Bîra qederê - Nefel

havingeh û seyrangehan. Girav, bi av, plaj, çem, rûbar, ger, hêþinahî,
daristan, bax, baxçe, rez, gelî û girên xwe, bûne koþeyekî bihuþtê. Bi taybetî
jî Büyükada. Büyükada, girava kulîlkan e. Sal donzdeh meh girav bi
rengên gul, binevþ, þîlan, nîlufer, sosin, nêrgiz, qerenfîl, berbiro, gulale û
beybûnê dixemile. Rengek winda dibe, yekî nû tê dewsê. Büyükada, girava
rengên dewlemend e. Girav hemû zerya direngîne. Rûniþtevanên giravê
yên esasî, hema çi bigire hemû, masîvan in. Ew adet û ûsilên hezar
salan, ji dem û dewrên Bîzansê, didomînin. Ew ji zeryayê werdigirin û
dîsan didinê. Büyükada, girava tarîxî, bi qasî ko havîngeh e, ew parêzgeh
e jî. Ew, di nav zerya de, adet û ûsilên kevnare, li hember wext, dewr û
dewranê diparêze.
Xaniyê ko Samîha Xanim û lawên wê tê de ne, li kêleka avê, li ser
kaþekî, ava bûye. Wî piþta xwe daye girê Îsa. Li dora xênî darên spîndar û
bî hene. Þaneþîneke fireh û dirêj a xênî heye. Dora þaneþînê bi caxên textîn
rapêçaye û ji þaneþînê hemû Marmara bi rengê xwe yê yaqûdî li ber
lingan e. Li herdu koþeyên þaneþînê du mêwên stûr ên tirî hene. Qurnên
mêwan fireh in û ta û çiqilên wan, mîna banekê, hemû jorê þaneþînê dagirtiye.
Mêw mîna holikekê, bi dûzan, taldeyekê dide þaneþînê. Çaxa
dinya germ û xweþ e, þêniyên xênî li wir rûdinin. Samîha Xanim û lawên
wê Celadet û Kamuran li wir, li ser cilên raxistî rûniþtine. Dinya çikronî
ye, danê sibê hêdî hêdî diqulipe ser danê êvarê. Celadet ko pir zû mezin
dibe, niha ketiye heyama xwe ya pirsiyaran. Ew her tiþtî merak dike, her
tiþtî dipirse, dixwaze her tiþtî bizanibe.
– Yadê, ka kekê min Sureya li ko ye? Yadê, em çima narin Cizîra Bota?
Yadê, em çima li malê bi tirkî napeyivin? Yadê, çima çavên bavê min carina
kelgirî dibin? Yadê, ez dikarim hilkiþim ser vê darê û xwe jê bavêjim?
Yadê, leglega ko bebîþ Hîkmet anî, çû ku? Yadê, çima mam û metên min
evçend pir in?..
Samîha Xanim jî hêdî hêdî bersîva wî dide. Ne bi tenê Samîha Xanim,
lê Emîn Beg, cariyên malê, ap û met jî bersîva pirsên Celadet didin. Pirs
pir in, têra hemûyan dikin.
Bêguman pirsên min nayên bîra min. Piþtî demek pir dirêj, bi alîkariya
feylesofên almanî, ez hîn bûm ko pirs û pirsiyar lehiya ava zelal e. Lehî hertim,
pihêt, diherike. Ava zelal û paqij dibiriqe. Lê gava lehî bi kar were, ew
hêja ye. Gava meriv bikaribe ji quwet, zelalî û paqijiya wê destketî bibe, ew
giranbiha ye. Pirs jî, gava bersîv hebin, hêja ne. Gava bersîv hebe, pirs dib-
32• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM