Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

"Sanırım aradığımız yer burası, ne dersin"
Yaprakları tırpanla bir kenara toplayarak yerleri incelemeye başladılar. Zor şartlarda çalışıyorlardı
çünkü her bir tanesi yağmurla karışmış olarak yağan kar, tüm yüzeyin buzla kaplanmasına neden
olmuştu, zehirli ve şapkalı, açık beyaz renkli, parlak turuncu renkli mantarlar buldular.
Đlk mavi mantarı bulan Lincoln oldu. Ağacın köklerinin dibinde çıkmış olan mantarın etrafındaki
yaprakları temizleyerek bitkiyi bir poşete sardı. Hava neredeyse tamamen kararmıştı ve mantarın rengi
sadece elindeki fenerin ışığı altında belli oluyordu. Yan yana çömelmişlerdi. Üzerilerine yağan kar ve
yağmur, zaferlerinin tadını çıkartamayacak kadar üşütüyordu onları. Clarie örneği çantasına koydu.
"Evi biraz ileride olan bir biyolog tanıyorum," dedi Clarie. "Belki o bunun ne olduğunu bilebilir."
Hiç konuşmadan çamurlara bata çıka ilerleyip ormandan çıktılar. Locust gölünün kıyısına
geldiklerinde ikisi de şaşkınlıkla durakladılar. Sahil şeridinin yarısından çoğu tamamen karanlıktı.
Evlerin ışıklarının parlaması gereken zifiri karanlıkta sadece camlardan yansıyan cılız mum ışıklan vardı.
"Elektrik kesintisi için çok kötü bir gün. Isı eksi on'a kadar düşecekti," dedi Lincoln.
"Benim evin olduğu kısımda elektrikler var gibi görünüyor," dedi Clarie.
"Şömineni iyice yak bence. Elektrik telleri buzlanmış olmalı ve sırada sizin evler var."
Kamyonete vardıklarında Clarie tırmıkları arkaya attı. Kapıya doğru ilerlerken gölün orada gözüne
bir şey çarptı. Oldukça zayıf bir parıltıydı. Boulders'in suya yansıyan karanlığına bu kadar zıt olmasaydı
parıltıyı fark etmeyebilirdi.
"Lincoln," diye bağırdı. "Lincoln!"
"Ne oldu"
"Göle bak," dedi Clarie, kıyıdaki çamurun orada biriken küçük suya doğru ilerleyerek.
Lincoln kadının arkasından gitti.
Adam gördüğü şeyin ne olduğunu tam olarak anlayamadı ilk başta. Suyun yüzeyinde, yansıyan ay
ışığı gibi bir parıltı vardı sadece. Ne var ki gece aysızdı ve suyun üzerinde parlayan ışık fosforlu yeşildi
üstelik. Kayalardan birinin üzerine tırmanarak suya daha yakından bakmaya başladılar. Suyun
yüzeyinde bir yılan gibi kıvrılan mücevher parlaklığındaki yeşil görüntüyü şaşkın şaşkın izlediler.
Görüntü düzenli olmayan rasgele hareketlerle büzülüyor sonra genişliyordu.
Sulu kar taneleri birden yağışlarım hızlandırınca suyun yüzeyini bombalayan buz parçacıkları oluştu.
Fosforlu ışık binlerce parçaya bölündü ve bir süre sonar kayboldu.
Uzun bir süre ne Lincoln ne de Clarie konuştu. En sonunda Lincoln kendine geldi.
"Bu lanet şey de neydi" diye fısıldadı.
"Daha önce hiç görmedin mi"
"Clarie, bütün hayatımı burada geçirdim ben ve bu şeyi ilk defa görüyorum."
Suyun yüzeyi tekrar kararmıştı. Artık hiçbir şey görünmüyordu.
"Ben gördüm," dedi Clarie.