Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

"Eğer bela arıyorsan," dedi Jack Reid, "önce kendi çatının altına bak."
"Ne"
Jack Reid pis pis sırıttıktan sonra baltasını kaldırarak hızla oduna indirdi.
O akşamüzeri telefon geldiğinde Clarie ofisindeydi. Telefona dışarıdan Vera'nın cevap verdiğini
duydu. Asistanı az sonra Clarie'nin odasına girdi.
"Seninle konuşmak isteyen bir çocuk var. Bu akşamüzeri onun evindeymişsiniz."
"Arayan kim"
"Amelia Reid."
Clarie hemen telefonu kaldırdı; "Ben Dr. Elliot."
Karşıdaki kız fısıldayarak konuşuyordu. "Kardeşim Eddie... benden sizi aramamı istedi. Kendisi
aramaya korkuyordu."
"Evet Eddie bana ne söylemek istiyordu"
"Sizin bilmeniz gerektiğini düşünüyormuş." Kız bir an durdu. Clarie onun etrafım kontrol ettiğini
anlamıştı. Kız tekrar konuşmaya başladığında sesi neredeyse hiç duyulmuyordu. "Size mantarları
söylememi istedi."
"Hangi mantarları"
"Hepsi de o mantarları yiyorlarmış. Taylor, Scotty ve benim kardeşlerim. Ormandaki küçük mavi
mantarları."
Lincoln Kelly kamyonetinden inerken ayağı kuru bir dalın üzerine indi, cansız tahtanın kırılma sesi,
huzur içinde dinlenen göle doğru bir silah sesi gibi yankılandı. Hava iyice kararmış, gökyüzü yağmur
bulutlarıyla dolmuştu.
"Mantar avına çıkmak için biraz geç kaldık, Clarie," dedi Lincoln.
"Ama işte çıkıyoruz," diye cevap verdi Clarie.
Clarie, pikabının arkasındaki iki tırmığı alarak birini Lincoln'a uzattı. Adam tırmığı isteksizce aldı.
"Boulders'in aşağı yukarı yüz yard yukarı kısmında olacaklar. Bazı meşe ağaçlarının diplerinde
yetişiyorlarmış. Đnce gövdeli küçük mavi mantarlar."
Yüzünü ormana doğru döndü. Sık ve hareketsiz ağaçlar hiç de davetkar gözükmüyordu. Aslında
Clarie de buraya bu kadar geç bir saatte gelmek istemezdi ama bir fırtına bekleniyordu. Şimdiden
biraz yağmur yağmıştı bile. Bu gece beklenen ani ısı düşüşünü de ekleyince burası yarı ince bir tabaka
karla örtülü olabilirdi. Bu, toprağı kazıp incelemek için son şanslarıydı.
"Her şeye etken olan madde bu olabilir Lincoln. Bu ormanda yetişen bitkilerin ürünü olan doğal bir
toksin bunlara sebep oluyor olabilir."
"Çocuklar bu mantarları mı yiyormuş"
"Evet, onlar için ayin gibi bir şeydi sanırım. Mantarı ye ve erkek okluğunu ispat et."
Birlikte göl yatağına doğru ilerlemeye başladılar. Ormanın zemini kurumuş çalı çırpıyla doluydu ve
bu yüzden attıkları her adım patlama gibi sesler çıkartıyordu. Gece yarısı orman gezisi pek de sessiz
bir tecrübe olamıyordu.
Ormanda bir süre yürüdükten sonra, meşe ağaçlarının inanılmaz boylara ulaşmış olduğu bir açıklık
belirdi önlerinde.