Untitled

WERGIRE P'OSTE PÎLÎNG
1504. Tu şaş nebe, ku navînî wiya vira, dereng dik'eve,
Were p'adşê vê mêrgê da hinkî r'ûnên, gilî eve,
Ezê niha te r'a bêjim çima t'evî me ew nehat,
Ev fermanahatina me, bi destê xwe ewî înat". . .
1505. Ûr'ûniştinherdup'adşa, eskerdorwanhatibûh'esar,
Dêmê Tarîyêl guleş bû, qeyî te digo, r'o hate zar,
Xeberdana wî k'ê bihîst, unda kirin h'iş û sewda,
Bi zanebûn, bedewiyê, xeberdana xu r'a gul da.
1506. P'adşa, aha berbi te bûnê, ez xwe hêjah'esav nakim,
Bi lavayî berbi te dibim, t'eweqe borc h'esav dilrim,
T'ev min berte lavayî dike r'oja mine nûr û şemal,
K'îjan yaku e'mhê mine, derd h'elîna h'usilcemal.
1507. Ji te p'adşa emherdu çi t'eweqe dikin, ew lavaye,
Avt'andîî sefera xwe va, wî e'mhê min xilaz kMye,
Wî derdê xwe bîr kMbû,ji derdê min ne kêmtirbûn,
Kin bêjhn, ze'f dhêje ew, olecax me ze'f p'ir' bûbûn.
1508. Avt'andîl û qîza tejî herdu, bê şube, hev h'iz dikin,
HaqagMya, derd k'işandiye, sûretar'engxwe guhastin,
Serberjêr t'eweqe dikhn, wî agirî t'ev r'aneke,
Qîza xwe bideAvt'andîl, ew e'gîte û layîqe.
1509. îdî pirskê ez navêjim ne kin, nejî dirêj dikhn".
Got û situyê xwe girêda dezmaleke pê sebrê dikin,
Paşê k'ete ew ser çoka, çawa şagirt lavayî kir,
K'ê ew yek dî û bihîst wê, p'ir' melûl bû, xwe unda kir.
1510. P'adşaîdî xwe undakh, dît ku Tarîyêl ber çok daye,
Ew p'adşa çû t'emene bû, ner'ih'etiyê ew hil daye,
Wa go: Heyî wax, p'adşaê min, te eşqamin kirnet'êye,
Bi qedirte xwe nimiz gM, hêngavtim ez wê yekêye.
281