You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
– Husên Begê Îbîþ jî do êvarê hate gund û ez temî kirim ko ez ji mîrê<br />
xwe re bibêjim; bîr ne qaîm e...<br />
– Ez pê re peyivîm, vê sibê em bi hev re hatin. Ew çûn seydê, ez mam...<br />
Na, na tiþtekî nabe, em ê motorê biþixulînin...<br />
Tevî ko min welê digot, ez bi gotina xwe ne bawer bûm. Lê min, jê pê ve,<br />
tu çare jî nîn bû. Me av diviya, pembûyan av diviya. Ji ber sebebê ko tu û<br />
xwendevanên romanê êdî baþ dizanin, min dest bi çandina pembû<br />
kiribû... Berî ko ez dest bi çîroka çandina pembû bikim, min dil heye ko ez<br />
bavê xwe bi bîr bînim û sebebeke din jî bibêjim.<br />
Rojekê ko hingê umrê min ne zêdeyî dehan bû, li Stembolê, li bexçê<br />
mala me, li kêleka bîrê, bavê min bang min û Kamuran kir. Em çûn nik wî.<br />
Danê êvarê bû. Wî ji purtaqalên ko diya min a dilsoz jê re qaþilandibûn,<br />
hinekî dan min û Kamo. Me ew xwarin. Paþê jî, wî destê xwe avêt rîha xwe,<br />
pê lîst û li me vegeriya û got, »Kurên min, min li we þîretek heye...« Mîna niha<br />
tê bîra min, piþtî ko wî weha dest bi gotinê kir, wî serê xwe ber bi daran<br />
kir û bi qasî çendekê li daran û pelên wan ên kesk nihêrî. Ew difikirî. Piþtî<br />
kêliyeke dirêj, ew dîsan li me vegeriya û wî got, »Zarokno, ev þîreta min li<br />
guhê we guhar; hûn bin, tu carî li ber deriyê dewletê mebin qûl, mebin<br />
mehkûmê dewletê, mebin Lala Paþayê ko bi pereyên dewletê zikê xwe<br />
mezin kiriye, lê di eynî wextê de mehkûmê wê ye... Bila tu carî mineta<br />
dewletê li ser we nîn be... Vê þîreta min ji bîr mekin.«<br />
Ji ber vê þîreta bavo bû ko ez tu carî nebûm memûr, min nanê dewletê<br />
nexwar û jê tiþtekî daxwaz nekir. Ne ji osmaniyan, ne alman û fransizan, ne<br />
jî ji ereban. Tu carî. Dewsa vê yekê, min kar û þixulên din kirin. Û di payiza<br />
umrê xwe de jî, ji bo debar û pêþeroja zariyan, min dest bi çandiniyê kir.<br />
Niha em vegerin ser zevî, çandin û pembû... Gundê Hêcanê nêzîkî Þamê<br />
bû, bi hêsanî mirov diçû û dihat. Erdên gund avî û biber bûn. Gava min biryara<br />
xwe ya çandiniyê da, pembû di heþê min de bû. Pembû hê nû ketibû<br />
Sûriyê û herkes bi karê pembû radibû -ji ber ko tê de pere pir bû û karekî<br />
paqijtir bû. Min ne ji çandiniyê, ne ji pembû fahm dikir. Lê ne xem bû. Ma<br />
ez, ji bo gotinên kurdî yên jibîrbûyî, bi rojan, bi mehan, gund bi gund,<br />
nedigeriyam? Ma min li kal û pîr, dengbêj û çîrokbêjan guhdarî nedikir?<br />
Ma bi vî terhî, ez nebûm hostayê nivisîna zimanê birîndar? Herwekî wê, ez<br />
ê bi karê pembû jî rabûma û ez ê hînî wî bûma. Min kitab, ansîklopedî, kovar<br />
û rojnameyên li ser babetên çandinî û pembû xwendin. Ez li gundan<br />
geriyam. Min li pale û rênçberan guhdarî kir, bi axa û began re li ser zevî û<br />
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM<br />
BÎRA QEDERÊ • 289
Change language