Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Milletvekillerinin, sanatçıların,<br />
memurların gidebilmesi için<br />
Ankara’da açılan ilk lokanta-gece<br />
kulübü, Ulus’taki Sümerbank binası<br />
olarak bilinen yapının yerinde<br />
bulunan ve Taşhan’ın iç avlusuna<br />
bakan Şehir Lokantası’dır. Sahibi<br />
Bolşevik İhtilalinden kaçıp ülkemize<br />
gelen Juri Georges Karpovitch’tir.<br />
Karpovitch daha sonra Ulus’ta<br />
Merkez Bankası’nın yanına Karpiç<br />
Restoran’ı açar. 1950’lere kadar Baba<br />
olarak anılan Karpiç, Ankara’nın en<br />
gözde eğlence yeri olur. Müşteriler,<br />
yer ayırtma çabasına girmeden<br />
eşleriyle birlikte ya da yalnız<br />
başlarına akşam yemeğine buraya<br />
gelirlerdi. Çünkü müşterilerin hepsi<br />
birbirini tanır ve tıka basa dolu<br />
mekânın kapısından girenlere<br />
‘Gelin, bizimle oturun’ teklifinde<br />
bulunurlardı. Beyaz masa örtü ve<br />
peçeteleri, orkestra müziği, güzel<br />
yemekleriyle o devirde Karpiç’in<br />
rakibi yoktur. 1928’de Eski Meclis’in<br />
karşısına açılan Palas Otel’deki bütün<br />
çalışanlar Fransız’dır. Söylenenlere<br />
göre burada Avrupa’nın bütün<br />
yemeklerini, ünlü şarap markalarını,<br />
Bomonti Birası’nı, Erenköy – Çankaya<br />
– Kavaklıdere Şaraplarını, Karahisar<br />
Madensuyunu bulmak mümkünmüş.<br />
Orta düzey gelirli Ankaralılar ise özel<br />
günlerde Karaoğlan Mahallesi’nde<br />
bulunan Zevk, Smyrna, Lezzet, Yıldız,<br />
Gümüş Kepçe lokantalarına Türk<br />
mutfağının yemeklerinden tatmaya<br />
giderler. Ankara, pastanelerle de bu<br />
dönemde tanışır. Atatürk Bulvarı’nın<br />
üzerinde açılan Özen, Kutlu adındaki<br />
pastaneler, sokağa kadar taşırdıkları<br />
masa ve sandalyelerle bugün açık<br />
havayla temas eden kafelerin<br />
temelini atarlar.<br />
Cumhuriyet’in ilk yıllarında<br />
halka açık, ücretsiz pek çok eğlence<br />
ortamı yaratılmıştır. Çağdaş Türkiye’de<br />
ulaşılmak istenen şey,<br />
yaşamayı seven, açık görüşlü, eğlenerek<br />
dünyayı saran ülke insanları<br />
yetiştirmekti. Bu nedenle yoksul<br />
halkın çabucak ulaşacağı eğlence<br />
ortamları tasarlanmaya özen gösterildi.<br />
Çabaların boşa gittiği<br />
söylenemez. Pembe Köşk’ün önünde<br />
yapılan at yarışlarına halkın ilgisi<br />
her zaman çok yoğun olmuştur.<br />
Ulus Meydanı’nın yakınındaki Millet<br />
Bahçesi’nde çalan hafif batı müziğiyle<br />
gençler dans ederlerdi. Memurlar da<br />
iş çıkışında Anafartalar’da yürüyüş<br />
yaparlar, eve gitmeden önce bir<br />
kahveye oturup bir şeyler içerlerdi.<br />
Bugün dolmuşlarla, düzensiz yapılaşmasıyla<br />
kaotik bir görünüm<br />
çizen Bentderesi’nde, geçmişte<br />
Cumhuriyet Bahçesi bulunurdu. Yine<br />
Hamamönü’ndeki bayram yeri de<br />
eski Ankaralıların gezip dolaşmaya,<br />
çocuklarıyla koşup oynamaya gittikleri<br />
bir yerdi. 1925 yılında ise koca bir<br />
bataklık Mustafa Kemal’in talimatıyla<br />
yemyeşil hale getirilerek Atatürk<br />
Orman Çiftliği (AOÇ) kurulur.<br />
Böylelikle çorak bir kasabadan<br />
başkente dönen Ankara’ya uçsuz<br />
bucaksız bir mesire yeri kazandırılır.<br />
Genç kızlar ve erkekler AOÇ’de<br />
ata binerler, yürüyüş yaparlar, top<br />
oynarlar. Bugün bile Ankara’da<br />
74
Change language