Bîra qederê - Nefel
Bîra qederê - Nefel Bîra qederê - Nefel
li xuþexuþa ava kahniyê guhdarî dike. Ew nefesekê ji cixara xwe dikiþîne û li çiyayên hember xwe dinihêre. Çiya mîna þerîdekî, mîna zincîreke reþ li ber wî rêz bûne. – Çiya û kurd, ew bi deng difikire û dibêje... Çiya û kurd... Ma Ksenefonê yewnanî, berî niha bi hezar salan, negotibû ko kurd û çiya aþiqê hev in?.. – Celadet, ew didomîne û dibêje, Celadet, Ceco... Te piþta xwe daye ku? Te berê xwe daye ku? Umir ji sîhî diqulipe ser çelî. Jîn diqulipe ser xewneke tevlîhev. Bav çû, yar çû, welat çû, jîna Stembolê çû, xeyala vegerê çû... Dûmahîka vê riyê çi ye, li ko ye? Hingê deriyê xaniyê kêlekê vedibe û jê keçikeke 6-7 salî derdikeve. Keçik li Celadet Beg dinihêre û bi þermokî jê rû badide. Celadet Beg bang keçikê dike, – Delalê, metirse, were, were nik apê xwe. Keçik bi hêdîka tê ba wî. Ew bi destê keçikê digire û bi destê rastê porê wê dide hev. Keçik porzer û çavþîn e. – Navê te çi ye, delalê, kezîzerê? – Rûþen e, keçik li pêþiya xwe dinihêre û dibêje. – Wey... navê te pir xweþik e. Navê bapîra min jî Rûþen bû. Navê dotmameke min jî Rûþen e. Tu rû bi þên bî, keça min... – Mamo, tu dê li gundê me bimînî? – Ma tu dizanî ez kî me, Rûþena delal? – Erê, babê min gote min... Tu mamo yî, Mîr Ceca... ced... Celadet Beg dikene û keçikê hembêz dike. – Tu dê li gund bimînî? Mîr Ceca... ced hatiye me xelas bike?.. 3– Berî çûyina min, navê min li dewerên ko ez ê biçûmayê, belav dibû, Celadet Beg dibêje. Xelkê belav dikir û digot, »Mîr Celadet hatiye welat xelas bike...« Loma jî ez diçûm ko derî, li wir zabit, eskeriye û mixaberat li pey min bûn. Celadet Beg, li Þamê, li mala Samiye Xanim û keça wê Rûþenê ye. Wan Celadet Beg ezimandine þîva êvarê. Celadet Beg jî tevî çend dostên xwe, Haco Axa, Bozan Þahîn Beg û çend kurdên din ên Sûriyê hatiye malê. Ew li oda rûniþtinê ya malê li ser doþekan rûniþtine. Samiye Xanim, Rûþen û du hevalên Rûþenê bi haziriya xwarinê mijûl in. Rûþen û diya wê E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BÎRA QEDERÊ • 167
di navbera odeyan û mitbaxê de derin û tên. Carina jî Rûþen tê û li ber deriyê odê, li ser kursî rûdine û guhê xwe dide sohbeta odê. – Em bi heviyên mezin çûbûn wan aliyan, Iraq û Îranê, Celadet Beg ji hevalên xwe re dibêje. Lê kurdan bi xwe, bi gotin û nezaniya xwe, rê li me girtin. Kurd hînî xebatên nehînî û rêkxistinî nebûne, hê jî bi awayê eþîrî li meselan dinihêrin, ji mêvanperwerî, dilsozî û fedakariyê re bêpayan in. Lê heçî xebata modern e, ew jê bi dûr in. Ew hê nizanin teþkîlat çi ye! Min bi hezar zehmetî xwe ji destê rejîma Îranê xelas kir. – Mîrê min, tu hê kurdan nas nakî, Haco Axa bi ken dibêje, te hê tiþtekî wan nedîtiye!.. – Me dil heye ko em sifrê li vir, li erdê, raxînin, Rûþen dikeve hundir û dibêje. Gelo bi dilê we ye? Yan na, em divê derbasî aliyê mitbaxê bin. – Heyra ev der çêtir e, Haco Axa dibêje, me mebin û mexin mitbaxa teng û me li dora kursiyan rêz mekin. Em ê li vir, li erdê, li gora edetên xwe bixwin. – Jixwe me jî, ji bo Apo Celadet û we, þîvên bav û kalan çêkirine. Rûþen dibêje û dibeze aliyê din ê malê. Jin, bi hev re, di kêliyekê de, sifrê hazir dikin, xwarinan, yek bi yek tînin ser sifrê, firaqan li ber mêvanan datînin. Celadet Beg û hevalên wî li ser sifrê rûdinin. Her texlît xwarin li ser sifrê heye. Ji sifrê bîhneke germ a þîvên têkel difûre. – Ev, kutilkên melakê ne, Rûþen, li pê sekinî, dibêje. Li gora gotinan, Mîr Bedirxan jê gelekî hez dikir û heta li Girîtê jî ev kutilk didan çêkirin. Ev jî sawara kerengê ye ko kalikê min Bedrî Paþa jê gelekî hez dikir. Ev jî kipe ye ko diya min dibêje, mamê me Emîn Alî Begê rehmetî jê gelekî hez dikir. Ev jî helise û metfînî ne ko Apo Celadet ji wan gelekî hez dike... û xelas! Sifra me ya feqîr bi tenê hewqas e!.. – Mala we ava be, Bozan Beg dibêje, ma ji van þîvan xweþtir çi heye? We em xenî kirin. Hûn jî werin, em bi hev re bixwin? – Na, spas, hûn bixwin, piþtî xizmeta we, em ê li aliyê din bixwin. – Rûþen tu were, rûne, Celadet Beg dibêje. Te behsa bav û bapîrê min kir. Tu were rûne, ez jî hinekî behsa wan bikim. Wê êvarê, belê wê êvarê germahî û dilsoziya Rûþenê bala min kiþand. Amojna Sitî ko bi xwarinên xwe yên Cizîra Botan meþhûr bû, hertim digot, »Mastê payizan deynin ber ezîzan, mastê biharan bidin neyaran. Þîv û xwarinên Cizîra Botan deynin ber mîr û ezîzan...« Wê êvarê jî Rûþen û diya 168• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
- Page 117 and 118: ev fotografa yekemîn be ko tê de
- Page 119 and 120: Hîkmet hinekî din jî xwe nêzîk
- Page 121 and 122: ê xwe, bajarê bi bîranînên ebe
- Page 123 and 124: Min ev rêz li ko nivîsîn? Te beh
- Page 125 and 126: mabûn. Min û Kamuran, cêwiyê si
- Page 127 and 128: Pira Siratê di navbera jîn û vej
- Page 129 and 130: kiribûn...Vê yekê jîna me, bi c
- Page 131 and 132: 130• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@
- Page 133 and 134: hilweþînê nereviyane. Mîna ko m
- Page 135 and 136: - Kamuran, birayê min ê hîstenik
- Page 137 and 138: ajarê mezin, lez û beza jiyana ba
- Page 139 and 140: carî wergerên weþiyayî, þiîr
- Page 141 and 142: lat e û desthilatî bi zimanê xwe
- Page 143 and 144: dibîne. Kamuran tevî xwendevanan
- Page 145 and 146: na ecêb jar û fikra ecêb xurt, m
- Page 147 and 148: dixwest bavê xwe bibîne, li kêle
- Page 149 and 150: 148• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@
- Page 151 and 152: eþiyan, hez dikir. Bi alîkariya d
- Page 153 and 154: Bavo ji portakal û mandarînan hez
- Page 155 and 156: dilê te be... - Bê þik. - Mîrê
- Page 157 and 158: Di rewþeke evçend kambax û zîz
- Page 159 and 160: - Tu dizanî ka ez kî me? Keçik,
- Page 161 and 162: qeder biguhere? Partî, Xoybûn div
- Page 163 and 164: (Min pir dixwest biçûma ser gora
- Page 165 and 166: Ekrem Beg û mohra li ser masê. Be
- Page 167: dinivîsîn. Wê rojê jî welê b
- Page 171 and 172: ceza tê birîn. Kurd, eþîrên ku
- Page 173 and 174: me, tevî ko navê me mezin bû, pi
- Page 175 and 176: amade ne, lê çekên wan nîn in.
- Page 177 and 178: je, li Hotel Baronê çend dostên
- Page 179 and 180: kir... Min ê çi bigota? Bi tenê
- Page 181 and 182: gire. Rû dibe rîh. Ji cênîkekî
- Page 183 and 184: her û her derkeve û bi wî awayî
- Page 185 and 186: eba gotin û zimandirêjiyê û em
- Page 187 and 188: Celadet Beg, cixare di nav tiliyan
- Page 189 and 190: dikirîn û bi wan fransiz eciz dik
- Page 191 and 192: Celadet Beg piþta xwe daye dîwêr
- Page 193 and 194: - Bavê min, kalikê pîrika min, E
- Page 195 and 196: Rêzkirina rûpelên kovarê gelek
- Page 197 and 198: 196• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@
- Page 199 and 200: Celadet Beg, merivê xwediyê jiyan
- Page 201 and 202: Gava min çavên te yên ko mîna h
- Page 203 and 204: eriya min bi pêþeroja me hebû. M
- Page 205 and 206: dan, xwarina Þengê jê kêm nedik
- Page 207 and 208: serê zinaran / Guhdarên te ne! /
- Page 209 and 210: mirinê û min li stran û bilûra
- Page 211 and 212: gotiye, »Bila ehlê min ziktêr, g
- Page 213 and 214: da ko bikaribe bimeþe. - Mîrê mi
- Page 215 and 216: - Heye ko çend fotograf jî pêwis
- Page 217 and 218: Belê, demançeyek jî, demançeyek
li xuþexuþa ava kahniyê guhdarî dike. Ew nefesekê ji cixara xwe dikiþîne<br />
û li çiyayên hember xwe dinihêre. Çiya mîna þerîdekî, mîna zincîreke reþ<br />
li ber wî rêz bûne.<br />
– Çiya û kurd, ew bi deng difikire û dibêje... Çiya û kurd... Ma<br />
Ksenefonê yewnanî, berî niha bi hezar salan, negotibû ko kurd û çiya<br />
aþiqê hev in?..<br />
– Celadet, ew didomîne û dibêje, Celadet, Ceco... Te piþta xwe daye<br />
ku? Te berê xwe daye ku? Umir ji sîhî diqulipe ser çelî. Jîn diqulipe ser<br />
xewneke tevlîhev. Bav çû, yar çû, welat çû, jîna Stembolê çû, xeyala vegerê<br />
çû... Dûmahîka vê riyê çi ye, li ko ye?<br />
Hingê deriyê xaniyê kêlekê vedibe û jê keçikeke 6-7 salî derdikeve.<br />
Keçik li Celadet Beg dinihêre û bi þermokî jê rû badide. Celadet Beg<br />
bang keçikê dike,<br />
– Delalê, metirse, were, were nik apê xwe.<br />
Keçik bi hêdîka tê ba wî. Ew bi destê keçikê digire û bi destê rastê porê<br />
wê dide hev. Keçik porzer û çavþîn e.<br />
– Navê te çi ye, delalê, kezîzerê?<br />
– Rûþen e, keçik li pêþiya xwe dinihêre û dibêje.<br />
– Wey... navê te pir xweþik e. Navê bapîra min jî Rûþen bû. Navê dotmameke<br />
min jî Rûþen e. Tu rû bi þên bî, keça min...<br />
– Mamo, tu dê li gundê me bimînî?<br />
– Ma tu dizanî ez kî me, Rûþena delal?<br />
– Erê, babê min gote min... Tu mamo yî, Mîr Ceca... ced...<br />
Celadet Beg dikene û keçikê hembêz dike.<br />
– Tu dê li gund bimînî? Mîr Ceca... ced hatiye me xelas bike?..<br />
3– Berî çûyina min, navê min li dewerên ko ez ê biçûmayê, belav<br />
dibû, Celadet Beg dibêje. Xelkê belav dikir û digot, »Mîr Celadet<br />
hatiye welat xelas bike...« Loma jî ez diçûm ko derî, li wir zabit, eskeriye<br />
û mixaberat li pey min bûn.<br />
Celadet Beg, li Þamê, li mala Samiye Xanim û keça wê Rûþenê ye. Wan<br />
Celadet Beg ezimandine þîva êvarê. Celadet Beg jî tevî çend dostên xwe,<br />
Haco Axa, Bozan Þahîn Beg û çend kurdên din ên Sûriyê hatiye malê.<br />
Ew li oda rûniþtinê ya malê li ser doþekan rûniþtine. Samiye Xanim,<br />
Rûþen û du hevalên Rûþenê bi haziriya xwarinê mijûl in. Rûþen û diya wê<br />
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM<br />
BÎRA QEDERÊ • 167
Change language