Bîra qederê - Nefel

nav ax û herî / Û dawî... þeva tarî bi ser me de tê...« Di heyama strana mirinê
de gel û komên ko þelpa mirinê xwarine dikarin çi bikin?
Tu bi lihîstina setrencê dizanî... Di wan rojan de, dinya bûbû textê setrencê;
þah û fîl û ferzîn rabûbûn hev, ew bi rim, gurz û þeþperiyan ketibûn
nav hev, birc hildiweþiyan, ferzîn hêsîr diketin, siwar ji hespan, peyar ji
newalan diketin û esker jî li ber lingan diçûn. Heçî miletên bêpiþt û bindest
bûn, di vê lehîstika setrencê de, esker bûn. Þah û ferzînan ew dajotin
pêþ.
Di vê lehîsteka mirinê de, qîmeta kurdan jî, li gora awirê Tirkiyê diguherî.
Di destpêka þer de, Tirkiyê bi dewletên hevalbend re peymaneke dostiyê
anî pê. Hingî buhayê kurdan ket. Lê demên dawiyê, Tirkiye vegeriya ser
siyaseta xwe ya kevn a Osmanî û bi alemanan re tifaqeke dostiyê îmze kir.
Hingî jî qîmeta kurdan li nik hevalbendan zêde bû. Bi gotina kalemêran,
kela þorbê rabûbû û hewcedarî bi keskê hebû!.. Di heyama strana mirinê
de, qeyideyên setrencê derbas dibûn, ne tiþtekî din. Gava buhayê kurdan
dîsan zêde bû, ingilîz û fransizan, mîna dewlet, nêzîkî li me kirin. Sansora
tûnt hilanîn, rê li me vekirin ko em bi karên rêxistinî û çapemeniyê rabin,
hin îmkanên çapê dan me. Hevalên me yên siyasî þixulên xwe yên siyasî
xurttir kirin. Me jî dest bi weþanên nû kirin. Kamuran jî li Bêrûdê dest bi
weþandina rojnameyeke hefteyî Roja Nû kir. Dîsan wî û hevalên wî yên
kurdên Lubnanê, dest bi radyoyeke kurdî kirin. Radyo heftê du rojan, roja
çarþemb û înê, li ser pêlên kurt û navîn, diweþiya. Wan ji min jî alîkarî
xwestibûn. Min bendên sereke yên Roja Nû dinivîsîn û nûçeyên þer ko min
ji bo Hawarê jî hazir dikirin, didan radyoyê. Loma, hema çi bigire her hefte,
ez diçûm Bêrûdê. Gava ez digiham Bêrûdê, min hejmara telefona
Kamuran, 84 41, dizivîrand û xebera hatinê bi wî digihand da ko ew jî bihata
sûkê. Ji ber ko her cara ez diçûm Bêrûdê, min kaxizên çapê jî bi xwe re
dibirin. Kamuran dihat, me para Roja Nû ya kaxizan hildida û yên din jî di
sûkê de difirot. Hêzên hevalbend ew kaxiz didan me da ko me kovarên
xwe biweþandina. Lê me nîvê kaxizan bi kar dianî û nîvê din jî di sûka reþ
de, ji bo debara xwe, difirot. Tevî ko Kamuran awikatî dikir, Rûþenê
mamostahî û min jî awikatî û tercumanî, çu carê, perê me, bi qasî qîma me,
çê nedibû û mesrefa weþanan jî bêpayan pir bû.
Loma, belê bi tenê loma, qorîna quling ji derdan bû...
– Mixabin, ne ez, ne kekê min Celadet û ne jî Mr. Lescot dikarin bi erebî
û ingilîzî binivîsin, Kamuran Beg, bi destmaleke spî, lêvên xwe û sim-
246• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM