Bîra qederê - Nefel

Bavo ji portakal û mandarînan hez dikir. Di wextên wan de, ew ji malê kêm
nedibûn. Hebûna wan, qaþilandina wan, xwarina wan kêfeke malê bû.
Gava em zarok bûn, me ji destê Bavo portakal dixwarin. Lê li Misirê êdî wî
ji destê me ew werdigirtin û dixwarin. Bavo kal bûbû, bi gotina te, fera
çavên Bavo vemirîbû.
Diya min a rêzdar û bêdeng, her roj, purtaqal û mandarîn diqaþilandin,
ew dixistin nav firaqên pahn ên neqiþkirî û danên êvaran, gava Bavo
derdiket bexçê malê û li kêleka bîrê rûdiniþt, Dayê ew, yek bi yek, hêdî
hêdî, didayê. Bavo ji malê dernediket. Ew her li malê bû, dixwend dinîvisî
û radiza. Mîna berê ew nedipeyivî jî. Ew hertim di nav fikir û gumanan de
bû. Lê gava kekê min Sureya jê re, carina, rojnamayên tirkî dianîn, hingî ew
fera ko vemirîbû, dîsan vedigeriya û Bavo ew bi heyecan, rêz bi rêz,
dixwendin. Ji wan rojnaman pê ve, Bavo hejmarên kevn ên kovara
Kurdistan ko birayên wî Mîqdet û Evdirrehman li Misir û Awrûpayê derxistibûn,
dixwendin. Wî kitabên kevn ên tarîxî û yên li ser welatê kurdan,
mîrekiya Cizîra Botan dixwendin. Di wan rojên bi keser û di wî umrê kal de,
Bavo, bi alîkariya kovar û kitaban, vegeriyabû cîhana windabûyî ya zaroktiya
xwe, ya xewn û xeyalên xwe.
Bavo nexweþ bû, dilê wî diguviþî. Wî kes nedidîtin, lê carina nas, dost û
ehlê me dihatin ziyareta wî. Eger dinya xweþ bûya, ew li bexçê, li kêleka
bîrê rûdiniþtin. Bavo ji bexçê û nemaze bîra bexçê pir hez dikir. Bîra bexçê
kekê min Sureya bîra mala me ya Kadiköyê dihanî bîra wî...
Bavo li bexçê, li kêleka bîrê rûdiniþt û purtaqal dixwarin.
Bexçe hêþîn dike, gul û kulîlk dibiþkivin. Meziyet û Kudret av dane wan.
Di vî danê êvarê de bîhneke xweþ ji bexçê difûre.
– Kurê min, Emîn Alî Beg, dîsan bi hêdîka û bi kurdiya xwe ya paqij,
dibêje. Em dawacî ne. Bi neheqî axa me, mal û mulkên me, ji me hatine
standin. Em ne mîrên kesekî din, lê mîrên erd û axa xwe bûn. Em doza
axa xwe dikin. Rehma Xwedê lê be, umrê kalikê te, gelek mamên te li ser
riya vê dozê borî. Ew îro, her yek li derekî, peregende, di bin axa sar de,
çavvekirî, dinivin. Qebr û gorên wan jî li welatên xerîb in. Ji ber bêgaviyan,
em îro nikarin herin qebrên wan jî ziyaret bikin. Ji te û birayên
te, bi tenê, du daxwazên min hene. Yek; hûn jî, mîna bav, kal û mamên
xwe dawacî bin, bi îlim û îrfan li ser riya dawe û dozê bin. Royên kiçik lê
herikî ji avên mezin lê sekinî her çêtir in. Dudo; eger we rojekê bihusteke
152• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM