You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
de çûye û hatiye û li ber destê sibê, gava Rûþen Xanim hiþyar bûye, ew<br />
ketiye nav nivînan. Rûþen Xanimê xebereke nû jê re gotiye; ew li hêviya<br />
zarokekî nû ye.<br />
Celadet Beg cixara xwe dikiþîne û li der dinihêre. Evçend însan, evçend<br />
þênî!.. Piþtî kêliyekê, ew li nameyên li ser masê vedigere û pêþî nama<br />
Kamuran vedike. Name ne dirêj e. Kamuran tê de behsa þerê nû yê<br />
Ewrûpayê dike, »Welê dixuyê ko dinya dê dîsan, bikeve ber pêla þerekî<br />
dijwar û fireh...« Kamuran biryar daye ko vegere Rohilatê, Lubnanê. Ew<br />
niha þixulên xwe dide hev û wan serast dike, paþê ew ê vegere Bêrûdê. Û<br />
paþê jî silav, dîsan silav...<br />
Zerfa nama din ko ji Stembolê hatiye, boz e. Xetên li serê jî, bervajiyê<br />
ya Kamuran, bi erebî ne. Lê Celadet Beg xetan nas nake. Ew bi hêdîka<br />
namê vedike; »Mon cher Ceco...« Name bi fransizî hatiye nivîsîn. Ceco...<br />
Kê ew nivîsiye? Celadet Beg li binê namê dinihêre. Canan! Cananê ew<br />
nivîsiye. Celadet, bi lez, nama ko ne ewçend dirêj e, dixwîne; halê<br />
Cananê baþ e, na, ne baþ e, lê ne xirab e jî. Dinya guheriye, kesên nas kêm<br />
bûne, ew kesî nabîne, ber bi danên êvaran, carina, ew bi wapûrê, dere<br />
Galatayê, berî ko ew vê namê binivîse, bi çendekê, ew çûye restorana<br />
Belvu, restorana ko ew diçûnê û wan lê dans dikirin. Restoran vala bûye,<br />
dinya pir biha bûye. Rojname bi hewadîsên þer tijî ne. Tirkiye jî haziriya<br />
þer dike. Pera û Galata jî guherîne, koça »eqeliyetan« dewam dike, cihû,<br />
îtalî, ermen û rûmên taxê, dev jê berdidin û derin Awrûpayê. Navê Cadeyî<br />
Kebîr, yanî Rue de Pera, guheriye û bûye Îstîklâl Caddesî.<br />
Cananê bêrî li Celadet, hevalê xwe yê ebedî, kiriye. Lê pasaporta wê nîn<br />
e ko ew bikaribe were ziyareta wî. Ew ê hewl bide da ko bikaribe pasaporteke<br />
nû derxe. Eger ew bi ser ket, ew ê bê Lubnanê, ziyareta Celadet,<br />
þagirtê Ovidius... Û paþê silav û hembêz û ramûsan...<br />
Piþtî ko keþtiya Pierre Lotî Canan ji Bêrûdê wergirtibû û biribû Stembolê,<br />
yekemîn car bû ko min jê tiþtekî dibihîst. Sal derbas bûbûn. Dewran<br />
diguherîn. Hêlîna teyrê kor, Xwedê çêdikir. Em, her yek, li derekî, li gora<br />
edet û ûsilên dewranan, dijiyan. Rê ji hev vediqetiyan û te didît, dîsan, ji<br />
niþka ve, ew digihîþtin hev. Niha jî Kamuran ê bihata. Canan ê, belkî, bihata.<br />
(Deftera ko wê dabû min li kû bû? Min ew li kû winda kiribû?)<br />
Zarokeke nû dê, belkî, bihata... Wê rojê, gava ez ketibûm nav cîhan û<br />
Rûþen li rê bû ko biçûya dibistanê, ser karê xwe wê li ber devê derî gotibû,<br />
»Celadet Alî...« min jî lê vegerandibû û gotibû, »Söyle kizim...« Û hingê wê<br />
230• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
Change language