You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Hatay Meyhanesi Defterleri, Kapak, Yapı Kredi Yayınları, 2003.<br />
Dönemi’nin eğlence hayatına baloları<br />
taşıyan üst sınıflar, bu dönüşüm<br />
içinde tercihlerini pahalı mezelerin<br />
satıldığı sosyete meyhanelerinden<br />
yana kullanmış; böylece meyhane,<br />
hemdem sofrası 12 olmaktan çıkmış,<br />
onun yerine yemek için gidilen<br />
gurme mekanlar haline gelmişlerdir.<br />
Meyhanelerin eski ritüelleri<br />
zaman içinde tamamen ortadan<br />
kalksa da sanat çevreleriyle ilintisi,<br />
Cumhuriyet döneminde de tam<br />
anlamıyla kopmamış, nasıl Divan<br />
Edebiyatı’ndan pek çok şair onlara<br />
methiyeler düzmüşse; Cumhuriyet<br />
Dönemi şairleri için de meyhaneler<br />
hep önemli olmuştur. Öyle ki,<br />
aralarında Cemal Süreya gibi<br />
pek çok şair, ressam ve yazarın<br />
bulunduğu, İstanbul Bostancı’daki<br />
Hatay Meyhanesi müdavimlerinin,<br />
meyhanenin defterine tuttukları<br />
notlardan Hatay Meyhanesi Defter-<br />
Overteam Yayınları: İstanbul, 2010, s.381<br />
12 (genellikle sohbet kastedilerek) paylaşılan,<br />
kaynaşılan sofralar.<br />
leri isimli bir kitap dahi derlenmiştir.<br />
Osmanlı Devleti’nin geleneksel<br />
meyhanelerinin padişahlarca<br />
birçok kez kapatılmasına neden<br />
olan ‘devlet sohbetleri’ yani siyasal<br />
olanın eleştirisi; bugünün<br />
meyhanelerinde yerini bulamaz<br />
yahut meyhaneler artık bireylerin<br />
toplumsallaştığı ender alanlardan<br />
olmadığı için göze çarpar nitelikte<br />
değildir. Aynı şekilde, geçmişte sahip<br />
olduğu ritüel ve anlam bütünlüğüyle<br />
karşılaşmak da günümüzde pek<br />
mümkün değildir. Meyhaneler artık,<br />
yerel-maddî unsurların bir imaj<br />
etiketi olarak kullanıldığı (bardak,<br />
sini, alaturka müzik, vb.) yerelin/<br />
gelenekselin yalnızca bu maddî<br />
unsurlar üzerinden iyi ya da kötü,<br />
basit ya da karmaşık bir biçimde<br />
taklit edildiği ve pazarlanabilirliğinin<br />
önemsendiği ticarî eğlence, yemeiçme<br />
mekânlarına dönüşmüştür. 13<br />
Tüm bunlara rağmen,<br />
Vefa ZAT; İstanbul’da meyhane<br />
geleneğini yaşatmaya çalışan yerler<br />
arasında Tepebaşı’nda Despina,<br />
Asmalımescit’te Refik ve Yakup,<br />
Balıkpazarı’nda Cumhuriyet, Kumkapı’da<br />
Kör Agop isimlerini saymıştır.<br />
Yine de adı geçen meyhanelerden<br />
pek çoğunun tabelalarında meyhane<br />
değil, Restaurant ibaresinin yer<br />
alması; bu mekânların da mevcut<br />
dönüşümden tam anlamıyla kaçamadığının<br />
ibaresi olsa gerektir.<br />
13 Özdemir, Nebi, Cumhuriyet Dönemi Türk<br />
Eğlence Kültürü, Akçağ Yayınları: Ankara,<br />
2005, s.110.<br />
62
Change language