altZine_ilkbahar_2015

Namık
Hekim Ali Babacan
Beş saattir elinde tutmaktan 40 derece olmuş şişedeki
‘yerli içki’ ancak yarılanmıştı. Son 20 lirasını ‘giriş artı bir yerli içki’
için harcamıştı ve başka parası yoktu. Abartma değil gerçekten
50 kuruşu dahi kalmamıştı. Eve de yürüyerek gidecekti. ‘Keşke
Bağlar’dan tutsaydım evi’ diye düşündü. Bütün öğrenciler öyle
yapıyordu halbuki. Emek’teki evi rahmetli babasının bir arkadaşı
tutmuştu o gelmeden. Bir senelik kontrat olmasa şimdi bırakır
çıkardı o evi. Pek de anlaşamadığı iki arkadaşı daha vardı evde.
İkinci yıl daha kafa dengi birilerini bulmaktı planı.
Şişesini kaldırıp iki saattir dans etmekte olan kıza kaldırdı.
Bu üçüncü denemesiydi. Kız yine oralı olmadı. Kıvırcık kızıl saçlarını
savurarak arkasını döndü.
Belki de geldiğinden beri aynı şişede olduğu için ilgisini
çekmiyordu kızın. Halbuki arada bir ortadan kaybolup yeni bir şişe
alıp gelmiş gibi yapıyordu ama belli ki kız bu numarayı yutmamıştı.
Eskişehir’in musluk suyu içilse tuvaletten su doldurup onu içecekti
midesi şişene kadar ama içilmiyordu ki işte meret!
Ne olursa olsun çok eğlenmeliydi o gece. En belalı dersleri
bile hallettiyse finallerde, eğlenmek onun da hakkıydı.
Sahnedeki grup ara verdiğinde o da bir ara verip sigara
içmek için dışarı çıktı. Neyse ki nerdeyse dolu bir paketi vardı. O
geceki tek dayanağı dolu paketiydi. Daha yeni yakmıştı sigarasını
ki “Ateşi verebilcen mi?” diyen sesi duydu. Kıvırcık kızıl saçlı
kızdı bu. Yanında da kısa mavi saçlı bir kız vardı. Kızı tanıyordu.
Mimarlık’tandı. Daha cebine koymamış olduğu çakmakla iki kızın
da sigaralarını yaktı.
“Kaçıncı bu?” diyerek elindeki şişeyi gösterdi kız.
Dudağının kenarından alaycı bir gülümseme gelip geçti inceden.
63