Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

10
Röntgen odasını gösteren camın arkasında duran Clarie ve röntgen teknisyeni, Scotty Braxton'un
kafasının makineye doğru ilerlemesini izliyordu. Göğüs ve kalçaları üzerinden masaya sıkıca bağlanmış
olmasına rağmen kıvranıyor, elleriyle deri bağları çekiştirip duruyordu ve derileri şimdiden yolunmuş
bilekleri, deri bağlan kanla kaplanmıştı.
"Rahat durmuyor," dedi teknisyen, "çok fazla hareket ediyor. Ona biraz daha valyum veremez
misin"
"Zaten beş miligram verdim. Sinir durumunu iyice belirsiz bir hale sokmak istemiyorum."
"Đlacı vermeden filmi çekmemiz mümkün değil."
Clarie'nin başka şansı kalmamıştı. Şırıngayı doldurarak çocuğun yanına gitti. Pencereden baktığında
eyalet polisinin kendini izlediğini gördü. Masaya yaklaşarak seruma uzanmıştı ki, çocuğun eli, önceden
herhangi bir uyarı olmaksızın açıldı. Mengene gibi parmaklan tarafından tam yakalanacaktı ki Clarie
hızla geriye atıldı. Polis memuru hemen içeri koştu.
"Dr. Elliot iyi misiniz"
Clarie'nin kalbi yerinden fırlayacakmış gibi çarpıyordu.
"iyiyim, sadece biraz korkuttu."
"Ben buradayım. Devam edebilirsiniz; ilacı verin."
Clarie seri bir hareketle elindeki iki miligramlık şırıngayı serum şişesine boşalttı.
Masanın üzerindeki çocuk sonunda hareketsiz kalmıştı.
Clarie tekrar arka odaya gittiğinde işlem başlatıldı. Scotty'nin beyin röntgeni çekiliyordu ve çok
geçmeden kafatasının ilk görüntüleri ekrana geldi.
"Oldukça normal görünüyor," dedi teknisyen. "Tam olarak ne arıyoruz"
"Çocuğun davranışlarını açıklayabilecek anatomik herhangi bir anormallik. Bir kitle, bir tümör.
Bunun bir sebebi olmalı. Bu kontrol edilemez bir saldırganlık göstermeye başlayan ikinci çocuk."
Kapıdan gelen sesle döndüklerinde Lincoln'un geldiğini gördüler. Clarie, trajedinin adamın üzerinde
yaratmış olduğu etkiyi görebiliyordu, yüzünden anlaşılıyordu; gözlerindeki dalgınlık, bakışlarındaki
üzüntü. Faye Braxton'un ölümü, basın açıklaması ve polis soruşturmalarıyla geçecek sonsuz bir
gecenin başlangıcıydı onun için. Adam, kapıyı arkasında kapatarak en sonunda bir süreliğine huzur
bulabileceği sessiz bir odaya kaçabilmiş olmasının yarattığı duyguyla derin bir oh çekti.
Karşı odayı izleyen camın önüne geçerek masanın üzerinde yatmakta olan çocuğa baktı.
"Bir şeyler bulabildiniz mi"
"Test sonuçları Bangor'dan geldi. Kanında ne amfetamin, ne kokain ne de saldırganlık yaratabilecek
başka ilaçlara rastlanmış. Davranışı için başka sebepler bulmamız gerekiyor." Clarie de camın önüne
geçti. "Bu da Taylor Darnell gibi. Ve Scotty hiçbir zaman ritalin kullanmadı."
"Emin misin"
"Evet. Ben onların aile doktoruydum. Elimde, Dr. Pomeroy'un benden önce tuttuğu dosyası da var."
Her ikisi de cama yaslanmıştı. Önlerinde onları bekleyen zor saatler için enerji toplamaya
çalışıyorlardı. Clarie bu adamla hep böyle saatlerde birlikte olduğunu fark etti. Đkisi de son zamanlarda
meydana gelen felaketler sebebiyle yorgun, korkmuş veya afallamış durumdayken birlikteydi. Đkisi de
kötü görünürken. Birbirleri hakkında hayali izlenimlere kapılmalarına imkan yoktu çünkü en zor şeyleri