Bîra qederê - Nefel

kiribûn...Vê yekê jîna me, bi carekê, guherand, jîna me xist ser riyeke gelekî
kirêt û dijwar. Bi dû hatina me re, bavê min bihîst hezar markên din ên alemanî,
ji me re, þandin. Lê mark bêqîmet û jîn buha bû. Di ser de jî, markê
her roj qîmet winda dikir. Kurdan gotibû; pere xulamekî qenc, lê axayekî
xirab e. Pereyê ko heta hingî xulamê me bû, di wan rojên sar ên çila
Alemanyayê de, êdî dixwest axatiyê li me bike.
Jîna me, bi carekê, bi her awayî, guherîbû. Em ketibûn, em bûbûn derketî.
Celadetê ko tevî kincan ketiye bin lehîfê, ji xewa giran, hiþyar dibe.
Ziman û gewriya wî zuha ye. Qirika wî diþewite. Ew hinekî xwe dilivîne
û li dora xwe, li saetê dinihêre. Saet ber bi êvarê, hêdî hêdî, dizîvire. Ew
bi hêdîka ji nav cîhan derdikeve, cixareyek û hestê ji ser masê werdigire û
ber bi pencera fireh dere. Êþa serê wî hinekî kêm bûye, lê ew pir bêtaqet
e. Ew li der, li darên bexçê, ewrên girtî, dinya girtî dinihêre. Wî hê li vî
welatî misteke tav nedîtiye. Tav her li pey ewrên girtî ye. Ew li vî gundî,
li vê odê çi dike? Eger niha tiþtekî bi serê wî de bê, haya kê dê jê hebe?
Heta kengî ew ê li Alemanyayê be? Li Stembolê, li welêt ko ew carina, gava
Mezo û Hîkmet ji wan re rojname diþînin, hay jê dibin, niha çi dibe,
çi diqewime?
Cixare di dev de, ew vedigere ser textê razanê yê Kamuran, radihêje kemança
ko li ser cîh e, kemançe û kevanê wê ji sandûqa wê derdixe û dîsan
vedigere ber pencerê. Bi qasî demeke dirêj, ew, hêdî hêdî, heþê wî li derekî
din, gewrî zuha, çav li ser bexçê û bîra li kêleka bexçê, li kemançê dixîne.
Ew, bi kemança Kamuran a neakordkirî, dengên musîka çend stranên
nîhawend û kurd-î hicazkar ên osmanî, bi bexçê digihîne. Paþê, piþtî demekê,
ew diweste, bêgav, dest ji kemançê berdide û dîsan tê ser cîhê xwe.
Ew li ser cîhê xwe rûdine û cixareyeke din vêdixe. Wext ê niha çawan
here? Tevfîk ko bi qasî nîv saetê ji gund dûr dixebite, çima nayê?
Bi bîhntengî, ew radihêje kitabek ji kitabên ser masê û rûpelên wê
diqulipîne. Kitaba zirav û dirêj ko rûpelên wê zer bûne, bi fransizî ye. Tê
de þiîrên þaîrên navdar ên fransiz hene. Di rûpelekê de þiîreke Victor
Hugo »A ceux qui sont morts pour la patrie« heye. Ew wê, bi deng,
dixwîne. Piþtî þiîra Victor Hugo, þiîrên Lamartine »le poete mourant« , ya
Alfred du Vigny »La mort du loup« û ya Charles Boudelaire »le balcon«
hene. Celadet wan jî, li ser textê xwe dirêjbûyî, bi deng, dixwîne. Bi dû
van re jî þiîreke Lamenneais li ber çavê wî dikeve. Navê þiîra biçûk bala wî
128• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM