Bîra qederê - Nefel

ne. Di geremola piþtî þer de, di keft û lefta avakirina dûzana nû ya cîhanê
de, ew jî li ser hin riyan in, li pey hin doz û dawan in. Fotografa þeþemîn
a romana Bîra Qederê, bi qasî mistekê be jî, rewþ, alozî, dawe û dozên
piþtî þerê cîhanê nîþan dide. Fotograf, bi bergeha xwe ya xuyayî û bi aliyên
xwe yên nexuyayî, hem riyên nû yên li ber Celadet û Kamuran nîþan dide
hem jî riyên nû li ber romana Bîra Qederê vedike.
Tiþtekî din ê bergehê jî heye ko meriv divê, ji bo temamkirina saloxdanê,
behs bike; ji ber û pelên daran xuyaye ko dinya germ e, wext, wexta
dar û ber, gul û kulîlkan e.
2Dinya germ e, wext, wexta dar û ber, gul û kulîlkan e. Tîrêjên tava
danê êvarê yên Stembolê, ji pencera oda otêlê, bi ûsil, xwe digihînin
hundir.
Canan, hêdîka, ji ser cîhan radibe û bi gavên nerm ber bi pencerê dere.
Celadet, di nav cîhan de dirêjbûyî, lê dinihêre. Rojeke havînê ye. Celadet
û Canan li otêla navdar a Stembolê Pera Palasê, di odeyeke fireh de ne.
Hema çi bigire, ew hemû roj li odê, di nav cîhan de mane. Bi tenê, destê
sibê, ew derketine û li kolanên teng ên Pera û li ser Rue du Pera ya fireh
geriyane. Bi tenê, bêdeng û bêyî qîreqîra þêniyan. Bi rêberî û hevaltiya seg
û pisîgên kolanan. Ji vê gera sibê pê ve, ew her li odê mane. Di nav cîhan
de, tazî, peregende, bi kel û coþ. Bêyî gotinên zêde.
Celadet, kêlîkekê, li Cananê dinihêre. Paþê ew xwe dirêjî ser masa
biçûk a kêleka textê razanê dike, þûþa þaraba spî ya taybetî ya Pera Palasê
werdigire û jê çend dilopan bera piyana xwe dide û wê vedixwe.
Tahmeke tirþokî a xweþ û hênik devê wî tijî dike. Tahm di dev de, ew serê
xwe datîne ser bahlîfê û bîskekê çavgirtî dimîne. Dinya niha çiqas sakîn
û aram e! Ew çiqas xweþ e! Mîna ko ew rojên þer berî niha bi sedan sal
bûn. Ew niha ewçend dûr, ewçend li pey mij û dûmanê, li pey perda
xewn û xeyalan mane... Dinya çi ecêb e! Tahma tirþokî ya vê þarabê û ya
xwînê çiqas ji hev cihê ne. Bîhna xwîdana vê odê û ya kozikên þer çiqas ji
hev dûr in! Lê meriv van hemû tiþtên ji hev pir cihê, li gora þert û mercan,
qebûl dike û dijî. Bi qasî dinê, însan jî ecêb e.
Celadet dîsan xwe dirêjî masê dike û îcar ji serê cixareyekê ko bi pelekî
taybetî ya fransizî »la paix« pêçayî ye, digire û wê bi heste vêdixe. Celadet
bi destê xwe yê çepê bahlîfa xwe dikiþîne ber dîwêr, piþta xwe didiyê û
hem cixara xwe dikiþîne hem jî li Cananê û tîrêjên rengdayî yên li pey
pencerê dinihêre. Pelên cixarê yên la paix, yanê yên aþtiyê li van rojên
E-POSTE: INFO@NEFEL.COM MALPER: WWW.NEFEL.COM
BÎRA QEDERÊ • 99