Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
me, tevî ko navê me mezin bû, pir kêm bûn. Me nikarîbû rê li dijîtî û<br />
berberiyên axa, beg, þêx, þexsiyet û eþîrên kurdan bigirta û ji bo alîkariya<br />
me, tu dewletê xwe nedida ber. Fransizên ko hakîmê Lubnan û Sûriyê<br />
bûn, dixwestin rê li kar û þixulên me bigirin. Ew bi rejîma Tirkiyê re li hev<br />
hatibûn û nedihîþtin ko em gav bavêjin. Wan li min, Kamuran, Memduh<br />
Beg û gelek kesên din ên serekên partiyê qedexe kiribûn ko em hilkiþiyana<br />
welêt, axa kurdan. Mîna mîsal, ez nikarîbûm ji Þamê û pê ve biçûma,<br />
qedexe bû. (Ez bi dizî, bi hênceta nêçîrê, diçûm.)<br />
Û li ser van hemû zehmetiyan jî, derdê me yê ebedî, belayê serê me,<br />
nêperetiyê, dîsan, nefes li me diçikand. Tevî ko tevger geþ bû, bi hezaran,<br />
deh hezaran meriv li dorê bûn, me îmkan nîn bûn ko me debara hefteyekê<br />
bikira! Carina pere nîn bûn ko ez pê biçûma Þamê. Dengê gumîna daholê<br />
ji dûr xweþ dihat! Li milê din jî hesret hebû... Hesreta kambax, tevî ko me<br />
xwe radigirt, dilê me diheland, laþ û bedena me dikizirand. Loma<br />
Kamuranê ziravbihîstiyar, li welatê xerîbiyê, di nav keft û lefta xebatê û dijwariyan<br />
de, mîna me hemûyan, ziravtir û bihîstiyartir bûbû...<br />
Û Canan... Canana ko her di bîr û heþê min de bû, niha, bi destnivîsa<br />
zêrîn û xemilî ya Mezo, dîsan, þevên min ên Lubnanê, xewnên min ên<br />
têkel diherimand. Þeva vê roja ko min û Kamuran li mala mamê me Xelîl<br />
Ramî Beg nama Mezo xwend, min di deftera biçûk de, rûpeleke nû vekir û<br />
tê de weha nivisî; »Canan, nebixêrê... Tu li ko yî?..« Min bi tenê welê nivisî,<br />
lê paþê, min ew rûpel jêkir û çirand... Ez ji Ovidius hîn bûbûm; meriv diviya<br />
dilê bi tîrên eþqê birîndar bûyî nede ber agirên xeyalan.<br />
5Meriv divê dilên ko bi tîrên xedar ên zulmê birîndar bûne, nede ber<br />
bayê seqem ê teresî û çavpahniyê, Qedrî Begê Cemîlpaþa dibêje.<br />
Jixwe dil þikestî ye, hingî dil dibe dîl. Û dilê ko hînî dîlîtiyê bibe, êdî<br />
meriv nikare wî zû bi zû, ji dîlîtiyê rizgar bike. Þert û merc dikarin<br />
merivan dîl bixînin, lê gidî, bila dil dîl nekeve! Eger dilê miletekî jî dîl<br />
ketibe, hingê ew milet li ser riya windabûnê ye. Em divê welê qebûl<br />
bikin. Niha kurd jî ketine ser riya dîlbûnê û dilê wan jî, mixabin, pê re.<br />
Me divê ko em rê lê bigirin, çi dibe bila bibe, em rê lê bigirin...<br />
Qedrî û Ekrem Cemîlpaþa û Celadet Beg li gundekî Heseçê ko nêzîkî<br />
tixûbên Tirkiyê ye, li maleke du qatî, li qata jor, li oda mêvanan, kêleka<br />
maseyeke dirêj, li ser kursiyan, rûniþtine û li haziriyeke mezin a Partiya<br />
Xoybûnê hûr dibin. Roj, rojeke germ a tîrmehê ye. Sal, 1930 e. Meha<br />
tîrmehê, îsal, li navê xwe hatiye; tîrên rojê yên vê mehê, rasterast xwe bi<br />
172• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
Change language