You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Hêstir ji çavên wê tên. Tevî hêstiran bîvila wê jî tê. Ew destê xwe davê<br />
çanta xwe ya kêleka xwe, lê paþê bi destê xwe bîvila xwe paqij dike.<br />
Celadet Beg li dora xwe, li têkberên mala Kamuran a Bêrûdê dinihêre. Li<br />
ser masa xebatê, li kêleka fotografa Emîn Alî Beg, Samîha Xanim û<br />
Meziyetê, çend destmalên kaxiz li ser hev in. Ew radibe û radihêje yekê û<br />
wê, bêdeng, dide Cananê.<br />
– Meziyetê pir silav dikirin, wê dixwest ko ez, ji aliyê wê, rû û eniya te,<br />
çav û bîbikên çavên te ramûsim, Canan bîvila xwe paqij dike û dibêje.<br />
Wê, wan, herkesî pir bêriya te kiriye. Meziyet jî haziriya hatinê dike. Eger<br />
pasaport bidinê, ew ê were ziyareta te. Celadet, ax Ceco, hevalê min ê<br />
abadîn!.. Tu bizanibî ka me çi kiþandiye! Em neketibûn þer, lê rewþ ji ya<br />
þerê xirabtir bû... pere nîn bû, îmkan nîn bû, xwarin û vexwarin nîn bû,<br />
zor û zilum, tirs û xof bêpayan pir bû. Min li aliyê Kadiköyê, di lîsekê de<br />
mamostahiya fransizî dikir. Lê xwendevan kêm bûn, der û dor girtî bûn,<br />
aþxane û qahwexane vala bûn. Deng ji kesî dernediket. Xweliya mirinê li<br />
ser Stembolê reþiyabû. Þev reþ û tarî bûn. Ecnebî jî winda bûbûn.<br />
Dewletê, bi navê »vergi kanunu«, tiþtekî nû derxistibû û pê ecnebî pir<br />
diêþandin. Ax Ceco, hevalê jîna min... Ceco...<br />
Ew weha dibêje û digirî.<br />
– Sevgili Canan, aðlama, sakînleþ, Celadet Beg dibêje. Bîhna xwe<br />
berde, em ê hêdî hêdî bipeyivin. Sakin be, megirî...<br />
Lê ew digirî, ji pencerê li xaniyên doralî, li pencereyên wan dinihêre û<br />
digirî. Dengê senfoniya nehan a Mahler, bi rîtm û aheng, bilind dibe.<br />
Musîka Mahler ko bi bi ruhiyeteke nû ya sedsalan bîstan hatiye pê û<br />
hîtabî ruhê însanê sedsala bîstan dike, niha dibe pardara girîna Cananê<br />
ko dilþikestî û poþmam vegeriyaye Bêrûdê.<br />
Heye ko dilþikestî û poþmam ne gotinên rast ên haletê ruhiya Cananê bin.<br />
Tu dizanî, gotin divê di cîhê xwe de bi kar werin. Ew ne zêde bin, ne jî kêm.<br />
Ne pir germ, ne jî pir sar. Ne pir dûr, ne pir nêzîk. Ne comerdiya wan, ne jî<br />
çûkosiya wan di cîh de ye.Tiþtê ko ez di umrê xwe yê peregende de, hîn<br />
bûm, ev bû; hostahiya gotinên kurdî yên winda û perçiqî. Gava ez ketim<br />
nav derya gotinên kurdî û noqî kûrahiyên wê bûm, hingî min dît ko her<br />
gotinekê jî can û ruhek hebû. Gotin jî mîna min û te bûn. Ew jî dizan, dijiyan<br />
û dimirin. Lê gotinên kurdî, mîna yên xelkên din, nedimirîn. Ew dihatin<br />
kuþtin. Gelek ji wan hatibûn kuþtin. Gelekên wan hatibûn birîndar<br />
kirin. Zimanê kurdî birîndar bû, birînên wî xedar bûn. Çaxa min, mîna<br />
260• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
Change language