You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ceza tê birîn. Kurd, eþîrên kurdan ji welatê xwe, ber bi aliyê Anatoliyê, nefî<br />
dibin. Tirs û bêdengiyê esmanên Tirkiyê vegirtine. Herçî Stembol, bajarê<br />
hezkirî ye, bêdeng e. »Eqeliyetên Stembolê« ermen, rûm, ewrûpayî<br />
di nav tirseke mezin de ne. Rûmên Stembolê, ji tirsan, bar dikin û koçî<br />
Yewnanistanê dikin. Lê belê, Stembol hê jî xweþ e, hê jî di þevên sayî de<br />
diçirûse, hê jî di her demsalê de xwe bi rengekî nû dixemilîne, hê jî<br />
Bospor, yanê Boðazîçî, bi awirê nazenînan, bi hêdîka xwe dilivîne û diherike.<br />
Eger ew behsa Kadiköyê bike, divê ew bibêje ko xelkê nû ji<br />
Anatoliyê û ji Trakyayê tên û li wir cîwar dibin. Ew Kadiköya kevn a<br />
rengîn û nerm ko warê merivên rengîn û nerm bû, diguhere. Tirkiyekî<br />
ecêb ko wan tu carî nebihîstibûn, hêdî hêdî li Kadiköyê bi cîh dibe. Herçî<br />
mala wan e, Meziyet û Yadê li malê bi tenê mane. Tewfîk û Hîkmet<br />
zewicîne û bar kirine, çûne aliyê din ê Stembolê. Tewfîk çûye aliyê Þîþlî,<br />
warê mamê wan Evdilrezak Beg. Hîkmet jî aliyê Caðaloðluyê, warê<br />
Celadet Abi. Jina Hîkmet Abi keçikeke xweþ, lê »þerût« a boþnak e. Bi<br />
alîkariya keçikê ko navê wê Nûriye ye, Meziyetê li Cananê daye pirsîn.<br />
Dawiya dawîn, ew hîn bûne ko Canan bi yekî boþnak re zewicî ye û wan<br />
mal bar kirine, çûne Ankarê, merkeza rejîma nû. Li gora ko Meziyetê bihîstiye,<br />
mêrê Cananê dîplomat bûye... Belê, ew li malê bi tenê mane. Lê<br />
mam, met, pismam, dotmam, nas, xizm û dost hertim tên. Nemaze<br />
Saadet Abla û xweha wê hertim li malê ne û li Celadet û Kamuran »abiler«<br />
dipirsin. Þehrîban bi xizmekî malbatê re zewicî ye û li Kadiköyê dijî.<br />
Ew jî hertim tê malê û alîkarî dike. Mixabin ew nikarin li bexçê binihêrin.<br />
Gerçî bexçewanekî, heftê carekê tê û bexçe dide hev, lê kar pir e.<br />
Bîra bexçê miçiqiye, ew nikarin lê binihêrin. Wan çend darên bexçê dane<br />
birîn. Lê ew dara ko Safter, Sefo Can lê kolabû, maye. Ew xêzên ko Safter<br />
kolabûn, hê jî dixuyin. Çaxa dinya xweþ dibe û ew li der, mîna berê, li<br />
kêleka bîrê rûdinin, zebeþ dixwin, purtaqal û mandarin qaþ dikin, hingê,<br />
carina Yadê dere û destê xwe li ser wan xêzan digerîne û wan radimûse...<br />
Bîra bexçe bûye remza roj û dewrên bihurî. Bîr dewranên berê bi bîr tîne.<br />
Gava kulîlkên spî yên darên behîfan û rengîn yên darên hinaran<br />
dibiþkovin, ew mase û kursiyan derdixin bexçê, kêleka bîrê û rojên derbasbûyî<br />
yad dikin. Bi xêra bîrê, ew ji dema nû bi dûr dikevin, dewr û<br />
dewranên bihurî dibe stariya wan... Ew li malê bi tenê mane, lê siya Bavo,<br />
Sureya Abî, Celadet Abî, Kamuran Abî û Sefo hertim bi wan re ye.<br />
Bedena wan ne li malê ye, lê ruhê wan, siya wan, li wir e. Hertim, her<br />
gav... Hê jî li mal, kes li ser kursiyên Emîn Alî Beg rûnane, kes destê xwe<br />
170• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
Change language