"Dil gölgesi"nde bir şair - Elazığ İzzetpaşa Vakfı

şerefiyle hayatiyetini sürdürmektedir.
Türk ırkından gelen her bireyin, genetik kodlarında
yaşayan bir sanat türüdür Türk musikisi!
Başka milletlere mensup olanlar, asla ve kat’a beceremezler;
çalamazlar, söyleyemezler. Bu sanatı
icra edebilmenin bir tek yolu vardır: Türk ırkından
gelmek! Türk gibi hissetmek, duymak ve yaşamak
şartı en öncelikli olaydır.
Kopuz coğrafyasının dağları, ırmakları, gölleri,
sözlü ve yazılı edebiyatımızın en önemli membaıdır.
Dolayısıyla bu edebî yaratıcılık, Türk musiki
sanatına da kaynak görevi yapar.
Düşüncemizi şöyle örnekleyelim: Türk dünyasında
iki nehir vardır - ki gerek edebî gerek musiki
ürünlerinde, çok fazla yer alır- Aras ve Tuna!
Azeri kültür sahasında, Aras’ın anılmadığı şiir,
mahnı, marş, hatta senfonik eser yok gibidir. Türkiye
kültür sahasında da Tuna Nehri, şiirlerin, şarkıların,
baş tacıdır.
Hatta Türkiye kültür dairesinden de Aras’a seslenen
özlem pervaneleri kanat çırpmıştır.
Aman Aras, han Aras,
Bingöl’den kalkan Aras,
Al başımdan sevdayı;
Hazar’da çalkan Aras!
Yüzyıldan fazla zamandır, elimizden çıkan Rumeli
vatanı için seçtiğimiz özlem abidesi, Tuna
Nehri’dir.
Akma Tuna akma ben bir dertliyim
Yâr peşinde koşar kara bahtlıyım.
Şunu vurgulamak istiyoruz: Bizim gibi hissetmek
için, coğrafyanızı Türk gibi yaşamak mecburiyeti
vardır. Başka kökenden olanlar, mutlaka yüzüne
gözüne bulaştırır. İçimizde doğmuş olsalar bile…
Musiki ile uğraşmış olsa bile, Hüseynî makamını
idrak edemeyenin Türklüğünden şüphe ederiz.
Yabancı müziklere kul köle olup sanatımızı küçümseyenler
vardır. Bunların mutlaka kanları bozuktur,
karışıktır. Büyük Türk denizinde eriyip yok olmaları
kaçınılmazdır.
Türk sanatı son günlerde, bütün kültür değerlerimize
karşı uygulanan, hem içten hem de dıştan
hıyanete uğramaktadır. Bütün bunlar geçicidir. Türk
sanatı, çok güçlüdür. Bin yıllara direnerek günümüze
ulaşmıştır. Yarınlar daha görkemli olacaktır. Türk
dünyası, ortak paydada buluşacak, sanatına, kültürüne
sahip çıkacaktır. “Yarından daha yakın”da…■
MEVLÂNÂ’YIM
AŞKTANDIR SESİM
Ben ki Mevlânâ’yım aşktandır sesim,
Bir ölümsüz canda aşktır adresim.
Dinle benden bir hikâyem var sana,
Âşık olsan cümle âlem yâr sana.
Hak’tan aldık halka sunduk aşkı biz,
Âşıkın gönlünde bulduk köşkü biz.
Aşkı gönlün bahçesinden seyre dal,
Gördüğün her sahneden bir ibret al.
Bil ki yavrum bahçe sensin, gül de sen;
Gül yüzünden inleyen bülbül de sen.
Yine gel, tövbeni bozsan yine gel;
Rahmetin yağdığı en son dine gel.
Aşk içinden nûru seyret aşka dön,
Nûr içinden aşkı seyret Hakk’a dön.
YUSUF DURSUN
14
eylül-ekim-kasım
2010