Bîra qederê - Nefel

da ko bikaribe bimeþe.
– Mîrê min, Haco Axa dibêje, weha nabe, em ê, paþê jî, biþtexilin, lê
weha nabe...
– Çi weha nabe, Mamo? Celadet Beg, bi ken jê dipirse.
– Mîrê min, te dît, kurd dibêjin; mêr bê xweyî dibin, jar dibin; jin bê
xweyî dibin, har dibin. Tu pirî jar bûyî. Weha nabe... Tu dê heta kengî
bê xweyî bijî? Heta kengî tu dê bi Ehmedê Ferman û Þengê re bijî? Weha
nabe! em ê te bizewicînin!
– Dîsan çîroka zewacê! Celadet Beg, bi ken dibêje. Naxwe min, gelek
caran, gotibû, ez naxwazim bizewicim. Þaîrê Sûriyê Ebu-l Alâ gotiye; ez
îro bûme qurbanê wan kesên ko ez anîme dinê, lê kesekî din ê nebe qurbanê
min.«
– Ezbenî, tu Xwedê, dev ji van gotinan berde, dev ji felsefê berde. Çîroka
sefîre xanimê jî êdî xelas... Salê te li ser çilan e, tu mîrekî kurdan î, tu
ne li Ewrûpayê, lê li Þamê dijî.
Rûþen Xanim ko li kêleka wan dimeþe, piþtgirtiya Haco Axa dike.
– Mam Haco rast dibêje, ji er
dê heta ezmanan. Celadet Abî, em divê te bizewicînin. Li der û dorên
me keçên zaf rind hene. Ez ê, bi xwe, ji bo te, lê bigerim. Hevalên min
hene, nas û xizmên me hene. Ez ê yeka rind, xwende, biesil û biterbiye
bineqînim. Eger ew ne bi dilê te be, em ê li yeka din bigerin. Lê tu divê
bizewicî.
6– Tu divê bizewicî... Berî ko Rûþen Xanim bikeve erebê, ew gotina
xwe ya dawîn jî dibêje. Piþtî Rûþen Xanimê, Celadet Beg jî dikeve
erebê. Bi dû Celadet Beg re, dostê wî Husniyê Berazî jî dere û li
aliyê pêþ, nik þofor rûdine. Ereba nû bi rê dikeve. Dinya sar e, çilê 1935-
an dest pê kiriye. Tiþtekî ko zû bi zû li deverên Beyrûd û Þamê naqewime,
îcar, îsal, qewimiye; berf bariye. Berfeke boþ hemû doralî vegirtiye. Dinya
spî dike û berf jî, hûr bi hûr, dibare.
Bayê danê sibê kuliyên berfê dide ber xwe û wan li hawê diziîvirîne.
Kulî tên û li pencerên erebê dikevin û dihelin. Celadet Beg ji hundir li
kuliyên der ko bi lez dixuyin û winda dibin, dinihêre. Rûþen Xanim jî li
wî.
– Celadet Abî, em çi bikin? Tu bi vê qayil nabî, bi wê qayil nabî... de
212• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM