Bîra qederê - Nefel

Mistefa û Bozan Begên Þahîn, Osman Sebrî, Qedrî Can, Husên Axayê
Îbiþ, Mihemed Zilfo Axa, Mele Ehmedê Þûzî, Husnî Berazî û hin kesên
din, yek bi yek, tên û turbe tewaf dikin.
Rûþen Xanim û diya wê jî tevî wan in. Rûþen Xanimê keça xwe ya
berþîr daye diya xwe û li pey mêran, bi tûlekî reþ pêçayî, tê û li ser turbê
radiweste.
Danê sibeyekê yê bihara 1934-an, neviyên Mîr Bedirxan û hezkarên wî
hatine serdana wî. Mîr Bedir Xan di goristana kurdên Þamê, Ruknedîn
de veþartî ye. Bermaliya wî Rûþen jî, li kêleka wî, li dereke, veþartiye.
Mîna her ciyên din, li Þamê jî kurdan xwe spartine çiyan, hilkiþiyane
sîngên çiyan, piþta xwe dane çiyan û wan li quntarên çiyan, ji Salihiyê,
navenda bajêr, hinekî bi dûr, taxek ava kirine. Tax ber bi gopikên çiyê
bilind dibe, xanî li ser hev in. Xanî bêdûzan in, mîna koxikan, bi lez ava
bûne. Ew ji xaniyan bêtir diþibin konan, konên koçeran ko dê di demeke
kin de, dîsan, ber bi deverên din, koç bikin.
Lê tax gor û goristanekê heye. Tax li miriyên xwe xwedî derdikeve, wan
li nik xwe vediþêre. Hemû mezinên kurdan li goristanê, peregende,
bêdûzan, veþartî ne. Ji þêxê terîqeta Neqþîbendî û þaîrê navdar Mewlana
Xalid heta Mîr Bedirxan, hemû di quntarên çiyayên kurmancan de, di
xewa ebedî de ne.
– Mîrê me, pîrê me, Memduh Selîm Beg dibêje û li kêleka gorê, li ser
totikan, rûdine. Binihêre, em, neviyên te, hemû hatin. Berî niha bi þêþt û
þeþ salan, te ji vê dinya kambax xatir xwest. Lê ji wê rojê û vir ve, giyanê
te yê pak hertim li ba kurdan e, bi wan re ye, ji wan re rêberî dike. Hemû
kurd, her kurdekî, dixwaze mîna te be, li ser riya te be. Zane û têgihîþtî,
mîr û serekeþîr, axa û beg, mele û þêx, gundî û zehmetkêþ, têkoþer û þervan,
jin û pîr, herkes dixwaze li ser þopa giyanê pak ê mîrê xwe be. Tu rehet
bijî.
Ji Rûþen Xanim û diya wê pê ve, yên din jî li kêleka gora Mîr Bedirxan
rûdinin. Celadet Begê ko li nik kevirê gorê rûniþtiye, bêdeng, bi destê
xwe yê rastê, giya û nefelên ko li ser gorê hiþîn hatine, jêdike. Kekê wî
Sureya ko êdî por û simbêlê badayî spî kirine û westiyayî dixuyê, li hember
wî rûniþtiye û bi destê xwe axa gorê rast dike.
– Mîrê min ê ezîz, Haco Axa dibêje, bav û kalên min, eþîra Hevêrkan,
ehlê Cizîra Botan, bi te re bûn, di xizmeta te de bûn... Bav û kalên min
digotine min; tu bi quwet bûyî, xurt bûyî, hêza te qewîn, qilafetê te di
þûnê de bû. Rîha te dirêj û þehkirî bû. Tu merivekî sade bûyî, te her
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BÎRA QEDERÊ • 209