Tess GERRITSEN KAN GÖLÜ Orijinal adı : Blood ... - Kitabxana

9
Đnce ince dilimlenmiş havuç, haşlanmış patates ve çok az bir miktar da tavuk göğsü. Lousie
Knowlton oğlunun önüne koyduğu tatsız görünüşlü yemek tabağına baktığında, annelere has olan o
yumuşaklık kapladı içini. Kendi oğlunu açlığa terk ediyordu. Bunu oğlunun yüzünden, kendine bakan o
aç gözlerden, çökmüş omuzlarından okuyabiliyordu. Günde 1600 kalori! Bir insan bu kadarcık şeyle
nasıl yaşayabilirdi ki Barry sonunda gerçekten kilo veriyordu, ama ne pahasına! Çocuk, cüssesine
rağmen bir gölge gibi yaşamaya başlamıştı. Onun kilo vermesi gerektiğini Lousie de biliyordu aslında,
ama dünyada en çok sevdiği varlığın, sevgili oğlunun acı çektiğini açık açık görebiliyordu.
Yerine oturarak kendi tabağındaki kızarmış tavuk ve tereyağlı bisküvilere baktı. Soğuk bir gecede
ihtiyaç duyulan, sağlıklı bir yemek... Başını kaldırdığında kocasının bakışlarıyla karşılaştı. Mel başını
sallıyordu sessizce. O da oğullarının açlık çekmesine dayanamıyordu.
"Barry, tatlım, neden bir bisküvi almıyorsun"
"Hayır anne."
"Ama fazla kalorili değil. Üzerindeki sosu da sıyırırsan..."
"Đstemiyorum!"
"Baksana zaten incecikler. Tarifini Barbara Perry'nin annesinden aldım. Domuz yağı onlara çok
güzel bir tat vermiş," diye konuşurken bir tanesini de oğlunu dudaklarına kadar uzattı kadın. Kendini
tutamıyordu işte. On dört yıllık annelik hayatı boyunca, bu pembe, kendine muhtaç, küçük ağzı
beslemeye alışmıştı. Uzattığı şey, bir bisküviden fazlaydı. Uzattığı şey, parmağına yağları damlayan bu
bisküvinin şekline bürünmüş sevgisiydi. Barry'nin bu armağanı kabul etmesini bekliyordu
"Sana istemediğimi söyledim!" diye bağırdı Barry öfkeyle.
Bu tepki Louise'in suratına bir tokat gibi indi. Yerine oturarak dondu kaldı. Elindeki bisküvi,
parmaklarının arasından kayarak sos dolu tabağın içine düştü.
"Barry!" dedi babası.
"Sürekli ağzıma bir şeyler tıkıştırıyor. Böyle olduğuma şaşmamalı. Bir kendinize baksanıza aynada!"
"Annen seni çok seviyor. Birde şu söylediklerine bak. Bak onu nasıl incittin."
Louise dudakları titrer bir halde oturuyor, ağlamamak için kendini zor tutuyordu. Hazırladığı
masaya baktı. Mutfakta iki saat uğraşmıştı bunları hazırlamak için. Bunlar küçük oğluna olan sevgisinin
ürünleriydi. Đşte şimdi bu yemeklerin ne olduğunu anlamıştı. Şişko aptal bir annenin boşa giden
emekleri. Ağlamaya başladı. Gözyaşları peynir sosuyla süslenmiş haşlanmış patateslerin üzerine
akıyordu.
"Anne. Anne çok üzgünüm."
"Önemli değil," Louise, oğlunun kendine acımaya başlamasına engel olmak istermiş gibi elini
kaldırdı. "Anlıyorum Barry. Anlıyorum ve inan bana bir daha yapmayacağım. Yemin ederim
yapmayacağım." Önlüğüyle gözlerini kurulayarak kendini toparlamaya çalıştı. "Ama deniyorum Barry
gerçekten deniyorum ve..." Önlüğünü suratına kapadı. Ağlamamak için didinen kadının tüm vücudu
titremeye başlamıştı. Oğlunun sesini duyması bir iki saniyesini aldı.
"Anne. Anne"
Louise derin bir nefes aldı ve kendini zorlayarak oğluna baktı.
"Bir bisküvi alabilir miyim"
Hiçbir şey söylemeden tabağı oğluna uzattı. Barry uzanarak bir bisküvi aldı, ikiye böldükten sonra
içini tereyağıyla doldurdu, sonra da ağzına götürdü. Louise, oğlunun ilk lokmayı almasıyla beraber