Bîra qederê - Nefel
Bîra qederê - Nefel Bîra qederê - Nefel
ne. Di geremola piþtî þer de, di keft û lefta avakirina dûzana nû ya cîhanê de, ew jî li ser hin riyan in, li pey hin doz û dawan in. Fotografa þeþemîn a romana Bîra Qederê, bi qasî mistekê be jî, rewþ, alozî, dawe û dozên piþtî þerê cîhanê nîþan dide. Fotograf, bi bergeha xwe ya xuyayî û bi aliyên xwe yên nexuyayî, hem riyên nû yên li ber Celadet û Kamuran nîþan dide hem jî riyên nû li ber romana Bîra Qederê vedike. Tiþtekî din ê bergehê jî heye ko meriv divê, ji bo temamkirina saloxdanê, behs bike; ji ber û pelên daran xuyaye ko dinya germ e, wext, wexta dar û ber, gul û kulîlkan e. 2Dinya germ e, wext, wexta dar û ber, gul û kulîlkan e. Tîrêjên tava danê êvarê yên Stembolê, ji pencera oda otêlê, bi ûsil, xwe digihînin hundir. Canan, hêdîka, ji ser cîhan radibe û bi gavên nerm ber bi pencerê dere. Celadet, di nav cîhan de dirêjbûyî, lê dinihêre. Rojeke havînê ye. Celadet û Canan li otêla navdar a Stembolê Pera Palasê, di odeyeke fireh de ne. Hema çi bigire, ew hemû roj li odê, di nav cîhan de mane. Bi tenê, destê sibê, ew derketine û li kolanên teng ên Pera û li ser Rue du Pera ya fireh geriyane. Bi tenê, bêdeng û bêyî qîreqîra þêniyan. Bi rêberî û hevaltiya seg û pisîgên kolanan. Ji vê gera sibê pê ve, ew her li odê mane. Di nav cîhan de, tazî, peregende, bi kel û coþ. Bêyî gotinên zêde. Celadet, kêlîkekê, li Cananê dinihêre. Paþê ew xwe dirêjî ser masa biçûk a kêleka textê razanê dike, þûþa þaraba spî ya taybetî ya Pera Palasê werdigire û jê çend dilopan bera piyana xwe dide û wê vedixwe. Tahmeke tirþokî a xweþ û hênik devê wî tijî dike. Tahm di dev de, ew serê xwe datîne ser bahlîfê û bîskekê çavgirtî dimîne. Dinya niha çiqas sakîn û aram e! Ew çiqas xweþ e! Mîna ko ew rojên þer berî niha bi sedan sal bûn. Ew niha ewçend dûr, ewçend li pey mij û dûmanê, li pey perda xewn û xeyalan mane... Dinya çi ecêb e! Tahma tirþokî ya vê þarabê û ya xwînê çiqas ji hev cihê ne. Bîhna xwîdana vê odê û ya kozikên þer çiqas ji hev dûr in! Lê meriv van hemû tiþtên ji hev pir cihê, li gora þert û mercan, qebûl dike û dijî. Bi qasî dinê, însan jî ecêb e. Celadet dîsan xwe dirêjî masê dike û îcar ji serê cixareyekê ko bi pelekî taybetî ya fransizî »la paix« pêçayî ye, digire û wê bi heste vêdixe. Celadet bi destê xwe yê çepê bahlîfa xwe dikiþîne ber dîwêr, piþta xwe didiyê û hem cixara xwe dikiþîne hem jî li Cananê û tîrêjên rengdayî yên li pey pencerê dinihêre. Pelên cixarê yên la paix, yanê yên aþtiyê li van rojên E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM BÎRA QEDERÊ • 99
piþtî þer û qiyametê tên. Digel ko hêlekana nediyariyê hê jî dere û tê, dinya westiyayî îro aþ bûye. Dengê top û tifingan hatiye birîn, ordî vekiþiyane kozikên xwe, dûmana barûdê bi esmanan nakeve, xwîn mîna lehiyê naherike, îro ji þînên ko hê jî dewam dikin pê ve, dengê nalîn û qîrînan hatiye birîn, ruhistîn ketiye xeweke sivik. Herkes sakîn, birîndar, westiyayî û aram, li xwe vegeriyaye û birînên dil, beden û ruhê xwe dicebirîne. Celadetê ko bi pelê cixarê yê la paix cixara pêçayî dikiþîne, li Stembolê, mal û malbata xwe, yar û dostên xwe, li evîn û evîndarên xwe vegeriyaye. Gava ew hê di nav seqem û berfên sar û refên germ ên þer de bû, hê hingê, wî xeyala Stembol, Pera Palasa navdar, roj û þevên germ û nerm ên Pera Palasê kiribûn. Hê hingê wî soz dabû xwe, eger ew sax û silamet ji þer, sar, serma û pûka Qafqasê xelas bûya, wî dê, çend roj li ser hev, bêyî ko derkeve, tevî evîndara xwe, li Pera Palasê derbas bikira. Mirinê, þert û mercên kambax ên þer soz û qewlên weha xweþ pê dabûn dayin. Wî niha, bi coþ û daxwaz, qewlê xwe bi cîh danî. Digel ko Pera Palas niha hertim tijî bû û bi taybetî serokên hêzên dagîrker ên Stembolê li wir bi cîh bûbûn, wî odeyeke xweþik ko ber bi aliyê zeryayê bû, ji bo sê roj û þevan, veqetandibû, Canan jî wergirtibû û hatibû. Herê, Pera Palas... ev avahiya spehî ko berî min bi salekê hatibû dinê û ji bo rêwiyên ewrûpayî ko bi Orient-Expresê dihatin Stembolê amade bûbû, navenda Rojava û Rojhelatê bû. Hemû »kor-diplomatique« welatên Ewrûpayê li wir bûn. Paþa, kumandar, wezîr û sadrazamên welatê Osmanî li wir bûn. Karên dewletan û çerxa felekê li wir digeriya. Qedera gel û miletan li wir dihate pê. Xwarin û vexwarinên herî xweþ li wir bûn. Meyên »Medoc Superior, Hochheimer, Chianti« û þampanyayên »Cordon Vert, Veuve Clicquot« li wir bûn. Musîka Osmanî ya yekta û balo, dans û valsên bêhempa yên ewrûpî li wir bûn. Asansora yekemîn a bi elektrîk li wir bû. Bergeha xweþtirîn a Boðazîçiyê, bi gotina ewrûpayiyan Bosporê, li wir bû... Hevrê û rêberê min ê evîn û evîndariyê Ovidius li derekî jî weha gotibû; »Meriv gurên hev in...« Di wan rojên tarî yên nêçîra Ruhistîn de, ez gelek caran li vê gotinê fikirîm. Meriv, bi rastî, gurên hev bûn, mîna guran diketin gewriya hev û cîh li hev dikirin gola xwînê. Hê hingî, ez li Pera´yê, cîhê gurên mezin difikirîm. Hem ji bo qesta felekê hem ji bo fahmkirina çerxa dinê û þerê guran. 100• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
- Page 49 and 50: 48• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@N
- Page 51 and 52: li pey hev, derin. Dîsan li jor ç
- Page 53 and 54: danê êvarê, bi kêfxweþî dadiq
- Page 55 and 56: zîzî û melûlî, stran û þiîr
- Page 57 and 58: cîh de bû. Ew roj, tevî her kitk
- Page 59 and 60: Sirgûn, sirgûna me kurdan bû. Ga
- Page 61 and 62: atekê xistiye. Ew Bedirxanê ko ji
- Page 63 and 64: Âlî Beg hertim li malê bû, bi t
- Page 65 and 66: hatiye pê. Kes, hêz û quwetên k
- Page 67 and 68: Amojna we li dora we bigere, berxik
- Page 69 and 70: li ser kaxiza nemir dixuye, dirêj
- Page 71 and 72: Celadet bi ken û bi germahî jê d
- Page 73 and 74: - Signore, hûn bi halê xortiyê d
- Page 75 and 76: min, bersivên dilê min ê xort ko
- Page 77 and 78: Wê roja Þehzadebaþiyê, Ismaîl
- Page 79 and 80: þirîkê stranê û bi alîkariya
- Page 81 and 82: demên pir pêwist pê ve, ew ji od
- Page 83 and 84: 82• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@N
- Page 85 and 86: çiyan jî, bergeha çiyê temam di
- Page 87 and 88: Zabitekî ittîhatçî ji aliyê pa
- Page 89 and 90: er derî dike û bi ken ji yên dor
- Page 91 and 92: kesên osmanî, çi tirk û kurd,
- Page 93 and 94: Dilê wî diþewite, hinekî av bid
- Page 95 and 96: 6Celadet ji xeweke giran hiþyar di
- Page 97 and 98: Ittîhatçiyan xwîn rijandibû û
- Page 99: wênekêþan, di rêzê de ne. Miri
- Page 103 and 104: dinasî, min her alî, tiþt û mil
- Page 105 and 106: nivîskarên din ên þoreþên Fra
- Page 107 and 108: Welê dixuye ko ev halê mirov û m
- Page 109 and 110: im... çavvekirî, bi vê hesreta k
- Page 111 and 112: erî ba û bahozê bûn... - Heke b
- Page 113 and 114: xwe ya fotografê, li hêviya me b
- Page 115 and 116: û nedîtî bikiþînim. Eger we ic
- Page 117 and 118: ev fotografa yekemîn be ko tê de
- Page 119 and 120: Hîkmet hinekî din jî xwe nêzîk
- Page 121 and 122: ê xwe, bajarê bi bîranînên ebe
- Page 123 and 124: Min ev rêz li ko nivîsîn? Te beh
- Page 125 and 126: mabûn. Min û Kamuran, cêwiyê si
- Page 127 and 128: Pira Siratê di navbera jîn û vej
- Page 129 and 130: kiribûn...Vê yekê jîna me, bi c
- Page 131 and 132: 130• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@
- Page 133 and 134: hilweþînê nereviyane. Mîna ko m
- Page 135 and 136: - Kamuran, birayê min ê hîstenik
- Page 137 and 138: ajarê mezin, lez û beza jiyana ba
- Page 139 and 140: carî wergerên weþiyayî, þiîr
- Page 141 and 142: lat e û desthilatî bi zimanê xwe
- Page 143 and 144: dibîne. Kamuran tevî xwendevanan
- Page 145 and 146: na ecêb jar û fikra ecêb xurt, m
- Page 147 and 148: dixwest bavê xwe bibîne, li kêle
- Page 149 and 150: 148• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@
piþtî þer û qiyametê tên. Digel ko hêlekana nediyariyê hê jî dere û tê,<br />
dinya westiyayî îro aþ bûye. Dengê top û tifingan hatiye birîn, ordî vekiþiyane<br />
kozikên xwe, dûmana barûdê bi esmanan nakeve, xwîn mîna<br />
lehiyê naherike, îro ji þînên ko hê jî dewam dikin pê ve, dengê nalîn û<br />
qîrînan hatiye birîn, ruhistîn ketiye xeweke sivik. Herkes sakîn, birîndar,<br />
westiyayî û aram, li xwe vegeriyaye û birînên dil, beden û ruhê xwe dicebirîne.<br />
Celadetê ko bi pelê cixarê yê la paix cixara pêçayî dikiþîne, li<br />
Stembolê, mal û malbata xwe, yar û dostên xwe, li evîn û evîndarên xwe<br />
vegeriyaye.<br />
Gava ew hê di nav seqem û berfên sar û refên germ ên þer de bû, hê<br />
hingê, wî xeyala Stembol, Pera Palasa navdar, roj û þevên germ û nerm ên<br />
Pera Palasê kiribûn. Hê hingê wî soz dabû xwe, eger ew sax û silamet ji<br />
þer, sar, serma û pûka Qafqasê xelas bûya, wî dê, çend roj li ser hev, bêyî<br />
ko derkeve, tevî evîndara xwe, li Pera Palasê derbas bikira. Mirinê, þert û<br />
mercên kambax ên þer soz û qewlên weha xweþ pê dabûn dayin. Wî niha,<br />
bi coþ û daxwaz, qewlê xwe bi cîh danî.<br />
Digel ko Pera Palas niha hertim tijî bû û bi taybetî serokên hêzên<br />
dagîrker ên Stembolê li wir bi cîh bûbûn, wî odeyeke xweþik ko ber bi<br />
aliyê zeryayê bû, ji bo sê roj û þevan, veqetandibû, Canan jî wergirtibû û<br />
hatibû.<br />
Herê, Pera Palas... ev avahiya spehî ko berî min bi salekê hatibû dinê û ji bo<br />
rêwiyên ewrûpayî ko bi Orient-Expresê dihatin Stembolê amade bûbû,<br />
navenda Rojava û Rojhelatê bû. Hemû »kor-diplomatique« welatên<br />
Ewrûpayê li wir bûn. Paþa, kumandar, wezîr û sadrazamên welatê Osmanî<br />
li wir bûn. Karên dewletan û çerxa felekê li wir digeriya. Qedera gel û miletan<br />
li wir dihate pê. Xwarin û vexwarinên herî xweþ li wir bûn. Meyên<br />
»Medoc Superior, Hochheimer, Chianti« û þampanyayên »Cordon Vert,<br />
Veuve Clicquot« li wir bûn. Musîka Osmanî ya yekta û balo, dans û valsên<br />
bêhempa yên ewrûpî li wir bûn. Asansora yekemîn a bi elektrîk li wir bû.<br />
Bergeha xweþtirîn a Boðazîçiyê, bi gotina ewrûpayiyan Bosporê, li wir bû...<br />
Hevrê û rêberê min ê evîn û evîndariyê Ovidius li derekî jî weha gotibû;<br />
»Meriv gurên hev in...« Di wan rojên tarî yên nêçîra Ruhistîn de, ez gelek<br />
caran li vê gotinê fikirîm. Meriv, bi rastî, gurên hev bûn, mîna guran diketin<br />
gewriya hev û cîh li hev dikirin gola xwînê. Hê hingî, ez li Pera´yê, cîhê<br />
gurên mezin difikirîm. Hem ji bo qesta felekê hem ji bo fahmkirina çerxa<br />
dinê û þerê guran.<br />
100• BÎRA QEDERÊ E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM