Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Þev dadiket. Ez û þevê, hevalên hev ên umrê derketî, dê dîsan, bi tenê, bimana.<br />
Þevê dê dîsan ez hembêz bikirama û aliyên xwe yên nû û veþartî<br />
nîþanî min bida. Lê berî ko min xwe berda hembêza þevê, min diviya ji<br />
zarokan xatir bixwesta. Hema çi bigire, min ew hew didîtin. Ez li gund, li ser<br />
pembûyan bûm. Pirî caran li wir dimam û bi tenê ji bo tiþtên pêwist<br />
dadiketim bajêr. Ez û Husên Begê Îbîþ li hev hatibûn; me dê, bi rêdana<br />
Yezdanê Pak, pemboyeke baþ rakira... Wî texsîr nedikir û ew ji tu mesrefê<br />
nedireviya. Min jî texsîr nedikir û ez bi roj û þev dixebitîm.<br />
Divê bête bîra te ka min çawan xwe bi dil û can dabû karê weþandina<br />
kovaran. Her welê, niha jî, min xwe dabû karê çandiniyê. Cemþîd diviya, bi<br />
keser û xemgînî, li bisiklêtên hevalên xwe nenihêriya, diviya, mîna<br />
hevalên wî, bisiklêtên wî jî hebûna. Sînema min ko bûbû keçikeke xama<br />
diviya, bi dilê xwe li xwe bikira... diviya ew neketa pey hesabên quriþan...<br />
Min diviya siûda teres a neçariyê biqulipanda ser heyinê. Ne ji bo xwe, lê ji<br />
bo zariyan... Lê mîna her tiþtî qayideyên vî þixulî jî hebûn; heçî diket<br />
govendê, diviya çepilkên xwe bihejanda. Yanî ez diviya li gundê Husên<br />
Beg, Hêcanê, bimama û li ser þixul bûma.<br />
Meziyet, xweha min a bextreþ ko mîna birayên xwe yên derketî, her bi<br />
derd û kul bû, çûbû. Wê agir bi dilê min xistibû û vegeriyabû Stembolê.<br />
Tevî mêrê xwe yê serserî ko min hîç jê hez nekir. Em dîsan ji hev veqetiyabûn.<br />
Lê îcar, veqetandina me ebedî bû. Hem min hem jî wê fahm<br />
kiribû ko me dê nema hevûdu bidîta. Riyên jînê, bêveger, ji hev<br />
vediqetiyan. Berî çûyina wê bi du rojan, ez ji gund vegeriyam û hatim<br />
malê. Çawan çavê wê bi min ket, wê dest bi giriyê kir. Di nav wan du rojan<br />
de, ew her giriya. Þeva dawîn, min jê re çend rêz, bi tirkî, nivisîn, tê de jê<br />
xatir xwest û ji malê, nîvê þevê, bi dizîka derketim û çûm gund. Gava min<br />
ew çend rêz nivîsîn, min dil kir ko oxira wê bi xêr bûya, -tevî ko min<br />
dizanîbû, oxira wê ne bi xêr bû...<br />
Tu dê niha bipirsî ka çima ez welê bi dizîka ji malê çûm, bêyî ko xweha<br />
xwe hembêz bikim û pê re heta Bêyrûdê herim... Min taqet nebû. Ne hêz,<br />
ne taqet, ne jî quwet mabû. Min hew xwe li hember veqetînên zîz radigirt.<br />
Ji vê pê ve, ez çi bibêjim? Barên giran ên kurdbûnê û þopên kambax ên<br />
salên dirêj ez xistibûm. Rast e, sebir û metanet hîmên esasî yên merivan,<br />
nemaze yên merivên demên nû û têkoþer in. Rast e, ev herdu meziyet<br />
mirovan li ser piyan digirin. Lê belê hest, bîr û bedena min a pîr ko ji xwe bi<br />
sebir û metanetê hatibû hûnandin, hew dikarîbû xwe bi sebir û metanetê<br />
bineqiþanda û eybên pîrîtiyê veþarta. Sebir û metanet jî, ji hestên<br />
278• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
Change language