Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

Adam tekrar Clarie'ye döndü. Yüzü sinirden bembeyaz olmuştu. Kadın da kafasını kapıdan çıkartmış
Clarie'ye bakıyordu.
Kadın, Jack'e tekrar bir şeyler söyledi vücut diline bakılacak olursa daha çok yalvarıyordu ve Jack
sonunda öfkeyle eve girerek kapıyı çarptı.
Kadın, Clarie'nin arabasına doğru yürümeye başladı. O da Reid gibi sarışındı ve yüzü son derece
solgun, bitkin görünüyordu. Düşmanlıktan eser yoktu kadında, aksine rahatsız edecek kadar ifadesiz
bir yüzü vardı. Duygularını uzun süre önce içinde güvenli bir yere gömmüştü sanki.
"Çocuklar okuldan az önce geldiler," dedi. "Siz Bayan Reid misiniz"
"Evet bayan. Adım Grace."
Kadın bir an eve doğru baktıktan sonra tekrar konuştu. "Çocuklar daha önce de yeterince belaya
bulaşmıştı zaten. Şerif Kelly söylemişti; bir daha olursa..."
"Şerifin bilmesine gerek yok. Ben buraya hastam Scotty için geldim. Tek istediğim nasıl bir ilaç
aldığı ve sanırım oğullarınız bana bunu söyleyebilir."
"Onlar benim değil, Jack'in oğulları," dedi kadın. Bunları, sanki bu nokta özellikle önemliymiş gibi
doğrudan Clarie'nin gözlerine bakarak söylemişti. "Onları sizinle konuşmaları için zorlayamam. Ama siz
yine de içeri girin. Durun da önce şu köpekleri bağlayayım."
Bayan Reid, köpekleri zincirlerinden tuttu, bahçenin diğer tarafındaki isfendan ağacının oraya
götürüp bağladı. Clarie arabadan inip eve doğru yürümeye başlarken, köpekler zincirlerinin yettiği
kadar ilerleyerek deli gibi havlamaya başladılar.
Eve girdiğinde kendini bir tavşan inine girmiş gibi hissetti. Alçak tavanlı, pis ve düzensiz bir yerdi.
"Onları şimdi getiririm," diyen Bayan Reid, Clarie'yi oturma odasında yalnız bırakarak dar
merdivenleri çıkmaya başladı. Televizyon açıktı ve alışveriş kanalı ekrandaydı. Clarie havayı
kokladığında burnuna derin bir küf ve tütün kokusu geldi. Đster istemez herhangi bir parfümün bu
kokuyu silip silemeyeceğini düşündü.
Merdivenlerden gelen ayak sesleri duydu hemen arkasından iki genç çocuk odaya girdi. Saç
kesimleri çocukların sarışın kafalarını olduğundan daha da küçük göstermişti. Hiçbir şey söylemeden,
genç çocukların dik başlı edalarıyla, umursamaz gözlerle Clarie'ye bakıyorlardı.
"Bu Eddie, bu da J.D," dedi Grace.
"Ben de Dr. Elliot."
Grace'e, çocuklarla yalnız kalmak istediğini belirten bir bakış attı. Grace de hiç bir şey söylemeden
yavaşça çıktı.
Çocuklar kanepeye oturdukları anda gözleri otomatik olarak televizyona kaydı. Clarie uzaktan
kumandayı alarak televizyonu kapattığında bile bir süre karanlık ekranda kaldı bakışları.
"Arkadaşınız Scotty Braxton şu anda hastanede. Bunu biliyor muydunuz"
Uzun süre ikisi de cevap vermedi. En sonunda yaklaşık on dört yaşlarında olan küçük kardeş Eddie
böldü sessizliği.
"Duyduğumuza göre geçen akşam delirmiş."
"Bu doğru. Ben onun doktoruyum Eddie ve bu davranışının sebebini bulmaya çalışıyorum.
Anlattığınız her şeyin aramızda kalacağı konusunda bana güvenmenizi istiyorum. Aldığı ilacın ne
olduğunu bilmem gerekiyor."
Çocuklar, anlam veremediği bir bakışla ona bakmaya başlamışlardı.