipoksiden kaynaklanan aritmiler s›kl›kla ast›m ba¤lant›l›<br />
aritmilerin nedenidir. Aritmiler uyar›c› ilaçlardan<br />
(örn: beta adrenerjik agonistler, aminofilin) veya<br />
elektrolit anormalliklerinden kaynaklanabilir<br />
• Dinamik hiperinflasyon, örne¤in; oto-PEEP, mekanik<br />
olarak ventile edilen ast›ml›larda meydana gelebilir.<br />
Oto-PEEP havan›n hapsolmas› ve solunumun<br />
s›k›flmas› sonucunda oluflur (solunan hava içeri al›-<br />
n›r ve d›flar› ç›kamaz). Hava yolu bas›nc›nda kademeli<br />
art›fl olur ve kan bas›nc› ile kan ak›m› azal›r.<br />
• Tansiyon pnömotoraks (s›kl›kla bilateral)<br />
Geri döndürülebilir nedenler içindeki 4H ve 4T yaklafl›m›<br />
kardiyak arrest nedenlerinin ay›rt edilmesini sa¤lar.<br />
Tan›<br />
Wheezing s›k görülen bir klinik bulgudur, fakat fliddeti<br />
hava yolu obstrüksiyonunun derecesi ile korele de¤ildir.<br />
Wheezing yoklu¤u kritik hava yolu obstrüksiyonunu<br />
gösterir, artm›fl wheezing bronkodilatör tedaviye<br />
pozitif yan›t verilebilece¤ini gösterebilir. Özellikle oksijen<br />
veriliyor ise; SaO 2 ilerleyen alveoler hipoventilasyonu<br />
yans›tmayabilir. Tedavi esnas›nda bafllang›çta<br />
SaO 2 düflebilir, çünkü beta agonistler hem bronkodilatasyon<br />
hem de vazodilatasyona neden olurken intrapulmoner<br />
flant› da artt›rabilirler.<br />
Wheezing'in di¤er nedenleri; pulmoner ödem, KO-<br />
AH, pnömoni, anafilaksi, 141 yabanc› cisim, pulmoner<br />
emboli, bronflektazi ve subglottik kitle'dir. 142<br />
Ast›m ata¤›n›n fliddeti Tablo 7.3'te tan›mlanm›flt›r.<br />
Arrestin önlenmesinde önemli<br />
giriflimler<br />
Kötüye gidiflin önlenmesi için a¤›r ast›ml› hasta yo¤un<br />
tedavi gerektirir. ABCDE yaklafl›m› de¤erlendirme ve<br />
tedavi için temel olarak al›n›r. Deneyimli klinisyenler,<br />
bu yüksek riskli hastalar› yo¤un bak›mda tedavi etmelidir.<br />
Özel ilaçlar ve tedavi aflamalar› yerel uygulamalara<br />
göre de¤iflebilir.<br />
Oksijen<br />
‹nspire edilen oksijen konsantrasyonu, SaO 2 'yi ≥% 92<br />
tutacak flekilde kullan›lmal›d›r. Bazen maske ile yüksek<br />
ak›ml› oksijen gerekebilir. Hastada ilaç tedavisinin optimal<br />
hale getirilmesi çabalar›na ra¤men afla¤›daki durumlar<br />
geliflirse h›zl› bir flekilde indüksiyon ve trakeal<br />
intübasyon düflünülmelidir;<br />
• Bilinç düzeyinde bozulma, koma<br />
• Afl›r› terleme<br />
• Kas tonusunda azalma (hiperkarbinin klinik belirtisi)<br />
• A¤›r ajitasyon, konfüzyon, oksijen maskesine karfl›<br />
mücadele (hipokseminin klinik belirtileri)<br />
Tek bafl›na PaCO 2 'nin yükselmesi trakeal intübasyon<br />
ihtiyac›n› göstermez. Rakamlar de¤il, hastan›n kendisi<br />
tedavi edilmelidir.<br />
Beta2 agonist nebulizasyonu<br />
Dünyan›n birçok yerinde akut ast›m için 5 mg salbutamol<br />
nebulizasyonu tedavinin temel tafl›d›r. S›kl›kla 15-<br />
20 dakikada bir dozun tekrar›na gereksinim duyulur.<br />
A¤›r ast›m, sürekli salbutamol nebulizasyonu gerektirebilir.<br />
Nebulizasyon cihaz› mümkünse yüksek oksijen<br />
ak›m› ile çal›flt›r›lmal›d›r. A¤›r veya ölümün efli¤indeki<br />
ast›m ile birlikte olan hipoventilasyon nebulize ilac›n<br />
etkili bir flekilde verilmesini önler.<br />
‹ntravenöz kortikosteroidler<br />
Bafllang›çta en önemli tedavi oksijen ve beta agonistlerdir,<br />
fakat erken fazda kortikosteroidler de (hidrokortizon,<br />
200 mg, ‹V) verilmelidir. Kortikosteroidlerin oral<br />
ve ‹V formülleri aras›nda klinik etkilerde fark olmamas›-<br />
na ra¤men, 143 ölümün efli¤indeki ast›m hastalar› kusa-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S147<br />
Tablo 7.3. Ast›m ata¤›n›n fliddeti 140<br />
Ast›m<br />
Ölümün efli¤inde ast›m<br />
Yaflam› tehdit eden ast›m<br />
Akut a¤›r ast›m<br />
Orta derecedeki ast›m›n alevlenmesi<br />
Mukavemetsiz ast›m<br />
Özellikler<br />
Yükselmifl PaCO 2 ve/veya yüksek inflasyon bas›nçl› mekanik ventilasyon gereksinimi<br />
Ciddi ast›m› olan hastalarda afla¤›dakilerden herhangi birisi:<br />
PEF110 dakika -1<br />
Bir solukla bir cümleyi tamamlayamama<br />
Semptomlar›n artmas›<br />
PEF>% 50-75 (en iyi veya tahmin edilen)<br />
Ani fliddetli ast›m özelli¤i yok<br />
Tip 1: Yo¤un tedaviye ra¤men genifl PEF de¤iflkenli¤i<br />
(>150 gün döneminin >% 50'si için >% 40 günlük de¤iflme)<br />
Tip 2:Görünüflte iyi kontrol edilmifl ast›mda, ani fliddetli atak<br />
PEF, peak expiratory flow.<br />
bilece¤i veya yutma güçlü¤ü gösterebilece¤i için ‹V<br />
yol tercih edilir.<br />
Nebulize antikolinerjikler<br />
Nebulize antikolinerjikler (ipratropium, 0,5 mg, 4-6 saatte<br />
bir) a¤›r ast›mda veya beta agonistlere cevap vermeyenlerde<br />
ilave bronkodilatasyon sa¤lar. 144,145<br />
‹ntravenöz salbutamol<br />
Çeflitli çal›flmalarda salbutamolün (250 mcg ‹V, yavafl<br />
bir flekilde) halen nebulize salbutamol almakta olan<br />
fliddetli ast›ml›larda ilave yararlar sa¤lad›¤› gösterilmifltir.<br />
146 ‹nfüzyon ile 3-20 mcg dk -1 verilebilir.<br />
‹ntravenöz magnezyum sülfat<br />
A¤›r veya ölümün efli¤indeki ast›mda magnezyum sülfat<br />
(2 g yavafl, ‹V) bronkodilatatör olarak yararl› olabilir.<br />
Yedi çal›flman›n Cochrane meta analizinde magnezyumun<br />
özellikle çok a¤›r atak geçirenlerde yararl› oldu¤u<br />
sonucuna var›lm›flt›r. 147 Magnezyum serum magnezyum<br />
düzeyinden ba¤›ms›z olarak bronflial düz kaslarda<br />
gevfleme yapar ve sadece önemsiz yan etkilere (k›zarma,<br />
baflta hafiflik hissi) sahiptir.<br />
‹ntravenöz teofilin<br />
Teofilin, etilendiamin ilavesi ile çözünürlü¤ü saf teofiline<br />
göre 20 kat artt›r›lm›fl olan aminofilin olarak verilebilir.<br />
Aminofilin sadece a¤›r veya ölümün efli¤indeki<br />
ast›ml›larda düflünülmelidir. 5 mg kg -1 , (idame tedavisi<br />
alt›nda de¤il ise) 20-30 dakika boyunca verilen yükleme<br />
dozunu takiben 500-700 mcg kg -1 saat -1 infüzyonu<br />
verilir. Bu ilac›n yüksek doz beta agonistlere ilavesi,<br />
bronkodilatasyonun artmas›ndan çok yan etkileri<br />
artt›r›r. Toksisiteden kaç›nmak için ilaç düzeyinin kontrol<br />
edilmesi gerekir.<br />
Subkutan veya intramuskuler adrenalin ve<br />
terbutalin<br />
Adrenalin ve terbutalin adrenerjik ajanlard›r, akut a¤›r<br />
ast›ml› hastalarda cilt alt›na verilebilir. Cilt alt› adrenalin<br />
dozu 300 mcg'd›r, 20 dakikal›k aralar ile toplam 3 doz<br />
verilebilir. Adrenalin kalp h›z›nda art›fl, miyokardiyal irritabilite<br />
ve oksijen tüketiminde art›fla neden olur; bu-
S148<br />
J. Soar ve ark.<br />
nunla beraber kullan›m› (35 yafl üzerindeki hastalarda<br />
bile) iyi tolere edilir. 148 Terbutalin 250 mg dozu cilt alt›na<br />
verilir, 30-60 dakikada tekrar edilir. Bu ilaçlar s›kl›kla<br />
akut ast›ml› çocuklara verilir, birçok çal›flmada eflit<br />
etkili oldu¤u gösterilmesine ra¤men, 149 bir çal›flmada<br />
terbutalinin daha üstün oldu¤u sonucuna var›lm›flt›r.<br />
150 Bu alternatif yollar ‹V yolun mümkün olmad›¤›<br />
durumlarda düflünülmelidir.<br />
‹ntravenöz s›v›lar<br />
A¤›r veya ölümün efli¤indeki ast›m, dehidratasyon ve<br />
hipovolemi ile birliktedir, bu durum akci¤erleri hiperdinamik<br />
inflasyon halinde olan hastalarda dolafl›m› daha<br />
da bozacakt›r. Hipovolemi veya dehidratasyon belirtileri<br />
var ise ‹V s›v›lar verilmelidir.<br />
Heliox<br />
Heliox helyum ve oksijenin (genellikle 80:20 veya<br />
70:30) kar›fl›m›d›r. Dört klinik çal›flman›n yeni bir meta<br />
analizi akut ast›ml› hastalar›n bafllang›ç tedavisinde heliox'un<br />
kullan›lmas›n› desteklememifltir. 151<br />
Ketamin<br />
Ketamin bronkodilatatör özelli¤i olan bir parenteral disosiyatif<br />
anesteziktir. Bir vaka serisinde oldukça etkin<br />
oldu¤u belirtilmifl, 152 fakat günümüze dek bas›lm›fl<br />
olan tek bir randomize çal›flmada, ketamin standart tedavi<br />
ile karfl›laflt›r›ld›¤›nda yarar› gösterilememifltir. 153<br />
Noninvazif ventilasyon<br />
Noninvazif ventilasyon KOAH'ta intübasyon oran› ve<br />
mortaliteyi azalt›r, 154 bununla beraber a¤›r akut ast›ml›<br />
hastalardaki rolü kesin de¤ildir. Yeni bir Cochrane<br />
derlemesinde daha çok çal›flmaya ihtiyaç oldu¤u önerilmesine<br />
ra¤men umut vaat etmektedir. 155<br />
Kardiyak arrestin tedavisi<br />
Temel yaflam deste¤i<br />
Standart rehberlere göre temel yaflam deste¤i verilmelidir.<br />
Artm›fl hava yolu direncinden dolay› ventilasyon<br />
güç olacakt›r, gastrik inflasyon önlenmeye çal›fl›lmal›-<br />
d›r.<br />
‹leri yaflam deste¤i<br />
hastalarda ventilasyon s›ras›nda kaydedilen en yüksek<br />
hava yolu bas›nc› (ortalama 67.8±11.1 cmH 2 O, 12<br />
hastada), normal alt özofagus sfinkter bas›nc›ndan<br />
(yaklafl›k 20 cmH 2 O) belirgin olarak yüksektir. 156 Trakeal<br />
tüp olmadan a¤›r bir ast›m hastas› ventile edilmeye<br />
kalk›fl›ld›¤›nda akci¤erlerin hipoventilasyonu ve<br />
gastrik distansiyon aç›s›ndan önemli ölçüde risk vard›r.<br />
Alt özofagus bas›nc› normalden daha düflük oldu¤u<br />
için kardiyak arrest s›ras›nda bu risk daha yüksektir. 157<br />
CPR s›ras›nda gö¤üs kafesinde normal bir yükselme<br />
oluflturulmas› için önerilen yeni solunum say›s› (10 soluk<br />
dk -1 ) ve tidal volüm, akci¤erlerde dinamik afl›r› fliflmeye<br />
neden olmaz. Tidal volüm inspirasyon zaman› ve<br />
inspirasyon ak›m›na ba¤l›d›r. Akci¤erin boflalmas› ekspirasyon<br />
zaman› ve ekspirasyon ak›m›na ba¤l›d›r. Mekanik<br />
olarak ventile edilen a¤›r ast›ml›larda ekspirasyon<br />
zaman›n›n artmas› (solunum h›z›n›n azalt›lmas› ile sa¤lan›r);<br />
dakika volümü 10 L dk -1 'dan daha az oldu¤u zaman,<br />
azalm›fl hava hapsine ba¤l› olarak, sadece orta<br />
derecede bir kazanç sa¤lar. 156<br />
Hava hapsi flüphesi olan hastalarda, endotrakeal<br />
tüp ventilatörden ayr›ld›¤› zaman, beklenmedik flekilde<br />
spontan dolafl›m›n geri döndü¤üne dair, olgu sunumlar›ndan<br />
elde edilen, s›n›rl› say›da delil vard›r. 158-161<br />
E¤er CPR s›ras›nda akci¤erlerde dinamik fliflmeden<br />
flüphe ediliyorsa, gö¤üs duvar›n›n kompresyonu<br />
ve/veya apne dönemi (entübasyon tüpünün ventilatörden<br />
ayr›lmas›), gaz s›k›flmas›n› rahatlatabilir. Bu ifllem<br />
s›n›rl› kan›tlar ile desteklenmesine ra¤men; bu yap›lmad›¤›<br />
takdirde oluflabilecek kötü durumlar göz önüne<br />
al›nacak olursa, zararl› olmas› pek muhtemel de¤ildir.<br />
Dinamik afl›r› fliflme transtorasik direnci artt›r›r. 162<br />
Bafllang›çtaki defibrilasyon giriflimleri baflar›s›z ise, defibrilasyon<br />
için daha yüksek flok enerjilerinin kullan›lmas›<br />
düflünülmelidir.<br />
Ast›ma ba¤l› kardiyak arrest geliflmifl olan hastalarda<br />
aç›k gö¤üs kompresyonlar›n›n kullan›m› için yeterli<br />
kan›t yoktur. Ast›m ile iliflkili kardiyak arrestin potansiyel<br />
olarak geri döndürülebilir nedenleri 4H ve 4T'yi kullanarak<br />
bulunmaya çal›fl›lmal›d›r. Tansiyon pnömotoraks›n<br />
tan›nmas› kardiyak arrestte güç olabilir. Gö¤üs<br />
duvar›n›n tek tarafl› fliflmesi, trakean›n yer de¤ifltirmesi<br />
ve cilt alt› amfizem ile belirlenebilir. Hava plevradan i¤ne<br />
dekompresyonu ile boflalt›lmal›d›r. Orta klaviküler<br />
hatta, ikinci interkostal aral›ktan büyük gauge numaral›<br />
bir i¤ne yerlefltirilmeli, bunu yaparken de akci¤erin<br />
direkt ponksiyonundan kaç›nmak için dikkatli olunmal›d›r.<br />
E¤er hava ç›k›fl› saptan›r ise bir gö¤üs tüpü tak›lmal›d›r.<br />
Ast›mla iliflkili kardiyak arrestte daima çift tarafl›<br />
pnömotoraks akla getirilmelidir.<br />
Standart ‹YD rehberindeki modifikasyonlar. ‹ntübasyon<br />
ihtiyac› erkenden de¤erlendirilmelidir. A¤›r ast›ml›
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S149<br />
Resüsitasyon sonras› bak›m<br />
Afla¤›dakiler SDGD'nden sonra rutin bak›ma ilave edilmelidir:<br />
• Bronkospazm›n t›bbi tedavisi en iyi duruma getirilmelidir.<br />
• Permisif hiperkapni kullan›labilir. A¤›r bronkospazml›<br />
bir hastada normal oksijenasyon ve ventilasyonu<br />
sa¤lamak mümkün olmayabilir. Normal arteriyal<br />
kan gaz› de¤erleri elde etme çabalar› akci¤er<br />
hasar›n› artt›rabilir. Barotravma riskini azaltan ›l›ml›<br />
hipoventilasyon ve hiperkapni genellikle iyi tolere<br />
edilir. 163 Düflük arteryal oksijen satürasyonlar› (örn<br />
% 90) hedeflenmelidir.<br />
• Sedasyon (kas paralizisine ihtiyaç var ise) ve kontrollü<br />
ventilasyon sa¤lanabilir. Kesin kan›tlar›n yoklu¤una<br />
ra¤men, ventilasyonu güç olan ast›ml› hastalarda<br />
ketamin ve inhalasyon anesteziklerin bronkodilatatör<br />
özellikleri yararl› olabilir.<br />
• K›demli yo¤un bak›m doktoru erken aflamada tedaviye<br />
kat›lmal›d›r.<br />
7g. Anafilaksi<br />
Girifl<br />
Anafilaksi nadir, ancak geri döndürülmesi mümkün<br />
olan kardiyak arrest nedenlerinden birisidir. Anafilaksiye<br />
sekonder olarak geliflen kardiyak arrestin genel tedavi<br />
prensipleri bu rehberin baflka bir k›sm›nda tan›mlanmas›na<br />
ra¤men, anafilaksi s›ras›nda meydana gelen<br />
fizyopatolojik durumlar özel tedavilerin ilave edilmesini<br />
gerektirebilir.<br />
Anafilaksi ve anafilaktoid reaksiyonlar›n evrensel<br />
olarak kabul edilmifl tan›mlar› yoktur. Anafilaksi terimi<br />
genel olarak immunoglobulin E'nin (Ig E) arac›l›k etti¤i<br />
hipersensitivite reaksiyonlar› için kullan›l›r. Anafilaktoid<br />
reaksiyonlar benzerdir, ancak hipersensitiviteye ba¤l›<br />
de¤ildir. Anlat›m› kolaylaflt›rmak için, önemli bir ay›r›m<br />
yap›lmas› gerekmedikçe her iki tip reaksiyon için anafilaksi<br />
terimi kullan›lacakt›r. Bulgular ve tedavileri benzerdir,<br />
bu nedenle ay›r›c› tan› sadece ileri tedavi düflünüldü¤ünde<br />
önem kazan›r. Anafilaktik reaksiyon, genel<br />
olarak birçok sistemin kat›l›m› ile karakterli, bir sistemik<br />
allerjik reaksiyon gibi tan›mlan›r; hava yolu, vasküler<br />
sistem, gastrointestinal yol ve deriyi içerebilir. A¤›r olgular<br />
laringeal ödeme sekonder tam hava yolu t›kan›kl›¤›,<br />
bronkospazm, hipotansiyon, kardiyovasküler kollaps<br />
ve ölüme neden olabilir. Di¤er semptomlar rinit,<br />
konjuktivit, kar›n a¤r›s›, kusma ve ishali içerir. Genellikle<br />
belirgin renk de¤iflikli¤i de vard›r; hasta ya k›rm›z› ya<br />
da soluktur. Anafilaktik reaksiyonlar›n fliddeti de¤iflik<br />
olabilir, ilerlemesi yavafl, h›zl› veya (al›fl›lmad›k) iki fazl›<br />
olabilir. Nadiren, belirtiler gecikebilir (lateks alerjisinde<br />
oldu¤u gibi) veya 24 saatten fazla sürebilir.<br />
Patofizyoloji<br />
Allerjen ile ilk kez karfl›lafl›ld›¤›nda bafllat›lan immun<br />
yan›t vücudu bundan sonraki karfl›laflmalarda duyarl›<br />
hale getirir. Bu duyarl›l›k mast hücreleri ve bazofillerin<br />
hücre membran›na antijen-spesifik IgE ba¤lanmas› ile<br />
sonuçlan›r. Yineleyen karfl›laflmalarda IgE taraf›ndan<br />
ba¤lanan antijen histamin, lökotrien, prostaglandin,<br />
tromboksan ve bradikininleri içeren bir seri inflamatuvar<br />
mediyatör sal›n›m›n› bafllat›r. Bu mediyatörler sistemik<br />
aktivite gösterir, müköz membran sekresyonunda<br />
ve kapiller permeabilitede artma ile vasküler düz kas<br />
tonusunda belirgin azalmaya neden olurlar. Bunlar; anjiyo<br />
ödem ve havayolunda fliflme, bronkospazm, hipotansiyon<br />
ve kardiyovasküler kollaps›n klinik belirtilerine<br />
neden olurlar.<br />
Anafilaksi IgE'nin arac›l›k etti¤i reaksiyona yan›t olarak<br />
mast hücreleri ve bazofillerden sal›nan histamin,<br />
serotonin ve di¤er vazoaktif maddelerin yapt›¤› hipersensitivite<br />
reaksiyonundan kaynaklan›r. Allerjene ilk<br />
kez maruz kald›ktan sonra antijen-spesifik immunoglobulinler<br />
oluflturulur. Allerjenler ile ard›fl›k karfl›laflmalar<br />
anafilaktik reaksiyonlara neden olurken; birçok anafilaktik<br />
reaksiyon da önceden allerjene maruz kalmaks›z›n<br />
meydana gelmektedir.<br />
Etiyoloji<br />
Anafilaksi nispeten s›k olmas›na karfl›n, hayat› tehdit<br />
eden reaksiyonlara kadar ilerlemesi nadirdir. IgE'yi aktive<br />
etme kapasitesindeki herhangi bir antijen teorik<br />
olarak anafilaksiyi bafllatabilir. Hayat› tehdit eden reaksiyonlar›n<br />
en s›k nedenleri ilaçlar, böcek sokmalar› ve<br />
yiyeceklerdir. Olgular›n % 5 kadar›nda anafilaksiyi bafllatan<br />
antijen belirlenememifltir.<br />
‹laçlar<br />
‹laç kaynakl› anafilaksinin en s›k tetikleyicileri nöromuskuler<br />
ilaçlar (özellikle süksametonyum) ve antibiyotiklerdir.<br />
164 Aspirin, non-steroid antiinflamatuvar ilaçlar<br />
ve ‹V kontrast ajanlar da hayat› tehdit eden anafilaksinin<br />
s›k karfl›lafl›lan nedenleridir.<br />
Lateks<br />
Lateks, veya do¤al lastik; s›k olarak lateks ürünlerinin<br />
kullan›ld›¤› giriflimler ve operasyonlardan dolay› hastaneye<br />
yatan hastalar aras›nda anafilaksinin belirgin bir<br />
tetikleyicisidir. 165 Temastan kaç›n›lmas› tek etkin teda-
S150<br />
J. Soar ve ark.<br />
vidir, günümüzde lateks ihtiva etmeyen, hasta ve operasyon<br />
odalar›n› içeren klinik ve hastane ortamlar›n›n<br />
haz›rlanmas› öncelikle yap›lmas› gerekenler aras›ndad›r.<br />
Lateks ile hayat› tehdit eden reaksiyonlar çok nadirdir.<br />
166,167 ‹ngiltere'de anafilaktik ölümler ile ilgili on<br />
y›ll›k kay›tlarda lateks ile iliflkili ölüm hiç kaydedilmemifltir.<br />
168,169<br />
Böcek sokmalar›<br />
Böcek ›s›rmalar› ile oluflan IgE kaynakl› sistemik reaksiyonlar›n<br />
s›kl›¤› ›l›man iklimlerde % 2.8 olmas›na karfl›n,<br />
böcek ›s›rmalar›n›n fazla görüldü¤ü Avustralya gibi ülkelerde<br />
daha yüksektir. 170 Is›ran böcekler Hymenoptera<br />
yap›s›ndand›r ve eflek ar›lar›, bal ar›lar› ve k›rm›z› kar›ncalar›<br />
içerir. Birço¤u ›s›rma yerinde sadece a¤r› ve<br />
fliflmeye neden olurken duyarl› kiflilerde anafilaksi geliflebilir.<br />
Önceki ›s›rmada IgE oluflan kiflilerde yeniden<br />
›s›r›lma oldu¤unda ölümcül anafilaksi meydana gelir.<br />
Ölümcül reaksiyonlar 10-15 dakika içerisinde geliflir,<br />
ölümün en s›k nedeni kardiyovasküler kollapst›r.<br />
168,169,171<br />
Yiyecekler<br />
Yiyeceklere karfl› hayat› tehdit eden allerjik reaksiyonlar<br />
artmaktad›r. Hayat› tehdit eden anafilaksi s›kl›kla; f›st›k,<br />
deniz ürünleri (özellikle karides, kabuklu deniz ürünleri)<br />
ve bu¤day gibi g›dalarla oluflur. En s›k karfl›lafl›lan ölümcül<br />
mekanizmalar bronkospazm, anjiyo ödem, hava yolu<br />
obstrüksiyonu ve asfiksidir. 168,169,171<br />
Belirti ve bulgular<br />
Kardiyovasküler sistem veya hava yollar› dâhil olsun ya<br />
da olmas›n, vücudun iki veya daha fazla sistemi (deri,<br />
solunum, kardiyovasküler, nörolojik veya gastrointestinal)<br />
etkilendi¤i zaman anafilaksi düflünülmelidir. Bulgular<br />
özellikle beta adrenoseptör blokör alan ast›ml›<br />
hastalarda ve nöroaksiyel anestezi esnas›nda a¤›rd›r:<br />
Bu durumlarda, endojen katekolamin yan›t› azalm›flt›r.<br />
Belirti ve bulgular›n bafllang›ç h›z›, sonradan oluflan<br />
anafilaksinin fliddeti ile iliflkilidir.<br />
Erken belirti ve bulgular ürtiker, rinit, konjuktivit,<br />
kar›n a¤r›s›, kusma ve ishali içerir. K›zarma s›kt›r, solukluk<br />
da görülebilir. Belirgin üst hava yolu ödemi (laringeal)<br />
ve bronkospazm geliflebilir, stridor ve wheezinge<br />
(veya ventile edilen hastalarda yüksek hava yolu bas›nçlar›na)<br />
yol açar. Ast›ml›larda bu özellikle fliddetlidir<br />
ve tedavi etmek güçtür. Kardiyovasküler kollaps en s›k<br />
karfl›lafl›lan peri-arrest durumdur. Vazodilatasyon rölatif<br />
hipovolemiye neden olur, artm›fl kapiller geçirgenlik<br />
sonucu intravasküler s›v›n›n damar d›fl›na kaçmas› mutlak<br />
volüm kayb›na neden olarak tabloyu fliddetlendirir.<br />
Altta yatan hastal›ktan veya adrenalin uygulamas› sonras›<br />
geliflen miyokard iskemisinden sonra ilave kardiyak<br />
disfonksiyon geliflir. 168,169,171<br />
Ay›r›c› tan›<br />
Sabit bir klinik tablonun olmamas› ve genifl bir spektrumda<br />
ortaya ç›kan bulgular tan›y› güçlefltirir. Her olguda<br />
mümkünse hikaye tam olarak ö¤renilmeli ve hasta<br />
muayene edilmelidir. Önceki alerjik reaksiyonlar›n<br />
hikâyesi halihaz›rdaki olay kadar önemlidir. Cildin durumu,<br />
kalp at›m h›z›, kan bas›nc› ve üst hava yollar›na<br />
özellikle dikkat edilmeli, gö¤üs oskültasyonu yap›lmal›d›r.<br />
Mümkün ise tepe ak›m h›z› ölçülmeli ve kaydedilmelidir.<br />
Di¤er tan›lar ancak anafilaksi d›flland›ktan sonra<br />
düflünülmelidir; çünkü anafilaksiyi ay›rt etme ve tedavi<br />
etmedeki yetersizlik ölümcül sonuçlara yol açabilir.<br />
173,174<br />
• ACE inhibitörleri üst hava yollar›nda belirgin fliflme<br />
ile anjiyo ödeme neden olabilir. Bu reaksiyon herhangi<br />
bir zamanda meydana gelir ve ilaca ilk kez<br />
maruz kal›nmas› ile ilgili de¤ildir. Bu formdaki anjiyo<br />
ödem için en iyi tedavinin ne oldu¤u aç›k de¤ildir,<br />
fakat erken tan›ma ve uygun flekilde hava yolu<br />
aç›kl›¤›n›n sa¤lanmas› önemlidir. 175<br />
• Kal›tsal anjiyo ödem aileseldir ve anafilakside görülen<br />
erken anjiyo-ödem veya ilaçlarla iliflkili ödemden<br />
ayr›lamaz. Önemli bir ay›rt edici özellik kal›tsal<br />
anjiyo-ödemde ürtiker olmamas›d›r. Bu özel bir<br />
konsantre veya taze donmufl plazma içerisinde bulunan<br />
C1 esteraz inhibitörü ile tedavi edilir.<br />
• A¤›r ast›m bronkospazm ve stridor ile görülebilir ki<br />
bunlar ayn› zamanda a¤›r anafilaksinin de bulgular›-<br />
d›r. Bununla beraber ast›m ataklar› s›kl›kla ürtiker<br />
veya anjiyo-ödem ile birlikte de¤ildir.<br />
• Nadiren panik ataklar, vokal kordlar›n zorlanmas›<br />
sonucunda fonksiyonel stridor ile birlikte olabilir.<br />
Ast›mda oldu¤u gibi ürtiker, anjiyo-ödem, hipoksi<br />
veya hipotansiyon yoktur.<br />
• Vazovagal reaksiyonlar ani kollaps ve afl›r› bradikardiye<br />
neden olur, yanl›fll›kla nab›z yok gibi alg›lanabilir.<br />
Genellikle iyileflme nispeten h›zl›d›r ve ürtiker,<br />
anjiyo ödem veya bronkospazm ile birlikte de¤ildir.<br />
Tedavi ile ilgili hususlar<br />
Etiyoloji, durumun a¤›rl›k derecesi ve organ kat›l›m›ndaki<br />
çeflitlilik standart tedavi önerilerini olanaks›z hale<br />
getirir. Klinik çal›flmalar›n bulunmamas›, bir konsensüs<br />
rehberine gereksinim duyulmas›na yolaçmaktad›r.<br />
Adrenalinin herhangi bir a¤›r anafilaktik reaksiyon<br />
için en önemli ilaç oldu¤u genel olarak kabul edilir. Bir
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S151<br />
alfa-agonist olarak periferik vazodilatasyonu geri döndürür<br />
ve ödemi azalt›r. Beta-agonist özellikleri ise hava<br />
yollar› dilatasyonu, miyokard kontraksiyonunu artt›rma<br />
ve histamin ile lökotrien sal›n›m›n› bask›lamas›d›r.<br />
Adrenalin reaksiyonlar bafllad›ktan sonra erken dönemde<br />
verildi¤i zaman çok etkilidir, ancak özellikle ‹V<br />
verildi¤i zaman riskleri vard›r. Adrenalin intramuskuler<br />
verildi¤i zaman oldukça güvenlidir. ‹stenmeyen etkiler<br />
oldukça nadirdir ve intramuskuler enjeksiyondan sonra<br />
miyokard infarktüsü saptanan, sadece bir hastada, koroner<br />
kalp hastal›¤› için birçok risk faktörü oldu¤u gösterilmifltir.<br />
Bazen komplikasyonlar›n (örn miyokard infarktüsü)<br />
allerjenin kendi etkilerine mi yoksa tedavi için<br />
verilen adrenaline mi ba¤l› oldu¤unu belirlemek zordur.<br />
168,176<br />
Nadiren, adrenalin, özellikle geç reaksiyonlarda veya<br />
beta blokör ile tedavi edilen hastalarda anafilaksinin<br />
klinik belirtilerini geri döndürmede yetersiz kalabilir.<br />
Özellikle volüm replasman› gibi di¤er önlemler daha<br />
büyük önem kazan›r.<br />
Genel resüsitasyon önlemleri<br />
Tüm kazazedeler rahat edebilece¤i pozisyona getirilmelidir.<br />
Olas› allerjen uzaklaflt›r›lmal›d›r (örn ilaç infüzyonu<br />
veya kan transfüzyonu), bacaklar kald›r›larak veya<br />
kald›r›lmadan hastay› düz yat›rmak hipotansiyonu düzeltmeye<br />
yard›mc› olabilir, ancak solunum güçlü¤ü için<br />
yararl› de¤ildir. Yumuflak dokunun h›zla fliflmesine ba¤l›<br />
olarak hava yolu obstrüksiyonu geliflebilir. Erken trakeal<br />
intübasyon düflünülmelidir, gecikme intübasyonu<br />
zorlaflt›rabilir.<br />
Oksijen<br />
Yüksek ak›ml› oksijen verilmelidir (10-15 l dk -1 ).<br />
Adrenalin<br />
fiokun klinik belirtileri, hava yolunda ödem veya belirgin<br />
solunum güçlü¤ü bulunan tüm hastalara intramusküler<br />
adrenalin verilir; adrenalin h›zla emilecektir. ‹nspiratuar<br />
stridor, wheezing, siyanoz, belirgin taflikardi<br />
ve geciken kapiller dolufl daima ciddi reaksiyonu gösterir.<br />
Eriflkinlere 1:1000'lik adrenalinden 0.5 ml (500<br />
mcg) ‹M olarak verilmelidir. Hastan›n durumunda iyiye<br />
gidifl görülmüyor ise 5 dk sonra doz tekrarlanmal›d›r.<br />
Baz› vakalarda özellikle iyileflme geçici ise tekrar dozlar<br />
gerekebilir. fiokta emilimi daha h›zl› oldu¤u için ‹M<br />
yol SC yola tercih edilir. 177,178<br />
‹V adrenalin (en az›ndan 1:10 000'lik suland›r›lm›fl<br />
solüsyonu, asla 1:1000'lik de¤il) zararl› olabilir ve yaflam›<br />
tehdit eden derin floktaki hastalar ve özel endikasyonlar<br />
için saklanmal›d›r (örn anestezi esnas›nda). On<br />
kat daha fazla dilüsyonu, 1:100 000'lik adrenalin, daha<br />
hassas doz titrasyonu sa¤lar ve istenmeyen kötü etkilerin<br />
riskini azaltarak güvenli¤i artt›r›r. Bu ifllem en az›ndan<br />
minimum elektrokardiyografik monitorizasyon ile<br />
yap›lmal›d›r. ‹V adrenalin kullan›m›nda deneyimli doktorlar,<br />
a¤›r anafilaksi durumundaki bir hastada ‹V yolu<br />
kullanmay› tercih edebilirler.<br />
Antihistaminikler<br />
H1 antihistaminik (örn klorfenamin, 10-20 mg) yavafl<br />
‹V enjeksiyonla verilir. Ranitidin 50 mg ‹V gibi bir H2<br />
blokeri de akla getirilmelidir.<br />
Hidrokortizon<br />
A¤›r ataklardan sonra geç dönem sekelleri önlemek<br />
için yavafl ‹V enjeksiyon ile hidrokortizon kullan›l›r. Bu<br />
özellikle daha önceden kortikosteroid tedavisi uygulanm›fl<br />
ast›ml›larda (a¤›r veya ölümcül anafilaksi riskinin<br />
artt›¤›) önemlidir. Kortikosteroidlerin yavafl etkili oldu-<br />
¤u, ‹V verilse bile etkinin 4-6 saatte ortaya ç›kaca¤› düflünülmelidir.<br />
Bununla beraber akut ata¤›n acil tedavisinde<br />
yard›mc› olabilir ve uzam›fl reaksiyonlar› önler<br />
veya k›saltabilirler.<br />
‹nhale bronkodilatörler<br />
Salbutamol (gerekti¤inde tekrarlanan 5 mg dozlar›) gibi<br />
bir inhale beta agonist, dirençli bronkospazm›n geri<br />
döndürülmesine yard›m edebilir. ‹nhale edilen ipratropyum<br />
(gerekti¤inde tekrarlanan 500 mcg dozlar›)<br />
özellikle beta blokör alan hastalarda, bronkospazm›n<br />
tedavisinde yard›mc›d›r. Ölümün efli¤indeki baz› ast›ml›<br />
vakalarda adrenalin ile daha spesifik tedavi yerine,<br />
konvansiyonel bronkodilatör ile hatal› afl›r› tedavi sonucunda<br />
gerçek anafilaksi tablosu oluflabilir. 141<br />
‹ntravenöz s›v›lar<br />
A¤›r hipotansiyonda ilaç tedavisine yan›t al›nmaz ise<br />
s›v› verilir; 1-2 L h›zl› infüzyon gerekebilir. Daha fazla<br />
s›v› da gerekli olabilir.<br />
Potansiyel tedaviler<br />
Vazopressin. A¤›r hipotansif hastalarda vazopressinin<br />
yararl› oldu¤unu gösteren olgu sunumlar› vard›r.<br />
180,181<br />
Atropin. Rölatif veya a¤›r bradikardi oldu¤u zaman atropinin<br />
rolü oldu¤unu gösteren olgu sunumlar› var-
S152<br />
J. Soar ve ark.<br />
d›r. 174<br />
Glukagon. Özellikle beta blokör alan adrenaline yan›ts›z<br />
hastalarda glukagon etkili olabilir. Bu ajan k›sa etkilidir<br />
(1-2 mg her 5 dakikada bir, ‹M veya ‹V). Bulant›,<br />
kusma ve hiperglisemi s›k görülen yan etkileridir.<br />
Böcek ›s›r›¤›<br />
Nadiren bal ar›s› taraf›ndan (eflek ar›s› de¤il) gerçeklefltirilen<br />
böcek sokmalar›nda, ar›n›n i¤nesi ve zehir kesesi<br />
deri içinde kal›r. Derhal ›s›r›lma bölgesi f›rçalanarak<br />
böce¤e ait parçalar uzaklaflt›r›l›r. 182 Böce¤in soktu¤u<br />
yerin s›k›lmas› zehirin etkisini art›rabilir.<br />
Kardiyak arrest<br />
‹YD ilaçlar›na ilave olarak afla¤›dakileri tedaviler düflünülmelidir.<br />
H›zl› s›v› resüsitasyonu<br />
Ölümün efli¤indeki anafilaksi a¤›r vazodilatasyon ve<br />
rölatif hipovolemiye neden olur. Yo¤un volüm replasman›<br />
yap›lmas› flartt›r. Büyük miktarda volüm vermek<br />
için bas›nç torbalar› ile en az iki genifl lümenli kanül kullan›lmal›d›r<br />
(acil resüsitasyon döneminde 4-8 L'ye dek<br />
s›v› gerekli olabilir).<br />
Antihistaminikler<br />
Antihistaminik arresten önce verilmedi ise ‹V antihistaminik<br />
uygulan›r. 179<br />
Steroidler<br />
Kardiyak arrest esnas›nda verilen steroidler pek fazla<br />
etkili olmayacakt›r, ancak spontan dolafl›m›n dönmesi<br />
sa¤land›ysa resüsitasyon sonras› dönem için etkili olabilirler.<br />
Uzat›lm›fl CPR<br />
Anafilaksili hastalar s›kl›kla genç, kalbi ve kardiyovasküler<br />
sistemi sa¤l›kl› olanlard›r. Etkili CPR, anafilaktik<br />
reaksiyonun katastrofik etkileri çözülünceye dek yeterli<br />
oksijen da¤›l›m›n› devam ettirir.<br />
Hava yolu obstrüksiyonu<br />
Özellikle anjiyo-ödemli hastalarda a¤›r anafilakside h›zla<br />
hava yolu obstrüksiyonu meydana gelebilir. Dudak<br />
ve dilde fliflme, ses kal›nlaflmas›, orofaringeal ödem,<br />
tehlike iflaretleridir. Hava yolu obstrüksiyonu ilerledikçe<br />
LMA ve kombi tüp uygulamak güç olacakt›r. Trakeal<br />
intübasyon ve krikotiroidotomi de gittikçe zorlaflacakt›r.<br />
Trakeal intübasyona kalk›flmak laringeal ödemi<br />
artt›rabilir. Bir anestezi uzman›n›n, bu hastalar›n tedavisine<br />
erken dönemde kat›lmas› zorunludur.<br />
Gözlem<br />
Semptomlar›n erken tekrar› olas›l›¤› nedeniyle, orta<br />
düzeydeki ataklarda bile hastalar uyar›lmal›, baz› durumlarda<br />
8-24 saat gözlem alt›nda tutulmal›d›r. Bu önlemler:<br />
• ‹diyopatik anafilaksiye ba¤l› yavafl bafllayan a¤›r reaksiyonlarda<br />
• A¤›r ast›ml›lar veya a¤›r astmatik komponenti olanlardaki<br />
reaksiyonlarda<br />
• Allerjenin emilmesinin devam etti¤i reaksiyonlarda<br />
• Bifazik reaksiyon hikayesi olan hastalarda uygulan›r.<br />
179,183,187<br />
Tedaviden sonra 4 saati semptomsuz geçiren hastalar<br />
taburcu edilebilirler. 188<br />
Araflt›rmalar ve daha ileri tedavi<br />
Mast hücre triptaz ölçümleri anafilaksinin geriye dönük<br />
tan›s›na yard›mc› olabilir. 189,190 Üç adet 10 ml p›ht›laflm›fl<br />
kan örne¤i al›n›r:<br />
• Reaksiyon tedavi edildikten hemen sonra<br />
• Reaksiyondan yaklafl›k bir saat sonra<br />
• Reaksiyondan 6 saat sonra ve 24 saate kadar olan<br />
bir süre içinde<br />
Anafilaksiden baflar›l› bir flekilde resüsitasyonun<br />
sa¤lanmas›ndan sonra allerjeni belirlemek, tekrarlar›<br />
önlemek aç›s›ndan önemlidir. Hasta bir allerji klini¤ine<br />
yönlendirilir. Anafilaksi aç›s›ndan yüksek risk alt›ndaki<br />
hastalar, kendi kendilerine uygulayabilmeleri için adrenalin<br />
enjektörleri ve allerjik yap›l› olduklar›n› belirten<br />
bir yaz› (bilezik fleklinde olabilir) tafl›mal›d›r. ‹laç reaksiyonlar›,<br />
ilaç izlem merkezine bildirilir.<br />
7h. Kardiyak cerrahi sonras›nda<br />
kardiyak arrest<br />
Majör kardiyak cerrahi (bypass yap›lan veya yap›lmayan)<br />
sonras›nda kardiyak arrest erken postoperatif dönemde<br />
oldukça s›kt›r; ilk 24 saatte % 0,7 191 ve ilk 8<br />
günde % 1,4 192 insidans bildirilmifltir. Kardiyak arrest<br />
genellikle geri döndürülmesi mümkün olan bir patolo-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S153<br />
ji nedeniyle oluflur, erken ve uygun tedavi edilirse geri<br />
döndürülebilir, bu nedenle yaflama dönme flans› oldukça<br />
yüksektir. Kardiyak arrest genellikle, stabil hastalarda<br />
aniden meydana gelebilmesine karfl›l›k 191 bir fizyolojik<br />
bozulman›n ard›ndan da oluflabilir. 193 Yo¤un<br />
bak›m ünitesinde (YBÜ) uygulanan sürekli monitörizasyon<br />
arrest an›nda hemen müdahaleye olanak sa¤lar.<br />
Eriflkin kardiyak cerrahisinden sonra ilk 24 saatte kardiyak<br />
arrest geçiren hastalar›n hastaneden sa¤ olarak ç›kma<br />
oran› % 54 192 -% 79 191,194 aras›nda ve çocuklarda<br />
% 41 193 olarak bildirilmifltir.<br />
Etiyoloji<br />
Ani kardiyak arrestin en s›k nedeni perioperatif miyokard<br />
infarktüsüdür ve s›kl›kla greft oklüzyonuna sekonder<br />
olarak görülür. 191,192<br />
Erken postoperatif dönemde kardiyak arrestin ana nedenleri<br />
flunlard›r:<br />
• Miyokard iskemisi<br />
• Tansiyon pnömotoraks<br />
• Hipovolemik floka neden olan hemoraji<br />
• Kalp tamponad›<br />
• Pace ba¤›ml› hastalarda pace sisteminin ayr›lmas›<br />
• Elektrolit dengesizli¤i (özellikle hipo/hiperkalemi)<br />
Tan›<br />
H›zl› müdahale ve baflar›l› resüsitasyonu mümkün k›lmak<br />
için kardiyak arrestin olas› nedenine h›zla karar verilmelidir.<br />
Gö¤üs oskültasyonu, EKG ve akci¤er grafisinin<br />
de¤erlendirilmesi, transözofageal/transtorasik ekokardiyografi<br />
ve gö¤üs drenlerinden kan kayb›n›n ölçülmesi<br />
arrestin nedenini ay›rt etmeye yard›m edecektir.<br />
Kardiyak arrestin geri döndürülebilir nedenleri ekarte<br />
edilmelidir: 4H ve 4T. Miyokard iskemisi, arrest geliflmeden<br />
önce s›kl›kla miyokard irritabilitesine ve ilerleyen<br />
hipotansiyona neden olur. Tansiyon pnömotoraks<br />
ve kalp tamponad› progresif hipotansiyona ve santral<br />
venöz bas›nc›n artmas›na neden olur. Artan hava yolu<br />
bas›nc› ve etkilenen akci¤erlere zay›f hava girifli, bu iki<br />
durumun ay›rt edilmesini sa¤layacakt›r. Direnler p›ht›<br />
ile t›kanabilece¤i için gö¤üs direnlerinden kan gelmemesi<br />
hemoraji ve tamponad› ekarte ettirmez.<br />
Tedavi<br />
Kardiyak cerrahi sonras› geliflen kardiyak arrest bu rehberde<br />
hali haz›rda tarif edilmifl olan TYD ve ‹YD ile ayn›<br />
prensipler içerisinde tedavi edilir. Gecikmeden deneyimli<br />
bir uzmana haber verilmelidir. Pace telinin ayr›lmas›<br />
ve tansiyon pnömotoraks gibi derhal düzeltilebilecek<br />
nedenler bertaraf edilmelidir. Afl›r› bradikardi<br />
veya asistoli eksternal pacemaker'a ba¤lanan internal<br />
pace telleri yolu ile pacing'e yan›t verebilir. Hipo/hiperkalemi<br />
ve hipomagnezeminin düzeltildi¤inden<br />
emin olunmal›d›r. Yeterli kan volümünün h›zla yerine<br />
konmas› önemlidir, hemoglobin düzeyi 8,0 g dl -1 'nin<br />
alt›na düflmeyecek flekilde devam ettirilir. ‹V adrenalin<br />
uygularken dikkatli olunmal›d›r, ortaya ç›kabilecek hipertansiyon<br />
anastomozlarda katastrofik bir yetersizli¤e<br />
neden olur.<br />
Eksternal gö¤üs kompresyonlar›<br />
Eksternal gö¤üs kompresyonlar› gerekli olabilir, ancak<br />
sternumun ayr›lmas›, kosta k›r›lmas› ve greft hasar›na<br />
yol açabilir. ‹nvaziv kan bas›nc› monitörizasyonu kompresyonlar›n<br />
gücünün optimize edilmesini sa¤lar. Etkili<br />
eksternal gö¤üs kompresyonlar›n›n önemi, greft hasar›<br />
korkusundan önce gelmelidir.<br />
‹nternal kardiyak masaj<br />
Mekanik faktörler (örn. hemoraji, tamponad, greft oklüzyonu)<br />
hemodinamik olarak stabil hastalarda erken<br />
postoperatif dönemde ani kardiyak arrest nedenlerinin<br />
önemli bir bölümünü oluflturur. 191 Bu patolojinin düzeltilmesi<br />
gö¤sün tekrar aç›lmas›n› ve ard›ndan internal<br />
kalp masaj›n› gerektirir. Kardiyak cerrahi sonras›nda,<br />
hastalar›n % 10 kadar›nda gö¤sün tekrar aç›lmas›na ihtiyaç<br />
duyulabilir. 195 ‹nternal kalp masaj›ndan sonra<br />
hastaneden taburcu olma oran› %17 196 -%25 195 aras›ndad›r.<br />
YBÜ'de ortaya ç›kan kardiyak arrest, cerrahiden<br />
sonraki 24 saat içerisinde geliflen arrest ve arrestin<br />
10. dakikas› içerisinde gö¤sün yeniden aç›lmas› sa¤<br />
kal›m›n ba¤›ms›z belirleyicileridir. 195<br />
Arrestin düzeltilebilecek mekanik nedenlerinin insidans›n›n<br />
yüksek olmas›, aç›k gö¤üs CPR'› ile elde edilen<br />
yüksek sa¤ kal›m ile birlikte düflünüldü¤ünde, bu<br />
hastalarda erkenden aç›k gö¤üs CPR'na bafllanmas›<br />
desteklenmektedir. 191,197 Eksternal gö¤üs kompresyonu<br />
ile kalp debisi elde edilemez ise veya kardiyoversiyona<br />
dirençli floklanabilen ritm var ise acilen gö¤üs<br />
aç›lmal›d›r. Asistolinin tedavisi genellikle gö¤sün derhal<br />
aç›lmas›n› gerektirir. Gö¤sün aç›lmas› nispeten kolayd›r<br />
ve e¤er endike ise kardiyak arrestin ilk 10 dakikas›<br />
içerisinde yap›lmal›d›r. Cerrah ça¤›r›l›r iken, yaray›<br />
açma ve sternal tellerin ç›kar›lmas› için cerrahlar›n d›-<br />
fl›ndaki t›bbi personelin de e¤itilmifl olmas› gerekti¤i<br />
düflünülmelidir. Yo¤un bak›m ünitesinde gö¤üsü açmak<br />
için gerekli olacak gereçlere hemen ulafl›lmal›d›r.<br />
‹nvazif kan bas›nc›n›n monitörize edilmesi internal kalp<br />
masaj›n›n etkinli¤ine yol gösterecektir. Greftlere zarar
S154<br />
J. Soar ve ark.<br />
vermemek için kan p›ht›lar› el ile veya aspiratör ile dikkatlice<br />
al›nmal›d›r. Bu koflullarda, altta yatan patolojinin<br />
erken tan› ve tedavisi güç olabilir ve deneyimli bir cerrah<br />
gerektirir.<br />
Acil kardiyopulmoner bypass›n yeniden kurulmas›<br />
Acil kardiyopulmoner bypass (KPB) ihtiyac› hastalar›n<br />
yaklafl›k % 0,8'inde gerekli olur, ortalama olarak postoperatif<br />
7 saat içinde meydana gelir 198 ve genellikle<br />
cerrahi kanama veya greft oklüzyonununun düzeltilmesi<br />
ile tükenmifl miyokard›n istirahati için gereklidir.<br />
Kardiyak cerrahi yap›lan tüm ünitelerde KPB'›n acilen<br />
kurulmas› mümkün olmal›d›r. KPB, YBÜ'de tekrar kuruldu¤unda<br />
hastaneden sa¤ ç›kma oranlar› % 32 195 ,%<br />
42 198 , % 56,3 199 olarak bildirilmifltir. Bu ifllem, cerrahi<br />
giriflimin üzerinden 24 saatten fazla geçti¤i ve serviste<br />
yap›ld›¤› durumlarda sa¤ kal›m flans› h›zla azal›r.<br />
Acil KPB cerrahiden sonraki 72 saat içerisinde arrest<br />
olan hastalar ile s›n›rland›r›lmal›d›r, çünkü bu süreden<br />
sonra cerrahi olarak düzeltilebilecek problem olas›l›¤›<br />
azd›r. 195 KPB'a bafllamadan önce yeniden yeterli antikoagulasyonu<br />
sa¤lama veya heparin kapl› KPB devresi<br />
kullanmak önemlidir. Daha uzun süre aortik kros klemp<br />
ihtiyac› her zaman kötü sonuçlara yol açmaz. 198<br />
‹nternal defibrilasyon<br />
Ventriküllere direkt olarak uygulanan elektrodlar ile yap›lan<br />
internal defibrilasyon eksternal defibrilasyon için<br />
kullan›lana göre belirgin ölçüde daha az enerji gerektirir.<br />
Direkt defibrilasyon için bifazik floklar monofazik<br />
floklara göre daha etkilidir. Bifazik floklar için, 5 J ile<br />
bafllamak en düflük eflik de¤eri ve kümülatif enerji aç›-<br />
s›ndan optimum koflullar› sa¤lar; halbuki, 10 veya 20 J<br />
de¤erindeki bir enerji, daha h›zl› defibrilasyon ve daha<br />
az say›da flok için uygulanmas› aç›s›ndan uygun koflullar<br />
oluflturur. 200<br />
7i. Travmatik kardiyorespiratuar arrest<br />
Girifl<br />
Travmatik yaralanmaya sekonder kardiyak arrestin<br />
mortalitesi yüksektir ve ortalama sa¤kal›m oran› sadece<br />
% 2.2'dir (% 0-% 3.7) (Tablo 7.4). 201-207 Sa¤ kalanlarda<br />
nörolojik problemler s›kt›r ve travmatik kardiyorespiratuar<br />
arrest (TKRA) geçirmifl olan hastalar›n sadece<br />
% 0,8'inde yoktur.<br />
Travmatik kardiyorespiratuar arrestin<br />
tan›s›<br />
TKRA tan›s› klinik olarak konur: Travma hastas› yan›ts›z,<br />
apneik ve nab›zs›zd›r. Hem asistoli hem de kardiyak<br />
debi olmaks›z›n düzenli kardiyak aktivite TKRA olarak<br />
kabul edilir.<br />
Kommosyo kordis<br />
Kommosyo kordis kalp üzerinde gö¤üs kafesine künt<br />
etki ile meydana gelen tam ya da tama yak›n kardiyak<br />
arresttir. 208-211 Kardiyak siklusun savunmas›z faz›nda<br />
gö¤üs kafesine gelen bir darbe malign aritmilere (genellikle<br />
VF) neden olabilir. Gö¤üs duvar›na yap›lan darbeden<br />
meydana gelen senkop geçici aritmik olaylardan<br />
kaynaklanabilir. Kommosyo kordis s›kl›kla spor<br />
olaylar› (en s›k beyzbol) ve e¤lence aktiviteleri s›ras›nda<br />
meydana gelir ve ma¤durlar genellikle genç erkeklerdir<br />
(ortalama yafl 14). Minneapolis'teki kay›tlar her<br />
y›l 5-15 kommosyo kordis olgusu oldu¤unu göstermektedir.<br />
Kommosyo kordis sonras› toplam sa¤ kal›m<br />
oran› % 15'tir ancak resüsitasyon üç dakika içinde bafllarsa<br />
sa¤kal›m % 25'e ulafl›r. 211<br />
T›bbi patolojilere sekonder travma<br />
T›bbi patolojiye (örn. kardiyak aritmi, hipoglisemi, nöbet)<br />
ba¤l› kardiyorespiratuar arrest, sekonder travmatik<br />
olaya neden olabilir (örn. düflme, trafik kazas›). Travmatik<br />
yaralanmalar kardiyorespiratuar arrestin primer<br />
nedeni olmayabilir.<br />
Yaralanma mekanizmas›<br />
Künt travma<br />
Künt travma sonras› kardiyak arrest olan 1242 hastan›n,<br />
19'u (% 1.5) yaflam›fl, ancak sadece 2'sinde (%<br />
0.16) nörolojik sonuç iyi bulunmufltur (Tablo 7.4).<br />
Penetran travma<br />
Penetran yaralanma sonras› kardiyak arresti olan 839<br />
hastan›n, 16's› (% 1.9) yaflam›fl ve bunlar›nda 12'sinde<br />
(% 1.4) nörolojik sonuç iyi bulunmufltur (Tablo 7.4).<br />
Yaflam bulgular› ve bafllang›ç<br />
EKG aktivitesi<br />
TKRA olgular›nda sa¤ kal›m oran›n›n önceden tahmin<br />
edilmesini sa¤layan güvenilir göstergeler yoktur. Bir<br />
çal›flmada reaktif pupillerin varl›¤› ve sinüs ritmi sa¤
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S155<br />
Tablo 7.4. Travmatik kardiyak arrest sonras› sa¤ kal›m.<br />
Kaynak<br />
Girifl kriteri<br />
Nörolojik olarak<br />
intakt olan sa¤<br />
kalan say›s›<br />
Nörolojik olarak intakt<br />
penetran travma<br />
sonras› sa¤ kalan say›s›<br />
Nörolojik olarak intakt<br />
olan künt travma sonras›<br />
sa¤ kalan say›s›<br />
Bouillon 212<br />
Nab›zs›z, olay yerinde CPR gerektiren<br />
224<br />
4<br />
3<br />
Battistella 202<br />
Nab›zs›z, olay yerinde, yolda ve Acil<br />
servisde CPR gerektiren<br />
604<br />
16<br />
9<br />
300<br />
12<br />
9<br />
304<br />
4<br />
0<br />
Pasquale 205<br />
Hastaneye girifl öncesi ve sonras› CPR<br />
106<br />
3<br />
21<br />
1<br />
85<br />
2<br />
Fisher 213<br />
Künt travma sonras› hastaneye girifl<br />
öncesi ve giriflte CPR gereken çocuklar<br />
65<br />
1<br />
0<br />
38<br />
1<br />
0<br />
Hazinski 214<br />
Künt travma sonras› hastaneye giriflte<br />
CPR gereken veya ciddi hipotansif<br />
çocuklar<br />
38<br />
1<br />
0<br />
65<br />
1<br />
0<br />
Shimazu 200<br />
Girifl s›ras›nda TKRA<br />
267<br />
7<br />
4<br />
Calkins 215<br />
Künt travma sonras› CPR gereken<br />
çocuklar<br />
25<br />
2<br />
2<br />
25<br />
2<br />
2<br />
Yanagawa 216<br />
Künt travmada HDKA<br />
332<br />
6<br />
0<br />
332<br />
6<br />
0<br />
Rosemurgy 201<br />
Girifl öncesi CPR<br />
138<br />
0<br />
0<br />
42<br />
0<br />
0<br />
96<br />
0<br />
0<br />
Stratton 207<br />
Olay yerinde bilinci kapal› ve nab›zs›z<br />
879<br />
9<br />
3<br />
497<br />
4<br />
3<br />
382<br />
5<br />
0<br />
Cera 217<br />
Giriflte CPR<br />
161<br />
15<br />
?<br />
Her çal›flma için birinci rakam kardiyak arrest geliflen hasta say›s›n›, ikinci rakam yaflayanlar› ve üçüncü rakam iyi nörolojik sonuç gösterenleri<br />
ifade etmektedir.<br />
CPR, kardiyopulmoner resüsitasyon; AS, acil servis; TKRA, travmatik kardiyorespiratuar arrest; HDKA, hastane d›fl› kardiyak arrest<br />
kal›m ile belirgin korelasyon göstermifltir. 217 Bir penetran<br />
travma çal›flmas›nda, pupil yan›t›, solunumsal aktivite<br />
ve sinüs ritmi sa¤ kal›m ile korele idi, ancak güvenilir<br />
de¤illerdi. 207 Üç ayr› çal›flmada asistoli veya agonal<br />
ritim ile baflvuranlarda sa¤kal›m gösterilememifltir.<br />
202,207,218 Bir baflka çal›flmada, künt travma sonras›nda<br />
nab›zs›z elektriksel aktivite ile baflvuranlardan<br />
kurtulan olmad›¤› bildirilmifltir. 219 Bu çal›flmalara dayanarak,<br />
Amerikan Cerrahlar Birli¤i (American College of<br />
Surgeons) ve Ulusal Acil Hekimleri Derne¤i (National<br />
Association of EMS Physicians) hastane öncesi resüsitasyon<br />
yap›lmamas›n› öneren k›lavuzlar haz›rlam›fllard›r.<br />
220 Resüsitasyonu durdurmay› flu durumlar için<br />
önermifllerdir:<br />
• apneik ve nab›zs›z olan ve düzenli EKG aktivitesi olmayan<br />
künt travma hastalar›<br />
• pupil refleksi, spontan hareket veya düzenli EKG<br />
aktivitesi gibi yaflam bulgular› aç›s›ndan h›zl› bir de-
S156<br />
J. Soar ve ark.<br />
¤erlendirmeden sonra apneik ve nab›zs›z bulunan<br />
penetran travma hastalar›<br />
Yak›n zamanda yap›lan, retrospektif bir çal›flma bu<br />
önerileri sorgulam›flt›r: 184 TKRA ma¤durunun oldu¤u<br />
bir seride kurtulanlardan baz›lar› resüsitasyon yapmama<br />
kriterlerine uymamaktad›r. 221<br />
Tedavi<br />
TKRA'da sa¤ kal›m CPR süresi ve hastane öncesi zamanla<br />
iliflkilidir. 205,222-226 Uzam›fl CPR'›n sonuçlar› kötüdür,<br />
olumlu sonuç ile iliflkili maksimum CPR zaman›<br />
16 dakikad›r. 205,222-224 Hastane öncesi giriflimin düzeyi<br />
yerel AYS elemanlar›n›n becerisine ba¤l›d›r, ancak<br />
olay yerinde tedavi kaliteli TYD ve ‹YD uygulanmas› ve<br />
geri döndürülebilir nedenlerin tedavisine odaklanmal›-<br />
d›r. Travma olay›n› a¤›rlaflt›rabilecek t›bbi durumlar›<br />
aray›n›z ve tedavi ediniz. Olay yerinde sadece gerekli<br />
yaflam kurtar›c› giriflimleri yap›n›z ve hastada yaflam<br />
bulgular› varsa uygun ve en yak›n hastaneye h›zl› bir<br />
flekilde naklediniz. Uygun hastalar için olay yerinde torakostomi<br />
olas›l›¤›n› göz önünde bulundurunuz. 227,228<br />
Omurgan›n immobilize edilmesi gibi kan›tlanmam›fl<br />
giriflimler için vakit kaybetmeyiniz. 229<br />
Resüsitatif torakotomi<br />
Hastane öncesinde. Hastane d›fl›ndaki zaman 30 dakikay›<br />
aflt›¤›nda resüsitatif torakotominin yarar sa¤lamad›¤›<br />
bildirilmifltir; 225 baz› otoriteler ise hastane öncesinde<br />
5 dakikadan uzun CPR ihtiyac› olan künt travma<br />
ve 15 dakikadan daha uzun CPR ihtiyac› olan penetran<br />
travma hastalar›nda torakotominin yarars›z oldu¤unu<br />
düflünmektedirler. 226 Bu zaman s›n›rlamalar› ak›lda<br />
olacak flekilde, ‹ngiltere’deki bir kurulufl, penetran gö-<br />
¤üs yaralanmas› olan hastalarda nab›z›n al›namamas›ndan<br />
sonraki 10 dakika içinde cerrahi giriflim yap›lamayacaksa<br />
olay yerinde torakotominin düflünülmesini<br />
önermektedir. 227 Bu yaklafl›m› takiben olay yerinde torakotomiye<br />
giden 39 hastan›n 4'ü kurtar›lm›fl ve bunlar›n<br />
üçünde iyi bir nörolojik sonuç elde edilmifltir.<br />
Hastanede. Yak›n zamanda resüsitatif torakotomi için<br />
oldukça basit bir teknik tan›mlanm›flt›r. 228,230 Amerikan<br />
Cerrahlar Birli¤i Acil serviste torakotomi (AST) uygulanan<br />
7035 olguyu içeren 42 çal›flman›n sonuçlar›n›n<br />
meta-analizine istinaden, AST için bir uygulama k›lavuzu<br />
yay›nlam›flt›r. 231 Genel sa¤ kal›m oran› % 7.8'dir ve<br />
sa¤ kalan 226 (% 5) olgunun sadece 34'ü (% 15) nörolojik<br />
defisit göstermifltir. Araflt›rmac›lar afla¤›daki sonuçlar›<br />
ç›kartm›fllard›r:<br />
• Künt travma sonras› AST, acil servise geldi¤i s›rada<br />
yaflamsal bulgular› olan tan›k olunan kardiyak arrest<br />
ile s›n›rland›r›lmal›d›r (tahmini sa¤ kal›m oran› %<br />
1.6)<br />
• Acil serviste torakotomi olay yerinde kalma ve nakil<br />
süresi çok k›sa olup travma merkezine getirilen,<br />
yaflam bulgular› ve EKG aktivitesi bulundu¤una tan›k<br />
olunan, penetran kalp yaralanmas› olan hastalar<br />
için en iyi flekilde uygulan›r (tahmini sa¤ kal›m oran›<br />
% 31)<br />
• Acil serviste torakotomi, hayatta kalma oran› az olmas›na<br />
ra¤men, kalp d›fl› penetran gö¤üs yaralanmas›<br />
olan hastalar için de uygulanabilir.<br />
• Acil serviste torakotomi, sa¤ kal›m oran› düflük olmas›na<br />
ra¤men, kar›n bölgesinde çok miktarda kanayan<br />
damar yaralanmas› olan hastalar için uygulanabilir.<br />
Bu giriflim kar›n bölgesindeki damar yaralanmalar›n›n<br />
tam olarak onar›lmas›na ek bir giriflim olarak<br />
yap›lmal›d›r.<br />
Hava yolunun idamesi<br />
A¤›r travma geçiren kazazedelerde oksijenizasyonu<br />
sa¤lamak için hava yolunun etkin bir flekilde idamesi<br />
esast›r. Bir çal›flmada, olay yerinde entübasyon TKRA'l›<br />
hastalarda CPR'un tolere edilebilme süresini iki kat art›rm›flt›r,<br />
örn. alanda entübe edilip sa¤ kalanlarda ortalama<br />
CPR süresi 9.1 dakika iken, entübe edilmeyenlerde<br />
4.2 dakika olarak bulunmufltur. 224<br />
Travma hastalar›nda trakeal entübasyon zor bir giriflimdir,<br />
deneyimi az olan sa¤l›k çal›flanlar› taraf›ndan<br />
uyguland›¤›nda, baflar›s›zl›k oran› yüksek olur. 232-235<br />
Trakeal entübasyon hemen baflar›lamayacaksa, oksijenizasyonu<br />
sa¤lamak için temel hava yolu açma manevralar›n›<br />
ve alternatif hava yolu araçlar›n› kullanmak gerekir.<br />
Bu önlemler baflar›s›z oluyorsa cerrahi hava yolu<br />
aç›lma endikasyonu vard›r.<br />
Ventilasyon<br />
Kalp debisinin düflük oldu¤u durumlarda pozitif bas›nçl›<br />
ventilasyon, daha fazla dolafl›m depresyonuna<br />
veya hatta kalbe venöz dönüflü engelleyerek kardiyak<br />
arreste neden olur. 236 Ventilasyon kapnometre ile monitörize<br />
edilmeli ve normokapniyi elde etmek için<br />
ayarlanmal›d›r. Bu yavafl solunum h›zlar› ve düflük tidal<br />
volümlere imkan verir ve transpulmoner bas›nçtaki<br />
düflme ile venöz dönüfl ve kardiyak debiyi art›rabilir.<br />
Gö¤üs dekompresyonu<br />
Tansiyon pnömotoraksta etkin dekompresyon h›zl›ca<br />
lateral torakostomi uygulanarak sa¤lanabilir, bu giriflim<br />
i¤ne torakostomiden daha etkin olup, gö¤üs tüpü tak›lmas›ndan<br />
daha h›zl›d›r. 237
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S157<br />
TKRA'de gö¤üs kompresyonlar›n›n etkinli¤i<br />
Hipovolemik kardiyak arrestte veya kardiyak tamponadda,<br />
gö¤üs kompresyonlar› di¤er nedenlerle meydana<br />
gelen kardiyak arrestlerdeki kadar etkin de¤ildir.<br />
238 Bununla birlikte TKRA oluflan hastalarda ‹YD ile<br />
spontan sirkülasyonun sa¤lanmas› iyi tan›mlanm›flt›r.<br />
Nedeni ne olursa olsun kardiyak arrest olan hastalarda<br />
gö¤üs kompresyonu halen standart tedavi yöntemidir.<br />
Kanama kontrolü<br />
Kanaman›n erken kontrolü yaflamsal öneme sahiptir.<br />
P›ht›lar›n bozulmamas› için hastalara her zaman nazik<br />
bir flekilde dokunulmal›d›r. Uygun ise d›flar›dan bas› ve<br />
pelvis ile ekstremitelere atel uygulanabilir. Cerrahi kanama<br />
kontrolünün gecikmesi, kanamas› fazla olan travma<br />
hastalar› için çok kötü olabilir.<br />
Perikardiyosentez<br />
Travmaya ba¤l› kalp tamponad›ndan flüphelenilen hastalarda<br />
i¤ne perikardiyosentez muhtemelen yararl› bir<br />
giriflim de¤ildir. 239 Literatürde yararl› oldu¤unu gösteren<br />
kan›t yoktur. Olay yerinde kal›fl süresini uzatacakt›r,<br />
miyokard yaralanmas›na neden olacakt›r ve acil torakotomi<br />
gibi etkin tedavi giriflimlerini geciktirecektir.<br />
Olay yerinde s›v› ve kan transfüzyonu<br />
Kanama kontrol edilmeden travma geçirmifl kazazedelerin<br />
s›v› resüsitasyonu tart›flmal›d›r, ne zaman bafllanaca¤›<br />
ve hangi s›v›lar›n verilece¤i konusunda fikir birli¤i<br />
yoktur. 240 S›n›rl› kan›tlar ve genel fikir birli¤i, cerrahi<br />
kanama kontrolü sa¤lan›ncaya kadar permisif hipotansiyon<br />
ile intravenöz s›v› infüzyonu için daha konservatif<br />
bir yaklafl›m› desteklemektedir. 241,242 ‹ngiltere’deki<br />
Ulusal Klinik Mükemmellik Enstitüsü (National Institute<br />
for Clinical Excellence, NICE) travmada hastane öncesi<br />
s›v› replasman› ile ilgili k›lavuzlar yay›nlam›flt›r. 243<br />
Önerilen; radiyal nab›z sa¤lan›ncaya kadar 250 ml'lik<br />
kristaloid solüsyonlar›n bolus olarak verilmesi ve olay<br />
yerinde s›v› infüzyonu yapmak için travma hastalar›n›n<br />
naklinin geciktirilmemesi flekildedir. Hastane öncesi s›-<br />
v› tedavisinin uzam›fl araç içinde s›k›flmalarda rolü olabilir<br />
ama bunun için güvenilir kan›t yoktur. 244,245<br />
Ultrason<br />
Ultrason, travma geçirmifl kazazedelerin de¤erlendirilmesi<br />
için yararl› bir araçt›r. Hatta hastane öncesinde bile<br />
hemoperitoneum, hemo veya pnömotoraks ve kardiyak<br />
tamponad bile dakikalar içinde güvenli bir flekilde<br />
tespit edilebilir. 246 Travma bak›m›nda sonografinin<br />
kullan›lmaya bafllamas›ndan sonra, tan› koymak amac›yla;<br />
peritoneal lavaj ve i¤ne parikardiyosentezi klinik<br />
uygulamalardan ç›km›flt›r. Henüz faydalar› kan›tlanmam›flsa<br />
da hastane öncesi için imal edilmifl ultrason cihazlar›<br />
mevcuttur.<br />
Vazopresörler<br />
Travma resüsitasyonunda vazopresörlerin (örn. vazopresin)<br />
olas› rolü aç›k de¤ildir ve temel olarak olgu sunumlar›na<br />
dayanmaktad›r. 247<br />
7J. Gebelik ile birlikte olan kardiyak<br />
arrest<br />
Girifl<br />
Geliflmifl ülkelerde gebeli¤e ba¤l› mortalite nadirdir,<br />
tahminen 1:30 000 do¤umda meydana gelir. 248 Gebe<br />
kad›nda kötü bir kardiyovasküler olay oldu¤unda fetusun<br />
durumu daima dikkate al›nmal›d›r. Gebelik için resüsitasyon<br />
rehberleri vaka serileri ve bilimsel mant›¤a<br />
dayan›r. Birçok raporlar geliflmifl ülkelerdeki nedenleri<br />
gösterir, ancak gebeli¤e ba¤l› ölümlerin ço¤u geliflmekte<br />
olan ülkelerde meydana gelir.<br />
Gebelik esnas›nda belirgin fizyolojik de¤iflikler<br />
meydana gelir, örne¤in kardiyak debi, kan volümü, dakika<br />
ventilasyonu ve oksijen tüketimi artar. Ayr›ca anne<br />
supin pozisyonda iken gebe uterus iliyak ve abdominal<br />
damarlara bas› yaparak kardiyak debide azalma<br />
ve hipotansiyona yol açar.<br />
Nedenler<br />
Gebe kad›nlarda kardiyak arrestin birçok nedeni vard›r.<br />
‹ngiltere'de iki milyon gebeli¤i inceleyen bir derlemede<br />
maternal ölümlerin flu faktörlerle iliflkili oldu¤u gösterilmifltir:<br />
248<br />
• Önceden mevcut olan kardiyak hastal›k<br />
• Tromboembolizm<br />
• ‹ntihar<br />
• Gebeli¤in hipertansif hastal›¤›<br />
• Sepsis<br />
• Ektopik gebelik<br />
• Hemoraji<br />
• Amnion s›v›s› embolisi<br />
Gebe kad›n ayn› zamanda kendi yafl grubundaki kad›nlar›n<br />
kardiyak arrest nedenlerine de maruz kalabilir.
S158<br />
J. Soar ve ark.<br />
Kardiyak arresti önlemede önemli<br />
giriflimler<br />
Acil durumda ABCDE yaklafl›m› kullan›lmal›d›r. Gebelik<br />
ile iliflkili birçok kardiyovasküler problem kava bas›s›ndan<br />
kaynaklan›r. S›k›nt›da olan veya kötüye giden gebede<br />
tedavi için flunlar yap›lmal›d›r:<br />
• Hasta sol yan pozisyona al›nmal›, veya elle ve yavaflça<br />
uterus sola kayd›r›lmal›d›r<br />
• % 100 oksijen verilmelidir<br />
• Bolus halinde s›v› verilmelidir<br />
• Verilmifl olan herhangi bir ilac›n gerekip gerekmedi¤i<br />
tekrar de¤erlendirilmelidir<br />
• Erken dönemde uzman yard›m› istenmelidir<br />
Kardiyak arrest için TYD'de<br />
modifikasyonlar<br />
20 haftal›k gebelikten sonra gebe uterus vena cava inferior<br />
ve aortaya bas› yapar, venöz dönüfl ve kardiyak<br />
debiye engel olur. Uterus ile venöz dönüflün engellenmesi<br />
pre-arrest hipotansiyon veya floka neden olabilir,<br />
bu durum ise kritik hastada arresti h›zland›r›r. 249,250<br />
Kardiyak arrest durumunda gebe uterus taraf›ndan bozulmufl<br />
venöz dönüfl ve kardiyak debi gö¤üs kompresyonlar›n›n<br />
etkisini s›n›rlar. Kardiyak arrest olmayanlardaki<br />
veriler hastay› 15 derece sol yan pozisyona almakla<br />
birçok hastada gebe uterusun kavadan uzaklaflt›r›ld›-<br />
¤›n› göstermifltir. 251 Elle veya mekanik olarak yer de-<br />
¤iflikli¤i yap›labilir. Gebe hastada uygun gö¤üs kompresyonu<br />
için ellerin pozisyonunu gösteren bir kan›t<br />
yoktur. Gebe uterus nedeniyle, diyafragma ve abdominal<br />
içeri¤in yukar›ya kay›fl›n› dengelemek için, ellerin<br />
normalden daha yukar›ya yerlefltirilmesi ile gö¤üs<br />
kompresyonu uygulanmas›n› gerektirebilir. Standart<br />
enerji dozlar› ile defibrilasyon denenebilir. 252 Defibirilatörden<br />
gelen direkt ak›m›n fetusun kalbini kötü etkiledi¤ini<br />
gösteren kan›t yoktur. Sola deviasyon pozisyonu<br />
ve büyük gö¤üsler apikal defibrilatör elektrodlar›n›n<br />
yerlefltirilmesini zorlaflt›racakt›r. Gebelikte yap›flkan defibrilatör<br />
elektrodlar›, manuel elektrodlara tercih edilir.<br />
‹leri yaflam deste¤inde modifikasyonlar<br />
Gastroözofageal sfinkter yetmezli¤i nedeniyle, mide<br />
içeri¤inin akci¤erlere aspirasyonu aç›s›ndan büyük risk<br />
vard›r. Do¤ru uygulanm›fl krikoid bas› ile erken trakeal<br />
intübasyon bu riski azalt›r. ‹ntraabdominal bas›nç artm›fl<br />
oldu¤undan, trakeal intübasyon akci¤erlerin ventilasyonunu<br />
kolaylaflt›racakt›r. Trakeal tüpün iç çap›n›n<br />
gebe olmayan kad›nda kullan›landan 0,5-1 mm daha<br />
küçük olmas› gereklidir. 253 Bunun nedeni gebe hava<br />
yolunun ödem ve fliflmeden dolay› daralmas›d›r. Trakeal<br />
intübasyon gebe hastada daha güçtür. 254 Alternatif<br />
hava yolu gereçlerine ihtiyaç olabilir (Bak›n›z Bölüm<br />
4d), yard›m için uzman ça¤›r›lmal›d›r. 255<br />
Geri döndürülebilir nedenler<br />
Kurtar›c›; resüsitasyon giriflimleri s›ras›nda gebede kardiyak<br />
arrestin s›k görülen ve geri döndürülebilir nedenlerini<br />
ay›rt etmelidir. 4H ve 4T yaklafl›m› gebelikte kardiyak<br />
arrestin s›k görülen nedenlerinin ayr›m›na yard›m<br />
eder. Gebe hastalar kardiyak arrestin kendi yafl gruplar›nda<br />
görülen tüm di¤er nedenleri için de risk tafl›rlar<br />
(anafilaksi, afl›r› ilaç dozu, travma). Gebeli¤i ve gebelikte<br />
kardiyak arrestin olas› nedenlerini saptamak için<br />
mümkünse bir uzmana abdominal ultrason yapt›r›lmal›;<br />
bununla beraber di¤er tedaviler de geciktirilmemelidir.<br />
Gebelikte kardiyak arrestin spesifik nedenleri afla¤›-<br />
da anlat›lacakt›r.<br />
Hemoraji<br />
Yaflam› tehdit eden hemoraji do¤um öncesi ve do¤um<br />
sonras›nda meydana gelebilir. Ektopik gebelik, plasenta<br />
ayr›lmas›, plasenta previa ve uterus rüptürü ile iliflkili<br />
olabilir. 248 Tüm ünitelerde masif kanama için protokoller<br />
mevcut olmal›, kan bankas› ile birlikte güncellenmeli<br />
ve bu uygulaman›n provas› yap›lmal›d›r. Kanama<br />
için yüksek risk alt›nda olan hastalar kan transfüzyonu,<br />
yo¤un bak›m olanaklar› ve gerekli di¤er giriflimlerin yap›labilece¤i<br />
merkezlerde do¤um yapt›r›lmal› ve onlar›n<br />
tedavi yönetimleri önceden planlanmal›d›r. Tedavi<br />
ABCDE yaklafl›m› temelindedir. Önemli olan kanaman›n<br />
durdurulmas›d›r. Afla¤›dakiler düflünülmelidir:<br />
• Hücre koruma ve h›zl› transfüzyon sisteminin de<br />
kullan›m›n› sa¤layan s›v› resüsitasyonu; 256<br />
• P›t›laflman›n düzeltilmesi. Rekombinant faktör VIIa<br />
kullan›m›n›n rolü olabilir; 257<br />
• Oksitosin ve prostoglandinler uterin atoniyi düzeltmek<br />
için verilebilir; 258<br />
• Uterus kompresyon sütürleri; 259<br />
• Radyolojik embolizasyon; 260<br />
• Histerektomi;<br />
• Katastrofik hemorajide aortik kros klemp. 261<br />
‹laçlar<br />
Magnezyum sülfat alan eklamptik hastalar özellikle oligürik<br />
ise iyatrojenik afl›r› doz olas›l›¤› vard›r. Magnezyum<br />
toksisitesini düzeltmek için kalsiyum verilmelidir<br />
(Bak›n›z Yaflam› tehdit eden elektrolit bozukluklar›).<br />
Analjezi veya anestezi için yap›lan santral nöroaksiyel<br />
bloklar sempatik blokaja (hipotansiyon, bradikardi)
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S159<br />
veya lokal anestezik toksisitesine ba¤l› problemlere neden<br />
olabilir. 262<br />
Kardiyovasküler hastal›klar<br />
Konjenital kalp hastal›¤›ndan kaynaklanan pulmoner<br />
hipertansiyon birçok ölümün nedenidir. Edinilmifl kalp<br />
hastal›klar›ndan peripartum kardiyomiyopati, miyokard<br />
infarktüsü, aorta veya dallar›n›n anevrizma veya diseksiyonu<br />
da ölüme neden olabilir. 263,264 Bilinen kalp<br />
hastal›¤› olan hastalar özel ünitelerde bak›lmal›d›r. Hamile<br />
kad›n di¤er t›bbi durumlarla iliflkili akut koroner<br />
sendromlarla da karfl›laflabilir. Fibrinolitikler rölatif olarak<br />
kontrendike oldu¤undan, gebelikte ST segment<br />
elevasyonlu miyokard infarktüsünde perkütan koroner<br />
giriflimler seçilebilir. 265<br />
Preeklampsi ve eklampsi<br />
Preeklampsi belirti ve bulgular› olan hastalarda gebelik<br />
esnas›nda veya sonras›nda konvülsiyon geliflmesi<br />
ve/veya aç›klanamayan koma eklampsi olarak tan›mlan›r.<br />
266,267 Magnezyum sülfat preeklampsili hastalar›n<br />
yar›s›nda erken do¤umdan sonraki dönemde veya do-<br />
¤umda eklampsi gelifliminin önlenmesinde etkilidir.<br />
Yaflam› tehdit eden pulmoner emboli<br />
Gebelerde; yo¤un, hayat› tehdit eden pulmoner embolide<br />
fibrinolitiklerin baflar›l› bir flekilde kullan›ld›¤› bildirilmifltir.<br />
268-271<br />
Amnion s›v›s› embolisi<br />
Amnion s›v›s› embolisinde solunum s›k›nt›s›, siyanoz,<br />
aritmi, hipotansiyon ve dissemine intravasküler koagülopati<br />
ile kanama görülebilir. 272 Tablo de¤iflebilir ve<br />
anafilaksiye benzer olabilir. Özel bir tedavisi yoktur,<br />
destekleyici tedavi yap›l›r. Gebelik ve do¤um esnas›nda<br />
yaflam› tehdit eden amnion s›v›s› embolisinde KPB<br />
kullan›m› bildirilmifltir. 273<br />
Acil resüsitasyon baflar›s›z olur ise<br />
Gebe kad›n kardiyak arrest olur olmaz acil histerotomi<br />
veya sezaryen ihtiyac› düflünülmelidir. Baz› durumlarda<br />
acil resüsitasyon giriflimleri perfüzyon sa¤layan bir ritmi<br />
geri getirebilir; bu durum, gebeli¤in termine ulaflmas›na<br />
olanak sa¤layabilir. Bafllang›çta resüsitasyon giriflimleri<br />
baflar›s›z oldu¤unda, fetusun do¤urtulmas› anne<br />
ve fetusun resüsitasyonunda baflar› flans›n› art›-<br />
r›r. 274-276 Gebelik yafl› 24-25 hafta üzerinde olan infantlarda,<br />
en iyi hayatta kalma oran›, annenin kardiyak<br />
arrestinden sonraki ilk 5 dakika içerisinde do¤umun<br />
gerçeklefltirilmesi ile elde edilir. 274,277-279 Bu kardiyak<br />
arresten sonraki 4 dakika içerisinde histerotominin bafllat›lmas›n›<br />
gerektirir. Do¤um kava kompresyonunu kald›racak<br />
ve annenin resüsite edilebilme flans›n› art›racakt›r.<br />
Sezaryen ile do¤um, ayn› zamanda yeni do¤an<br />
için de resüsitasyonun bafllat›lmas›n› sa¤lar.<br />
Acil histerotomi için karar verilmesi<br />
Gebelik yafl›n›n gözönüne al›nmas›. Gebe uterusu, yaklafl›k<br />
20. gebelik haftas›ndan itibaren, aorta kaval kan<br />
ak›m›n› bozacak büyüklü¤e ulafl›r. Ancak fetusun yaflama<br />
flans› 24-25. haftalardan sonra olur. Baz› acil servislerde<br />
mobil ultrason cihaz› bulunur ve gebelik yafl› ile<br />
pozisyonu (deneyimli ellerde) saptanabilir; onlar›n kullan›lmas›n›n<br />
sa¤lanmas›, acil histerotomi yapma karar›-<br />
n› geciktirmez. 280<br />
• Gebelik yafl›
S160<br />
J. Soar ve ark.<br />
düflük oldu¤u (Avrupa, Avustralya ve Asya'da 220 V,<br />
Amerika ve Kanada'da 110 V) evlerde risk alt›ndad›r.<br />
281<br />
Y›ld›r›m düflmesine ba¤l› elektrik çarpmalar› nadirdir,<br />
ancak tüm dünyada her y›l 1000 kiflinin ölümüne<br />
yol açar. 282<br />
Elektrik çarpmas› yaralanmalar›, elektrik ak›m›n›n<br />
hücre zarlar› ve damar düz kaslar› üzerindeki do¤rudan<br />
etkisi ile oluflur. Yüksek voltaj ile oluflan elektrik çarpmalar›nda,<br />
›s› enerjisi de yan›klara neden olur. Elektrik<br />
yaralanmalar›n›n ciddiyetini etkileyen faktörler; ak›m›n<br />
alternatif (AA) ya da do¤ru ak›m (DA) olmas›, voltaj,<br />
maruz kal›nan enerjinin miktar›, ak›ma karfl› olan direncin<br />
miktar›, ak›m›n hastada izledi¤i yol ve temas alan›<br />
ve süredir. Cilt direnci nem ile azal›r, bu da yaralanma<br />
olas›l›¤›n› art›r›r. Elektrik direncin az oldu¤u yollar› tercih<br />
eder; ekstremiteler içindeki iletken nörovasküler<br />
demetler özellikle yaralanmaya yatk›nd›r.<br />
Alternatif ak›m iskelet kaslar›nda tetanik kontraksiyonlara<br />
yol açabilir ve bu durum bazen hastan›n elektrik<br />
kayna¤›n› b›rakmas›n› engelleyebilir. Kalp ve solunum<br />
yetmezli¤i ani ölümlere neden olabilir.<br />
• Solunum arresti, santral solunum merkezinin ya da<br />
solunum kaslar›n›n felce u¤ramas› nedeniyle olabilir.<br />
• Elektrik ak›m›, miyokard›n duyarl› periyodunda o<br />
bölgeden geçerse ventrikül fibrilasyonunu (VF) tetikleyebilir<br />
(R on T fenomeni benzeri). 283 Elektrik<br />
ak›m› ayn› zamanda koroner vazospazm ile miyokard<br />
iskemisine de neden olabilir. Asistoli primer<br />
olarak veya solunum arrestini takiben geliflen asfiksiye<br />
sekonder olarak görülebilir.<br />
Miyokardiyumdan geçen elektrik ak›m›n›n öldürücü<br />
olma olas›l›¤› daha yüksektir. Transtorasik geçifl (elden<br />
ele) vertikal bir geçiflten (bafltan aya¤a) ya da ayaktan<br />
aya¤a geçiflten daha öldürücüdür. Ak›m izledi¤i yol<br />
boyunca daha fazla doku hasar›na neden olabilir.<br />
Y›ld›r›m çarpmas›<br />
Y›ld›r›m çarpmalar› birkaç milisaniye içinde 300 kilovolta<br />
kadar enerji verir. Y›ld›r›m çarpmas›nda ak›m›n<br />
ço¤u “d›fl atlama” (external flashover) diye tan›mlanan<br />
bir süreç olarak, vücut yüzeyinden ak›p geçer. Endüstriyel<br />
elektrik çarpmalar› ve y›ld›r›m çarpmas› temas<br />
noktalar›nda derin yan›klara neden olur. Endüstriyel<br />
elektrik çarpmalar›nda temas noktas› daha çok üst ekstremitelerde,<br />
el ve el bileklerinde olurken; y›ld›r›m<br />
çarpmalar›nda daha çok bafl, boyun ya da omuzlar ilk<br />
temas alanlar›d›r. Yaralanmalar; ak›m›n topraktan,<br />
a¤açtan ya da bir baflka objeden dolayl› olarak yay›l›p<br />
etkilemesi ile de meydana gelebilir. 284 Patlay›c› güç<br />
künt travmalara da neden olabilir. 285 Y›ld›r›m çarpmalar›nda<br />
yaralanmalar›n flekli ve fliddeti de¤ifliklik gösterebilir,<br />
hatta etkilenen grubun içindeki bireylerin aras›nda<br />
bile farkl›l›klar olabilir. 286-288 Hem endüstriyel hem<br />
de ev içi elektrik çarpmalar›nda ölüm nedeni kardiyak<br />
287-291 ya da respiratuard›r. 284,292 ‹lk flok sonras› hayatta<br />
kalanlarda hipertansiyon, taflikardi, non-spesifik<br />
EKG de¤ifliklikleri (QT intervali uzamas› ve geçici T dalga<br />
inversiyonlar›) ve miyokardiyal nekroza yol açabilen<br />
yo¤un katekolamin sal›n›m› veya otonom sistem stimulasyonu<br />
meydana gelebilir. ‹skelet kas› ve miyokardiyumda<br />
kreatinin kinaz sal›n›m› olabilir. Y›ld›r›m çarpmas›,<br />
periferik ve santral sinir hasar›na neden olabilir;<br />
beyin kanamas›, beyin ödemi ve periferik sinir yaralanmalar›<br />
s›kt›r. Y›ld›r›m çarpmalar›na ba¤l› mortalite %<br />
30'a kadar ç›kar, sa¤ kalanlar›n % 70 kadar›nda anlaml›<br />
morbidite mevcuttur. 293-295<br />
Tan›<br />
Olay›n meydana geldi¤i yerdeki durum her zaman bilinemez.<br />
Bilinci kapal› bir hastada, noktasal ya da lineer<br />
bir yan›k ile karfl›lafl›ld›¤›nda, y›ld›r›m çarpmas› gibi<br />
tedavi edilmelidir. 284<br />
Kurtarma<br />
Bütün enerji kaynaklar›n›n kapal› oldu¤undan emin<br />
olunmal› ve güvenli oluncaya kadar olay yerine ve hastaya<br />
yaklafl›lmamal›d›r. Yüksek voltajdaki elektrik (evde<br />
kullan›lan elektrik flebekesi üzerinde olan) ark yapabilir<br />
ve olay yerinde yer içinden çevreye birkaç metreye kadar<br />
iletilebilir. Y›ld›r›m çarpmas›ndan sonra yaral›ya<br />
yaklaflmak ve dokunmak güvenlidir, ama y›ld›r›m çarpmas›<br />
son 30 dakika içinde oldu ise, hastay› daha güvenli<br />
bir alana tafl›mak daha iyi bir yaklafl›md›r. 284<br />
Resüsitasyon<br />
Gecikmeden standart temel ve ileri yaflam deste¤i uygulamalar›na<br />
bafllay›n.<br />
• E¤er yüz ve boyun bölgesinde elektrik yan›klar›<br />
mevcut ise hava yolu kontrolu zor olabilir. Bu olgularda,<br />
giderek artan yumuflak doku ödeminin yol<br />
açaca¤› hava yolu obstrüksiyonu nedeniyle erken<br />
endotrakeal entübasyon gereklidir. Elektrik çarpmas›ndan<br />
sonra kafa ve omurga travmalar› medana<br />
gelebilir. Omurga de¤erlendirilinceye kadar immobilize<br />
edilmelidir.<br />
• Özellikle yüksek voltajl› alternatif ak›m (AA) etkilenmelerinden<br />
sonra müsküler paralizi bir kaç saat devam<br />
edebilir; 294 bu süre boyunca solunum deste¤i<br />
gerekir.<br />
• VF, yüksek voltajl› AA floklar›nda en s›k görülen
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S161<br />
bafllangݍ ritmidir; defibrilasyon ile tedavi edilir.<br />
Asistoli daha çok do¤ru ak›m (DA) ile elektrik çarpmalar›nda<br />
görülür; bu ve di¤er ritim bozukluklar›<br />
için standart protokoller uygulanmal›d›r.<br />
• Termal yaralanmadan korunmak için hastan›n için<br />
için yanan giysi ve ayakkab›lar›n› ç›kar›n.<br />
• Fazla miktarda doku y›k›m› mevcutsa, agresif s›v›<br />
tedavisi gerekir. Miyoglobin, potasyum ve doku<br />
hasar›n›n di¤er ürünlerinin at›l›m›n› artt›rmak için<br />
uygun idrar ç›k›fl›n› sa¤lay›n. 291<br />
• Ciddi termal yaralanmas› olan hastalarda erken cerrahi<br />
uygulamalar› düflünün.<br />
• Bafl veya boyun travmas› olas›l›¤› varsa omurga immobilizasyonunu<br />
sa¤lay›n. 296,297<br />
• Tetanik kas›lmalar ya da elektrik çarpmas› s›ras›nda<br />
f›rlat›lma nedeniyle olan travmatik yaralanmalar›n<br />
bulunup, bulunmad›¤›n› saptamak için ikinci bir de-<br />
¤erlendirme yap›n. 297,298<br />
• Elektrik çarpmalar› göreceli olarak daha küçük cilt<br />
bulgular›na ra¤men ak›m›n nörovasküler dallarda<br />
ilerlemesinden kaynaklanan ciddi ve derin yumuflak<br />
doku yaralanmalar›na neden olabilir; fasyatomi gerektirecek<br />
kompartman sendromunun özelliklerini<br />
dikkatlice aray›n.<br />
E¤er respiratuar ya da kardiyak arrest varsa, uygun<br />
ve zaman›nda tedavi edilmeyen y›ld›r›m çarpmas› olgular›,<br />
genellikle hayatta kalamazlar. E¤er birden fazla<br />
hasta ayn› anda etkilenmifl ise öncelik solunumsal ve<br />
kardiyak arrest olanlara verilmelidir. Solunum arresti<br />
olan hastalar, sekonder hipoksik kardiyak arrestten korunmak<br />
için sadece ventilasyona gereksinim duyabilirler.<br />
Y›ld›r›m çarpmas›na ba¤l› kardiyak arreste yönelik<br />
resüsitatif giriflimler, resüsitasyona bafllamak için geçen<br />
interval daha uzun oldu¤u zamanda bile, di¤er nedenlerden<br />
kaynaklanan kardiyak arrestlerde oldu¤undan<br />
daha baflar›l› olabilir. 292 Özellikle y›ld›r›m çarpmas›<br />
hastalar›nda dilate ve ›fl›k reaksiyonu vermeyen pupiller<br />
asla prognostik belirti olarak kullan›lmamal›d›r. 284<br />
Fetusun elektrik çarpmalar›na hassasiyeti ile ilgili<br />
çeliflkili raporlar vard›r. Elektrik yaralanmalar›n›n gebelerdeki<br />
klinik spektrumu annede geçici bir rahats›zl›k<br />
ve fetusun hiç etkilenmedi¤i bir durumdan, olay›n hemen<br />
sonras› ya da bir kaç gün içinde fetal ölüme kadar<br />
de¤ifliklik gösterebilir. Ak›m›n fliddeti ve temas›n süresi<br />
gibi çeflitli faktörlerin sonucu etkiledi¤i düflünülür. 299<br />
‹leri tedaviler ve prognoz<br />
Elektrik çarpmas›na ba¤l› kardiyak arrest nedeniyle erken<br />
resüsite edilen genç hastalarda resüsitasyon sa¤kal›m<br />
ile sonlanabilir. Uzun süreli yaflam deste¤i sonras›<br />
baflar›l› resüsitasyonlar yay›nlanm›flt›r. Elektrik çarpmas›<br />
sonras› sa¤ kalan bütün hastalar e¤er kardiyorespiratuar<br />
bir problem öyküleri varsa ya da afla¤›da say›-<br />
lan durumlar mevcutsa hastanede izlenmelidirler.<br />
- Bilinç kayb›<br />
- Kardiyak arrest<br />
- Elektrokardiyografik anormallikler<br />
- Yumuflak doku hasar› ve yan›klar<br />
Ciddi yan›klar (termal ya da elektrik), miyokard nekrozu,<br />
santral sinir sistemi hasar› bulgusu ve sekonder<br />
multisistem organ yetmezli¤i uzun dönem prognoz ve<br />
mortaliteyi belirler. Tedavi semptomatiktir ve elektrik<br />
çarpmas›na özgün bir tedavi yoktur. Önlem almak,<br />
elektrik yaralanmalar›n›n prevalans› ve fliddetini en aza<br />
<strong>indir</strong>mek için halen en iyi yoldur.<br />
Kaynaklar<br />
1. Guidelines 2000 for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency<br />
Cardiovascular Care: International Consensus on Science.<br />
Part 8: Advanced challenges in resuscitation. Section 1: Life-threatening<br />
electrolyte abnormalities. Circulation 2000;<br />
102:I-122-217.<br />
2. Niemann JT, Cairns CB. Hyperkalemia and ionized hypocalcemia<br />
during cardiac arrest and resuscitation: possible culprits for<br />
postcountershock arrhythmias? Ann Emerg Med 1999; 34:1-<br />
7.<br />
3. Ahmed J, Weisberg LS. Hyperkalemia in dialysis patients. Semin<br />
Dial 2001; 14:348-56.<br />
4. Mahoney B, Smith W, Lo D, Tsoi K, Tonelli M, Clase C. Emergency<br />
interventions for hyperkalaemia. Cochrane Database<br />
Syst Rev 2005:CD003235.<br />
5. Ngugi NN, McLigeyo SO, Kayima JK. Treatment of hyperkalaemia<br />
by altering the transcellular gradient in patients with renal<br />
failure: effect of various therapeutic approaches. East Afr<br />
Med J 1997; 74:503-9.<br />
6. Allon M, Shanklin N. Effect of bicarbonate administration on<br />
plasma potassium in dialysis patients: interactions with insulin<br />
and albuterol. Am J Kidney Dis 1996; 28:508-14.<br />
7. Rastegar A, Soleimani M. Hypokalaemia and hyperkalaemia.<br />
Postgrad Med J 2001; 77:759-64.<br />
8. Cohn JN, Kowey PR, Whelton PK, Prisant LM. New guidelines<br />
for potassium replacement in clinical practice: a contemporary<br />
review by the National Council on Potassium in Clinical Practice.<br />
Arch Intern Med 2000; 160:2429-36.<br />
9. Litovitz TL, Felberg L, White S, Klein-Schwartz W. 1995 annual<br />
report of the American Association of Poison Control Centers<br />
Toxic Exposure Surveillance System. Am J Emerg Med<br />
1996; 14:487-537.<br />
10. McCaig LF, Burt CW. Poisoning-related visits to emergency<br />
departments in the United States, 1993-1996. J Toxicol Clin<br />
Toxicol 1999; 37:817-26.<br />
11. Fingerhut LA, Cox CS. Poisoning mortality, 1985-1995. Public<br />
Health Rep 1998; 113:218-33.<br />
12. Watson WA, Litovitz TL, Klein-Schwartz W, et al. 2003 annual<br />
report of the American Association of Poison Control Centers<br />
Toxic Exposure Surveillance System. Am J Emerg Med 2004;<br />
22:335-404.<br />
13. Zimmerman JL. Poisonings and overdoses in the intensive care<br />
unit: General and specific management issues. Crit Care<br />
Med 2003; 31:2794-801.<br />
14. Suntres ZE. Role of antioxidants in paraquat toxicity. Toxicology<br />
2002; 180:65-77.<br />
15. Facility assessment guidelines for regional toxicology treat-
S162<br />
J. Soar ve ark.<br />
ment centers. American Academy of Clinical Toxicology. J Toxicol<br />
Clin Toxicol 1993; 31:211-7.<br />
16. Poison information and treatment systems. American College<br />
of Emergency Physicians. Ann Emerg Med 1996; 28:384.<br />
17. Chyka PA, Seger D, Krenzelok EP, Vale JA. Position paper:<br />
Single-dose activated charcoal. Clin Toxicol (Phila) 2005;<br />
43:61-87.<br />
18. Vale JA, Kulig K. Position paper: gastric lavage. J Toxicol Clin<br />
Toxicol 2004; 42:933-43.<br />
19. Krenzelok EP. Ipecac syrup-induced emesis...no evidence of<br />
benefit. Clin Toxicol (Phila) 2005; 43:11-2.<br />
20. Position paper: cathartics. J Toxicol Clin Toxicol 2004; 42:243-53.<br />
21. Position paper: whole bowel irrigation. J Toxicol Clin Toxicol<br />
2004; 42:843-54.<br />
22. Proudfoot AT, Krenzelok EP, Vale JA. Position Paper on urine<br />
alkalinization. J Toxicol Clin Toxicol 2004; 42:1-26.<br />
23. Golper TA, Bennett WM. Drug removal by continuous arteriovenous<br />
haemofiltration. A review of the evidence in poisoned<br />
patients. Med Toxicol Adverse Drug Exp 1988; 3:341-9.<br />
24. Pitetti RD, Singh S, Pierce MC. Safe and efficacious use of procedural<br />
sedation and analgesia by nonanesthesiologists in a<br />
pediatric emergency department. Arch Pediatr Adolesc Med<br />
2003; 157:1090-6.<br />
25. Osterwalder JJ. Naloxone--for intoxications with intravenous<br />
heroin and heroin mixtures-harmless or hazardous? A prospective<br />
clinical study. J Toxicol Clin Toxicol 1996; 34:409-16.<br />
26. Sporer KA, Firestone J, Isaacs SM. Out-of-hospital treatment of<br />
opioid overdoses in an urban setting. Acad Emerg Med 1996<br />
;3:660-7.<br />
27. Wanger K, Brough L, Macmillan I, Goulding J, MacPhail I,<br />
Christenson JM. Intravenous vs subcutaneous naloxone for<br />
out-of-hospital management of presumed opioid overdose.<br />
Acad Emerg Med 1998; 5:293-9.<br />
28. Hasan RA, Benko AS, Nolan BM, Campe J, Duff J, Zureikat GY.<br />
Cardiorespiratory effects of naloxone in children. Ann Pharmacother<br />
2003; 37:1587-92.<br />
29. Sporer KA. Acute heroin overdose. Ann Intern Med 1999;<br />
130:584-90.<br />
30. Schneir AB, Vadeboncoeur TF, Offerman SR, et al. Massive<br />
OxyContin ingestion refractory to naloxone therapy. Ann<br />
Emerg Med 2002; 40:425-8.<br />
31. Kelly AM, Kerr D, Dietze P, Patrick I, Walker T, Koutsogiannis<br />
Z. Randomised trial of intranasal versus intramuscular naloxone<br />
in prehospital treatment for suspected opioid overdose.<br />
Med J Aust 2005; 182:24-7.<br />
32. Brown TC. Sodium bicarbonate treatment for tricyclic antidepressant<br />
arrhythmias in children. Med J Aust 1976; 2:380-2.<br />
33. Hoffman JR, Votey SR, Bayer M, Silver L. Effect of hypertonic<br />
sodium bicarbonate in the treatment of moderate-to-severe<br />
cyclic antidepressant overdose. Am J Emerg Med 1993;<br />
11:336-41.<br />
34. Knudsen K, Abrahamsson J. Epinephrine and sodium bicarbonate<br />
independently and additively increase survival in experimental<br />
amitriptyline poisoning. Crit Care Med 1997; 25:669-74.<br />
35. Nattel S, Mittleman M. Treatment of ventricular tachyarrhythmias<br />
resulting from amitriptyline toxicity in dogs. J Pharmacol<br />
Exp Ther 1984; 231:430-5.<br />
36. Nattel S, Keable H, Sasyniuk BI. Experimental amitriptyline intoxication:<br />
electrophysiologic manifestations and management.<br />
J Cardiovasc Pharmacol 1984; 6:83-9.<br />
37. Pentel P, Benowitz N. Efficacy and mechanism of action of sodium<br />
bicarbonate in the treatment of desipramine toxicity in<br />
rats. J Pharmacol Exp Ther 1984; 230:12-9.<br />
38. Brown TC, Barker GA, Dunlop ME, Loughnan PM. The use of<br />
sodium bicarbonate in the treatment of tricyclic antidepressant-induced<br />
arrhythmias. Anaesth Intensive Care 1973;<br />
1:203-10.<br />
39. Brown TC. Tricyclic antidepressant overdosage: experimental<br />
studies on the management of circulatory complications. Clin<br />
Toxicol 1976; 9:255-72.<br />
40. Hedges JR, Baker PB, Tasset JJ, Otten EJ, Dalsey WC, Syverud SA.<br />
Bicarbonate therapy for the cardiovascular toxicity of amitriptyline<br />
in an animal model. J Emerg Med 1985; 3:253-60.<br />
41. Sasyniuk BI, Jhamandas V, Valois M. Experimental amitriptyline<br />
intoxication: treatment of cardiac toxicity with sodium bicarbonate.<br />
Ann Emerg Med 1986; 15:1052-9.<br />
42. Stone CK, Kraemer CM, Carroll R, Low R. Does a sodium-free<br />
buffer affect QRS width in experimental amitriptyline overdose?<br />
Ann Emerg Med 1995; 26:58-64.<br />
43. McCabe JL, Cobaugh DJ, Menegazzi JJ, Fata J. Experimental<br />
tricyclic antidepressant toxicity: a randomized, controlled<br />
comparison of hypertonic saline solution, sodium bicarbonate,<br />
and hyperventilation. Ann Emerg Med 1998; 32:329-33.<br />
44. Sasyniuk BI, Jhamandas V. Mechanism of reversal of toxic effects<br />
of amitriptyline on cardiac Purkinje fibers by sodium bicarbonate.<br />
J Pharmacol Exp Ther 1984; 231:387-94.<br />
45. Sasyniuk BI, Jhamandas V. Frequency-dependent effects of<br />
amitriptyline on Vmax in canine purkinje fibers and its alteration<br />
by alkalosis. Proceedings of the Western Pharmacology Society<br />
1986; 29:73-5.<br />
46. Bou-Abboud E, Nattel S. Molecular mechanisms of the reversal<br />
of imipramine-induced sodium channel blockade by alkalinization<br />
in human cardiac myocytes. Cardiovasc Res 1998;<br />
38:395-404.<br />
47. Levitt MA, Sullivan JB, Jr., Owens SM, Burnham L, Finley PR.<br />
Amitriptyline plasma protein binding: effect of plasma pH and<br />
relevance to clinical overdose. Am J Emerg Med 1986; 4:121-5.<br />
48. McKinney PE, Rasmussen R. Reversal of severe tricyclic antidepressant-induced<br />
cardiotoxicity with intravenous hypertonic<br />
saline solution. Ann Emerg Med 2003; 42:20-4.<br />
49. Brogan WCI, Lange RA, Kim AS, Moliterno DJ, Hillis LD. Alleviation<br />
of cocaine-induced coronary vasoconstriction by nitroglycerin.<br />
J Am Coll Cardiol 1991; 18:581-6.<br />
50. Lange RA, Cigarroa RG, Yancy CW, Jr., et al. Cocaine-induced<br />
coronary-artery vasoconstriction. N Engl J Med 1989;<br />
321:1557-62.<br />
51. Lange RA, Cigarroa RG, Flores ED, et al. Potentiation of cocaine-induced<br />
coronary vasoconstriction by beta-adrenergic blockade.<br />
Ann Intern Med 1990; 112:897-903.<br />
52. Boehrer JD, Moliterno DJ, Willard JE, Hillis LD, Lange RA. Influence<br />
of labetalol on cocaine-induced coronary vasoconstriction<br />
in humans. Am J Med 1993; 94:608-10.<br />
53. Bosse GM, Pope TM. Recurrent digoxin overdose and treatment<br />
with digoxin-specific Fab antibody fragments. J Emerg<br />
Med 1994; 12:179-85.<br />
54. Eddleston M, Rajapakse S, Rajakanthan, et al. Anti-digoxin Fab<br />
fragments in cardiotoxicity induced by ingestion of yellow oleander:<br />
a randomised controlled trial. Lancet 2000; 355:967-72.<br />
55. Dasgupta A, Szelei-Stevens KA. Neutralization of free digoxinlike<br />
immunoreactive components of oriental medicines Dan<br />
Shen and Lu-Shen-Wan by the Fab fragment of antidigoxin antibody<br />
(Digibind). Am J Clin Pathol 2004; 121:276-81.<br />
56. Bailey B. Glucagon in beta-blocker and calcium channel blocker<br />
overdoses: a systematic review. J Toxicol Clin Toxicol<br />
2003; 41:595-602.<br />
57. Dewitt CR, Waksman JC. Pharmacology, Pathophysiology and<br />
Management of Calcium Channel Blocker and beta-Blocker Toxicity.<br />
Toxicol Rev 2004; 23:223-38.<br />
58. Wax PM, Erdman AR, Chyka PA, et al. beta-blocker ingestion:<br />
an evidence-based consensus guideline for out-of-hospital<br />
management. Clin Toxicol (Phila) 2005; 43:131-46.<br />
59. Peden MM, McGee K. The epidemiology of drowning worldwide.<br />
Inj Control Saf Promot 2003; 10:195-9.<br />
60. Driscoll TR, Harrison JA, Steenkamp M. Review of the role of<br />
alcohol in drowning associated with recreational aquatic activity.<br />
Inj Prev 2004; 10:107-13.<br />
61. Papa L, Hoelle R, Idris A. Systematic review of definitions for<br />
drowning incidents. Resuscitation 2005; 65:255-64.<br />
62. Idris AH, Berg RA, Bierens J, et al. Recommended guidelines<br />
for uniform reporting of data from drowning: The "Utstein
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S163<br />
style". Resuscitation 2003; 59:45-57.<br />
63. Watson RS, Cummings P, Quan L, Bratton S, Weiss NS. Cervical<br />
spine injuries among submersion victims. J Trauma 2001;<br />
51:658-62.<br />
64. Dodd FM, Simon E, McKeown D, Patrick MR. The effect of a<br />
cervical collar on the tidal volume of anaesthetised adult patients.<br />
Anaesthesia 1995; 50:961-3.<br />
65. International Liaison Committee on Resuscitation. 2005 International<br />
Consensus on Cardiopulmonary Resuscitation and<br />
Emergency Cardiovascular Care Science with Treatment Recommendations.<br />
Resuscitation 2005, in press.<br />
66. Golden FS, Hervey GR, Tipton MJ. Circum-rescue collapse: collapse,<br />
sometimes fatal, associated with rescue of immersion<br />
victims. J R Nav Med Serv 1991; 77:139-49.<br />
67. Goh SH, Low BY. Drowning and near-drowning--some lessons<br />
learnt. Ann Acad Med Singapore 1999; 28:183-8.<br />
68. Quan L, Wentz KR, Gore EJ, Copass MK. Outcome and predictors<br />
of outcome in pediatric submersion victims receiving prehospital<br />
care in King County, Washington. Pediatrics 1990;<br />
86:586-93.<br />
69. Szpilman D, Soares M. In-water resuscitation--is it worthwhile?<br />
Resuscitation 2004; 63:25-31.<br />
70. Perkins GD. In-water resuscitation: a pilot evaluation. Resuscitation<br />
2005; 65:321-4.<br />
71. Rosen P, Stoto M, Harley J. The use of the Heimlich maneuver<br />
in near-drowning: Institute of Medicine report. J Emerg Med<br />
1995; 13:397-405.<br />
72. March NF, Matthews RC. New techniques in external cardiac<br />
compressions. Aquatic cardiopulmonary resuscitation. JAMA<br />
1980; 244:1229-32.<br />
73. March NF, Matthews RC. Feasibility study of CPR in the water.<br />
Undersea Biomed Res 1980; 7:141-8.<br />
74. Thomas R, Cahill CJ. Successful defibrillation in profound<br />
hypothermia (core body temperature 25.6 degrees C). Resuscitation<br />
2000; 47:317-20.<br />
75. Manolios N, Mackie I. Drowning and near-drowning on Australian<br />
beaches patrolled by life-savers: a 10-year study, 1973-<br />
1983. Med J Aust 1988; 148:165-7, 70-71.<br />
76. Modell JH, Calderwood HW, Ruiz BC, Downs JB, Chapman R,<br />
Jr. Effects of ventilatory patterns on arterial oxygenation after<br />
near-drowning in sea water. Anesthesiology 1974; 40:376-84.<br />
77. Golden FS, Tipton MJ, Scott RC. Immersion, near-drowning<br />
and drowning. Br J Anaesth 1997; 79:214-25.<br />
78. Wyatt JP, Tomlinson GS, Busuttil A. Resuscitation of drowning<br />
victims in south-east Scotland. Resuscitation 1999; 41:101-4.<br />
79. Schmidt U, Fritz KW, Kasperczyk W, Tscherne H. Successful resuscitation<br />
of a child with severe hypothermia after cardiac arrest<br />
of 88 minutes. Prehospital Disaster Med 1995; 10:60-2.<br />
80. Bolte RG, Black PG, Bowers RS, Thorne JK, Corneli HM. The use<br />
of extracorporeal rewarming in a child submerged for 66 minutes.<br />
JAMA 1988; 260:377-9.<br />
81. The Acute Respiratory Distress Syndrome Network. Ventilation<br />
with lower tidal volumes as compared with traditional tidal volumes<br />
for acute lung injury and the acute respiratory distress<br />
syndrome. N Engl J Med 2000; 342:1301-8.<br />
82. Moran I, Zavala E, Fernandez R, Blanch L, Mancebo J. Recruitment<br />
manoeuvres in acute lung injury/acute respiratory distress<br />
syndrome. Eur Respir J Suppl 2003; 42:37s-42s.<br />
83. Nolan JP, Morley PT, Vanden Hoek TL, Hickey RW. Therapeutic<br />
hypothermia after cardiac arrest. An advisory statement by<br />
the Advancement Life support Task Force of the International<br />
Liaison committee on Resuscitation. Resuscitation 2003;<br />
57:231-5.<br />
84. Holzer M, Behringer W, Schorkhuber W, et al. Mild hypothermia<br />
and outcome after CPR. Hypothermia for Cardiac Arrest<br />
(HACA) Study Group. Acta Anaesthesiol Scand Suppl 1997;<br />
111:55-8.<br />
85. Sterz F, Safar P, Tisherman S, Radovsky A, Kuboyama K, Oku<br />
K. Mild hypothermic cardiopulmonary resuscitation improves<br />
outcome after prolonged cardiac arrest in dogs. Crit Care Med<br />
1991; 19:379-89.<br />
86. Farstad M, Andersen KS, Koller ME, Grong K, Segadal L,<br />
Husby P. Rewarming from accidental hypothermia by extracorporeal<br />
circulation. A retrospective study. Eur J Cardiothorac<br />
Surg 2001; 20:58-64.<br />
87. Schneider SM. Hypothermia: from recognition to rewarming.<br />
Emerg Med Rep 1992; 13:1-20.<br />
88. Gilbert M, Busund R, Skagseth A, Nilsen PÅ, Solbø JP. Resuscitation<br />
from accidental hypothermia of 13.7°C with circulatory<br />
arrest. Lancet 2000; 355:375-6.<br />
89. Danzl DF, Pozos RS, Auerbach PS, et al. Multicenter hypothermia<br />
survey. Ann Emerg Med 1987; 16:1042-55.<br />
90. Reuler JB. Hypothermia: pathophysiology, clinical settings,<br />
and management. Ann Intern Med 1978; 89:519-27.<br />
91. Lefrant JY, Muller L, de La Coussaye JE, et al. Temperature measurement<br />
in intensive care patients: comparison of urinary<br />
bladder, oesophageal, rectal, axillary, and inguinal methods<br />
versus pulmonary artery core method. Intensive Care Med<br />
2003; 29:414-8.<br />
92. Robinson J, Charlton J, Seal R, Spady D, Joffres MR. Oesophageal,<br />
rectal, axillary, tympanic and pulmonary artery temperatures<br />
during cardiac surgery. Can J Anaesth 1998; 45:317-23.<br />
93. Krismer AC, Lindner KH, Kornberger R, et al. Cardiopulmonary<br />
resuscitation during severe hypothermia in pigs: does epinephrine<br />
or vasopressin increase coronary perfusion pressure?<br />
Anesth Analg 2000; 90:69-73.<br />
94. Kornberger E, Lindner KH, Mayr VD, et al. Effects of epinephrine<br />
in a pig model of hypothermic cardiac arrest and closedchest<br />
cardiopulmonary resuscitation combined with active rewarming.<br />
Resuscitation 2001; 50:301-8.<br />
95. Stoner J, Martin G, O'Mara K, Ehlers J, Tomlanovich M. Amiodarone<br />
and bretylium in the treatment of hypothermic ventricular<br />
fibrillation in a canine model. Acad Emerg Med 2003;<br />
10:187-91.<br />
96. Mattu A, Brady WJ, Perron AD. Electrocardiographic manifestations<br />
of hypothermia. Am J Emerg Med 2002; 20:314-26.<br />
97. Southwick FS, Dalglish PH Jr. Recovery after prolonged asystolic<br />
cardiac arrest in profound hypothermia: a case report and literature<br />
review. JAMA 1980; 243:1250-3.<br />
98. Ujhelyi MR, Sims JJ, Dubin SA, Vender J, Miller AW. Defibrillation<br />
energy requirements and electrical heterogeneity during<br />
total body hypothermia. Crit Care Med 2001; 29:1006-11.<br />
99. Kornberger E, Schwarz B, Lindner KH, Mair P. Forced air surface<br />
rewarming in patients with severe accidental hypothermia.<br />
Resuscitation 1999; 41:105-11.<br />
100. Roggla M, Frossard M, Wagner A, Holzer M, Bur A, Roggla G.<br />
Severe accidental hypothermia with or without hemodynamic<br />
instability: rewarming without the use of extracorporeal circulation.<br />
Wien Klin Wochenschr 2002; 114:315-20.<br />
101. Weinberg AD, Hamlet MP, Paturas JL, White RD, McAninch<br />
GW. Cold Weather Emergencies: Principles of Patient Management.<br />
Branford, CN: American Medical Publishing Co.; 1990.<br />
102. Zell SC, Kurtz KJ. Severe exposure hypothermia: a resuscitation<br />
protocol. Ann Emerg Med 1985; 14:339-45.<br />
103. Althaus U, Aeberhard P, Schupbach P, Nachbur BH, Muhlemann<br />
W. Management of profound accidental hypothermia<br />
with cardiorespiratory arrest. Ann Surg 1982; 195:492-5.<br />
104. Walpoth BH, Walpoth-Aslan BN, Mattle HP, et al. Outcome of<br />
survivors of accidental deep hypothermia and circulatory arrest<br />
treated with extracorporeal blood warming. N Engl J Med<br />
1997; 337:1500-5.<br />
105. Silfvast T, Pettila V. Outcome from severe accidental hypothermia<br />
in Southern Finland--a 10-year review. Resuscitation 2003;<br />
59:285-90.<br />
106. Moss J. Accidental severe hypothermia. Surg Gynecol Obstet<br />
1986; 162:501-13.<br />
107. Safar P. Cerebral resuscitation after cardiac arrest: research initiatives<br />
and future directions [published correction appears in<br />
Ann Emerg Med. 1993; 22:759]. Ann Emerg Med 1993; 22(pt<br />
2):324-49.
S164<br />
J. Soar ve ark.<br />
108. Bouchama A, Knochel JP. Heat stroke. N Engl J Med 2002;<br />
346:1978-88.<br />
109. Wappler F. Malignant hyperthermia. Eur J Anaesthesiol 2001;<br />
18:632-52.<br />
110. Ali SZ, Taguchi A, Rosenberg H. Malignant hyperthermia. Best<br />
Pract Res Clin Anaesthesiol 2003; 17:519-33.<br />
111. Bouchama A. The 2003 European heat wave. Intensive Care<br />
Med 2004; 30:1-3.<br />
112. Coris EE, Ramirez AM, Van Durme DJ. Heat illness in athletes:<br />
the dangerous combination of heat, humidity and exercise.<br />
Sports Med 2004; 34:9-16.<br />
113. Grogan H, Hopkins PM. Heat stroke: implications for critical<br />
care and anaesthesia. Br J Anaesth 2002; 88:700-7.<br />
114. Bouchama A, De Vol EB. Acid-base alterations in heatstroke.<br />
Intensive Care Med 2001; 27:680-5.<br />
115. Akhtar MJ, al-Nozha M, al-Harthi S, Nouh MS. Electrocardiographic<br />
abnormalities in patients with heat stroke. Chest 1993;<br />
104:411-4.<br />
116. el-Kassimi FA, Al-Mashhadani S, Abdullah AK, Akhtar J. Adult<br />
respiratory distress syndrome and disseminated intravascular<br />
coagulation complicating heat stroke. Chest 1986; 90:571-4.<br />
117. Waruiru C, Appleton R. Febrile seizures: an update. Arch Dis<br />
Child 2004; 89:751-6.<br />
118. Berger J, Hart J, Millis M, Baker AL. Fulminant hepatic failure<br />
from heat stroke requiring liver transplantation. J Clin Gastroenterol<br />
2000; 30:429-31.<br />
119. Huerta-Alardin AL, Varon J, Marik PE. Bench-to-bedside review:<br />
Rhabdomyolysis -- an overview for clinicians. Crit Care<br />
2005; 9:158-69.<br />
120. Wolff ED, Driessen OMJ. Theophylline intoxication in a child.<br />
Ned Tijdschr Geneeskd 1977; 121:896-901.<br />
121. Sidor K, Mikolajczyk W, Horwath-Stolarczyk A. Acute poisoning<br />
in children hospitalized at the Medical University Hospital<br />
No 3 in Warsaw, between 1996 and 2000. Pediatria Polska<br />
2002; 77:509-16.<br />
122. Boyer EW, Shannon M. The serotonin syndrome. N Engl J Med<br />
2005; 352:1112-20.<br />
123. Bhanushali MJ, Tuite PJ. The evaluation and management of<br />
patients with neuroleptic malignant syndrome. Neurol Clin<br />
2004; 22:389-411.<br />
124. Abraham E, Matthay MA, Dinarello CA, et al. Consensus conference<br />
definitions for sepsis, septic shock, acute lung injury,<br />
and acute respiratory distress syndrome: time for a reevaluation.<br />
Crit Care Med 2000; 28:232-5.<br />
125. Savage MW, Mah PM, Weetman AP, Newell-Price J. Endocrine<br />
emergencies. Postgrad Med J 2004; 80:506-15.<br />
126. Hadad E, Weinbroum AA, Ben-Abraham R. Drug-induced<br />
hyperthermia and muscle rigidity: a practical approach. Eur J<br />
Emerg Med 2003; 10:149-54.<br />
127. Halloran LL, Bernard DW. Management of drug-induced<br />
hyperthermia. Curr Opin Pediatr 2004; 16:211-5.<br />
128. Armstrong LE, Crago AE, Adams R, Roberts WO, Maresh CM.<br />
Whole-body cooling of hyperthermic runners: comparison of<br />
two field therapies. Am J Emerg Med 1996; 14:355-8.<br />
129. Horowitz BZ. The golden hour in heat stroke: use of iced peritoneal<br />
lavage. Am J Emerg Med 1989; 7:616-9.<br />
130. Bernard S, Buist M, Monteiro O, Smith K. Induced hypothermia<br />
using large volume, ice-cold intravenous fluid in comatose<br />
survivors of out-of-hospital cardiac arrest: a preliminary report.<br />
Resuscitation 2003; 56:9-13.<br />
131. Schmutzhard E, Engelhardt K, Beer R, et al. Safety and efficacy<br />
of a novel intravascular cooling device to control body temperature<br />
in neurologic intensive care patients: a prospective pilot<br />
study. Crit Care Med 2002; 30:2481-8.<br />
132. Al-Senani FM, Graffagnino C, Grotta JC, et al. A prospective,<br />
multicenter pilot study to evaluate the feasibility and safety of<br />
using the CoolGard System and Icy catheter following cardiac<br />
arrest. Resuscitation 2004; 62:143-50.<br />
133. Behringer W, Safar P, Wu X, et al. Veno-venous extracorporeal<br />
blood shunt cooling to induce mild hypothermia in dog experiments<br />
and review of cooling methods. Resuscitation 2002;<br />
54:89-98.<br />
134. Hadad E, Cohen-Sivan Y, Heled Y, Epstein Y. Clinical review:<br />
Treatment of heat stroke: should dantrolene be considered?<br />
Crit Care 2005; 9:86-91.<br />
135. Krause T, Gerbershagen MU, Fiege M, Weisshorn R, Wappler<br />
F. Dantrolene--a review of its pharmacology, therapeutic use<br />
and new developments. Anaesthesia 2004; 59:364-73.<br />
136. Eshel G, Safar P, Sassano J, Stezoski W. Hyperthermia-induced<br />
cardiac arrest in dogs and monkeys. Resuscitation 1990;<br />
20:129-43.<br />
137. Eshel G, Safar P, Radovsky A, Stezoski SW. Hyperthermia-induced<br />
cardiac arrest in monkeys: limited efficacy of standard<br />
CPR. Aviat Space Environ Med 1997; 68:415-20.<br />
138. Zeiner A, Holzer M, Sterz F, et al. Hyperthermia after cardiac<br />
arrest is associated with an unfavorable neurologic outcome.<br />
Arch Intern Med 2001; 161:2007-12.<br />
139. Masoli M, Fabian D, Holt S, Beasley R. The global burden of<br />
asthma: executive summary of the GINA Dissemination Committee<br />
report. Allergy 2004; 59:469-78.<br />
140. BTS/SIGN. British Thoracic Society, Scottish Intercollegiate Guidelines<br />
Network (SIGN). British guideline on the management<br />
of asthma. Thorax 2003; 58(Suppl I):i1-94.<br />
141. Rainbow J, Browne GJ. Fatal asthma or anaphylaxis? Emerg<br />
Med J 2002; 19:415-7.<br />
142. Kokturk N, Demir N, Kervan F, Dinc E, Koybasioglu A, Turktas<br />
H. A subglottic mass mimicking near-fatal asthma: a challenge<br />
of diagnosis. J Emerg Med 2004; 26:57-60.<br />
143. Ratto D, Alfaro C, Sipsey J, Glovsky MM, Sharma OP. Are intravenous<br />
corticosteroids required in status asthmaticus? JA-<br />
MA 1988; 260:527-9.<br />
144. Aaron SD. The use of ipratropium bromide for the management<br />
of acute asthma exacerbation in adults and children: a<br />
systematic review. J Asthma 2001; 38:521-30.<br />
145. Rodrigo G, Rodrigo C, Burschtin O. A meta-analysis of the effects<br />
of ipratropium bromide in adults with acute asthma. Am<br />
J Med 1999; 107:363-70.<br />
146. Munro A, Jacobs M. Best evidence topic reports. Is intravenous<br />
aminophylline better than intravenous salbutamol in the treatment<br />
of moderate to severe asthma? Emerg Med J 2004;<br />
21:78-80.<br />
147. Rowe BH, Bretzlaff JA, Bourdon C, Bota GW, Camargo CA, Jr.<br />
Magnesium sulfate for treating exacerbations of acute asthma<br />
in the emergency department. Cochrane Database Syst Rev<br />
2000:CD001490.<br />
148. Cydulka R, Davison R, Grammer L, Parker M, Mathews J IV. The<br />
use of epinephrine in the treatment of older adult asthmatics.<br />
Ann Emerg Med 1988; 17:322-6.<br />
149. Victoria MS, Battista CJ, Nangia BS. Comparison of subcutaneous<br />
terbutaline with epinephrine in the treatment of asthma<br />
in children. J Allergy Clin Immunol 1977; 59:128-35.<br />
150. Victoria MS, Battista CJ, Nangia BS. Comparison between epinephrine<br />
and terbutaline injections in the acute management<br />
of asthma. J Asthma 1989; 26:287-90.<br />
151. Rodrigo GJ, Rodrigo C, Pollack CV, Rowe B. Use of helium-oxygen<br />
mixtures in the treatment of acute asthma: a systematic<br />
review. Chest 2003; 123:891-6.<br />
152. Petrillo TM, Fortenberry JD, Linzer JF, Simon HK. Emergency<br />
department use of ketamine in pediatric status asthmaticus. J<br />
Asthma 2001; 38:657-64.<br />
153. Howton JC, Rose J, Duffy S, Zoltanski T, Levitt MA. Randomized,<br />
double-blind, placebo-controlled trial of intravenous ketamine<br />
in acute asthma. Ann Emerg Med 1996; 27:170-5.<br />
154. Antonelli M, Pennisi MA, Montini L. Clinical review: Noninvasive<br />
ventilation in the clinical setting--experience from the<br />
past 10 years. Crit Care 2005; 9:98-103.<br />
155. Ram FS, Wellington S, Rowe BH, Wedzicha JA. Non-invasive<br />
positive pressure ventilation for treatment of respiratory failure<br />
due to severe acute exacerbations of asthma. Cochrane Database<br />
Syst Rev 2005:CD004360.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S165<br />
156. Leatherman JW, McArthur C, Shapiro RS. Effect of prolongation<br />
of expiratory time on dynamic hyperinflation in mechanically<br />
ventilated patients with severe asthma. Crit Care Med<br />
2004; 32:1542-5.<br />
157. Bowman FP, Menegazzi JJ, Check BD, Duckett TM. Lower<br />
esophageal sphincter pressure during prolonged cardiac arrest<br />
and resuscitation. Ann Emerg Med 1995; 26:216-9.<br />
158. Lapinsky SE, Leung RS. Auto-PEEP and electromechanical dissociation.<br />
N Engl J Med 1996; 335:674.<br />
159. Rogers PL, Schlichtig R, Miro A, Pinsky M. Auto-PEEP during<br />
CPR. An "occult" cause of electromechanical dissociation?<br />
Chest 1991; 99:492-3.<br />
160. Rosengarten PL, Tuxen DV, Dziukas L, Scheinkestel C, Merrett<br />
K, Bowes G. Circulatory arrest induced by intermittent positive<br />
pressure ventilation in a patient with severe asthma. Anaesth<br />
Intensive Care 1991; 19:118-21.<br />
161. Sprung J, Hunter K, Barnas GM, Bourke DL. Abdominal distention<br />
is not always a sign of esophageal intubation: cardiac arrest<br />
due to "auto-PEEP". Anesth Analg 1994; 78:801-4.<br />
162. Deakin CD, McLaren RM, Petley GW, Clewlow F, Dalrymple-<br />
Hay MJ. Effects of positive end-expiratory pressure on transthoracic<br />
impedance-- implications for defibrillation. Resuscitation<br />
1998; 37:9-12.<br />
163. Mazzeo AT, Spada A, Pratico C, Lucanto T, Santamaria LB.<br />
Hypercapnia: what is the limit in paediatric patients? A case of<br />
near-fatal asthma successfully treated by multipharmacological<br />
approach. Paediatr Anaesth 2004; 14:596-603.<br />
164. Mertes PM, Laxenaire MC, Alla F. Anaphylactic and anaphylactoid<br />
reactions occurring during anesthesia in France in 1999-<br />
2000. Anesthesiology 2003; 99:536-45.<br />
165. Yunginger JW. Latex allergy in the workplace: an overview of<br />
where we are. Ann Allergy Asthma Immunol 1999; 83:630-3.<br />
166. Dreyfus DH, Fraser B, Randolph CC. Anaphylaxis to latex in patients<br />
without identified risk factors for latex allergy. Conn Med<br />
2004; 68:217-22.<br />
167. Ownby DR. A history of latex allergy. J Allergy Clin Immunol<br />
2002; 110:S27-32.<br />
168. Pumphrey RS. Lessons for management of anaphylaxis from a<br />
study of fatal reactions. Clin Exp Allergy 2000; 30:1144-50.<br />
169. Pumphrey RS. Fatal anaphylaxis in the UK, 1992-2001. Novartis<br />
Found Symp 2004; 257:116-28; discussion 28-32, 57-60,<br />
276-85.<br />
170. Incorvaia C, Senna G, Mauro M, et al. Prevalence of allergic reactions<br />
to Hymenoptera stings in northern Italy. Allerg Immunol<br />
(Paris) 2004; 36:372-4.<br />
171. Pumphrey RS, Roberts IS. Postmortem findings after fatal<br />
anaphylactic reactions. J Clin Pathol 2000; 53:273-6.<br />
172. Mullins RJ. Anaphylaxis: risk factors for recurrence. Clin Exp Allergy<br />
2003; 33:1033-40.<br />
173. Brown AF. Anaphylaxis: quintessence, quarrels, and quandaries.<br />
Emerg Med J 2001; 18:328.<br />
174. Brown AF. Anaphylaxis gets the adrenaline going. Emerg Med<br />
J 2004; 21:128-9.<br />
175. Ishoo E, Shah UK, Grillone GA, Stram JR, Fuleihan NS. Predicting<br />
airway risk in angioedema: staging system based on presentation.<br />
Otolaryngol Head Neck Surg 1999; 121:263-8.<br />
176. Pumphrey R. Anaphylaxis: can we tell who is at risk of a fatal<br />
reaction? Curr Opin Allergy Clin Immunol 2004; 4:285-90.<br />
177. Simons FE, Gu X, Simons KJ. Epinephrine absorption in adults:<br />
intramuscular versus subcutaneous injection. J Allergy Clin Immunol<br />
2001; 108:871-3.<br />
178. Simons FER, Chan ES, Gu X, Simons KJ. Epinephrine for the<br />
out-of-hospital (first-aid) treatment of anaphylaxis in infants: Is<br />
the ampule/syringe/needle method practical? Journal of Allergy<br />
and Clinical Immunology 2001; 108:1040-4.<br />
179. Winbery SL, Lieberman PL. Histamine and antihistamines in<br />
anaphylaxis. Clin Allergy Immunol 2002; 17:287-317.<br />
180. Kill C, Wranze E, Wulf H. Successful treatment of severe<br />
anaphylactic shock with vasopressin. Two case reports. Int<br />
Arch Allergy Immunol 2004; 134:260-1.<br />
181. Williams SR, Denault AY, Pellerin M, Martineau R. Vasopressin<br />
for treatment of shock following aprotinin administration. Can<br />
J Anaesth 2004; 51:169-72.<br />
182. Visscher PK, Vetter RS, Camazine S. Removing bee stings. Lancet<br />
1996; 348:301-2.<br />
183. Yocum MW, Butterfield JH, Klein JS, Volcheck GW, Schroeder<br />
DR, Silverstein MD. Epidemiology of anaphylaxis in Olmsted<br />
County: a population-based study. J Allergy Clin Immunol<br />
1999; 104(pt 1):452-6.<br />
184. Ellis AK, Day JH. Diagnosis and management of anaphylaxis.<br />
CMAJ 2003; 169:307-11.<br />
185. Smith PL, Kagey-Sobotka A, Bleecker ER, et al. Physiologic<br />
manifestations of human anaphylaxis. J Clin Invest 1980;<br />
66:1072-80.<br />
186. Stark BJ, Sullivan TJ. Biphasic and protracted anaphylaxis. J Allergy<br />
Clin Immunol 1986; 78:76-83.<br />
187. Brazil E, MacNamara AF. "Not so immediate" hypersensitivity:<br />
the danger of biphasic anaphylactic reactions. J Accid Emerg<br />
Med 1998; 15:252-3.<br />
188. Brady WJ, Jr., Luber S, Carter CT, Guertler A, Lindbeck G. Multiphasic<br />
anaphylaxis: an uncommon event in the emergency<br />
department. Acad Emerg Med 1997; 4:193-7.<br />
189. Joint Working Party of the Association of Anaesthetists of Great<br />
Britain and Ireland and the British Society for Allergy and Clinical<br />
Immunology. Suspected anaphylactic reactions associated<br />
with anaesthesia. 3rd ed. London, The Association of Anaesthetists<br />
of Great Britain and Ireland and British Society for Allergy<br />
and Clinical Immunology, 2003.<br />
190. Payne V, Kam PC. Mast cell tryptase: a review of its physiology<br />
and clinical significance. Anaesthesia 2004; 59:695-703.<br />
191. Anthi A, Tzelepis GE, Alivizatos P, Michalis A, Palatianos GM,<br />
Geroulanos S. Unexpected cardiac arrest after cardiac surgery:<br />
Incidence, predisposing causes, and outcome of open chest<br />
cardiopulmonary resuscitation. Chest 1998; 113:15-9.<br />
192. Wahba A, Gotz W, Birnbaum DE. Outcome of cardiopulmonary<br />
resuscitation following open heart surgery. Scandinavian<br />
Cardiovascular Journal 1997; 31:147-9.<br />
193. Rhodes JF, Blaufox AD, Seiden HS, et al. Cardiac arrest in infants<br />
after congenital heart surgery. Circulation 1999;<br />
100:II194-9.<br />
194. Dimopoulou I, Anthi A, Michalis A, Tzelepis GE. Functional<br />
status and quality of life in long-term survivors of cardiac arrest<br />
after cardiac surgery. Crit Care Med 2001; 29:1408-11.<br />
195. Mackay JH, Powell SJ, Osgathorp J, Rozario CJ. Six-year prospective<br />
audit of chest reopening after cardiac arrest. Eur J Cardiothorac<br />
Surg 2002; 22:421-5.<br />
196. Pottle A, Bullock I, Thomas J, Scott L. Survival to discharge following<br />
Open Chest Cardiac Compression (OCCC). A 4-year<br />
retrospective audit in a cardiothoracic specialist centre - Royal<br />
Brompton and Harefield NHS Trust, United Kingdom. Resuscitation<br />
2002; 52:269-72.<br />
197. Raman J, Saldanha RF, Branch JM, et al. Open cardiac compression<br />
in the postoperative cardiac intensive care unit. Anaesth<br />
Intensive Care 1989; 17:129-35.<br />
198. Birdi I, Chaudhuri N, Lenthall K, Reddy S, Nashef SA. Emergency<br />
reinstitution of cardiopulmonary bypass following cardiac<br />
surgery: outcome justifies the cost. Eur J Cardiothorac Surg<br />
2000; 17:743-6.<br />
199. Rousou JA, Engelman RM, Flack JE, 3rd, Deaton DW, Owen<br />
SG. Emergency cardiopulmonary bypass in the cardiac surgical<br />
unit can be a lifesaving measure in postoperative cardiac arrest.<br />
Circulation 1994; 90:I-I280-4.<br />
200. Schwarz B, Bowdle TA, Jett GK, et al. Biphasic shocks compared<br />
with monophasic damped sine wave shocks for direct ventricular<br />
defibrillation during open heart surgery. Anesthesiology<br />
2003; 98:1063-9.<br />
201. Rosemurgy AS, Norris PA, Olson SM, Hurst JM, Albrink MH.<br />
Prehospital traumatic cardiac arrest: the cost of futility. J Trauma<br />
1993; 35:468-73.<br />
202. Battistella FD, Nugent W, Owings JT, Anderson JT. Field triage
S166<br />
J. Soar ve ark.<br />
of the pulseless trauma patient. Arch Surg 1999; 134:742-5.<br />
203. Shimazu S, Shatney CH. Outcomes of trauma patients with no<br />
vital signs on hospital admission. J Trauma 1983; 23:213-6.<br />
204. Stockinger ZT, McSwain Jr. NE. Additional evidence in support<br />
of withholding or terminating cardiopulmonary resuscitation<br />
for trauma patients in the field. Journal of the American College<br />
of Surgeons 2004; 198:227-31.<br />
205. Fulton RL, Voigt WJ, Hilakos AS. Confusion surrounding the<br />
treatment of traumatic cardiac arrest. J Am Coll Surg 1995;<br />
181:209-14.<br />
206. Pasquale MD, Rhodes M, Cipolle MD, Hanley T, Wasser T. Defining<br />
"dead on arrival": impact on a level I trauma center. J<br />
Trauma 1996; 41:726-30.<br />
207. Stratton SJ, Brickett K, Crammer T. Prehospital pulseless, unconscious<br />
penetrating trauma victims: field assessments associated<br />
with survival. J Trauma 1998; 45:96-100.<br />
208. Maron BJ, Gohman TE, Kyle SB, Estes NA, 3rd, Link MS. Clinical<br />
profile and spectrum of commotio cordis. JAMA 2002;<br />
287:1142-6.<br />
209. Maron BJ, Estes NA, 3rd, Link MS. Task Force 11: commotio<br />
cordis. J Am Coll Cardiol 2005; 45:1371-3.<br />
210. Nesbitt AD, Cooper PJ, Kohl P. Rediscovering commotio cordis.<br />
Lancet 2001; 357:1195-7.<br />
211. Link MS, Estes M, Maron BJ. Sudden death caused by chest<br />
wall trauma (commotio cordis). In: Kohl P, Sachs F, Franz MR,<br />
eds. Cardiac Mechano-Electric Feedback and Arrhythmias:<br />
From Pipette to Patient. Philadelphia: Elsevier Saunders; 2005:<br />
270-6.<br />
212. Bouillon B, Walther T, Kramer M, Neugebauer E. Trauma and<br />
circulatory arrest: 224 preclinical resuscitations in Cologne in<br />
1987-1990 [in German]. Anaesthesist 1994; 43:786-90.<br />
213. Fisher B, Worthen M. Cardiac arrest induced by blunt trauma in<br />
children. Pediatr Emerg Care 1999; 15:274-6.<br />
214. Hazinski MF, Chahine AA, Holcomb GW, 3rd, Morris JA, Jr.<br />
Outcome of cardiovascular collapse in pediatric blunt trauma.<br />
Ann Emerg Med 1994; 23:1229-35.<br />
215. Calkins CM, Bensard DD, Partrick DA, Karrer FM. A critical<br />
analysis of outcome for children sustaining cardiac arrest after<br />
blunt trauma. J Pediatr Surg 2002; 37:180-4.<br />
216. Yanagawa Y, Saitoh D, Takasu A, Kaneko N, Sakamoto T, Okada<br />
Y. [Experience of treatment for blunt traumatic out-of-hospital<br />
cardiopulmonary arrest patients over 24 years: head injury<br />
v.s. non-head injury]. No Shinkei Geka 2004; 32:231-5.<br />
217. Cera SM, Mostafa G, Sing RF, Sarafin JL, Matthews BD, Heniford<br />
BT. Physiologic predictors of survival in post-traumatic arrest.<br />
Am Surg 2003; 69:140-4.<br />
218. Esposito TJ, Jurkovich GJ, Rice CL, Maier RV, Copass MK, Ashbaugh<br />
DG. Reappraisal of emergency room thoracotomy in a changing<br />
environment. J Trauma 1991; 31:881-5; discussion 5-7.<br />
219. Martin SK, Shatney CH, Sherck JP, et al. Blunt trauma patients<br />
with prehospital pulseless electrical activity (PEA): poor ending<br />
assured. J Trauma 2002; 53:876-80; discussion 80-1.<br />
220. Domeier RM, McSwain Jr. NE, Hopson LR, et al. Guidelines for<br />
withholding or termination of resuscitation in prehospital traumatic<br />
cardiopulmonary arrest. J Am Coll Surg 2003; 196:475-<br />
81.<br />
221. Pickens JJ, Copass MK, Bulger EM. Trauma patients receiving<br />
CPR: predictors of survival. J Trauma 2005; 58:951-8.<br />
222. Gervin AS, Fischer RP. The importance of prompt transport of<br />
salvage of patients with penetrating heart wounds. J Trauma<br />
1982; 22:443-8.<br />
223. Branney SW, Moore EE, Feldhaus KM, Wolfe RE. Critical analysis<br />
of two decades of experience with postinjury emergency<br />
department thoracotomy in a regional trauma center. J Trauma<br />
1998; 45:87-94; discussion -5.<br />
224. Durham LA, III., Richardson RJ, Wall MJ, Jr., Pepe PE, Mattox<br />
KL. Emergency center thoracotomy: impact of prehospital resuscitation.<br />
J Trauma 1992; 32:775-9.<br />
225. Frezza EE, Mezghebe H. Is 30 minutes the golden period to<br />
perform emergency room thoratomy (ERT) in penetrating<br />
chest injuries? Journal of Cardiovascular Surgery 1999; 40:147-<br />
51.<br />
226. Powell DW, Moore EE, Cothren CC, et al. Is emergency department<br />
resuscitative thoracotomy futile care for the critically injured<br />
patient requiring prehospital cardiopulmonary resuscitation?<br />
J Am Coll Surg 2004; 199:211-5.<br />
227. Coats TJ, Keogh S, Clark H, Neal M. Prehospital resuscitative<br />
thoracotomy for cardiac arrest after penetrating trauma: rationale<br />
and case series. J Trauma 2001; 50:670-3.<br />
228. Wise D, Davies G, Coats T, Lockey D, Hyde J, Good A. Emergency<br />
thoracotomy: "how to do it". Emerg Med J 2005; 22:22-<br />
4.<br />
229. Kwan I, Bunn F, Roberts I. Spinal immobilisation for trauma patients.<br />
Cochrane Database Syst Rev 2001:CD002803.<br />
230. Voiglio EJ, Coats TJ, Baudoin YP, Davies GD, Wilson AW. [Resuscitative<br />
transverse thoracotomy]. Ann Chir 2003; 128:728-<br />
33.<br />
231. Practice management guidelines for emergency department<br />
thoracotomy. Working Group, Ad Hoc Subcommittee on Outcomes,<br />
American College of Surgeons-Committee on Trauma.<br />
J Am Coll Surg 2001; 193:303-9.<br />
232. Jones JH, Murphy MP, Dickson RL, Somerville GG, Brizendine<br />
EJ. Emergency physician-verified out-of-hospital intubation:<br />
miss rates by paramedics. Acad Emerg Med 2004; 11:707-9.<br />
233. Jemmett ME, Kendal KM, Fourre MW, Burton JH. Unrecognized<br />
misplacement of endotracheal tubes in a mixed urban to<br />
rural emergency medical services setting. Acad Emerg Med<br />
2003; 10:961-5.<br />
234. Katz SH, Falk JL. Misplaced endotracheal tubes by paramedics<br />
in an urban emergency medical services system. Ann Emerg<br />
Med 2001; 37:32-7.<br />
235. Deakin CD, Peters R, Tomlinson P, Cassidy M. Securing the<br />
prehospital airway: a comparison of laryngeal mask insertion<br />
and endotracheal intubation by UK paramedics. Emerg Med J<br />
2005; 22:64-7.<br />
236. Pepe PE, Roppolo LP, Fowler RL. The detrimental effects of<br />
ventilation during low-blood-flow states. Curr Opin Crit Care<br />
2005; 11:212-8.<br />
237. Deakin CD, Davies G, Wilson A. Simple thoracostomy avoids<br />
chest drain insertion in prehospital trauma. J Trauma 1995;<br />
39:373-4.<br />
238. Luna GK, Pavlin EG, Kirkman T, Copass MK, Rice CL. Hemodynamic<br />
effects of external cardiac massage in trauma shock. J<br />
Trauma 1989; 29:1430-3.<br />
239. Gao JM, Gao YH, Wei GB, et al. Penetrating cardiac wounds:<br />
principles for surgical management. World J Surg 2004;<br />
28:1025-9.<br />
240. Kwan I, Bunn F, Roberts I. Timing and volume of fluid administration<br />
for patients with bleeding. Cochrane Database Syst Rev<br />
2003:CD002245.<br />
241. Pepe PE, Mosesso V.N. J, Falk JL. Prehospital fluid resuscitation<br />
of the patient with major trauma. Prehospital Emergency Care<br />
2002; 6:81-91.<br />
242. Bickell WH, Wall MJ, Jr., Pepe PE, et al. Immediate versus delayed<br />
fluid resuscitation for hypotensive patients with penetrating<br />
torso injuries. N Engl J Med 1994; 331:1105-9.<br />
243. National Institute for Clinical Excellence. Pre-hospital initiation<br />
of fluid replacement therapy for trauma. London: National Institute<br />
for Clinical Excellence; 2004.<br />
244. Sumida MP, Quinn K, Lewis PL, et al. Prehospital blood transfusion<br />
versus crystalloid alone in the air medical transport of<br />
trauma patients. Air Med J 2000; 19:140-3.<br />
245. Barkana Y, Stein M, Maor R, Lynn M, Eldad A. Prehospital blood<br />
transfusion in prolonged evacuation. J Trauma 1999;<br />
46:176-80.<br />
246. Walcher F, Kortum S, Kirschning T, Weihgold N, Marzi I. [Optimized<br />
management of polytraumatized patients by prehospital<br />
ultrasound]. Unfallchirurg 2002; 105:986-94.<br />
247. Krismer AC, Wenzel V, Voelckel WG, et al. Employing vasopressin<br />
as an adjunct vasopressor in uncontrolled traumatic he-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S167<br />
morrhagic shock. Three cases and a brief analysis of the literature.<br />
Anaesthesist 2005; 54:220-4.<br />
248. Department of Health, Welsh Office, Scottish Office Department<br />
of Health, Department of Health and Social Services,<br />
Northern Ireland. Why mothers die. RReport on confidential<br />
enquiries into maternal deaths in the United Kingdom, 2000-<br />
2002. In: London: The Stationery Office; 2004.<br />
249. Page-Rodriguez A, Gonzalez-Sanchez JA. Perimortem cesarean<br />
section of twin pregnancy: case report and review of the literature.<br />
Acad Emerg Med 1999; 6:1072-4.<br />
250. Cardosi RJ, Porter KB. Cesarean delivery of twins during maternal<br />
cardiopulmonary arrest. Obstet Gynecol 1998; 92:695-7.<br />
251. Kinsella SM. Lateral tilt for pregnant women: why 15 degrees?<br />
Anaesthesia 2003; 58:835-6.<br />
252. Nanson J, Elcock D, Williams M, Deakin CD. Do physiological<br />
changes in pregnancy change defibrillation energy requirements?<br />
Br J Anaesth 2001; 87:237-9.<br />
253. ohnson MD, Luppi CJ, Over DC. Cardiopulmonary Resuscitation.<br />
In: Gambling DR, Douglas MJ, eds. Obstetric Anesthesia<br />
and Uncommon Disorders. Philadelphia: W. B. Saunders;<br />
1998: 51-74.<br />
254. Rahman K, Jenkins JG. Failed tracheal intubation in obstetrics:<br />
no more frequent but still managed badly. Anaesthesia 2005;<br />
60:168-71.<br />
255. Henderson JJ, Popat MT, Latto IP, Pearce AC. Difficult Airway<br />
Society guidelines for management of the unanticipated difficult<br />
intubation. Anaesthesia 2004; 59:675-94.<br />
256. Catling S, Joels L. Cell salvage in obstetrics: the time has come.<br />
Br J Obstet Gynaecol 2005; 112:131-2.<br />
257. Ahonen J, Jokela R. Recombinant factor VIIa for life-threatening<br />
post-partum haemorrhage. Br J Anaesth 2005; 94:592-5.<br />
258. Bouwmeester FW, Bolte AC, van Geijn HP. Pharmacological<br />
and surgical therapy for primary postpartum hemorrhage. Curr<br />
Pharm Des 2005; 11:759-73.<br />
259. El-Hamamy E, C BL. A worldwide review of the uses of the<br />
uterine compression suture techniques as alternative to hysterectomy<br />
in the management of severe post-partum haemorrhage.<br />
J Obstet Gynaecol 2005; 25:143-9.<br />
260. Hong TM, Tseng HS, Lee RC, Wang JH, Chang CY. Uterine artery<br />
embolization: an effective treatment for intractable obstetric<br />
haemorrhage. Clin Radiol 2004; 59:96-101.<br />
261. Yu S, Pennisi JA, Moukhtar M, Friedman EA. Placental abruption<br />
in association with advanced abdominal pregnancy. A case<br />
report. J Reprod Med 1995; 40:731-5.<br />
262. Wlody D. Complications of regional anesthesia in obstetrics.<br />
Clinical Obstetrics and Gynecology 2003; 46:667-78.<br />
263. Ray P, Murphy GJ, Shutt LE. Recognition and management of<br />
maternal cardiac disease in pregnancy. Br J Anaesth 2004;<br />
93:428-39.<br />
264. Abbas AE, Lester SJ, Connolly H. Pregnancy and the cardiovascular<br />
system. Int J Cardiol 2005; 98:179-89.<br />
265. Doan-Wiggins L. Resuscitation of the pregnant patient suffering<br />
sudden death. In: Paradis NA, Halperin HR, Nowak RM,<br />
eds. Cardiac Arrest: The Science and Practice of Resuscitation<br />
Medicine. Baltimore, Williams & Wilkins, 1997, pp.812-9.<br />
266. Sibai B, Dekker G, Kupferminc M. Pre-eclampsia. Lancet 2005;<br />
365:785-99.<br />
267. Sibai BM. Diagnosis, prevention, and management of eclampsia.<br />
Obstet Gynecol 2005; 105:402-10.<br />
268. Dapprich M, Boessenecker W. Fibrinolysis with alteplase in a<br />
pregnant woman with stroke. Cerebrovasc Dis 2002; 13:290.<br />
269. Turrentine MA, Braems G, Ramirez MM. Use of thrombolytics<br />
for the treatment of thromboembolic disease during pregnancy.<br />
Obstet Gynecol Surv 1995; 50:534-41.<br />
270. Thabut G, Thabut D, Myers RP, et al. Thrombolytic therapy of<br />
pulmonary embolism: a meta-analysis. J Am Coll Cardiol 2002;<br />
40:1660-7.<br />
271. Patel RK, Fasan O, Arya R. Thrombolysis in pregnancy. Thromb<br />
Haemost 2003; 90:1216-7.<br />
272. Tuffnell DJ. Amniotic fluid embolism. Curr Opin Obstet Gynecol<br />
2003; 15:119-22.<br />
273. Stanten RD, Iverson LI, Daugharty TM, Lovett SM, Terry C, Blumenstock<br />
E. Amniotic fluid embolism causing catastrophic<br />
pulmonary vasoconstriction: diagnosis by transesophageal echocardiogram<br />
and treatment by cardiopulmonary bypass.<br />
Obstet Gynecol 2003; 102:496-8.<br />
274. Katz VL, Dotters DJ, Droegemueller W. Perimortem cesarean<br />
delivery. Obstet Gynecol 1986; 68:571-6.<br />
275. Guidelines 2000 for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency<br />
Cardiovascular Care: International Consensus on Science.<br />
Part 8: advanced challenges in resuscitation. Section 3:<br />
special challenges in ECC. 3F: cardiac arrest associated with<br />
pregnancy. Resuscitation 2000; 46:293-5.<br />
276. Cummins RO, Hazinski MF, Zelop CM. Chapter 4; Part 6: Cardiac<br />
Arrest Associated with Pregnancy. In: Cummins R, Hazinski<br />
M, Field J, eds. ACLS-The Reference Textbook. Dallas:<br />
American Heart Association; 2003: 143-58.<br />
277. Oates S, Williams GL, Rees GA. Cardiopulmonary resuscitation<br />
in late pregnancy. BMJ 1988; 297:404-5.<br />
278. Strong THJ, Lowe RA. Perimortem cesarean section. Am J<br />
Emerg Med 1989; 7:489-94.<br />
279. Boyd R, Teece S. Towards evidence based emergency medicine:<br />
best BETs from the Manchester Royal Infirmary. Perimortem<br />
caesarean section. Emerg Med J 2002; 19:324-5.<br />
280. Moore C, Promes SB. Ultrasound in pregnancy. Emerg Med<br />
Clin North Am 2004; 22:697-722.<br />
281. Budnick LD. Bathtub-related electrocutions in the United States,<br />
1979 to 1982. JAMA 1984; 252:918-20.<br />
282. Lightning-associated deaths--United States, 1980-1995.<br />
MMWR Morb Mortal Wkly Rep 1998; 47:391-4.<br />
283. Geddes LA, Bourland JD, Ford G. The mechanism underlying sudden<br />
death from electric shock. Med Instrum 1986; 20:303-15.<br />
284. Zafren K, Durrer B, Herry JP, Brugger H. Lightning injuries: prevention<br />
and on-site treatment in mountains and remote areas.<br />
Official guidelines of the International Commission for Mountain<br />
Emergency Medicine and the Medical Commission of the<br />
International Mountaineering and Climbing Federation (ICAR<br />
and UIAA MEDCOM). Resuscitation 2005; 65:369-72.<br />
285. Cherington M. Lightning injuries. Ann Emerg Med 1995;<br />
25:517-9.<br />
286. Fahmy FS, Brinsden MD, Smith J, Frame JD. Lightning: the multisystem<br />
group injuries. J Trauma 1999; 46:937-40.<br />
287. Patten BM. Lightning and electrical injuries. Neurol Clin 1992;<br />
10:1047-58.<br />
288. Browne BJ, Gaasch WR. Electrical injuries and lightning. Emerg<br />
Med Clin North Am 1992; 10:211-29.<br />
289. Kleiner JP, Wilkin JH. Cardiac effects of lightning stroke. JAMA<br />
1978; 240:2757-9.<br />
290. Lichtenberg R, Dries D, Ward K, Marshall W, Scanlon P. Cardiovascular<br />
effects of lightning strikes. J Am Coll Cardiol 1993;<br />
21:531-6.<br />
291. Cooper MA. Emergent care of lightning and electrical injuries.<br />
Semin Neurol 1995; 15:268-78.<br />
292. Milzman DP, Moskowitz L, Hardel M. Lightning strikes at a<br />
mass gathering. South Med J 1999; 92:708-10.<br />
293. Cooper MA. Lightning injuries: prognostic signs for death.<br />
Ann Emerg Med 1980; 9:134-8.<br />
294. Kleinschmidt-DeMasters BK. Neuropathology of lightning strike<br />
injuries. Semin Neurol 1995; 15:323-8.<br />
295. Stewart CE. When lightning strikes. Emerg Med Serv 2000;<br />
29:57-67; quiz 103.<br />
296. Duclos PJ, Sanderson LM. An epidemiological description of<br />
lightning-related deaths in the United States. Int J Epidemiol<br />
1990; 19:673-9.<br />
297. Epperly TD, Stewart JR. The physical effects of lightning injury.<br />
J Fam Pract 1989; 29:267-72.<br />
298. Whitcomb D, Martinez JA, Daberkow D. Lightning injuries. South<br />
Med J 2002; 95:1331-4.<br />
299. Goldman RD, Einarson A, Koren G. Electric shock during pregnancy.<br />
Can Fam Physician 2003; 49:297-8.
Resuscitation (2005) 67S1, S169-S177<br />
RESUSCITATION<br />
www.elsevier.com/locate/resuscitation<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi<br />
2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
Bölüm 8. Resüsitasyon ve yaflama son verme<br />
karar›n›n etik kurallar›<br />
Peter J. F. Baskett, Petter A. Steen, Leo Bossaert<br />
Girifl<br />
Baflar›l› resüsitasyon denemeleri birçok insana uzun,<br />
yararl›, de¤erli yaflam süresi ve sevenlerine, akrabalar›-<br />
na mutluluk ve rahatl›k getirmektedir. Ve hala baz› resüsitasyon<br />
giriflimlerinde sonuç, uzayan ac› ve kaç›n›lmaz<br />
ölümdür. Kalp beyne göre hipoksiye daha dayan›kl›<br />
oldu¤undan resüsitasyon giriflimleri zaman zaman,<br />
neyse ki nadiren, trajik bir flekilde hastan›n süre-<br />
¤en bitkisel durumda kalmas› fleklinde sonlanabilir. Resüsitasyon<br />
denemeleri % 70-95 vakada baflar›s›zl›kla<br />
sonlanmakta ve ölüm kaç›n›lmaz olmaktad›r. Ama herkes<br />
onurlu ve sayg›n bir flekilde ölmeyi ister.<br />
Resüsitasyona bafllamak ya da bafllamamak karar›ndan<br />
emin olmak için çeflitli etik ve yasal hükümlere ihtiyaç<br />
vard›r, böylece hastalar›m›z için sayg›n ve huzurlu<br />
tedavi mümkün olabilecektir. Bu kararlar kiflisel, kültürel,<br />
milli, hukuksal, yöresel, dini, sosyal ve ekonomik<br />
faktörlerden etkilenebilir. Bu karar zaman içinde geliflmelere<br />
ba¤l› olarak verilebilece¤i gibi, s›kl›kla acil bir<br />
durumda saniyeler içinde de verilebilmektedir. Bu yüzden<br />
karar› verecek sa¤l›k personelinin karar aflamas›nda<br />
prensipleri anlam›fl olmas› gerekmektedir.<br />
K›lavuzun bu bölümünde etik yönler ve karar aflamas›ndaki<br />
durumlar üzerinde durulmaktad›r. Bunlar;<br />
• hastan›n ileriye yönelik istekleri, vasiyet,<br />
• ne zaman resüsitasyona bafllanmayaca¤›,<br />
• ne zaman resüsitasyona son verilece¤i,<br />
• hekim d›fl›ndakilerin karar vermesi,<br />
• resüsitasyon sonras› süre¤en bitkisel durumda kalanlarda<br />
tedaviyi sonland›rma zaman›,<br />
• aile fertleri ve sevdiklerinden resüsitasyon s›ras›nda<br />
yan›nda olmak isteyenlere izin verme karar›,<br />
• yeni ölmüfl birinde araflt›rma ve çal›flma yapma karar›,<br />
• yak›nlar› üzerinde kötü haberin yarataca¤› etki,<br />
• sa¤l›k personelinin desteklenmesidir.<br />
Prensipler<br />
Dört temel prensip; yararl› olmak, zarar vermemek,<br />
adaletli davranmak ve otonomidir. 11<br />
Yararl› olmak için, sa¤l›k çal›flanlar› yarar ve riskleri<br />
dengeleyerek karar vermelidir. Bu prensip, ço¤unlukla<br />
resüsitasyon (CPR) giriflimini ve uygun zamanda kardiyopulmoner<br />
resüsitasyonun sonland›r›lmas›n› da kapsar.<br />
Ayn› zamanda, halk›n uygulayabilece¤i defibrilasyon<br />
programlar›n›n oluflturulmas› gibi, toplumun gereksinimlerine<br />
yan›t verebilmeyi de sa¤lar.<br />
Zarar vermemek için de sonuç elde edilemeyecek<br />
durumlarda resüsitasyona bafllanmamal›d›r. Hastan›n<br />
akli dengesi yerinde iken yaflama arzusunu belirtmifl<br />
olsa dahi giriflimlerin bofla oldu¤u durumlarda resüsitasyona<br />
bafllanmaz.<br />
Adalet, toplum içinde yarar ve riskleri eflit bir flekilde<br />
da¤›tmak iç<strong>indir</strong>. Resüsitasyon olanaklar› sa¤lan›-<br />
yorsa bundan fayda sa¤layacak herkesin yararlanmaya<br />
hakk› vard›r.<br />
Otonomi, hastan›n kendi hakk›nda karar verebilmesidir.<br />
Bu prensip son 30 y›l içinde Helsinki ‹nsan Haklar›<br />
Bildirgesi'nden kaynaklanarak oluflmufltur. 12 Otonomi;<br />
hastan›n bilgilendirilmifl olmas›, karar verebilecek<br />
durumda bulunmas›, etki ve bask› alt›nda olmamas›<br />
ve tercihlerinde tutarl›l›k olmas›n› gerektirir.<br />
0300-9572/fi - see front matter ® 2005 European Resuscitation Council. All Rights Reserved. Published by Elsevier Ireland Ltd.<br />
doi:10.1016/j.resuscitation.2005.10.005
S170<br />
P.J.F. Basket ve ark.<br />
‹leriye yönelik talimatlar<br />
Hasta özerkli¤inin önemini vurgulayan ileriye yönelik<br />
talimatlar birçok ülkede yürürlü¤e konmufltur. Bunlar,<br />
hastan›n gelecekteki bak›m›yla ve özellikle de yaflam›n<br />
sonuyla ilgili istekleriyle ba¤lant›l› yöntemlerdir ve hasta<br />
akli bak›mdan yeterliyken ve bask› alt›nda de¤ilken<br />
ifade edilmelidir. Bu talimatlar, terminal bak›ma ait olas›<br />
s›n›rlar› aç›kça belirtir ve kardiyopulmoner resüsitasyonun<br />
sonland›r›lmas›n› da içerir.<br />
‹leriye yönelik talimatlar terimi hasta tercihlerinin<br />
ifadesi için geçerlidir ve sadece hasta, yak›n akrabalar<br />
ve sevdi¤i kifliler ile, t›p ya da hemflirelik görevlileri<br />
aras›ndaki diyalo¤u içerir. Bu düzenlemeler; hasta akli<br />
bak›mdan yetersiz oldu¤unda, hasta isteklerinin de¤erlendirilmesinde<br />
sa¤l›k görevlilerine yard›m edebilir.<br />
Ancak sorunlar da ç›kabilir. Akrabalar, hastan›n isteklerini<br />
yanl›fl yorumlayabilirler ya da hastan›n ölümünden<br />
veya yaflam›n›n devam etmesinden gizli ç›karlar› olabilir.<br />
Sa¤l›k görevlilerinin hastalar›n yaflam arzusunu dikkate<br />
almama e¤ilimleri de vard›r. Hasta taraf›ndan yaz›lan<br />
talimatlar, yasal olarak haz›rlanm›fl vasiyetnamesi<br />
ya da avukat›n yetkileri bu sorunlar›n baz›lar›n› ortadan<br />
kald›rabilir ama s›n›rs›z de¤ildir. Yaflam deste¤ine bafllanmamas›<br />
ya da sonland›r›lmas› durumu hasta taraf›ndan<br />
tam olarak tan›mlanmal›d›r. Buna t›bbi dan›flmanlar<br />
yard›mc› olabilir. Örne¤in baz›lar›, geri dönüflümü<br />
olmayan nedenlere ba¤l› olarak geliflen organ yetersizli¤inin<br />
son döneminde, bofluna kardiyopulmoner resüsitasyon<br />
uygulanmas›n› kabul eder ama baz›lar› düzeltilebilir<br />
primer kardiyak sebebe ba¤l› olarak geliflen<br />
ventriküler fibrilasyonda resüsitasyon giriflimini kabul<br />
eder. Hastalar durum de¤iflikli¤i ile kararlar›n› s›kl›kla<br />
de¤ifltirirler, bu nedenle ileri yönergeler hastalar›n son<br />
hallerinde al›nmal›d›r.<br />
Hastane d›fl› ani kardiyak arrestlerde kurtar›c›lar›n,<br />
hastan›n durumu ve istekleri hakk›nda bilgileri ve s›kl›kla<br />
ileriye dönük öngörüleri yoktur. Resüsitasyonun<br />
istenip istenmedi¤i çok aç›k olmad›¤› sürece resüsitasyona<br />
hemen bafllan›r ve durum sonradan de¤erlendirilir.<br />
E¤er sa¤l›k çal›flanlar›, önceden belirtilen bir istekten<br />
haberdar edilirse, resüsitasyonu sonland›rmada<br />
hiçbir etik farkl›l›k yoktur. Bu durumlarda aile hekiminin<br />
önemli bir katk›s› olmaz.<br />
Yaz›l› isteklere t›bbi yaklafl›mlarda, uluslar aras›nda<br />
farkl› tutumlar vard›r. Baz› ülkelerde bu yaz›l› istekler<br />
yasal olarak ba¤lay›c› olup, bunlara uymamak hasta<br />
haklar›na sald›r› olarak nitelendirilirken, baz› ülkelerde<br />
e¤er doktor içerik konusunda ayn› fikirde de¤ilse göz<br />
ard› edilmektedir. Fakat son y›llarda hastan›n isteklerine<br />
uymak ön plana ç›karken t›bb› ekibin karar vermedeki<br />
bask›nl›¤› azalmaktad›r.<br />
Di¤er yandan birçok doktor duygusal nedenlerle<br />
eriflkinden daha kötü prognozu olsa bile, çocuklara<br />
müdahale etmektedirler. Bu yüzden klinisyenin, resüsitasyonun<br />
baflar›s›n› etkileyen faktörleri iyice anlam›fl olmas›<br />
gerekmektedir.<br />
Resüsitasyon giriflimini sonland›rma<br />
zaman›<br />
Hastalar›n tedaviyi reddetme hakk› olmas›na karfl›n,<br />
otomatik olarak tedavi ve her durumda resüsitasyonun<br />
yap›lmas›n› isteme haklar› yoktur. Doktor sadece tedaviden<br />
yararlanacak hastalara resüsitasyon yapmakla yükümlüdür<br />
ve bofluna olacak tedaviyi sa¤lamak zorunda<br />
de¤ildir. Fakat bu karar› almadan önce ikinci bir kifliden<br />
fikir alarak kiflisel duygular›n›n ve de¤erlerinin bu ifle<br />
kar›flmad›¤›ndan emin olmak ak›ll›ca bir davran›fl olur.<br />
Resüsitasyona bafllanmamas› karar› bir çok etik ve<br />
ahlaki sorunu ortaya ç›kart›r. Yarar görmeme kriterlerini<br />
belirleyen nedir? Karar› kim vermelidir? Kime dan›-<br />
fl›lmal›d›r ve kime bilgi verilmelidir? Karar ne zaman<br />
tekrar gözden geçirilmelidir? Hangi kültürel ve dinsel<br />
faktörler dikkate al›nmal›d›r?<br />
Bofluna uygulamay› oluflturan nedir?<br />
Resüsitasyon, kaliteli uzun süreli yaflam sa¤lama aç›s›ndan<br />
yarars›z olacaksa bofluna uygulama kavram›ndan<br />
söz edilir. Resüsitasyon giriflimi sonras›nda ölümü önceden<br />
belirleyecek olan faktörler tan›mlanm›fl olsa da<br />
14-17 bofluna uygulama bir sorundur. Çünkü bunlar›n;<br />
ba¤›ms›z hasta gruplar›nda, önceden belirleyicileri konusunda<br />
(son dönem çoklu organ yetersizli¤inin geri<br />
dönüflümsüz nedenleri olmalar› d›fl›nda), yeterli olmad›klar›<br />
irdelenmifltir. Ayr›ca, resüsitasyon çal›flmalar›<br />
kardiyopulmoner resüsitasyon zaman›, defibrilasyona<br />
bafllama zaman› gibi faktörlere ba¤›ml›d›r. Bunlar herhangi<br />
bir çal›flmada uzam›fl olarak bulunmufl olabilir fakat<br />
bireysel bir olguya uyarlanamaz.<br />
Kalp yetersizli¤i, a¤›r solunum yetersizli¤ine ba¤l›<br />
asfiksi, majör travma, kafa travmas› ve nörolojik hastal›¤›<br />
bulunanlarda, karar vermede netlik olmay›p, kaç›-<br />
n›lmaz olarak subjektif davran›fllar bulunabilecektir.<br />
Hastan›n yafl› kararda rol oynayabilir ama bu sonucu<br />
belirleme aç›s›ndan nisbeten ba¤›ms›z bir durumdad›r.<br />
Hastan›n yafl› karar verme aç›s›ndan bir faktör olmakla<br />
birlikte, sa¤ kal›mda zay›f bir belirleyicidir. Bir çok doktor<br />
duygusal nedenlerden dolay› çocuk hastalarda tedaviden<br />
yana olurlar, oysaki çocuklarda prognoz eriflkinlere<br />
göre genellikle daha kötüdür. Bu yüzden klinisyenlerin<br />
resüsitasyonun baflar›s›n› etkileyen faktörleri<br />
iyi bilmeleri gerekmektedir.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S171<br />
Ne zaman resüsite etmemeli?<br />
'Resüsitasyon girifliminde bulunmay›n›z' (DNAR- Do<br />
not attempt resuscitation) kardiyak ve solunumsal<br />
arest durumlar›nda kardiyopulmoner resüsitasyon uygulanmamas›<br />
demektir. Sedasyon ve a¤r› giderici yöntemler,<br />
ventilasyon ve oksijen tedavisi, beslenme, antibiyotikler,<br />
s›v› ve vazopressörler endikasyon dahilinde,<br />
yaflam kalitesine etkili oldu¤unda sürdürülmelidir.<br />
DNAR önerisinde böylesi tedaviler bafllamamal› ya da<br />
devam edilmemelidir.<br />
Y›llar boyu 'resüsitasyon girifliminde bulunmay›n›z'<br />
karar› sadece tek bir doktor taraf›ndan hastaya, yak›nlar›na<br />
ve di¤er sa¤l›k personeline sorulmadan verilmifltir.<br />
Oysa flu anda birçok ülkede (A.B.D., ‹ngiltere, Norveç)<br />
bu konuda kesin talimatlar vard›r.<br />
Resüsitasyona bafllamama karar›n›<br />
kim vermeli?<br />
Bu ciddi karar hasta ile ilgilenen k›demli doktor taraf›ndan<br />
gerekli konsültasyonlardan sonra verilmelidir. Komite<br />
taraf›ndan karar verilmesi pratik olmamas› ve karar<br />
vereceklerin bu konuda deneyimi olmamas› nedeni<br />
ile baflar›l› olmam›flt›r. Hukuksal aç›dan karar verilmesi<br />
de, gecikme ve belirsizlikler yüzünden baflar›l› olmam›flt›r.<br />
Zor olgularda k›demli doktor karar için hukuksal<br />
aç›dan bir konsültasyon isteyebilir.<br />
Acil t›p ekibi hastan›n durumu hakk›nda hastaya bakan<br />
sa¤l›k ekibinden hastan›n durumu ile ilgili bilgi alarak,<br />
resüsitasyona bafllamama konusunda karar verebilir<br />
(bölüm 4a'ya bak›n›z). 20,21<br />
Kim için konsültasyon istenmelidir?<br />
'Resüsitasyon girifliminde bulunmay›n›z' son karar› k›-<br />
demli doktor taraf›ndan verilse de karar öncesi tedbirli<br />
olmak için konsültasyonlar yap›lmaktad›r. Hastan›n<br />
kendi karar›n› vermesi prensibi do¤rultusunda, mümkünse<br />
resüsitasyona bafllanmas› konusunda hastan›n<br />
iste¤inden emin olmak gerekir. Baz› hastanelerde baflvuru<br />
esnas›nda rutin uygulama olarak bu karar›n verilmesi<br />
beklenirken, baz›lar›nda da hayat› tehdit eden bir<br />
durum ortaya ç›kt›¤›nda karar beklenir. Hastaya teflhis,<br />
prognoz hakk›nda bilgi verilmeli hatta ikinci veya<br />
üçüncü flah›slar›n medikal fikirleri anlat›lmal›d›r. K›demli<br />
doktor kendi kiflisel de¤erleri ile hastay› etkilememelidir.<br />
Doktorun hastan›n yak›n akrabalar› ve sevdikleri ile<br />
de bu konuyu konuflmas› gerekmektedir. Doktorun karar›n›<br />
etkileyebilecekleri gibi son karar›n yine de doktora<br />
ait oldu¤unu bilmeleri gerekmektedir. Karar› hastan›n<br />
yak›nlar›na yüklemek haks›z ve kabul edilemez bir<br />
davran›fl olur.<br />
K›demli doktor, hemflire ve asistan doktorlar ile de<br />
bu karar› tart›flmal›d›r. Çünkü onlar hastaya daha yak›n<br />
olduklar›ndan hastan›n kiflisel fikrini ö¤renmifl olmalar›<br />
mümkündür. Hatta aile doktoru varsa onun da hastan›n<br />
istekleri konusunda bilgi sahibi olmas› olas›d›r.<br />
Kimlere bilgi verilmelidir?<br />
Karar verildikten sonra hasta ve yak›nlar› da dahil olmak<br />
üzere tüm ilgilenenlere bilgi verilmelidir. Karar ve<br />
gerekçeleri, karara dahil olanlar›n imzalar›, hastan›n<br />
kendi notlar› kaydedilmelidir. Bunun için ideal olarak<br />
'resüsitasyon girifliminde bulunmay›n›z' formu kullan›lmal›<br />
ve hemflire notlar›na de eklenmelidir. Ne yaz›k ki,<br />
baz› ülkelerde baz› merkezlerde doktorlar›n bu karar›<br />
yaz›l› olarak verme konusunda dirençleri söz konusudur.<br />
22<br />
Resüsitasyon ne zaman<br />
sonland›r›lmal›?<br />
Resüsitasyon giriflimlerinin büyük ço¤unlu¤u baflar›s›zl›kla<br />
sonuçlan›r ve b›rak›lmak zorunda kal›n›r. Resüsitasyonu<br />
sonland›rma karar›n› birçok faktör etkiler. Bu<br />
faktörler; hastal›¤›n öyküsü ve beklenen prognozu, kardiyak<br />
arrest ve CPR bafllang›c› aras›nda geçen süre, defibrilasyona<br />
kadar geçen süre, geri döndürülemeyen ve<br />
asistoli ile birlikte olan ileri yaflam deste¤inin süresidir.<br />
Birçok olguda, özellikle hastane d›fl›nda oluflan kardiyak<br />
arrestlerde altta yatan neden bilinmeyebilir veya<br />
sadece tahmin edilebilir, resüsitasyona bafllama karar›<br />
daha fazla bilgi edinilirken al›nm›flt›r. Altta yatan nedene<br />
göre yap›lan ifllemin gereksiz oldu¤u a盤a kavuflursa<br />
tüm ileri yaflam deste¤i uygulamalar›na ra¤men<br />
asistoli devam ediyorsa resüsitasyon b›rak›lmal›d›r. Daha<br />
fazla bilgi elde edilmesi ve resüsitasyona devam etmeme<br />
karar›n›n al›nmas› etik olarak do¤rudur.<br />
Genelde VF devam etti¤i sürece resüsitasyon devam<br />
etmelidir. Geri döndürülebilir nedeni bulunmayan,<br />
20 dakikadan uzun süren asistolinin resüsitasyonu<br />
b›rakmak için bir neden oluflturdu¤u kabul edilmektedir.<br />
Ayr›cal›k tafl›yan olgular bulunmaktad›r ve her olgu<br />
bireysel olarak de¤erlendirilmelidir. Kardiyak kökenli<br />
hastane d›fl› kardiyak arrestlerde düzelme sa¤lan›rsa<br />
spontan dolafl›m geri dönmektedir. CPR uygulanan ve<br />
hastaneye transport süresince nabz› dönmemifl olan<br />
primer kardiyak arrest olgular› nörolojik olarak nadiren<br />
sa¤l›kl› kal›rlar.<br />
Hasta, bir çocuksa ço¤unlukla resüsitasyon uzun süreli<br />
yap›lmaktad›r. Bu karar›n genellikle bilimsel dayana¤›<br />
yoktur; çocuklarda kardiyak arrest sonras› prognoz,<br />
yetiflkinlere göre daha iyi de¤ildir ve muhtemelen
S172<br />
P.J.F. Basket ve ark.<br />
daha kötüdür. Bununla birlikte bir çocu¤un ölümünün<br />
yarataca¤› s›k›nt›l› koflullar nedeniyle devam etme karar›<br />
tamamen anlafl›labilirdir ve iskemik hasar sonras›<br />
çocuklarda serebral hücrelerin yenilenmesi flimdiye kadar<br />
çal›fl›lmam›fl bir konudur.<br />
Resüsitasyonu sonland›rma karar› ekip lideri taraf›ndan<br />
ekibin di¤er elemanlar›na dan›fl›larak al›n›r. Bu karar<br />
arrestin ileri yaflam deste¤i uygulamalar›na yan›ts›z<br />
olmas›na dayan›r. En son karar ekip lideri taraf›ndan<br />
tüm olaylar ve görüfller düflünülerek, sempatik ancak<br />
kararl› bir biçimde ve hiçbir karfl›t görüfl olmamas› halinde<br />
al›n›r.<br />
Resüsitasyonun sonland›r›lmas›na karar verildi¤inde<br />
uzam›fl CPR ve di¤er resüsitasyon giriflimleriyle hastan›n<br />
organ vericisi olabilece¤i hesaba kat›lmal›d›r. Mekanik<br />
gö¤üs kompresyonlar› bu koflullarda önemli olabilir,<br />
ancak bu konu üzerinde çal›fl›lmam›flt›r. Sadece<br />
organ al›nmas› amac›yla yaflam süresinin uzat›lmas›<br />
etik konular›yla ilgilenenler taraf›ndan flüpheyle karfl›-<br />
lanmakta ve Avrupa’n›n farkl› ülkelerinde de bu konunun<br />
eti¤i hakk›nda görüfl birli¤i bulunmamaktad›r.<br />
Hekim olmayanlar taraf›ndan karar<br />
verilmesi<br />
Hastane d›fl› kardiyak arrestlerin bir ço¤unda t›bbi teknisyen<br />
ya da paramedikler bulunmakta ve resüsitasyonun<br />
gereksiz olup olmad›¤›na ve ne zaman sonland›r›-<br />
laca¤›na karar verme gibi benzer sorunlarla karfl›lafl›lmaktad›r.<br />
Hastane d›fl› kardiyak arrestlerde dekapitasyon,<br />
hemikorporektomi, uzun süren suda bo¤ulma,<br />
ileri derece (kül olma derecesinde) yan›klarda, ba¤›ml›<br />
yaflayanlar, ölüm kat›l›¤›, ölü morlu¤u ve fötal maserasyon<br />
gibi ölümcül hasarlarda resüsitasyonun gereksiz<br />
oldu¤u aç›k olmas›na karfl›n resüsitasyona bafllanmaktad›r.<br />
Bu tip olgularda doktor olmayan biri taraf›ndan<br />
ölüm tan›s› konmakta fakat ölüm bu kifli taraf›ndan belgelendirilememektedir.<br />
Hangi karar resüsitasyonu sonland›r›r? ‹leri yaflam<br />
deste¤i ö¤renmifl paramedikler geri döndürülebilir nedenlerin<br />
bulunmad›¤› durumlarda 20 dakika süren asistoliyi<br />
ölüm olarak aç›klayabilirler mi? Fikirler ülkeden<br />
ülkeye farkl›l›k göstermektedir. Baz› ülkelerde, kesin<br />
koflullar nedeniyle doktorun sonland›rd›¤› resüsitasyona<br />
paramediklerin devam etmelerini beklemek mant›k<br />
d›fl›d›r ve rutin uygulamada da böyledir. Bu karar›n<br />
al›nmas›nda, süreler do¤ru flekilde kaydedilmeli ve yaz›l›<br />
rehberler izlenmelidir.<br />
Benzer kararlar ve ölüm tan›s›, doktor bulunmayan<br />
bak›m evlerindeki yafll› ve hastal›¤› terminal döneminde<br />
olanlarda hemflireler taraf›ndan verilebilmelidir. Bu<br />
durumdaki hastalarda resüsitasyon karar› ile ilgili tart›flma<br />
önceden yap›lm›fl olup DNAR konusu belirlenmifltir.<br />
Hafifletici durumlar<br />
Belli durumlarda, örne¤in kardiyak arrest durumunda<br />
var olan hipotermi hastan›n nörolojik hasar kalmadan<br />
kurtulma flans›n› artt›r›r ve normal prognostik (20 dakikadan<br />
uzun süren asistoli olmas› gibi) faktörler bu durumda<br />
geçerli de¤ildir.Buna ek olarak sedatif ve a¤r›<br />
kesici ilaçlar spontan dolafl›m› geri dönmüfl hastalar›n<br />
bilinç durumunun de¤erlendirilmesini zorlaflt›rabilir.<br />
Resüsitasyon sonras› tedavinin<br />
sonland›r›lmas›<br />
Spontan dolafl›m› geri dönen koma durumunda kalm›fl<br />
hastalar›n ilk 3 gününde nörolojik durumun sonucunu<br />
tahmin etmek zordur. Spontan dolafl›m›n dönüflümünden<br />
sonraki ilk birkaç saat içinde olas› sonuçlar› öngörmenizi<br />
sa¤layacak özgün klinik belirtiler yoktur. Terapötik<br />
hipotermi uygulamas› bu durumu daha da zorlaflt›r›r.<br />
Az say›da üzücü olguda, hastalar spontan dolafl›mlar›<br />
geri dönse bile kal›c› bitkisel durumda (KBD) kal›rlar.<br />
Ölümün alternatifi olarak bu durumda kalmak hastay›<br />
ilgilendirmez. Süre¤en bitkisel hayatta sa¤ kalmak,<br />
hastan›n tercih edece¤i bir durum olmad›¤›na göre hayat›<br />
sonland›rmak üzere g›da ve s›v› deste¤inin çekilmesi<br />
düflünülmelidir. Bunlar oldukça zor kararlar olmas›na<br />
ra¤men do¤ru kararlar›n al›nmas› konusunda hasta<br />
yak›nlar›, doktor ve hemflireler aras›nda genellikle<br />
uzlaflmaya var›l›r. Bu durumlarda s›kl›kla yasal düzenlemelere<br />
gerek olmadan karar al›nabilir. Hasta yak›nlar›<br />
ile hekimler aras›nda ya da hasta yak›nlar›n›n kendi<br />
aralar›nda anlaflmazl›k olursa, sorunlar ortaya ç›kar. Avrupa'da<br />
bile uç örnekler görülebilir, karar ço¤unlukla aileye<br />
ve ailenin hekimine b›rak›lmaktad›r.<br />
Resüsitasyon s›ras›nda ailenin<br />
bulunmas›<br />
Hastan›n yak›nlar›n›n resüsitasyon s›ras›nda bulunmalar›<br />
ilk kez 1980'lerde ortaya ç›km›fl ve birçok Avrupa ülkesinde<br />
kabul görmüfltür. Birçok hasta yak›n› resüsitasyon<br />
giriflimi s›ras›nda hastan›n yan›nda bulunmay› istemektedir.<br />
Bu deneyimi yaflam›fl olanlar›n % 90'› ayn›<br />
durumun tekrarlanmas› halinde resüsitasyonda bulunmak<br />
istediklerini bildirmifllerdir. Birçok aile böyle bir<br />
zamanda çocuklar› ile birlikte olmay› istemektedirler.<br />
Hasta yak›nlar› resüsitasyon giriflimi s›ras›nda birlikte<br />
bulunmalar›n›n birçok yarar› oldu¤unu düflünmektedirler:<br />
• Hastan›n yak›nlar›n›n ölüm gerçe¤ine yaklaflmas› ve
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S173<br />
yak›n birini kaybetme durumunu kabul etmenin kolaylaflmas›.<br />
• Sevdikleri birinin son anlar›nda, bu kifli hala s›cakken<br />
iletiflim kurabilmek, dokunabilmek. Birçok kifli,<br />
sevdikleri kiflinin resüsite edilmesi s›ras›nda onun<br />
yan›nda bulunmalar›ndan hoflnut olacaklar›n› düflünürler.<br />
Etkili olmufl CPR s›ras›nda bilincin geri dönmesi<br />
ile bu mümkün olabilir de (özellikle mekanik<br />
CPR durumlar›nda kaydedilmifltir).<br />
• Yak›nlar›n›n son anlar›nda ona destek olmak, o gereksinim<br />
duydu¤unda onunla olabilmenin verdi¤i<br />
duygular.<br />
• Yap›labilecek herfleyin yap›ld›¤›n› görmüfl olmak.<br />
Hasta yak›nlar›n›n, resüsitasyon s›ras›nda en iyi deneyimi<br />
yaflayabilmelerini sa¤lamak için belirli önlemlerin<br />
al›nmas› gerekir:<br />
• Resüsitasyon ekibinin yeterince iflini bildi¤inin görülmesi,<br />
iyi ekip liderli¤inin olmas›, yak›nlar›na karfl›<br />
dürüst, aç›k ve hofl karfl›layan davran›fllar göstermeleri.<br />
• Resüsitasyon öncesi hasta yak›nlar›na bilgi verilmesi<br />
ve ifllem süresince bu konuda e¤itimli biri (genellikle<br />
hemflire) taraf›ndan devaml› bilgi deste¤i sa¤lanmas›.<br />
Hasta yak›nlar›na sunulan seçene¤in tamamen<br />
kendi seçimleri oldu¤unun anlat›lmas›, ancak<br />
seçimleri ne olursa olsun suçluluk duygusunun provoke<br />
edilmemesi.<br />
• Hasta yak›nlar›n› görecekleri olas› giriflimler konusunda<br />
bilgilendirilmesi (trakea entübasyonu, santral<br />
ven katateri giriflimi ve hastan›n defibrilasyona verece¤i<br />
konvülsif yan›t vb.). Hiçbir flekilde, hiçbir ifllemin<br />
kesilmemesi ve böyle bir giriflimin çok tehlikeli<br />
olaca¤›n›n vurgulanmas›d›r.<br />
• Büyük bir ço¤unlukla resüsitasyon girifliminin baflar›s›z<br />
oldu¤u ve resüsitasyonun durdurulmas› gerekti¤i<br />
konusunda aç›klama yap›lmas› gerekecektir. Bu,<br />
tak›m lideri taraf›ndan al›nmas› gereken bir karard›r<br />
ve bu karara ekibin geri kalan› da dahil edilmelidir.<br />
Ekipman uzaklaflt›r›l›rken hasta yak›nlar›na k›sa bir<br />
ara olabilece¤i aç›klanmal›, sonras›nda kiflinin yan›-<br />
na dönebilecekleri belirtilmelidir. Belirli tüp ve kanüller<br />
t›bbi ve yasal sebepler yüzünden yerinde b›-<br />
rak›lmal›d›r.<br />
• Sonuçta hasta yak›nlar›n›n reaksiyon göstermeleri,<br />
yap›lan ifllemler hakk›nda soru sormalar›na olanak<br />
verilmelidir. Ölüm kayd›n›n yap›lmas› ve destek<br />
servisler hakk›nda bilgi ve fikir verilmelidir.<br />
Hastane d›fl› arrest durumunda hasta yak›nlar› zaten<br />
resüsitasyon s›ras›nda bulunabilmekte, hatta temel yaflam<br />
deste¤i sa¤l›yor olabilmektedir. Onlara kalma seçene¤ini<br />
önerdi¤inizde, yard›m etme ve ambulansta<br />
yolculuk etme gibi olanaklardan hoflnut olabilirler. E¤er<br />
ölüm olay›n›n ad› önceden telaffuz ediliyorsa, hasta yak›nlar›na<br />
ailenin hekimi ve hemfliresinden de yard›m almalar›<br />
önerilebilir.<br />
Hastane içinde ya da d›fl›nda, resüsitasyon s›ras›nda<br />
bulunmakta olan hasta yak›nlar›na resüsitasyon ekibince<br />
resüsitasyon e¤itimi almalar›n›n önerilmesi anlaml›-<br />
d›r.<br />
Ailelerin resüsitasyon s›ras›nda bulunmalar›n›n artmas›<br />
sonucu, bu konudaki deneyimlerinin de artmas›<br />
ile sorunlar azalmaktad›r. Birçok olayda hasta yak›nlar›<br />
içeri gelirler, bir kaç dakika kal›rlar ve sevdiklerine diledikleri<br />
gibi veda edip, onu desteklemek için f›rsat bulduklar›ndan<br />
dolay› tatmin olduktan sonra ayr›l›rlar. On<br />
y›l önce resüsitasyon ekibinin resüsitasyon s›ras›nda<br />
hasta yak›nlar›n›n bulunmalar›na izin vermeleri olas›<br />
de¤ildi. Ama son çal›flmalar, özgür davran›fllar›n giderek<br />
artt›¤›n›, yak›nlar›n ve resüsitasyon ekibinin otonomi<br />
göstermesinin kabul edildi¤ini gösteriyor. Bu daha<br />
toleransl› olmak ve otokratik davran›fllar›n azalmas› ile<br />
ilgilidir. Uluslararas› kültürel ve sosyal farkl›l›klar hala<br />
vard›r ve bunlar anlay›flla karfl›lanmal›d›r.<br />
Henüz ölmüfl hasta üzerinde e¤itim<br />
ve araflt›rma yap›lmas›<br />
Di¤er bir sorun, etik ve baz› olgularda yasal aç›dan hayli<br />
tart›flmal› olan yeni ölmüfl bir hastada e¤itim ve / veya<br />
araflt›rma yap›lmas›d›r.<br />
E¤itim<br />
Resüsitasyon yönetimi, mankenler ve modern simulatörler<br />
ile senaryolar kullan›larak ö¤retilebilecekken, baz›<br />
becerilerin e¤itiminin resüsitasyon s›ras›nda verilmesi<br />
çok güç sa¤lanmaktad›r. Mankenlerin kullan›lmas› ile<br />
eksternal gö¤üs bas›s›, ekspirasyon havas› ile solutma<br />
ve orofarengeal ve nazofarengeal tüplerin yerlefltirilmesi<br />
ö¤retilebilir. Fakat manken ve simülatördeki teknolojik<br />
ilerlemeye karfl›n resüsitasyon s›ras›nda sürekli<br />
uygulanan di¤er birçok becerinin gelifltirilebilmesi için<br />
ancak ölü veya canl› insanlarda e¤itim yap›lmas› gerekebilir.<br />
Bu beceriler; santral ve periferik damar yolu<br />
aç›lmas›, arter ponksiyonu ve kanül tak›lmas›, venden<br />
cut-down aç›lmas›, balon-maske sistemi ile solutma,<br />
trakeal entübasyon, krikotiroidotomi, i¤ne torakostomisi,<br />
gö¤üs drenaj› ve aç›k kalp masaj›d›r. Bu becerilerin<br />
baz›lar› özellikle anestezide veya daha az oranda<br />
cerrahide pratik uygulamalarda yer al›rken; krikotiroidotomi,<br />
i¤ne torakostomisi, gö¤üs drenaj› ve aç›k kalp<br />
masaj› gibi di¤er becerilerin e¤itimi bu flekilde gerçeklefltirilemez,<br />
bunlara sadece acil koflullarda gereksinim<br />
duyuldu¤u için ö¤retim çal›flmalar›nda zorlukla yer bul-
S174<br />
P.J.F. Basket ve ark.<br />
maktad›r. Ça¤dafl günlük uygulamada, hastalardan ö¤rencilerin<br />
e¤itimleri için izin almak giderek zorlaflmakta<br />
ve uygulay›c›lar bu sorunu hesaba katmak durumunda<br />
kalmaktad›rlar. Eski dönemlerde, “e¤itim hastanesi”<br />
ne baflvuran hastalar, denetim alt›nda ö¤rencilerin istenilen<br />
konularda e¤itim yapmalar›n› otomatik olarak kabul<br />
etmekteydiler. Nesiller sonras›nda, halk›n beklentisi<br />
yetkin kiflilerin kendileri ile ilgilenmesi fleklindedir.<br />
Ortaya ç›kan soru, ölü ya da sa¤ hastalarda e¤itim<br />
yap›lmas›n›n etik aç›dan ve moral olarak uygun olup<br />
olmad›¤›d›r. Bu konudaki düflünceler birbirlerinden büyük<br />
farkl›l›lar göstermektedir. Özellikle ‹slam ülkelerinde,<br />
ölü bedene duyulan sayg› gere¤i, yeni ölmüfl bir<br />
insan üzerinde sözü edilen bir çok konuda e¤itim yap›lmas›<br />
kesinlikle hofl karfl›lanmayan bir durumdur. Trakeal<br />
entübasyon gibi iz b›rakmayan invazif olmayan giriflimler<br />
ve ö¤renilmesi di¤er hastalar›n iyi olmalar› aç›-<br />
s›ndan son derece gerekli olan becerilerin ölü beden<br />
üzerinde çal›fl›lmas›n›n kabul edilebilece¤i oldukça nettir.<br />
Bir görüfl hasta yak›nlar›ndan, yap›lacak giriflim için<br />
bilgilendirilmifl onam al›nmas›d›r. Fakat, çok az hasta<br />
yak›n› bu izni verecektir 1,40 ve ço¤u bunu, yak›n zamanda<br />
yaflanan, yak›nlar›n›n kayb› ve kötü haberin gelece¤inin<br />
beklendi¤i ortamda, onaylanmas› zor olan bir<br />
durum olarak kabul ederler. Sonuç olarak, s›kl›kla invazif<br />
olmayan ve s›k›nt›ya neden olmayacak giriflimlerin<br />
uygulanmas› olas›d›r. ‹zin al›nmadan yap›lan giriflimler<br />
h›zla sona ermektedir ve giderek artan oranda, hayatta<br />
iken organ nakli için verilen izne benzer flekilde, öldüklerinde<br />
bedenleri üzerinde e¤itim çal›flmalar›n›n yap›lmas›na<br />
olanak tan›yacak iznin yaflarken verilmesine yönelik<br />
bas›n yoluyla yap›lacak kampanyalara gereksinim<br />
vard›r. Bunun için birçok ülkede hukuksal de¤ifliklikler<br />
gerekmektedir. Bu nedenle, sa¤l›k çal›flanlar›na, çal›flt›klar›<br />
bölge ve hastaneye ait bu konuyla ilgili uygulamalar›<br />
ö¤renmeleri ve uygulamalar› önerilir.<br />
Araflt›rma<br />
Araflt›rmalarda yer almak üzere bilgilendirilmifl onam<br />
belgesi verilmeyen kardiyak arrest hastalar›n›n, randomize<br />
klinik çal›flmalara al›nmas› ile ilgili baz› önemli<br />
etik konular vard›r. Pek iyi olmayan resüsitasyon baflar›<br />
oranlar›n›n yükselmesi, ancak klinik çal›flmalar sonucu<br />
bilimin ilerlemesiyle sa¤lanabilir. Etikteki “Yararl›l›k”<br />
kavram›, en yüksek say›da kifliye en üst düzeyde yarar<br />
sa¤lanmas›n› ifade eder. Bu, hastalar›n ayd›nlanm›fl<br />
onamlar› olmadan araflt›rma çal›flmalar›na dahil edilmemeleri<br />
ile, kendi otonomilerine sayg› gösterilerek,<br />
dengelenmelidir. Son on y›l içinde, ABD ve Avrupa<br />
Birli¤i'nde, hastalar›n kendilerinden veya yak›n akrabalar›ndan<br />
al›nm›fl ayd›nlanm›fl onam belgesi al›nmad›kça,<br />
resüsitasyon s›ras›nda araflt›rma çal›flmalar›na al›nmamalar›<br />
konusunda yasa maddeleri yay›mlanm›flt›r.<br />
Bu tip düzenlemelerin, resüsitasyon konusundaki çal›flmalar›n<br />
yap›lmas›n› engelledi¤ine iliflkin veriler mevcuttur.<br />
Asl›nda bu tip zorlamalar, temel insan haklar›ndan<br />
olan ve Helsinki bildirgesinde yer alan “iyi t›bbi tedavi<br />
hakk›” ile çeliflmektedir. Son on y›lda ABD'den ç›-<br />
kan resüsitasyon ile ilgili çal›flmalar dramatik olarak<br />
azalm›flt›r ve yüksek olas›l›kla Avrupa Birli¤i'nde de<br />
benzer s›k›nt›lar›n yaflanmas› beklenmektedir. Birleflik<br />
Devletler yönetimi çok s›n›rl› çapta muafiyet yöntemleri<br />
sunmufltur, fakat bunlar halen sorunlar ve bafl edilemez<br />
dertlerle ilgilidir.<br />
Yak›n zamanda ölmüfl hastada araflt›rma yapmak da<br />
benzer sorunlar› içerir, ancak hastadan daha önceki evrelerde<br />
izin al›nm›flsa veya yak›n akrabalar›ndan hemen<br />
olay s›ras›nda izin al›nm›flsa sorun afl›labilir. Yeni ölmüfl<br />
hastan›n “Yasal olarak sahiplenilmesi” kavram› sadece<br />
az say›daki ülkelerde mevcuttur, di¤erlerinde ise ölünün<br />
bedeni akrabalar›na “aittir” (e¤er ortada flüpheli bir<br />
durum yoksa ve ölüm nedeni biliniyorsa). Bu durumda,<br />
e¤er önceden verilmifl bir izin belgesi yoksa, herhangi<br />
bir araflt›rma için yak›n akrabalar›ndan izin istenmelidir.<br />
Ölüme yak›n stresli bir evrede iznin al›nmas› arzu edilmeyen<br />
bir durum olup, doktor hasta yak›n› iliflkisini<br />
olumsuz etkileyebilir.<br />
Araflt›rmalar hala postmortem olarak yap›lmaktad›r.<br />
Örne¤in; de¤iflik gö¤üs bas›lar›n›n travmatik sonuçlar›<br />
ile ilgili bir çal›flma yap›lmas›, bu konumdad›r. Ancak,<br />
aksinin yap›lmas› konusunda bir izin al›nmad›ysa, tüm<br />
vücut parçalar› hasta yak›nlar›na geri dönmelidir.<br />
Kötü haberin verilmesi ve ölümün<br />
bildirilmesi<br />
Hasta yak›nlar›na ölümün bildirilmesi son derece s›k›nt›l›<br />
bir ifltir. Bu an hasta yak›nlar›n›n yaflamlar› boyunca<br />
an›msayacaklar› bir zaman dilimidir. Bundan dolay›, bu<br />
ifllemin mümkün oldu¤unca do¤ru ve duyarl›l›kla yap›lmas›<br />
gerekir. Durum, bu ifli yapacak sa¤l›k çal›flanlar›na<br />
önemli bir stres eklemektedir. Her iki taraf da ilerleyen<br />
saatlerde ve günlerde deste¤e gereksinim duyabilirler.<br />
Hasta yak›nlar›na kötü haberin verilmesi konular›,<br />
t›p fakültelerinde ya da mezuniyet sonras› e¤itimlerde<br />
nadiren yer almaktad›r.<br />
Akrabalar bulunmad›¤›nda ölüm<br />
gerçekleflmesi durumunda aile ile<br />
iletiflime geçmek<br />
Hasta öldü¤ünde ailesi o anda mevcut de¤ilse, en k›sa<br />
zamanda ulafl›larak iletiflime geçilmelidir. Arayan kifliyi<br />
aile tan›m›yor olabilir. Bu nedenle arayan kifli kimli¤inin
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S175<br />
net olarak anlafl›ld›¤›ndan emin olmal›d›r ve ayn› flekilde<br />
telefona ç›kan›n hasta yak›n› oldu¤undan da kesin<br />
emin olunmal›d›r. E¤er ulaflma mesafesi veya süresi<br />
çok uzun de¤ilse (örne¤in akrabalar baflka bir ülkede<br />
de¤ilse), hastan›n gerçekten öldü¤ü telefonda ço¤unlukla<br />
bildirilmez. Bir k›sm›, hastan›n durumunun kötüleflti¤inin<br />
söylenmesini ve acilen hastaneye gelinmesi<br />
gerekti¤inin söylenmesini daha uygun bulmaktad›r.<br />
Böylece kesin aç›klama yüz yüze yap›l›r. Hasta yak›nlar›na,<br />
kendilerini bir arkadafllar›n›n hastaneye getirmelerini<br />
talep etmek ve h›z›n bir fley kazand›rmayaca¤›n›<br />
söylemek ak›ll›ca olacakt›r. Hasta yak›nlar› ulaflt›klar›nda,<br />
bir uzman veya bilgili bir ekip üyesi taraf›ndan karfl›lanmal›<br />
ve durum vakit geçirilmeden anlat›lmal›d›r.<br />
Hasta yak›nlar›na kötü haberi kim<br />
vermelidir?<br />
Eski dönemlerde hasta yak›nlar›na kötü haberin verilmesinde<br />
k›demsiz doktorlar›n görevlendirilmesi kabul<br />
edilirken, günümüzde ise bu görevi k›demli tak›m lideri<br />
doktorunun yapmas› gerekti¤i konusunda düflünce<br />
birli¤i vard›r. Bununla birlikte hasta yak›nlar›na bilgi verildi¤i<br />
esnada, hekimin yan›nda deneyimli bir hemflirenin<br />
de bulunmas› hasta yak›nlar›n› oldu¤u kadar hekimleri<br />
de gerçekten rahatlatacakt›r.<br />
Kötü haber nerede ve nas›l verilmelidir?<br />
Kötü haberin verildi¤i yerin yaflamsal önemi vard›r. Durumu<br />
kötü olan hastalar›n yak›nlar›na tahsis edilen odan›n<br />
zevkli döflenmifl, rahat, telefon ba¤lant›s› olan, televizyon<br />
ve günlük çiçekler konmufl (Avrupa'da birçok<br />
hastanenin içinde olan çiçek dükkanlar›ndan sa¤lanabilir)<br />
olmal›d›r.<br />
Kötü haber verilirken uyulmas› gereken baz› kurallar<br />
vard›r. Bu kurallar, hasta yak›nlar› iyi de¤ilse ve<br />
ölüm haberi verilirken bir hata yap›lmak istenmiyorsa<br />
uygulanmal›d›r. Temel olan fley olgunun ve kiminle konufltu¤unuzun<br />
iyi bilinmesidir. Vücut dili çok önemlidir;<br />
hasta yak›nlar› ile ayn› seviyede oturun; hasta yak›nlar›<br />
otururken ayakta durmay›n. Temiz giyindi¤inizden<br />
emin olun; giysilerinizde kan izi bulunmas› hofl olmaz.<br />
Hasta yak›nlar›na aceleniz oldu¤u ya da meflgul<br />
oldu¤unuz izlenimini vermeyin. Hasta yak›nlar› bir an<br />
önce kötü haber duyacaklar› için gergin durumdad›rlar:<br />
“öldü” veya “size baban›z›n/eflinizin/o¤lunuzun öldü-<br />
¤ünü söylemek zorunda oldu¤um için çok üzgünüm”<br />
fleklinde konuflun. “Bizi terk etti” veya “bizi öylece b›-<br />
rakt› gitti” gibi aç›klamalar yapt›ktan sonra odadan<br />
ç›karak hasta yak›nlar›n› flüphe içinde b›rakmay›n.<br />
Bu aflamada t›bbi detaylar› kapsaml› olarak tart›flmak<br />
yarars›zd›r; onlar sorana kadar bekleyin. Temas<br />
uygun olabilir; elin tutulmas›, omuza destek olunmas›<br />
yararl› olabilir. ‹nsanlar›n ve al›flkanl›klar›n farkl› olabilece¤i<br />
ak›ldan ç›kart›lmamal›d›r. Gözyafl› ak›tmaktan<br />
utanmay›n. Hasta yak›nlar›na durumu kabullenmeleri<br />
için zaman tan›y›n. Hasta yak›nlar›n›n tepkileri;<br />
• rahatlama (“ac› çekmesi sonland›¤› için çok mutluyum”,<br />
veya “aniden öldü ve bu onun en çok istedi-<br />
¤i fleydi”)<br />
• hastaya k›zg›nl›k (“ona sigara içmeyi b›rakmas›n›<br />
söylemifltim” veya “tenis oynamak için çok fliflmand›”<br />
veya “flu beni içinde b›rakt›¤› kar›fl›k duruma bak›n”)<br />
• kendini suçlama (“ifli b›rakmadan önce keflke onunla<br />
hiç tart›flmasayd›m bu sabah” veya “sanki doktora<br />
gö¤üs a¤r›s› oldu¤unu niye söylemedim ki?”)<br />
• sa¤l›k sistemine k›zg›nl›k (“ambulans niye bu kadar<br />
geç kald›?” veya “doktor ona neler oldu¤unu anlayamayacak<br />
kadar gençti”)<br />
• kontrol edilemez flekilde a¤lamak, ba¤›rmak, ça¤›rmak<br />
• tamamen ifadesiz flekilde kaskat› olmak gibi farkl›<br />
flekillerde tezahür edebilir.<br />
Aileyi gereken her fleyi yap›ld›¤› konusunda ikna etmek<br />
yararl›d›r; yard›m ça¤›r›ld›¤›n›, hastaneye zaman›nda<br />
getirildi¤ini fakat bu olgular›n büyük bir k›sm›n›n<br />
geri döndürülemedi¤ini anlatmak gerekir.<br />
Konuflma sonlan›ncaya kadar bir süre geçer, bu durumda,<br />
hasta yak›nlar›na t›bbi sorun ile veya uygulanan<br />
tedavi ile ilgili sormak istediklerinin olup olmad›¤›n›<br />
sorun. Bununla ilgili olarak aç›k ve samimi olmak yararl›d›r,<br />
fakat daima “ac› çekmedi” deyin.<br />
Olgular›n ço¤unda hasta yak›nlar› cesedi görmek ister.<br />
Bu durumda bedenin temiz olmas›na ve postmortem<br />
incelemede gerekli de¤ilse, hastaya tak›l› olan yabanc›<br />
aletlerin, tüplerin, kanüllerin ç›kart›lm›fl olmas›na<br />
özen gösterin. Bedenin görünümü hasta yak›nlar›n›n<br />
sonsuza de¤in akl›nda kalacak olan görüntüdür. Postmortem<br />
çal›flma gerekli olabilir; bu durum hassasiyetle<br />
hasta yak›nlar›na anlat›lmal›d›r, ifllemin uzman bir patolog<br />
taraf›ndan yap›laca¤› ve yap›lan ifllemin hastan›n<br />
kesin ölüm nedenini anlamakta yard›mc› olaca¤›n›<br />
aç›klamak gerekir.<br />
Çocuklar<br />
Çocuklara kötü haberin verilmesi, özel bir sorun olarak<br />
görülür, fakat deneyimler, aç›kl›¤›n ve samimiyetin çok<br />
faydal› oldu¤unu göstermektedir. Bu sayede çocuklarda<br />
var olan ölüm ile ilgili korkulu fantazilerin afl›lmas›<br />
mümkün olur. Çocuklar›n ö¤retmenleri ve arkadafllar›<br />
ile konuflulmas›, okula geri döndüklerinde uygun ortam›n<br />
sa¤lanmas› aç›s›ndan yararl› olur.
S176<br />
P.J.F. Basket ve ark.<br />
Son ifllemler<br />
Ço¤u zaman, hasta yak›nlar› ölümle ilgili ilk deneyimlerini<br />
yaflayaca¤›ndan, defin ifllemlerinin karmafl›kl›¤›n›<br />
gidermek amac›yla yard›m edilmelidir. Cenaze iflleri ve<br />
sosyoekonomik destek gibi yard›mlar hastane veya<br />
sosyal yard›m kurulufllar› çal›flanlar› taraf›ndan verilmelidir.<br />
Dini inançlara ba¤l› olarak, din görevlilerinin<br />
önemli ifllevleri olabilir. Mümkün olan en k›sa zamanda,<br />
aile doktoru, telefon veya elektronik ileti ile olgunun<br />
detaylar› aç›s›ndan bilgilendirilmelidir. Bu sayede<br />
hasta yak›nlar›na tam destek sa¤lanabilir. Tedavide görev<br />
alm›fl hastane çal›flanlar›n›n, hasta yak›nlar› ile bir<br />
gün veya iki gün sonra yapacaklar› telefon görüflmesi<br />
ile, hasta yak›nlar›n›n olay zaman›nda ak›llar›na gelmemifl<br />
olan sorular› yeniden tart›flma olana¤› verilmesi yararl›d›r.<br />
Çal›flanlara aç›klama yapmak<br />
Sa¤l›k çal›flanlar›n›n birço¤u, çal›flmalar› s›ras›nda<br />
ölümden ya az etkilenirler veya az etkileniyor gibi görünürlerse<br />
de, bu böyle kabul edilmemelidir. Baflarma<br />
duygular› ve mesleki tatminleri olumsuz olarak etkilenebilir,<br />
suçluluk, yetersizlik ve beceriksizlik duyumsanmas›na<br />
neden olabilir. Bu durum özellikle k›demsiz hekimlerde<br />
belirgin olmas›na karfl›n her düzeyde hissedilebilir.<br />
Olay hakk›nda pozitif ve yap›c› yollar kullan›larak<br />
elefltiri yapmaya rehberlik edilmeli ve kiflisel yard›-<br />
ma gerksinimi olanlara yard›m önerilmelidir. Bunun nas›l<br />
yap›laca¤› kifliye göre de¤iflir. Bir pub veya kafedeki<br />
resmi olmayan bir sohbetten, profesyonel yard›ma<br />
kadar çeflitlendirilebilir. Ölüm sonras›nda yaflanan endiflenin;<br />
anormal bir duruma verilen, normal bir reaksiyon<br />
oldu¤u aç›klanmal›d›r.<br />
Sonuç<br />
Resüsitasyon hayata yeniden bafllamak için kifliye ve<br />
yak›nlar›na bir f›rsat sunar, ama baz› kifliler için ac› ile<br />
sonuçlanabilir. Bu bölüm bu ac›n›n›n uygun olmayan<br />
durumlarda, veya geçerli talimat› olanlarda, resüsitasyon<br />
giriflimine bafllamayarak nas›l azalt›labilece¤ini, kal›c›<br />
vejetatif durum gibi bofla çaba harcanan olgularda<br />
resüsitasyona devam etmemek gerekti¤ini anlatmaktad›r.<br />
Henüz ölmüfl biri üzerinde araflt›rma ve e¤itim çal›flmas›<br />
yapmak, resüsitasyon giriflimi s›ras›nda aile<br />
üyelerinin bulunmas› gibi etik konular, sa¤l›k mensuplar›<br />
üzerine yükler getirse de, dünya genelinde insan<br />
haklar› ve geliflen hasta otonomisi düflünülerek memnuniyetle<br />
ve olumlu karfl›lanmal›d›r.<br />
Sonuç olarak kötü bir haberi söylemek sa¤l›k çal›-<br />
flanlar›n›n karfl›laflt›¤› en zor görevlerden birirdir. Bu<br />
e¤itim, zaman, merhamet ve anlay›fl gerektirir.<br />
Kaynaklar<br />
1. Baskett PJ, Lim A. The varying ethical attitudes towards resuscitation<br />
in Europe. Resuscitation 2004; 62:267-73.<br />
2. Sprung CL, Cohen SL, Sjokvist P, et al. End-of-life practices in<br />
European intensive care units: the Ethicus Study. JAMA 2003;<br />
290:790-7.<br />
3. Richter J, Eisemann MR, Bauer B, Kreibeck H, Astrom S. Decision-making<br />
in the treatment of elderly people: a cross-cultural<br />
comparison between Swedish and German physicians and nurses.<br />
Scand J Caring Sci 2002; 16:149-56.<br />
4. da Costa DE, Ghazal H, Al Khusaiby S. Do Not Resuscitate orders<br />
and ethical decisions in a neonatal intensive care unit in a Muslim<br />
community. Arch Dis Child Fetal Neonatal Ed 2002;<br />
86:F115-9.<br />
5. Ho NK. Decision-making: initiation and withdrawing life support<br />
in the asphyxiated infants in developing countries. Singapore<br />
Med J 2001; 42:402-5.<br />
6. Richter J, Eisemann M, Zgonnikova E. Doctors' authoritarianism<br />
in end-of-life treatment decisions. A comparison between Russia,<br />
Sweden and Germany. J Med Ethics 2001; 27:186-91.<br />
7. Cuttini M, Nadai M, Kaminski M, et al. End-of-life decisions in<br />
neonatal intensive care: physicians' self-reported practices in seven<br />
European countries. EURONIC Study Group. Lancet 2000;<br />
355:2112-8.<br />
8. Konishi E. Nurses' attitudes towards developing a do not resuscitate<br />
policy in Japan. Nurs Ethics 1998; 5:218-27.<br />
9. Muller JH, Desmond B. Ethical dilemmas in a cross-cultural context.<br />
A Chinese example. West J Med 1992; 157:323-7.<br />
10. Edgren E. The ethics of resuscitation; differences between Europe<br />
and the USA-- Europe should not adopt American guidelines<br />
without debate. Resuscitation 1992; 23:85-9.<br />
11. Beauchamp TL, Childress J (eds). Principles of Biomedical Ethics.<br />
3rd ed. Oxford, Oxford University Press, 1994.<br />
12. Declaration of Helsinki. Ethical principles for medical research involving<br />
human subjects adopted by the 18th WMA General Assembly,<br />
Helsinki, Finland, June 1964 and amended at the 29th,<br />
35th, 41st, 48th, and 52nd WMA Assemblies. Geneva, 1964.<br />
13. Aasland OG, Forde R, Steen PA. Medical end-of-life decisions in<br />
Norway. Resuscitation 2003; 57:312-3.<br />
14. Danciu SC, Klein L, Hosseini MM, Ibrahim L, Coyle BW, Kehoe<br />
RF. A predictive model for survival after in-hospital cardiopulmonary<br />
arrest. Resuscitation 2004; 62:35-42.<br />
15. Dautzenberg PL, Broekman TC, Hooyer C, Schonwetter RS, Duursma<br />
SA. Review: patient-related predictors of cardiopulmonary<br />
resuscitation of hospitalized patients. Age Ageing 1993;<br />
22:464-75.<br />
16. Haukoos JS, Lewis RJ, Niemann JT. Prediction rules for estimating<br />
neurologic outcome following out-of-hospital cardiac arrest. Resuscitation<br />
2004; 63:145-55.<br />
17. Herlitz J, Engdahl J, Svensson L, Young M, Angquist KA, Holmberg<br />
S. Can we define patients with no chance of survival after<br />
out-of-hospital cardiac arrest? Heart 2004; 90:1114-8.<br />
18. Herlitz J, Engdahl J, Svensson L, Angquist KA, Young M, Holmberg<br />
S. Factors associated with an increased chance of survival<br />
among patients suffering from an out-of-hospital cardiac arrest<br />
in a national perspective in Sweden. Am Heart J 2005; 149:61-<br />
6.<br />
19. Ebell MH. Prearrest predictors of survival following in-hospital<br />
cardiopulmonary resuscitation: a meta-analysis. J Fam Pract<br />
1992; 34:551-8.<br />
20. Hillman K, Parr M, Flabouris A, Bishop G, Stewart A. Redefining<br />
in-hospital resuscitation: the concept of the medical emergency<br />
team. Resuscitation 2001; 48:105-10.<br />
21. The MERIT study investigators. Introduction of the medical<br />
emergency team (MET) system: a cluster-randomised controlled
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S177<br />
trial. Lancet 2005; 365:2091-7.<br />
22. Sovik O, Naess AC. [Incidence and content of written guidelines<br />
for "do not resuscitate" orders. Survey at six different somatic<br />
hospitals in Oslo]. Tidsskr Nor Laegeforen 1997; 117:4206-9.<br />
23. Bonnin MJ, Pepe PE, Kimball KT, Clark PS, Jr. Distinct criteria for<br />
termination of resuscitation in the out-of-hospital setting. JAMA<br />
1993; 270:1457-62.<br />
24. Kellermann AL, Hackman BB, Somes G. Predicting the outcome<br />
of unsuccessful prehospital advanced cardiac life support. JAMA<br />
1993; 270:1433-6.<br />
25. Steen S, Liao Q, Pierre L, Paskevicius A, Sjoberg T. Evaluation of<br />
LUCAS, a new device for automatic mechanical compression<br />
and active decompression resuscitation. Resuscitation 2002;<br />
55:285-99.<br />
26. Naess A, Steen E, Steen P. Ethics in treatment decisions during<br />
out-of-hospital resuscitation. Resuscitation 1997; 35:245-56.<br />
27. Joint Royal Colleges Ambulance Liaison Committee. Newsletter<br />
1996 and 2001. London, Royal College of Physicians.<br />
28. Doyle CJ, Post H, Burney RE, Maino J, Keefe M, Rhee KJ. Family<br />
participation during resuscitation: an option. Ann Emerg Med<br />
1987; 16:673-5.<br />
29. Adams S, Whitlock M, Higgs R, Bloomfield P, Baskett PJ. Should<br />
relatives be allowed to watch resuscitation? BMJ 1994;<br />
308:1687-92.<br />
30. Hanson C, Strawser D. Family presence during cardiopulmonary<br />
resuscitation: Foote Hospital emergency department's nine-year<br />
perspective. J Emerg Nurs 1992; 18:104-6.<br />
31. Cooke MW. I desperately needed to see my son. BMJ 1991;<br />
302:1023.<br />
32. Gregory CM. I should have been with Lisa as she died. Accid<br />
Emerg Nurs 1995; 3:136-8.<br />
33. Boie ET, Moore GP, Brummett C, Nelson DR. Do parents want to<br />
be present during invasive procedures performed on their children<br />
in the emergency department? A survey of 400 parents.<br />
Ann Emerg Med 1999; 34:70-4.<br />
34. Boudreaux ED, Francis JL, Loyacano T. Family presence during<br />
invasive procedures and resuscitations in the emergency department:<br />
a critical review and suggestions for future research.<br />
Annals of Emergency Medicine 2002; 40:193-205.<br />
35. Martin J. Rethinking traditional thoughts. J Emerg Nurs 1991;<br />
17:67-8.<br />
36. Robinson SM, Mackenzie-Ross S, Campbell Hewson GL, Egleston<br />
CV, Prevost AT. Psychological effect of witnessed resuscitation<br />
on bereaved relatives.[comment]. Lancet 1998; 352:614-7.<br />
37. Baskett PJF. The ethics of resuscitation. In: Colquhoun MC,<br />
Handley AJ, Evans TR, eds. The ABC of Resuscitation. 5th ed.<br />
London: BMJ Publishing Group; 2004.<br />
38. Azoulay E, Sprung CL. Family-physician interactions in the intensive<br />
care unit. Crit Care Med 2004; 32:2323-8.<br />
39. Bouchner H, Vinci R, Waring C. Pediatric procedures: do parents<br />
want to watch? Pediatrics 1989; 84:907-9.<br />
40. Resuscitation Council (UK) Project Team. Should Relatives Witness<br />
Resuscitation? London: Resuscitation Council (UK; 1996.<br />
41. Morag RM, DeSouza S, Steen PA, et al. Performing procedures<br />
on the newly deceased for teaching purposes: what if we were<br />
to ask? Arch Intern Med 2005; 165:92-6.<br />
42. US Department of Health and Human Services. Protection of Human<br />
Subjects: Informed Consent and Waiver of Informed Consent<br />
requirements in certain emergency circumstances. In: 61<br />
Federal Register 51528 (1996) codified at CFR # 50.24 and #<br />
46.408. 1996.<br />
43. Fontaine N, Rosengren B. Directive/20/EC of the European Parliament<br />
and Council of 4th April 2001 on the approximation of<br />
the laws, regulations and administrative provisions of the Member<br />
States relating to the implementation of good clinical practice<br />
in the conduct of trials on medical products for human use.<br />
The Official Journal of the European Communities 2001; 121:34-<br />
44.<br />
44. Lemaire F, Bion J, Blanco J, et al. The European Union Directive<br />
on Clinical Research: present status of implementation in EU<br />
member states' legislations with regard to the incompetent patient.<br />
Intensive Care Med 2005; 31:476-9.<br />
45. Nichol G, Huszti E, Rokosh J, Dumbrell A, McGowan J, Becker L.<br />
Impact of informed consent requirements on cardiac arrest research<br />
in the United States: exception from consent or from research?<br />
Resuscitation 2004; 62:3-23.<br />
46. Mosesso VN, Jr., Brown LH, Greene HL, et al. Conducting research<br />
using the emergency exception from informed consent: the<br />
Public Access Defibrillation (PAD) Trial experience. Resuscitation<br />
2004; 61:29 36.<br />
47. Sterz F, Singer EA, Bottiger B, et al. A serious threat to evidence<br />
based resuscitation within the European Union. Resuscitation<br />
2002; 53:237-8.
Resuscitation (2005) 67S1, S179-S186<br />
RESUSCITATION<br />
www.elsevier.com/locate/resuscitation<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi<br />
2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
Bölüm 9. Resüsitasyon e¤itiminin prensipleri<br />
Peter J. F. Baskett, Jerry P. Nolan, Anthony Handley, Jasmeet Soar,<br />
Dominique Biarent, Sam Richmond<br />
Girifl<br />
Resüsitasyon e¤itimi için çok çeflitli yöntemler mevcuttur.<br />
Bunlardan hiçbirisi mükemmel de¤ildir ve uygulamalar<br />
seyrek olarak yap›l›yorsa, bilgi ve becerinin<br />
zihinde tutulmas› yetersiz olmaktad›r. E¤itimin tekrarlanmas›n›n<br />
ideal aral›¤› tam olarak belirlenmemifl olmakla<br />
birlikte; düzenli olarak resüsitasyon uygulamayan<br />
ço¤u kifli için 6 aydan daha s›k aral›klarla yap›lan<br />
gelifltirme e¤itimlerinin gerekli oldu¤u görünmektedir.<br />
1-12<br />
Amaçlar<br />
E¤itimin amac›, ö¤renenleri; halktan bir kifli, sivil bir ilk<br />
müdahaleci, bir topluluk veya hastane içinde ilk yan›t<br />
veren kifli, görevli olduklar› akut sahada bir sa¤l›k çal›-<br />
flan›, Acil T›p Ekibi veya Resüsitasyon Ekibinde çal›flanlar<br />
olarak, kendilerinden beklenilen gerçek klinik performans<br />
düzeyinde, resüsitasyon uygulayabilme yetene¤i<br />
ile donatmakt›r.<br />
Yöntemler<br />
E¤itimde eriflkin e¤itim ve ö¤retim prensipleri izlenmelidir.<br />
Bu genel olarak interaktif tart›flma, beceri uygulamalar›,<br />
problem çözme ve tak›m liderli¤i ile ilgili<br />
klinik senaryolar uygulanan küçük gruplar›n (4-8 kiflilik)<br />
kat›l›m›yla Avrupa Resüsitasyon Konseyi (ERC) taraf›ndan<br />
oluflturulmufl kurs düzeni anlam›na gelmektedir. 13<br />
E¤iticilerin kursiyerlere oran›, kursun tipine ba¤l› olarak<br />
1:3 ile 1:6 aras›nda olmal›d›r.<br />
Kursiyerler, temel bilgileri, kurstan önce, kurs kitab›<br />
veya bu amaç için haz›rlanm›fl interaktif CD'yi çal›flarak<br />
edinmelidir. Kurs, ö¤rencinin yeterlili¤ini gelifltirmeyi<br />
amaçlamal›d›r ve temel bilgilerle ilgili bir test ile<br />
uygulama becerileri ve senaryolar›n sürekli olarak de-<br />
¤erlendirilmesini içermelidir. Senaryoya dayanan e¤itime;<br />
geliflmifl mankenler, simülatörler ve sanal realite<br />
teknikleri eklenebilir. 14<br />
Sivil kifliler veya ilk müdahale edecek kifliler için yap›lan<br />
temel yaflam deste¤i (TYD) e¤itiminde, basit<br />
mankenlerle ve video veya interaktif CD kullan›larak<br />
evde yap›lan e¤itim, e¤iticiler ile birlikte gerçeklefltirilen,<br />
klasik kurslara karfl› de¤erli bir alternatif olabilir. 15-<br />
19 Bu yöntem kursiyer kayb›n›, e¤itimci zaman› ile maliyeti<br />
minimalize etmektedir. Ancak e¤iticilerin rolü ve<br />
önemi gözard› edilmemelidir; e¤itimci orijinal video<br />
veya CD'de yer almayan durumlar› aç›klamas›n›n yan›-<br />
s›ra bir model olarak davranmakta ve çok de¤erli olan<br />
coflku ve motivasyonu sa¤lamaktad›r. Grup kat›l›m› ayn›<br />
zamanda tüm ö¤renme sürecini de gelifltirmektedir.<br />
Kursa kat›lanlar›n ruhsal özellikleri<br />
Kurs, e¤itim ve de¤erlendirmeyle ilgili konularda özel<br />
olarak haz›rlanm›fl ERC kursuna kat›larak burada e¤itim<br />
alm›fl olan e¤iticiler taraf›nda gerçeklefltirilmelidir. E¤itim;<br />
elefltiri yerine, performans›n art›r›lmas›na yol açan,<br />
yap›c› geri bildirimlerin verilmesi ile yürütülmelidir. Endifleyi<br />
azaltmak için hem e¤iticiler hem de kursiyerlerin<br />
karfl›l›kl› olarak ilk isimleri ile hitap etmesi teflvik<br />
edilirken, geri bildirimi artt›rmak ve kursiyerlere destek<br />
olmak üzere grup dan›flmanl›¤› kullan›lmal›d›r. Özellik-<br />
0300-9572/fi - see front matter ® 2005 European Resuscitation Council. All Rights Reserved. Published by Elsevier Ireland Ltd.<br />
doi:10.1016/j.resuscitation.2005.10.006
S180<br />
P.J.F. Basket ve ark.<br />
le de¤erlendirme s›ras›nda stres kaç›n›lmazd›r 20 ancak<br />
e¤iticilerin amac› kursiyerlerin yapabileceklerinin en<br />
iyisini yapmalar›n› sa¤lamak olmal›d›r.<br />
Dil<br />
Daha önce ERC kurslar› uluslararas› e¤itici kadrosu taraf›ndan<br />
‹ngilizce olarak gerçeklefltirilmekteydi. 13 Lokal<br />
e¤iticilerin e¤itilmesi ve el kitaplar› ile kurs materyallerinin<br />
de¤iflik dillere çevrilmesiyle flu anda kursiyerlerin<br />
kendi dillerinde verilen kurslar›n, özellikle uygulay›c›<br />
kurslar›n›n, say›s› artmaktad›r.<br />
E¤iticiler<br />
E¤iticileri saptamak ve e¤itmek amac›yla denenmifl ve<br />
test edilmifl bir yöntem gelifltirilmifltir.<br />
Potansiyel e¤iticilerin belirlenmesi<br />
E¤iticiler, kurs e¤itici kadrosunun ortak görüflüyle uygulay›c›<br />
kursundaki konularda yeterli¤ini ispatlam›fl ve<br />
daha da önemlisi liderlik ve klinik güvenilirlik niteli¤i<br />
tafl›yan, aç›k ifade edebilme özelli¤ine sahip, destekleyici<br />
ve hevesli bireyler olmal›d›rlar. Bu kifliler ‹leri Yaflam<br />
Deste¤i (‹YD) ve Avrupa Pediyatrik Yaflam Deste-<br />
¤i (EPLS) kurslar›nda baflar›l› olduklar› taktirde Genel<br />
E¤itici Kurslar›na (GEK) [Generic Instructor Course,<br />
(GIC)] veya Temel Yaflam Deste¤i (TYD)/Otomatik Eksternal<br />
Defibrilasyon (OED) kurslar›nda baflar›l› olduklar›nda<br />
Temel Yaflam Deste¤i (TYD)/Otomatik Eksternal<br />
Defibrilasyon (OED) E¤itici Kurslar›na davet edileceklerdir.<br />
Acil Yaflam Deste¤i (AYD) [Immediate Life Support<br />
(ILS)] için e¤itici kursu da gelifltirilmektedir.<br />
E¤itici kurslar›<br />
Bunlar deneyimli e¤iticiler taraf›ndan e¤itici potansiyeli<br />
olan kursiyerler (EP) için yürütülmektedir ve GEK için<br />
t›p e¤itimi uygulamas› ve eriflkin e¤itimi prensipleri<br />
konusunda özel e¤itim alm›fl bir e¤itmen de görev almaktad›r.<br />
Bu e¤itici kurslar›n›n ayr›nt›lar› afla¤›da verilmektedir.<br />
Bu kurslar s›ras›nda kursiyerlere s›nav uygulanmamakta<br />
ancak e¤itici kadrosu taraf›ndan sürekli<br />
de¤erlendirme yap›lmakta ve uygun geribildirim sa¤lanmaktad›r.<br />
E¤itici adayl›¤› aflamalar›<br />
E¤itici kursunu baflar›yla tamamlay›p E¤itici Aday› (EA)<br />
olarak tan›mlanan kifli normal olarak gözetim alt›nda iki<br />
ayr› kursta e¤itim vermekte ve performans›yla ilgili yap›c›<br />
geribildirim sa¤lanmaktad›r. ‹ki kurs deneyiminden<br />
sonra e¤itici aday› “E¤itici” statüsüne geçmekte, ancak<br />
bazen e¤itici kadrosu aday›n bir kurs deneyimine daha<br />
gereksinimi oldu¤una veya nadiren aday›n e¤itici olmaya<br />
uygun olmad›¤›na karar vermektedir. Konuyla ilgili<br />
olarak son karar› verecek olan Uluslararas› Kurs Komitesine<br />
itiraz baflvurusu yap›labilir.<br />
Kurs yöneticisi statüsü<br />
Seçilmifl kifliler kurs yöneticisi statüsüne ilerleyebilir.<br />
Bunlar di¤er e¤iticiler taraf›ndan seçilecek ve Ulusal<br />
Resüsitasyon Kuruluflu’nun ilgili komitesi veya ilgili<br />
Uluslararas› Kurs Komitesi taraf›ndan onaylanacaklard›r.<br />
Kurs yöneticileri klinik güvenilirli¤i, iyi muhakeme<br />
ve kusursuz ve adil de¤erlendirme gücü olan nispeten<br />
k›demli bireylerden olmal›d›r. Bunlar e¤itici kursunun<br />
yap›s›nda olan e¤itim prensiplerini benimseyeceklerdir.<br />
Normalde kurs yöneticisi en az alt› kursluk e¤itim<br />
deneyimine sahip olmal› ve en az bir kez kurs yönetici<br />
yard›mc›s› olarak görev almal›d›r.<br />
E¤iticilerin yer de¤ifltirmesi<br />
De¤iflik disiplinlerdeki e¤iticiler aras›nda de¤iflim<br />
mümkündür. Örne¤in, bir ileri yaflam deste¤i (‹YD) e¤iticisi<br />
Avrupa Pediyatrik Yaflam Deste¤i Kursunda<br />
(APYD) baflar›l› olur ve e¤itici potansiyeli olan adaylar<br />
(EP) aras›nda yer al›rsa do¤rudan APYD Kursunda e¤itici<br />
aday› olarak yer alabilir. Bu durumun aksi de geçerlidir<br />
ve GEK'nu tekrar almaya gerek yoktur. Benzer olarak,<br />
ilgili uygulay›c› kursunda e¤itici potansiyeli olan<br />
adaylar aras›nda yer alan Amerikan Cerrahlar Birli¤inin<br />
(American College of Surgeons) ‹leri Travma Yaflam<br />
Deste¤i (‹TYD) Kursunun e¤iticileri de ‹YD veya<br />
EPLS'de e¤itici aday› olarak yer alabilirler. Halen Amerikan<br />
Kalp Birli¤i (American Heart Association) ‹leri<br />
Kardiyak Yaflam Deste¤i (‹KYD) veya Pediyatrik ‹leri Yaflam<br />
Deste¤i (P‹YD) e¤iticileri olan kifliler de benzeri<br />
kurslarda do¤rudan e¤itici aday› statüsünde yer alabilirler.<br />
‹dari kurallar<br />
Bütün e¤iticiler e¤iticiler için belirlenen kurallara uymak<br />
zorundad›rlar. Bunlar ekte yer almaktad›r.<br />
Temel Yaflam Deste¤i (TYD) ve<br />
Otomatik Eksternal Defibrilatör (OED)<br />
kurslar›<br />
TYD ve OED kurslar› çok de¤iflik alanlardaki uygulay›c›-<br />
lar için uygundur. Bunlar klinisyen veya klinisyen olmayan<br />
sa¤l›k çal›flanlar› (özellikle kardiyak arreste müda-
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S181<br />
hale etme durumuyla karfl›laflma olas›l›¤› düflük olanlar),<br />
pratisyen hekimler, difl hekimleri, t›p ö¤rencileri,<br />
ilk yard›m çal›flanlar›, cankurtaranlar, insanlar›n e¤itimi<br />
ve bak›m› için çal›flanlar (örne¤in ö¤retmenler ve bak›-<br />
c›lar), ilk müdahaleyi uygulayanlar ve halktan kifliler<br />
olabilir.<br />
“Uygulay›c› kursu” format›<br />
Uygulay›c› kurslar›n›n amac› her adaya temel yaflam<br />
deste¤i veya otomatik defibrilatör kullan›m›nda yeterlilik<br />
kazand›rmakt›r. Yeterlilikle ilgili detaylar ERC TYD<br />
çal›flma grubu taraf›ndan yay›nlanm›fl olup<br />
www.erc.edu adresinde bulunabilir. TYD ve OED kurslar›<br />
ERC Uluslararas› BLS Kurs Komitesi taraf›ndan gelifltirilip<br />
uygulanmaktad›r.<br />
Her TYD ve OED uygulay›c› kursu yaklafl›k yar›m<br />
gün sürmekte ve minimum say›da teorik ders ile el becerisi<br />
prati¤ini gelifltiren çal›flmalardan oluflmaktad›r.<br />
Önerilen e¤itici: kursiyer oran› 1:6 olup, 6 kiflilik her<br />
grupta en az bir manken ve bir otomatik defibrilatör cihaz›<br />
bulunmal›d›r. Genellikle formal de¤erlendirme yap›lmadan<br />
her kat›l›mc›n›n bireysel performans› için geribildirim<br />
yap›lmaktad›r. Mesleki veya kiflisel olarak yeterlilik<br />
sertifikas›na ihtiyac› olanlar kurs boyunca sürekli<br />
olarak veya kurs sonunda tek seferde de¤erlendirilebilir.<br />
TYD ve OED uygulay›c›s› el kitaplar› ile sertifikalar<br />
ücret karfl›l›¤› ERC'den elde edilebilir. Onaylanm›fl alternatif<br />
el kitaplar› da gerekiyorsa, o ülkenin diline tercüme<br />
edilerek kullan›labilir.<br />
E¤itici kursu<br />
TYD veya OED uygulay›c› kursuna kat›lan ço¤u kursiyer<br />
halktan kifliler olup baz›lar› sonradan e¤itici olmak isteyebilmektedirler.<br />
Bu nedenle, ERC bir günlük TYD/OED<br />
E¤itici Kursu gelifltirmifltir. Bu kursa kat›lan kursiyerler<br />
sa¤l›k çal›flan› veya ERC TYD veya OED uygulay›c›s›<br />
sertifikas› alm›fl ve e¤itici potansiyeli olan kursiyer olarak<br />
seçilmifl halktan kifliler olmal›d›r. Amaç kursiyerlerin<br />
kursa devaml›l›¤›n›n sa¤lanmas› ve daha da önemlisi<br />
konuyu ö¤retecek potansiyel ve bilgiye sahip olduklar›n›n<br />
belirlenmesidir.<br />
TYD/OED E¤itici Kursu halktan kiflilerin e¤itimine<br />
öncelik tan›yarak GEK prensiplerini izlemektedir. Kursun<br />
baflar›yla tamamlanmas›ndan sonra her kursiyer<br />
e¤itici kursiyer olur ve E¤itici olmadan önce iki TYD veya<br />
OED kursunda e¤itici olarak görev al›r.<br />
Kurslar›n bir ülkede düzenlenmesi<br />
Birçok ERC TYD ve OED uygulay›c› kursu, ulusal resüsitasyon<br />
konseyi taraf›ndan yürütülür veya kontrolü alt›nda<br />
gerçeklefltirilir. ERC TYD/OED kurslar›n›n bir ülkeye<br />
getirilmesinin normal prosedürü ERC uluslararas› e¤iticilerinin<br />
ülkeye iki günlük kombine TYD/OED uygulay›-<br />
c› ve TYD/OED e¤itici kursu düzenlemek üzere ziyareti<br />
ile gerçekleflir. Lokal e¤iticiler varsa (örn., ERC kursunu<br />
baflar›yla tamamlayan veya ERC ‹YD e¤iticisi olan)<br />
lokal e¤itici uluslararas› e¤itici oran› 1:1 olacak flekilde<br />
ve kurs yöneticisinin (uluslararas› e¤itici) gerekti¤inde<br />
lokal e¤iticileri desteklemesiyle e¤itim verebilirler. Baflar›l›<br />
bir kurstan sonra lokal e¤itici ERC e¤iticisi olur ve<br />
di¤erlerinden daha baflar›l› olan lokal e¤iticiler, e¤iticilerin<br />
e¤itmeni olarak seçilirler. Sonraki kurslar ilgili ülkenin<br />
dilinde gerçeklefltirilir ve e¤itim materyalleri bu<br />
dile çevrilir. Kombine kursta yer alan adaylar ERC<br />
TYD/OED e¤itici aday› olarak seçilebilirler. Daha sonra<br />
bu kifliler tam e¤itici haline gelmeden önce tam e¤iticilerin<br />
denetiminde bir veya iki uygulay›c› kursunda<br />
e¤itim vermelidir.<br />
Acil Yaflam Deste¤i (AYD) kursu<br />
Acil Yaflam Deste¤i (AYD) kursu kardiyak arrestle nadiren<br />
karfl›laflan ancak vakaya ilk müdahale eden veya<br />
kardiyak arrest ekibinin üyesi olma potansiyeli olan<br />
sa¤l›k çal›flanlar› için düzenlenir. 21 Kurs, sa¤l›k çal›flanlar›na<br />
resüsitasyon ekibinin gelmesini beklerken, resüsitasyonun<br />
baflar› ile sonuçlanmas› için gerekli olan becerileri<br />
ö¤retir. 22 AYD kursu, ayn› zamanda kardiyak<br />
arresti önleme ile ilgili bir bölüm içerirken, yo¤un bak›m<br />
uzman›na hemen ulafl›lamayan durumlarda kritik<br />
hastan›n ilk 24 saatinde hastaya müdahale etmeyi ö¤reten,<br />
di¤er k›sa kurslarla da tamamlan›r. 23-25 Kurs;<br />
hemflireler, hemflirelik ö¤rencileri, t›p doktoru, t›p ö¤rencileri,<br />
difl hekimleri, fizyoterapistler, radyoloji ve<br />
kardiyoloji teknisyenlerini içeren büyük bir aday potansiyeline<br />
sahiptir.<br />
fiu andaki ‹YD e¤iticileri ve e¤itici adaylar› AYD<br />
kurslar›nda e¤itim verebilir ve de¤erlendirme yapabilirler.<br />
Spesifik AYD e¤iticileri gelifltirmek üzere bir pilot<br />
proje de bulunmaktad›r. Bir kursta maksimum 30 aday<br />
ve her 6 aday için en az 1 e¤itici bulunmal›d›r.<br />
Kurs format›<br />
AYD kursu bir gün sürmekte ve teorik dersler, el becerisi<br />
e¤itimi ve manken kullan›larak kardiyak arrest senaryo<br />
ö¤retimini (cardiac arrest scenario teaching =<br />
CASTeach) içermektedir. Program›n e¤iticilere kursu<br />
kendi kat›l›mc› grubuna uygun hale getirmesine izin<br />
veren çok say›da seçene¤i vard›r.
S182<br />
P.J.F. Basket ve ark.<br />
Kurs içeri¤i<br />
Kurs baflar›l› resüsitasyon ile sonuçlanacak flu becerileri<br />
kapsamaktad›r; kardiyak arrestin nedenleri ve korunma,<br />
kardiyopulmoner resüsitasyona bafllama, temel<br />
hava yolu becerileri ve defibrilasyon (otomatik veya<br />
manuel). Kardiyak arrest s›ras›nda laringeal maske hava<br />
yolu ve ilaç tedavisini içeren e¤itim seçenekleri de<br />
vard›r. Bütün beceriler edinildikten sonra e¤itimciler<br />
kursiyerlere ilk müdahaleci olma rolünü gösteren bir<br />
kardiyak arrest demonstrasyonu yaparlar. Bunu kursiyerlerin<br />
pratik yapt›¤› CASTeach istasyonu izlemektedir.<br />
AYD kursiyerlerinden genellikle ekip lideri olmalar›<br />
beklenmemektedir. Kursiyerler resüsitasyona bafllamal›<br />
ve daha deneyimli ekip gelene kadar devam edebilmelidir.<br />
Uygunsa e¤itici, resüsitasyon ekip lideri olarak<br />
görev al›r. Baz› senaryolarda resüsitasyon daha deneyimli<br />
ekip ulaflmadan baflar›l› olabildi¤inden bu her<br />
zaman gerekli de¤ildir. Çal›flma ortam›na ve kursiyerlerin<br />
klinik rolüne uyarlanm›fl, önceden haz›rlanm›fl senaryolar<br />
kullan›l›r.<br />
De¤erlendirme<br />
Kursiyerlerin performans› sürekli olarak de¤erlendirilmekte<br />
olup kursiyerler AYD kursu boyunca yeterliliklerini<br />
göstermelidirler. Kurs formal test istasyonu içermez<br />
böylece kurs sonunda uygulanacak olan teste ait<br />
endifleler giderilmifl olur. Kursiyerlere kurs öncesi materyallerle<br />
birlikte de¤erlendirme formlar› gönderilmektedir.<br />
Formlarda daha önce belirtilen kriterlere göre<br />
performanslar›n›n nas›l ölçüldü¤ü aç›kça belirtilmektedir.<br />
AYD kursundaki de¤erlendirme, kursiyerlerin<br />
kendilerinden neler beklendi¤ini ve ö¤renilenler çerçevesinde<br />
bunu nas›l baflaracaklar›n› görmelerini sa¤lar.<br />
AYD kursunda afla¤›daki uygulama becerileri de¤erlendirilmektedir;<br />
hava yolu aç›kl›¤›n›n sa¤lanmas› ve idamesi,<br />
temel yaflam deste¤i ve defibrilasyon. Destekleyici<br />
bir yaklafl›mla kursiyerlerin büyük ço¤unlu¤u kursun<br />
ö¤renim hedeflerine ulaflmaktad›r.<br />
Ekipman<br />
AYD kursu iflleyifli son derece aç›k olacak flekilde yap›-<br />
land›r›lm›flt›r. Ço¤u kurs hastanelerde küçük bir kursiyerler<br />
grubu (ortalama 12 kursiyer) ile gerçeklefltirilir.<br />
Kurs için teorik derslerin yap›laca¤› bir alan ve her 6<br />
kursiyer için bir beceri e¤itimi alan› gerekmektedir. Her<br />
6 kursiyer için en az bir ‹YD mankeni gereklidir. Kurs<br />
bölgenin gereksinimleri için uygun olmal›d›r. Kurs merkezleri<br />
kursiyerleri lokal olarak mevcut olan ekipmanlar›<br />
kullanacak flekilde (örn. defibrilatör tipi) e¤itmelidir.<br />
Kurs raporu ve sonuç ka¤›tlar›<br />
Kurs raporu ve sonuçlar›n oldu¤u ka¤›t kurs yöneticisi<br />
taraf›ndan derlenip ulusal resüsitasyon derne¤i ve ERC<br />
taraf›ndan <strong>dosya</strong>lanmaktad›r.<br />
‹leri Yaflam Deste¤i (‹YD) Kursu<br />
Bu kurs için hedef kursiyerler, hastanenin acil bölgelerinde<br />
çal›flan hekimler ve deneyimli hemflireler ile Acil<br />
T›p ekibi ile Kardiyak Arrest Ekibinin (Resüsitasyon Ekibi)<br />
üyeleridir. 26 Kurs ayn› zamanda deneyimli paramedikler<br />
ve baz› hastane teknisyenleri için de uygundur.<br />
‹lk müdahaleyi uygulayan hemflireler, pratikte nadiren<br />
kardiyak arrestle karfl›laflan hekimler ile acil t›p teknisyenleri<br />
için AYD kursu daha uygundur. Her üç kursiyere<br />
en az bir e¤itimci düflecek flekilde kursa 32 kursiyer<br />
kat›labilir. E¤iticilerin maksimum % 50 kadar›, e¤itici<br />
potansiyeli belirlenmifl kiflilerden oluflabilir. Kurs gruplar›<br />
8 kursiyeri aflmamal›, ideal olarak 6 kursiyerden<br />
oluflmal›d›r. Her e¤itici küçük bir kursiyer grubu için<br />
dan›flman olarak görev al›r. Kurs normalde iki-iki buçuk<br />
gün sürer.<br />
Kurs format›<br />
Kurs format›nda az say›da (dört) teorik ders olup; el becerisi<br />
e¤itimi, ekip liderli¤i yaklafl›m›n› öne ç›karan küçük<br />
gruplarda klinik senaryo uygulamalar› ve interaktif<br />
grup tart›flmalar›na konsantre olunmaktad›r. Kursiyerlerin<br />
geri bildirim almalar› ve vermeleri için dan›flman/kursiyer<br />
toplant›lar› düzenlenmektedir. E¤itici<br />
kadrosu kurs bafllang›c›nda ve her kurs günü sonunda<br />
toplanmaktad›r. Kursiyer ve e¤iticilerinin kat›ld›¤› akflam<br />
yemekleri düzenlemek gibi sosyal aktiviteler kursun<br />
iletiflimine ve zevkli geçmesine büyük katk›da bulunmaktad›r.<br />
Kurs içeri¤i<br />
Kurs içeri¤i ERC'nin Resüsitasyon K›lavuzunu temel almaktad›r.<br />
Kursiyerlerden, kurs öncesinde ‹YD kurs kitab›n›<br />
çok dikkatli bir flekilde çal›flmalar› beklenmektedir.<br />
Kurs, kursiyerlere; kardiyak arrestin nedenlerini, yaflamsal<br />
risk tafl›yan hastalar› tan›may›, kardiyak arresti<br />
ve yaklafl›k bir saatlik süre içinde oluflan acil peri-arrest<br />
problemleri tedavi etmeyi ö¤retmeyi hedeflemektedir.<br />
Kurs ileri yo¤un bak›m veya kardiyoloji kursu de¤ildir.<br />
Kursiyerlerden ‹YD kursuna kay›t yapt›rmadan önce,<br />
TYD konusunda yeterli olmalar› beklenmektedir. Güvenli<br />
defibrilasyon teknikleri ve EKG de¤erlendirilmesi,<br />
hava yolunun aç›lmas› ve ventilasyonun sa¤lanmas›,<br />
peri-arrest ritimlere yaklafl›m, temel asit/baz dengesi
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S183<br />
ve özel durumlarda kardiyak arrest tedavisi konular›na<br />
özellikle önem verilmektedir. Resüsitasyon sonras› bak›m,<br />
resüsitasyonun etik yönleri ve hasta yak›nlar›na<br />
yaklafl›m kurs program›nda yer almaktad›r.<br />
De¤erlendirme ve s›nav<br />
Her kursiyer her günün sonunda yap›lan e¤iticiler toplant›s›nda,<br />
e¤itici kadrosu taraf›ndan tek tek de¤erlendirilmekte<br />
ve gözden geçirilmektedir. Gere¤inde geri<br />
bildirim verilmektedir. Kursun sonunda kursiyerleri test<br />
etmek için iki senaryo verilmekte ve bunlardan birisi<br />
hastan›n de¤erlendirilmesini ve etkin ve güvenli defibrilasyon<br />
yapabilme gereklili¤ini vurgulamaktad›r. Temel<br />
bilgiyi test etmek üzere de kurs sonunda çoktan<br />
seçmeli s›nav yap›lmaktad›r. Bu testten geçmeleri için<br />
kursiyerlerin, testin %75'ini baflarmalar› gerekmektedir.<br />
Kurs yeri ve ekipman›<br />
Kurs s›ras›nda kullan›lmak üzere; 4 adet uygulama odas›,<br />
bir dersane, e¤iticiler için bir oda ile ö¤le yeme¤i ve<br />
ikramlar için olanaklar olmal›d›r. En az iki dijital projektör<br />
ve bilgisayar, dört tane yaz› tahtas› gereklidir. Her<br />
pratik odas›nda EKG simülatörü, defibrilatör ve eriflkin<br />
‹YD mankeni olmal›d›r. Dört eriflkin hava yolu mankeni<br />
ile birlikte, basit hava yolu koruma ve ventilasyon, trakeal<br />
entübasyon ve laringeal maske gibi supraglottik<br />
hava yolu malzemeleri gereklidir. ‹ntravenöz kanül, enjektörler,<br />
infüzyon s›v›lar› ve simulatör ilaçlar listeyi tamamlamaktad›r.<br />
Kurs raporu ve sonuç ka¤›tlar›<br />
Kurs raporu ve sonuçlar›n bulundu¤u ka¤›t kurs yöneticisi<br />
taraf›ndan derlenip ulusal resüsitasyon derne¤i ve<br />
ERC taraf›ndan <strong>dosya</strong>lanmaktad›r.<br />
Avrupa Pediyatrik Yaflam Deste¤i<br />
Kursu<br />
APYD kursu hastane içinde veya d›fl›nda yenido¤an,<br />
bebek veya çocuk resüsitasyonunda görev alan sa¤l›k<br />
çal›flanlar› için düzenlenmifltir. Kursun amac› sa¤l›kç›lara<br />
kritik hastal›¤› olan çocu¤a hastal›¤›n ilk saatinde<br />
müdahale etme ve hastal›¤›n kardiyak arreste ilerlemesini<br />
önleme bilgi ve becerisini de kazand›rmakt›r.<br />
Temel pediyatrik yaflam deste¤inde yeterlilik önkoflul<br />
olmakla birlikte, TYD ve yabanc› cisimle hava yolu<br />
obstrüksiyonuna müdahale ile ilgili 90 dakikal›k bir<br />
hat›rlat›c› kursu da içermektedir. APYD kursu pratikte<br />
hasta yenido¤an, infant ve çocuklara müdahale etme<br />
sorumlulu¤u olan olan hekimler, hemflireler, acil t›p<br />
teknisyenleri ve paramedikler için uygundur. 27,28<br />
APYD yenido¤an veya pediyatrik yo¤un bak›m› hedefleyen<br />
ileri müdahale gruplar› için bir kurs de¤ildir.<br />
Kurs her 4 kursiyere en az 1 e¤itimcinin düflece¤i<br />
24 kursiyerden oluflabilir. ‹stisnai durumlarda ekstra<br />
e¤itimcilerle birlikte 28 kursiyer kabul edilebilir. Senaryolar›n<br />
gerçekçi olmas› ve kursiyerlerin sorular›n›n yan›tlanabilmesi<br />
için e¤iticilerin pediyatri konusunda deneyimli<br />
olmalar› gerekti¤inden, e¤itici kadrosunun minimum<br />
% 50'si neonatal ve pediyatri prati¤inde deneyimli<br />
olmal›d›r. E¤iticilerin maksimum % 50'si e¤itici<br />
aday› olabilir. Gruplarda en fazla 8 kursiyer bulunmal›<br />
ve ideal olarak 5 veya 6 kursiyer olmal›d›r; 5-7 kiflilik<br />
kursiyer grubuna 2 e¤itici dan›flmanl›k yapmal›d›r. Kurs<br />
normalde iki-iki buçuk gün sürmektedir.<br />
Kurs format›<br />
Yeni kurs format›nda daha az (üç) teorik ders vard›r.<br />
Bilgi ve beceri e¤itimi küçük gruplarda klini¤e dayal›<br />
senaryolar ile verilmektedir. Hasta çocu¤un de¤erlendirilmesi<br />
ve tedavisi, tak›m çal›flmas› ve tak›m liderli¤ine<br />
özellikle önem verilmektedir. Kurs, kursiyerlere geri<br />
bildirim vermek ve almak için kursiyer/dan›flman<br />
toplant›lar› içermektedir. E¤iticilerin toplant›lar› kursun<br />
bafllang›c›nda ve her kurs gününün sonunda yap›lmaktad›r.<br />
E¤itici adaylar›na, her çal›fltay (workshop) serisi<br />
ve verdikleri teorik dersten sonra geri bildirim verilmektedir.<br />
Kurs içeri¤i<br />
Kurs içeri¤i ERC'nin yenido¤an ve pediyatrik resüsitasyon<br />
k›lavuzunu takip etmektedir. Kursiyerlerden kursa<br />
kat›lmadan önce el kitab›na çal›flmalar› istenmektedir.<br />
Gelecekte evde TYD e¤itimi için CD veya DVD gönderilecektir.<br />
15 Kat›l›mc›lara kurstan dört-alt› hafta önce<br />
kurs kitab› ile birlikte kurs öncesi çoktan seçmeli sorular<br />
gönderilmektedir. Bunlar kurs bafllang›c›nda toplanmakta<br />
ve kurs süresince geri bildirim verilmektedir.<br />
APYD, kursiyerlerin yenido¤an ve çocuklarda kardiyopulmoner<br />
arrestin nedenleri ve mekanizmas›n› anlama,<br />
kritik hastal›¤› olan yenido¤an, infant veya çocu¤u tan›ma,<br />
tedavi etme ve kardiyak arrest olufltu¤unda müdahale<br />
etme konular›nda e¤itilmesini hedeflemektedir.<br />
Beceri e¤itimi; hava yolu aç›kl›¤›n›n sa¤lanmas›, balonvalf-maske<br />
ile ventilasyon, rulo ve boyunluk (servikal<br />
kolar) yerlefltirilmesi, oksijen uygulanmas›, entübasyon<br />
ve vasküler giriflim, güvenli defibrilasyon, kardiyoversiyon<br />
ve OED kullan›m›n› kapsamaktad›r.<br />
Bütün kursiyerler, e¤itici kadrosu taraf›ndan tek tek<br />
de¤erlendirilir.<br />
Gerekti¤inde geri bildirim verilir. TYD gelifltirme
S184<br />
P.J.F. Basket ve ark.<br />
kursunu bir TYD de¤erlendirmesi izler ve kursun sonundaki<br />
senaryoya dayal› ikinci test hasta çocu¤un de-<br />
¤erlendirilmesi ve temel becerileri konu al›r. Temel bilgiyi<br />
test etmek üzere kurs sonunda çoktan seçmeli s›-<br />
nav yap›l›r. Kat›l›mc›lar bu testte baflar›l› olmak için testin<br />
% 75'ini baflarmak zorundad›r.<br />
Kurs yeri ve ekipman›<br />
Kurs için 4 uygulama odas›, bir dersane, bir e¤itici odas›<br />
ve ö¤le yeme¤i ve ikramlar için olanaklar olmal›d›r.<br />
En az bir dijital projektör ve bilgisayar, dört tane yaz›<br />
tahtas› gereklidir. Her odada pediyatrik mankenler (temel<br />
ve ileri teknikler için infant ve çocuk) ve aksesuarlar›<br />
bulundurulmal›d›r. Bir defibrilatör, bir OED ve bir ritim<br />
simülatörü de bulunmal›d›r.<br />
Kurs raporu ve sonuç ka¤›tlar›<br />
Kurs raporu ve sonuçlar›n bulundu¤u ka¤›t kurs yöneticisi<br />
taraf›ndan derlenip ulusal resüsitasyon derne¤i ve<br />
ERC taraf›ndan <strong>dosya</strong>lanmaktad›r.<br />
Yenido¤an Yaflam Deste¤i (YYD)<br />
kursu<br />
Bu kurs meslekleri gere¤i do¤umda görev alan sa¤l›kç›lar<br />
için düzenlenmifltir. Do¤umda resüsitasyona bafllamak<br />
için ça¤r›lan kiflilere yenido¤an bebe¤e ilk 10-20<br />
dakikada ustaca müdahale edebilecek bilgi ve beceriyi<br />
vermeyi hedefler. Kurs ebe, hemflire ve doktorlar için<br />
uygundur, ayr›ca birçok di¤er kurs gibi, farkl› uzmanl›k<br />
dallar›ndan oluflan kursiyerlerin kat›l›m›yla en iyi sonuç<br />
al›nmaktad›r.<br />
Kurs genellikle bir gün sürer ve ideal olarak 24 kursiyer<br />
içermekle birlikte 32 kursiyere kadar izin verilebilir.<br />
Kurs yöneticisine ek olarak her 3 kursiyer için 1 e¤itici<br />
olmal›d›r.<br />
Kurs format›<br />
Kurstan dört hafta önce YYD kursu kitab› kursiyerlere<br />
gönderilir. Her kursiyer kitab› ile birlikte çoktan seçmeli<br />
bir soru kitap盤› al›r ve bu sorular› cevaplay›p kursa<br />
gelirken getirmesi istenir. ‹ki adet 30 dakikal›k ve iki<br />
adet 15 dakikal›k teorik ders vard›r. Daha sonra kursiyerler<br />
dört gruba ayr›l›r ve ö¤le yeme¤ine kadar üç çal›flma<br />
istasyonuna kat›l›rlar. Ö¤leden sonra senaryo demonstrasyonu<br />
gerçeklefltirilir, bunu küçük gruplarda iki<br />
saatlik senaryo e¤itimi izler. Son olarak çoktan seçmeli<br />
bir test ve bireysel uygulamal› hava yolu s›nav› ile<br />
teorik ve uygulamalar›n de¤erlendirilmesi yap›l›r. Kurs<br />
hava yolu yönetimine yo¤unlaflmakla birlikte gö¤üs<br />
kompresyonu, umbilikal ven giriflimi ve ilaçlar› da içermektedir.<br />
Kurs yeri ve ekipman›<br />
Kurs için bir dersane, uygun büyüklükte dört uygulama<br />
odas›, e¤itici odas› ve ö¤le yeme¤i ile ikramlar için olanaklar<br />
gereklidir. Dersanede bir dijital projektör ve her<br />
uygulama odas›nda yaz› tahtas› veya bir kara tahta gereklidir.<br />
‹deal olarak, uygulama odalar›n›n birinde el y›-<br />
kama olana¤› olmal›d›r. En az dört infant TYD ve dört<br />
infant ‹YD mankeni (ideal olarak her birinden alt› tane)<br />
ve di¤er hava yolu malzemeleri bulunmal›d›r. Ayr›ca<br />
gaz sil<strong>indir</strong>lerini de içeren dört resüsitör de olmal›d›r.<br />
Kurs raporu ve sonuç ka¤›tlar›<br />
Kurs raporu ve sonuçlar›n oldu¤u ka¤›t kurs yöneticisi<br />
taraf›ndan derlenip ulusal resüsitasyon derne¤i ve ERC<br />
taraf›ndan saklanmaktad›r.<br />
Genel E¤itici Kursu (GEK)<br />
Bu kurs, ‹YD ve APYD uygulay›c› kurslar›nda baflar›l› olmufl<br />
ve e¤itici potansiyeli (EP) bulundu¤u saptanm›fl<br />
kursiyerler iç<strong>indir</strong>. Baz›lar›nda ALSG himayesinde<br />
MIMMS kursu al›n›r ve bu kursta potansiyel e¤itici olarak<br />
seçilenler, bu kurs için e¤itici aday› olmak üzere,<br />
GEK'nu alabilirler. Her 3 kursiyere en az 1 e¤itici olacak<br />
flekilde maksimum 24 kursiyer olmal›d›r. E¤iticilerin tümü,<br />
kurs e¤itici aday› de¤il tam deneyimli ERC e¤iticileri<br />
olmal›d›r. Anahtar kifli e¤iticidir. Gruplar 6 kursiyeri<br />
geçmemelidir. Kursta e¤itim becerisinin gelifltirilmesine<br />
önem verilmektedir. Uygulay›c› kursundaki temel<br />
bilgilerin önceden edinildi¤i varsay›l›r. Kurs iki-iki buçuk<br />
gün sürmektedir.<br />
Kurs format›<br />
Kurs format› büyük oranda interaktiftir. E¤itici önemli<br />
bir rol oynamakta ve birçok tart›flmay› ve geri bildirimi<br />
yönetmektedir. Etkin e¤itim ve bireyin ö¤renmesi konusunda<br />
e¤itmen taraf›ndan verilen bir tek teorik ders<br />
vard›r. Bu dersin aras›na grup aktiviteleri serpifltirilmifltir.<br />
Kursun geri kalan k›sm›n› küçük grup tart›flmalar› ve<br />
senaryo ile beceriye dayal› pratik uygulama dersleri<br />
oluflturur.<br />
Dan›flman/kursiyer toplant›lar› da vard›r ve kurs<br />
bafllang›c›nda ve her günün sonunda e¤iticiler toplant›s›<br />
yap›lmaktad›r.
Avrupa Resüsitasyon Konseyi 2005 Resüsitasyon K›lavuzu<br />
S185<br />
Kurs içeri¤i<br />
Kurs e¤itim teknikleri ve becerileri üzerine yo¤unlafl›r.<br />
Kat›l›mc›lardan kurs öncesinde GEK kitab›n› dikkatlice<br />
çal›flmalar› istenmektedir (referans el kitab›). Kursun<br />
bafllang›c›nda e¤itmen taraf›ndan eriflkin e¤itiminin ve<br />
etkin ö¤retmenin teorik alt yap›s› anlat›lmaktad›r. Powerpoint<br />
program›n›n ve yaz› tahtas›n›n özellikleri sunulmakta<br />
ve kursiyerlere 5 dakikal›k ders sunma f›rsat›<br />
verilerek performanslar› hakk›nda kiflisel geri bildirim<br />
uygulanmaktad›r. Kursun her aflamas›nda önce ekipmanlar<br />
tan›t›lmakta, e¤itici kadrosu taraf›ndan demonstrasyon<br />
uygulanmakta, daha sonra kursiyerler<br />
pratik yapmaktad›r.<br />
Beceri e¤itimi dört evrelik yaklafl›mla verilmektedir.<br />
Senaryoya dayal› toplant›larda kursiyerlerin daha önce<br />
kat›ld›klar› orijinal uygulay›c› kursundaki senaryolar kullan›l›r.<br />
Bu e¤itim günü boyunca e¤iticinin rolüne önem<br />
verilir ve her kursiyer e¤itici rolünü üstlenme f›rsat›na<br />
sahiptir. Yap›c› geri bildirim verilmesi e¤itici rolünün en<br />
önemli unsurudur.<br />
‹kinci günde de¤erlendirmeye önem verilir ve e¤itici<br />
kadrosunun demonstrasyonundan sonra bütün kursiyerlere<br />
beceri ve senaryo liderli¤inin de¤erlendirilmesi<br />
için e¤itici de¤erlendirme rolü oynama f›rsat› verilir.<br />
Sonraki dersler aç›k ve kapal› tart›flmalar› yönetme<br />
ve e¤iticinin rolü ve niteliklerini içermektedir.<br />
De¤erlendirme<br />
Her kursiyer e¤itici kadrosu taraf›ndan kurs boyunca sürekli<br />
olarak de¤erlendirilir. Kursiyerlerin performans› ve<br />
tutumlar› e¤itici kadrosunun günlük toplant›lar›nda tart›fl›lmakta<br />
ve gerekiyorsa geri bildirim verilmektedir.<br />
Baflar›l› kursiyerler e¤itici aday› statüsüne yükselirler.<br />
Kurs yeri ve ekipman›<br />
Orijinal uygulay›c› kursu gereksinimleriyle ayn›d›r. Kursiyerler<br />
farkl› alt yap›lardan geliyorlarsa de¤iflik ekipmanlar<br />
gereklidir.<br />
Kurs raporu ve sonuç ka¤›tlar›<br />
Kurs raporu kurs yöneticisi ve e¤itmen taraf›ndan derlenir.<br />
Bu ve sonuç ka¤›tlar› ulusal resüsitasyon derne¤i<br />
ve ERC taraf›ndan <strong>dosya</strong>lanmaktad›r.<br />
Yönetici E¤itmen S›n›f›<br />
genellikle t›p e¤itiminde temele ve yeterlili¤e sahip olmalar›<br />
veya e¤itim prati¤inde birkaç y›ld›r özel bir sorumluluk<br />
tafl›malar› gerekmektedir. Uygulay›c› kursu ve<br />
GEK'i alm›fl olmalar› ve kursla ilgili temel bilgileri okumufl<br />
olmalar› gerekmektedir.<br />
Kurs e¤iticileri deneyimli e¤itmenlerden oluflur.<br />
Maksimum 18 aday 6 e¤itici ile düzenlenir. Her grupta<br />
maksimum 6 aday olabilir. Kurs iki gün sürmektedir.<br />
Kurs format›<br />
Kurs, tamam› süresince temel olarak bir veya iki e¤itici<br />
taraf›ndan yönetilen kapal› tart›flma gruplar›n› içermekte,<br />
beraberinde bölünmüfl küçük gruplarda tart›flmalar<br />
ve problem çözme e¤itimi yer almaktad›r.<br />
Kurs içeri¤i<br />
Kurs, t›p e¤itmenleri için teorik bilgiler, de¤erlendirme<br />
ve kalite kontrol, e¤itim metodolojileri, elefltirsel de-<br />
¤erlendirme, grup dan›flman›n›n rolü, multiprofesyonel<br />
e¤itim stratejileri ve t›bbi e¤itmenin devaml› gelifltirilmesi<br />
bafll›klar›n› içermektedir.<br />
De¤erlendirme<br />
Her aday e¤itici kadrosu taraf›ndan kurs boyunca sürekli<br />
de¤erlendirilmektedir. Bireysel geliflim her günün<br />
sonunda e¤iticilerin toplant›s›nda tart›fl›lmakta ve<br />
adaylara uygun geri bildirim verilmektedir. Baflar›l›<br />
adaylar e¤itmen aday› (EA) statüsüne yükselirler ve<br />
kendi bafllar›na çal›flabilecek uygun e¤itmenler olup olmad›klar›na<br />
karar verilene kadar deneyimli bir e¤itmen<br />
ve kurs yöneticisi taraf›ndan denetlenip de¤erlendirilirler.<br />
Kurs yeri ve ekipman›<br />
Kurs için bir derslik ve üç dinlenme odas› gereklidir. Bir<br />
dijital projektör ve üç yaz› tahtas›na gereksinim vard›r.<br />
Manken gerekli de¤ildir.<br />
Kurs raporu ve sonuç ka¤›tlar›<br />
Kurs yöneticisi e¤itici kadrosuyla görüfltükten sonra<br />
kurs raporunu düzenler. Bu rapor ve sonuç ka¤›tlar›<br />
e¤itmenin ba¤l› oldu¤u ulusal resüsitasyon derne¤i ve<br />
ERC'ye nakledilir.<br />
Normal olarak y›lda bir kez düzenlenen bu kurs, GEK<br />
için t›bbi e¤itmen olmak isteyenler için yap›land›r›lm›flt›r.<br />
Uygun adaylar e¤itici kadrosu taraf›ndan seçilir ve
S186<br />
P.J.F. Basket ve ark.<br />
EK BÖLÜM<br />
Avrupa Resüsitasyon Konseyi ‹dari<br />
Kurallar›<br />
‹dari Kurallar ERC denetiminde yap›lan kurslarda görev<br />
alan bütün e¤iticiler veya yard›mc›lar› için geçerlidir.<br />
Bu bireyler;<br />
• her e¤itici ve yard›mc›s›n›n akreditasyonunun ve<br />
akreditasyonun devam›n›n bu kurallara ve resertifikasyon<br />
için gerekli gereksinimleri tamamlamas›na<br />
ba¤l› oldu¤u tam olarak anlafl›lmal›d›r<br />
• ERC taraf›ndan onaylanan kurslar›n etik kurallar ve el<br />
kitab›, slaytlar ve di¤er materyallerin kullan›lmas›yla<br />
geçerli kurallar çerçevesinde sürdürüldü¤ünü; tutum,<br />
bilgi ve becerilerde tutarl› standartlar›n elde<br />
edildi¤ini bilmelidir<br />
• ERC denetiminde yürütülen kurslar veya kursla ilgili<br />
sosyal olaylarda sorumluluk çerçevesinde hareket<br />
etmeleri ve di¤er uygulanabilir mesleki kurallara da<br />
uymalar› gerekti¤ini bilerek davranmal›d›r<br />
• di¤er e¤iticiler, e¤itmenler ve idareciler ile iyi bir iflbirli¤i<br />
içinde olmal› ve onlar›n bireysel katk›lar›n›n<br />
fark›nda olup sayg› duymal›d›r<br />
• bulunduklar› pozisyonu kötüye kullanmamalar› ve<br />
kursiyerlerin sonuç ve performanslar› ile ilgili gizlilik<br />
ilkesine ba¤l› kalmalar› gerekti¤ini bilmelidirler<br />
Kaynaklar<br />
1. Makker R, Gray-Siracusa K, Evers M. Evaluation of advanced cardiac<br />
life support in a community teaching hospital by use of actual<br />
cardiac arrests. Heart Lung 1995; 24:116-20.<br />
2. Anthonypillai F. Retention of advanced cardiopulmonary resuscitation<br />
knowledge by intensive care trained nurses. Intensive<br />
Crit Care Nurs 1992; 8:180-4.<br />
3. Azcona LA, Gutierrez GE, Fernandez CJ, Natera OM, Ruiz-Speare<br />
O, Ali J. Attrition of advanced trauma life support (ATLS) skills<br />
among ATLS instructors and providers in Mexico. J Am Coll Surg<br />
2002; 195:372-7.<br />
4. Birnbaum ML, Robinson NE, Kuska BM, Stone HL, Fryback DG,<br />
Rose JH. Effect of advanced cardiac life-support training in rural,<br />
community hospitals. Crit Care Med 1994; 22:741-9.<br />
5. Hammond F, Saba M, Simes T, Cross R. Advanced life support:<br />
retention of registered nurses' knowledge 18 months after initial<br />
training. Aust Crit Care 2000; 13:99-104.<br />
6. Kaye W, Mancini ME, Rallis SF. Advanced cardiac life support<br />
refresher course using standardized objective-based Mega Code<br />
testing. Crit Care Med 1987; 15:55-60.<br />
7. Kaye W, Wynne G, Marteau T, et al. An advanced resuscitation<br />
training course for preregistration house officers. J R Coll Physicians<br />
Lond 1990; 24:51-4.<br />
8. O'Steen DS, Kee CC, Minick MP. The retention of advanced cardiac<br />
life support knowledge among registered nurses. J Nurs<br />
Staff Dev 1996; 12:66-72.<br />
9. Schwid HA, O'Donnell D. Anesthesiologists' management of simulated<br />
critical incidents. Anesthesiology 1992; 76:495-501.<br />
10. Young R, King L. An evaluation of knowledge and skill retention<br />
following an in-house advanced life support course. Nurs Crit<br />
Care 2000; 5:7-14.<br />
11. Stross JK. Maintaining competency in advanced cardiac life support<br />
skills. JAMA 1983; 249:3339-41.<br />
12. Su E, Schmidt TA, Mann NC, Zechnich AD. A randomized controlled<br />
trial to assess decay in acquired knowledge among paramedics<br />
completing a pediatric resuscitation course. Acad Emerg<br />
Med 2000; 7:779-86.<br />
13. Baskett P. Progress of the advanced life support courses in Europe<br />
and beyond. Resuscitation 2004; 62:311-3.<br />
14. Chamberlain DA, Hazinski MF. Education in resuscitation. Resuscitation<br />
2003; 59:11- 43.<br />
15. Braslow A, Brennan RT, Newman MM, Bircher NG, Batcheller<br />
AM, Kaye W. CPR training without an instructor: development<br />
and evaluation of a video self-instructional system for effective<br />
performance of cardiopulmonary resuscitation. Resuscitation<br />
1997; 34:207-20.<br />
16. Todd KH, Braslow A, Brennan RT, et al. Randomized, controlled<br />
trial of video selfinstruction versus traditional CPR training. Ann<br />
Emerg Med 1998; 31:364-9.<br />
17. Todd KH, Heron SL, Thompson M, Dennis R, O'Connor J, Kellermann<br />
AL. Simple CPR: a randomized, controlled trial of video<br />
self-instructional cardiopulmonary resuscitation training in an<br />
African American church congregation. Ann Emerg Med 1999;<br />
34:730-7.<br />
18. Batcheller AM, Brennan RT, Braslow A, Urrutia A, Kaye W. Cardiopulmonary<br />
resuscitation performance of subjects over forty is<br />
better following half-hour video self-instruction compared to<br />
traditional four-hour classroom training. Resuscitation 2000;<br />
43:101-10.<br />
19. Lynch B, Einspruch E, Nichol G, Becker L, Aufderheide T, Idris A.<br />
Effectiveness of a 30-minute CPR self-instruction program for lay<br />
responders: A controlled randomized study. Resuscitation 2005;<br />
in press.<br />
20. Sandroni C, Fenici P, Cavallaro F, Bocci MG, Scapigliati A, Antonelli<br />
M. Haemodynamic effects of mental stress during cardiac<br />
arrest simulation testing on advanced life support courses. Resuscitation<br />
2005; 66:39-44.<br />
21. Soar J, Perkins GD, Harris S, Nolan JP. The immediate life support<br />
course. Resuscitation 2003; 57:21-6.<br />
22. Soar J, McKay U. A revised role for the hospital cardiac arrest team?<br />
Resuscitation 1998; 38:145-9.<br />
23. Smith GB, Osgood VM, Crane S. ALERT--a multiprofessional training<br />
course in the care of the acutely ill adult patient. Resuscitation<br />
2002; 52:281-6.<br />
24. Smith GB, Poplett N. Impact of attending a 1-day multi-professional<br />
course (ALERT) on the knowledge of acute care in trainee<br />
doctors. Resuscitation 2004; 61:117-22.<br />
25. Featherstone P, Smith GB, Linnell M, Easton S, Osgood VM. Impact<br />
of a one-day inter-professional course (ALERT_) on attitudes<br />
and confidence in managing critically ill adult patients. Resuscitation<br />
2005; 65:329-36.<br />
26. Nolan J. Advanced life support training. Resuscitation 2001;<br />
50:9-11.<br />
27. Buss PW, McCabe M, Evans RJ, Davies A, Jenkins H. A survey of<br />
basic resuscitation knowledge among resident paediatricians.<br />
Arch Dis Child 1993; 68:75-8.<br />
28. Carapiet D, Fraser J, Wade A, Buss PW, Bingham R. Changes in<br />
paediatric resuscitation knowledge among doctors. Arch Dis<br />
Child 2001; 84:412-4.