Bîra qederê - Nefel

Spartayê dibihurîn û diçûn nav eþîrên kurdan, konên wan ên reþ. Carina jî
bavê min hemû mal bi xwe dibir seyrangehê, Gola Kovada û Geliyê Aksu.
Li dora Golê darên kevn, qehîm û xweþ ên gwihîz, bî û spîndaran hebûn.
Me mehfûrên xwe li binê daran radixistin, xwarinên ko diya min û
Þehrîbanê hazir kiribûn, derdixistin û ew dixwarin. Mîna niha tê bîra min;
hingî bavo piþta xwe dida darekê û rojname û kitabên xwe dixwendin.
Mezo jî bi dengê xwe yê xweþ stran digotin. Ez û Kamo û Hîkmet li nav
daran digeriyan û Tevfîk û Safter jî li dora diya min û Þehrîbanê dibeziyan.
Îro hin serekeþîrên kurdan hatine û sersaxî ji Emîn Âlî Beg û kurdan re
dixwazin. Ew li kêleka Emîn Âlî Beg li ser doþek û mehfûrên rengîn
rûniþtine, qahwa tahl vedixwin û dibêjin;
– Bila serê we, serê me, serê kurdan sax be. Rehma xwedê lê be, Alî
Þamîl Paþa, lawê mîrê me yê mezin î gorbehîþt çûye rehmetê, lê ruhê wî
yê þad bijî. Li menfayê þîn dijwar e. Lê menfa mêvanî ye. Qey Xwedê dê
rojekê vegera me jî bike nasîbî me. Çavê me li rê, li benda wê rojê ye...
6Xwedê ev roj jî kir nasîbî me, çavê me li rê, li benda vê rojê bû... Ji
kêfa Amojna Sitî re payan tune. Emîn Âlî Beg, tevî jin û zarokên
xwe, vegeriyaye Stembolê, mala xwe. Amojna Sitî zarok û neviyên
xwe, dîsan, bi çavan, dîtine. Bedirxanî yek bi yek, ji deverên dûr, vedigerin.
Derketî û muxalifên Siltan Evdilhemîd ko ketibûn ber xezeba wî,
vedigerin. Heyameke nû dest pê kiriye, ba û pêlên nû hawirdor vegirtine.
Bîhna serbestî û azadiyê ji Stembolê û deverên dewleta Osmanî difûre.
Sala 1908-an bi coþ û heyecaneke boþ, bi rûdan û bûyerên tarîxî diqulipe
ser sala 1909-an.
Belê, li gora »waqa-nûser« û tarîxnasan, rûpeleke nû ya dewleta
Osmanî vebûye; Meþrûtiyeta Duwemîn dest pê kiriye. Êdî Siltan
Evdilhemîd ne desthilat e. Gerçî ew hê jî siltan û serekê dewletê ye, hê jî
li saraya Dolmabahçê, Yildiz Sarayiyê mîna padîþeh, li ser textê zêrîn
rûniþtiye, lê nema »hakîmê mutleqê« dewletê ye. Êdî sadrazamên wî nîn
in, hukumetên wî nîn in, teþkîlata wî ya îstîxbarat û sîxuriyê nîn e, ordiya
wî nîn e. Stêrkên ko di esmanên Boðazîçiyê de dixurûcin, yên wî nîn in.
Karîna dewletê û çerxa gerandina karên wê ketiye destê komeleyekê ko jê
re dibêjin »Ittîhat we Terakkî Cemiyeti.« »Ittîhat we Terakkî« ko xwe
mîna »Nigehbân-i Meþrutiyetê« dibîne û dê di rûpelên bê de gelekî tesîr
li rê û xaçeriyên romana Bîra Qederê bike, piranî ji zabit û sereskeran
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BÎRA QEDERÊ • 63