Bîra qederê - Nefel

Bîra qederê - Nefel Bîra qederê - Nefel

05.05.2015 Views

carî, tijî ye. Aliyê hundir, gazîno û otêl jî. Êvar mîna êvareke çîroka Þehrezadê ya Hezar û þevekê ye; ro nû li aliyê din ê zeryayê çûye ava, stêrk hê hilnehatine, refekî teyran li ser Boðazîçiyê bi nazdarî difire, garson çirayên bexçe ko aheng û rengekî taybetî didin der û dorê, yek bi yek vêdixe, dengekî tenik ê pêlên avê xeberdanên mêvanên bexçe temam dike, ji hundir, aliyê gazînoyê dengê saz û neyê tê, ji der dengê simên hespên faytonan tê, bîhna zerya û xwarin û þîvên taybetî yên osmanî bi ser bexçe ketiye... û li masa Celadet û hevalên wî jî, bîhna lewantên bedenên xort û þîvên navdar ên osmanî yekitiyeke lihevhatî tînin pê. Celadet, Kamuran û hevalên wan li hêviya vê þevê bûn. Îþev kêf û henek divê, xwarin û vexwarin divê, musîk û dans divê. Berî îþev bi du heftan, Celadet li Belvu, ji bo heft kesan cîh veqetandibû û ji menu-yên Belvu þîv û xwarin hilçandibûn. Lê hevalekî wan ê rûm ko nasê xwediyê Otel Belvu bû, nexweþ ketiye û nikare were. Ew þeþ kes li ser xwarinê ne. Garson di destên wan de tebax û teyfik, li dora masa wan derin û tên. Ew ê vê êvarê heta derengê þevê bixwin û vexwin. Pêþî ji wan re zeytinyaðli kerevîz dolmasi hat, paþê karîdes güveç. Niha jî ew di nav tebaxên zîvhêlî de þîva êvarê Teþrîfat-i Naim Efendi siðir külbastisi kaðitta tevî çiroz salata dixwin. Celadet tîkeyên biçûk ên goþt bi hêdîka dibe devê xwe, kêliyeke dirêj di devê xwe de dicû û paþê dadiqultîne. Tahma þîvê ne ya gotinê ye. Xwediyên Belvu, ji bav û kalan, rûmên Stembolê ne. Wan ahengeke xweþ a osmanî û cîhana rojava dane hemû Belvu. Xwarinên wan bêtir osmanî ne, musîka gazînoyê hem osmanî hem a la franga ye. Avahî û mîmariya otel, gazîno, restoran û bexçê jî her wisan e. Bexçe li peravê Zeryayê, di nav daran de ye û bi lengergeheke biçûk xwe digihîne avê. Carina mêvanên bijarte, les gentil hommes ên Belvu bi qayikan tên Belvu. – Guhê xwe bidin vê stranê... we ew nas kir? Ji hundir, aliyê gazînoyê dengê musîka osmanî û dengbêjekî navdar ê osmanî tê. Kamuran ko ji musîk û musîkjeniyê pir hez dike, hema çi bigire hemû stranên osmanî, fransizî û rûmî jiber dizane. Ew guhê xwe dide stranê; yeter ey gözleri sevda dolu esmer güzeli... – Guhê xwe bidinê, ev çi dengekî nerm mîna qedîfê, ev çi straneke xweþ mîna þiîrên Xeyam!.. Bexçe hinekî zirav û dirêj e. Hema li pêþiyê, li aliyê çeperastê masa wan, maseyeke din a dirêj heye. Li wê masê, meriveki rûdirêj û rîtenik jî dibe E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BÎRA QEDERÊ • 77

þirîkê stranê û bi alîkariya destan, distrê, »ey esmer güzeli...« Dengê mêrik ne tu deng e. Celadet û hevalên wî dikenin. Mêrikê rîtenik, bi kêf, dest li wan dike da ko ew jî pê re bibêjin. Li aliyê rastê mêrik jineke rûxweþ a navsal rûdine, li aliyê çepê jî keçeke ciwan û çavxweþik. Çavxweþik... Celadet bi dîqet bala xwe didiyê. Gelo ew vê çavþêrînê nas nake? Ji kû, gelo ji kû, ew van çavan dinase? Çavên Celadet hew derekî din dibîne, ew her li ser çavên keçikê ne. Keçik vê yekê dibîne, ew jî li çavên Celadet dinihêre, lê bi dû kêliyekê re, ew çavên xwe jê direvîne. Awir û nêrîna Celadet bala Kamuran û hevalên din jî dikiþîne. Ne bi tenê bala wan, bala masa din jî. Lê Celadet nikare xwe rabigire, çav li kûrahiya çavên spehî dinihêrin. Merivê rîtenik ji masê radibe û bi stran û ken tê ber masa wan. Bîskekê ew li hev dinihêrin. Bejna wî dirêj, kincên wî spehî, awirên wî nerm e. Ew destê xwe dide Celadet, – Siz Bedirhanpaþazadelerden olmalýsýnýz? Celadet bi serî dibêje, belê. Herê, ew ji Bedirxanpaþazadeyan e. Yê li aliyê din ê masê rûniþtî jî birayê wî ye, yên din jî heval in. – Buyurmaz mýsýnýz? Bi gotinê re, Celadet cîh nîþanî wî dike. Mêrik li kêleka Celadet rûdine û silav dide yên masê. – Ben Murat Bey-i tanýyorum. Komþuyuz... Bundan birkaç yýl önce de Abdulrrezak Bey-le tatsýz bîr olayýmýz olmuþtu... Bi ser gotinên mêrik re, ji niþka ve, keçik tê bîra Celadet; Galata, li ser Galatayê. Ew danê êvarê... Ew, Sureya û Evdilrezak Beg... bûyera nexweþ... çav, çavên bademî... Canan, belê, Canan... – Tamam hatýrladým, ben de oradaydým, Galata-da... Yalnýz isminizi unuttum. Alî Siud, navê wî Alî Siud e. Alî Siud Beg û ew dikevin nav sohbetê, qala wê rojê, Kadiköyê, hal û hewalên dost û nasên hev dikin. Lê çavên Celadet li ser çavan in. Piþtî demekê, Ali Siud Beg ji wan xatir dixwaze û dere masa xwe. Celadet jî pê re radibe û wî heta masê dibe. Li wir Celadet silav dide yên masê û vedigere ser keçikê, – Sizi tanýdým, Pederinizle birlikteydiniz, Galata-da. Keçik, bi hêdîka, dikene û serê xwe bi ûsil dihejîne. Celadet bi ken lê dinihêre. – Sizi dansa davet etsem, acaba terbiyesizlik mi etmiþ olurum? Keçik, bi hêdîka, dikene, bi ûsil radibe ser piyan, li Celadet dinihêre û berê xwe dide aliyê hundir, cîhê dansê. 78• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM

þirîkê stranê û bi alîkariya destan, distrê, »ey esmer güzeli...« Dengê mêrik<br />

ne tu deng e. Celadet û hevalên wî dikenin. Mêrikê rîtenik, bi kêf, dest li<br />

wan dike da ko ew jî pê re bibêjin. Li aliyê rastê mêrik jineke rûxweþ a<br />

navsal rûdine, li aliyê çepê jî keçeke ciwan û çavxweþik.<br />

Çavxweþik... Celadet bi dîqet bala xwe didiyê. Gelo ew vê çavþêrînê nas<br />

nake? Ji kû, gelo ji kû, ew van çavan dinase? Çavên Celadet hew derekî<br />

din dibîne, ew her li ser çavên keçikê ne. Keçik vê yekê dibîne, ew jî li<br />

çavên Celadet dinihêre, lê bi dû kêliyekê re, ew çavên xwe jê direvîne.<br />

Awir û nêrîna Celadet bala Kamuran û hevalên din jî dikiþîne. Ne bi tenê<br />

bala wan, bala masa din jî. Lê Celadet nikare xwe rabigire, çav li kûrahiya<br />

çavên spehî dinihêrin. Merivê rîtenik ji masê radibe û bi stran û ken tê<br />

ber masa wan. Bîskekê ew li hev dinihêrin. Bejna wî dirêj, kincên wî spehî,<br />

awirên wî nerm e. Ew destê xwe dide Celadet,<br />

– Siz Bedirhanpaþazadelerden olmalýsýnýz?<br />

Celadet bi serî dibêje, belê. Herê, ew ji Bedirxanpaþazadeyan e. Yê li<br />

aliyê din ê masê rûniþtî jî birayê wî ye, yên din jî heval in.<br />

– Buyurmaz mýsýnýz?<br />

Bi gotinê re, Celadet cîh nîþanî wî dike. Mêrik li kêleka Celadet rûdine<br />

û silav dide yên masê.<br />

– Ben Murat Bey-i tanýyorum. Komþuyuz... Bundan birkaç yýl önce de<br />

Abdulrrezak Bey-le tatsýz bîr olayýmýz olmuþtu...<br />

Bi ser gotinên mêrik re, ji niþka ve, keçik tê bîra Celadet; Galata, li ser<br />

Galatayê. Ew danê êvarê... Ew, Sureya û Evdilrezak Beg... bûyera<br />

nexweþ... çav, çavên bademî... Canan, belê, Canan...<br />

– Tamam hatýrladým, ben de oradaydým, Galata-da... Yalnýz isminizi<br />

unuttum.<br />

Alî Siud, navê wî Alî Siud e. Alî Siud Beg û ew dikevin nav sohbetê,<br />

qala wê rojê, Kadiköyê, hal û hewalên dost û nasên hev dikin. Lê çavên<br />

Celadet li ser çavan in. Piþtî demekê, Ali Siud Beg ji wan xatir dixwaze û<br />

dere masa xwe. Celadet jî pê re radibe û wî heta masê dibe. Li wir Celadet<br />

silav dide yên masê û vedigere ser keçikê,<br />

– Sizi tanýdým, Pederinizle birlikteydiniz, Galata-da.<br />

Keçik, bi hêdîka, dikene û serê xwe bi ûsil dihejîne. Celadet bi ken lê<br />

dinihêre.<br />

– Sizi dansa davet etsem, acaba terbiyesizlik mi etmiþ olurum?<br />

Keçik, bi hêdîka, dikene, bi ûsil radibe ser piyan, li Celadet dinihêre û<br />

berê xwe dide aliyê hundir, cîhê dansê.<br />

78• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!