Bîra qederê - Nefel

na ecêb jar û fikra ecêb xurt, mîna gelek kesên din, pir tesîr li min jî kir. Her
gotinekî wî mîna lehiyekî gur, her dengê wî yê ko ji nav rûpelan bilind
dibû, mîna newaleke kûr, her fikreke wî mîna çiyayên Alpê bilind bû.
Nietzsche, qedera wî ya keserkûr, tenêtiya wî ya bêpayan, derketî û
ketîbûna wî ya bêtaswîr, armanc û hedefên wî yên bilind, pir bilind, li min
û qedera min dihat. Mîna gelek kesên din, min jî digot; Nietzsche ji bo min,
qedera min, welat û gelê min nivisiye. Wî »Ecce homo«, » Also sprach
Zarathustra« û eserên xwe yên din ji bo min, bi tenê ji bo min nivîsîbûn.
Ma gotina Nietzsche ya fransizî ko wî her digot, décadent, ketî, ne gotina
umrê min û qedera miletê min bû? Ma rûpelên »Also sprach Zarathustra«
ez nedigîhandim reh û rêçên min ên windabûyî? Ma gotinên wî huwiyeta
min a piralî, ruhê min ê peregende nedidan ber zompan?
Nietzsche ez bûm, ez Nietzsche bûm... çaxa rûpelên wî, tevî musîka
Mahler, ez dibirim serê çiyayên cîhana wî ya taybetî, rengîn û dîn, ez weha
difikirîm.
Mahler, musîka Mahler, pêwendiya dengê musîkê û dengê ruh û dil jî
dîsan, bi xêra Nietzsche, bûn pardarên jîna min. Mahler, heval û hostayê
Nietzsche, dijmin û vajiyê wî, ruhê min ê pêldar, bi saya Nietzsche, hînî
aramî û ahengê kir. Her çawan tiliyên min ên qelaw û bipirç piþta nerm a
mîna masiyan difirkand, musîka Mahler jî ruhê min difirkand.
Ez, neviyê Mîr Bedirxan, þagirtê Ovidius, xwendevanê edebiyat û
medeniyeta fransizî, hîn dibûm, min dîsan dest bi þagirtiyê kiribû; ez hînî
ketî û kotîbûnê, neçarî û xizaniyê, ruhê daketî û þikestî yê alemanî, bedena
nerm a genimî û daristanên wê yên þil û zer, felsefe û edebiyata comerd a
germenî dibûm. Ne bi tenê Nietzsche, tevî wî, min Goethe û Bîsmark jî
dixwendin. Nietzsche, Goethe û Bîsmark di wan rojan de, ji her tiþtî bêtir, ji
her kesî zêdetir, dibûn alîgirê min, dibûn dermanê ruhê min ê birîndar.
Gotinên Nietzsche mîna þûrê ji kalanan kiþiyayî, bi hêz, bi dîsîplin, her bi
xof û hilawestî bû. Gotinên Goethe, yên mîna »uns umspülen hunderttausend
wogen, alles reizt uns, mancherleri gefaellt«, mîna hewreþîma
herî nerm û tenik, bi stranên bedew ên xewnan, dilê min difirkandin. Heçî
gotinên bîranîn û tecrubên Bîsmark bûn, wan ez dibirim nik bapîrê min,
mîrê welatê bav û kalan, mîrê welatê min ê xewnan. Min hersê jî diviyan.
Hersiyan jî ruhê min ê þerpeze dicebirandin.
- Fürst, mein fürst, Monika, bi nalîn, dibêje.
Mûyên simbilê Celadet ên reþ li ser mûyên tenik ên Monika yên zer, gi-
144• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM