Bîra qederê - Nefel

ne. Hemû bi hev re musîkeke bêpayan tînin pê ko heþ dike sermest, dil
dike aram.
Celadet bi hêdîka çavên xwe vedike û li çavên mezin ên Monikayê dinihêre.
Çavên wê, kahniya hez û hezkirinê, mîna du stêrkan dibiriqin. Çav
mîna zeryayekê ko bi tîrêjên tavê dibiriqe, ewçend boþ û xweþ dikenin.
Di çavên Monikayê de kahniya heyecanê, zerya hezkirinê dixuyin.
Celadet, bi germahiya ruh û dilê agir pêketî, bi kûrahiya heyecana hezê,
li sîng û berê ciwan, porê zer, çavên zerya û lêvên xurme dinihêre.
– Paseratta mia, mia... Celadet bi nalîn dibêje.
Monika bêdeng dikene, xwe li ser Celadet xwar dike û lêvên wî dixe
nav lêvên xwe. Agir bi lêvan dikeve, agirê ko bi lêvan dikeve, xwe pêl bi
pêl, bi hemû bedenê digihîne. Dilê Celadet ê agir pê ketiye, niha diçirûse,
jê çirûsk difirin. Bedena Monika ya germ û nerm Celadet radipêçe, vedigire.
Agir ji bedena Celadet radibe. Monika tiliyên herdu destên xwe,
pêhit, dixe nav tiliyên Celadet û wan diguviþîne. Monika, jina bexçê
evînê, yara coþên bilind, dixwaze herdu bedenan bike yek, hilm, bîhn,
deng û pejnên bedenan bi hev ve girêbide.
Tîrêjên tava danê êvarê yên mor ji serê çiyayên Alpê xwe digihînin oda
wan. Ode di nav ronahiyeke sor de ye. Pencera odê heta dawiyê vekiriye
û bayekî sivik ê paqij tevî germahiya odê dibe. Monika û Celadet, ji bo
hefteyekê, hatine gundekî tenha, sakîn a Swisrê ko di nav gelî, lehî, dahl,
gol û çiyan de ye; Sils Maria. Dinya germ, heyam havîn e. Lê hawa paqij
a zozanan hênik e. Monika ko felsefe xwendiye û li ser riya feylesofiyê ye,
Celadet jî wergirtiye û bi hev re hatine warê filîzofekî mezin; Friedrich
Nietzsche. Monika ko hemû berhemên Nietzsche xetim kirine, ne bi
tenê li pey bîr û dîtinên wî ye, lê ew ketiye pey þopên jiyana wî jî. Niha
ew hatine gundê biçûk ko Nietzsche havînan dihatê. Wan odeyek li
maleke pensiun private ko piþta xwe daye çiyan û xwediyê bexçeyekî
xweþ û bîreke lêkirî ye, kirê kirine û rojên xwe, ji bilî xwendina berhemên
Nietzsche, guhdarîkirina musîka Mahler û yekkirina bedenan, bi gera
nav dar û daristan, dahl û newal, gol û çeman ko Nietzsche car bi car ziyaret
kiribûn, derbas dikin.
Me dabû pey þopa Nietzsche, hem bi bîr û bawerî hem bi can û dil.
Nietzsche, nivîskar û feylesofê siûdxirab û keserkûr, piþtî salên dirêj ên bêdeng
û tarî, di destpêka salên 20-an de, bi carekê, bûbû stêrka esmanên
filîsofiyê û çirûska heviyê ko meriv li peyê bûn. Nietzsche, xwediyê bede-
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BÎRA QEDERÊ • 143