"Dil gÃ¶lgesi"nde bir Åair - ElazÄ±Ä Ä°zzetpaÅa VakfÄ±

More documents

Recommendations

Info

kısa özgeçmişinden bahsetmek bir yazarın tam anlamıyla anlaşılması noktasında bazı eksiklikler kalmasına neden olabilir. Nitekim bu bilinçle yazılan kitapta İsa Kocakaplan, Dağcı’yı anlatırken onu tek başına bir fert olarak değil Kırım topraklarında güçlüklere, dayatmalara katlanan biri olarak tanıtır. Bunu yaparken de onu yaşadığı çevreden ve ailesinden soyutlamak yerine onlarla bütünleyerek anlatır. Böyle bir anlatım/tanıtım hiç şüphesiz ki bir yazarın geçmişini, şimdisini okurlara sunarken eserlerinin yaşamıyla bağlantısını da gözler önüne serer. Yazar, Cengiz Dağcı’nın portresini de adeta romanlaştırarak anlatır. Cengiz Dağcı’yı ailesi, sosyal çevresi, bulunduğu ülkenin siyasi durumu ve yaşadığı mekânın özellikleri ile birlikte tanıtan araştırmacı, üçüncü bölümde öncelikle eserlerin kronolojik sırasını verir. Bir yazarın edebi değişim sürecini takip edebilmek için onun eserlerinin kronolojik sırasını bilmek elbette önemlidir. Bu sıralamadan sonra araştırmacı, Cengiz Dağcı’nın eserlerini özetleme tekniğiyle tahlil eder. Kırım halkının sadece sesi değil aynı zamanda çığlığı olan Dağcı’nın romanlarında savaşın izlerinin ve savaş yıllarının yer tutması yaşanılan ortamın kaotikliğiyle ilintilidir. Dağcı’nın romanları hakkında fikir verebilmesi açısından on yedi romanının özetini veren İsa Kocakaplan, aynı zamanda bu romanların doğum tarihlerinden ve kaderlerinden bahsederek okuru genel olarak bilgilendirmektedir. Cengiz Dağcı’nın hikâye ve mektuplarının toplandığı Haluk’un Defteri ve Londra Mektupları’nın tanıtıldığı bölümde araştırmacı, yine bu eserlerin içeriklerinden bahseder. Özellikle mektuplar, tür olarak bireyin yaşam içindeki konumlanışının ipuçlarını verir. Cengiz Dağcı’nın mektupları da onun sürekli sorguladığı yaşamının, eserlerinin ve kendisinin aynasıdır. Cengiz Dağcı’nın hatıralarının ve günlüklerinin olduğu bölümde ise onun günlük yaşantısı ve hayallerinin izlerini süren İsa Kocakaplan, Cengiz Dağcı’nın özlemlerini ve onun şahsında Kırım Türklerinin acılarını ayrıntılarıyla yansıtır. Kitabın dördüncü bölümünde İsa Kocakaplan, samimi bir üslupla Cengiz Dağcı’yla tanışmasını anlatır. Önce kitaplarıyla tanışıp hayran olduğu bir yazarla ilgili çalışma yapmanın hazzını yaşayan Kocakaplan, bu kitabın yazılış serüvenini de okurlarıyla paylaşır. Özellikle Cengiz Dağcı’yla tanışmasını, onunla ettiği sohbeti ve Dağcı’nın samimi söylemlerini aktarması, okurun bu kitabı doğuran şartları görmesi açısından önem arz eder. Cengiz Dağcı’yla yapılan söyleşi, bir yazarın dünya görüşünü kendi ağzından yansıtması bakımından önem taşımaktadır. Dağcı’nın içten bir şekilde kendini/geçmişini anlatması, kırgınlıklarından, mutluluklarından ve mutsuzluklarından bahsetmesi, ömrü boyunca hayata meydan okuyan bir yazarın belki de ömrünün sonbaharında yaptığı en samimi itiraflardır. İsa Kocakaplan’ın “Kırım’ın Ebedi Sesi Cengiz Dağcı” kitabı, içeriği ve samimi üslubu ile Türk kültürünün geniş bir coğrafyaya yayılan edebi mirasını tanıtması açısından bir eksikliği doldurduğu inancındayız.■ 76 eylül-ekim-kasım 2010
Bir varmış bir yokmuş A. FARUK GÜLER Çocukluğumda masallar hep bir varmış, bir yokmuş ile başlardı. Ama adı üstünde masaldı onlar ve daima iyiler kazanır, kötüler cezasını bulurdu. Büyüdükçe masalların gerçek olmadığını anlıyor insan. Tekerlemelerin ise anlamsız olduğunu sanıyorsun. Oysa tekerlemeler çocukların dünyasında büyük anlamlar taşımasa da insan büyüdükçe fark ediyor tekerlemelerdeki gerçeği. Çevremizdeki insanları sevme nedenlerimizden birisi ve belki en önemlisi kendi hayatımıza olan tanıklıkları. Bir anlamda onların sayesinde kendi yaşamlarımızı somutlaştırıyor ve yaşadığımız gerçeğine şahit kılıyoruz. Tanıkların birer birer bu dünyadan çekilip gitmeleri hem kendi yaşam gerçeğimize olan inancımızı azaltıyor; hem de bizleri yalnız kılıyor. Yalnızlaştıkça yalanların içerisinde büyüdüğümüzü fark edip hayatın ne denli boş ve bir o kadar gelip geçici olduğunu kavrıyoruz. Masallar işte bu noktada devreye giriyor. Ve her masalın başlangıcında büyük bir zevkle söylediğimiz “bir varmış; bir yokmuş” ifadesi kendisini gerçeğe bir adım daha yaklaştırıyor. Oysa insan inanmak istemiyor, gidenlerin ardından bakakalınca kabullenmek zor geliyor. Gitmek belki kolay olan, ya arkada bırakılanlar Arkada bakakalmak, hafızalarda yer alan onlarca hatıranın ağırlığının yanı sıra sırtımıza yüklenen onlarca sorumluluğu beraberinde getirmiyor mu Ta ki kendi yolculuğumuzun başlayacağı o ana kadar. Dünyaya gözünüzü açıp da aile içerisinde yaşam kavgasına ortak olduğunuz kardeşinizin bu mücadeleden erken vazgeçmesine ne dersiniz Oysa ailenize dair tüm birikimlerin devamını sağlayacak olan iki kardeşten birisinin erken vedası karşısında duyulan o şaşkın ve bir o kadar yalnız kalışa hangi merhem Ağabeyim Şükrü Güler’e derman olacaktır ki! Geleceğe dönük kurduğunuz tüm hayallerde yer verdiğiniz, varlığından güç aldığınız biraderinizin hayatı boyunca yaptığı tek yanlış sizi yarı yolda bırakmak olsaydı hayata boş gözlerle bakmak dışında ne söyler, neler hissederdiniz “Güçlü ol” diyenlere küfredercesine baktıktan sonra onların sözlerindeki içi boş ama çaresiz ifadeyi görünce cevaplar da anlamsız kalmıyor mu Susmak, belki de en güzeli. Sözcüklerin değerlerini yitirdiği bir ortamda 14 ay süren bir mücadeleden yenik ayrılan tarafın imzaladığı bir sözleşmedir yazdığım cümleler. Kardeşim bıraktığı için kaybettim kendi savaşımı. Ve yeniden doğmak gerekiyor küllerin içinden. Kendim için değil elbet bu uyanış, geride kalanlara karşı; biraderin bıraktığı tüm yarım kalmışları tamamlama gayesi. Ve bir dönüm noktası aynı zamanda. Kaknüs her zaman aynı şarkıyı söylemiyor maalesef. Artık neşeli değil tüm şarkılar. Her yeniden doğuş beraberinde yeni bir melodiyi mırıldanıyor. Bu bazen hüzzam oluyor bazen nihavent. Seçmek mümkün değil, seçileni söylemeye başlıyorsun. Nefesin tükenip de bir başkasına nefes verdiğin o ana değin. Yahya Kemal’in Sessiz Gemi’si limandan böyle ayrılmıyor muydu “Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli / Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli” Bir siyah ufka bakarcasına fotoğraflara bakıyor insan. Zamanı dondurduğumuz o karelerde geçmişe dönük hatıraları yeniden yeniden yeniden yaşamaya çalışıyoruz. Ama hiçbiri o ânı bir daha yaşatmıyor ve asıl korkunuz baktıkça unutmaya başladığınızı fark ettiğiniz zaman çıkıyor ortaya. Masalları severim çocukluğumdan beri. Kocaman bir hayatın özetidir başlangıcındaki tekerlemeler. Bir varmış, bir yokmuş ile başlayan…■ 77 eylül-ekim-kasım 2010
Page 2 and 3:
Muhterem Okurlar, Bu sayımızın b
Page 4 and 5:
ederler yaza. Yaz mevsimini biraz d
Page 6 and 7:
HİLMİ YAVUZ ile edebiyat üzerine
Page 8 and 9:
ARMIN BURKHARDT* ile dil üzerine
Page 10 and 11:
çizerek söylüyorum yabancı keli
Page 12 and 13:
elbette karşıyım. Fakat burada
Page 14 and 15:
şerefiyle hayatiyetini sürdürmek
Page 16 and 17:
“işk yolu”, “işk makamı”
Page 18 and 19:
Hz. Pîr-i Türkistan Ahmed Yesevî
Page 20 and 21:
Çok ağlatıp âşıkı aşk elind
Page 22 and 23:
Aşksız insan hayvan cinsi, bunu d
Page 24 and 25:
Yani: Bin yıl ibadet etsen, ibadet
Page 26 and 27: 2) Hoca Ahmed Yesevî’de ve tasav
Page 28 and 29: evlidir. Tasavvuf tarihinde sufîle
Page 30 and 31: Yesevi’nin İbrahim adlı bir oğ
Page 32 and 33: yaşayan göçebe halk kitlelerine
Page 34 and 35: MUSTAFA MİYASOĞLU Büyük devlet
Page 36 and 37: lı tarihçi haklı çıkarır: Kub
Page 38 and 39: BU ŞEHİR Bu şehir bir evliyalar
Page 40 and 41: kapı gıcırdayarak açıldı. Aya
Page 42 and 43: Dağlar var ara yerde ÜMİT FEHMİ
Page 44 and 45: GAZEL Budur senden niyâzım hâcet
Page 46 and 47: deniyet Taşkent, Semerkant, Buhara
Page 48 and 49: kışırsan siner. Yarışlarda kam
Page 50 and 51: min hazırlamıştır. Asya bozkır
Page 52 and 53: İHSAN YAŞA Türkülerin analizini
Page 54 and 55: Ağlamış gözyaşın silen olmam
Page 56 and 57: o yoksa her şey kötüdür. Bu tes
Page 58 and 59: Bazı sabahlar uykumuz kaçmış ve
Page 60 and 61: Leylâk kokulu bahçemiz İBRAHİM
Page 62 and 63: BÜKREŞ’TE EYLÜL Yine ünlem y
Page 64 and 65: “Sen süt iç dersen, kahve içer
Page 66 and 67: Turnadağı Savaşında mağlup ede
Page 68 and 69: Orhan Koloğlu ve "Oklu Kirpi"leri
Page 70 and 71: "Dil gölgesi"nde bir şair: Mehmet
Page 72 and 73: "Gel gitme gençliğim ömür bildi
Page 74 and 75: Kırım'ın ebedi sesi Cengiz Dağc
Page 78 and 79: KEMAL BATMAZ Şairlerin asıl yür
Page 80 and 81: derinden etkilediğini dile getirdi
Page 82 and 83: 16.Uluslararası Bayburt Dede Korku
Page 84 and 85: dikilmiş. Vali Bey’in tutuşturd
Page 86 and 87: Yukarıda da yazdığımız gibi Ba
Page 88 and 89: 88 eylül-ekim-kasım 2010
Page 96: 96 eylül-ekim-kasım 2010
show all

"Dil gÃ¶lgesi"nde bir Åair - ElazÄ±Ä Ä°zzetpaÅa VakfÄ±

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?

"Dil gÃ¶lgesi"nde bir Åair - ElazÄ±Ä Ä°zzetpaÅa VakfÄ±