altZine_ilkbahar_2015

Çizim: Hekim Ali Babacan
Mimarlık’taki kız da hafiften kıkırdadı.
Kafa buluyorlardı onunla. Kimsenin
gecesini mahvetmesine izin vermeyecekti.
Eğlenmeye gelmişti ve
eğlenecekti. İçkisi olsun ya da
olmasın.
“Yedi galiba,” dedi tereddütsüz.
“Hiç yedi tane içmişsin gibi
değil halin,” dedi mavi saçlı kız ve
yine kıkırdadı.
“Alkol eşiğim yüksektir,”
dedi yine tereddütsüz ama sert bir
şekilde.
Bir süre konuşmadılar.
“Yalnızsın galiba,” dedi kızıl saçlı
olan. Cevabı dikkatli vermeliydi. İçki
ısmarlatmaya çalışıyor olabilirlerdi.
Normalde ısmarlardı elbette ama
şimdi hovardaca davranılacak bir
gece değildi. Ustaca bir cevap
vermeliydi.
“Evet, yalnızım. Kendime
özel bir kutlama,” dedi. Pek ustaca
bir cevap olmamıştı ama işe yaramıştı
galiba. Çünkü kızlar sigaralarını
aceleyle bitirip içeri girdiler.
Derin bir oh çekti. Aslında
ev arkadaşlarıyla çıkacaktı dışarı.
Akışkanlar’a nispet yaparcasına
geceye beraber akacaklardı. Ama
biri finaller biter bitmez memlekete
gidecek kadar ana kuzusuydu.
Diğerinin ise iki gün önce teyzesi
vefat etmişti. Arkadaşları olsaydı
gecesi elbette daha eğlenceli
olacaktı. Onlar kendisine göre daha
paralı kimselerdi. Para bakımından da
kendilerince gayet cömerttiler. Oysa
onun annesi ev hanımıydı. Babasının
maaşıyla zar zor geçiniyordu kadın.
Bağkur emeklisi dedesinden ise para
isteyemezdi. İstese verirdi adam ama
istemezdi işte. Aksi gibi Başbakanlık
bursu da geç kalmıştı.
Her şey üst üste gelmişti.
Ama bu gece eğlenmeye kararlıydı.
Hem de çok…
Grup tekrar sahneye çıkmıştı
içeri girdiğinde. Deminki
kızları aradı gözleri. İki çocuğun
yanında olduklarını gördü. Kızlara
asılan çocukların yanında başka bir
kız daha vardı. Yancı gibi onların
gülüşmelerine erken veya geç ama
bir türlü senkronu tutturamayarak
gülüyordu.
Bir süre sonra kız da
64