Bîra qederê - Nefel

Kamuran û Ekrem Beg tu þop li pey neman, ew li derin, mîna gelek tiþtên
me yên din, winda bûn û çûn. (Bi tenê min, di salên 30-an de, li derekê, bi
hênceta tiþtekî din, bi çend rêzan, di ser re, behsa wê gerê kir...) Lê Major
Noel, dostê me, notên xwe yên gerê, bi dû re, sala 1922-an, li Basrayê, mîna
kitab, bi ingilîzî, weþand. Wî di kitaba xwe de behsa malbata me, bavê
min, mamên min, min û Kamuran jî dikir. Li ser min, wî weha dinivisî; »assistant
editor of newspaper Serbestî at Constantinople...« û weha, li gora
bîr û reya xwe, didomand; »He suffers from the inevitable effects of long
residence and training in Constantinople, but he has the making of a
good man.« Wî gunehê xwe bi min dianî, lê bawer bû ko ez li ser riyeke rast
û baþ bûm. Ez ê bibûma mirovekî rind û baþ. Hîsên min, pêwendiyên min
ên piralî û rengîn, welatê min ê xewn û xeyalî, bajarê min ê ko ez tê de dijiyam...
van bala wî nedikiþandin. Wî li ser Kamuran jî weha digot;
»Barrister at Constantinople. Knows no Kurmanji. Sensible quiet individual
- has not so far come to the fore...« Ew bi Kamuran gelekî bawer bû, lê
gava wî digot ko Kamuran bi kurdî nizane, ew ne rast bû. Kamuran bi kurdî
dizanîbû, lê ne ewçend baþ û xweþ. Loma jî Kamuran, ji bo axaftinê, tirkî
tercîh dikir. Lê paþê, Kamuran bû yek ji pisporên herî mezin ên kurdî û þiîr,
bend, nivîsar û kitabên hêja û nemir bi kurdî nivisîn.
Rêwîtiya me, gereke geþ û balkêþ ji xewn û xeyalan bû...
Piþtî xwarinê, sifre bi lez ji erdê radibe, doþek û bahlîfên nû, dîsan li ber
kon, tên raxistin û pêþiya kon ko mîna meydaneke biçûk e, vedibe. Niha
wexta dîlan û govendê ye, dîlana êvarên ronî û govenda kurdî. Major
Noel û Kamuran li milekî, Celadet, Ekrem Begê Cemîlpaþa û Evdirehîm
Efendî li milekî Yakup Paþa rûniþtine. Yakup Paþa, simbêlbadayî, rûgeþ,
ji rewþê razî, milekî wî li ser bahlîfan, dest dike da ko govend bê gerandin.
Pêþî def û zirne tê. Bi qasî bîskekê, def û zirne lêdikevin, bi dû re
komeke govendkêþan, jin û mêr, di milên hev de, bi dîlan û stran, ji pey
agirê gur, hêdî hêdî, tên ber kon, kêleka bîrê û bi aheng xwe dilivînin û
dilîzin. Govend û stran pêþî nerm û giran in, lê pey di pey, ew geþtir û pihêttir
dibin. Mêr û jin ên govendkêþ ko hemû jî xort û ciwan in, di nav
cil û bergên xwe yên taybetî yên koçeran de, mîna ko bi firê ketibin, mil
bi mil, li dora bîrê govendeke nedîtî û bêpayan digerînin. Bîr dibe
navend, ro û govenkêþ dibin stêrk, heyv û li dora wê çerx dibin, her çerx
dibin.
– My God, my God, Major Noel dibêje, ez divê resmê vê bergeha ecêb
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BÎRA QEDERÊ • 113