Bîra qederê - Nefel

nîvroyê jî, Emîn Beg zarok wergirtibûn û hatibû seyrangeha Modayê.
Bask tune bûn ko Emîn Beg bi wan bifire. Li hemû dinê, merivê herî
mesûd û bextiyar niha ew e. Ew seriyekî þekir dixe nav qedeha çayê, bi
kevçî çayê tev dide, jê qultekê vedixwe û li zarokên xwe dinihêre. Ev çaya
diduyan e ko ew vedixwe. Madam Stella alîkarî li Hîkmet dike da ko ew
lîmonata xwe vexwe. Rojnama Kurdistan-ê, vekirî, li kêleka qedeha
Emîn Begê, li ser masê ye. Danê êvara Modayê bi aramî dadikeve. Aso bi
sorahiyeke vekirî hatiye neqiþandin. Tîrêjên jar ên tavê li ser ava paqij a
Marmarayê dikenin. Ji doraliyên coyên avê, niha, dengê beqan jî tê.
Sureya ko bi qelafetê xwe êdî ne kêmî bavê xwe ye, li kêleka bavê xwe
rûniþtî, li dara mezin û qehîm a çinarê ko ew li binî rûniþtine, dinihêre.
Dara bedew hêlîna çivîkan e, jê dengên ewçend xweþ tên ko meriv pê
mest dibe. Celadet, bi heyranî, li çavên bavê xwe dinihêre. Kamuran,
pantolên kin li lingan, li ser kursiyê rûniþtî, lingên xwe ba dide û lîmonata
xwe vedixwe. Emîn Beg çend qultên din ji çaya xwe vedixwe û rojnama
li ber xwe dixe destê xwe. Ew carek li rojnamê, carek jî li Celadet û
Sureya dinihêre û bi ken dibêje;
– Sureya û Celadetê min, lê guhdarî bikin, binihêrin ka mamê we yê
zîrek, bi zimanê xwe yê spehî, çi dinivîse.
Bi gotina xwe jî, ew rûpela duwemîn vedike û bi dengê xwe yê gur dest
bi xwendinê dike; »Gelî mîr û axano! Gunehê zarûyên we wê stûyê we be.
Ûn jî zarûyên xwe rêkin bidin xwendin. Dewlemendên we bila gunda de
mekteba çêkin, riya Xwedê de xêra bikin... Gelî mîr û axa û Kurmancno!
Dinya zane kurd camêr in. Lê vê zemanê ha de þer bi camêrî tenê
nabitin... Hekî we guh neda van nesîhetên min, hekî dîsa hûn þivanî û
rêncberiyê tenê bikin, zemanek hindik de Kurdistan wê yekcar xira be...«
Xwendin bi vî terhî demekê dewam dike. Ji xwendin û dengê Emîn
Begê fahm dibe ko ew kêfxweþ e. Serê Sureya ber bi jor, ber bi dara çinarê
ye. Celadet, bi dîqet li bavê xwe û xwendina wî dinihêre. Piþtî ko Emîn
Beg xwendina xwe diqedîne, ew bi ken, yek bi yek, li zarokên xwe dinihêre.
Ev zarok heyina wî, rûmet û pêþeroja wî ne. Ev ê bidin ser þopa bav
û kalan û mirazên bav û kalan bi cîh bînin. Loma jî ew divê bixwînin,
perwerde bibin, têbigihên, jîr û zana bin, desthilat û bîrbir bin, welatevîndar
û bîrewer bin. Ew çaya li ber xwe vedixwe û wê diqedîne û paþê
jî li Celadet vedigere û dibêje;
– Ceco, kurê min, li min guhdarî bike, ez, bi qewlê mêrê qenc, soz
didim te. Eger tu jî mîna mamê xwe Mîthed jîr bî û di rojên bê de mîna
36• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM