Bîra qederê - Nefel

Paþa, Mithed, Hesen, Xelîl Beg li Trablusgarbê hatin peya kirin û zîndankirin.
Yên din jî li Rodos, Nablus, Þam, Akka, Yemen, Tayif û hin
bajarên din hatin belavkirin. Cîhê jiyana sirgûniyê ya Emîn Âlî Beg û
malbata wî bajarê Anatoliyê Sparte bû. Ew li keleha Akkayê, di bin
çavnêriya ordiyê de, li benda çûyina Spartayê man. Rêwîtiya wan dewam
dikir. Lê jiyan, jiyan bû. Jiyana nû li rêwîtiyê guhdarî nedikir, Bedirxan,
di berbangekê de hatibû û bûbû pardarê jiyana wan. Bi hatina wî re,
Emîn Âlî Begê jî dest pê kiribû, piþtî nîvroyan, li kêleka bîra bexçê rûne
û þiîran li ser »berxê xwe« binivîse. Tu tiþtê ko wan di wê kelehê de bikira
nîn bû. Piþtî nîvroyan Celadet û Kamuran ji bîrê av dikiþandin û pê
bexçe av didan, kursî û masa bavê xwe tanîn û li kêleka bîrê datanîn.
Samîha Xanimê jî sêv û porteqal perçe dikirin, ew dikirin sêniyekê biçûk
û datanî ser masa mêrê xwe. Hîkmet, Tevfîk, Safter û Mezo jî bi
Bedirxan re dilîstin û ew dilorandin.
Lê niha Mezo dinehwirîne; »Ne mal û ne saxî û ne rahet, / Talan kirine
hemî ji mîhnet; / Dijwar e gelek belayê xurbet, / Binve kezeba min binve
lo! lo!.... Hewqas tu mebêje ev çi hal e / Bê sebr mebe welê menale; / Ewn
û kerema Xwedê heval e, / Binve kezeba min binve lo! lo!...« Ew hem digirî,
hem dibêje. Samîha Xanima ko li kêleka mêrê xwe rûniþtiye, jî bêdeng
digirî. Vî danê êvarê ji bîrê av nehatiye kiþandin, Ceco û Kamo
bexçe av nedane, li ser masê sêv û portakal nîn in, kes li esmanan nanihêre,
teyr li esmanan naxuyin.
Bedirxan, Berxoyê mala me, mir. Li ser ejnûyên bavê min, bi dengê zîz ê
xweha min... Xurbet bû, jîneke dijwar û kirêt bû, bêgavî û bêçaretî bû. Þiîra
bavê min ko navê wê »Delaliya Zarowan« bû, lorînek bû, qîrînek bû.
Dengekî nerm mîna hewreþîm, xurt mîna pola bû ko li dijî bêgavî û
bêçaretiyê bilind dibû. Bi dû re, sala 1932-an, min ew þiîr di HAWAR´ê de
weþand, tevî nivîsareke kurt. Navê nivîsarê »Loriya Bedirxan« bû. Di
þeveke ronî ya havîna germ a Þamê de, ez firiyam û çûm nik bav û bapîr, dê
û birayê xwe Berxo û min ew nivîsar nivisî. Min di nivîsarê de weha digot;
»Bi vê loriyê ne bapîrê min Bedirxan, lê neviyê wî, birayê min Bedirxan
dinivînand û dilorandin. Ev loriya ha ko bi xwe, bi ziman û mana xwe ve
hêja ye, ji bona min, ji hêleke din bîreke mezin û zelûl e. Pê bapîr, bav, dê û
birayê min -ko her car ji zûda gehîþtine rehmeta Xwedê- têne bîra min.
Ji ber ko Bedirxan navlêkirî ye, tê de navê bapîrê min heye. Ew
Bedirxanê ko bi xurtî û mezinahiya xwe ve navê xwe, li þûna navê mal-
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BÎRA QEDERÊ • 59