Bîra qederê - Nefel

Kamuran, bi ken, bi kurdî, ji Celadet dipirse. Lê bêyî ko ew bersiva
Celadet bipê, ew vedigere ser keçikê, bi kîbarî, jê re dibêje, »guten
abend...«
Keçik bersivê didiyê. Bersiva keçikê rê li Kamuran vedike. Ew dest pê
dike, bi alemanî, jê re behsa xwe û Celadet û kurdan dike. Bîsteke dirêj,
keçik, bi dîqet, li Kamuran guhdarî dike. Celadetê ko hew dinivîse û
defter xistiye berîka çakêtê, her, li keçikê dinihêre. Gotina Ovidius tê
bîrê; nêzîkî li wê bike, wext, wexta gotinê ye, guh mede aheng û lihevhatina
gotinan, bipeyive, dest pê bike, destpêk, destpêk, bi dû destpêkê
re dawî tê... Celadet nahewe, ew xwe ranagire û dest bi axaftinê
dike,
– Fräulein?..
– Karlfeld, Monica Karlfeld, keçik dibêje.
– Fräulein Karlfeld, ich will ihnen etwas sagen... Celadet dibêje û radiweste.
Keçik û yên din li Celadet dinihêrin da ko ew gotina xwe temam bike.
Lê gotina ko wî dixwest bibêje, bi alemanî, nayê bîrê. Ew kêliyekê difikire,
lê dike, nake, gotin nayê. Dawiyê, ew, bi heyecan, ji Kamuran
dipirse, »bedew, spehî, xweþ, belle?..«
– Schön, Kamuran bi ken dibêje, schön...
– Richtig... Sie.... schön...
Keçik dikene, kêfa wê ji gotin û þêweyê gotina Celadet re tê û ew bi
deng dikene.
5Gava Safter ji derî dikeve hundir, Celadet û Kamuran radibin pê,
ber bi wî derin û dikenin, ji kêfan, ew bi dengekî bilind dikenin.
– Kekên min hatine, keko Celadet, Kamuran hatine... Safter dibêje û
bi heyecan dere rûyê birayên xwe.
Bihêle, ez, dîsan, bi alîkariya dengên qels û dêmenên nezelal ên rojên bihurî,
bêm alîkariya te... Malesef, ji jîneke xurt bi tenê dengên qels, siyên
nediyar û bergehên nezelal li pey dimînin. Tu jî dizanî, vejîn û þixulê vejandinê
bi alîkariya van deng, sî û bergehan tê pê, lê ne mîna xwe ya berê.
Jîn û vejîn, bêguman e, ne mîna hev in. Lê di vejînê de, hertim ders û
tecrube, tahm û bîhn, tov û þopên jînê hene. Meriv dikare bibêje, vejîn siya
jînê ye ko hertim diguhere, carina dirêj, carina kin dibe. Pireke zirav mîna
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BÎRA QEDERÊ • 125