Bîra qederê - Nefel

xwest ko ez wê dîsan bixwînim. Min ew dîsan, xwend. Û jixwe, piþtî demeke
kurt, ew di hejmara 26-an a kovarê de weþiya.
Ez û Rûþenê zewicîbûn. Me tu dawet û dîlan nekiribû. Ne me quweta diravî
hebû ne jî daxwazeke welê. Heçî ez bûm, mîna ko min di þiîrê de
gotibû, min çil zivistan dîtibûn, çil bihar di canê min de biþkivîbûn. Heta çil
û yek!.. Min tu dawet nediviya! Lê wê þiîrê îlan kir ko em zewicîbûn. Loma
ew girîng bû. Heye ko hemû þihîr li romanê nayê û tu jî, ji ber wê yekê,
naxwazî wê, bi temamî, vebiguhezî ser rûpelên Bîra Qederê. Lê ez tiþtekî
bibêjim; ew þiîr neynika qedera min bû, yek ji neynikên qedera min bû. Di
dawiya þiîrê de jî, min weha digot; No! no! dotmam, heyraniya pismam,
êdî bes e, hew bibe jina xelkê... vegere, were himbêza pismamê xwe, paxila
kurmamê xwe... »Vegere« ev ne gotineke rast e. Em nikarin ji te re
bibêjin »vegere«. Ji ber ko tu neçûyî, me tu rêkirî. Me bi destê xwe tu hinartî
mala xelkê. Himbêza xwe veke, ez ji te re têm. Min hembêz bike. Min
wek mêr, pismam û her tiþtê xwe maço bike... Dotmam min ji te re got, ez
pîr bûme. Lê pîriyê ez hiþyar kirim... Buhar ciwanî ye, zivistan pîrî. Zivistan
piþtî buharê têt. Di zivistanê de buharên veþartî hene... Herê dotmam
were, xwe berde hembêza pismamê xwe. Ez ê ji te re, ji zivistana xwe ya
sar, buhareke germ çêkim...
Herê, þiîrê weha dom dikir... Min hinekî dirêj kir, lê vê þiîrê her tiþt digot,
êdî ne hewceyî gotinên zêde bûn. Di dawiyê de, piþtî ko umrê min ji çilan
jî qulipîbû, ez gihîþtibûm yek ji dotmamên min ên bêhejmar. Heye ko
xwendevanên Bîra Qederê niha merak bikin û bipirsin ka zewaca me
çawan bû? Û ew bibêjin, »ma Rûþen Xanim ne zewicî bû, ne xwedî zarok
bû?..« Belê welê bû. Lê zewaca wan bi ser neketibû. Piþtî ko Huseyma hatibû
dinê, wan hew dikarîbû zewac bimeþanda. Omer Malik xortekî hêja û
ziravbihîstiyar bû, lê ne li gora Rûþenê bû. Çend mehan bi dû Huseymayê
re, wî xwest dev ji Sûriyê berde û here Parîsê bixwîne. Min bi xwe alîkariya
wî kir. Çaxa ew bi rê ket jî, min nameyek ji bo Kamuran nivisî û dayê da ko
Kamuran li Parîsê alîkarî lê bikira. Kamuran ko li Parîsê bû, alîkarî lê kir û ew
li yek ji xwendegehên hunermendî yên herî baþ ên Parîsê, »l-ecole de
Boux Arts« da xwendin. Bi çûyina Omer re, Rûþen, tevî keça xwe
Huseymayê, bi tenê ma. Hingî diya Rûþenê jî çûbû Baxdayê, nik mêrê xwe
yê nû!.. Jineke ciwan, tevî zarokekê, li Þamê... ne xweþ bû.
Hingî min jî dest pê kiribû û êdî bîr bi qîmet û hêjahiya dotmamam dibir;
99 zarokên bapîrê min Mîr Bedirxan hebûn. Belê, te çewt nebihîst, 99.
Gelek ji wan keç. Bi sedan zarokên van 99 bira û xwehan çêbûn. Piraniya
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BÎRA QEDERÊ • 219