Untitled

WERGIRÊ P'OSTÊ PJLING
NE'MA P'ADŞE XATAYÊT'Ê TARÎYÊL R'A NÎVÎSÎ
393. Merî hatin Xatayêt'ê, wextê hatina wan hatibû,
Wan xeberê net'ê anîn, k'îjan gotin ne cayîz bû:
Me tirsonek h'esab nekin, kelê kevirme çê kMne,
Bêjin k'êye ew p'adşê we, ku sert'ac be ser serê me".
394. Nivîsî bû: Tarîyêl te r'a dinvîse R'amaz p'adşa,
E'cêvmayî min ne'me xwend, çi qeleme destê te da.
Çi teherî te wa qursax kir mi r'a nivîsî ne'me wa berk',
îdî nebhêm t' ev yekî din tu binvîsî dîsa ne'mek".
395. Fermana xwe min nivîsî, bela kir nav sereskera,
Hindistanê esker t'op kir mîna siteyîrê r'û e'zmana.
Ji dûr, nêzîk sîlih'kM dihatin bi t'ax'bûr - t'ax'bûr,
Deşt û besta bûne lêrnişt, distiran bi saz û t'embûr.
396. Hatin, kese egle nebû, t'ev bi sîlih' û h'erbê da,
Û rnin xaş hat cejna esker û t'e'lîma bin sîlih'ê da,
T'erbetê wan û e'gîtî, r'uh'ê wanî wet'enh'izî,
Bi ç'ek û sîlih'ê Xorêzmê bûn, meşahespa cirîd bezî.
397. Min bilind kir beyîraqa r'eng ya p'adşatiyê sor û sipî,
Minh'ukumkir li ser esker- Sibê r'ar'ê bin e'gîtî!"
Lê dilê min heznî digiriyaji bextê xwe ez ne r' azî:
Ax, Şexsa xwe ku nebînim, çi dilî eskerbikim gazf'.
89