Bîra qederê - Nefel

westiyan û me bîhnvedanek diviya, em derdiketin û li ser pêpilikan rûdiniþtin.
Me li ser pêpilikan jî, bi þeweyê sohbetê û piraniya caran tevî zebeþ
û meyweyên sar, xebata xwe didomand. Nemaze bi þevê, gava stêr
dinya ronî dikirin, em bi kêfeke bêpayan li ser pêpilikan rûdiniþtin. Stêr,
komika sêwiyan, kerwankuj, çerx û felek û yên din, bi rengên taybetî û
germ diçirûsîn û kela dilê me bi firê dixistin. Di wan þevan de, bîrayên
Löwenberg û konyakên Martel cognac û Courtoise ko Mistefa û Bozan
Begên Þahîn, hertim, bi xwe re, ji Helebê, Centrale Hotelê, dianîn, þevên
me xweþtir dikirin. Carina jî di wan þevan de, þewqa heyveronê û awazên
dengbêjên navdar dostiyeke edebî û ebedî dianîn pê.
Hewþeke fireh a malê hebû. Di hewþê de bîreke bi aveke boþ hebû. Di
danên sibê û êvarê de gavan û þivanên malê dewar û pezên xwe dianîn û
av didanê. Ev yeka hanê jî, ji bo min, însanê bajarên mezin, bergeheke nû
û xweþ bû. Jîn li gund bi celebeke din dimeþiya...
Çaxa Qedrî û Ekrem Begên Cemîlpaþa daketibûn Sûriyê, Ekrem Beg bi
xwe re kamerayeke fotografê anîbû. Kamara wî di wan rojan de jî, li nik wî
bû. »Mîrê min« wî digot, »ev gavên tarîxî ne. Sibê roj jê re îspat divên. Wext
mîna hespekî rewan e, diherike û dere. Lê ev resmên ko em niha dikiþînin,
ê îspat bikin ko me xwestiye, em zikê þeva reþ a avis biqeliþînin...« Geh wî
bi xwe resmên me dikiþandin geh jî wî kamera dida hinên din da ko ew
resmên me, tevî Ekrem Beg, bikiþînin.
Ez dinihêrim ko min dîsan dirêj kir. Ez çend gotinên din jî li vir bi rêz
bikim û gotina xwe biqedînim; þeþxane, þeþxana nêrgizî, cehferî, sîhre,
çeper, cewdik, þax, dîkik, ling, çifte, qerebîne, þeþderb, êrîþ, parêzgeh, siwar,
liq, pî, qol... û hwd. Tu dê niha meraq bikî û bipirsî ka ev çi ne? Ev gotinên
eskerî û yên tifing û debancan in. Jîna min a Xoybûnê, roj bi roj, bi van
gotinên eskerî dihate rapêçandin. Min kurdiya van gotinan nizanîbû. Lê bi
alîkariya hevalên min ên partiyê ko li welêt hatibûn dinê û mezin bûbûn,
di nav civata kurdî de jiyîbûn, alîkarî kirin... Di wan rojan de, yek ji tiþtên ko
Celadet Alî Bedirxan, þagirtê gotinên Xeyam, Xanî û Ovidius, hevalbendê
gotinên Goethe, Lamartine û Baudelaire, dikir, ev bû; wî gotin û termên
eskerî, çek û cebirxanan, bi kurdî, dinivîsîn...
– Hevalên me yên Lubnanê nivisîne, Celadet Beg dibêje, wan belavokek,
bi zimanine ewrûpayî û erebî nivisîne, gava êrîþ dest pê bike, ew ê herin
sefaretên welatên Awrûpa û Amerîka ziyaret bikin û belavokê bidin wan.
– Min li Helebê, Qedrî Beg cixara xwe ya pêçayî bi heste vêdixe û dibê-
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BÎRA QEDERÊ • 175