Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
olmasına rağmen Vefa’da oynamıyor<br />
muydu? Öyleyse Adnan abisi neden<br />
ona bu kadar kızıyordu?<br />
Futbol sevdası başına<br />
belaydı Şeref’in. Bir kere, futbolla<br />
dersleri beraber götüremiyordu.<br />
Okulla meşin top arasında muvazene<br />
kurmak, Vefa’nın İngiltere’den getirdiği<br />
ecnebi takım karşısında<br />
beraberlik golünü bulması kadar<br />
zordu. Sonra, bu iptila yüzünden<br />
en çok ana babasına zulmediyordu.<br />
Anası, mahalle maçlarında çamura<br />
batan okul formasını haftanın beş<br />
günü temizlemekten bir nebze<br />
şikayet etmiyordu da babası, yardım<br />
edeceğim diye geldiği yorgancı dükkânından<br />
futbol topu yapmak için<br />
elyaf ve pamuk aşırmasına tahammül<br />
edemiyordu. Celal Usta pamukları<br />
dövdüğü hallaç yayını alınca eline...<br />
“Profesyonel olunca,” diye<br />
bağırmaya başlıyordu Şeref. “Sana<br />
kapitone makinelerinden alacağım<br />
da beni dövdüğün için kendinden<br />
utanacaksın!”<br />
Gelin görün ki Celal<br />
Usta’nın utancı, oğlunun Vefa’nın B<br />
takımıyla Şeref Stadı’na çıktığı bir<br />
bahar günüyle sınırlı kaldı. O gün<br />
oğlunu izlemeye Karagümrük’ün<br />
amigosu Gardrop Fuat’la gitmişti.<br />
Stadın denize nazır ahşap tribününde<br />
az sayıdaki şakşakçı, kâh bezik kâh<br />
tavla oynayarak maçın başlamasını<br />
beklerken, Celal Usta’nın gözleri<br />
denizin sahayla, orta saha çizgisi<br />
doğrunca buluştuğu noktada bekleyen<br />
kayıkçıya takılıvermişti. Ta ki<br />
Gardrop, denize kaçan topları toplamakla<br />
mükellef bir görevli olduğunu<br />
açıklayıncaya kadar, Boğaz’ın akşam<br />
suyunda balık tutmak yerine<br />
beyhude bekleyen bu balıkçıya bir<br />
anlam verememişti.<br />
Şeref Bey Amca, daha maçın<br />
ilk dakikalarında, ahiretlik kahramanı<br />
Tahtabacaklığa soyunup beş minare<br />
boyu diktiği topu, Çırağan’ın pencerelerinden<br />
birine gönderdi. Celal<br />
Usta o an kendi kendine, bu saraya<br />
da bir top toplayıcı gerek, diye<br />
söylendi. Pencerenin geniş pervazına<br />
ilişmiş onlarca kuş bir anda havalanıp<br />
kanatlarınca yaracaktı göğü.<br />
İşte Şeref Bey Amca’nın,<br />
Vefa rozeti gibi ömrü boyunca<br />
taşıyacağı lakabına kavuşması da<br />
böyle oldu. O günden sonra Yorgancı<br />
Celal’in oğlu, Kuşçu Şeref namına<br />
mazhar oldu.<br />
O gün Şeref Stadı sanki<br />
toprak bir saha değil; gayyanın<br />
kuyusuydu. Yumruklar, tekmeler gırla<br />
gidiyordu. Tribünden ise hakeme<br />
yine o mahut terane okunuyordu. Ne<br />
olduysa maçın bitimine yakın, rakip<br />
takımdan iri kıyım bir oyuncunun<br />
ayağını uzattığı meşin yuvarlağa<br />
Şeref’in kafa topu diye yükselmesiyle<br />
oldu. Aldığı darbe göz sinir sistemini<br />
felç etti Şeref Bey Amca’nın.<br />
Aylarca açamadığı sol gözüne, Surp<br />
Pırgiç’teki en son ameliyattan sonra<br />
yeniden kavuştu.<br />
Bu maç böyle bitmeseydi<br />
belki de Kuşçu Şeref ismini bir<br />
Tahtabacak İsmet gibi, Mehmetçik<br />
Basri, Baba Gündüz, Tenekeci Garbis<br />
gibi herkes hatırlayacaktı! Hayat<br />
8
Change language